Je koopt een zieke hond: wat staat je te doen?

Juridisch advies

< Vorige	Archief	Volgende >

Een paar weken geleden kochten wij een rashond aan welke ons op dat ogenblik in goede gezondheid leek te zijn. Wij hebben deze koop afgesloten door een schriftelijke overeenkomst. Enkele dagen later zagen wij dat het hondje niet meer in zijn normale doen was en gingen we ermee naar de veearts. Het dier bleek inderdaad ernstig ziek te zijn. Wij vragen ons nu af of we stappen kunnen ondernemen tegen deze verkoper?

Onze juridische dienst wordt overstelpt met dergelijke vragen. Uit de informatie die je ons geeft, kunnen wij opmaken dat er hier een koop/verkoopovereenkomst tot stand is gekomen zonder bijzondere voorwaarden. Tegen dergelijke overeenkomsten kan men opkomen op verscheidene manieren.

De koopvernietigende gebreken

In de eerste plaats door beroep te doen op de zogenaamde "koopvernietigende gebreken".

Bij honden worden zes ziekten als "koopvernietigende gebreken" aanzien, nl. Heupdysplasie, cryptorchidie, netvliesatrofie, ziekte van Carré, hepatitis van Rubarth en parvovirose.

Dit betekent dat indien een puppy met één van deze ziekten zou behept zijn, er een vordering kan ingesteld worden tegen de verkoper.

De verborgen gebreken

Een tweede mogelijkheid is dat men zich tegen de verkoper keert op voorwaarde dat de aangekochte hond aangetast is met een "gebrek" dat verborgen is, dat voldoende ernstig is en dat bestond op het ogenblik van de aankoop.

Volgens artikel 1641 van ons Burgerlijk Wetboek is de verkoper gehouden tot vrijwaring van de verborgen gebreken van de verkochte zaak. Het gaat hier dus wel om verborgen gebreken welke de gekochte zaak ongeschikt maakt, of die het gebruik van de zaak zodanig vermindert dat de koper deze zaak niet zou hebben aangekocht indien hij er weet van zou gehad hebben. De verkoper moet daarentegen niet instaan voor gebreken die zichtbaar zijn en welke de koper zelf heeft kunnen waarnemen.

Artikel 1644 van hetzelfde wet­boek voegt daaraan toe dat de koper in dat geval de keuze heeft om ofwel de zaak terug te geven en zich de prijs te doen terugbetalen, ofwel de zaak te behouden en zich een gedeelte van de prijs te doen terugbeta­len.

In de praktijk moet de koper, indien hij een dergelijk verbor­gen gebrek vaststelt spoedig reageren. Dit betekent binnen enkele dagen reeds een vordering op grond van verborgen gebre­ken instellen. De verkoper kan zich van deze vrijwaring ont­lasten indien hij zelf niet op de hoogte was van het gebrek, doch een handelaar wordt steeds geacht het gebrek te kennen!

Dwaling en bedrog

Een derde mogelijkheid is het instellen van een vordering op basis van dwaling of bedrog.

Ondanks de regel dat een koop definitief is, kunnen hier wel uitzonderingen op bestaan.

Zo kan er sprake zijn van "dwaling". Dwaling is eigenlijk een gebrek in de toestemming ten tijde van de koop. Men "dwaalt" indien men onvrijwillig de zaken anders voorstelt dan ze werkelijk zijn. Dwaling is echter alleen een grond tot nietigheid van de koop indien ze de "zelfstandigheid zelf van de zaak" treft. Onder deze term verstaat men : alle elementen waaraan de partijen een beslissend belang hebben gehecht ten tijde van de aankoop. Het punt waarover "gedwaald" wordt moet voor de koper van doorslaggevende aard geweest zijn om tot de koop over te gaan.

Daarenboven moet de dwaling ver­schoonbaar zijn en mag zij niet het gevolg zijn van een nalatigheid van de betrokkene. Dit houdt in dat een redelijk mens voldoende voorzichtig moet zijn alvorens hij zijn toestemming geeft.

Het is de rechter die in de praktijk zal moeten oordelen of er bij de verkoop sprake kan zijn van een dwaling en of de over­eenkomst nietig moet worden verklaard. Hij moet elk geval afzonderlijk behandelen en alles zal hier afhangen van de bewijsmiddelen die de koper kan aanhalen. Materiële feiten kunnen steeds door een getuige bewezen worden. Zo zal een

toevallige, onafhankelijke getuige die ten tijde van de ver­koop aanwezig was, een belangrijke getuigenis kunnen afleggen welke de rechter kan helpen te beslissen.

Bij bedrog wordt de koper opzettelijk op een dwaalspoor ge­bracht. De dwaling wordt hier alshetware met opzet veroor­zaakt.

Om van bedrog te kunnen spreken is het niet noodzakelijk dat er daden gepleegd worden, woorden kunnen volstaan. Ook hier zal het de rechter zijn die zich zal moeten uitspre­ken over het feit of er al dan niet bedrog aanwezig was ten tijde van het afsluiten van de koopovereenkomst.

Wij adviseren je om deze fokker een aangetekende brief te sturen met de vraag om schadevergoeding te betalen voor de door u geleden schade. Wellicht zal hij hier niet op ingaan. Op dat ogenblik ligt de keuze om een vordering tegen hem in te stellen bij u. Indien jullie niet tot een overeenstemming komen, dan kan alleen de rechter zich uitspreken over de eventuele betaling van een schadevergoeding. Wie de rechter gelijk zal geven, is steeds af te wachten. Hij beoordeelt de zaak op een soevereine manier aan de hand van de precieze feiten en omstandigheden en het is moeilijk om vooraf te zeggen hoe zijn oordeel zal zijn in een dergelijke zaak.

De wet ter bescherming van de consument

Naast deze mogelijkheden merken we op dat er sinds 1 januari 2005 in ons land de wet "betreffende de garantieplicht voor verkopers" in werking getreden is. Deze wet houdt in dat indien u als consument om het even welk tastbaar goed koopt van een handelaar (dus ook honden), je een verplichte wettelijke garantie krijgt. Deze garantietermijn bedraagt 2 jaar vanaf de levering. Het staat de verkoper echter wel vrij om een nog langere garantietermijn te bepalen.

Honden en dieren in het algemeen worden aanzien als "lichamelijke roerende goederen". Lichamelijk betekent tastbaar en "roerend" betekent dat het verplaatsbaar is. Deze wet is alleen van toepassing voor de verkopen tussen een handelaar en een particulier. Wij gaan ervan uit dat de fokker in kwestie een handelaar is en u een gewone particulier bent, zodat deze wet ook van toepassing kan zijn op uw geval.

Vrijdag 17 April 2009