Gedichten van Claire Vanfleteren [2]
-
claire vanfleteren - Lid geworden op: 16 mar 2021, 17:13
Mijn dochter
Het mooiste emotioneel moment in mijn leven
Mijn dochter was 12 en had haar eerste rijmgedicht geschreven
Ik had het niet verwacht of gedacht
Ik had haar daarvoor niet in staat geacht
Het was prachtig en met fantasie en realiteit doorweven
Ik had haar toch een stukje van mij meegegeven
Voor een moeder zijn heel kleine dingen
net als 2 gelijke gouden ringen
Die aan elkaar met hart en ziel worden gegeven.
Ik sta er nu nog van te trillen en te beven.
Haar verhalen schreef ze al lang neer,
maar gedichten schrijven is veel meer.
Het is een gevoel hebben voor het woord in zijn geheel
dat betekent voor mij heel veel.
Zo zal zij ook het harde leven van haar kunnen afschrijven in rijmen.
Zij zal het heden en verleden met elkaar lijmen.
Prachtige woorden, niet alleen uit de mond, maar ook uit de pen.
Is het mooiste dat ik tot nu toe ken.
Claire Vanfleteren ©
Het mooiste emotioneel moment in mijn leven
Mijn dochter was 12 en had haar eerste rijmgedicht geschreven
Ik had het niet verwacht of gedacht
Ik had haar daarvoor niet in staat geacht
Het was prachtig en met fantasie en realiteit doorweven
Ik had haar toch een stukje van mij meegegeven
Voor een moeder zijn heel kleine dingen
net als 2 gelijke gouden ringen
Die aan elkaar met hart en ziel worden gegeven.
Ik sta er nu nog van te trillen en te beven.
Haar verhalen schreef ze al lang neer,
maar gedichten schrijven is veel meer.
Het is een gevoel hebben voor het woord in zijn geheel
dat betekent voor mij heel veel.
Zo zal zij ook het harde leven van haar kunnen afschrijven in rijmen.
Zij zal het heden en verleden met elkaar lijmen.
Prachtige woorden, niet alleen uit de mond, maar ook uit de pen.
Is het mooiste dat ik tot nu toe ken.
Claire Vanfleteren ©
-
claire vanfleteren - Lid geworden op: 16 mar 2021, 17:13
Pasen
Pasen is de dag, waarop iedereen toch even blijft stilstaan
Misschien gelooft hij niet, maar toch ….
Wij allemaal hebben dat eeuwen geleden al gedaan
Even nagedacht over het waarom……….
Waarom was kruisiging nodig om iets te weerleggen
Niemand kent het antwoord, niemand kan het uitleggen
Het verhaal van de feiten werd ons jaar na jaar doorverteld
Er werd door iedereen apart een oordeel geveld
Maar wie was Hij eigenlijk, die gewone man
Waarvan men zijn leven ontnam
Hij blijft in onze herinneringen als een martelaar
Die iedereen graag zag, zelfs een bedelaar
Hij heeft zoveel gedaan voor zijn medemens
Alleen wilde hij vrede en begrip, dat was zijn ultieme wens
Zonder een offer van zichzelf voor onze zonden
Hadden we misschien in onze harten nog diepere wonden
Hij wist, dat Hij zo een voorbeeld kon stellen
En geloof mij, hij moest zichzelf eerst kwellen
Dat heeft vruchten afgeworpen, want tot de dag van vandaag
Bezinnen we ons en stellen vele dingen in vraag
Hij bracht het licht in de duisternis
Hij heelde de wonden na een gemis
Hij houdt nu nog altijd uw hand vast in moeilijke tijden
Hij wilt hebben dat we niet meer zoveel lijden
Moesten we meer geloven in Hem en begrijpen
Dan alleen… kan het geloof weer rijpen
De kerk staat nog altijd centraal voor dit feest
Maar ik had liever, dat het anders was geweest
Dat iedereen in zijn eigen hart zou willen kijken
Om zo zijn denkwijze hierover te verrijken
Claire Vanfleteren ©
Pasen is de dag, waarop iedereen toch even blijft stilstaan
Misschien gelooft hij niet, maar toch ….
Wij allemaal hebben dat eeuwen geleden al gedaan
Even nagedacht over het waarom……….
Waarom was kruisiging nodig om iets te weerleggen
Niemand kent het antwoord, niemand kan het uitleggen
Het verhaal van de feiten werd ons jaar na jaar doorverteld
Er werd door iedereen apart een oordeel geveld
Maar wie was Hij eigenlijk, die gewone man
Waarvan men zijn leven ontnam
Hij blijft in onze herinneringen als een martelaar
Die iedereen graag zag, zelfs een bedelaar
Hij heeft zoveel gedaan voor zijn medemens
Alleen wilde hij vrede en begrip, dat was zijn ultieme wens
Zonder een offer van zichzelf voor onze zonden
Hadden we misschien in onze harten nog diepere wonden
Hij wist, dat Hij zo een voorbeeld kon stellen
En geloof mij, hij moest zichzelf eerst kwellen
Dat heeft vruchten afgeworpen, want tot de dag van vandaag
Bezinnen we ons en stellen vele dingen in vraag
Hij bracht het licht in de duisternis
Hij heelde de wonden na een gemis
Hij houdt nu nog altijd uw hand vast in moeilijke tijden
Hij wilt hebben dat we niet meer zoveel lijden
Moesten we meer geloven in Hem en begrijpen
Dan alleen… kan het geloof weer rijpen
De kerk staat nog altijd centraal voor dit feest
Maar ik had liever, dat het anders was geweest
Dat iedereen in zijn eigen hart zou willen kijken
Om zo zijn denkwijze hierover te verrijken
Claire Vanfleteren ©
-
claire vanfleteren - Lid geworden op: 16 mar 2021, 17:13
Emancipatie
Het betekent blijkbaar
dat vrouwen niet langer
voor mannen mogen wassen
en strijken.
Mannen mogen het misschien
nog voor mannen doen,
vrouwen voor vrouwen.
Maar vrouwen niet meer voor mannen.
Ook als die vrouwen dat zelf graag willen?
Ja, ook dan.
Hun bereidheid voor een man te wassen
of te strijken, wijst er immers op
dat hun ontvoogding niet voltooid is.
Wat ze doen is objectief fout,
ook al kiezen ze uit onwetendheid er
zelf voor.
Een vreemd effect van emancipatie
is dat vrouwen voortaan niet meer,
maar minder rechten hebben.
Ze mogen niet langer voor mannen
iets doen.
Dat is natuurlijk niet het allerbelangrijkste
mensenrecht zult u zeggen.
Claire Vanfleteren ©
Het betekent blijkbaar
dat vrouwen niet langer
voor mannen mogen wassen
en strijken.
Mannen mogen het misschien
nog voor mannen doen,
vrouwen voor vrouwen.
Maar vrouwen niet meer voor mannen.
Ook als die vrouwen dat zelf graag willen?
Ja, ook dan.
Hun bereidheid voor een man te wassen
of te strijken, wijst er immers op
dat hun ontvoogding niet voltooid is.
Wat ze doen is objectief fout,
ook al kiezen ze uit onwetendheid er
zelf voor.
Een vreemd effect van emancipatie
is dat vrouwen voortaan niet meer,
maar minder rechten hebben.
Ze mogen niet langer voor mannen
iets doen.
Dat is natuurlijk niet het allerbelangrijkste
mensenrecht zult u zeggen.
Claire Vanfleteren ©
-
claire vanfleteren - Lid geworden op: 16 mar 2021, 17:13
Lees een boek!
Al de rompslomp van de wereld
mag even het huis worden uitgeblazen,
om plaats te maken voor een moment
van innerlijke rust.
Uw zintuigen kunnen genieten van dit
moment met aangename lectuur.
Het resultaat laat je wegglijden
in een cocon van tederheid.
Ook misschien van sensualiteit.
Het kan ook gewoon gezelligheid geven,
of een compositie van passie en gloed.
Het kan een boek zijn over de Moulin Rouge
met Hoepelrokken van de French Cancan.
Het lezen er van is een tijdloze luxe.
De schrijver kan respectvol, nobel,
prestigieus of geraffineerd zijn.
Geniet van deze mooie geschreven woorden
die een genadeloos verleidingswapen zijn.
Claire Vanfleteren ©
Al de rompslomp van de wereld
mag even het huis worden uitgeblazen,
om plaats te maken voor een moment
van innerlijke rust.
Uw zintuigen kunnen genieten van dit
moment met aangename lectuur.
Het resultaat laat je wegglijden
in een cocon van tederheid.
Ook misschien van sensualiteit.
Het kan ook gewoon gezelligheid geven,
of een compositie van passie en gloed.
Het kan een boek zijn over de Moulin Rouge
met Hoepelrokken van de French Cancan.
Het lezen er van is een tijdloze luxe.
De schrijver kan respectvol, nobel,
prestigieus of geraffineerd zijn.
Geniet van deze mooie geschreven woorden
die een genadeloos verleidingswapen zijn.
Claire Vanfleteren ©
-
claire vanfleteren - Lid geworden op: 16 mar 2021, 17:13
Vriendschap
Vele jaren vriendschap
alleen in geschreven woorden.
Emoties, verdriet en geluk,
waren op het papier blijven plakken,
Nooit hadden wij
een hand gegeven
Nooit het gezicht
in het echt gezien.
We waren vrienden op lange afstand.
En nu
Vele kilometers
van de ene kant van België
naar de andere uithoek.
Een hart vol verwachting
maar ook twijfel.
Zal het klikken
Zullen we elkaar herkennen
volgens de vele
geschreven zinnen?
We waren allebei vol emoties,
in de twinkelende ogen
was geluk
Het hart warm
De knuffel hartelijk.
We waren als zussen,
niet te evenaren.
Ons geluk was onverzadigbaar.
Onze woorden vloeiden
als water naar de zee.
We konden elkaar alles toevertrouwen
Nu nog meer,
De ziel hadden we gevonden
Dat maakt niemand nog stuk.
Claire Vanfleteren ©
Vele jaren vriendschap
alleen in geschreven woorden.
Emoties, verdriet en geluk,
waren op het papier blijven plakken,
Nooit hadden wij
een hand gegeven
Nooit het gezicht
in het echt gezien.
We waren vrienden op lange afstand.
En nu
Vele kilometers
van de ene kant van België
naar de andere uithoek.
Een hart vol verwachting
maar ook twijfel.
Zal het klikken
Zullen we elkaar herkennen
volgens de vele
geschreven zinnen?
We waren allebei vol emoties,
in de twinkelende ogen
was geluk
Het hart warm
De knuffel hartelijk.
We waren als zussen,
niet te evenaren.
Ons geluk was onverzadigbaar.
Onze woorden vloeiden
als water naar de zee.
We konden elkaar alles toevertrouwen
Nu nog meer,
De ziel hadden we gevonden
Dat maakt niemand nog stuk.
Claire Vanfleteren ©
-
claire vanfleteren - Lid geworden op: 16 mar 2021, 17:13
Corona Moederdag
Geeft niet.
Eigenlijk vind ik het fijn,
hoe Moederdag dit jaar
herleid is tot de essentie:
De kinderen zelf als mooiste cadeau.
Met hun bezoekje,
bij sommige mama’s voor het
eerst in weken.
Met hun liefde en genegenheid,
de schoonste dingen in het leven.
Ik heb er meer van gekregen dan
ik ooit had gedacht.
Weliswaar, nu we toch
bezig zijn heb ik als moeder
ook van alles gekregen
waar ik nooit om had gevraagd.
Kopzorgen, kapotte knieën,
luizen, slechte rapporten,
vetplekken in de zetel.
Moeders die continu klagen
over de chaos van een gezin
en die graag etaleren dat ze
hun kind ‘achter het behang willen plakken’.
Maar kinderen zijn voor mij
het mooiste geschenk.
Ik heb het heel goed beseft in
deze tijd van corona.
Claire Vanfleteren ©
Geeft niet.
Eigenlijk vind ik het fijn,
hoe Moederdag dit jaar
herleid is tot de essentie:
De kinderen zelf als mooiste cadeau.
Met hun bezoekje,
bij sommige mama’s voor het
eerst in weken.
Met hun liefde en genegenheid,
de schoonste dingen in het leven.
Ik heb er meer van gekregen dan
ik ooit had gedacht.
Weliswaar, nu we toch
bezig zijn heb ik als moeder
ook van alles gekregen
waar ik nooit om had gevraagd.
Kopzorgen, kapotte knieën,
luizen, slechte rapporten,
vetplekken in de zetel.
Moeders die continu klagen
over de chaos van een gezin
en die graag etaleren dat ze
hun kind ‘achter het behang willen plakken’.
Maar kinderen zijn voor mij
het mooiste geschenk.
Ik heb het heel goed beseft in
deze tijd van corona.
Claire Vanfleteren ©
-
claire vanfleteren - Lid geworden op: 16 mar 2021, 17:13
Jong
Mensen dromen ervan
hoe onmogelijk het ook is.
Onze jeugd gaat onherroepelijk voorbij.
De klokt tikt gewoon verder
zonder zich af te vragen wat is tijd.
Op een zomeravond praat je daarover
weleens met leeftijdsgenoten.
Als kind vond ik mensen van zestig stokoud
zegt iemand van zestig.
Ze was kromgebogen, donker gekleed en hun haar in een knotje
En kijk nu eens,
we zijn nog even jong als vroeger.
Ik wil niemand ontmoedigen,
maar zeker ben ik niet
dat twintigers even overtuigd zijn
van onze onverwoestbare jeugdigheid als wijzelf.
Oude mensen achten zichzelf jonger dan ze zijn
en jongeren ouder.
Claire Vanfleteren ©
Mensen dromen ervan
hoe onmogelijk het ook is.
Onze jeugd gaat onherroepelijk voorbij.
De klokt tikt gewoon verder
zonder zich af te vragen wat is tijd.
Op een zomeravond praat je daarover
weleens met leeftijdsgenoten.
Als kind vond ik mensen van zestig stokoud
zegt iemand van zestig.
Ze was kromgebogen, donker gekleed en hun haar in een knotje
En kijk nu eens,
we zijn nog even jong als vroeger.
Ik wil niemand ontmoedigen,
maar zeker ben ik niet
dat twintigers even overtuigd zijn
van onze onverwoestbare jeugdigheid als wijzelf.
Oude mensen achten zichzelf jonger dan ze zijn
en jongeren ouder.
Claire Vanfleteren ©
-
claire vanfleteren - Lid geworden op: 16 mar 2021, 17:13
Sterven
Ze analyseerde tot het laatste moment
de wereld en haar burgers
met een verbluffende scherpte.
Ook op hun sterfbed slagen
verstandige mensen er niet in
hun intelligentie te verbergen.
Alsof er te veel verstand overblijft
voor het weinige leven
dat nog rest.
Ze zei: “ik heb nergens spijt van”.
Een moment dat een mens niet langer liegt.
Maar de waarheid wordt wel subtieler.
Ik zei:” ik kom volgende week terug”.
Dan blijf ik wachten, lachte ze.
Dat kon ze zomaar zeggen,
ook al wist ze dat ze eerder heen zou gaan.
Een traan liep over mijn wangen.
Claire Vanfleteren ©
Ze analyseerde tot het laatste moment
de wereld en haar burgers
met een verbluffende scherpte.
Ook op hun sterfbed slagen
verstandige mensen er niet in
hun intelligentie te verbergen.
Alsof er te veel verstand overblijft
voor het weinige leven
dat nog rest.
Ze zei: “ik heb nergens spijt van”.
Een moment dat een mens niet langer liegt.
Maar de waarheid wordt wel subtieler.
Ik zei:” ik kom volgende week terug”.
Dan blijf ik wachten, lachte ze.
Dat kon ze zomaar zeggen,
ook al wist ze dat ze eerder heen zou gaan.
Een traan liep over mijn wangen.
Claire Vanfleteren ©
-
claire vanfleteren - Lid geworden op: 16 mar 2021, 17:13
Wolken van de Noordzee
Sinds er een vrouw boeken over schreef,
is grijs niet meer hetzelfde.
50 tinten, weet je wel.
Dat weten ze aan onze kust
natuurlijk al lang.
Lichtgrijs, dolfijn grijs, beton grijs.
Je geraakt gemakkelijk aan 100
op een doordeweekse dag.
Alleen wie de schoonheid
van grijs in al die termen
weet te appreciëren
heeft aan de Noordzee iets
te zoeken.
De zee ligt altijd te schuimbekken,
achter een paar buildings
lelijke bouwkranen, maar
er zal nooit een kokosnoot op je
kop vallen, want we je bent niet in Bali.
Ergens tussen de grijstinten
lagen de zeeklassen van toen,
de vakanties van ooit,
de zalige dagen met felgekleurde
windmolentjes.
Een zomer aan de Belgische kust,
dat is kleurentelevisie met
een haperende antenne.
Je kijkt er toch naar.
Claire Vanfleteren ©
Sinds er een vrouw boeken over schreef,
is grijs niet meer hetzelfde.
50 tinten, weet je wel.
Dat weten ze aan onze kust
natuurlijk al lang.
Lichtgrijs, dolfijn grijs, beton grijs.
Je geraakt gemakkelijk aan 100
op een doordeweekse dag.
Alleen wie de schoonheid
van grijs in al die termen
weet te appreciëren
heeft aan de Noordzee iets
te zoeken.
De zee ligt altijd te schuimbekken,
achter een paar buildings
lelijke bouwkranen, maar
er zal nooit een kokosnoot op je
kop vallen, want we je bent niet in Bali.
Ergens tussen de grijstinten
lagen de zeeklassen van toen,
de vakanties van ooit,
de zalige dagen met felgekleurde
windmolentjes.
Een zomer aan de Belgische kust,
dat is kleurentelevisie met
een haperende antenne.
Je kijkt er toch naar.
Claire Vanfleteren ©
-
claire vanfleteren - Lid geworden op: 16 mar 2021, 17:13
Bij oma en opa
Grootouders bezig zien met hun kleinkinderen
kan me stiekem ontroeren.
Onze Belgische kust is een uitgelezen
plek om de familiebanden te observeren
tussen kleuters en hun oma en opa.
Die hebben de sleutel van een
gerieflijk appartementje.
De kleinkinderen worden er dankbaar afgezet
door ma en pa.
Ha ja, zij kunnen geen weken in de luwte liggen.
Maar de welpjes zijn in goede handen!
Ervaren handen die zorgzaam een boterham
uit aluminiumfolie halen,
met een driehoekig smeerkaasje erbij.
Vlieger ontwarren en kastelen maken
met een diepe gracht.
Een kindergezichtje dat vol vertrouwen
toekijkt, op zijn gemak bij die twee mensen.
De levende versies van een fluwelen
dekentje.
Ondanks decennia leeftijdsverschil
hebben ze veel gemeen.
Er is weinig drukdoenerij, beperkt kabaal.
Bij de ene de vreugde van zand en zee,
bij de andere dat het misschien de laatste
keer kan zijn.
De koestering die dat jongetje ervaart,
is het harnas waarmee hij
later door de wereld kan.
Claire Vanfleteren ©
Grootouders bezig zien met hun kleinkinderen
kan me stiekem ontroeren.
Onze Belgische kust is een uitgelezen
plek om de familiebanden te observeren
tussen kleuters en hun oma en opa.
Die hebben de sleutel van een
gerieflijk appartementje.
De kleinkinderen worden er dankbaar afgezet
door ma en pa.
Ha ja, zij kunnen geen weken in de luwte liggen.
Maar de welpjes zijn in goede handen!
Ervaren handen die zorgzaam een boterham
uit aluminiumfolie halen,
met een driehoekig smeerkaasje erbij.
Vlieger ontwarren en kastelen maken
met een diepe gracht.
Een kindergezichtje dat vol vertrouwen
toekijkt, op zijn gemak bij die twee mensen.
De levende versies van een fluwelen
dekentje.
Ondanks decennia leeftijdsverschil
hebben ze veel gemeen.
Er is weinig drukdoenerij, beperkt kabaal.
Bij de ene de vreugde van zand en zee,
bij de andere dat het misschien de laatste
keer kan zijn.
De koestering die dat jongetje ervaart,
is het harnas waarmee hij
later door de wereld kan.
Claire Vanfleteren ©
-
claire vanfleteren - Lid geworden op: 16 mar 2021, 17:13
Medelijden
Je kijkt van de ellende weg.
Je blik dwaalt naar binnen.
Geen beter medicijn tegen medelijden
dan zelfmedelijden.
Onder het vergrootglas van het eigen falen,
wordt doorgaans andermans
schuld zichtbaar.
Kneusje van de klas.
Reserve in het voetbalteam.
Overgeslagen tijdens de kusjesdans.
Transparant aan de toog.
Krap bij kas,
knaapje tussen kerels,
dromer van dribbels,
ruzie met rekenen?
Overal achteraan, telkens net niet.
Je was louter ach en wee.
En niemand die het zag
En wie het zag, die keek weg.
Ja toch?
Claire Vanfleteren ©
Je kijkt van de ellende weg.
Je blik dwaalt naar binnen.
Geen beter medicijn tegen medelijden
dan zelfmedelijden.
Onder het vergrootglas van het eigen falen,
wordt doorgaans andermans
schuld zichtbaar.
Kneusje van de klas.
Reserve in het voetbalteam.
Overgeslagen tijdens de kusjesdans.
Transparant aan de toog.
Krap bij kas,
knaapje tussen kerels,
dromer van dribbels,
ruzie met rekenen?
Overal achteraan, telkens net niet.
Je was louter ach en wee.
En niemand die het zag
En wie het zag, die keek weg.
Ja toch?
Claire Vanfleteren ©