Frustratie
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
Hygiëne?
Rond mijn dertigste heb ik acht jaar gewerkt als technicus bij een firma te Brussel.
De twee laatste jaren was ik er verantwoordelijk voor het hoorcentrum, ‘de winkel’ zoals wij dat noemden. Hier werden alle proeven, testen en de aanpassingen van hoorapparaten gedaan.
In de winkel werkten we met zes mensen. Drie audiologen, twee winkeljuffrouwen en één technicus. Het was er heel prettig werken en de sfeer was uitstekend.
Tijdens de minder drukke momenten werd er vaak gelachen en vooral veel koffie gedronken.
Deze koffie kregen we al om 9 uur en de dame die hem bracht was een rasechte Brusselse (madame Jeanne) van de Marollen. Ze was vrij dik en had soms moeite om zich al sloffend achter haar koffiewagentje door de deuropening te werken.
Eén van de audiologen, Raymond, eveneens een echte Brusselaar, plaagde haar met opmerkingen over te slappe of te sterke koffie, geen suiker genoeg of melk die zuur was etc.
Vandaag had Raymond geen koffielepeltje gekregen en stond op het punt om zich te beklagen maar nog voor hij zijn mond kon opendoen haalde Jeanne een lepeltje uit de zak van haar voorschoot, poetste het op met haar zakdoek en gaf het met een breed gebaar aan Raymond die al deze handelingen met open mond had gadegeslagen.
Pas als ze weer de deur uit was ging zijn mond weer dicht.
“Hebt ge dat nu gezien?” Vroeg hij gechoqueerd.” Van hygiëne gesproken, zeg!”
Hij ging dadelijk zijn lepeltje grondig afspoelen onder de kraan.
Heel de voormiddag was het voorval onderwerp van de gesprekken en werd er nogal wat gelachen en gefantaseerd.
Wij kregen dagelijks wel honderd mensen over de vloer, niet alleen om een apparaat uit te proberen of te kopen maar vooral om hun hoorapparaatje te herstellen of eens te laten nazien.
Er waren alle soorten van mensen van jong tot oud, van proper tot niet proper en er waren ook echte vuilaards bij die nooit of nimmer hun apparaat of oorstukje reinigden.
Wanneer ze zo iemand zagen binnenkomen schoven de winkeljuffrouwen vlug achter de toog en riepen één van de audiologen om het vuile apparaatje in ontvangst te nemen.
Raymond was altijd bereid om in te springen en die dag kreeg hij een oorstukje in handen dat vol vettige oorsmeer zat en waarvan het plastieken elleboogje stuk was en moest vervangen worden.
Het ding zat blijkbaar goed vast en Raymond probeerde met behulp van een tangetje het onding te verwijderen. Plots schoot het los en vloog in een grote boog door de winkel.
Zelfs na een grondige zoektocht was het nergens meer te vinden.
“Dan neem ik wel een nieuw elleboogje,” zei Raymond opgewekt tegen de klant.
“Hij kan het maar betalen, …” siste hij in mijn richting.
Wanneer de klant goed en wel opnieuw de deur uit was liet Raymond zich met een zucht in de stoel achter zijn bureau vallen, dronk de rest van zijn koffie op en …
“Beikes!!!” “Die Smeerlapperij!” Schreeuwde hij en liep al kokhalzend naar het toilet.
Op de bodem van het lege koffiekopje lag het elleboogje te blinken!
Rond mijn dertigste heb ik acht jaar gewerkt als technicus bij een firma te Brussel.
De twee laatste jaren was ik er verantwoordelijk voor het hoorcentrum, ‘de winkel’ zoals wij dat noemden. Hier werden alle proeven, testen en de aanpassingen van hoorapparaten gedaan.
In de winkel werkten we met zes mensen. Drie audiologen, twee winkeljuffrouwen en één technicus. Het was er heel prettig werken en de sfeer was uitstekend.
Tijdens de minder drukke momenten werd er vaak gelachen en vooral veel koffie gedronken.
Deze koffie kregen we al om 9 uur en de dame die hem bracht was een rasechte Brusselse (madame Jeanne) van de Marollen. Ze was vrij dik en had soms moeite om zich al sloffend achter haar koffiewagentje door de deuropening te werken.
Eén van de audiologen, Raymond, eveneens een echte Brusselaar, plaagde haar met opmerkingen over te slappe of te sterke koffie, geen suiker genoeg of melk die zuur was etc.
Vandaag had Raymond geen koffielepeltje gekregen en stond op het punt om zich te beklagen maar nog voor hij zijn mond kon opendoen haalde Jeanne een lepeltje uit de zak van haar voorschoot, poetste het op met haar zakdoek en gaf het met een breed gebaar aan Raymond die al deze handelingen met open mond had gadegeslagen.
Pas als ze weer de deur uit was ging zijn mond weer dicht.
“Hebt ge dat nu gezien?” Vroeg hij gechoqueerd.” Van hygiëne gesproken, zeg!”
Hij ging dadelijk zijn lepeltje grondig afspoelen onder de kraan.
Heel de voormiddag was het voorval onderwerp van de gesprekken en werd er nogal wat gelachen en gefantaseerd.
Wij kregen dagelijks wel honderd mensen over de vloer, niet alleen om een apparaat uit te proberen of te kopen maar vooral om hun hoorapparaatje te herstellen of eens te laten nazien.
Er waren alle soorten van mensen van jong tot oud, van proper tot niet proper en er waren ook echte vuilaards bij die nooit of nimmer hun apparaat of oorstukje reinigden.
Wanneer ze zo iemand zagen binnenkomen schoven de winkeljuffrouwen vlug achter de toog en riepen één van de audiologen om het vuile apparaatje in ontvangst te nemen.
Raymond was altijd bereid om in te springen en die dag kreeg hij een oorstukje in handen dat vol vettige oorsmeer zat en waarvan het plastieken elleboogje stuk was en moest vervangen worden.
Het ding zat blijkbaar goed vast en Raymond probeerde met behulp van een tangetje het onding te verwijderen. Plots schoot het los en vloog in een grote boog door de winkel.
Zelfs na een grondige zoektocht was het nergens meer te vinden.
“Dan neem ik wel een nieuw elleboogje,” zei Raymond opgewekt tegen de klant.
“Hij kan het maar betalen, …” siste hij in mijn richting.
Wanneer de klant goed en wel opnieuw de deur uit was liet Raymond zich met een zucht in de stoel achter zijn bureau vallen, dronk de rest van zijn koffie op en …
“Beikes!!!” “Die Smeerlapperij!” Schreeuwde hij en liep al kokhalzend naar het toilet.
Op de bodem van het lege koffiekopje lag het elleboogje te blinken!
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.
-
Gast
Fikske , ge zijt de geknipte man om een epiloog te breien aan "Roodkapje" Nen dikke proficiat hoor.
-
DoDoRemi - Lid geworden op: 16 okt 2006, 10:55
Fikske ik vind het 'ne goeien'
Toen ik ongeveer 18 was, en in die tijd waren we nog niet wolwassen, deed ik stage. Opdienen en afdienen in het ziekenhuis. Tussendoor de bel nakijken.
Ergaat een bel,
Ik ga kijken en open de deur
EEn voorname mevrouw vraagd zeer beleefd of ze kan geholpen worden voor haar grote bodschap.
IK help haar op de pan,
Zij bedankt heel uitgebreid, wat ik nog niet gewoon was.
Ik wil de kamer verlaten en zeg.Smakelijk
Deze dame heeft gelachen dat de hoofdverpleester is komen kijken wat er scheelde.
Toen ik ongeveer 18 was, en in die tijd waren we nog niet wolwassen, deed ik stage. Opdienen en afdienen in het ziekenhuis. Tussendoor de bel nakijken.
Ergaat een bel,
Ik ga kijken en open de deur
EEn voorname mevrouw vraagd zeer beleefd of ze kan geholpen worden voor haar grote bodschap.
IK help haar op de pan,
Zij bedankt heel uitgebreid, wat ik nog niet gewoon was.
Ik wil de kamer verlaten en zeg.Smakelijk
Deze dame heeft gelachen dat de hoofdverpleester is komen kijken wat er scheelde.
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
Ja DoDoRemi, er zijn zo van die momenten dat een mens wel in de grond zou kunnen kruipen van schaamte omdat datgene wat hij/zij op dat ogenblik zegt helemaal niet gepast is (of juist wel).
Enkel jaren geleden overleed een oom van mijn vrouw en wij gingen de overledene nog eens groeten – en een kruisje geven - zoals dat bij ons toen het gebruik was.
We stonden allemaal rond zijn sterfbed en een nicht van mijn vrouw kwam binnen en wist zich precies geen houding te geven. Ze bleef maar even zei ze want ze moest nog boodschappen doen. Bij het verlaten van de kamer zag ze die bedrukte gezichten, keek eens van de een naar de ander en zei ‘ Allé, tot zaterdag en hou jullie verder maar stijf hé! ’
PS: ‘Hou je stijf’ wil bij ons zoveel zeggen als ‘hou je sterk’.
In de nabijheid van een lijk was dit wel even ‘ongepast’
Enkel jaren geleden overleed een oom van mijn vrouw en wij gingen de overledene nog eens groeten – en een kruisje geven - zoals dat bij ons toen het gebruik was.
We stonden allemaal rond zijn sterfbed en een nicht van mijn vrouw kwam binnen en wist zich precies geen houding te geven. Ze bleef maar even zei ze want ze moest nog boodschappen doen. Bij het verlaten van de kamer zag ze die bedrukte gezichten, keek eens van de een naar de ander en zei ‘ Allé, tot zaterdag en hou jullie verder maar stijf hé! ’
PS: ‘Hou je stijf’ wil bij ons zoveel zeggen als ‘hou je sterk’.
In de nabijheid van een lijk was dit wel even ‘ongepast’
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
Ik had het nooit verwacht.
Vandaag wordt ik 70.
Het is zondag en de zon schijnt … mensen wat zijn we toch gelukkig! Straks komen de kinderen en kleinkinderen om opa geluk te wensen en dan zal het hier weer heel druk worden.
Nu het nog stil is denk ik bij mezelf; eigenlijk ben ik nu over de top. Ja dat is het! Ik ben over de top en vanaf morgen gaat het weer bergaf.
Volgend jaar wordt ik dus 69 en het jaar daarop 68 en zo verder. Eer ik het weet ben ik opnieuw in de fleur van mijn leven en als ze mij niet tegenhouden dan hang ik in het jaar 2075 opnieuw aan de borst.
Vandaag wordt ik 70.
Het is zondag en de zon schijnt … mensen wat zijn we toch gelukkig! Straks komen de kinderen en kleinkinderen om opa geluk te wensen en dan zal het hier weer heel druk worden.
Nu het nog stil is denk ik bij mezelf; eigenlijk ben ik nu over de top. Ja dat is het! Ik ben over de top en vanaf morgen gaat het weer bergaf.
Volgend jaar wordt ik dus 69 en het jaar daarop 68 en zo verder. Eer ik het weet ben ik opnieuw in de fleur van mijn leven en als ze mij niet tegenhouden dan hang ik in het jaar 2075 opnieuw aan de borst.
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.
-
Gast
Proficiat, Fikske!!!
Halfweg ben je nu, dus!?
Nog een hele weg voor de boeg; het ga je goed op je tocht!
Halfweg ben je nu, dus!?
Nog een hele weg voor de boeg; het ga je goed op je tocht!
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
Ja Goliard, stel je eens voor dat dit zou kunnen.
Binnen enkele jaren moet ik opnieuw gaan werken ...
In 2028 hebben we geen kleinkinderen meer en in 2052 wordt ons eerste kindje (een dochter) geboren.
Tegen dat het tijd wordt dat ik weer de borst zal nemen is de melk ondertussen misschien zuur geworden?
Ik denk dat ik wat minder moet gaan drinken vandaag want mijn fantasie slaat op hol.
Binnen enkele jaren moet ik opnieuw gaan werken ...
In 2028 hebben we geen kleinkinderen meer en in 2052 wordt ons eerste kindje (een dochter) geboren.
Tegen dat het tijd wordt dat ik weer de borst zal nemen is de melk ondertussen misschien zuur geworden?
Ik denk dat ik wat minder moet gaan drinken vandaag want mijn fantasie slaat op hol.
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.
-
Gast
Fantasie houdt ons in leven, Fikske!!!Fikske schreef:Ja Goliard, stel je eens voor dat dit zou kunnen.
Binnen enkele jaren moet ik opnieuw gaan werken ...
In 2028 hebben we geen kleinkinderen meer en in 2052 wordt ons eerste kindje (een dochter) geboren.
Tegen dat het tijd wordt dat ik weer de borst zal nemen is de melk ondertussen misschien zuur geworden?
Ik denk dat ik wat minder moet gaan drinken vandaag want mijn fantasie slaat op hol.
En bijgevolg heb je nog een hele weg te gaan (volgens je plannetje toch!)
-
Gast
Fikske een hele dikke proficiat met je verjaardag, kon je het niet eerder laten weten?Ik had het nooit verwacht.
Vandaag wordt ik 70.
Het is zondag en de zon schijnt
Nu ben je eindelijk die vervelende 69 kwijt.
Laat voortaan de zon maar verder schijnen, het is al miezerig genoeg hier buiten.
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
Heel erg bedankt allemaal voor jullie gelukwensen.
Ja ik ben een beetje laat met mijn aankondiging maar het geeft niet hoor jullie wensen zijn vandaag nog even welkom als gisteren en het doet nog altijd evenveel deugd!
Gisteren was een fijne dag. De hele dag was het hier een heen en weer geloop van de kinderen en kleinkinderen. Eer ze allemaal 'gepasseerd' waren en iets gegeten of gedronken hadden was het al dadelijk 22 uur.
Mijn vrouwtje heeft zich weeral uit de naad gewerkt om ze allemaal goed te ontvangen. Ze heeft zelfs vers krenten- en suikerbrood gebakken.
Wat niet opgegeten werd kregen ze allemaal mee naar huis.
'Gemakkelijk hoor ma, dan moeten wij morgen geen eten maken.' Hoor ik ze dan zeggen. En alsof het nog niet genoeg was gisteren is er voor kerstdag een groter feest gepland met heel de familie.
'Zeventig jaar is ook iets speciaal hé!' zegt mijn eega.
Ik ben toch een gelukzak hoor. Gisteren heb ik weer een paar traantjes moeten wegpinken want mijn jongste zoon en zijn gezinnetje hadden zowaar een CD gemaakt met een liedje speciaal voor mijn verjaardag.
Als ik kon zou ik het jullie allemaal eens laten horen ... maar ik weet niet hoe.
Nu ga ik eens verder nadenken over hoe ik het ga oplossen om weer jonger te worden hé. Het is iets dat me nu bezighoud en waar er heel wat over kan gefantaseerd worden. Stel je voor!
Geloof het of niet maar ik voel me vandaag al een dagje jonger dan gisteren.
Ik hou jullie van de verdere verjonging op de hoogte ...
Ja ik ben een beetje laat met mijn aankondiging maar het geeft niet hoor jullie wensen zijn vandaag nog even welkom als gisteren en het doet nog altijd evenveel deugd!
Gisteren was een fijne dag. De hele dag was het hier een heen en weer geloop van de kinderen en kleinkinderen. Eer ze allemaal 'gepasseerd' waren en iets gegeten of gedronken hadden was het al dadelijk 22 uur.
Mijn vrouwtje heeft zich weeral uit de naad gewerkt om ze allemaal goed te ontvangen. Ze heeft zelfs vers krenten- en suikerbrood gebakken.
Wat niet opgegeten werd kregen ze allemaal mee naar huis.
'Gemakkelijk hoor ma, dan moeten wij morgen geen eten maken.' Hoor ik ze dan zeggen. En alsof het nog niet genoeg was gisteren is er voor kerstdag een groter feest gepland met heel de familie.
'Zeventig jaar is ook iets speciaal hé!' zegt mijn eega.
Ik ben toch een gelukzak hoor. Gisteren heb ik weer een paar traantjes moeten wegpinken want mijn jongste zoon en zijn gezinnetje hadden zowaar een CD gemaakt met een liedje speciaal voor mijn verjaardag.
Als ik kon zou ik het jullie allemaal eens laten horen ... maar ik weet niet hoe.
Nu ga ik eens verder nadenken over hoe ik het ga oplossen om weer jonger te worden hé. Het is iets dat me nu bezighoud en waar er heel wat over kan gefantaseerd worden. Stel je voor!
Geloof het of niet maar ik voel me vandaag al een dagje jonger dan gisteren.
Ik hou jullie van de verdere verjonging op de hoogte ...
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.