rapke's boek
-
rapke - Lid geworden op: 10 apr 2005, 09:46
- Locatie: W-Vl
Kan ik een boek schrijven? Ik weet het niet. Sommigen zeggen van wel, anderen zullen beweren dat ik zot ben als ik er aan begin. Een ding weet ik wel, ik heb in mijn leven al zo veel beleefd, dat een ingebonden versie er van toch niet zou misstaan in een doordeweekse boekenkast.
Maar waar moet ik beginnen? In mijn jeugd ? Of op het einde er van?
Misschien begin ik beter te verhalen hoe het kwam dat ik in dat biljartcafé niet meer welkom was ? Gewoon omdat ze dachten dat ik die moord had gepleegd, terwijl dat helemaal niet zo was.
als ik goesting heb schrijf ik verder
Maar waar moet ik beginnen? In mijn jeugd ? Of op het einde er van?
Misschien begin ik beter te verhalen hoe het kwam dat ik in dat biljartcafé niet meer welkom was ? Gewoon omdat ze dachten dat ik die moord had gepleegd, terwijl dat helemaal niet zo was.
als ik goesting heb schrijf ik verder
groet-
rapke - Lid geworden op: 10 apr 2005, 09:46
- Locatie: W-Vl
hallo beste mensen,
eigenlijk was die boek-historie bedoeld als grapje, maar ik ben blij verrast door de respons. Een schrijver kan het zich in deze moeilijke tijden niet veroorloven om zijn lezers in de kou te laten staan, maar het toeval wilde dat ik gisteren slachtoffer was van een computercrash'ke. niets ergs, maar toch...
Dus nu kan ik me weer melden om jullie te bedanken voor de interesse, en terzelfdertijd wil ik jullie ook waarschuwen dat het geen boek wordt om voor te lezen aan de kleinkindjes, althans niet vooraleer ze volwassen geworden zijn.
Is het echter niet zo, dat wanneer je een boek wenst te kopen, je eerst op zoek gaat naar de korte inhoud ervan?
Daarom in primeur reeds een zicht op de achterflap :
Leurpe, vredig stadje in de uiterste westhoek van West-Vlaanderen.
Twee moorden, in een tijdspanne van pakweg driehonderd jaar!
De plaatselijke politie staat net als toen, weer voor een raadsel.
Het stadsarchief bevat slechts twee fardes, waarvan één handelt over de moord op hereboer en toenmalig burgemeester Frederick van Huilhove, en waarin de handbeschreven perkamenten dateren uit het jaar 1658.
De tweede farde (met een modern hefboomsysteem) werd pas aangelegd verleden week, toen het misdrijf op de persoon van een jonggezel, namens Jean Sneukelmans ontdekt werd.
Er bestaat een verband tussen deze twee moorden, en juist dat verband zal de inwoners van Leurpe vele nachten in angst doen leven.
Tot zover de inhoud van dit angstaanjagend boek, waarvan ik hoop dat het niet enkel de inwoners van Leurpe slapeloos zal laten, maar tevens (en vooral) diegenen die het wagen het te lezen.
gegroet
,
Rapke
eigenlijk was die boek-historie bedoeld als grapje, maar ik ben blij verrast door de respons. Een schrijver kan het zich in deze moeilijke tijden niet veroorloven om zijn lezers in de kou te laten staan, maar het toeval wilde dat ik gisteren slachtoffer was van een computercrash'ke. niets ergs, maar toch...
Dus nu kan ik me weer melden om jullie te bedanken voor de interesse, en terzelfdertijd wil ik jullie ook waarschuwen dat het geen boek wordt om voor te lezen aan de kleinkindjes, althans niet vooraleer ze volwassen geworden zijn.
Is het echter niet zo, dat wanneer je een boek wenst te kopen, je eerst op zoek gaat naar de korte inhoud ervan?
Daarom in primeur reeds een zicht op de achterflap :
Leurpe, vredig stadje in de uiterste westhoek van West-Vlaanderen.
Twee moorden, in een tijdspanne van pakweg driehonderd jaar!
De plaatselijke politie staat net als toen, weer voor een raadsel.
Het stadsarchief bevat slechts twee fardes, waarvan één handelt over de moord op hereboer en toenmalig burgemeester Frederick van Huilhove, en waarin de handbeschreven perkamenten dateren uit het jaar 1658.
De tweede farde (met een modern hefboomsysteem) werd pas aangelegd verleden week, toen het misdrijf op de persoon van een jonggezel, namens Jean Sneukelmans ontdekt werd.
Er bestaat een verband tussen deze twee moorden, en juist dat verband zal de inwoners van Leurpe vele nachten in angst doen leven.
Tot zover de inhoud van dit angstaanjagend boek, waarvan ik hoop dat het niet enkel de inwoners van Leurpe slapeloos zal laten, maar tevens (en vooral) diegenen die het wagen het te lezen.
gegroet
,Rapke
-
rapke - Lid geworden op: 10 apr 2005, 09:46
- Locatie: W-Vl
Aan de heren Denook en Robol,
Laat dit nu echt een toeval wezen, waarde lezers, dat de intekenprijs juistgeteld €25 bedraagt.
En laat het een nog onwaarschijnlijker toeval wezen dat het ontwerp door de heer Robol voorgesteld, mijn volle instemming geniet!!!
De conclusie ligt voor de hand nietwaar? De heer Denook stort het gevraagde bedrag op de rekening van de heer Robol, en de drie partijen zijn tevreden.
Zelf ben ik uiteraard heel opgelucht daar ik momenteel nogal krap bij kas zit omwille van mijn onvermogen te gaan werken. Het boek slorpt namelijk al mijn kostbare tijd op.
Dank voor uw begrip.
Rapke
Laat dit nu echt een toeval wezen, waarde lezers, dat de intekenprijs juistgeteld €25 bedraagt.
En laat het een nog onwaarschijnlijker toeval wezen dat het ontwerp door de heer Robol voorgesteld, mijn volle instemming geniet!!!
De conclusie ligt voor de hand nietwaar? De heer Denook stort het gevraagde bedrag op de rekening van de heer Robol, en de drie partijen zijn tevreden.
Zelf ben ik uiteraard heel opgelucht daar ik momenteel nogal krap bij kas zit omwille van mijn onvermogen te gaan werken. Het boek slorpt namelijk al mijn kostbare tijd op.
Dank voor uw begrip.
Rapke
-
rapke - Lid geworden op: 10 apr 2005, 09:46
- Locatie: W-Vl
Ah Lila, geen slecht idee hoor, maar ik kan zo moeilijk schrijven in afzondering, en sommige* van mijn lezers kennende, zou hun gewaardeerde commentaar wel eens schrikaanjagender kunnen zijn dan het boek zelf. Dit kan enkel bijdragen tot het succes dat de schrijver ervan verwacht.lila schreef:Ik kijk er naar uit
En waarom geen aparte topic voor de reacties, zodat het boek niet onderbroken wordt?
Maar ik neem alle suggesties ter harte en zal uw voorstel grondig bestuderen.
* Ik respecteer de privacy van mijn lezers, maar iedereen weet wel wie ik bedoel.
-
rapke - Lid geworden op: 10 apr 2005, 09:46
- Locatie: W-Vl
HOOFDSTUK EEN
Het samenvallen van bliksemschicht en donderslag was iets dat boven het stadje Leurpe niet veel voor kwam. Ook het gekletter op de straatstenen van vuistgrote ijsblokken was er zo onbekend dat de leurpelingen zelfs het woord 'hagel' niet in hun vocabulaire voorhanden hadden.
Niet verwonderlijk dus dat op die maandag 12 Mei 2008 de drie straten en dertien steegjes die het stadje rijk was, er volledig verlaten bijlagen.
De bovengrondse leidingen hadden alle moeite om de magnetische natuurkracht te weerstaan, zodat her en der in het stadje de gloeilampen hun best moesten doen om in leven te blijven.
Zo ook in het souterrain van het stadhuis, waar vanachter het kleine kelderraampje Heinrich Kartoffeldretch de woedende storm gadesloeg.
Heinrich - 'den duts' genoemd, omdat hij na den tweeden oorlog in Leurpe was blijven hangen - oefende de functie uit van stadsarchivaris. Hij deed dat met verve, en sinds mensenheugnis verzorgde hij met toewijding en liefde de documenten betreffende misdaden gepleegd in de stad.
'Den duts' draaide zich om en bekeek het ijzeren rek tegen de andere muur van de kelderruimte. De lege fardes had hij er zelf in geplaatst om de indruk te wekken dat hij het druk had. Hij vond dat handig in geval iemand zijn domein betrad, wat echter zelden gebeurde.
Eén farde echter was niet leeg,maar gevuld met oude perkamenten droeg ze op de rug een sierlijk handschrift :
GEBEURTENISCHEN
ende
VERTELLINGHEN
omtrent
enen triesten
DOODSLAGH
1658
Heinrich bekeek deze farde met gemengde gevoelens. Aan de ene kant was hij de teksten dankbaar vanwege de mogelijkheid die ze hem geboden hadden om de Vlaamsche Taal te leren. De plaatselijke bakker keek al lang niet meer verwonderd wanneer hij 'den duts' om ener welgebakken ende korstig brood hoorde vragen.
Anderzijds werd hij vervuld van angst en afschuw telkens hij de documenten ter hand nam.
Een knetterende donderslag verbrijzelde de mijmeringen van de 84-jarige. Met bevende hand zocht hij steun aan zijn bureau en zwetend van angst liet hij zijn oude lichaam neer in de aftandse wankele stoel.
wordt vervolgd
Het samenvallen van bliksemschicht en donderslag was iets dat boven het stadje Leurpe niet veel voor kwam. Ook het gekletter op de straatstenen van vuistgrote ijsblokken was er zo onbekend dat de leurpelingen zelfs het woord 'hagel' niet in hun vocabulaire voorhanden hadden.
Niet verwonderlijk dus dat op die maandag 12 Mei 2008 de drie straten en dertien steegjes die het stadje rijk was, er volledig verlaten bijlagen.
De bovengrondse leidingen hadden alle moeite om de magnetische natuurkracht te weerstaan, zodat her en der in het stadje de gloeilampen hun best moesten doen om in leven te blijven.
Zo ook in het souterrain van het stadhuis, waar vanachter het kleine kelderraampje Heinrich Kartoffeldretch de woedende storm gadesloeg.
Heinrich - 'den duts' genoemd, omdat hij na den tweeden oorlog in Leurpe was blijven hangen - oefende de functie uit van stadsarchivaris. Hij deed dat met verve, en sinds mensenheugnis verzorgde hij met toewijding en liefde de documenten betreffende misdaden gepleegd in de stad.
'Den duts' draaide zich om en bekeek het ijzeren rek tegen de andere muur van de kelderruimte. De lege fardes had hij er zelf in geplaatst om de indruk te wekken dat hij het druk had. Hij vond dat handig in geval iemand zijn domein betrad, wat echter zelden gebeurde.
Eén farde echter was niet leeg,maar gevuld met oude perkamenten droeg ze op de rug een sierlijk handschrift :
GEBEURTENISCHEN
ende
VERTELLINGHEN
omtrent
enen triesten
DOODSLAGH
1658
Heinrich bekeek deze farde met gemengde gevoelens. Aan de ene kant was hij de teksten dankbaar vanwege de mogelijkheid die ze hem geboden hadden om de Vlaamsche Taal te leren. De plaatselijke bakker keek al lang niet meer verwonderd wanneer hij 'den duts' om ener welgebakken ende korstig brood hoorde vragen.
Anderzijds werd hij vervuld van angst en afschuw telkens hij de documenten ter hand nam.
Een knetterende donderslag verbrijzelde de mijmeringen van de 84-jarige. Met bevende hand zocht hij steun aan zijn bureau en zwetend van angst liet hij zijn oude lichaam neer in de aftandse wankele stoel.
wordt vervolgd
-
rapke - Lid geworden op: 10 apr 2005, 09:46
- Locatie: W-Vl
vervolg
De in natuursteen opgetrokken vierkantshoeve lag er in de namiddag van de derde mei 1658 verlaten bij. Op de mesthoop aan de noordkant stond een haan roerloos richting Leurpe te gluren. Zijn baas, hereboer Frederick was burgemeester van dat stadje, en daar was het diertje best wel fier op.
Melange kwam uit de bijkeuken en spoedde zich naar de waterput. De Franse meid was van plan om vandaag, zeer tegen de wil van haar meester, zijn slaapkamer onder handen te nemen. Hij had er een hekel aan als ze daar wou kuisen, maar daar ze hem vandaag nog niet gezien had en derhalve veronderstelde dat hij reeds vroeg naar Leurpe was vertrokken, was het moment uiterst geschikt om haar wil door te drijven. Une maison doit être propre, point final!
De française vulde haar houten emmer en begaf zich, iets opzijleunend door het gewicht van het water, naar de eerste verdieping van het hoofdgebouw. Ze betrad de kamer van de burgemeester en plaatste haar last op de planken vloer tussen de immense eiken kleerkast en het imposante ledikant. Hoofdschuddend bekeek ze de ravage op het bed. Als door een wervelwind verspreid lagen de kleren van de hereboer op de kanten bedsprei uitgestrooid.
Haar patron was niet erg ordelijk wat kledij betrof, maar dit maal overdreef hij wel, en ze besloot er hem bij de eerstkomende gelegenheid op aan te spreken.
Onder het uiten van een paar Noord-Franse vloeken die ze speciaal voor zo'n gelegenheden bewaarde begon ze de warboel op te ruimen. Met ongeduldige hand trok ze de zware kastdeur open. De arme vrouw sloeg geen gil want haar adem werd abrupt afgesneden. Met uitpuilende ogen wankelde ze achteruit. Ze struikelde over de volle emmer en achterover vallend brak ze haar nek op de harde rand van het bed.
Beneden kraaide de haan en ging dan op zoek naar zijn hennen.
wordt vervolgd
De in natuursteen opgetrokken vierkantshoeve lag er in de namiddag van de derde mei 1658 verlaten bij. Op de mesthoop aan de noordkant stond een haan roerloos richting Leurpe te gluren. Zijn baas, hereboer Frederick was burgemeester van dat stadje, en daar was het diertje best wel fier op.
Melange kwam uit de bijkeuken en spoedde zich naar de waterput. De Franse meid was van plan om vandaag, zeer tegen de wil van haar meester, zijn slaapkamer onder handen te nemen. Hij had er een hekel aan als ze daar wou kuisen, maar daar ze hem vandaag nog niet gezien had en derhalve veronderstelde dat hij reeds vroeg naar Leurpe was vertrokken, was het moment uiterst geschikt om haar wil door te drijven. Une maison doit être propre, point final!
De française vulde haar houten emmer en begaf zich, iets opzijleunend door het gewicht van het water, naar de eerste verdieping van het hoofdgebouw. Ze betrad de kamer van de burgemeester en plaatste haar last op de planken vloer tussen de immense eiken kleerkast en het imposante ledikant. Hoofdschuddend bekeek ze de ravage op het bed. Als door een wervelwind verspreid lagen de kleren van de hereboer op de kanten bedsprei uitgestrooid.
Haar patron was niet erg ordelijk wat kledij betrof, maar dit maal overdreef hij wel, en ze besloot er hem bij de eerstkomende gelegenheid op aan te spreken.
Onder het uiten van een paar Noord-Franse vloeken die ze speciaal voor zo'n gelegenheden bewaarde begon ze de warboel op te ruimen. Met ongeduldige hand trok ze de zware kastdeur open. De arme vrouw sloeg geen gil want haar adem werd abrupt afgesneden. Met uitpuilende ogen wankelde ze achteruit. Ze struikelde over de volle emmer en achterover vallend brak ze haar nek op de harde rand van het bed.
Beneden kraaide de haan en ging dan op zoek naar zijn hennen.
wordt vervolgd
-
rapke - Lid geworden op: 10 apr 2005, 09:46
- Locatie: W-Vl
vervolg
Opgeschrikt door het plotse openen van de kastdeur sprong de dertig centimeter lange rat uit het meubel en ging er met volle vaart vandoor.
Het water uit de omgevallen emmer sijpelde door de naden van de houten vloer en drupte in de koffietas die Melange in haar haast vergeten was van de keukentafel weg te nemen.
Buiten op de koer had de haan één van zijn kippen te pakken, en onder het loensende oog van de gesneden kater Oscar speelde zich een tafereel af dat in de dierenwereld bekend stond onder de noemer : 'lekkere film'.
In de verte stapelden de wolken zich op tot een dreigende massa, en het zou niet lang meer duren voor Leurpe en omgeving een onweder zouden ondergaan dat ongekend was tot nu toe.
De eerste regendruppels vielen als een welkome verfrissing na deze drukkend warme dag. Maar spoedig vormde zich een dicht gordijn van stromend water. de aardewegen werden modderpoelen, de plots opgestoken wind speelde met de regenvlagen. In dit onweer werd het voor een eenzame reiziger onmogelijk om zijn weg te vinden in dit ruwe landschap.
Gelukkig had Corneel Leuridon, de schareslijp uit het verre Diksmuide, beschikking over zijn trekhond Boris. Door weer en wind, door duisternis en ontij, overal vond dit beest zijn weg. Zo ook nu, in dit inferno van duivelse onweerskrachten trok het brave dier de zware slijperskar onfeilbaar door de modder richting hereboerderij.
wordt vervolgd
Opgeschrikt door het plotse openen van de kastdeur sprong de dertig centimeter lange rat uit het meubel en ging er met volle vaart vandoor.
Het water uit de omgevallen emmer sijpelde door de naden van de houten vloer en drupte in de koffietas die Melange in haar haast vergeten was van de keukentafel weg te nemen.
Buiten op de koer had de haan één van zijn kippen te pakken, en onder het loensende oog van de gesneden kater Oscar speelde zich een tafereel af dat in de dierenwereld bekend stond onder de noemer : 'lekkere film'.
In de verte stapelden de wolken zich op tot een dreigende massa, en het zou niet lang meer duren voor Leurpe en omgeving een onweder zouden ondergaan dat ongekend was tot nu toe.
De eerste regendruppels vielen als een welkome verfrissing na deze drukkend warme dag. Maar spoedig vormde zich een dicht gordijn van stromend water. de aardewegen werden modderpoelen, de plots opgestoken wind speelde met de regenvlagen. In dit onweer werd het voor een eenzame reiziger onmogelijk om zijn weg te vinden in dit ruwe landschap.
Gelukkig had Corneel Leuridon, de schareslijp uit het verre Diksmuide, beschikking over zijn trekhond Boris. Door weer en wind, door duisternis en ontij, overal vond dit beest zijn weg. Zo ook nu, in dit inferno van duivelse onweerskrachten trok het brave dier de zware slijperskar onfeilbaar door de modder richting hereboerderij.
wordt vervolgd
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
rapke,
doe zo voort, 'k heb hier al goed moeten lachen niettegenstaande het inferno en de gruwelijkheden die nog moeten komen.
Waar haal je het allemaal, zo'n inspiratie!
groetjes,
gustilpe
doe zo voort, 'k heb hier al goed moeten lachen niettegenstaande het inferno en de gruwelijkheden die nog moeten komen.
Waar haal je het allemaal, zo'n inspiratie!
groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!