Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

*Joy*
Goedenavond.
Ga je er even tussen uit? Leuk voor je. En waar naar toe?
Ik wens je in elk geval heel fijne dagen en kom gezond en wel weer terug.
Warme groetende genegenheid en een heel rustige donderdagavond verder, sunset

[sunset]

duisternis het licht achter gesloten deuren

antwoorden zoek ik in alle gezichten
sluit mijn ogen en fantaseer wilde gestes
wil in de lucht in stemmen het geheim
van de universele liefde ontsluiten

ik probeer dit leven in woorden te vatten
[water in elk lichaam en aarde in de liefde]
al geloof ik dat niets voor niets is
dat zelfs kleine stapjes de hemel naderen

elk moment is een schreeuw op zoek
naar de eeuwigheid waar stilte zich
met nooit verwachte toekomst vereent

alles wat het verstand niet kan bevatten
wil ik ver van mij werpen en toch proberen
het onbegrijpelijke van materie te doorgronden

net als al dit wachten en alle nederlagen
die alles zo onrechtvaardig maken
waar nachtelijk rumoer elke hoop verdooft

[duisternis is het licht
achter gesloten deuren van huizen
of het stof van verbrande lijven
in een eeuwige zandloper]
**********
sunset 02-12-2016
**********



tweede Advent-zondag

vaag ligt een sluier over ’t land
in rood condensstrepen in luchten
de radio zegt het wordt niet warm
en morgen zelfs nog kouder zuchten

reeds staat een tweede kaars gereed
naast alle anderen die nog branden
voor mensen waar ‘k zielsveel van houd
doch die in pijnen leedvol stranden

het leven houdt zijn adem in
op ochtenden na bange nachten
is ’t over vrede dat ik zing
ik wil niet langer wachten
**********
sunset 03-12-2016
**********



tegen muren praten

traag zweeft nevel over ’t land
vlakker als ooit tevoren
ergens is de lucht wel blauw
maar niet hier waar ik
- alleen door mijn taal -
pijnen en angsten ontvlucht

ik weet dat ik slechts
tegen muren praat
- tegen hen kan ik
alles zeggen -
zij zijn mijn zwijgende vrienden
tot wij samen omvallen
**********
sunset 04-12-2016
**********

[sunset]

ik ben mijn eigen kind

een dag van het zich herinneren
hoe vlaggen wapperen in nevels
gebouwen hun winterpels afwerpen
en er woorden worden gesproken
door hen die kunnen praten

de anderen …

een vrouw uit wolken geboren
samengesteld uit zwammen
zingt mijn gevoelens omhoog
en leert mij haar te vertrouwen
wacht tot ik mij morgen herinner
toen zij nog niet zichtbaar was
en ik eigenlijk heel simpel nog

en ook veel minder wist
**********
sunset 05-12-2016
**********

[sunset]

hoe zwaar het zou zijn

het blijft zwaar om
na Shakespeare te lieven
(zeg ik) en loop zwijgend
de straten uit- wat kan ik anders
in dit grijs met bijna geen kleur

en overal uitschot en konsoorten
die er hun beroep van maken
om alles grondig te verpesten
[Dostojewski zou er romans
over hebben kunnen schrijven]

gelukkig rest mij nog altijd
een weinig thuisland
ook al regent het buiten
en sluit ik mij op in mijn hart
waaraan gedurig geknaagd wordt

wat betekenen nog
kleine tragedies van het heelal
(in het dagdagelijkse)
nu de wereld anders is
wij elke dag broeders moorden

ik slik een handvol slaap
en laat het daarbij
hoe zwaar het ook is
ooit na jou
nog hier te moeten blijven
**********
sunset 06-12-2016
**********

[sunset]

nog rust de hemel

nog rust de hemel uit
bereidt de feesten voor
bloeien rozen eindeloos
geuren boeketjes winter

enkel vergeten muggen
zwermen in ‘t avondlicht
muizen ritselen tussen lover
eentje verlaat zijn dekking
riskeert een snelle blik

en dient een uil tot eten
**********
sunset 07-12-2016
**********


ik begrijp het niet meer

ik bied je drinken aan
zoals mijn hart
sluizen van bloed opent

het brood uit mijn hand
belooft vergeving
als een helende stilte
die lichtjes de schaduw beroert
[op het vuur pruttelt
een pot munt
zijn weldadige geur]

ook mijn stem leen ik jou
mijn woorden als wiegende echo’s
in een leven dat meestal
een woestenij is:
gesloten, donker, tijdloos
en van onzichtbare as

[het eerste wenen
scheidt ons reeds van het lachen
als een zwart gat, een duister woud
een schavot waarop daarna
nooit meer gebeden wordt]

elke dag kleurt de zon de aarde
vanaf de eerste zonnestralen
verwarmt zij elk hart
**********
sunset 08-12-2016
**********

[sunset]

de Königssee (Uit: gisteren – een mei-impressie)

het meer, verhuld door witte nevelsluiers
laat amper bergen, rotsen vermoeden;
de pendelboot met voetgangers geladen
glijdt zachtjes verder op haar stille tocht

maar niet voor lang, want ondanks vroege stonde
vervult de echoblazer heel getrouw zijn plicht
en ook zijn hoed doet razendsnel de ronde
- al lacht men wel, van harte gaat het niet

en wijl toeristen nog hun dagplan maken
verheft zich uit de mist St Bartholomä
gezapig, mensenleeg in peis en vree
tot eerste zonnestralen ’t water raken

aan oever sluiers dan vervagend
zie je de sneeuw die uit de hoogte groet
natuur blijft altijd weer verbazen
en ‘t maakt niet uit waar je haar ook ontmoet
**********
sunset 09-12-2016
**********


het oude jaar neigt traag zich naar het nieuwe

verloren landschap in decembergrijs
de huisportalen leeg en ergens op lichtend
vragen van wie daar woont
hier komen treinen regelmatig langs
en breken in, in dromen die over kruisen waaien

en ook het stof, de lege blikjes en wat resten kranten
in ‘t dode neon van de lichtreclames
de dagen die steeds dieper gaan en ouder worden

wie zegt dat dit geen leven is als ‘k wandel
in dat stralend licht dat mij herinnering brengt
aan de geboorte van dát kind onder de ster
‘t gezang van engelen voor hem die vrede schenkt
en liefde die nog nimmer is gezwicht

reeds nu zie ik het nieuwe jaar mij wenken
**********
sunset 14-12-2016
**********

[sunset]

ooit komt die dag

ooit komt er een dag
dat wij lichamen hebben
die zelfs vlinders ons nijden
zó volmaakt
dat zelfs engelen zich verbazen

met lichamen omarmd door licht
en geminnekoosd door de zon
als lachende vertes
die zich teder
aarde neigen

met lichamen omarmd door licht
en geminnekoosd door de zon
als lachende vertes
zich teder aarde neigend
de hemel verbinden tot één

nooit meer pijnvolle smarten
noch enige littekens
geen tranen
en ook geen sterven meer
enkel nog leven, lieven

ooit, op die dag
**********
sunset 15-12-2016
**********

[sunset]

dit kind treurt nog steeds

een koude kus op een wang
vanaf een afstand van twee meter
harteloos de muren van een vesting
die een kind niet slopen kan

geen enkele streling
liet mij ooit zo beven
als jouw onaantastbaarheid
vanaf dat eerste moment
**********
sunset 17-12-2016
**********



dansen tot onder lege vogelnestjes

wij ankeren in wolken, zeg jij
neemt me bij de hand en springt
over regenplassen met gekruiste vingers
en laat ons struikelen over wortels

wij dansen tot onder lege vogelnestjes

een verloren wimperhaar
die jij van mijn wang zoent
kleeft uitdagend op je lippen
heel voorzichtig blaas ik haar weg

________________________________


tanzen bis unter leere Vogelnestern

wir ankern in Wolken, sagst du
nimmst mir bei die Hand und springst
über Pfützen mit verschränkte Fingern
lässt uns stolpern über Wurzeln

wir tanzen bis unter leere Vogelnestern

eine verlorene Wimper
die du von meiner Wange küsst
haftet herausfordernd auf deiner Lippe
ganz vorsichtig puste ich sie fort
**********
sunset 18-12-2016
**********


onderweg naar ware Kerst (cynisch lonkend naar Rome)

Petrus is dood

zwart de rook onder de stank
van de gekruisigde Christus
wachten de minste van je broeders
op engelen en klaroengeschal

zwarte rook als wolken-
stenen met schijn-
heilige doelen

- jonge kinderen
wachten reeds veel te lang
hun witte rook

(zonder Paulus
zou het hebben gewerkt)
**********
sunset 19-12-2016
**********

[*Joy*]

Sunset,

Nog voor het oude jaar zijn deuren sluit, kom ik je nog een bezoekje brengen.
Graag bijgelezen...
Op seniorennet zal ik nog zelden te zien zijn.
Op je blog daarentegen...
Het zijn drukke én vermoeiende dagen momenteel.

Maar wil je bij deze, alvast een heel mooi en warm 2017 !! toewensen.

Veel liefs,

*Joy*

[sunset]

*Joy*,
Blij je weer eens te lezen, dank je wel.
Heeft het een bijzondere reden dat je nog maar zelden naar / op Seniorennet.be zult komen; of ben ik nu te nieuwsgierig?
Jammer dat het juist nu voor jou drukke en vermoeiende dagen zijn. December is, voor mij althans, juist de maand bij uitstek voor rustgevende bezinning, melancholisch terugkijken. Maar ja, dat ben ik hé. De andere herfst- en wintermaanden doe ik het liefst van al mijn winterslaap. En zeker wanneer het kil en grauwgrijs is.
Hoe dan ook, ik wens je een heel goed en veilig uiteinde van 2016 en een heel gelukkig maar voor alles gezond 2017.
Lieve omarmende genegen groet, sunset

[sunset]

zo bijna op het einde van een jaar

tussen uren van dag
blikt een zon schuchter
door grauwe wolken

wimperslagen beven
bomentoppen trekken
zwijgend snel voorbij

stil rust de eindejaartijd
ruilt haar herinneringen
over goed en spijt

toch blijft zij vreemd
wanneer zij zich
naar mij omdraait

verstolen fluistert
over het verleden
dat mij niet bekoort
**********
sunset 20-12-2016
**********



‘k ben alles en ook niets

soms ben ik niets meer
dan een blikje cola, leef
of zelfs wat aangespoeld hout
een oude schrijfmachine
gewoon gelegen in het zand

lig ik op ’t strand
ben zee, het water
maar ook schelpengruis
een kus wat later nacht
waar maan haar zilver schijnt

met rondom haar de sterren
- oude reuzen, witte dwergen -
ben ‘k alles en soms niets
ben ‘k weet niet echt
hoe ver van mij

maar in het sterven, diep in jou
voel ik me eindelijk mij
**********
sunset 21-12-2016
**********



Kerstmis 2016

zacht glijdt de dag naar nacht
vallen liederen uit de bomen
door nevel klinken stemmen
en in de lucht een heldere ster

’t gezang vloeit over uit de kelen
klinkt ingetogen looft de Heer
gedenken ’t Kind weer in de kribbe
al weten velen het niet meer

wees onbevreesd zingen de engelen
en vrede op aard’ aan alle mensen
laat ons elkanders handen nemen
al is het maar deze ene keer
**********
sunset 25-12-2016
**********



’t begin van wederkeer

nog treuzelt ’t licht van dag (die allengs lengt)
verliest zich tergend traag in ‘t glas van ruiten
en waar de avond langzaam valt
bakenen velden zich onzeker af

het is ’t begin van wederkeer
aan ‘t einde van het duister
hunker ik mij lente zeer
met kleurenspel nog breekbaar broos gemaakt

en achter ons ligt reeds de langste nacht
**********
sunset 28-12-2016
**********



daar branden mensen
in vette krantenkoppen
wordt waanzin realiteit
**********
sunset 29-12-2016
**********

[sunset]

de tijd staat stil

door gegraven gangen
komt het op ons toe
en wij zijn nog daar
in het kopje van de ander
en de wereld van andere kunstenaars
die wij nooit zijn
en toch ook weer wel
komt ons achterna

wij beginnen ons te knuffelen
ons zoenend goedemorgen te wensen
onder het blauw van een open hemel
pakken wij koffers uit
leggen zonder angst het gewassene af
want wat wij liefhebben
is er nog steeds
zelfs tussen de regels:
een boom, een blad, een spiegel
een kring, een ei dat wij beschilderen

wij kunnen overal schrijven
om  leegte te overwinnen
die ons heimelijk insluit
door scheuren en spleten
vensters en in winderige kamers
en al breekt het nooit overal doorheen
toch houdt het ons in de hand

witte muren (laten wij opnieuw beginnen:
muren die draagbaar zijn)
dragen ons met vuile vingers
lummelen ons eenvoudig rond en in het huis
waar nachten warm worden
in zachte gesprekken die wij elkaar oplepelen

wij vleien ons tegen elkaar
wetten aan de andere ons lijf
onder jouw dak in mijn huis
staat de tijd stil waar wij ons aankijken
in de spiegeling van blank gepoetste lepels
herinner jij mij en ik ons
**********
sunset 30-12-2016
**********



een glimlach als troost

beelden lossen zich op
onder winterschoenen barsten 
kristallen van bevroren schoonheid

op geworpen mensenschaduwen
valt schuchter wat sterrenlicht
- in steden is iedereen zich vreemd

een plotse zachte glimlach
werkt als troost, montert je op
en heelt jouw eenzame ziel
**********
sunset 31-12-2016
**********


wij kennen al te vele doden

tussen de bomen spiegelen wolken
in het helder water van een meer;
uit de stilte stijgen gebeden op
vanuit verre streken en uit diepten

geweend uit talloze monden
en gesmeekt uit kinderharten
bundelen zij zich hier

als onzichtbaar weefsel
zweven zij zacht omhoog
naar ’t grijpbare blauw
**********
sunset 01-01-2017
**********


Allen een gelukkig, vredevol en gezond 2017 gewenst.

[sunset]

nimmer zal ik zwijgen

al breek je de hand
waarmee mijn pen schrijft
toch vloeien mijn woorden
in lieflijke verzen

al scheur j’ uit mijn mond
mijn tong die zacht spreekt
blijven zinnen toch stromen
als zoet dronken wijnen

al brandt je mijn droom
uit mijn hart en mijn lijf
toch blijft mijn lied klinken
zal nimmer ooit zwijgen
**********
sunset 03-01-2017
**********



zelfbespiegeling

en wat jij ziet dat zie ook ik
ik lijd wat jij ook lijdt
en als de liefde gaat
bid ik zelfs jouw bede
hoor hoe het kloppen van jouw hart
plots traag en veel te langzaam slaat

jouw ogen zijn de mijne
herkennen diepte van het zijn
wanneer de geest jou ooit verlaat
blijven mij nog steeds de rijmen
zijn wij voor altijd één
in ’t voelen en in ’t denken
ben ik nimmer alleen
zaai heel eenvoudig ’t liefdeszaad

jouw ziel is ook de mijne
**********
sunset 04-01-2017
**********



een angstig toekomstbeeld

een laatste zonnestraal
wenkt uit de laaghangende wolken
de dag gaat niet voorbij zonder te groeten
laat mij verlangend naar de hemel kijken

‘k zoek tevergeefs naar weerklank
en luister bang naar het knisperen van
reeds veel te lang verdroogde bladeren
als echo van een immer diepe hoop

enkel een koude wind
die zelfs mijn naam niet kent
fluit mij een ijzig antwoord
tot ’t licht in d’ avond snel vergloeit

en niemand mij herinneren zal
nu zich het stof van eeuwen
op mijn schouders ligt
de as van daken regent

en ik mij blind door nevelen tast
zoek naar houvast dat er niet is
zie op het einde maan verbleken
’t ultieme sterven van het sterrenlicht
**********
sunset 05-01-2017
**********

[sunset]

morgen ligt er sneeuw

heel tergend traag
bevrijdt de dag
zich nu pas van de nacht
ademen blijft zwaar
in bitterkoude lucht

vermoeid ontwaken
ligt nog in dit uur
en zelfs ’t natte gefiezel
in zachte traagheid
laat in ’t zwijgen
geen sporen na

de herfstgezangen
zijn reeds lang verstomd
het gisteren nog gouden
draagt in het heden
enkel een kleed uit tranen

morgen ligt er sneeuw
**********
sunset 06-01-2017
**********

[*Joy*]

Ingo,

Graag komen bijlezen.
Hier al een paar dagen dikke mist ...geen sneeuw.

Door de "perikelen" afbeeldingen plaatsen op sennet, heb ik een kleine test uitgevoerd op mijne topic.
Dus even gebruik maken, om jou een lieve groet te sturen.

Warme avond verder,

*Joy*