De taal van TikTok

‘Een foodstagrammer die struggelt met haar zelfbeeld wordt door haar beste vriend gechallenged om twee volgers te halen in een half jaar.’

Geen paniek, waarde lezer, de schrijver van dit wekelijkse cursiefje is niet van stijl veranderd. Wat hierboven staat is de eerste zin uit een artikel van Knack, waarin het gaat over jeugd en boeken lezen. De redactie vult de inleiding aan met ‘Had u enige moeite met voorgaande zin, no mercy hoor, deal with it: dit is de taal van Book Tok, de boekensectie van TikTok.

Het sterkt mij nogmaals in de overtuiging dat onze maatschappij altijd maar meer aan het ‘verengelsen’ is, ten koste van ons Nederlands, Algemeen Beschaafd of niet.

Nu mag men mij er niet van verdenken een fanatieke Vlaming te zijn. Ik sta niet met leeuwenvlaggen te zwaaien, maar ik houd wel van onze taal, als die al niet door echte Hollanders uitgegorgeld wordt. Zelfs dialecten kunnen mij bekoren. Hoe mooi klinken de liedjes van Willem Vermandere niet in zijn - verstaanbaar gemaakt - West-Vlaams.

Engels is ook aantrekkelijk, maar toch...

Ik zie dan ook met lede ogen - een hoor met lede oren - hoe Vlaams en Nederlands almaar meer verdrongen worden door dat geciteerde Engels, dat ik, terloops gezegd, ook aantrekkelijk vind. Als het - zelfde opmerking als voor de Hollanders - al niet gesproken wordt door de heuse Yankees.

Iedereen heeft intussen al wel begrepen dat ik in Gent woon en daar zie ik tot mijn verbazing almaar meer aankondigingen verschijnen in de taal van Shakespeare, vooral dan in winkels, die zich nu blijkbaar meer richten naar buitenlandse toeristen en dito studenten, eerder dan naar de eigen mensen. Zonderling toch, want het is toch algemeen geweten dat het betere cliënteel dat is, wat al een zekere leeftijd bereikt heeft, leeftijd waarop men minder dan de jeugd van tegenwoordig een andere taal meester is.

Nog maar weinig aandacht voor onze moedertaal

Ik hoop dat mettertijd de vergelijking niet helemaal doorgetrokken wordt en dat Gent niet de communicatiestijl van Amsterdam overneemt. Ik was daar nog niet zo lang geleden en stond er versteld naar te kijken: bijna alles, ook de min of meer officiële mededelingen stonden, u raadde het, in het English geschreven.  Onwaarschijnlijk is dat allemaal niet, als men er rekening mee houdt dat onze jongeren op school nog weinig aandacht, laat staan passie, opbrengen voor de moedertaal, hoewel - in Knack dus - gezegd wordt dat de jeugd blijkbaar toch nog boeken leest. Zij het dan dat die half en half gepromoot worden in het Engels.

We hebben er, in Gent zowel als in Antwerpen en andere steden, jaren over gedaan om het Frans als spreektaal te verdringen. En nu dat zo mooi gelukt is, zouden we opnieuw in een andere toonaard gaan zingen. Liever niet, ook al dienen we daar niet alle toeristen of veel studenten mee. Ik wil het niet meemaken dat we, als we eens iets niet weten, op straat of in een of andere winkel eerst

-do you speak Flemish?

moeten vragen.

Want als er ‘no’ geantwoord wordt, zullen nog altijd heel veel mensen niet weten hoe het verder moet.                                                                                                                                              

P.S. – Zopas ontdekt: als ik elke voormiddag aan mijn romans werk, trek ik mij terug in een ander wereldje, dat van het verhaal waarmee ik bezig ben. Zo schenk ik mezelf ‘me time’. Dus weeral Engels en als er iemand voor dat begrip een Nederlandse term kent, mag hij die altijd melden.