Toogdiscussie

Op het moment dat ik dit stukje schrijf, zijn er vier ritten verreden in de Ronde van Frankrijk. En als u dit cursiefje leest, kan de Tour 2023 bijna of helemaal voorbij zijn. Bij de beoordeling achteraf zal, ongeacht hoe het allemaal verlopen is, nog veel gesproken worden over de inleidende etappes, gedeeltelijk op Spaans grondgebied betwist.

Vooral bij ons in Vlaanderen zullen aan de toog of tijdens de wieler-toeristen-uitstapjes discussies gevoerd worden over de afloop van de tweede en de derde dag, wegens die nogal prangende ervaringen, beleefd door lievelingsrenner Wout van Aert, met kleine ‘v’ geschreven omdat vader een Nederlander is.

Op het einde van etappe twee lieten de ploegmakkers van bij Jumbo-Visma zich in de ultieme kilometer verrassen door de bij ons zo goed als onbekende Fransman Lafay. Van Aert moest zich tevredenstellen met de tweede prijs en het woord ‘tevreden’ is hier helemaal en waarschijnlijk nog altijd niet, op zijn plaats.

Zelden zag men die anders rustige, evenwichtige Kempenaar in zo’n koleire uitbarsten. Het was voor de meeste mensen die commentaar moesten geven duidelijk dat de anders bijna perfect functionerende Nederlandse formatie, gefaald had, inbegrepen of vooral de kandidaat-eindwinnaar die Jonas Vingegaard toen nog was. Had die man maar een paar van zijn stevigste pedaalstoten geplaatst, dan zou, steeds in die eindfase, die arme Lafay geen schijn van kans gehad hebben.

Geruchten over onmin

De geruchten over onmin bij Jumbo-Visma werden ’s anderendaags bij de start met klem tegengesproken en enkele uren later functioneerde het team in de massaspurt, waarmee de derde rit werd afgewerkt, als zo vaak tevoren, dat wil zeggen: bijna perfect. Maar weer lukte het niet. Jasper Philipsen won, van Aert werd niet eens tweede, maar ‘slechts’ vijfde.

Reden: toen hij kort voor de eindstreep Philipsen voorbij wilde, leek het wel of die hem op een vrij gevaarlijke manier de doorgang belette en de jury had toch een tijdje nodig om tot de conclusie te komen dat er niks verkeerds gebeurd was. Philipsen was niet van zijn lijn afgeweken, de afsluiting wel, in die zin dat er om een onbegrijpelijke reden een soort kronkel ingebouwd was. Waarop van Aert zich bijna te pletter reed.

WK in Ronse 1988

Toen ik dit zag, dacht ik onmiddellijk terug aan het wereldkampioenschap 1988 in Ronse en het verwonderde me later dat het incident van toen, nu niet nog eens opgerakeld werd. Het kostte destijds ook een Belgische toprenner de zege, de wereldtitel zelf.

Drie renners spurtten aan het einde van die wedstrijd voor de regenboogtrui en de medailles: Maurizio Fondriest, die het finaal zou halen, Steve Bauer en Claude Criquielion. De Italiaan kon winnen omdat de Canadees ‘de Criq’, zoals hij genoemd werd, de balustrade indrumde, net op het moment dat hij zo fors aanzette dat een tweede wereldtitel hem niet meer kon ontsnappen. Van dat kampioenschap is mij nog altijd één beeld duidelijk bijgebleven: Criquielion die rechtstond na de val en in al zijn wanhoop niks beters vond dan een wiel de hoogte in te steken.

Troostprijs

Bauer werd gedeclasseerd, Criquielion bedacht met een soort ereprijs, die amper een… troostprijs kon genoemd worden. Niks kon zo’n verlies compenseren, niks behalve toch een beetje een strenge bestraffing en een zwaar doorwegende schadevergoeding. De Waalse topper uit Twee-Akren (dicht bij Geraardsbergen) trok naar de rechtbank en de Canadees verzette hemel en aarde om zich te verdedigen. Na diepgaand onderzoek bleek dat Bauer, net zoals Philipsen, geen enkele overtreding begaan had. Want daar waar Criqiuielion voorbij wilde, zat er ook een kronkel (zoals ik dat nogal onhandig uitdruk) in de afsluiting, wat de renners hadden moeten weten, vermits een WK altijd in meerdere ronden verreden wordt en de deelnemers van 1988 dat bij de herhaalde passages hadden moeten opmerken.

Voor Criquielion kwam er dus geen compensatie, maar bij mijn weten heeft het Belgische publiek Bauer nooit vergeven wat hij gedaan had, hoe correct het ook was. Zelden wordt, in België en elders, een coureur door toeschouwers bedreigd.

Ik heb zelf gezien dat Bauer, aan het einde van een Parijs-Brussel met finish in het centrum van de hoofdstad, door een groepje politiemannen omringd en beschermd moest worden. En ja, ook Benoni Beheyt kreeg een groot deel van de wielerfans in de nek, nadat hij op een volgens velen minder correcte manier idool Rik Van Looy geklopt had in het WK van 1963. Ook in… Ronse.