Helaas weer over eenzaamheid...
Het valt te voorspellen: sommige lezers zullen ongetwijfeld vinden dat eenzaamheid al te vaak in onze artikels aan bod komt. Geloof me vrij, ik had het ook liever anders gezien. Helmaas noopt de realiteit er ons toe. Zo blijkt uit het Nationaal Geluksonderzoek dat bijna de helft van alle Belgen (46%) zich eenzaam voelt.
Hulp bij eenzaamheid is bovendien niet iets waarvoor de huisdokter of psycholoog dooregaans onvoldoende of niet is opgeleid.
Ouderen bijzonder kwetsbaar
Ouderen zijn bijzonder kwetsbaar voor eenzaamheid en sociaal isolement, en het kan een ernstig effect hebben op de gezondheid. Maar er zijn manieren om eenzaamheid te overwinnen, zelfs als je alleen woont en het moeilijk vindt om eruit te komen. Vele duizenden ouderen zijn eenzaam en afgesloten van de samenleving in dit land, vooral die ouder dan 75 jaar. We zouden al die eenzame senioren die langer dan een maand met niemand praten de kost niet willen geven.
Mensen kunnen om verschillende redenen sociaal geïsoleerd raken, zoals ouder of zwakker worden, de dood van echtgenoten en vrienden, een faillissement of door een handicap of ziekte.
Wat de oorzaak ook is, de stap om je alleen en kwetsbaar te voelen is snel gezet, wat kan leiden tot depressie en een ernstige achteruitgang van de fysieke en mentale gezondheid en het welzijn.
Iemand die eenzaam is, vindt het vaak ook moeilijk om hulp te vragen. Er is een stigma rond eenzaamheid en oudere mensen hebben de neiging hun problemen te verstoppen omdat ze te veel trots hebben.
Iedereen kan eenzaam worden
Het is belangrijk om te onthouden dat eenzaamheid iedereen kan treffen, en dat ook doet, van elke leeftijd. Meer zelfs, volgens tal van studies is eenzaamheid potentieel zelfs gevaarlijker dan alcohol, tabak en alle andere genotsmiddelen.
Doe mee aan lokale activiteiten
Het kan je helpen om je minder eenzaam te voelen als je de komende week plant en dingen in je agenda zet om naar uit te kijken, zoals een wandeling in het park of naar een plaatselijke coffeeshop, bibliotheek, sportcentrum, bioscoop of museum gaan.
Eenzaamheid is niet hetzelfde als alleen zijn
Sommige mensen kiezen er bewust voor alleen (en gelukkig) te leven met voldoende contacten met anderen, terwijl andere mensen die wel getrouwd zijn of samenwonen zich toch eenzaam voelen.
Om uit eigen ervaringen te spreken: ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld als tijdens die ene nieuwjaarsnacht enkele jaren geleden toen ik in volle huwelijkscrisis verdwaasd tussen een massa feestvierders liep.
Eenzaamheid is iets anders dan sociaal isolement. Eenzaamheid is een gevoel, sociaal isolement een situatie. Anders gezegd: er is wezenlijk verschil tussen alleen zijn, en je alleen voelen. Uit neuropsychologisch onderzoek naar eenzaamheid is duidelijk dat bij eenzaamheid hetzelfde hersengebied geactiveerd is als wanneer men fysieke pijn voelt. Blijkbaar gaat het niet zozeer om een wens tot het hebben van contacten, als wel om een basale behoefte aan verbondenheid. Vandaar de definitie van Rijks (2014):
Eenzaamheid is het fysiek ervaren van een gebrek aan verbondenheid met anderen.
Is eenzaamheid vooral een mentaal probleem?
Je eenzaam voelen is niet uitsluitend een mentaal probleem, al hebben de twee wel duidelijk met elkaar te maken. Dit geldt in beide richtingen. Een mentaal probleem kan ervoor zorgen dat je je ook eenzaam gaat voelen. En voor veel mensen is het nog altijd een taboe om te praten over hun wankele mentale toestand, wat de eenzaamheid alleen nog maar groter maakt.
Wie leidt aan sociale angsten (zeg maar de angst om zich tussen andere mensen te mengen) zal het moeilijk hebben om aan het dagelijks leven deel te nemen. En dit geeft alleen maar voer aan dat knagende gevoel van eenzaamheid. Sommigen hebben misschien wel de drang en de nood om sociale contacten te leggen, maar worden door hun angstgevoelens weerhouden. Het is een barrière die je op je eentje maar moeilijk kunt slopen. Hoe langer deze gevoelens aanhouden, hoe groter het risico op een laag zelfbeeld, slaapproblemen en depressies.

De oorzaken van eenzaamheid
Eenzaamheid kan diverse oorzaken hebben die variëren van persoon tot persoon. Vaak begrijpen we zelf niet goed waarom een bepaalde gebeurtenis of ervaring ons eenzaam maakt.
Enkele van de voornaamste oorzaken zijn:
- Een sterfgeval
- Een relatiebreuk
- Pensionering en het verlies van het sociaal netwerk op je werk
- Een nieuwe job
- Een verhuis
- Fysieke problemen
Andere mensen zijn gevoelig aan bepaalde periodes van het jaar zoals Kerstmis, Allerheiligen (zeker na het verlies van een geliefde), de verjaardag van een overledene,..
Andere factoren die kunnen bijdragen tot eenzaamheid:
- Geen vrienden of familie hebben
- Een alleenstaande ouder zijn
- Behoren tot minderheidsgroepen met kans op discriminatie
- In armoede leven
- Personen die seksueel of psychisch misbruik hebben ervaren
- Gezondheidsproblemen van allerlei aard (bijvoorbeeld anorexia)
Sommige mensen hebben constant het gevoel eenzaam te zijn ook al hebben ze een goede relatie en tal van vrienden. Er valt niet altijd duidelijk de vingers te leggen op waarom iemand eenzaam is of zich zo voelt. Zo kan het zijn dat je weinig zelfvertrouwen hebt en dat je denkt dat anderen je niet waarderen.
Eenzaamheid volgens Wikipedia
Eenzaamheid is volgens Wikipedia het gevoel alleen te zijn, van geïsoleerd te zijn van 'de anderen'. Onderzoekers omschrijven eenzaamheid als ‘het ervaren verschil tussen gewenste en aanwezige contacten’. Op deze definitie van socioloog Jenny de Jong Gierveld is het meeste onderzoek naar het vóórkomen van eenzaamheid gebaseerd. Er wordt onderscheid gemaakt tussen situationele en duurzame eenzaamheid en tussen sociale en emotionele eenzaamheid
Een gevoel van leegte
De meeste mensen die eenzaamheid beschrijven noemen het een gevoel van verdriet, van leegte. Veel mensen die eenzaamheid ervaren hebben dat de eerste keer ondervonden doordat ze gescheiden werden van hun ouders of verzorgers. Het gevoel van machteloosheid dat daarbij optrad blijft gekoppeld aan het gevoel van eenzaamheid. Dat maakt dat eenzaamheid hardnekkig is: mensen voelen zich (ten onrechte) niet bij machte hun situatie en hun emoties te veranderen. Het kan ertoe leiden dat iemand het leven zo inricht, dat die gevoelens worden vermeden, door het vermijden van contacten met anderen. Contact maken is dan zeer bedreigend, en hier moet dan ook de oplossing voor eenzaamheid niet worden gezocht.

Grijp elke kans om naar anderen te glimlachen of een gesprek te beginnen - bijvoorbeeld met de kassamedewerker in de winkel of de persoon naast je in de wachtkamer van de huisarts.
Als je verlegen bent of niet zeker weet wat je moet zeggen, probeer dan mensen over zichzelf te laten praten.
Nodig vrienden/kennissen/buren uit voor een kopje koffie
Als je je down en alleen voelt, is het verleidelijk om te denken dat niemand je wil bezoeken. Maar vaak zullen vrienden, familie en buren het op prijs stellen een uitnodiging te ontvangen om wat tijd met je door te brengen.
Ben je niet in staat om iemand te ontvangen? Een telefoongesprek met een vriend of familielid via de telefoon kan het beste zijn om toch bij hen te zijn.
Leer van computers te houden
Als je vrienden en familie ver weg wonen, is een goede manier om contact te houden, vooral met kleinkinderen, beroep te doen op een pc of tablet (een handcomputer).
Je kunt e-mails en foto's delen met familie en vrienden, gratis videochats houden met services zoals Skype, FaceTime of Viber, en nieuwe online "vrienden" maken of opnieuw contact maken met oude vrienden op sociale mediasites zoals Facebook of Twitter en websitefora.
Een tabletcomputer kan vooral handig zijn als je niet vlot te been bent. Een styluspen met sponspunt of spraakherkenning kan helpen als het touchscreen moeilijk is voor jichtige handen of vingers met een slechte bloedsomloop.
Verstop je niet achter excuses
Een vaak gehoorde opmerking blijft: "Die computertoestanden, dat is niets voor mij! Ik ben te oud om het nog te leren!" Maar dat excuus gaat niet op. Het is echt niet zo moeilijk als het lijkt. Je kinderen, je kleinkinderen, vrienden, buren: er is vast wel iemand die je op weg wil helpen. Zoniet worden overal regelmatig cursussen voor oudere mensen georganiseerd je om de elementaire computervaardigheden te leren. Dit is vaak ook een goede plek om op eigen gelegenheid tijd met anderen door te brengen en door te brengen.
Wil je echt niet met de computer of de smartphone werken? Dat is uiteraard je goed recht. Niemand moet zich iets laten opdringen waar hij of zij zich niet goed bij voelt. Zoek dan wel andere manieren om contact te hebben, want je al te veel isoleren kan grote gevolgen hebben.
Auteur: Stefaan Van Laere
29 reacties
Kortom: zet de stap, doe het nou, wordt lid van een club. En ja, het is niet gemakkelijk om die stap te zetten maar je zult versteld staan van de vriendelijkheid en de bereidheid om je op te nemen in de club. PROBEER HET!!!
Sociale contacten kan je natuurlijk wel behouden. Dat is wat anders.
Volgens mij zijn heel wat mensen, na een lang leven, al te vaak ontgoocheld in zogenaamde vriendschappen.
Ik ben ondertussen 10 kilo bij gekomen in gewicht, ik voel dat ik vast kom te zitten met mijn lichaam ik heb artrose en voel dit het laatste jaar zeer goed veranderen omdat ik veel zit als mijn klein appartementje gepoest is heb ik niets meer, vroeger bakken, koken en tuinieren waren mijn hobbies voor wie moet ik dit nu doen, ik moet dringend wat kilos kwijt... dus word tijd om mij leven weer om te gooien voor ik mijn kleren mag verwisselen voor grotere maten, en ik niet meer uit mijn zetel kan!
Dus ik begrijp eenzaamheid heel goed, maar is de stap zetten om je leven te veranderen is het moeilijkst.. ik zeg elke avond morgen begin ik eraan ga beetje gaan wandelen, op mijn hometrainer elke dag 15 min, en groepje zoeken om breien, koken,baken of schilderen... wel ondertussen zijn er al veel dagen verstreken dat ik dit zei... zit hier nog!
De eerste stap zetten is moeilijk, maar waarom vraag ik mij af wat houd iemand tegen voor die eerste stap te zetten... iemand een antwoord op? Want ik weet het niet voor het moment
Als ik nu terug kijk, heb ik spijt dat ik geen vriendschappen heb opgebouwd
Vele mensen kunnen soms zo afstandelijk doen, zelfs als je glimlacht je bekijken of er iets
mis met je is. Daar is onze gemediatiseerde maatschappij naar mijn mening, ook mee
verantwoordelijk voor. Hoeveel lopen zelfs op straat, tram, trein enz. met hun Smartphone
bezig? Dit bevordert zeker niet het contact met mensen.
Wat juist is met zogenaamde vriendschappen ben je niets, maar waarom opgeven?
Er zijn zoveel mensen die blij zijn je te leren kennen en misschien lukt het toch.
De eerste stap is steeds moeilijk, maar geduld, een glimlach, warm gevoel geven kan veel.
''Je bent alleen eenzaam als je er niet voor jezelf bent.''
Citaat van Phil McGraw, Amerikaans psycholoog en tv-presentator.
Origineel:
You're only lonely if you're not there for you.
Als al die mensen die zitten te huilen van eenzaamheid maar eens beseften, dat ze eigenlijk hun eigen verdriet maken! Want als je niet denkt, dat je gezelschap MOET hebben om gelukkig te zijn, dat alleen-zijn MOET gezien worden als iets verkeerds, dan is er ook geen reden meer om te janken: oo ik ben zo zielig, want ik ben alleen!
Je kunt ook erg zielig zijn mét gezelschap. Ik persoonlijk ben veel zieliger geweest toen er mensen in mijn nek zaten die van alles van me wilden en me probeerde te doen zijn zoals zij wilden dat ik was. Nu ik daar geen last meer mee heb, omdat ze weg of dood zijn, ben ik alleen. Maar zielig? Bijlange niet.
Ik hunker soms ook heel erg naar 'alleen zijn'.
Er zit ook veen zelfmedelijden bij dat "oo ik ben zo eenzaam".
En mensen maken het ook vaak moeilijk voor zichzelf! Bv. "met de kerst en nieuwjaarsperiode, dàn alleen zijn, dat is zooo erg, snik snik!".
Maar als je kerst en nieuwjaar als een doodgewone periode gaat zien, inplaats van een periode waar je MOET met een heleboel mensen samen zijn OF ANDERS, dan is het helemaal niet erg meer.
Westerse mensen zouden een beetje in de leer moeten gaan bij Boeddha. Lijden wordt veroorzaakt door het eigen verlangen. Als je iets niet hebt, maar je verlangt er niet naar, dan is het geen probleem. Als je er wél naar verlangt en je hebt het niet, dan is het van snik, snik.
Het probleem zit niet in de anderen die jou alleen laten, het zit in jouzelf. Je maakt je eigen verdriet.
Zo zie ik dat.
ik hebt dan wel een eenzaam bestaan, maar dat is omdat ik eigenlijk wat vrienden zou moeten vinden om dingen mee te doen als wandelen, stad in gaan, terrasjes enzo
ik ben ook alleen,en voel me goed,eerlijk waar!Dat is voor mij het beste!
We leven al sinds eeuwen in een romantische samenleving waar het hebben van een partner nog gezien wordt als het 'normale'!We moeten en zullen een partner hebben,het is louter een verdienmodel geworden,datingsites,film,noem maar op!!
Er is weliswaar een kentering bezig,rond 2050 bestaat de samenleving uit de helft met alleenwonenden!Vanwaar het idee dat je een partner moet hebben!!
Dan heb ik het nog niet over de puinhoop die samenwonenden ervan maken,scheidingen,kinderen,nieuw samengestelde gezinnen enz.Om van te huilen,en dan heb ik het nog niet over de kosten voor de samenleving met al deze problemen!
Ps.: Ik heb géén kinderen noch andere familie.
QUOTE:
Er bestaat geen medicijn tegen oud en eenzaam zijn’, zong Herman van Veen ooit.
Toch had onze koning het in zijn speech van 20 maart over het ‘eenzaamheidsvirus’ dat rondwaart. Mensen zitten noodgedwongen in quarantaine, raken hun baan kwijt,
moeten zonder afscheid hun geliefde loslaten en zijn drastisch beperkt in hun sociale verkeer.
EINDE CITAAT
En wees gerust: het is misschien anders voor een man, maar niet makkelijker, hoor. Je hebt me helemaal verkeerd begrepen.
Boeddha is geen beeld, beste meid, het was een filosoof, die uiteenzette hoe je kunt vermijden ongelukkig te worden. Als je naar een blijspel gaat en je verlangt niét om daarna met iemand samen naar huis te gaan, doch je gaat gewoon tevreden alleen naar huis, dàn zul je geen verdriet hebben. Het is het verlangen naar iets, dat je niet hebt, dat je ongelukkig maakt. Van zodra je er niet meer naar verlangt, dan mis je het niet meer. Snap je?