Honderden mooie 'Nicknames' belandden in de mailbox van de redactie. Er is massaal gereageerd op de oproep van Hobbit:'Kies eens een originele 'Nickname'. Wees uniek!', Zoek je nog inspiratie voor een nieuw alter ego? Kijk snel hoe deze SenNetters hun naam bedachten! Hun naam mag je natuurlijk niet overnemen, want die is al in gebruik!

henkipenki

Toen het Oostblok nog dicht was ging ik naar Hongarije met vlees in een koelauto bestemd voor Boedapest. Toen kwam de douane naar de slachtplaats waar het vlees gelost moest worden. Ze vonden dat mijn naam Henk te kort was en maakte die een beetje langer

Bertie Pepper

Een fervent lezer van de boeken van P.G.Wodehouse is al 15 jaar lid van de Belgische Wodehouse Club, "The Drones Club of Belgium". Twee personages uit Wodehouses boeken liggen hem dicht bij het hart: Bertie Wooster en Reginald Pepper. De voornaam van de ene gekoppeld aan de achternaam van de tweede.

greentea734

Bij aankoop van een nieuwe auto: kleur greentea + de cijfers van zijn nummerplaat door elkaar gegooid

niliam

drie kleinkinderen, de oudste NINA, de volgende LINE en daarna AMBER. Telkens de twee eerste letters

Rissedoodgraver

Risse is gewoon de bijnaam in het dagdagelijkse leven en doodgraver verwijst naar zijn beroep (werkt op een begraafplaats in Risse)

Blumine

Gedeelte uit de eerste symfonie van Gustav Mahler, dat uit dit muziekstuk verwijderd werd . In somige uitvoeringen wordt dit stuk toch nog apart gespeeld. Dus een eerbetoon aan Gustav Mahler.

miekeweg

mijn vader noemde me altijd Mieke en sinds zijn overlijden is hij 'weg'!

Karekiet

een klein vogeltje dat je wel hoort maar niet ziet – mijn totemnaam van bij de scouts

Cathouseb

kattenhuis of huis vol katten met de b van be – wij hebben 8 katten en schreven daarover vanuit Zuid-Amerika

Lilac

Engels voor seringen + alle tinten van purper.

Burlington

merknaam van de sokken die ik draag

Seacoin

ik woon aan zee en verzamel munten uit de hele wereld

Grameer

verbastering van het Franse Grand-Mère

Wareber

ik was auteur van de WAREgemse BERichten

i.spendalot (I spend a lot)

ik geef helaas veel geld uit op Ebay

plummer

Engels voor mijn vroegere beroep : loodgieter

't ajuintje

ik ben tuinier en koos als schuilnaam één van mijn groenten

kommaneuker

deze bijnaam kreeg ik tijdens mijn loopbaan omdat ik een 'Pietje Precies', een muggenzifter was (maar goedbedoeld)

trapper

ik zit in 2 fietsclubs en dat betekent veel "trappen"

Ozcloggie

Ik ben een Australiër, geboren in het land van de klompen

hondorado

als hondenliefhebber zijn honden voor mij verbonden met het paradijs, het eldorado

De persoon die de kroon spant heeft 110 nicknames met bijhorende paswoorden!!

Als kers op de taart hebben we nog een zeer bijzonder verhaal voor jou van een man met een zeer weledelgestrenge 'Nickname'.

Veel leesplezier!

"Mijn naam op het internet is Gregorius Philippe d'Ancourt.

Voorzover ik heb kunnen nagaan bestaat die schuilnaam nog niet.
Mocht het je interesseren hoe ik op deze naam ben gekomen, dan volgt hier het relaas.

GREGORIUS PHILIPPE D'ANCOURT
Bij het eerste ochtendlicht werd ik wakker. Het was vier uur.
De droom die mij naar adem had doen happen vervaagde al snel, maar flarden ervan bleven op mijn netvlies gebrand.
Dit was wat ik droomde:

Ergens in Frankrijk lag rondom een sprookjesachtig kasteel een parkachtige tuin met verborgen prieeltjes en vijvers met gebeeldhouwde fonteinen tussen het geschoren gazon, waar lakeien verfrissingen en kostelijke versnaperingen aanboden, flanerende mensen in weelderige kleding elkaar vrolijk bon mots toewierpen, galante buigingen makend, hun fluwelen hoeden met pauwenveren afnamen om passanten hoofs te begroeten, zoals je wel ziet in een film over la belle epoque en de tijd van koning Louis Quatorze met zijn gepoederde pruiken, de zilveren schoengespen, het brokaat en de geprononceerde boezems.
Nou ja, zo ongeveer; want ik weet er in werkelijkheid heel weinig van en kan ook mijn droombeelden niet tonen.

In mijn droom was ik ter plaatse. Maar terwijl de slaap van mij afgleed, vervaagde alles zo snel dat ik dit beeld slechts enkele seconden vasthield. Er bleef mij één zekerheid, nl de Franse naam waarmee ik door anderen was aangesproken: Gregorius Philippe d'Ancourt.
Met een stompje potlood schreef ik die in het puzzelboek op mijn nachtkastje. Gerustgesteld viel ik weer in slaap.

Sindsdien houdt het voorval mij vaak bezig. Op onbewaakte ogenblikken betrap ik mij er op de parelende lach te horen van de onbekende dame aan mijn zij, het gekeuvel rondom en vooral het onbezorgde plezier dat de aanwezigen uitstralen. En het weer! Ah! bien sûr , de zon en de lichte bries die de bladeren van het fraaie geboomte doen ritselen terwijl wij allen genieten van het voorrecht van de vrijheid en de rijkdom die ons dit mogelijk maken.
De naam: Gregorius Philippe d'Ancourt heb ik sindsdien menigmaal laten vallen bij degenen waar ik op vertrouwde voet mee omga. Men suggereerde een atlas, een encyclopedie en zelfs een onderzoek op Internet om te weten te komen of er ooit in werkelijkheid een persoon van die naam heeft bestaan. Misschien zal ik daar ooit toe besluiten. Maar dan? Heb ik recht op deze naam? Wacht er in Frankrijk een kasteel op mij? Zijn de misdaden die ik onder deze naam (mogelijk) heb gepleegd niet te gruwelijk voor woorden? Sta ik te boek bij de Sûreté? Verwacht men mij op korte termijn ergens daarginds, terwijl ik slechts éénmaal een etmaal in Parijs ben geweest voor een zakenbezoek en de taal vrijwel niet machtig ben? Moet ik nu alsnog mijn tegenwoordig in Frankrijk woonachtige broer plus mijn enige zus - in Nederland - op de hoogte stellen van mijn droom en van hun nog onbekende Franse voorouders?
Ik kan hier niet alleen over beslissen, en heb ook nog niet de moed gehad om aan zo'n onzeker avontuur te beginnen.

De naam Gregorius Philippe d'Ancourt heb ik later gebruikt als 'nom de plume' in een klein, nooit uitgegeven boekje met 30 pikante limericks en in een ander product vol speelse gedachten: een soortgelijk boekje vol verzinsels in de vorm van zeer onnette gewoontes, waarvan ik na het teruglezen vond dat het primo zeer slecht geschreven was en secundo alleen een laag beeld gaf van mijn anders zo sprankelende geest.

De vrouw van de bakker uit Zwolle, droeg een zelfgebreid broekje; een wollen.
Want die wollen broek pluisde zo leuk in haar kruis; nou en daarvan genoot zij ten volle. (één voorbeeld uit het boekje met limericks).

Voor alle duidelijkheid: de droom dateert uit de jaren tachtig, een periode waarin ik vrijwel dagelijks leed onder een zware migraine. Die is nu verdwenen, maar het is niet onmogelijk dat hij van invloed is geweest op mijn overspannen fantasie.
Het staat hier nu. Daar moet ik het maar voorgoed bij laten!