Verzot op boeken

Wie al bijna twee jaar elke week weer de lust of de moed opbrengt om mijn cursiefje te lezen, weet dat ik verzot ben op boeken. Zowel het schrijven als het lezen ervan behoren tot mijn voorkeursbezigheden.

Het eerste is gegaan van behoorlijk veel werken over de wielersport (‘de koers’ zoals wij dat zeggen) tot, heel recent, stevig-dikke fictieverhalen, waarvan nummer vier op komst is.

Altijd en overal

Het tweede - het lezen dus - doe ik altijd en overal, of dat om romans gaat, of om kranten, of om weekbladen, mij niet gelaten hoor. Mijn lieve vrouw zegt zelfs dat ik desnoods de zo piepklein gedrukte bijsluiters uit de geneesmiddelendoosjes van de eerste tot de laatste letter zou verslinden. Wat natuurlijk overdreven is.

Wat het ‘waar’ van het tweede betreft, dat kan echt overal zijn. In een zetel, of in een stoel en voor een tafeltje zet ik mij aan het werk, of beter gezegd aan mijn hobby, het lezen dus.

Met een lekker drankje erbij

Het liefst van al heb ik daar nog een lekker drankje bij, met of zonder graden. Dus beland ik nogal graag in een leuk café, bijvoorbeeld als de echtgenote in de winkels op jacht gaat naar een of ander koopje. Met haar eigen betaalkaart wel te verstaan.

Toppunt van leescomfort vind ik in de bibliotheek, in mijn geval de Gentse, de Krook genaamd. Het is een gigantisch gebouw, nog niet zo heel lang geleden in een bijzondere stijl opgetrokken. Je wordt er, op elke verdieping, als het ware bedolven onder de boeken, de meest verscheidene op de koop toe. Wil je een of der meesterwerk van gelijk welk genre ter hand nemen, één adres. Waarbij ik wel moet toegeven dat ik nooit een grote liefhebber van bibliotheken geweest ben. Ik vind dat men pas van een of ander boek kan genieten als het van jezelf is, als je het als een eigen juweeltje in de hand kunt nemen en na de lectuur ervan kunt opbergen in je barstensvolle rekken, waar je het misschien nooit meer uithaalt. Maar dat is niks: het IS er en dat volstaat voor de echte amateur.

Niks bibliotheken dus, maar wel de cafetaria ervan.

In de reeds geciteerde Krook/Gent is dat een ruime zaak, waarin alle mogelijke drankjes te krijgen zijn en waar het, veel volk of niet, heerlijk stil kan wezen. Ik heb dat daar allemaal als eens goed bekeken, om in een eerste tijd vast te stellen dat boeken er hoofdzakelijk gelezen worden door mannen, zijnde waarschijnlijk heren die in hetzelfde schuitje varen als ik. Dat wil zeggen dat ook hun vrouw op winkeltoer is. Met welke kredietkaart zij dat doet, daar heb ik vanzelfsprekend het raden naar.

De ‘collega’s’ die daar, met een biertje of een wijntje gebogen zitten over een of ander meesterwerk, zijn nooit van de jongsten. De jeugd verkiest eerder het staren op een scherm, van de telefoon of de iPad, maar dat zint mij niet. Een boek moet je niet alleen lezen, maar ook voelen en koesteren en dat kun je met zo’n koel apparaat maar moeilijk, vind ik toch.

Op zaterdagnamiddag wordt het, steeds in het cafetaria van de bib, nog wel wat anders, soms zelfs een ietsje luidruchtiger. Want dan zijn de heren – stevige dertigers over het algemeen - niet alleen, maar wel vergezeld van kinderen, een, twee of drie. Mogelijk zitten ze daar dan om dezelfde reden als ik, zijnde om ‘madam’ de vrijheid van het winkelen te gunnen geval, zonder nakomelingen erbij.

Gescheiden papa's?

Een tweede mogelijkheid is dat het papa’s betreft die gescheiden leven van de mama’s en een weekend op twee de hoede over het nageslacht toegewezen kregen. Het lezen moet daarbij niet direct opgegeven worden, zij het dan dat het niet steeds om dezelfde lectuur gaat. Vader heeft dan, naast zijn roman, waarin hij die namiddag zelden of nooit zelfs maar eens bladeren kan, ook nog wat jeugdwerk bij, waarvan de inhoud afhankelijk is van de leeftijd van de kindjes die hem vergezellen. Over het algemeen zijn ze nog zo jong dat voorlopig enkel voorlezen aangewezen is. Heeft papa maar één jongetje of één meisje bij zich, dan verloopt dat allemaal behoorlijk keurig. De man neemt zijn spruit op de schoot en het enige risico dat hij loopt, is dat hij bij dat manoeuvre zijn pint omgooit en al blij is dat de drank niet over zijn pas gekochte of geleende  boek vloeit.

Is vaderlief er met twee kinderen, dan kan het allemaal nog meevallen, tenminste als het leeftijdsgewijs past om uit hetzelfde werk voor te lezen. Je zet de ene langs links en de andere langs rechts en houdt het boekje met kleurrijke illustratie in het midden. Het vervelende is dat het hier maar om weinig tekst gaat, het voorlezen slechts een paar minuten duurt en de ukjes dan prompt van papa eisen dat hij cito presto herbegint!

Herrie

Moeilijker wordt het wanneer de arme vader opgescheept zit met twee kindjes die in leeftijd zoveel verschillen dat ze elk hun eigen lectuur bijhebben en het ene absoluut voorrang wil krijgen op het andere. Wat onvermijdelijk tot herrie leidt, luid genoeg opdat ik toch eens opkijk en op die manier ook kan vaststellen hoe de andere mannen zich, gewapend met boek of tijdschrift, gedragen in zo’n cafetaria van de bibliotheek. Ik zou er dus nog veel meer kunnen over vertellen, maar ik zit nu wel al aan de opgelegde maximumlengte van deze bijdrage. Een volgende keer dan maar, want nu heb ik nog wel een en ander te… lezen.