Jure***

Dit is de rubriek die volledig voor poëzie en proza is voorbehouden.

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

13 jan 2014, 07:05

Uit ons leven 05

( de bloemen )

De eerste roos die ik je gaf
ontdeed ik van alle doornen
Een blanke steel gaf ik jou
Doch, de roos verwelkte snel
Want zonder doornen sterft ze gauw

De tweede roos die ik je gaf
liet ik de doornen staan
In alufolie wat mooier oogde
Ze bleef lang in haar glorie
Tot ook zij uiteindelijk droogde

Dan gaf ik geen rozen meer
Ik gaf je mijn hele hart
Toen bloeide jij helemaal open
Wat niet belet dat ik
nog af en toe bloemen moet kopen
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

Bosrankje
Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
Locatie: Antwerpen

13 jan 2014, 10:33

Afbeelding



Beste Jure,

Jou lezen is een onvergetelijke belevenis !
Ik heb je raad gevolgd en ben rustig gaan
zitten... en heb tijd genomen om je woorden,
als druppels te laten binnensijpelen tot in mijn
ziel.

Je poëtische pareltjes klonken als de muziek-
noten van een literaire symfonie.
Je zie't , ik ben er lyrisch van geworden !

Bedankt om al dat moois met ons te delen.

Warme groetjes van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

25 jan 2014, 07:17

Cyclus

En,als we elkaar dan verlaten
Later, wat een korte tijd
Zal jij, die gelooft elders gaan wonen
en word ik opgenomen
in de natuurlijkheid

Maar de Kracht die we samen hadden
Onvoorwaardelijke Liefde
Die gaat nooit of nergens verloren
En wordt herboren
Telkens opnieuw tot in eeuwigheid

En als dan een ander koppel
Zich vlijt tegen een boom
Zal jij van ginds hem zachtjes wiegen
Opdat zij zichzelf nooit bedriegen
Laat ik bloesems vallen dat een bedje spreid
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

lief
Lid geworden op: 19 apr 2005, 20:55

25 jan 2014, 19:39

dag Jure ....leuk te zien dat je er nog steeds bij bent....
Waar is de tijd van toen naar toe....

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

30 jan 2014, 07:23

Als de wind blaast



Als de wind blaast over d’heide
En de brem wiegt er zo blijde
Als stof van de droge grond
Zo opvliegt, raak ik verstomd

Als ik kijk naar naakte rotsen
Waar de wind en water botsen
Dan weet ik dat de natuur
Veel verandert, uur na uur

‘t Leven is een evolutie
Ontstaan door een revolutie
Daar, waar nooit iets is geweest
Viert mens, plant en dier een feest

Zie ik een nieuwe boreling
Door een pil die verloren ging
Blikken van bewondering
Eén blik van verwondering

Als ik kijk naar het firmament
De grootheid is nog onbekend
Waar stil de sterren schijnen
Voel ik hoop in fonteinen
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

Alterego1
Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
Locatie: Antwerpen

31 jan 2014, 12:40

Afbeelding
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht

Janina
Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
Locatie: Borgloon

31 jan 2014, 21:43

Jure, zo treffend!
Waar stil de sterren schijnen, eindigen we tenslotte allemaal...

Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)

lief
Lid geworden op: 19 apr 2005, 20:55

07 feb 2014, 18:58

mooi Jure....

Bosrankje
Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
Locatie: Antwerpen

28 feb 2014, 14:56

Afbeelding
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

05 mar 2014, 17:41

De Boeteling


Hij zat geknield op de keien langs de Maas.
Keek stroomopwaarts.
Dan bukt hij voorover, maakte zijn lippen nat.
en sloeg de ogen neerwaarts.

Al zijn fouten prevelde hij en hij spuwde steeds.
zijn zonden in het water.
Opdat alles wat in zijn leven door hem fout is geweest,
meegenomen werd wat later.

De stroom stelde geen vragen, gaf geen kik
Hij stuwde voort.
Slechts een paar drijvende eenden hebben
het alleen gehoord.

Dan waste hij zijn handen en zijn aangezicht.
Zodat alles zuiverde.
Wat hij ooit in zijn onbezonnen leven had aangericht
En waarvan hij huiverde.

Langzaam stond hij met bebloede knieën op.
Zich bevrijd wetend.
Hij kroop als 't ware, nieuw de berm weer op
Moe en zwetend.

Maar een glimlach versierde zijn gelaat.
Voorbij ieder gevoel van haat.
De pas geasfalteerde weg
omgeven door een rozenheg
was voor hem een engelenstraat..
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

schrijfster
Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
Locatie: nijmegen

05 mar 2014, 21:23

Jure,

aanhoudende oorzaken
veroorzaken dat ik (overal veel TE weinig naar mijn zin)
hier en daar even binnen wip.

Vandaag,
hier even bij jouw mooie topic genoten van
je prachtige gedichten!!

Zoveel mooie pareltjes, zo ook weer " De boeteling" !!

Wens je nog een fijne resterende Woensdagavond
met warme groetjes

Loes/schrijfster
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.

Morgenstern
Lid geworden op: 04 mei 2006, 13:15
Locatie: Wachtebeke

30 apr 2014, 11:43

Afbeelding

ria
Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
Locatie: waar het goed is om wonen...

31 mei 2014, 12:18

'De boeteling' heeft mij ontroerd, Jure
Afbeelding
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.

Janina
Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
Locatie: Borgloon

03 jun 2014, 22:28

Jure,

"De boeteling", beroerd en ontroerd gelezen!

Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

15 jun 2014, 10:21

Monoloog ( de verschrikking )

Ieders Vriend, ge hebt me in de steek gelaten
Ieders vijand, toon me maar de weg
De weg naar de hel, want ik voel me verlaten

Ja ik wil daar branden
Als ge het lot van mijn lief wilt veranderen

Ieders Vriend,, Ge haalt ze er wel uit, wat een keuze
Ieders Vijand ge zijt het eerlijkst
Iedereen gelijk, goed of slecht is Uw leuze

Ja ik wil voor eeuwig daar
Als Ge het lot drastich verandert voor haar

Hoe durft Gij plots zo iets geven aan mijn lief
Zij die nooit of nimmer
iets misdeed, zij steelt harten mijn hartendief

Dat lieflijk gezicht, dat bijna heilig hart
Ligt daar aan duizend lijnen
Al heeft ze geen pijn, dit veroorzaakt smart

Ik wil je wel volgen naar het vuur
Als zij gered wordt op den duur

Opgehemelde, Uw wraak zou wreed zijn
Uw juk uiteindelijk licht
Maar ik kan die niet meer dragen van de pijn.

Ik hoef je niet meer, dat is beloofd
Mijn tranen spoelden, het geloof uit mijn hoofd

Een naam overspoeld mijn hele zijn
Lilian ik wil bij U zijn
Ons is onverbrekelijk, laat dit geweten zijn

Wees gewaarschuwd opgehemelde
Al is het Goliath tegen David
Ik sluit mij aan daar waar het al wemelde
van rebelerende anti's met pit

Deel 1
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.