Anekdotes...

[Tillie]

ja maar Zandmannetje, het gaat over tenen en niet over stenen hé.
Grote teen, lange teen, middenteen, zo-ne-teen en kleine teen, zegt me eigenlijk ook wel iets. Die tweede teen is namelijk bij veel mensen soms zelfs langer dan de grote teen. En inderdaad zou het daardoor komen dat men zegt: die heeft lange tenen. (let op het meervoud)
Natuurlijk als er een steen valt op uw grote teen, dat valt niet mee. Maar als die andere teen een lange teen is dan valt die s-teen op twee tenen.
Dan wissel je een hartig woordje met die van hierboven.
Ik dacht al aan een wijs-teen, maar bij het uitproberen blijkt dat je eigenlijk met je grote teen wijst en die heeft al een naam.

[Tilly]

[telloorlekker]

Als we het over "teen" hebben, mag ik toch veronderstellen dat het hier om lichaamsdelen handelt; teen heeft nog andere betekenissen. Vraag dit maar eens aan mandenvlechters.
Heb ik laatst een documentaire gezien waar, bij onze verre oosterburen, die vlechters gebruik maken van hun tenen om matten, korven tot zelfs afrasteringen mee te knopen. Zeg dus niet zomaar "tenen mandje" zonder te weten van welke afkomst dit is.
Bij mij is ene groten teen dik en zwart geschonden... resultaat van een val van een houten speeltrein in geimpregneerd hout. Zo'n geval van wel meer dan 100 kg. Nadien kreeg ik van mijn opdrachtgever wél schoenen met stalen tip; maar dat waren dan vijgen na pasen ...

[zandmannetje]

OK Tillie, je voorstel wordt in overweging genomen, als er geen andere proposities meer binnenkomen beredderen wij het zaakje tussen ons beiden.
Die zometeen vind ik bijzonder goed, maar aan uiteen zou ikzelf willen vasthouden, zoals een kleuter aan zijn pisbroek.
Wat dacht je hiervan:
grote teen, lange teen, zometeen, uiteen en kleine teen.
Waarbij je dadelijk zal opmerken dat middenteen verdwenen is!
Zonder dat er een operatie is aan te pas gekomen.
We hebben nog 24u. respijt, dan sluit de dikke Van dale...

[Gast]

grote teen, gekneusde teen, teenager, jubelteen, teentje knoflook.

[ED.]

-Van zijn midde(l)nteen geven!

- Mijn klein teentje zegt mij dat...., of, ik voel het aan mijn kleine teen" dus is dat eigenlijk "mijn voorspellingteen"

-Voor de soepelen onder ons is er ook de "zuigteen"

Toch teen en tander, nietwaar?

[Tillie]

Zandmannetje, kunen we die zometeen niet veranderen in zo-ne-teen? T is toch nen toffe, en vergeef me, maar die zome? Staat dat ook in uw dikke VD?

Ik hou er niet van dat ze met mijn voeten spelen, laat staan met mijn tenen. Dat kriebelt te veel.
en Ed, die zuigteen..zijn er geen paparazzi in de buurt?

[zandmannetje]

Wat ik dacht een akkevietje te zijn, draait weeral uit op hoofdbrekens!
Vanmorgen om 4,30u. er wakker van geworden, en sindsdien liggen piekeren.
Lieve Kwezel, wij schrijven al heel lang samen, daarom neem ik jouw suggestie heel ernstig.
Maar je komt daar zo maar meteen met een geheel nieuwe lijst, waarbij je de reeds ingediende voorstellen letterlijk van tafel keert, er als het ware de vloer mee aanveegt! Waarbij van de eerdere voorstellen alleen grote teen overeind blijft.
Nu, gekneusde teen is te lang, het moet kort en bondig blijven, daarom valt ook teentje knoflook af.
Teenager valt af door een andere reden, die ik hier zal uiteenzetten. Het is een Engels woord, maar evengoed niet correct geschreven door de Engelstaligen. Ga maar na, het betekent 10-jarige in het Nederlands.
10 is ten in het Engels, dus is de juiste schrijfwijze tenager…
We gaan ons niet wagen aan bastaardwoorden uit een andere taal.
Jubelteen daarentegenover is heel goed, dat word aangenomen!
Tillie, dikke Van Dale moet zich aanpassen aan ons, en wij niet aan hem hé! Vergeet niet dat we hier nieuwe namen aan het creëren zijn, voor bestaande lichaamsdelen. In zijn volgende editie staan die nieuwe woorden dan vermeld.
Hoever staan we nu, want het begint me stilaan te dazen;
Grote teen, jubelteen, zoneteen, uiteen en kleine teen?
Op te merken valt dat ook grote en kleine teen eigenlijk geen certitudes zijn...

[telloorlekker]

Stond Zandmannetje daarover piekerend op om 4.30 uur, mij was het om een andere reden. Nochthans heb ik ook niet stilgezeten, op de po. Terwijl er onderaan iets uit kwam kreeg ik bovenaan ook een idee. Die teen- en twijghistorie kon ook anders benoemd worden, bv. Bossteen, ministerteen, deelteen, naastteen, nietteen. Allemaal suggesties die nergens op trekken, maar dat kan je trouwens niet kwalijk nemen als het gevoeg gedaan is. De Laurel van de Nederlandse schrijfwijze, die schrifthoeligan, moet nog even wachten tot de lelietjes zijn uitgekomen...

[zandmannetje]

Een stil vermoeden had ik er reeds eerder van, maar nu weet ik het zeker, je kan leven zonder computer!!!
Geheel buiten mijn wil om,( -eigenlijk mag ik zeggen dat mijn nieuwe provider me al van bij de start een pad in de korf heeft gezet-) ben ik wekenlang afgesneden geweest van het internet.
En kijk, ik ben nog steeds onder de levenden!
Wat meer is, voortaan slaag ik er in om de PC voorbij te lopen zonder hem nog een blik waardig te achten…Het kan verkeren zei Breero, of was het iemand anders die deze gevleugelde uitspraak ten gehore bracht?
Nadat ik de eerste dagen zonder aansluiting echt alle mogelijkheden heb aangesproken en uitgeput, muziek CD's gebrand, foto's bewerkt en afgeprint, foto Cd-rom's gemaakt, programma's afgevoerd en andere ingebracht, de harde schijf opgeruimd, gedefragmenteerd, geoptimaliseerd, en toen is de berusting gekomen.
Het bewustzijn dat het inderdaad mogelijk is te leven zonder computer, zonder internet, de totale aanvaarding van mijn lot…Wat meer is, ik werd de computer beu!
Hele dagen heeft hij mogen rusten, het hielp niet dat hij daar stond te flonkeren of probeerde me naar hem toe te lokken, ik bleef hem weerstaan. Wat een onbuigzame wil heb ik toch, wat een stalen karakter!
Nu wacht ik eigenlijk een beetje met een bang hart af wat de volgende stap in deze evolutie gaat worden…
Ga ik misschien alle wereldse genoegens afzweren en me tot het klooster bekeren, of tot de islam?
Dat laatste kan al sowieso niet, want het is een contradixie. Een islamiet heeft recht op meerdere vrouwen, en zweert dus helemaal niets af
( tenzij hij een of andere ziekte oploopt, dan zweert hij waarschijnlijk wel) en ik ben op een ouderdom dat ik meerdere vrouwen niet meer de baas kan, of toch niet tegelijkertijd.
Me tot het klooster wenden dus, misschien samen met Kwezel dan? Kwestie van niet helemaal alleen te zijn…Het zal dan wel afwachten zijn of ze geen rancunes koesteren daar bij de Roomsen, omdat ik in een vroeger leven al eens de kap over de haag heb gesmeten, en wel toen ik op het punt stond om het allerhoogste schavotje te beklimmen!
(kolder deel 1, dacht ik)
In mijn voordeel speelt dan weer dat ik reeds ondervinding heb met dergelijke zaken, dat ik de parochianen met zalvende of bestraffende stem kan toespreken, in een sermoen van enkele uren. En ik vermoed ten stelligste dat heel wat senioren best eens te biechten zouden komen bij mij, eens het zover is!
Of misschien kan ik verkoper worden van tweedehands computerspullen, want als ik alle overbodige attributen die ik hier heb staan kan verkopen aan 25 % van de originele aankoopprijs, krik ik mijn welvaartspeil met enkele graden de hoogte in…
De moeilijkheid is echter dat het verboden is te adverteren op Sen.net, op straffe van verwijdering van bericht.
Dus bekijk ik het nog maar even…

[ED.]

Wees gerust, zandmannetje,

Die verslaving zal wel weer opduiken en gelukkig maar voor ons, want het werd hier stil bij de koderbrigade!

"Content", dat ge terug zijt, goed geweten!

Ed

[Tillie]

Moet er nog zand zijn? Ja zeker. Vlieg er maar in.

[zandmannetje]

En er is nog een andere ontwikkeling ontstaan door de langdurige verwijdering van het net, en bij mijn terugkeer in de reële wereld.
Toen ik beneden kwam, liep daar een mij volkomen vreemd vrouwspersoon rond. Navraag leerde mij, dat ze in de veronderstelling verkeerde mijn wettige echtgenote te zijn. Vermits ik her van haar noch pluimen kende, was zij duidelijk een bedriegster. Ik keek eens diep in haar ogen, of ik daar zou ontdekken of ze inderdaad de waarheid sprak, maar zag alleen de achterkant van de binnenkant van haar schedel. (Nu heb ik mijn twijfels of dit wel de juiste omschrijving is, moet het niet zijn de binnenkant van de achterkant van haar schedel?)
In elk geval waren de hersens gezakt, en hoe gevaarlijk dit kan zijn hebben we reeds eerder omschreven in kolder deel 1…
Hop buiten ermee, ik zette haar de straat op…
Zij hield echter voet bij stuk, bleef maar aanbellen en op de voordeur beuken, al kon dat vooralsnog helemaal geen kwaad. Die voordeur is indertijd nog gemaakt door T.Immerman, een gepensioneerd schrijnwerker uit Hasselt. Een goede stielman, zoals je er tegenwoordig niet veel meer vindt. Hij was wel niet van de rapsten, en als hij begon te vertellen over de problemen die hij thuis had met zijn vrouw was hij het eerste uur niet uitgepraat. Maar solide deuren maken kon hij als de beste. Hij maakte ook ramen, liefst in hardhout, meranti of zo want dan kon hij kwaliteit afleveren. Naderhand heeft hij aan de achterkant van het huis beide ramen nog vervangen door meranti houten exemplaren. Ik mocht zeker niet vergeten die alle jaren een beschermingslaagje te geven, om er heeeeel lang geniet van te hebben. Zoals hijzelf kon genieten van een tas koffie. Soms dacht ik dat hij moedwillig het werk zolang liet duren, omdat hij graag mijn koffie lustte. Die zette ik namelijk met een Espressomachine, met een druk van 16 millibar. Heb je lekker schuimende koffie in de tas...
Laat ze maar beuken dus, maar toch, als ze dat beschermingslaagje maar niet beschadigt…
Het werd alleen een beetje gênant, toen de buren telefonisch hun beklag begonnen te doen over het lawaai, en vroegen wat er aan de hand was. Opmerkelijk is wel, dat zij ook allen beweren dat het mijn wettelijke echtgenote is die daar op de deur staat te meppen!
Nu begin ik toch te twijfelen, en vraag haar of ze haar identiteitsbewijs in de brievenbus wilt stoppen, zodat ik het een en ander kan verifiëren…
Zij beweert dat ze bedoeld bewijs niet bij zich heeft, maar ze vertelt me waar ik het kan vinden, en het laatste woord heb ik niet best verstaan, maar het klonk als oelewapper...
Bij een vergelijking met mijn eigen identiteitskaart, komt aan het licht dat ze inderdaad gelijk heeft, de namen komen overeen, gehuwd met die en die, sinds de zoveelste…
Als het dan toch zo is, zou het meteen een verklaring zijn voor het feit dat bij tijd en wijle, bij het verlaten van de computerkamer, ik voedsel vind op onwillekeurige plaatsen in huis, meestal in de keuken. Daar heb ik me reeds lange tijd het hoofd over gebroken waar het vandaan komt, maar nooit een bevredigende oplossing gevonden. Dus laat ik mijn goede wil zien, en open de voordeur. Ze mag binnenkomen en zelfs blijven, mits ze zich aan bepaalde regels houd…
Waarmee weer eens bewezen is dat zandmannetje nog de kwaadste niet is!
Wanneer ik bij haar nadere informatie inwin over het natuurkundige fenomeen, dat hoewel wij aan de rand van de stad wonen ons huis schijnt aan te leunen bij de rimboe, beweert ze zelfs dat het bedoelde oerwoud enkele jaren voordien een gewoon achtertuintje was. Wat ik met de beste wil van de wereld niet kan geloven.
Nog maar pas terug in de reële wereld en ze proberen me reeds oren aan te naaien!

[Gast]

Ik denk eerder dat pc-verslaving anders moet bezien worden. Hoe lang is men ‘te vaak en te intensief’ bezig? De verslaving is een gevolg van verkeerd mediagebruik van de persoon achter de PC. Het kan ook een toevlucht zijn voor diegenen die te weinig omgang hebben met familieleden, al dan niet (on)bewust. Vaak vindt men op een forum, een beter luisterend oor, een onzichtbare, waar men op gepaste tijden, iets kwijt kan. Men moet ergens zijn ei kwijt kunnen, niet waar mijn beste Zandmannetje? Soms verlangt men ook naar mensen, die over dezelfde dingen kunnen meepraten, dezelfde hobby’s hebben. Kortom gewoon eens een keertje anders willen aangesproken worden. Zeg nu zelf, wie wil er niet eens aangesproken worden met: ‘mijn beste vriend’! Men kan dan zo in elkaar opgaan, dat men de tijd vergeet en rondom gebeuren er dingen, die men niet ziet, je hoort je partner niet meer roepen. Zonder het te beseffen, groeit men stilaan uit elkaar en moet men leren ‘opnieuw’ dagelijkse dingen samen te doen, leren met elkander te praten, leren knuffelen, ook dat is heel bijzonder. Er wordt te weinig geknuffeld, dat behoort men niet te doen, zeker als de kleinkinderen in de buurt zijn. Maar dit is juist een goed voorbeeld voor de opgroeiende jeugd, men moet laten zien, dat men elkaar nog graag heeft, door een kleine attentie te doen, in het bijzijn van kinderen en kleinkinderen. Zo leren zij, dat de pc niet alles in hun leven is, dat er nog andere belangrijke dingen zijn om gelukkig te zijn.
Internetverslaving begint een geaccepteerde samentrekking van woorden te vormen. Je kunt volgens verschillende wetenschappelijke publicaties teveel tijd on-line doorbrengen. Dat wordt niet gekwantificeerd, maar als de rest van je sociale leven eronder begint te lijden is het tijd er eens kritisch naar te kijken. Met zo'n verhaal is natuurlijk niets mis. Behalve dan dat het misschien wat eenzijdig is. Relatiebemiddelingssites worden ook ingezet om het sociale netwerk te vergroten, om de verlegenheid of simpelweg het informatietekort over de anderen op te heffen. De gedachte als zouden mensen die aardig wat tijd op internet doorbrengen asociaal zijn begint gelukkig aan populariteit te verliezen. De beste manier om naar internetverslaving te kijken is om het te vergelijken met televisieverslaving: teveel uren monomaan bezig zijn is voor niemand goed, daarin is internet niet gevaarlijker of minder gevaarlijk dan de rest.
Internet is een ook een uitstekende manier om mensen te leren kennen, daar is een dating of relatiesite een succesvol voorbeeld van. Pas als het contact on-line (of per mail) het werkelijke contact met mensen volledig gaat vervangen, is dat niet het goede signaal. Het e-daten of e-matchen is dan ook niet bedoeld ter vervanging van de gewone sociale contacten, maar ter versterking daarvan. Een on-line match is bedoeld om te leiden naar een gezellig samenzijn in de kroeg of een ontspannen wandeling in de lentezon. Een relatie-e-zine is bedoeld voor de single, niet voor de single internetter. Internetverslaving is dan ook geen nadeel van een medium, integendeel. Het geeft aan dat het in een duidelijke moderne behoefte voorziet. Enne Zandman, geef eens een bloemetje aan je eega, en knuffel toevallig of per ongeluk niet de verkeerde vrouw in je huis, het zou er nogal met zand gaan stuiven.

[zandmannetje]

Kwezelke, je kan van zandman allerlei dingen zeggen, maar niet dat hij van slechte wil is.
Dus heb ik jouw goede raad opgevolgd en ben me een ruiker bloemen gaan aanschaffen.
Aanschaffen is het juiste woord, ik heb ze niet gekocht maar afgepakt van een klein meisje (een meisJE is al klein, dus is een klein meisje helemaal een gemakkelijke prooi), dat deze ruiker juist gekocht had om aan haar mammie te schenken, die juist verjaarde.
Vermits ik haar mammie van haar noch pluimen ken, zal mij dat worst wezen.
Brute pech voor dat kind natuurlijk, een buitenkansje voor mij. Ze hadt maar niet door onze straat moeten komen.
Toen ik triomfantelijk die bloemen overhandigde aan mijn eega, met de toepasselijke woorden
"Hier sé kreng, dat is ver auw" kreeg ik ten antwoord "Wette gij wor da ge die bloemen meugt steken?"
Hierop ik weer, maar aarzelend "In een vaas zeker?" Zij weer "hahaha, steekt ze daar waar je altijd op zit!"
Wat ik op zijn zachtst uitgedrukt tamelijk onbetamelijk vond.
Onbetamelijk, maar ongemakkelijk ook, want rechtstaan voor de computer is goed voor een uurtje of zo, maar niet langer…
Maar geen rancunes, ik zal haar dan maar eens flink knuffelen.
Een fractie van een seconde te laat denk ik er aan, dat ze indertijd nog judo geleerd heeft. Want juist na die fractie zeil ik reeds door het zwerk (ander woord voor ruimte, heelal, luchtruim…) en beland pardoes boven op de salontafel, die prompt het spook (de geest) geeft. (Valt het op dat ik veel kruiswoordraadsels heb ingevuld?)
Zoals die salontafel voelt ook mijn rug aan, gebroken!
Dus voorlopig berg ik mijn goede intenties maar op, tot met volgende Kerstmis of zo???