Real R&R this time, yeah!

[MichelN]

Tijd voor een beetje een vreemde eend in de bijt: terwijl de meeste van zijn collega's uit die periode nu niet bepaald uitblonken vanwege hun intellectuele vaardigheden was Buddy Knox een verademing.

Universitair diploma op zak, welbespraakt, altijd met twee woorden pratend en de minzaamheid in persoon. Misschien wel de reden waarom hij door zijn wat ruigere R&R-broeders niet voor "vol" werd aanzien.
Ten onrechte, want hij was de eerste artiest die van een zelfgeschreven nummer (Party Doll) vier miljoen exemplaren verkocht.

Omdat dat nummer overbekend is ben ik maar wat gaan snuffelen in zijn latere werk.
Uit de nadagen (1982) van zijn carrière dateert dit Lotta Lovin'

http://www.youtube.com/watch?v=YwYuXg0g ... re=related

[bela]

Leuk nummertje...is zijn roots trouw gebleven...ik kende de versie van Gene Vincent. Waren die 4 miljoen Party Doll's voor een klein gedeelte ook niet te wijten aan de bekendheid van de B-kant van Jimmy Bowen ?
Als prille tiener zag ik in de parochiezaal van mijn gemeente , die als cinemazaal dienst deed als bijfilm Disk Jockey Jamboree (1957), hetgeen mijn interesse in Amerikaanse fifties-muziek enorm heeft doen toenemen.
Daarin zong Buddy Knox het nummer Hula Love.
En ja, Will Tura was er als de kippen bij om één van zijn eerste opnamen Hoelabruid te noemen.
In 1960 , met veel strings, viel me ook zijn versie van Lovey Dovey (Clyde Mc Phatter) op.

Jos.

[MichelN]

Leuk nummertje...is zijn roots trouw gebleven...ik kende de versie van Gene Vincent. Waren die 4 miljoen Party Doll's voor een klein gedeelte ook niet te wijten aan de bekendheid van de B-kant van Jimmy Bowen ?
Als prille tiener zag ik in de parochiezaal van mijn gemeente , die als cinemazaal dienst deed als bijfilm Disk Jockey Jamboree (1957), hetgeen mijn interesse in Amerikaanse fifties-muziek enorm heeft doen toenemen.
Daarin zong Buddy Knox het nummer Hula Love.
En ja, Will Tura was er als de kippen bij om één van zijn eerste opnamen Hoelabruid te noemen.
In 1960 , met veel strings, viel me ook zijn versie van Lovey Dovey (Clyde Mc Phatter) op.

Jos.

Wacht eens even, en uit de diepste krochten van mijn geheugen, was Jimmy Bowen niet de drummer van de band en oprichter van een platenlabel dat nogal wat furore maakte?

Wat Tura aangaat, die deed net als een pak Fransozen uit die tijd: stelen als de raven.

Ik kan er toch niet aan weerstaan Party Doll nog eens voor de pinnen te halen - zondermeer mijn lievelingsplaat uit die dagen (for sentimental reasons) - in de oorspronkelijke mono-versie die stukken beter klinkt dan de nogal bloedeloze stereo-remake van enkele jaren later.
Ik schrok wel even toen ik zo rond 1:17 bij de foto in het clipje links achteraan een dubbelganger van bloody Mickey Rourke meende te herkennen

http://www.youtube.com/watch?v=QdfRZXsq ... re=related

[bela]

Het is en blijft een schitterend standaard-rockabilly nummer.(goeie keuze). De break ervan stond model voor veel songs zoals Sonny West (Sweet Rockin' Baby), Little Tony (The Beat) en andere. Het meest nog , denk ik van Tom Tall, die , als je de tekst beluistert van "Stack-a-records",(1957) opgenomen op Crest (Lp's The Crest Story volume 1 en 2).....op zoek gaat naar deze plaat (ik vermoed het alleszins sterk).
"I got a Stack-a-Records all over the place, but I'm looking for one , that I can't find, the one where the guitar plays so fine, enz.... that's the only one that my baby likes to hear..en dan hoor je dezelfde gitaarbreak als "Party Doll".(op Youtube te beluisteren).
Het blijft een klassieker, doet me wat denken aan The Fool van Sanford Clark uit hetzelfde jaar, denk ik.

Jos.

[MichelN]

Het zit'm blijkbaar toch altijd ergens in de familie: Ronnie "The Hawk" Hawkins een verre neef van Dale "Susie Q" Hawkins, kon en wou uiteraard niet achterblijven.

En dus volgde hij het traject van de ontelbare nieuwe talenten uit die dagen: high school gevolgd door een universitaire bul, een eerste groepje (The Hawks) opgericht, lokale tournees en de trein was vertrokken.

Op de lekker vettige sax na is in dit nummer goed te horen wie er zoal te gast was in zijn club.
Over zijn muzikale avonturen nadat hij verhuisd was naar Canada is een kleine encyclopedie te schrijven, maar ik moet ook nog wat overhouden voor mijn blog.
Geen wonder dat hij (en ondergetekende) dizzy werd van miss Lizzy:

http://www.youtube.com/watch?v=XMkFlf4j90o

[bela]

De rammende piano van Will "Pop" Jones zorgde hier voor een frisse wind bij de eerste Roulette-opnamen van Ronnie. Ik genoot dan ook met volle teugen,toen ik destijds de LP Ronnie Hawkins : "Rockin' " aanschafte.
Forty Days, Wild Little Willie, Oh Sugar! ....In 1961 ging het verder zonder Will Jones, die de groep had verlaten.Op de LP stond stond ook het nummer" Odessa", dat me de wenkbrauwen even deed fronsen.Waar had ik dit nog gehoord ? Jawel, schaamteloos gepikt van Fats Domino's "Going To The River".In 1970 viel Ronnie me ook op met "Down in The Valley", een versie van een nummer van een doo-wopgroep op Atlantic, van wie de naam me ontglipt (The Clovers ?)....ben weer te lui om het te gaan nachecken. En de Hawks zouden dus ,zoals geweten , later geschiedenis schrijven. Keep Rockin' Michel.

Jos.

[MichelN]

[...].In 1970 viel Ronnie me ook op met "Down in The Valley", een versie van een nummer van een doo-wopgroep op Atlantic, van wie de naam me ontglipt (The Clovers ?)....ben weer te lui om het te gaan nachecken.

Dat is toch de bekende country-standard die je bedoelt? ...valley so low Hang your head over, hear the wind blow ..enz, niet?
Ik heb daar nog ergens een pure country-versie van steken op een LP van de Nashville Ramblers of zoiets, daar moet ik de kast voor induiken want ik ben niet zeker van de naam. Wat ik nog wel zo uit het hoofd weet is dat de summiere hoestekst in het Duits is en dat ze dateert uit de tweede helft van de jaren zestig.

En de Hawks zouden dus ,zoals geweten , later geschiedenis schrijven. Keep Rockin' Michel.
Jos.

Doin' the best I can.

[bela]

Ik sla vooralsnog een dikke mea culpa, want ik had het nummer verkeerd gespeld....het betreft dus "Down In The Alley" en niet "Down In The Valley".
Sorry nogmaals...hopelijk bespaard me dit een voetreis naar Scherpenheuvel. Het desbetreffende nummer werd geschreven door Jesse Stone, die ook de auteur was van Shake, Rattle and Roll onder meer.
Het werd gezongen door R&B-groep The Clovers (1957), maar er bestaan ook versies van Elvis Presley (1966) en ja.....Ronnie Hawkins (1970).

Groetjes.

Jos.[/img][/list][/i][/b]

[MichelN]

Mag het een beetje lekkere rauwkost zijn?
Niet dat ik meteen vegetariër ga worden maar voor dit soort muziekjes was er indertijd op de nationale radio geen plaats.

Ik kan mij niet herinneren dit ooit bij Mortier gehoord te hebben, al kan dat ook aan mijn geheugen liggen dat af en toe enige gelijkenissen met een Gruyèrekaas vertoont.
Of is Emmenthal die met de grote gaten?

Maar goed, Sleepy LaBeef - waar blijven ze die gekke namen halen - geeft er nog eens een ferme lap op:

https://www.youtube.com/watch?v=szpS50qpuQI

[bela]

Dit swingt alweer de pan uit...Goeie ouwe Sleepy...met zijn versie van Tore Up van Hank Ballard and The Midnighters.
Ik zag de man aan het werk in Gentbrugge in 1979 , met in het voorprogramma The Rockin'Shades uit Engeland.Maakte er destijds enkele foto's van. Werd nooit gedraaid in ome Guy's radioprogamma,ook niet in de versie van Ray Campi.

Jos.

[MichelN]

Dit swingt alweer de pan uit...Goeie ouwe Sleepy...met zijn versie van Tore Up van Hank Ballard and The Midnighters.
Ik zag de man aan het werk in Gentbrugge in 1979 , met in het voorprogramma The Rockin'Shades uit Engeland.Maakte er destijds enkele foto's van. Werd nooit gedraaid in ome Guy's radioprogamma,ook niet in de versie van Ray Campi.
Jos.

Oef, mijn geheugen is nog iets beter dan ik dacht.
Nu ja, Sleepy zat in het vaarwater van talloze andere eersteklas rockers die nooit de aandacht kregen die ze verdienden.
Moest je nog wat foto's van die gabbers of hun soortgenoten hebben, zet ze op je blog!

[MichelN]

Ziezo, de grootste hitte is wat achter de rug, tijd dus om weer eens een pretentieloos stukje uit het grote Rock n' Roll-boek naar boven te spitten.
Ray Smith had een beetje ten onrechte de naam een Elvis-imitator te zijn, hoewel hij als hij dat wou zowat iedereen kon imiteren, van Jerry Lee, Elvis tot Dean Martin, dank zij zijn uitstekende stem.

Wat maakt Rockin' Little Angel nu zo aanstekelijk?
Eerst en vooral de geweldige backing vocals die aan een niet nader genoemd groepje begeleiders van een tijdgenoot doen denken, twee: de piano van Charlie Rich. Bij de opname voor het Judd-label zat ook Chet Atkins in het productieteam maar ik denk dat het inspirerende gitaarwerk van Ray zelf is.

http://www.youtube.com/watch?feature=fv ... 8IsynBJgkY

[bela]

Gelukkig uiteindelijk toch een succesnummer voor Ray "The Rockin' Bandit" Smith, die ooit met een weddingschap de piano van Ronnie Hawkins won.
Hoewel dit plaatje ook in mijn collectie zit, had ik het meer voor zijn ruigere, opzwepende Sun-opnamen zoals "Right Behind You, Baby" of "You Made A Hit " en ook die twee singles heb ik hier nog liggen.
En waarom hij zelfmoord pleegde in '79, mag Joost weten. Ik zal het hem eens vragen..hm. Zijn naamgenoot bij Sun, de Warren overleed enige tijd later.
Jos.

[MichelN]

En waarom hij zelfmoord pleegde in '79, mag Joost weten. Ik zal het hem eens vragen..hm. Zijn naamgenoot bij Sun, de Warren overleed enige tijd later.
Jos.

In het kader van de actie "die young, stay pretty"?

Maar goed, ik ben er intussen van overtuigd dat jij een onwaarschijnlijke collectie erfgoed in de platenkast hebt steken.
Bede daar af en toe wat van los te laten.
Mvg,

[MichelN]

Kom, vooruit, nog een toemaatje, al was het maar om voor eeuwig plus één dag van dat Jimmi Hendrix-gez**k vanaf te zijn.
Listen to that fabulous twangy sound, om van de ritmesectie nog maar te zwijgen. Als je hier stukjes Shazam in herkent is dat ten volle voor rekening van Duane Eddy & The Rebels

http://www.youtube.com/watch?v=WtV1aMUR ... re=related

Voor de liefhebbers: Eddy deed het op een 6120 Gretch die een vol octaaf lager gestemd was.