"IN DE OCHTENDSCHEMERING MET JOHANAMARIA"
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
IN DE OCHTENDSCHEMERING
Ik ontmoette je in de stilte en
daar riep je mij.
Je riep mijn naam en zei:
kom,
kom we gaan.
Je riep mijn naam zo zacht en
ik volgde je.
We lieten ons dragen op
de golven van de stilte.
Ik hoorde de stilte
alleen maar de stilte.....
Die nam me op,
die riep mijn naam.
En ik werd weer geboren,
zoals ik was ,
zoals ik ben en
morgen zijn zal
in de "Ochtendschemering"
opnieuw geboren.
(Gedicht van mijn soulmate)
Ik ontmoette je in de stilte en
daar riep je mij.
Je riep mijn naam en zei:
kom,
kom we gaan.
Je riep mijn naam zo zacht en
ik volgde je.
We lieten ons dragen op
de golven van de stilte.
Ik hoorde de stilte
alleen maar de stilte.....
Die nam me op,
die riep mijn naam.
En ik werd weer geboren,
zoals ik was ,
zoals ik ben en
morgen zijn zal
in de "Ochtendschemering"
opnieuw geboren.
(Gedicht van mijn soulmate)
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
VERWONDERING
Je nam me mee naar je Torentje,
je heiligdom.
Het was er stil.
Ik voelde me er goed.
Je deed groot open het raam:
wat een pracht lag daar gespreid
velden, bomen, weiden en schepen van wolken,
een paradijs!
Een wegje kronkelt door die schoonheid heen.
Een boer komt van zijn veld.
Een trein, ver weg,probeert z'n weg te vinden.
Een lied stijgt hoog tenhemel.
Ik huiver even bij al dat schoon en
al dat stil zo diep.
En de muur van mijn dwaze ik,
van mijn angsten en zorgen,
van mijn schaduw en schijn,
brokkelt langzaam af.
Er blijft alleen nog verwondering:
"God hoe mooi!"
en een diepe vreugde om dit
"gewoon mooi!"
Jij kijkt me aan , begrijpend en goed.
je sluit het raam en zegt;
"het raam van je hart staat open,
kom we gaan."
Je nam me mee naar je Torentje,
je heiligdom.
Het was er stil.
Ik voelde me er goed.
Je deed groot open het raam:
wat een pracht lag daar gespreid
velden, bomen, weiden en schepen van wolken,
een paradijs!
Een wegje kronkelt door die schoonheid heen.
Een boer komt van zijn veld.
Een trein, ver weg,probeert z'n weg te vinden.
Een lied stijgt hoog tenhemel.
Ik huiver even bij al dat schoon en
al dat stil zo diep.
En de muur van mijn dwaze ik,
van mijn angsten en zorgen,
van mijn schaduw en schijn,
brokkelt langzaam af.
Er blijft alleen nog verwondering:
"God hoe mooi!"
en een diepe vreugde om dit
"gewoon mooi!"
Jij kijkt me aan , begrijpend en goed.
je sluit het raam en zegt;
"het raam van je hart staat open,
kom we gaan."
-
GIVE - Lid geworden op: 17 mei 2005, 15:34
Van harte welkom,
'Johana-Maria', in poëziehaven
met jouw naam
als een sierlijke boot,
veelbelovend...
"Er zal veel volk te wachten staan
wanneer je aanmeert hier.
Vertel ons
van de zuiderster
en van de lage
luchten met schuine
popels op de dijken.
Vertel ,
zing ons een lied
dat je gehoord hebt in je dromen
of dat je dwalend in de hoge zalen
van mensenharten hebt vernomen.
Vertel ons van de liefde
waar mensen willen schuilen
zo graag en warmte vinden
aan elkaar
of zachtjes kunnen huilen,
zomaar.."
Proficiat, Johana-Maria, allebei mooie gedichten!
GIVE
'Johana-Maria', in poëziehaven
met jouw naam
als een sierlijke boot,
veelbelovend...
"Er zal veel volk te wachten staan
wanneer je aanmeert hier.
Vertel ons
van de zuiderster
en van de lage
luchten met schuine
popels op de dijken.
Vertel ,
zing ons een lied
dat je gehoord hebt in je dromen
of dat je dwalend in de hoge zalen
van mensenharten hebt vernomen.
Vertel ons van de liefde
waar mensen willen schuilen
zo graag en warmte vinden
aan elkaar
of zachtjes kunnen huilen,
zomaar.."
Proficiat, Johana-Maria, allebei mooie gedichten!
GIVE
Er is zoveel om lief te hebben.
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
DANK eerst en vooral aan de lieve mensen die er waren om me welkom te heten op dit forum!
Voor die lieve attentie dankjewel!!!
Morgen is het Valentijn, daarom dit gedicht voor jullie en voor hem!
DE BOOM, MIJN VRIEND
De boom,mijn vriend, is
een populier dicht bij het huis.
Hij is groot en sterk en
vooral héél hoog!
Met z'n hoofd in de wolken
kijkt hij van daarboven rustig toe,
luistert en fluistert met een grote glimlach en
een diepe buiging.
Ruist en buigt, maar breekt niet.
Hij nijgt het hoofd en
luistert aandachtig naar mijn verhaal.
Hij nijgt en zwijgt en
draagt een grote stilte in zich mee.
Ik luister, mijn armen om hem heen,
ik voel zijn adem, het leven en de stilte:
stilte en leven van Daarboven.
Met zijn armen hoog in de lucht
dankt hij om zon en regen,
om lucht en wind,
om het leven en
de goede aarde waarin zijn wortels rusten.
En met hem zeg ik dank,
dank om het leven.
Voor die lieve attentie dankjewel!!!
Morgen is het Valentijn, daarom dit gedicht voor jullie en voor hem!
DE BOOM, MIJN VRIEND
De boom,mijn vriend, is
een populier dicht bij het huis.
Hij is groot en sterk en
vooral héél hoog!
Met z'n hoofd in de wolken
kijkt hij van daarboven rustig toe,
luistert en fluistert met een grote glimlach en
een diepe buiging.
Ruist en buigt, maar breekt niet.
Hij nijgt het hoofd en
luistert aandachtig naar mijn verhaal.
Hij nijgt en zwijgt en
draagt een grote stilte in zich mee.
Ik luister, mijn armen om hem heen,
ik voel zijn adem, het leven en de stilte:
stilte en leven van Daarboven.
Met zijn armen hoog in de lucht
dankt hij om zon en regen,
om lucht en wind,
om het leven en
de goede aarde waarin zijn wortels rusten.
En met hem zeg ik dank,
dank om het leven.
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
De zeer mooie poëtische tekst van GINE deed me denken aan iets dat ik jaren geleden schreef, heel eenvoudig dit:
GEDRAGEN WORDEN
Ik verlang ernaar
gedragen te worden als een kind.
Gedragen door de stilte.
Gedragen door de wolken en de wind.
Gedragen door stromen en rivieren.
Gedragen door de zee,
naar d'andere kant van de einder:
de eeuwige horizon.
Gedragen door 't heelal ,
als in een warme moederschoot,
veilig en geborgen.
Gedragen door de Andere , de Onnoembare,
als het jong van de arend,
mijn naam geschreven in de palm van zijn hand,
gedragen naar de overkant,
de oneindige Eeuwigheid.
GEDRAGEN WORDEN
Ik verlang ernaar
gedragen te worden als een kind.
Gedragen door de stilte.
Gedragen door de wolken en de wind.
Gedragen door stromen en rivieren.
Gedragen door de zee,
naar d'andere kant van de einder:
de eeuwige horizon.
Gedragen door 't heelal ,
als in een warme moederschoot,
veilig en geborgen.
Gedragen door de Andere , de Onnoembare,
als het jong van de arend,
mijn naam geschreven in de palm van zijn hand,
gedragen naar de overkant,
de oneindige Eeuwigheid.
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Mijn vriendin Sarah schreef een mooi gedicht voor alle mensen: mannen en vrouwen.Het gaat over liefde...luister even:
TOEN DROOMDE GOD
Ik heb een droom,
zei God.
Een droom over jou."
Die droom van God is de
droom van de allereerste dag:
de dag dat de aarde werd geschapen, de zee,
de zon, de maan, de sterren en
ook de bloemen op het veld en
de vogels in de lucht.
Toen droomde God de mens.
Hij vormde de mens zelf
met zijn eigen handen, uit aarde.
En zegende hem met zijn leven en liefde,
Maar God was niet tevreden.
Toen droomde God de vrouw,
omdat hij zag dat de mens eenzaam was.
Hij nam de vrouw uit het hart van de mens:
één leven en één liefde naar
[i]zijn Beeld en Gelijkenis.
En...God zag dat het héél goed was!
Zo heeft God een droom.
Over jou en mij.
Over ons:
één liefde en één leven.[/i][/i]
We vragen ons soms af: wat moet ik doen?
Gewoon:liefhebben, beminnen en je laten beminnen
TOEN DROOMDE GOD
Ik heb een droom,
zei God.
Een droom over jou."
Die droom van God is de
droom van de allereerste dag:
de dag dat de aarde werd geschapen, de zee,
de zon, de maan, de sterren en
ook de bloemen op het veld en
de vogels in de lucht.
Toen droomde God de mens.
Hij vormde de mens zelf
met zijn eigen handen, uit aarde.
En zegende hem met zijn leven en liefde,
Maar God was niet tevreden.
Toen droomde God de vrouw,
omdat hij zag dat de mens eenzaam was.
Hij nam de vrouw uit het hart van de mens:
één leven en één liefde naar
[i]zijn Beeld en Gelijkenis.
En...God zag dat het héél goed was!
Zo heeft God een droom.
Over jou en mij.
Over ons:
één liefde en één leven.[/i][/i]
We vragen ons soms af: wat moet ik doen?
Gewoon:liefhebben, beminnen en je laten beminnen
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
De meeste gedichten en teksten die ik hietrop dit forum intik zijn van het jaar 2004-2005.
Een heel moeilijke tijd voor mij en de teksten dragen er de sporen van.
De stilte is toen voor mij de beste terapeut geweest.
Dank zij de "Helende kracht van de stilte" vond ik rust en vrede, kon ik stilaan weer mezelf vinden en in mezelf geloven, kon ik weer vertrouwen in de goedheid van de mens , kon ik de bron vinden en de kracht om weer verder te gaan.
De vorige gedichten dateren ook van die tijd en deze die volgen ook.
Met dank aan mijn vrienden die me op weg zetten naar de stilte,als een bedding waarin mijn leven nu vloeit.
"DUIK IN DE STILTE"
Duik in de stilte , zei je,
met z'n golven , ebbe en vloed.
Duik in de stilte,
laat je drijven op de stilte,
in de stilte , naar de stilte,
zodat de stilte de bedding van je leven wordt!
Daar zal je jezelf vinden.
Wie je bent.
Wat je waard bent.
Duik in de stilte , zei je,
daar is leven in overvloed,
daar vind je alles zevendvoud.
Daar zal er vrede zijn vrijheid en vreugde ,
voor jou en mij,
tot in Eeuwigheid.
september 2003
Een heel moeilijke tijd voor mij en de teksten dragen er de sporen van.
De stilte is toen voor mij de beste terapeut geweest.
Dank zij de "Helende kracht van de stilte" vond ik rust en vrede, kon ik stilaan weer mezelf vinden en in mezelf geloven, kon ik weer vertrouwen in de goedheid van de mens , kon ik de bron vinden en de kracht om weer verder te gaan.
De vorige gedichten dateren ook van die tijd en deze die volgen ook.
Met dank aan mijn vrienden die me op weg zetten naar de stilte,als een bedding waarin mijn leven nu vloeit.
"DUIK IN DE STILTE"
Duik in de stilte , zei je,
met z'n golven , ebbe en vloed.
Duik in de stilte,
laat je drijven op de stilte,
in de stilte , naar de stilte,
zodat de stilte de bedding van je leven wordt!
Daar zal je jezelf vinden.
Wie je bent.
Wat je waard bent.
Duik in de stilte , zei je,
daar is leven in overvloed,
daar vind je alles zevendvoud.
Daar zal er vrede zijn vrijheid en vreugde ,
voor jou en mij,
tot in Eeuwigheid.
september 2003
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
DE KRACHT VAN DE STILTE
Ik kwam uit een moeras,
met besmeurde vleugels.
ik kon niet meer vliegen en
wou het zó graag.
Ik wou terug vliegen.
Maar het lukte niet.
Mijn vleugels wogen zo zwaar aan
mislukkingen , ontgoochelingen,
twijfels, wanhoop en verdriet.
Ik was verkleumd van onmacht en pijn.
Toch bleef ik verlangen te vliegen:
te vliegen naar de overkant , naar de verre einder,
te vliegen naar het mooie , het goede , het geluk,
te vliegen naar het oneindige Schone!
Ik dacht : dat kan nooit meer!
En toch...
Ik ontdekte de kracht van de stilte: de heel diepe stilte,
waar ik mezelf weer ontplooien kon.
Door de kracht van de stilte voelde ik
mijn vleugels weer herleven,bewegen zo licht,
ontplooien als een wonder.
En na heel veel tijd,
heel stilaan,
gingen de vleugels open en gedragen door de stilte,
kon ik weer vliegen.
Weer mezelf zijn.
SEPTEMBER 2003
Ik kwam uit een moeras,
met besmeurde vleugels.
ik kon niet meer vliegen en
wou het zó graag.
Ik wou terug vliegen.
Maar het lukte niet.
Mijn vleugels wogen zo zwaar aan
mislukkingen , ontgoochelingen,
twijfels, wanhoop en verdriet.
Ik was verkleumd van onmacht en pijn.
Toch bleef ik verlangen te vliegen:
te vliegen naar de overkant , naar de verre einder,
te vliegen naar het mooie , het goede , het geluk,
te vliegen naar het oneindige Schone!
Ik dacht : dat kan nooit meer!
En toch...
Ik ontdekte de kracht van de stilte: de heel diepe stilte,
waar ik mezelf weer ontplooien kon.
Door de kracht van de stilte voelde ik
mijn vleugels weer herleven,bewegen zo licht,
ontplooien als een wonder.
En na heel veel tijd,
heel stilaan,
gingen de vleugels open en gedragen door de stilte,
kon ik weer vliegen.
Weer mezelf zijn.
SEPTEMBER 2003
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
DANK aan Bosrankje(wat een mooie, delikate naam!) voor haar aanmoedigingen.Ik ben blij "Soulmates" op dit forum te vinden!
Daarom schrijf ik verder.Want ik heb nog wel enkele van die gedichten van 2003 ..... Maar soms is het zo , dat als ik die vandaag lees toch nog opmerk dat er niet zoveel veranderd is.En de innerlijke moeilijkheden toch weer de kop opsteken."Opstoten" noemt men dat.
IS ER IEMAND DIE LUISTERT?
Het barst in mij van zoveel tegenstijdigheden.
En ik weet niet waarom!
Ik loop buiten, het bos in,
het pad af recht naar de beek.
De distels prikken en scheuren,
en ik roep.
Het doet pijn.
Ik grijp ze vast, mijn handen branden.
Weer roep ik boos.
Waarom?
Om m'n handen die branden en de distels die bijten,
of om wat anders?
Is het om de woede en pijn diep in mij?
Is het nog rechtvaardig ?
Is er nog iemand die luistert?
Ik sta stil : o God wat is't hier stil!
Mijn handen doen pijn,
mijn hart doet zó onzeglijk pijn!
Onder de hoge boom aan het riviertje zet ik me neer.
Ik ween, ik was nog nooit zo eenzaam!
Ik luister en sluit de ogen naar binnen,
ik ga de weg naar binnen....
een lange weg.
Het is stil.
De avond daalt,
en langzaam daalt in mij ook rust en vrede.
Dan kijk ik naarboven
"Is er iemand die luistert?"
"Hier ben ik zoals ik ben"
September 2003 - In de Oude Abdij-Kortenberg
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
"EEN STAP IS MIJ GENOEG"
Waarom zeg je steeds :
ik kan het niet, zo gaat het niet,
zo kan het niet verder......
Waarom?
Er blijft je nog zoveel meer dan
dat je ontnomen werd.
Het gras , het groen,
de bomen en de bloemen
geniet er van!
De zee, de bergen,
de zon en de lucht
geniet er van!
Een vogel die fluit,
een oude man die je groet,
een kind dat lacht
geniet er van!
Waarom zeg je niet:
"Vandaag is de eerste dag
van de rest van mijn leven"
Begin er dan aan.
Het leven heeft je nog zoveel te bieden.
Vandaag!
Vandaag krijg je.
Eén stap is genoeg vandaag.
Gisteren was gisteren, laat die los.
Morgen is er nog niet.
Maar vandaag krijg je als een geschenk,
doe er wat mee,
geniet er van en
zeg dank!
SEPTEMBER 2004
"STEEK JE HART IN JE HOOFD" bzn
Waarom zeg je steeds :
ik kan het niet, zo gaat het niet,
zo kan het niet verder......
Waarom?
Er blijft je nog zoveel meer dan
dat je ontnomen werd.
Het gras , het groen,
de bomen en de bloemen
geniet er van!
De zee, de bergen,
de zon en de lucht
geniet er van!
Een vogel die fluit,
een oude man die je groet,
een kind dat lacht
geniet er van!
Waarom zeg je niet:
"Vandaag is de eerste dag
van de rest van mijn leven"
Begin er dan aan.
Het leven heeft je nog zoveel te bieden.
Vandaag!
Vandaag krijg je.
Eén stap is genoeg vandaag.
Gisteren was gisteren, laat die los.
Morgen is er nog niet.
Maar vandaag krijg je als een geschenk,
doe er wat mee,
geniet er van en
zeg dank!
SEPTEMBER 2004
"STEEK JE HART IN JE HOOFD" bzn
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Bosrankje
dankjewel voor je zo fijn aanvoelen en uitdrukken van wat er misschien in de verzen zit die ik schrijf.Het is eigen ervaring, autobiografisch dus....
Hier schreef ik er één toen ik echt dacht dat ik uit een moeras kwam en dacht dat ik niet meer vliegen kon=verder leven kon, zoals ik schreef in: "De kracht van de stilte "
Dit dateert van dezelfe periode nml september 2003.
<NIEUW GEBOREN UIT DE SCHOOT VAN DE STILTE>
Die dag spoelde ik halfdood aan op het strand.
Ik wist niets meer, niets.
Ik kende niets, ik kende niemand.
Ik was doodeenzaam en
alles was vreemd.
Ik was ook een vreemde.
Daarom verborg ik me om te overleven.
Ik spoelde aan van de overkant,
van het warme, goede land
mijn huis, mijn thuis, mijn geborgenheid..
Ik zocht vriendschap, maar vond die niet.
Ik zocht goedheid, maar wist niet waar zoeken!
Daarom trok ik me terug in de stilte,
alleen in de eenzaamheid.
Daar voelde ik me goed.
Ik kon er schuilen als in een warme moederschoot.
De stilte....
Ze heelde vele, diepe wonden.
De tijd ging voorbij, zalige helende tijd
in de schoot van de stilte.
En stilaan voelde ik weer warmte en goedheid.
Ik begon weer te leven.
Ik durfde weer in de spiegel kijken:
daar zag ik mezelf,
nieuw geboren uit de schoot van de stilte
September 2003
"STEEK JE HART IN JE HOOFD"
dankjewel voor je zo fijn aanvoelen en uitdrukken van wat er misschien in de verzen zit die ik schrijf.Het is eigen ervaring, autobiografisch dus....
Hier schreef ik er één toen ik echt dacht dat ik uit een moeras kwam en dacht dat ik niet meer vliegen kon=verder leven kon, zoals ik schreef in: "De kracht van de stilte "
Dit dateert van dezelfe periode nml september 2003.
<NIEUW GEBOREN UIT DE SCHOOT VAN DE STILTE>
Die dag spoelde ik halfdood aan op het strand.
Ik wist niets meer, niets.
Ik kende niets, ik kende niemand.
Ik was doodeenzaam en
alles was vreemd.
Ik was ook een vreemde.
Daarom verborg ik me om te overleven.
Ik spoelde aan van de overkant,
van het warme, goede land
mijn huis, mijn thuis, mijn geborgenheid..
Ik zocht vriendschap, maar vond die niet.
Ik zocht goedheid, maar wist niet waar zoeken!
Daarom trok ik me terug in de stilte,
alleen in de eenzaamheid.
Daar voelde ik me goed.
Ik kon er schuilen als in een warme moederschoot.
De stilte....
Ze heelde vele, diepe wonden.
De tijd ging voorbij, zalige helende tijd
in de schoot van de stilte.
En stilaan voelde ik weer warmte en goedheid.
Ik begon weer te leven.
Ik durfde weer in de spiegel kijken:
daar zag ik mezelf,
nieuw geboren uit de schoot van de stilte
September 2003
"STEEK JE HART IN JE HOOFD"
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Bosrankje,ik antwoordde je met een gedichtje op TOPIC"HEEL-HEID", omdat het een vers van iemand anders is.Begrijp je?
De tekst die nu volgt schreef ik in december 2005.Misschien vind je daar ook wel iets in?
HET VERHAAL VAN DE WEG DIE MIJ ZOCHT.
Het is een lang verhaal...
Een verhaal van jaren,
zo lang....
Het is als een zang, als een bede,
als een snik ,een lach en een traan,
maar o zo lang...
Heel lang geleden zocht ik een weg
DE WEG!
Die vond ik niet.
Ik dacht: die is er niet.
Tot iemand zei:
"DIE WEG ZOEKT JOU!"
Die weg zoekt mij?
Hoe kan dat?
En ik stond stil en wachtte....
Ik wachtte, het was stil.
Zou ik het teken zien dat de weg er was?
Daarom stond ik stil en wachtte!
Toen gebeurde er iets,
ik keek en begreep en
ging één stap verder.
Toen kwam er iemand,
die reikte me een hand,
ik aanvaarde die hand en
ging weer één stap verder.
Het was stil en ik wachtte
Ik luisterde naar de stilte...
Ik sloot m'n ogen en
keek naar binnen,
ik voelde me goed en
ging weer één stap verder.
Ik wachtte in de stilte
toen hoorde ik een stem:
"Kom we gaan,
ik ben JOU WEG!"
Ik ging weer één stap verder en
nog een stap en nog één!
Op de Weg.
DE WEG die mij koos .
1 DECEMBER 2005
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
IN DE STILTE VAN DE NACHT
In de stilte van de nacht
en bij sterrenlicht
wordt rust geboren,
als dauw in je hukkerend hart.
In de stilte van de nacht
en bij sterrenlicht,
wordt vree geboren
in het diepste van jezelf.
In de stilte van de nacht
en bij sterrenlicht,
wordt vreugd geboren
als een bron van warmte in je hart.
In de stilte van de nacht
en bij sterrenlicht,
wordt ook ikzelf weer nieuw geboren.
bij de eerste ochtendschemering
JULI 2004
In de stilte van de nacht
en bij sterrenlicht
wordt rust geboren,
als dauw in je hukkerend hart.
In de stilte van de nacht
en bij sterrenlicht,
wordt vree geboren
in het diepste van jezelf.
In de stilte van de nacht
en bij sterrenlicht,
wordt vreugd geboren
als een bron van warmte in je hart.
In de stilte van de nacht
en bij sterrenlicht,
wordt ook ikzelf weer nieuw geboren.
bij de eerste ochtendschemering
JULI 2004
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
JE ZAL ER ALTIJD ZIJN
Het is zonnig warm bij de rivier.
Het is stil en je luistert,
naar het stromend, kabbelend water
dat steeds weer herhaalt:
"het gaat voorbij, voorbij , voorbij,
"want alles gaat voorbij...
"ik kom van de bron ginds hoog,
"maar keer nooit meer weer,
" nooit meer,
"want alles gaat voorbij...
"ik vloei steeds verder en verder
" en keer nooit meer, nooit meer weer,
" want alles gaat voorbij...
"tot ik kom aan de oneindige einder,
"de oneindige horizon,
"dáár gaat het nooit meer voorbij,
"want daar is d'Eeuwigheid."
Het is stil en je luistert:
gaat alles dan voorbij?
De stilte fluistert diep in je hart:
"Niet alles gaat voorbij.
"je zal er altijd zijn,
"want ware liefde sterft niet
"en is sterker dan de dood."
<Sarah --- juli 2004>
Het is zonnig warm bij de rivier.
Het is stil en je luistert,
naar het stromend, kabbelend water
dat steeds weer herhaalt:
"het gaat voorbij, voorbij , voorbij,
"want alles gaat voorbij...
"ik kom van de bron ginds hoog,
"maar keer nooit meer weer,
" nooit meer,
"want alles gaat voorbij...
"ik vloei steeds verder en verder
" en keer nooit meer, nooit meer weer,
" want alles gaat voorbij...
"tot ik kom aan de oneindige einder,
"de oneindige horizon,
"dáár gaat het nooit meer voorbij,
"want daar is d'Eeuwigheid."
Het is stil en je luistert:
gaat alles dan voorbij?
De stilte fluistert diep in je hart:
"Niet alles gaat voorbij.
"je zal er altijd zijn,
"want ware liefde sterft niet
"en is sterker dan de dood."
<Sarah --- juli 2004>
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
johana-maria,
mijn antwoord heb ik straks op Topic "Heel-heid" geschreven maar ik wil je hier nog zeggen hoe belangrijk je gedichten voor mij zijn NU !
die geven mij hoop en kracht om de weg naar mezelf te durven volgen......
zoals Dr.Bach zei :
...at the right time
in the right place
for the right purpose
en ik wil er bij voegen : with the right person.
tot ziens......... bosrankje