Merlo

Na een daguitstapje kwamen we met de kinderen terug thuis, en vonden op de gazon 3 jonge mereljongen.Twee ervan waren dood, en het derde toonde nauwelijks leven.Een van mijn twee duitse herdershonden hadden deze jonge mereltjes uit een te laagstaand nest gehaald, en op het gras bij elkaar gelegd.De kinderen begonnen te wenen, en smeekten me iets te doen voor het ene levende jonge mereltje.Ik heb dan de haardroogkap opgezet en het mereltje eronder gehouden.Na een tiental minuten voelde ik dat het diertje begon te vriemelen in men hand.Ik heb het dan op de chaufage gezet en na een paar minuten opende het beestje zowaar zen bek.Ik wist dar merels graag regenwormen eten, maar die had ik niet direkt voorhanden.Ik heb dan hondenkorrels in water laten weken, en heb er daarna CD van mijn kanarievogels tussen gemengd.Van dit brouwsel bekwam die kleine zeer snel.Ik schatte dat MERLO(zo was die ondertussen gedoopt door de kinderen)drie dagen oud was toen we hem naakt en onbepluimd vonden.Sávonds warmde mijn vriendin een pittekussen in de microgolf, en daar kon ons mereltje zich aan verwarmen tijdens de nacht.Na een drietal weken hadden wij een volgroeide merel in huis.Wij zochten nu levende regenwormen in de tuin, en het was ongelooflijk het moment dat onze Merlo zijn eerste worm naar binnenwerkte.Het kanariekooitje werd ondertussen te klein, en in overleg met de kinderen zouden we onze kleine de vrijheid geven.Met tranen in de ogen stonden we daar op het tuinpad toen we het deurtje van zijn kooi openden.Effen kijken en hop met een sierlijke bocht deed het mereltje zijn eerste vlucht.Wat wij nooit hadden verwacht gebeurde toch.Merlo kwam plots opnieuw aangevlogen en lande tussen onze twee kinderen op het voetpad.Groot was de verwondering, nog groter de blijdschap.hij wou blijkbaar niet weg bij ons.De avond begon te vallen en ik was bang dat merlo sŽnachts ten prooi zou vallen van de katten.Blijkbaar dacht ons mereltje daar hetzelfde over, want geloof me of niet, maar in het schemerdonker lande die kleine bengel plots op de schouder van mijn vriendin ,en begon zachtjes met zijn snavel in haar haar te wriemelen.Zachjes heeft zij merlo dan in de kooi gestopt tot de dag erna weer hetzelfde begon.Zo heeft die merel hier ons dagelijkse leven beheerst.Ik plaatste zijn kooitje buiten op de vensterbank, en hij zocht daar zelfs zijn eigen slaapplaats op.Toen echter kwam er een periode met zeer slecht en nat weer aan.En op een avond keerde ons mereltje niet meer terug.Dagen hebben we er naar uitgekeken, maar tevergeefs.Later op het jaar toen ik men bloembakken proper maakte en ontdeed van verdroogde bloemen, vond ik een karkas, waarschijnlijk van onze merel.Treurig einde van een vogel die ons veel plezier heeft gebracht die zomer.Maar een ding staat vast, wij,mijn vriendin,de twee kinderen en ikzelf,zijn door dit kleine vogeltje wel dichter naar elkaar gegroeid.Wij hebben samen een doodgewaand vogeltje grootgebracht, en dat is iets dat we nooit zullen vergeten.

 

Anekdote ingestuurd door Lulu op 18-08-08 (ID 984)