Het gedrag

 

Solitair dier of groeps?

Wat je je allereerst moet realiseren is dat er vier verschillende soorten dwerghamsters zijn: de Russische dwerghamster, de Campbelli dwerghamster, de Roborovski dwerghamster en de Chinese dwerghamster.

De vraag of de dwerghamster een groepsdier is kan dus niet zo eenvoudig beantwoordt worden, maar moet per soort gevalueerd worden. In principe is alleen de Chinese dwerghamster per definitie een solitair dier (dat dus geen soortgenoten kan tolereren) Over het feit dat de andere soorten (Rus, Campbelli en Roborovski) in groepjes kunnen worden gehouden, wordt veel gediscusieerd. Ik zelf heb gezien hoe het goed kan gaan en het fout kan gaan.

Feit is dat als je Russen of Robo's in groepjes wil houden, je dat van jongs af aan (dus direct vanuit dezelfde dierenwinkel of vanaf de fokker) moet doen, en geen nieuwe dieren in een groep kan introduceren. Je kan de dieren dan ook nooit meer uit elkaar halen... als je ze te lang uit elkaar houdt herkennen ze elkaar's geur niet meer, en dan zullen ze elkaar als indringers zien.

Wat ook heel belangrijk is, is dat je nooit verschillende soorten dwerghamsters bij elkaar kan houden!

Hoe maak je een dwerghamster tam?
Om een dwerghamstertje (of een groepje dwerghamstertjes) tam te maken heb je enkel een flinke dosis geduld nodig. De dieren zijn van nature nieuwsgierig, en hiervan kan je gebruik maken bij het tam maken.

Steek gewoon je hand in de kooi. Waarschijnlijk zullen ze in het begin steeds wegvluchten. Naar verloop van tijd zullen ze toch komen kijken, en zullen ze aan je hand snuffelen. Je kan het wat aantrekkelijker voor ze maken door iets lekkers op je hand te leggen, zoals een Yoghurt drop.

De diertjes zullen langzaam aan de geur van je hand wennen, en zullen er uiteindelijk op gaan zitten. Als dit zo'n beetje een gewoonte wordt, kun je proberen je hand een beetje op te lichten. Het beste kan je de kooi op je bed zetten als je op het punt komt dat het diertje op je hand blijft zitten als je hem oplicht... het kan namelijk nog altijd gebeuren dat het dier buiten de kooi van je hand afvalt of springt, en dan is een zachte landing uiteraard wenselijk.

Jaag nooit achter een dwerghamster aan, want daar worden de diertjes achterdochtig en angstig van, en maak je het hele tam maken praktisch onmogelijk.

Ik zelf heb een aantal dwerghamsters gehad in het verleden, en heb er nu ook nog (samen met mijn vriendin) enkelen. Deze dieren zijn zo tam dat ze gewoon op je hand gaan zitten als je die in de kooi legt, en zich dus ook op laten tillen en dan bij je op schoot blijven zitten.

Communicatie
Hamsters markeren hun territorium met hun eigen geur door er met flanken langs voorwerpen te wrijven. Hamsters herkennen via geur dus ook het territorium van een andere hamster, en weten dan dus dat ze uit de buurt moeten blijven. Vrouwtjes die paringsbereid zijn geven een andere geur af, zodat mannetjes weten dat ze gedekt wil worden.

De belangrijkste manier van communiceren voor hamsters is lichaamstaal. Een hamster die zich uitrekt, gaapt en zich uitgebreid gaat zitten wassen voelt zich op zijn gemak. Als hij inelkaar kruipt met zijn kopje schuin omhoog is hij bang. Ligt de hamster op zijn rug op de grond, dan drukt deze houding angst, onderwerping, maar ook verdediging uit. Wanneer een belager dan toch aanvalt kan het dier zich met pootjes en bek verdedigen. Wanneer een hamster gaat aanvallen staat hij op zijn achterpootjes. Hij probeert dan te bijten en met zijn pootjes te slaan.

Hamsters laten zich niet vaak horen, maar beschikken wel over een heel scala aan geluiden: van krijsen en sissen tot kleine piepjes. Krijsen doen ze allen als ze vreselijk ruzie hebben of worden aangevallen door een vijand (zoals een kat). Dit schreeuwen kan heel indrukwekkend zijn. De bek wordt wijd opengesperd en de tanden steken dreigend naar voren. Jonge dieren kunnen luid piepen als ze wakker worden, honger hebben en hun moeder toevallig niet in de buurt is.

Zindelijkheid
Dwerghamsters zijn net als de meeste knaagdieren zindelijk, en zullen hun behoeften in dezelfde hoek (of soms meerdere hoeken) van hun verblijf doen.

Bron: met speciale dank aan Knaagdiertjes