roode oortjes

Als 13 jarige ging aan de kust als jobstudent in een hotel in Knokke werken als kelner.
Mijn probleem was dat mijn Frans niet zo perfect was.
Als jongen van de boerenbuiten had ik in die tijd (ik spreek van 1962 )zeker nog nooit een hotel gezien.
We werkten er toen van s'morgens 7 uur tot s'avonds 9 uur.Dit zonder 1 dag verlof gedurende de vakantie.
s'Avonds na de dienst moesten we dan ook met gans het personeel no kaas- en garnaalkroketten maken.
We zaten dan samen rond de keukentafel en elk kreeg zijn job.
We kregen dan ook allen iets te drinken aangeboden en zo moest iemand om drank gaan halen in de bar.
Er kwamen toen ook 2 vaste Franstalige klanten bij ons vertoeven.
Zij moesten volledig zoutloos eten en werden dan onder de bazen en personeel Mr. en Mad. SANS CELLE genoemd.
Daar ik pas op 14 juni begonnen was, wist ik niet beter dat die gasten zo noemden.
Nu was het mijn beurt om drank te halen en zo iedereen te bedienen.
Toen ik bij de gasten kwam was ik zeer beleefd.
Svp, madame sans celle, Svp
monsier sans celle.
Mij van geen kwaad bewust,deed ik mijn werk gewoon verder.
Wat mij wel was opgevallen.
Was dat ons madame stil was geworden, en er met rode kaken zat.
Toen de gasten gingen slapen
kreeg ik het op mijn bord.
De gasten noemden Delcourt.
In feite was ik toch niet in fout, die naam was mij nooit genoemd, en ik was toch zeer beleefd geweest.
Sindsdien heb ik nooit meer vergeten dat (SANS CELLE) zonder zout was.

 

Anekdote ingestuurd door HAEGEMAN gEORGES op 27-12-15 (ID 1272)