Warm dekentje

Ach, de 'senioren', die prachtige benaming voor mensen die de bloei van hun leven hebben bereikt en nu mogen genieten van hun welverdiende rust en vrije tijd. Een tijd waarin ze de wereld kunnen verkennen, nieuwe hobby's kunnen ontdekken en zich kunnen concentreren op de belangrijke dingen in het leven, zoals het onderhouden van hun tuin en het nostalgisch kijken naar oude televisieseries op 'bejaardenzenders' met een warm dekentje op de schoot. Wie zou niet jaloers zijn op deze prachtige fase van het leven?

Of zie je het anders? Is voor jou 'senioren' de benaming voor mensen die te oud en te gebrekkig zijn om nog enige waarde te hebben in de maatschappij? Denk je aan mensen die hun beste tijd gehad en nu worden weggestopt in  verzorgingshuizen? Ouderen voor wie het leven alleen nog lijkt te bestaan uit pillen slikken, wachten op de volgende doktersafspraak en het luisteren naar nostalgische muziek op de radio? 

'Senioren', het is maar een woord, toch? Een woord dat we gebruiken om diegenen aan te duiden die het hebben overleefd tot hun pensioenleeftijd. Maar wat betekent het eigenlijk? Is het een eretitel voor degenen die de tand des tijds hebben doorstaan? Of is het gewoon een andere manier om te zeggen dat iemand oud en traag is?

Aparte categorie

Laten we eerlijk zijn, 'senioren' klinkt alsof het iets is om te vieren. Maar laten we niet vergeten dat het ook een label is dat we op mensen plakken. En wanneer we iemand een label geven, geven we ook vaak aan dat ze anders zijn dan wij. We scheiden hen af van de rest van de samenleving en plaatsen hen in een aparte categorie.

Maar wie bepaalt eigenlijk wat 'senior' betekent? Is het de maatschappij, de overheid, of zijn het de senioren zelf? En waarom moeten we überhaupt een label gebruiken? Kunnen we niet gewoon iedereen als individu behandelen, ongeacht hun leeftijd?

Stereotype

En laten we eerlijk zijn, het idee dat senioren altijd oud en traag zijn, is gewoon een stereotype. Veel senioren zijn nog steeds actief en dynamisch, ze reizen de wereld rond, doen aan sport en maken nieuwe vrienden. Ze hebben misschien wat meer rimpels en grijze haren dan toen ze jonger waren, maar dat betekent niet dat ze opeens minder waard zijn.

Dus laten we de term 'senioren' met een korreltje zout nemen. Laten we de leeftijd van mensen niet als een label gebruiken om hen te definiëren. Laten we in plaats daarvan iedereen als individu behandelen, ongeacht de leeftijd. En laten we de ervaringen en wijsheid van onze oudere generatie koesteren, niet omdat ze 'senioren' zijn, maar omdat ze gewoon mens zijn.

Ze zeggen van ons dat we traag zijn, dat ons zicht en gehoor achteruitgaan  en dat onze herinneringen vaak net zo mistig zijn als het uitzicht vanuit een rokersruimte. En als we niet in de weg zitten, zitten we wel te klagen over de goede oude tijd, toen alles nog beter was.

Als we de samenleving zouden laten draaien op senioren, zouden we vastzitten in het verleden en zouden we nooit vooruitgang boeken, lijkt de algemene teneur.

Dit hoorde ik onlangs van een jonge man van een jaar of dertig. "Het is tijd dat we de oude sokken met pensioen sturen en ze vervangen door jonge en energieke mensen die de toekomst met open armen tegemoet treden. En laten we eerlijk zijn, senioren hebben toch al genoeg gehad in het leven? Ze hebben jarenlang gewerkt en belasting betaald, ze hebben hun kinderen grootgebracht en hun huizen afbetaald.

Waarom zouden we ze nog meer gunnen? Laat ze lekker genieten van hun pensioen en zichzelf vermaken in hun seniorenflats. Dat is toch waar ze altijd naar hebben uitgekeken? Dus laten we de senioren in onze samenleving een welverdiende rust gunnen. Ze hebben hun tijd gehad en het is tijd om plaats te maken voor de nieuwe generatie. Laten we de wereld bouwen op de energie en creativiteit van de jongeren en de senioren een plekje geven in de geschiedenisboeken. Want dat is waar ze thuishoren."

Nee toch...

Wij zijn de helden van deze maatschappij!

Even ernstig nu (over zelfspot)

Zelfspot bij senioren kan een belangrijke manier zijn om met de veranderingen en uitdagingen van het ouder worden om te gaan. Zelfspot verwijst naar de mogelijkheid om humoristisch naar jezelf te kijken en je eigen tekortkomingen en gebreken te erkennen en te accepteren.

Senioren die zelfspot gebruiken, kunnen bijvoorbeeld grappen maken over hun vergeetachtigheid of hun gebrek aan vaardigheid bij bepaalde activiteiten. Door hun eigen gebreken op een luchtige manier te benaderen, kunnen ze deze uitdagingen beter accepteren en er gemakkelijker mee omgaan.

Bovendien kan zelfspot een manier zijn om sociale verbindingen te versterken. Het kan anderen aanmoedigen om ook hun eigen gebreken te erkennen en te accepteren, en kan leiden tot gedeelde lachmomenten en een gevoel van gemeenschappelijke ervaringen.

Het is belangrijk om op te merken dat zelfspot een gezonde en positieve manier van omgaan met uitdagingen kan zijn, maar het is niet altijd geschikt. Als zelfspot leidt tot negatieve gedachten of gevoelens over zichzelf, kan het schadelijk zijn voor de eigenwaarde en het welzijn van een persoon.

In het algemeen kan zelfspot een belangrijke manier zijn voor senioren om met het ouder worden om te gaan en een positieve, veerkrachtige houding te behouden. Het kan ook een manier zijn om sociale verbindingen te versterken en gedeelde ervaringen te delen.

Dus: lach met jezelf, zonder jezelf belachelijk te maken, en geniet van het leven!