Rituele dans

Lieve lezers van SeniorenNet,

Ah, ja, het is weer die tijd van het jaar, nietwaar? De tijd waarin we allemaal onze jaarlijkse rituele dans van goede voornemens uitspreken. Je weet wel, die prachtige beloftes aan onszelf die we - vaak nog niket nuchter - met zoveel enthousiasme maken op 1 januari en tegen 2 januari alweer vergeten zijn. Maar laten we eerlijk zijn, wie heeft die voornemens eigenlijk nodig? Want het zijn net woorden in de wind: vluchtig en snel weer verdwenen.

Gezonder eten

Laten we beginnen met het klassieke "ik ga gezonder eten" voornemen. Ja, laten we allemaal een salade bestellen in plaats van die heerlijke hamburger waar we eigenlijk zin in hebben. En dan komen we erachter dat sla niet bepaald de bron van eeuwige jeugd is, en we eindigen al snel met een snack-aanval van epische proporties. Maar hey, we hebben het in ieder geval geprobeerd, toch?

En laten we eerlijk zijn, die salades smaken meestal naar natte blaadjes met een beetje dressing, dus wie kan ons de schuld geven voor het terugvallen op comfortfood? Type vettige hamburger?

Ik doe daar niet aan mee. Ik eet denk ik, gemiddeld redelijk gezond. En soms ook erg ongezond. Mag het even ja!

Meer sporten

En laten we de "ik ga meer sporten" voornemens niet vergeten. Oh ja, dat is altijd een goede. We kopen nieuwe sportschoenen, melden ons aan bij de sportschool en denken dat we binnen een maand spieren als Arnold Schwarzenegger zullen hebben.

Maar eerlijk gezegd, die sportschoenen eindigen meestal ergens achterin de kast, en de sportschool wordt een uitstekende plek om sociale interactie te vermijden. Laten we eerlijk zijn, we zijn hier om calorieën te verbranden, niet om nieuwe vrienden te maken.

Beter op je centen letten

En dan hebben we nog het "ik ga mijn financiën beter beheren" voornemen. We maken een prachtig budget, knijpen de handen op elkaar, en binnen de kortste keren zien we onszelf winkelwagens vol met spullen kopen die we niet nodig hebben. Geld beheren? Ach, dat komt later wel. Laten we gewoon genieten van dat heerlijke restaurantdiner en die luxe vakantie, want YOLO (You Only Live Once), toch?

Geven aan goede doelen

Mijn buurman maakt er elk jaar een voornemen van om dit jaar te geven aan goede doelen. Maar het komt er nooit van... Vorig jaar heeft het maar tot de derde dag van het jaar geduurd, tot de plaatselijke jeugdbeweging langskwam met hun klassieke pannenkoekenslag ten voordele van een zomerkamp voor minder bedeelde kinderen, of hoe noem je dat. En hij had natuurlijk net geen centen in huis. Zei hij. Geen probleem, het kon ook met Payconic, zei een van die bij de pinken zijnde juffrouwtjes in groene rok. Ken ik niet, wist hij, en de deur ging weer dicht.

Wat zal het dit jaar zijn...?

Geniet gewoon van het leven!

Dus, beste SeniorenNetters, laten we eerlijk zijn. Laten we onze goede voornemens om zeep helpen en gewoon genieten van het leven zoals we dat altijd hebben gedaan. Laten we die hamburger eten, lekker op de bank hangen met een goede film, en ons niet schuldig voelen over onze gebrekkige financiële discipline. We zijn tenslotte senior, en we hebben het recht om te genieten van het leven zonder al die voornemens die ons in de weg zitten.

En als iemand ons vraagt naar onze goede voornemens, laten we dan gewoon zeggen dat we van plan zijn om meer te lachen, vaker met vrienden af te spreken, en te genieten van elk moment. Dat klinkt als een veel beter plan, nietwaar?

Veel meer woorden wens ik daar niet aan vuil te maken. Laten we samen toasten op een jaar vol onverantwoord plezier en zonder schuldgevoelens over die vergeten voornemens. Proost!

Met vriendelijke (en ietwat spottende) groeten,

Ben Boomer