Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Bosrankje]

Op 25 maart 2012



Waarom


Waarom
ben ik toch zo gek op jou,
je bent echt niet knap.
Je lichaam is gebogen.
Je wordt al kaal.
Maar ja,
die ogen he ?
Die ogen !

Tineke

[Bosrankje]

Op 26 maart 2012



Mijn gedacht


ik had gedacht,
ik had gehoopt,
ik had er eigenlijk meer van verwacht

ooit,
heb ik gedacht
dit is niet zomaar even,
dit is voor het leven

het is gebleven bij mijn gedacht
ik denk dat ik teveel verwacht...
maar wanneer ik mijn ogen sluit
hoor ik in de stilte jouw stem,

héél zacht


Tinneke

[Alterego1]

op 27 Maart 2012



Tot na de komma

Ik heb het gevoel dat vele mensen
poëzie lezen als een boekhouder. Correct tot na de komma.
Een balans van feiten. Wetten van werkelijkheid.
Terwijl gedichten schrijven iets is als zeepbellen blazen.
En lezen, ernaar grijpen. Ernaast grijpen.
Zolang je maar weet: er staat niet wat er staat.
De taal is slechts een verfborstel.
Je veegt wat kleur op het canvas.
En je zegt: dit is een pijp.
Pourtant: 'Ceci n'est pas une pipe'.

Je weet niet wat je schrijft.
Je kijkt. En gaat op zoek.
Is het dit, wat ik bedoel?

De lezer zet je op het verkeerde been.
Hij meent dat hij het weet.
En soms geloof je hem. Eerder dan jezelf.

Tot na de komma.

Uvi

[Alterego1]

op 28 Maart 2012



Hemeltje...lief

Door het vensterraam
merk ik heel duidelijk
'n brede witte streep
aan de blauwe lucht.

Zou men de hemel,
dat oord van zaligheid,
verder willen opdelen,
in sekse onderscheid?

Mocht dat zo blijken
dan verwijl ik het liefst
nog even hier bij 't lief
in 'de zevende hemel'.

Alterego

[Bosrankje]

Op 29 maart 2012


Het bos van mijn vader


Het stille bos naast onze mooie siertuin,
met z'n hoge bomen en hun trotse kruin,
was voor ons een groene oase bij uitstek.
Een bezinningsplaats, onze lievelingsplek.

Daar was mijn vader een schalkse jongen...
Hij voelde zich vrolijk, onbezorgd en zo vrij.
We babbelden, lachten, werkten en zongen,
en gelijk wanneer, was hij er steeds voor mij !

In de lente was er in 't bos altijd heel wat te doen...
De zon, priemend door de takken, leek op een zoen.
In zomerdagen hield 't lommerrijke ons fris en koel
want op hete dagen was het toch soms veel te zwoel.

Nooit konden we vermoeden dat in ons sprookjesbos,
juist daar, een verschrikkelijk drama zich zou afspelen.
Vader lag er levenloos... op een bed van zacht mos...
geveld als, en door een boom... niet meer te helen ... !

Bosrankje

[Bosrankje]

Op 30 maart 2012




Meesjes,



Hoog in de top
van een notenboom
hangt een kastje,
leeg en verlaten nog
danig verweerd
een mezenhuis


Twee mezen
een hij en een zij
een paartje
heel onwennig
tastend en keurend,
koos en besloot
dit wordt ons huis
naarstig doen ze hun best
opgewekt blij
bouwen ze hun nest,
geloof me vrij
de natuur doet de rest


Bomi

[Bosrankje]

Lieve Gustilpe,

Vanaf april, wordt er maandelijks één van jouw gedichten bij Poëzie
van de dag geplaatst alsook een ppt ervan in het Prentenkabinet.

Maar we willen maart niet afsluiten zonder jou een plaatsje hier te geven
Jouw 'Vogeltje klein' past hier zo goed bij, dus...

Lieve groetjes van ons beiden

Alter en Rankje

[Alterego1]

op 31 Maart 2012



Tortelen ,doe je nooit alleen.

Er vliegt een duif langs me heen
een zachte tortelduif

Ze kijkt even om
Ze landt bij jou

Jij tuurt in de verte
met je gedachten op vervlogen tijden.

De tijd gaat snel

Ik zie jouw glimlach
Ik glimlach terug.

Jouw ogen zeggen dat het goed was.

Ik kijk in jouw ogen
Jij bent verwonderd

Hoe ouder je wordt
Hoe meer je tortelt

Wanneer het éne duifje wegvliegt
Vliegt het andere achterna

Tortelen, doe je nooit alleen

Chris

[Bosrankje]

Op 1 april 2012



Toekomst


Ik wens mijn toekomst
niet te kennen.
Waarom zou ik me nog inzetten
als ik de richting
niet zou mogen kiezen.
Tot wat dient het leven
als alle stappen zijn geschetst,
indien ons lot reeds
volledig is getekend.
Ik beveel me te geloven
dat mijn toekomst nog vaag is.
Dat we niets op voorhand zien
noch de vreugde, noch de tranen
en dat de weg zich aftekent
naarmate wij vooruitgaan.
Geen schets, geen lijn.

bo'ke

[Bosrankje]

Op 2 april 2012



Uit het oog verloren


Het schip van ons leven
heeft op vele wereldzeeën gevaren.
Uiteenlopende eilanden
hebben wij bezocht.

Het water was niet altijd kalm.
Wij werden door hoge
golven dooreen geschud.
Vasthouden aan de mast,
koorden aantrekken
was een must.
We vielen van de ene verbazing
in de andere.

We legden uiteindelijk
veilig aan de kade aan.
Ons hart vond voldoening
Vulde zich met geluk

Wij waren elk een andere weg
ingeslagen
Na jaren nemen we de teugels
samen weer in handen.


Claire Vanfleteren

[Bosrankje]

Op 3 april 2012




Herboren


Het witte zonnelicht
omkranst
het grijzig wolkenspel,
tot wolken stil en snel
verdwijnen

verblauwt de hemel,
warme zonnestralen
zoenen 't land
en laten bloemen pracht
ontluiken

witte meiklokjes
gele narcissen,
paarse crocusjes ,
zij komen vrolijk
lachend kijken

merels en meesjes,
bouwen vlijtig nestjes,
zingen in koor
hun lentelied
bij 't ochtend gloren

ademend de frisse lucht
voel ik mij
heerlijk
herboren

elisa

[Bosrankje]

Op 4 april 2012



Euforie


Ik ben gek
op een tapijt van bosanemonen
en plekken wilde sleutelbloemen

verliefd
op een wei vol witte madeliefjes
op tere of uitbundige viooltjes

betoverd
door de prachtige magnolia’s
het fluitconcert van de vogels

high
van de overweldigende weelde
van bloeiende bloesems

bedwelmd door geuren
verrukt door kleuren
vol van vreugde

dronken ……van Lente

Fernanda

[Bosrankje]

Op 5 april 2012



Naar de hemel


Ik ben de beste vriend van mijn hart,
het laat me nooit in de steek
en denkt er niet aan me te verlaten.

Ik ben de trouwste slaaf van mijn hart
en dat is zeker even wederkerig
als de siamese inzet van een tweeling.

Ik ben de draadpop van mijn hart
in de poppenkast van 't leven
tot het doek nog één keer opengaat


Frankie

[Bosrankje]

Op 6 april 2012




Een appeltje en een peertje



Een appeltje en een peertje
van pittige kwaliteit
belandden bij een heertje
zowat terzelfdertijd

Nu lag in 't herenmandje
de appel naast de peer,
zij gaf hem schuw een handje
en sloeg d'r ogen neer.

In z'n slaap ging d' appel dromen
"laat me een poos alleen"
maar was hem slecht bekomen,
de peer ging zwijgzaam heen.

Nu ligt in 't vruchtenschaaltje
een bende appels bij elkaar
maar die ene van 't verhaaltje
heeft nog een vraagje: "waar?"


Frido

[Bosrankje]

Op 7 april 2012