Koen Vlerick, mooi gedicht, elke grootouder hoopt dat zijn nageslacht leert te genieten van die grootse kleine dingen van “te leven” op deze aarde, voorwaar een wens die momenteel door milieubekommernissen en oorlogszucht sterk onder druk komt te staan, onze kleinkinderen zijn echter de toekomst ,
Wij moeten het hen diets maken : liefde, geloof en hoop, wel los van welke religie dan ook, wij zijn tenslotte allen gelijkwaardige mensen . Nijd en haat, vergeet het !

MIJN KLEINZOON – hij telt -

HIJ TELT van één tot tien
Hij telt tot honderdduizend
Hij telt tot honderdduizend miljoen biljoen
Oneindig kent hij niet

Zijn grenzen zijn nog niet gelegd.
Nog weet hij niet van eindeloos verdriet,
of menselijke zorgen in het verschiet.
Nog niemand heeft hem dat gezegd.

HIJ TELT, voor mij telt hij oneindig.
Voor mij zal hij altijd blijven tellen,
maar wie zal hem dat nog vertellen
na honderdduizend miljoen biljoen jaren

rdckx 03 09 2018

Prachtig Koen om "dag van de kleinkinderen" uitgevonden te hebben. Om trots te zijn op het gedicht èn op de kleinkinderen. Die van mij zijn al in de 30 en hebben samen 5 achterkleinkinderen geproduceerd. Zou ik ook zo'n dag uitroepen ?
Ooit schreef ik voor m'n oudste kleindochter, nu al naar 't eerste leerjaar dit :

IK BEN OP WEG….

Ik ben op weg
de toekomst tegemoet
wijl de zee kabbelt
van eb naar vloed.

Ik ben op weg
en kijk niet opzij
m’n rugzak vol vertrouwen
m’n schaduw dicht bij mij.

De wereld wacht
maar ‘k ben nog zo klein
mag ik een tijdje nog
mama ’s kleine meiske zijn ?


Omi – mei ‘18

Jammer genoeg kan ik de foto er niet bij plaatsen, zo pedant met haar rugzakje én haar schaduw achter haar.

Wat zijn we allemaal trots op onze nazaten en toch zit er in ons achterhoofd de vraag (zeker in 't mijne).....wàt gaat de toekomst hen brengen ? Hopelijk zoveel mogelijk goeds.

Mooi gedicht! En leuk initiatief die dag van de kleinkinderen.

Bedankt voor dit mooie gedicht! Zelf oma van 4 schitterende kleinkinderen.. dit gedicht had mijn mama (ook (over)grootmoeder uiteraard) uitgeknipt en me getoond en verteld hoe mooi ze dit vond... en ze heeft gelijk, opnieuw... Je raakte voor mij (en mijn mama) de gevoelige snaar, om het grootouder zijn te ervaren en ten volle te beleven met onze geliefde kleinkinderen.