Een waar gebeurd verhaal: Lieve moeder

[wiesken]

Onderwerp: lieve moeder ...

VISSERSMAATJES .


Een echt gebeurd verhaal. Enkele jaren terug kwam het terug voor mijn geest. Het was net of het gisteren gebeurd is.

Wij, Wiesken en William, wij zijn een gelukkig echtpaar. We hebben geen kinderen. Door de natuur niet goed begrepen. Altijd zijn de kinderen van vrienden hier welkom geweest. Ze kwamen ook graag. We verwenden ze en vertroetelden ze. Ze kregen wat echte liefde. En ons ouderinstinct was er koesterend aanwezig.

Weet je wat vissen is ? Ik, Wiesken, ging wel eens netten (fuiken) zetten. Ik ging de golven tegemoet met onze fuik en ons hondje. Als het water te hoog stond of er waren putten in de boden : de hond werkte zwemmend mee. Door eb en vloed kwam het wel voor dat er gevaarlijke plekken waren in de Westerschelde in Nederland ...

Ik werd één met de natuur. De grillige regen en de zon op de waterlijn : enorm en grandioos. En dan die meeuwen rondom mij. Gekrijs en buitelende lijnen. Prachtig gewoon. De natuur doorzinderde mijn lichaam. En toch heeft mijn lichaam nooit een kind mogen dragen ...

Tijdens de vakantie kwamen er kinderen op verlof. Graag stapten die mee naar het mysterieuze water en de armen zwaaiden van pret en de haren wapperden in de wind.

Op een dag ging Sven, een zevenjarige jongen, mee met mij. Hij hield enorm van het water en de vissen. De meeste vissen gooiden we dan ook terug in het water. Dag na dag trokken we er op uit. En toen was er die vervelende dag : de dag dat de moeders bloemen krijgen. Voor mij een vreselijke dag. Dag die niet snel genoeg voorbij kon zijn. Ik zag de kinderen van school komen en die hadden tekeningen bij voor moeder. Moeders mogen ook eens verwend worden ! Maar ik, helaas ...

Die dag was Sven op vakantie gekomen. Ik was niet weinig fier even een moeder te mogen zijn ! Ook al had ik nooit het gevoel gehad wat het betekent moeder te zijn. Ik voelde me niet zo goed in mijn vel. Overal zag je mensen met bloemen. En winkels met de boodschap : ‘viert moeder’. Alleen dat zien van al die weelde : het was telkens weer slikken voor mij. Nu ik mijn verhaal schrijf overkomt me dat ook weer. Samen met mijn echtgenoot laten we onze gevoelens maar de vrije loop. Ik denk wel dat jullie dat begrijpen !

Het was weer moederdag. Zonnig weer. Sven kwam er aan en groette gewoon met een goeie morgen en een kus op mijn wang. Spontaan. Meer zei hij niet. Toch : hij vroeg om even te mogen telefoneren naar zijn moeder. Ik dacht : die zal zijn moeder een gelukkige moederdag wensen en ik val er naast. Ik ben zijn moeder ook niet. Wij waren goede vrienden.

In de voormiddag trokken we naar het water. Mijn echtgenoot en ik en Sven. En ook de hond was mee. Voor Sven ook een goede speelkameraad. De lucht was heerlijk. De zandkorrels onder onze voeten en de sporen die we maakten zouden wel verdwijnen onder het water. Op dat moment was de natuur voor mij helemaal anders. Ook de meeuwen waren niet zoals op andere dagen. En Sven had niet eens mij een gelukkige moederdag gewenst. Ik voelde me heel onzeker. Ik durfde hem niet te vragen of hij soms iets vergeten was. Hij was amper zeven jaar ...

Thuisgekomen namen we ons middagmaal. En toen : plots, geheel onverwacht, bezoek. De ouders van Sven. Sven holde naar hen toe en omhelsde zijn moeder. Ik stond er verstijfd naar te kijken. Ik had een krop in mijn keel. Ik wist niet wat er gaande was. En zo onverwacht. Het werd wel duidelijk : Sven had ’s morgens zijn ouders opgebeld met de vraag of ze konden komen. En dat ze wel eens iets mochten meebrengen voor mij. Hij had zelf iets besteld bij de bakker in de buurt !

Zo fier als het kan ging Sven naar de auto. Hij haalde er een doos uit en bracht die naar mij. Zijn oogjes spraken boekdelen. Mijn hart ging onstuimig te keer en een onbeschrijfelijk gevoel overmande mij. Een jongen van zeven bracht voor de éérste keer in mijn leven een geschenk. Een taart voor moederdag !

“Wiesken”, zei Sven, “ik ben je niet vergeten hoor ! Hoe zou ik je kunnen vergeten !? Zo’n vakantie als ik hier mag meemaken ! Maar ik kon die taart niet vroeger brengen. De bakker had nog niets op die taart geschreven.” Hij genoot spontaan en keek heel voldaan. Wat was ik fier ! Ik nam de doos van Sven aan. Met bevende handen opende ik de doos. Reuze-mooie taart ! En er stond niet op, zoals op vele taarten, ‘leve moeder’, maar wel “leve de vissersmaatjes !”.

Ik heb Sven in mijn armen genomen en heb geweend van geluk, samen met mijn echtgenoot. Tranen van ontroering. Ik voelde me even een ‘echte moeder’ die dag. Een onbeschrijfelijk geluk overstelpte mij dat moment.

Ik vroeg Sven hoe hij die woorden kwam. “Maar Wiesken”, zei Sven, “jij bent toch ‘mijn vissersmaatje’ en wij zijn toch zeer goede vrienden. Ik vind deze titel mooier. Ik wilde je geen pijn doen. Ik ben je niet vergeten Wiesken!”

Telkens wanneer het moederdag is denk ik terug aan die mooie taart. Eigenlijk was het het gebaar dat telde. Sven, de jongen met de tintelende oogjes, hij was me niet vergeten. Hij wilde niet kwetsen met een titel die op dat moment voor mij verschrikkelijk moeilijk zou zijn.

Sven is ondertussen getrouwd. Hij heeft een lieve vrouw en een schat van een kind. Hij is arts geworden. Wij zijn nog altijd vrienden. We hebben hier in onze tuin een vijver en toen hij eens langs kwam bracht hij een visje mee. Dat visje zwemt nog in onze vijver. Wij heten dat visje : Sven.


Wiesken

[marianne]

Liefste Wiesken,

Heb vandaag maar je prachtig verhaal gelezen en was er diep door ontroerd!
Groetjes van Marianne.

[enaid]

Een mooi verhaal Wiesken en ook tergelijk ontroerend heb de traantjes laten lopen .Jammer dat de natuur deze weg voor jou gekozen heeft .Er zijn zoveel die hun kinderen verwaarlozen .Het is toch niet eerlijk he
Ik ben blij dat je via sven toch eens een mam mag voelen Knuffel hem en z'n gezin maar even dat heeft een warm gevoel
bedankt dat ik het heb mogen lezen
met veel liefs
diane1949
Zolang de zon haar stralen geeft
En de vogels zingen in de lucht
de boom zijn blad bemint
een kind er voor ons is
blijft vriendschap nog dat grote geschenk
dat t' leven adem geeft

[wiesken]

Nota van de moderator: deze topic werd aangepast en alle namen van onze senioren die in 2005 gereageerd hebben werden hier vermeld:

• Marleentje, Swakke, Bo, Tilly, Spoeter, Wan Tang, merel-m, fristi, Veteraan, poppy, petjoh, loes, erico, majke, gerald, vijsje, Anaïs, Kibibi, giovi, noortje, Jos, scheba, zeus, Rietje 54, tjolder, omaatje, piepje, bieke van Limburg, W&A, shakra, antje van kinrooi, happy1, saca, jenny 100, chrissie 580, huynenronny, Machteld en Stieven, shania, keno, Yolande, Anastacia, buurmeisje, Joker, Kiki2 en anna.winters

Dag lieve medemensen

IK kom jullie vandaag langs deze weg allemaal groeten.

Heb bij de vijver gestaan en weet je wie er eerst kwam aangezommen?
Hoe ik me voelde kan ik je niet beschrijven !


Bedankt voor jullie lieve woorden !
Het geeft me een ruggesteuntje en ik bedankt iedereen ook in naam van william en we hopen dat er nog mensen deze tekst kunnen lezen !

Voor jullie allemaal een roosje met liefde gegeven naar jullie toe

groetjes

wiesken en william

[spooky]

hello Wiesken,

Ben hier nieuw en heb je verhaal daarom nu pas gelezen. Kreeg de krop in mijn keel en liet mijn traantjes de vrije loop.

Ik persoonlijk hou niet van verjaardagen en feestdagen.
Moederdag is vind ik daarentegen wel een speciale dag.
Voor mij als moeder van 3 kinderen wel een triestige dag.

Nu ze getrouwd zijn, is er geen enkele van mijn kinderen die mij ooit een gelukkige moederkesdag wenst, (uitleg vergeten)
Mijn oudste zoon is zoëven nog geld komen lenen om met zijn zoontje naar de dierentuin te kunnen gaan, en dat was het.

Ik kan je vertellen dat dit mij steeds pijn doet.
Ik zie en hoor ze nog als kleine jongen het liedje van Heintje "mama" en "I'm your little boy" zingen voor mij. Waarheen ik op deze dag steeds naar luister.

Van mijn vroegere buren hun kindjes heb ik daarentegen wel een kaartje uit Australië gekregen met als titeltekst: Voor ons vroeger buurmoederke.

Awel dat doet iets dus kan je best begrijpen hoor.

Van mij alvast nog een aangename dag gewenst

[lientje]

WIESKEN ,
daarstraks liet je me nog weten dat jij een waar gebeurd verhaal op het forum gezet hebt .
Welnu , ik ben het al eens komen lezen en ik ben er echt stil van geworden , echt heel ontroerend hoor , en toch vind ik het heel goed dat je het verhaal hebt kunnen neerschrijven hoe moeilijk het voor jou ook moet geweest zijn .
Wat ik daaruit ook opmaak he wiesken , dat is dat jij een hele lieve man moet hebben , want samen zijn jullie toch door die moeilijke periode gekomen en waren jullie een troost en sterkte voor elkaar ....
En Sven heeft echt geluk gehad met zo'n lieve mensen als jullie en zal die liefde zeker doorgeven aan zijn kinderen .
lieve groetjes
lien

[youry1]

Wiesken,


Prachtig verhaal hoor ontroerend en heel lief, heb het wel precies al eens gelezen, maar herinner me niet meer waar, zou dat kunnen ?





groetjes van Youry1

[framboos1]

hoy wiesken ,ik heb uw verhaal gelezen , het heeft me wel heel fel
ontroerd , ik heb het met mijn krop in mijn keel wel gelezen hoor?
ik wil je danken dat wij dat hebben mogen lezen en wil ook maarleentje bedanken voor het voor u te hebben op het forum te zetten ,nog veel liefs van framboos xxxsjes erbij want gij verdient nog meer wiesken
ik heb altijd het gevoel gehad dat ik u van altijd heb gekend , dag wies

[lizzy]

Ontroerd zijn is ademhalen met het hart!!!

Lizzy

[vinca]

Ook ik sta even stil bij dit verhaal,ik die wel het geluk gehad heb moeder
te zijn vind het normaal dat kinderen en kleinkinds er zijn met een mooie
attentie,nu voel ik dat er andere mensen zijn door te lezen van dit
verhaal die het niet gegund zijn.
toch alvast bedankt wiesken dat we het mochten lezen en we wensen
je toch nog veel mooie dagen .

[Tortel]

Hoi Wiesken ;
Ik ben zeer blij jou verhaal te mogen lezen , zit hier nu echt met de krop in de keel en de tranen in de ogen , ik kan jou ook heel goed begrijpen wiesken daar ikzelf 11 jaar zonder kind geweest ben en bij mij ook die dag enorm pijnlijk was , maar ben ook blij dat jij die mooie moment van moeder ook eens mogen beleven hebt , wat zou ik graag wiesken zo een moeder als jou hebben !
Heb in mijn leven nooit moederliefde gekend en zal het ook nooit nog leren kennen , daarom ook zo ontroerend voor mij (even stilte )
Koester je hele leven die mooie moment die jij mogen beleven hebt wiesken ook je man natuurlijk niet te vergeten.
Ook aan marleentje een dikke proficiat dat zij dit mooie verhaal geplaatst heeft.
Wiesken ik ben blij jou te mogen leren kennen
Een moederhart is een gouden hart .

[Therie]

Het verhaal heeft me heel ontroerd.
Ik wist wel dat jij sterke vrouw was!
Maar ik wens u nog vele moedige jaren samen met u man William
Niet iedereen heeft het geluk door de natuur een mooi gegunde leven te hebben. Er zijn sommige die het wel krijgen en het niet gegund zijn.
Wieske nog heel veel moed!

[moekeontour]

Wiesken ik ben er stil van ik weet niet wat schrijven alleen als moeder kan ik je zeggen dat een kind je veel vreugde kan geven maar ze kunnen ook heel hard op je hart trappen en dan mag je als moeder nog zo goed je best doen
gelukkig heb ik een dochter die mij in alles steunt en haar kinderen die voor mij een hemel zijn hier op de aarde
wiesken ik ben blij dat je door deze ervaring je eens "bijna" moeder gevoeld hebt
Bedankt voor je verhaal

bamse

[omadina]

Lieve Marleentje, of Wiesken van de chat,

Ik heb met veel ontroering jouw verhaal gelezen ! Het is zo mooi en zo spontaan ! Ik begrijp je heel goed !

Ik heb het geluk 3 meisjes te hebben, die mij prachtige kleinkinderen geschonken hebben !

Opvoeden is niet altijd makkelijk, en ik heb me ook veel vragen gesteld. Als de kinderen klein waren bouwde ik ook een eigen carrière uit, en mijn man was ook veel uithuizig !
Ik voelde me vaak schuldig als ik er niet altijd voor hen kon zijn... maar alle vrije tijd en weekends heb ik mijn best gedaan om een goede mama te zijn.

[size=18]Jij was in je hart ook een allebeste moeder ! geloof me, want de band die je met een kind opbouwt komt uit het hart en is onverbreekbaa[/size]r !

Wiesken, tot spoedig ! hou je goed en veel geluk met je lieve man

[filoe zonder co]

ik zat hier maar te tokkelen en plots zag ik jou verhaal wieske!!
ontroerend,ik zit hier met tranen in mijn ogen!!
ik zelf ben moeder van een bijna 21 jarige!!

ik wens jullie veel liefde samen met elkaar!!!!