Eretitel

De term 'senioren' is een eretitel, of zou dat moeten zijn. Bij de Romeinen verwees het naar wijze personen op leeftijd naar wie men opkeek en wiens levenservaring gewaardeerd werd.

Senioren dragen op talloze manieren bij tot de economische ontwikkeling van onze samenleving. Toch dringt dat nog onvoldoende door tot de beleidsmakers. In de geïndustrialiseerde, landen wordt eerder de nadruk gelegd op de kosten voor de pensioenen en gezondheidszorg voor senioren in plaats van op de voortdurende en aanzienlijke economische bijdragen die zij aan de samenleving leveren.

Geen last voor de samenleving!

Hierdoor is de wijdverbreide mythe ontstaan ​​dat ouderen over het algemeen economisch afhankelijk zijn en dus een last voor de samenleving. De feiten tonen echter aan dat dit geen echte weergave is van de werkelijkheid. Er moet rekening worden gehouden met twee belangrijke overwegingen - werk en openbare pensioenbescherming.

Senioren werken

De meeste senioren over de hele wereld blijven werken, zowel in betaalde als in onbetaalde banen, en leveren een belangrijke bijdrage aan de economische welvaart van hun gemeenschappen. Er is geen economische of biologische basis voor pensionering op vaste leeftijd (vaak 60 tot 65 jaar in ontwikkelde landen).

In de door de landbouw gedomineerde economieën blijven de meeste oudere mannen en vrouwen werken totdat ze fysiek niet meer in staat zijn om hun taken uit te voeren, wat vaak erg laat in het leven is. En in ontwikkelde samenlevingen wordt steeds meer erkend dat ouderen volledig in staat moeten worden gesteld om te werken zolang ze dat willen. Leeftijd mag op geen enkele manier voorkomen of belemmeren dat iemand een baan krijgt en inderdaad moeten de voordelen van leeftijd worden erkend en beloond.

In periodes van hoge werkloosheid was het 'bon ton' te beweren dat ouderen moeten worden aangemoedigd om plaats te maken voor jongere werkzoekenden. Onderzoek heeft echter aangetoond dat de realiteit van de arbeidsmarkt veel complexer is en dat het voortijdig terugtrekken van oudere werknemers uit de beroepsbevolking niet noodzakelijkerwijs leidt tot banen voor jongeren.

Ervaring is onbetaalbaar

De werkloze werkzoekende heeft bijvoorbeeld niet de nodige opleiding of vaardigheden om de plaats van de oudere werknemer in te nemen. Er zijn ervaren oudere werknemers nodig om ervoor te zorgen dat de productiviteit op peil blijft en dat werkgevers en klanten kunnen rekenen op een stabiele arbeidskracht.

Pensioenen beschermen tegen armoede

Veel ouderen zijn gedekt door zowel openbare als particuliere pensioenregelingen die hen beschermen tegen armoede, vooral in de meer ontwikkelde economieën. De wereldwijde groei van dergelijke regelingen houdt verband met de industrialisatie van economieën, verstedelijking en het losser worden van traditionele gezinsbanden.

Inkomenszekerheid betreft niet alleen ouderen, maar ook hun kinderen. In veel ontwikkelingslanden heeft de vergrijzing het probleem van armoede onder ouderen urgenter gemaakt. Terwijl gezinnen in het verleden bereid en in staat waren om voor hun ouders te zorgen, bevinden ze zich nu in een veranderende wereld die hun vermogen om deze traditionele rollen op zich te nemen ernstig beperkt.

Investeren in een vergrijzende bevolking

Investeren in een vergrijzende bevolking dringt zich op. Dit houdt onder meer het volgende in:
- programma's voor levenslang leren om de mogelijkheden van oudere werkzoekenden te vergroten
- geen leeftijdsdiscriminatie op de werkplek
- het bevorderen van een inkomenszekerheidsbeleid om ouderen een toereikende inkomensbescherming te bieden via betrouwbare openbare en particuliere pensioenregelingen
- toegang tot een degelijke gezondheidszorg om armoede als gevolg van een slechte gezondheid te voorkomen
- het pensioenbeleid aanpassen om maximale individuele keuze en flexibiliteit op de arbeidsmarkt te bieden.

Collectieve aanpak nodig

De tientallen jaren ervaring met sociale zekerheid in Europa, Noord-Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland en andere landen hebben aangetoond dat een collectieve aanpak om de inkomenszekerheid en gezondheidszorg voor ouderen te waarborgen, werkt.

Geschat wordt dat in veel geïndustrialiseerde samenlevingen meer dan de helft van de oudere bevolking in de armoedeval zou trappen als ze geen openbare pensioenuitkeringen zouden hebben.

Uit recente ervaring is ook gebleken dat deze programma's voortdurend moeten worden aangepast en aangepast aan veranderende economische en sociale omstandigheden.