neuro-stimulator
-
ninja22 - Lid geworden op: 25 dec 2011, 12:00
Hallo
Wou vragen of er iemand ervaring heeft met die inplanting van een neuro-stimulator.
Zelf ken ik wel een 2 tal personen,maar de ene was voor een elleboog ,de andere voor een beenkwetsuur.
Ik heb de info meegekregen in St Niklaas en verschiet een beetje wat er bij komt kijken als het voor je rug is.
Lijkt me echt griezelig eng,en de operatie op zich ook niet echt ongevaarlijk.
Anderzijds,ik ben echt ten einde raad,moet puzzelen om toe te komen met codeine en andere straffe pijnstillers.
Vermits ik ook reuma heb is het constant leven met pijn.
Wie onder u kent iemand die dat met zijn rug heeft laten doen,wat zijn de ervaringen,helpt het(blijkbaar wel) maar ook,wat kan ik nog doen tegen de pijn?
Zou heel dankbaar zijn voor alle ervaringen en andere info.
Ninja
Wou vragen of er iemand ervaring heeft met die inplanting van een neuro-stimulator.
Zelf ken ik wel een 2 tal personen,maar de ene was voor een elleboog ,de andere voor een beenkwetsuur.
Ik heb de info meegekregen in St Niklaas en verschiet een beetje wat er bij komt kijken als het voor je rug is.
Lijkt me echt griezelig eng,en de operatie op zich ook niet echt ongevaarlijk.
Anderzijds,ik ben echt ten einde raad,moet puzzelen om toe te komen met codeine en andere straffe pijnstillers.
Vermits ik ook reuma heb is het constant leven met pijn.
Wie onder u kent iemand die dat met zijn rug heeft laten doen,wat zijn de ervaringen,helpt het(blijkbaar wel) maar ook,wat kan ik nog doen tegen de pijn?
Zou heel dankbaar zijn voor alle ervaringen en andere info.
Ninja
-
belgam - Lid geworden op: 26 nov 2006, 11:53
- Locatie: wetteren
Hallo,
Voor je een pijnkliniek raadpleegd,ga eens bij een goede osteopaat langs.
Want als je met een pijnkliniek begint voeren ze alle stappen uit.
Mijn vrouw heeft alle stappen afgelegd in de kliniek met als gevolg een morfine pomp en het helpt ook niet.
Ze leeft al 7 jaar met pijn.
Ik zou zeggen blijf weg uit een pijnkliniek!!!!
Groeten
Voor je een pijnkliniek raadpleegd,ga eens bij een goede osteopaat langs.
Want als je met een pijnkliniek begint voeren ze alle stappen uit.
Mijn vrouw heeft alle stappen afgelegd in de kliniek met als gevolg een morfine pomp en het helpt ook niet.
Ze leeft al 7 jaar met pijn.
Ik zou zeggen blijf weg uit een pijnkliniek!!!!
Groeten
-
hjb - Lid geworden op: 08 sep 2004, 14:45
- Locatie: o.vl.
acer x3470, amd a6, 6Ram, Radeon hd graphics 2.2Hz, win10 64bits, Firefox, Windows Defender
-
bomma camping - Lid geworden op: 12 aug 2015, 16:45
- Locatie: Leopoldsburg
Ben ook chronisch pijnpatiënt en heb reeds 3 wervels in de onderrug die vastgezet zijn. Er is nog een hernia maar die zit onderaan het staartbeen en dat is te smal om vast te zetten. Bij een mergpunctie in het bekken is er bij mij een slecht ontsmette naald gebruikt met als gevolg dat mijn gewrichten van binnen naar buiten worden opgegeten. Op 9! maanden tijd werden er 3 heupprothesen en 2 knieprothesen geplaatst. Linker been is meer dan 7 cm korter dan rechter been. Ben ook naar de pijnkliniek gegaan maar daar kunnen ze niets meer voor me doen. Ik mocht om een second opinion gaan maar na 24 operaties ben ik het ook allemaal een beetje beu geworden. Ben steeds op anderen aangewezen voor hulp. Verplaatsen moet ik mij met een rolstoel. Een pijnpomp hielp niet en een neurostimulator helpt alleen maar als de pijn op 1 bepaalde plaats zit maar niet wanneer de pijn uitstraalt naar je been of, in mijn geval, naar de voeten. Dan is de pijn te ver verspreid en heeft een neurostimulator geen nut. Ik wens je veel sterkte toe en hoop dat er voor jou toch een betere oplossing uit de bus komt. Vriendelijke groetjes van de bomma.
Even nadenken voor je een reactie geeft, dan kwets je niemand.
-
ninja22 - Lid geworden op: 25 dec 2011, 12:00
Door drukke bezigheden nu pas gelezen,wat vind ik dat erg voor u!
Denk niet dat ik een neuro stimulator laat plaatsen,er was n mijn geval teveel risico op blijvende verlamming.
Wat ik nu moet doen, ik heb een afspraak in de pijnkliniek Pellenberg maar vrees dat er weinig kan gedaan worden.
Al die infiltraten,die opwarming en dergelijke dingen zijn allemaal al gebeurt in pijnkliniek sint niklaas wgens de onmogelijke verplaatsing heb ik nu voor Pellenberg gekozen,maar denk dat mijn pijn veel minder erg is dan de uwe!
heel veel sterkte,ik weet wat chronische pijn is
Denk niet dat ik een neuro stimulator laat plaatsen,er was n mijn geval teveel risico op blijvende verlamming.
Wat ik nu moet doen, ik heb een afspraak in de pijnkliniek Pellenberg maar vrees dat er weinig kan gedaan worden.
Al die infiltraten,die opwarming en dergelijke dingen zijn allemaal al gebeurt in pijnkliniek sint niklaas wgens de onmogelijke verplaatsing heb ik nu voor Pellenberg gekozen,maar denk dat mijn pijn veel minder erg is dan de uwe!
heel veel sterkte,ik weet wat chronische pijn is
-
bomma camping - Lid geworden op: 12 aug 2015, 16:45
- Locatie: Leopoldsburg
Hallo, ik vind je reactie wel lief maar weet je, pijn kan men niet meten en ook niet vergelijken zeg ik steeds. Het is immers zo dat ieder zijn pijn voelt en voor zichzelf kan uitmaken of het erg is of niet. Ik leef met iedereen mee die chronisch pijnpatiënt is want niemand zou in principe moeten of mogen pijn lijden. Toch kunnen de dokters nog geen wonderen verrichten. Ik wens je nog veel pijnvrije dagen indien dit mogelijk moest zijn. Ik ben al meer dan tevreden als de pijn draaglijk is. Wens je nog een prettig weekend toe 
Even nadenken voor je een reactie geeft, dan kwets je niemand.
-
ninja22 - Lid geworden op: 25 dec 2011, 12:00
Toch nog een vraagje naar u toe.....hoe hou je het vol altijd pijn soms minder maar altijd wel pijn.
Want ik ben niet zo erg er aan toe als u toch wordt ik doodmoe van de eeuwig durende pijn.
Weet u wat ik nog mag of kan verwachten van de pijnkliniek?
Mijn huisarts zei me die leven van de rugpatiënten.
Zou tevreden zijn als ik pijnstillers krijg zonder elke 6 weken moeten langs gaan voor recepten het is net of ik bedel.
Ik ben beetje bang dat ook Pellenberg niks gaat opleveren wat moet ik dan?
Sorry he dat ik nu u daar nog mee lastig val.....maar steeds de dappere uithangen ik weet ook niet hoe ik dat ga volhouden!
ook fijn weekend
Want ik ben niet zo erg er aan toe als u toch wordt ik doodmoe van de eeuwig durende pijn.
Weet u wat ik nog mag of kan verwachten van de pijnkliniek?
Mijn huisarts zei me die leven van de rugpatiënten.
Zou tevreden zijn als ik pijnstillers krijg zonder elke 6 weken moeten langs gaan voor recepten het is net of ik bedel.
Ik ben beetje bang dat ook Pellenberg niks gaat opleveren wat moet ik dan?
Sorry he dat ik nu u daar nog mee lastig val.....maar steeds de dappere uithangen ik weet ook niet hoe ik dat ga volhouden!
ook fijn weekend
-
bomma camping - Lid geworden op: 12 aug 2015, 16:45
- Locatie: Leopoldsburg
Goede avond Ninja, jij vraagt hoe ik dit vol houd. Langs de ene kant zou ik je zeggen, vraag me eerst hoe lang ik dit nog kan volhouden en langs de andere kant "mag" ik me gelukkig prijzen dat ik een levende engel van een echtgenoot heb. Die heeft zijn job opgegeven om voor mij én onze ,weliswaar licht maar toch, autistische kleinzoon te zorgen. Want die laatste woont reeds 7 jaar bij ons. Als ik die twee niet had, weet ik niet of ik je hier nog een antwoord zou kunnen geven hebben. Ik heb om de 3 dagen een Durogesic pleister van 100mgr, elke dag 3 x paracetamols van 1 gr, 3 x lyrica van 150mg, 3 x contramal van 100mg, en tussendoor neem ik nog oxynorm van 5 mg als de pijn te erg word, zonder de medicijnen voor mijn blaas, bloeddruk en diabetes. Daarbij zou ik nog om de 3 weken een B12 spuit moeten krijgen maar ik neem in de plaats elke dag 1 pilletje van Forever. Dat is een verdeler van Aloë vera produkten. Dit om de eenvoudige reden dat ik een heilige schrik van spuiten heb gekregen. Ben chronisch pijn patiënt geworden door een slecht ontsmette naald die in het ziekenhuis werd gebruikt om merg uit het bekken te trekken. Kreeg op 9 maanden tijd 3 heupprothesen en 2knieprothesen. Kon niet meer revalideren en ben sedertdien chronisch pijnpatiënt. Heb al 24 operaties achter de rug. Ik krijg mijn voorschriften gewoon bij de huisarts. Zo hoef ik niet altijd naar de pijnkliniek. Kreeg daar te horen dat ik voor een second opinion mocht gaan omdat zij mij niet meer konden helpen. Ik geloof allang niet meer in wonderen. Probeer ook uit elke dag ht beste te halen. Bij het laseren van mijn ogen is mijn rechteroog zodanig beschadigd dat ik enkel nog een grauwe vlek zie. Toch probeer ik nog te handwerken zoals kruissteek boduren, breien en kantklossen. Heb ook mijn eigen blog waar ik regelmatig mijn frustraties kwijt kan. Dit is een hele boterham hee en als je wil mag je mij steeds privé mailen. Misschien dat dit makkelijker is dan hier. Je kan dan vrij uit praten wat hier niet altijd lukt. Ik probeer altijd nog een helpende hand te bieden waar ik het nog kan. Warme steunknuffel.
Even nadenken voor je een reactie geeft, dan kwets je niemand.
-
Bik - Lid geworden op: 16 feb 2016, 15:22
Beste luisteraars.
Ik ben al 25, ja 25 jaar door de pijnkliniek geholpen en dit in samenwerking met de dienst neurochirurgie (uz Gent) en nu ik in Herentals woon weet ik verdorie niet waar er hier in de omgeving een pijnkliniek is.
Momenteel heb ik mijn 8é stimulator ingeplant en dank u, het helpt. Eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat mijn pijn daardoor niet helemaal is verholpen maar als ik zit ,lig of anders gezegd, niet rechtop moet lopen , is de pijn meer dan dragelijk.
Ik zal eens zien of ik de rest van mijn levensverhaal hier in dit forum kan vertellen of bespreken, ik wil niemand vervelen, laat maar horen of ik verder mijn relaas kan doen. Kan ook praten over inplantaten van de rug en nek( vervangen van tussenwervelschijven enz.
Kan ook iets kwijt over infiltraties, epidurales en wat ge er allemaal voor wilt afzien om je pijn te verlichten.
Bik
Ik ben al 25, ja 25 jaar door de pijnkliniek geholpen en dit in samenwerking met de dienst neurochirurgie (uz Gent) en nu ik in Herentals woon weet ik verdorie niet waar er hier in de omgeving een pijnkliniek is.
Momenteel heb ik mijn 8é stimulator ingeplant en dank u, het helpt. Eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat mijn pijn daardoor niet helemaal is verholpen maar als ik zit ,lig of anders gezegd, niet rechtop moet lopen , is de pijn meer dan dragelijk.
Ik zal eens zien of ik de rest van mijn levensverhaal hier in dit forum kan vertellen of bespreken, ik wil niemand vervelen, laat maar horen of ik verder mijn relaas kan doen. Kan ook praten over inplantaten van de rug en nek( vervangen van tussenwervelschijven enz.
Kan ook iets kwijt over infiltraties, epidurales en wat ge er allemaal voor wilt afzien om je pijn te verlichten.
Bik
-
ninja22 - Lid geworden op: 25 dec 2011, 12:00
Eerst even zeggen,er is een pijnkliniek in Merksplas ,zelf ga ik naar Pellenberg een neuro stimulatoris niet ingeplant wegens kans op verlamming.
Hoor heel graag u verhaal,alles over medicatie ,over eender wat,.
Zit al verschillende jaren met erge chronische rugpijn.
Neem nu tramadol,lijkt beetje te helpen ,helemaal weg is de pijn nooit.
Maar hoor graag uw verhaal,in het forum of in een prive bericht
mvg
Ninja
Hoor heel graag u verhaal,alles over medicatie ,over eender wat,.
Zit al verschillende jaren met erge chronische rugpijn.
Neem nu tramadol,lijkt beetje te helpen ,helemaal weg is de pijn nooit.
Maar hoor graag uw verhaal,in het forum of in een prive bericht
mvg
Ninja
-
Bik - Lid geworden op: 16 feb 2016, 15:22
Beste ninja22.
Bedankt voor je snelle reactie en ook voor je interesse wat betreft mijn aandoeningen, en daar gaan we dan.
Op 22/05/1989 was ik het slachtoffer van een arbeidsongeval. Bij het verplaatsen van een rol kabel ( meer dan 80kg) hoorde ik, en een van mijn collega's, een doffe knak ter hoogte van de rug, en zo was er een hernia geboren hé ( humor , en vooral zwarte humor)is mijn middelste naam.
Daar ik dan al bezig was met de rugschool, ben ik de dag nadien, naar de dokter in het UZ Gent , geweest en deze heeft mij dan gemanipuleerd( kraken ) maar enkel de linkerkant van de rug om het zo te zeggen, de rechtse kan zou hij op vrijdag doen. Zo geschiede.
Ik voelde mij super, echt waar. Zondag daarop zijn we gaan wandelen, ik mijn 1/2 trouwboek, de dochter en onze Husky( malamoet?) en zij was sterk genoeg om ons alle drie voort te trekken, wat ze meestal deed met mij.
Maandag, 27/05/1989.
Opstaan om te gaan werken. Noppes, kon mij niet draaien of keren van de pijn, gans mijn lijf deed pijn. Toch doorzetten, het was dan al 7.30 h. en zeer traag en voorzichtig de trap af. 18 treden, gedaan op iets meer dan één uur.
Kwam op handen en voeten, letterlijk, de eetkamer binnen en den hond dacht dat ik een spelletje aan het doen was, niet goed hé.
Mezelf op een stoel gemanipuleerd en ben daar blijven zitten tot de dokter kwam, was dan al tegen de middag.
Ziekenwagen in en naar de spoed.
8 weken platte rust op de afdeling orthopedie. Fotoke, x aantal, genomen en daar was er duidelijk een hernia te zien ter hoogte van l3/l4.
Opereren was de boodschap, nog wat meer platte rust en na in totaal 8 weken, terug naar huis. Herstelverlof gekregen, 2 maanden en dan maar weer gaan werken zeker.
In december1989, was ik bijna geheel pijnvrij dus vliegen we er weer in en dat was nu iets wat ik niet had mogen doen, terug hevige pijnen in de beide benen en lage rug. Weer naar het UZ? Weer wat fotokes en scans en jawel epidurales, om de week 1 en zo 3 x. Effect, nul komma nul.
Na vele rondzwervingen in het UZ, naar de pijnkliniek. In filtraties, epidurales en wat weet ik nog allemaal, niets hielp echt effectief dus: Mr we gan een stimulator plaatsen maar daarvoor moet de psygologie haar goedkeuring geven. Ok, ik op mijn hoede en naar haar. Blijkbaar was ik een moeilijk geval want.... ze nam contact op met mijn madam om te vragen of ik en beetje zou willen meewerken, heb dat dan maar gedaan, had wat medelijden.
Goedkeuring gekregen en weg waren we voor 25 jaar pijnkliniek en daar de elctrode geplaatst moest worden door de dienst neurochirurgie ben ik bij hen ook al 25 jaar een vaste klant geworden.
Om het kort te houden, daar ik nog steeds ging werken ben ik nog verschillende malen onder mes geweest, zowel voor een terugkerende hernia op l3/l4 maar ook dan op l4/l5 plaatsen van dubbele electroden, plaatsen van titanium kooien ( vervangen de tussenwervelschijf ) ondertussen hernia behandeld in de nek s3/s4, springvingers geöpereerd een 6 tal keren en dan terug pijn in de benen, ging letterlijk door de kniën. No problemo, weer naar de neurochirurg ( opname van 15/10/2009 ). Daar de ingreep niet kon via de normale weg, via de rug dus, zou hij deze keer via de buik, abdomen, de ingreep doen maar eerst een echo van de buik om te zien of er geen beletsel was voor de ingreep.
Groot was mijn en de dokters hun verbazing toen ze een probleempje aantroffen, ik had namelijk een Aneurisme van de Aorta Abdominalis ik noemde dit een tripel A, allee mijne hoofdader was in omvang 2 x groter dan normaal, hij was 5 cm in doorsnee daar het normaal 2,5 cm zou moeten zijn. ( is erfelijk ).
Ik den goeie sul stelde voor om de beide ingrepen, zowel het aneurisme als de rug in een beweging te doen, goeien appel, had ik maar in de toekomst kunnen kijken. Tijdens de operatie van de slagader is alles maar dan ook alles wat er verkeerd kon gaan verkeerd gegaan en niet door de chirurgen maar door mijne body.
Kort gezegd: ik ben wakker geworden op de intensieve na 3 weken coma, chronische nierfalen ( ader naar de nieren defect ) en ook een stent moeten steken ter hoogte van de rechterknie ( ader dichtgeklapt ) en nog 5 weken later, net voor kerstmis terug naar huis en de rest is kort: nog pijn bij het rechtstaan en stappen, niet bij het liggen of zitten, auto ok.
Hou de moed erin en blijven onnozel doe zoals ik.
Graag tot wederhoren.
Bik
Bedankt voor je snelle reactie en ook voor je interesse wat betreft mijn aandoeningen, en daar gaan we dan.
Op 22/05/1989 was ik het slachtoffer van een arbeidsongeval. Bij het verplaatsen van een rol kabel ( meer dan 80kg) hoorde ik, en een van mijn collega's, een doffe knak ter hoogte van de rug, en zo was er een hernia geboren hé ( humor , en vooral zwarte humor)is mijn middelste naam.
Daar ik dan al bezig was met de rugschool, ben ik de dag nadien, naar de dokter in het UZ Gent , geweest en deze heeft mij dan gemanipuleerd( kraken ) maar enkel de linkerkant van de rug om het zo te zeggen, de rechtse kan zou hij op vrijdag doen. Zo geschiede.
Ik voelde mij super, echt waar. Zondag daarop zijn we gaan wandelen, ik mijn 1/2 trouwboek, de dochter en onze Husky( malamoet?) en zij was sterk genoeg om ons alle drie voort te trekken, wat ze meestal deed met mij.
Maandag, 27/05/1989.
Opstaan om te gaan werken. Noppes, kon mij niet draaien of keren van de pijn, gans mijn lijf deed pijn. Toch doorzetten, het was dan al 7.30 h. en zeer traag en voorzichtig de trap af. 18 treden, gedaan op iets meer dan één uur.
Kwam op handen en voeten, letterlijk, de eetkamer binnen en den hond dacht dat ik een spelletje aan het doen was, niet goed hé.
Mezelf op een stoel gemanipuleerd en ben daar blijven zitten tot de dokter kwam, was dan al tegen de middag.
Ziekenwagen in en naar de spoed.
8 weken platte rust op de afdeling orthopedie. Fotoke, x aantal, genomen en daar was er duidelijk een hernia te zien ter hoogte van l3/l4.
Opereren was de boodschap, nog wat meer platte rust en na in totaal 8 weken, terug naar huis. Herstelverlof gekregen, 2 maanden en dan maar weer gaan werken zeker.
In december1989, was ik bijna geheel pijnvrij dus vliegen we er weer in en dat was nu iets wat ik niet had mogen doen, terug hevige pijnen in de beide benen en lage rug. Weer naar het UZ? Weer wat fotokes en scans en jawel epidurales, om de week 1 en zo 3 x. Effect, nul komma nul.
Na vele rondzwervingen in het UZ, naar de pijnkliniek. In filtraties, epidurales en wat weet ik nog allemaal, niets hielp echt effectief dus: Mr we gan een stimulator plaatsen maar daarvoor moet de psygologie haar goedkeuring geven. Ok, ik op mijn hoede en naar haar. Blijkbaar was ik een moeilijk geval want.... ze nam contact op met mijn madam om te vragen of ik en beetje zou willen meewerken, heb dat dan maar gedaan, had wat medelijden.
Goedkeuring gekregen en weg waren we voor 25 jaar pijnkliniek en daar de elctrode geplaatst moest worden door de dienst neurochirurgie ben ik bij hen ook al 25 jaar een vaste klant geworden.
Om het kort te houden, daar ik nog steeds ging werken ben ik nog verschillende malen onder mes geweest, zowel voor een terugkerende hernia op l3/l4 maar ook dan op l4/l5 plaatsen van dubbele electroden, plaatsen van titanium kooien ( vervangen de tussenwervelschijf ) ondertussen hernia behandeld in de nek s3/s4, springvingers geöpereerd een 6 tal keren en dan terug pijn in de benen, ging letterlijk door de kniën. No problemo, weer naar de neurochirurg ( opname van 15/10/2009 ). Daar de ingreep niet kon via de normale weg, via de rug dus, zou hij deze keer via de buik, abdomen, de ingreep doen maar eerst een echo van de buik om te zien of er geen beletsel was voor de ingreep.
Groot was mijn en de dokters hun verbazing toen ze een probleempje aantroffen, ik had namelijk een Aneurisme van de Aorta Abdominalis ik noemde dit een tripel A, allee mijne hoofdader was in omvang 2 x groter dan normaal, hij was 5 cm in doorsnee daar het normaal 2,5 cm zou moeten zijn. ( is erfelijk ).
Ik den goeie sul stelde voor om de beide ingrepen, zowel het aneurisme als de rug in een beweging te doen, goeien appel, had ik maar in de toekomst kunnen kijken. Tijdens de operatie van de slagader is alles maar dan ook alles wat er verkeerd kon gaan verkeerd gegaan en niet door de chirurgen maar door mijne body.
Kort gezegd: ik ben wakker geworden op de intensieve na 3 weken coma, chronische nierfalen ( ader naar de nieren defect ) en ook een stent moeten steken ter hoogte van de rechterknie ( ader dichtgeklapt ) en nog 5 weken later, net voor kerstmis terug naar huis en de rest is kort: nog pijn bij het rechtstaan en stappen, niet bij het liggen of zitten, auto ok.
Hou de moed erin en blijven onnozel doe zoals ik.
Graag tot wederhoren.
Bik
-
Bik - Lid geworden op: 16 feb 2016, 15:22
Ninja22.
Wil er nog wat aan toevoegen.
De kans op verlamming is altijd aanwezig maar ik heb er geen weet van. Wat ik wel zekers weet is dat ze ook electroden plaatsen rechtstreeks op de plaats waar het pijncentrum is, in de hersenen. Via een stimulator of DCS ( Dorsaal Colom Stimulater ) wrdt het pijnsignaal daar geblokkeert. Let wel, personen met electroden ingeplant mogen niet meer onder de MRI. En voor mij komt er ook nog bij, geen onderzoeken met contrastvloeistof tenzij er voorafgaande eerst een spoeling moet gedaan worden.
Eb voor de reizigers met een vliegtuig, kaartje aanbieden bij de grenscontrole of ge doet het alarm afgaan, ze springen dan met zen allen op u schoon lijf alsof ge net terrorist bent, opletten hé.
Begin wat lichte druk te voelen in de lage rug, voor mijn doen zit ik hier al lang dus...afsluiten en wat rusten.
Dank u voor jullie geduld.
Wil er nog wat aan toevoegen.
De kans op verlamming is altijd aanwezig maar ik heb er geen weet van. Wat ik wel zekers weet is dat ze ook electroden plaatsen rechtstreeks op de plaats waar het pijncentrum is, in de hersenen. Via een stimulator of DCS ( Dorsaal Colom Stimulater ) wrdt het pijnsignaal daar geblokkeert. Let wel, personen met electroden ingeplant mogen niet meer onder de MRI. En voor mij komt er ook nog bij, geen onderzoeken met contrastvloeistof tenzij er voorafgaande eerst een spoeling moet gedaan worden.
Eb voor de reizigers met een vliegtuig, kaartje aanbieden bij de grenscontrole of ge doet het alarm afgaan, ze springen dan met zen allen op u schoon lijf alsof ge net terrorist bent, opletten hé.
Begin wat lichte druk te voelen in de lage rug, voor mijn doen zit ik hier al lang dus...afsluiten en wat rusten.
Dank u voor jullie geduld.
-
ninja22 - Lid geworden op: 25 dec 2011, 12:00
hallo
Als ik het goed begrijp is het bij jou een arbeidsongeval?
Kan dat niet juist vergelijken,misschien wel de pijnen en hernia in de nek,ik ben gevallen van een ladder toen ik voor de P.W.A werkte,helaas,niemand wist wie mijn werkgever was.
De pijn blijft het zelfde maar een arbeidsongeval wordt vergoed ik heb al 14 jaar al de kosten zelf moeten betalen.
Mijn rug is een combinatie van 4 hernia operaties waarvan de laatste echt mislukt is mijn rug is toen vastgezet.
Toen de pijn te erg werd ben ik voor een second opinion naar Monica in Deurne geweest.
Daar viel het besluit dat er niks meer kon gebeuren als pijnbestrijding.
Sindsdien heb ik ook al die infiltraties dingen met electra zowat alles wat kon alleen de neuro stimulator zou eventueel nog kunnen maar....ik was na de laatste operatie al aan een been verlamd het gevoel is langzaam terug gekomen maar nog een operatie zou daar funest kunnen zijn.
Heb wel met die stimulator uitwendig testen gehad en eerlijk dat hielp ook niet.
Dus nu zoeken ze naar de juiste medicatie die helpt.
Voorlopig is dat tramadol retart redelijk veel dat helpt het haalt de scherpste kantjes weg.
Voordien gebruikte ik dafalgan codeïne maar wel in grote hoeveelheden,zat aan 8 tot 10 tabletten van 1 gram per dag wat erg slecht is voor lever en nieren.
Denk niet dat ik elders beter kan geholpen worden eerlijkje zal het wel weten het is zwaar altijd pijn altijd als je even zit moeite hebben met de eerste stappen maar ik wil niet in een rolstoel nu toch nog niet want ook dan heb je pijn denk ik!
wens je veel sterkte en je kan altijd terecht hoor,ook met prive berichten
Als ik het goed begrijp is het bij jou een arbeidsongeval?
Kan dat niet juist vergelijken,misschien wel de pijnen en hernia in de nek,ik ben gevallen van een ladder toen ik voor de P.W.A werkte,helaas,niemand wist wie mijn werkgever was.
De pijn blijft het zelfde maar een arbeidsongeval wordt vergoed ik heb al 14 jaar al de kosten zelf moeten betalen.
Mijn rug is een combinatie van 4 hernia operaties waarvan de laatste echt mislukt is mijn rug is toen vastgezet.
Toen de pijn te erg werd ben ik voor een second opinion naar Monica in Deurne geweest.
Daar viel het besluit dat er niks meer kon gebeuren als pijnbestrijding.
Sindsdien heb ik ook al die infiltraties dingen met electra zowat alles wat kon alleen de neuro stimulator zou eventueel nog kunnen maar....ik was na de laatste operatie al aan een been verlamd het gevoel is langzaam terug gekomen maar nog een operatie zou daar funest kunnen zijn.
Heb wel met die stimulator uitwendig testen gehad en eerlijk dat hielp ook niet.
Dus nu zoeken ze naar de juiste medicatie die helpt.
Voorlopig is dat tramadol retart redelijk veel dat helpt het haalt de scherpste kantjes weg.
Voordien gebruikte ik dafalgan codeïne maar wel in grote hoeveelheden,zat aan 8 tot 10 tabletten van 1 gram per dag wat erg slecht is voor lever en nieren.
Denk niet dat ik elders beter kan geholpen worden eerlijkje zal het wel weten het is zwaar altijd pijn altijd als je even zit moeite hebben met de eerste stappen maar ik wil niet in een rolstoel nu toch nog niet want ook dan heb je pijn denk ik!
wens je veel sterkte en je kan altijd terecht hoor,ook met prive berichten