Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.
1 reactie
Marsman, Nog zo’n schrijver die ik heel mijn leven in mijn hart heb meegedragen
sinds de middelbare school waar wij nog gedichten moesten/mochten declameren.
Wordt dit genot, het lezen van poëzie en proza, nog aan de huidige jeugd overgedragen op school ? Ik betwijfel het, betreur het ! Hier volgt Eerste strofe uit
DOODSSTRIJD
Ik lig zwaar en verminkt
in een hoek van de nacht,
weerloos en blind:
ik wacht op de dood
die nu eindelijk komen moet.
het paradijs is verbrand:
ik proef roet, dood, angst en bloed.
ik ben bang,
ik ben bang voor de dood.
H! Marsman
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hendrik_Marsman