de tijd van toen 70+ /TE BEWAREN
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Ik had het album van Jaques "mensenrassen" alleen nr 144
ontbrak, nooit kunnen volledig maken.
Daar we een groot gezin hadden werden er geen repen gekocht.
In de tabletten van cöte d'or staken grote afbeeldingenen die waren
voor mijn grotere zussen.
Mijn beeldekens bekwam ik met van alles te ruilen.
ontbrak, nooit kunnen volledig maken.
Daar we een groot gezin hadden werden er geen repen gekocht.
In de tabletten van cöte d'or staken grote afbeeldingenen die waren
voor mijn grotere zussen.
Mijn beeldekens bekwam ik met van alles te ruilen.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
Ivita - Lid geworden op: 05 nov 2007, 03:01
- Locatie: Oostende
sylvain, ja de perette chocola heb ik ook geweten, bestaat nog denk ik? maar de prentjes zaten in de Jacques repen als ik me niet vergis.
Ik lust het liefst "koetjesrepen" maar die zijn tegenwoordig nog moeilijk te vinden of het zijn de echte niet meer. Die kon je doppen in je koffie, zo lekker.
Wat er ook volledig verdwenen is, de sigarebandjes. Mijn pépé verzamelde die maar ik denk dat die na zijn dood weggesmeten geweest zijn. Hij kon er uren mee bezig zijn en er ons alle details (die wij niet eens zagen) van tonen. Deze had een lijntje méér dan die ander, voor ons waren dat 2 dezelfde.
Ik lust het liefst "koetjesrepen" maar die zijn tegenwoordig nog moeilijk te vinden of het zijn de echte niet meer. Die kon je doppen in je koffie, zo lekker.
Wat er ook volledig verdwenen is, de sigarebandjes. Mijn pépé verzamelde die maar ik denk dat die na zijn dood weggesmeten geweest zijn. Hij kon er uren mee bezig zijn en er ons alle details (die wij niet eens zagen) van tonen. Deze had een lijntje méér dan die ander, voor ons waren dat 2 dezelfde.
Be carefull what you wish for
-
amadee
Goeiedag,
De namen van Jacques en Meurisse brengen mij op nog andere merken;
Cote'Or, Kwatta, De Beuckelaer, Martougin, Parein en de moeder van alle clocolade: Callebaut. Perette is de naam van een reep melkchocolade van één van die merken; het was een heel populaire reep, en ik denk dat komt door zijn bescheiden afmetingen en prijs. Perette zou
naar het schijnt nog bestaan. Veel merken zijn verdwenen of samengevoegd; Parein kwam bij het franse Lu, enz. Er zullen nog wel merken zijn, wij zijn een chocoladeland. In Nederland zijn(of waren) ook nog een hoop merken (Droste, enz.).
Voor de oorlog aten we thuis chocolade omdat het voedzaam en lekker was, maar ook voor het verzamelen van de beeldekens. De eerste en wellicht ook wel de enige keer dat we met de hele familie naar de cinema waren geweest in een echte cinemazaal, was voor de tekenfilm van Walt Disney, Sneeuwwitje. Ik geloof dat het De Beuckelaer was die kleine chocolaatjes in grote dozen verkocht met beeldekes uit de film. Ge kon dan een album kopen om die beeldekes in te plakken. Aldus geschiedde en voor dat de oorlog uitbrak hadden we de hele album vol gegeten.
In de oorlog zelf was er geen chocolade, in enkele maanden tijd was de chocolade uit de winkels verdwenen, en er kon niets meer ingevoerd worden. Er was nog wel iets te koop dat wat met chocolade te maken had; ik denk dat dat wat overschot van de chocoladeboon zal geweest zijn. Als men daar thee van zetten, had men een flauw aftreksel dat ergens aan chocolade kon doen denken. Melk hadden we ook maar heel heel weinig en dan was dat magere melk.
Vroeger - zoals nu - kregen we wekelijks "ne zondag", we kregen die op de zaterdag. Geld waarover ge vrij over kon beschikken, ge kon dat sparen, ge kon dat beleggen, maar in de praktijk werd dat vrijwel onmiddelijk uitgegeven. Er waren toen nogal wat snoepwinkeltjes die daarvan leefden (dacht ik toen). 25 centiemen was voor ons toen al een serieus bedrag en het besteden ervan in de snoepwinkel was een werk van aangelegenheid dat enige tijd in beslag nam. Gewoonllijk lieten we ons meer leiden door de beeldekens die bij de snoep hoorden. Zo heb ik tutterfrut leren eten. Zo heel lekker vond ik dat eigenlijk niet, maar er plakten voetballers aan die ik verzamelen en bijhouden.
Ik doe straks voort.
Dag.
-----------------------
Jantje zag eens pruimen hangen.
De namen van Jacques en Meurisse brengen mij op nog andere merken;
Cote'Or, Kwatta, De Beuckelaer, Martougin, Parein en de moeder van alle clocolade: Callebaut. Perette is de naam van een reep melkchocolade van één van die merken; het was een heel populaire reep, en ik denk dat komt door zijn bescheiden afmetingen en prijs. Perette zou
naar het schijnt nog bestaan. Veel merken zijn verdwenen of samengevoegd; Parein kwam bij het franse Lu, enz. Er zullen nog wel merken zijn, wij zijn een chocoladeland. In Nederland zijn(of waren) ook nog een hoop merken (Droste, enz.).
Voor de oorlog aten we thuis chocolade omdat het voedzaam en lekker was, maar ook voor het verzamelen van de beeldekens. De eerste en wellicht ook wel de enige keer dat we met de hele familie naar de cinema waren geweest in een echte cinemazaal, was voor de tekenfilm van Walt Disney, Sneeuwwitje. Ik geloof dat het De Beuckelaer was die kleine chocolaatjes in grote dozen verkocht met beeldekes uit de film. Ge kon dan een album kopen om die beeldekes in te plakken. Aldus geschiedde en voor dat de oorlog uitbrak hadden we de hele album vol gegeten.
In de oorlog zelf was er geen chocolade, in enkele maanden tijd was de chocolade uit de winkels verdwenen, en er kon niets meer ingevoerd worden. Er was nog wel iets te koop dat wat met chocolade te maken had; ik denk dat dat wat overschot van de chocoladeboon zal geweest zijn. Als men daar thee van zetten, had men een flauw aftreksel dat ergens aan chocolade kon doen denken. Melk hadden we ook maar heel heel weinig en dan was dat magere melk.
Vroeger - zoals nu - kregen we wekelijks "ne zondag", we kregen die op de zaterdag. Geld waarover ge vrij over kon beschikken, ge kon dat sparen, ge kon dat beleggen, maar in de praktijk werd dat vrijwel onmiddelijk uitgegeven. Er waren toen nogal wat snoepwinkeltjes die daarvan leefden (dacht ik toen). 25 centiemen was voor ons toen al een serieus bedrag en het besteden ervan in de snoepwinkel was een werk van aangelegenheid dat enige tijd in beslag nam. Gewoonllijk lieten we ons meer leiden door de beeldekens die bij de snoep hoorden. Zo heb ik tutterfrut leren eten. Zo heel lekker vond ik dat eigenlijk niet, maar er plakten voetballers aan die ik verzamelen en bijhouden.
Ik doe straks voort.
Dag.
-----------------------
Jantje zag eens pruimen hangen.
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
In iedere specerijzaak was er wel snoep te krijgen, wij gingen
graag met moeder mee naar de winkel enkel en alleen voor dat
snoepje uit die pot op de toonbank.
Onder de oorlog kregen de - 12 jarigen maandelijks een reep
(chocolat?) Jaques van winterhulp, eigenlijk was het een vulling
met een héél dun laagje chocolade.
graag met moeder mee naar de winkel enkel en alleen voor dat
snoepje uit die pot op de toonbank.
Onder de oorlog kregen de - 12 jarigen maandelijks een reep
(chocolat?) Jaques van winterhulp, eigenlijk was het een vulling
met een héél dun laagje chocolade.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
amadee
Goeiedag,
Tot lang na de oorlog bestonden er in de stad wel snoepwinkeltjes, altijd ergens in de buurt van een school gelegen. Vlakbij St Edward in Merksem was er zo een, ze hadden altijd nog wel een bijfunctie, zoals verkoop van groenten en fruit of van kranten en kinderboekjes.
Tijdens de oorlog hadden we geen chocolade, geen volle melk of eieren, en in plaats van koffie dronken de mensen gebrande gerst of bitterpee of iets anders en dat noemde men dan ersatz (=vervang) of kneip. Als er ergens koffie kon bekomen worden dan was die peperduur. Ook tabak was raar.
Brood was gerantsoeneerd, en soms, niet altijd, heel slecht. Aardappelen waren er voor ons te weinig, ik heb nog raapkolen moeten eten, zelfs bevroren aardappelen en bevroren raapkolen; dat was bijna niet te eten. Mijn moeder maakte soms van de bevroren aardappelen een taart of een soort gebak, en met wat amandel-essence was dat nog best te eten. Vlees aten we bijna nooit. Vis af en toe, het schijnt dat de vissers het klaar speelden om toch nog wat vis op de Noordzee te verschalken.
Ja we hebben honger gehad, ik durf niet zeggen honger geleden, want uiteindelijk is die honger niets in vergelijking met de honger hier en daar in Afrika, waarover ik vandaag weer een bedelbrief heb gekregen.
Er waren ook dingen die niet gerantsoeneerd waren. Zo meen ik dat er suiker genoeg was, met al die suikerbieten en suikerfabrieken in Tienen; siroop en suikersnoep genoeg dus. En bouillonblokjes, daar maakte mijn moeder heerlijk saus van, met het onderste van het petattenwater.
Van Winterhulp kregen wij op school nogal dikwijls iets: een pilleke vitaminen of een gelulleke levertraan, of een sojakoek, of een zeldzame keer een zoute haring met bonen of zelfs een appelsien.
En dan was er de dagelijkse soep, die was heelemaal niet slecht. Tegen de middag kwam een camionetje een paar ketels soep brengen. Samen met de Flor werd ik aangeduid om voor enkele klassen de soep uit te delen, waren wij dat moesten doen, wat hadden geen van beiden soep-ervaring noch in het maken ervan, noch in het uitdelen. Ik neem aan dat men in ons enig talent had vermoed. De Flor was wel bijna 2 meter lang, hetgeen bijdroeg tot wat uitstraling van autoriteit, en dat kon helpen. Ikzelf was maar 1m80, in die tijd was ik nog bij de langen, nu niet meer.
Hoe dan ook wij hebben dat 2 jaar volgehouden; met een grote pollepel. 4 klassen schoven voor ons aan, wij maar roeren in de soep, maar niet te diep, tot ongeveer 5 cm van de bodem. Als laatst kwam onze eigen klas; heelemaal op den bodem zaten er zowaar nogal wat stukjes vlees.
Heb ik dat al niet eens verteld???
Winterhulp richtte ook vacantiekampen in voor stadskinderen, en ik heb daar ooit eens mogen bij helpen. In Mechelen was dat, ik geloof in het klein seminarie. Ze moesten de rantsoenzegeltjes inleveren voor de periode dat ze op vacantie waren en mochten eten zoveel ze wilden. Mensen lief, daar werd nogal gegeten, ikzelf ook nqtuurlijk.
Tot zover.
nog een prettige dag.
amadee
------------------------
de soep wordt nooit zo heet gegeten als dat ze wordt opgediend.
Tot lang na de oorlog bestonden er in de stad wel snoepwinkeltjes, altijd ergens in de buurt van een school gelegen. Vlakbij St Edward in Merksem was er zo een, ze hadden altijd nog wel een bijfunctie, zoals verkoop van groenten en fruit of van kranten en kinderboekjes.
Tijdens de oorlog hadden we geen chocolade, geen volle melk of eieren, en in plaats van koffie dronken de mensen gebrande gerst of bitterpee of iets anders en dat noemde men dan ersatz (=vervang) of kneip. Als er ergens koffie kon bekomen worden dan was die peperduur. Ook tabak was raar.
Brood was gerantsoeneerd, en soms, niet altijd, heel slecht. Aardappelen waren er voor ons te weinig, ik heb nog raapkolen moeten eten, zelfs bevroren aardappelen en bevroren raapkolen; dat was bijna niet te eten. Mijn moeder maakte soms van de bevroren aardappelen een taart of een soort gebak, en met wat amandel-essence was dat nog best te eten. Vlees aten we bijna nooit. Vis af en toe, het schijnt dat de vissers het klaar speelden om toch nog wat vis op de Noordzee te verschalken.
Ja we hebben honger gehad, ik durf niet zeggen honger geleden, want uiteindelijk is die honger niets in vergelijking met de honger hier en daar in Afrika, waarover ik vandaag weer een bedelbrief heb gekregen.
Er waren ook dingen die niet gerantsoeneerd waren. Zo meen ik dat er suiker genoeg was, met al die suikerbieten en suikerfabrieken in Tienen; siroop en suikersnoep genoeg dus. En bouillonblokjes, daar maakte mijn moeder heerlijk saus van, met het onderste van het petattenwater.
Van Winterhulp kregen wij op school nogal dikwijls iets: een pilleke vitaminen of een gelulleke levertraan, of een sojakoek, of een zeldzame keer een zoute haring met bonen of zelfs een appelsien.
En dan was er de dagelijkse soep, die was heelemaal niet slecht. Tegen de middag kwam een camionetje een paar ketels soep brengen. Samen met de Flor werd ik aangeduid om voor enkele klassen de soep uit te delen, waren wij dat moesten doen, wat hadden geen van beiden soep-ervaring noch in het maken ervan, noch in het uitdelen. Ik neem aan dat men in ons enig talent had vermoed. De Flor was wel bijna 2 meter lang, hetgeen bijdroeg tot wat uitstraling van autoriteit, en dat kon helpen. Ikzelf was maar 1m80, in die tijd was ik nog bij de langen, nu niet meer.
Hoe dan ook wij hebben dat 2 jaar volgehouden; met een grote pollepel. 4 klassen schoven voor ons aan, wij maar roeren in de soep, maar niet te diep, tot ongeveer 5 cm van de bodem. Als laatst kwam onze eigen klas; heelemaal op den bodem zaten er zowaar nogal wat stukjes vlees.
Heb ik dat al niet eens verteld???
Winterhulp richtte ook vacantiekampen in voor stadskinderen, en ik heb daar ooit eens mogen bij helpen. In Mechelen was dat, ik geloof in het klein seminarie. Ze moesten de rantsoenzegeltjes inleveren voor de periode dat ze op vacantie waren en mochten eten zoveel ze wilden. Mensen lief, daar werd nogal gegeten, ikzelf ook nqtuurlijk.
Tot zover.
nog een prettige dag.
amadee
------------------------
de soep wordt nooit zo heet gegeten als dat ze wordt opgediend.
-
SDW - Lid geworden op: 24 dec 2004, 11:42
- Locatie: ANTWERPEN- BELGIE
Ik ben wat jonger dan jij maar via jouw toelichtingen komen er bij mij helijkaardige herinneringen naar boven van min tijd in St EDUARDUS aan de nieuwe kerk in Merksem
Ik heb wel twee jaar tijdens de oorlog in Frankrijk doorgebracht
Ik heb wel twee jaar tijdens de oorlog in Frankrijk doorgebracht
Wens de LUCHTVAART te bevorderen
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Van die soep kan ik ook meespreken hoor.In de winter
werd ze in onze school gemaakt door de soep-Finne.
Finne van Snoenes maakte al soep in de oorlog 14-18
maar nu had ze hulp van haar dochter.
Met een stootkar werd de meisjesschool bevoorraad en
werd er met diezelfde stootkar naar het gehucht "Pede "
gereden, dit was zo'n afstand van 3 km heen en terug.
Er was een beurtrol om dit te mogen doen, dan hoefden
we ons niet in de klas te vervelen en we kwamen maar
rond 2 uur terug met de lege ketels.
werd ze in onze school gemaakt door de soep-Finne.
Finne van Snoenes maakte al soep in de oorlog 14-18
maar nu had ze hulp van haar dochter.
Met een stootkar werd de meisjesschool bevoorraad en
werd er met diezelfde stootkar naar het gehucht "Pede "
gereden, dit was zo'n afstand van 3 km heen en terug.
Er was een beurtrol om dit te mogen doen, dan hoefden
we ons niet in de klas te vervelen en we kwamen maar
rond 2 uur terug met de lege ketels.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
amadee
Goeiedag,
"Soep Van Boom" was destijds een begrip. Van Boom was een beenhouwer uit de Pothoekstraat in Antwerpen. Neen, hij was niet de uitvinder van de soep, maar hij bracht ze tot het volk. "Hij leerde zijn volk soep eten". Dat was nog tijdens de oorlog denk ik. Van beenderen en groenten maakte hij lekkere en voedzame soep, eerst met een triporteurke, later met een vloot kleine wagens in Antwerpen en verre omstreken. Toen, tegen de middqg, de soep-bel door onze straat weerklonk, verschenen aan de helft van de voordeuren de moeders met een pot voor één of 2 literkes soep.
HALO, HALO, er zijn beslist nogal wat mensen op dit forum, die van het soepgebeuren een veel betere uitleg kunnen doen dan ik. Ge moet daarvoor zo oud niet zijn.
In afwachting.
Salutjes.
amadee.
-------------
Antoinette, wie heeft den bal???
"Soep Van Boom" was destijds een begrip. Van Boom was een beenhouwer uit de Pothoekstraat in Antwerpen. Neen, hij was niet de uitvinder van de soep, maar hij bracht ze tot het volk. "Hij leerde zijn volk soep eten". Dat was nog tijdens de oorlog denk ik. Van beenderen en groenten maakte hij lekkere en voedzame soep, eerst met een triporteurke, later met een vloot kleine wagens in Antwerpen en verre omstreken. Toen, tegen de middqg, de soep-bel door onze straat weerklonk, verschenen aan de helft van de voordeuren de moeders met een pot voor één of 2 literkes soep.
HALO, HALO, er zijn beslist nogal wat mensen op dit forum, die van het soepgebeuren een veel betere uitleg kunnen doen dan ik. Ge moet daarvoor zo oud niet zijn.
In afwachting.
Salutjes.
amadee.
-------------
Antoinette, wie heeft den bal???
-
amadee
Goeiedag,
Wie kent er nog de kleine muntjes met een gaatje: 5 centiemen, 10, 25,.. of er ook 20 centiemen bij was weet ik niet meer. Die 25 centiemen hebben, dacht ik, nog lang blijven dienen.
Vroeger betekende 1 centiem nog iets, of althans 5 centiem dan toch, dat was weinig, maar al genoeg om in de kerk in de schaal te leggen.
In de oorlog werden er nog van die muntjes met een gaatje gemaakt, maar die waren eigenlijk van slecht materiaal, ik heb er nog van bewaard, ze zijn dof en verkleurd, er was toen blijkbaar geen geld genoeg of fatsoenlijk geld te maken.
Ik weet niet wanneer die sollekes uit het verkeer zijn genomen. Maar tot over 20 jaar bewaarde mijn schoonmoeder nog een potje met van die centjes. Dat potje werd boven gehaald wanneer er gekaart werd, wist of wiezen, of kleurwies. Want het was een vast gegeven, men speelde voor 5 centiemen de slag, er werd niet voor grof geld gespeeld! Zo kwam het dat men na een halve dag kleurwies, men verschrikkelijk slechte kaarten moest hebben gehad om één frank te verliezen. Verlies of winst werd wel in gangbare franks omgewisseld, en na het spel gingen de sollekes terug ikn het potje.
In dien tijd werd er veel gekaart, er was nog geen TV of
Bij het kaartspel was er nog iets heel kurieus met die centjes. Men sprak niet van centiemen,
men sprak alleen cens (sens), meervoud van cent.
Eén cent was gelijk aan 2 centiemen. 5 centiemen was 2,5 cens, 10 was
5 cens, enz. Men zei: "Dat is 5 cens" (10 ct) of "10 cens" (20 ct), maar bij de halven zei men gewoon "tweeënhalf" (5 ct), of "zevenenhalf" (15 ct) of "twaalfenhalf" (25 ct), zonder men er nog "cens" bij zei.
Kunt ge nog volgen? Ik doen seffens efkens voort
Wie kent er nog de kleine muntjes met een gaatje: 5 centiemen, 10, 25,.. of er ook 20 centiemen bij was weet ik niet meer. Die 25 centiemen hebben, dacht ik, nog lang blijven dienen.
Vroeger betekende 1 centiem nog iets, of althans 5 centiem dan toch, dat was weinig, maar al genoeg om in de kerk in de schaal te leggen.
In de oorlog werden er nog van die muntjes met een gaatje gemaakt, maar die waren eigenlijk van slecht materiaal, ik heb er nog van bewaard, ze zijn dof en verkleurd, er was toen blijkbaar geen geld genoeg of fatsoenlijk geld te maken.
Ik weet niet wanneer die sollekes uit het verkeer zijn genomen. Maar tot over 20 jaar bewaarde mijn schoonmoeder nog een potje met van die centjes. Dat potje werd boven gehaald wanneer er gekaart werd, wist of wiezen, of kleurwies. Want het was een vast gegeven, men speelde voor 5 centiemen de slag, er werd niet voor grof geld gespeeld! Zo kwam het dat men na een halve dag kleurwies, men verschrikkelijk slechte kaarten moest hebben gehad om één frank te verliezen. Verlies of winst werd wel in gangbare franks omgewisseld, en na het spel gingen de sollekes terug ikn het potje.
In dien tijd werd er veel gekaart, er was nog geen TV of
Bij het kaartspel was er nog iets heel kurieus met die centjes. Men sprak niet van centiemen,
men sprak alleen cens (sens), meervoud van cent.
Eén cent was gelijk aan 2 centiemen. 5 centiemen was 2,5 cens, 10 was
5 cens, enz. Men zei: "Dat is 5 cens" (10 ct) of "10 cens" (20 ct), maar bij de halven zei men gewoon "tweeënhalf" (5 ct), of "zevenenhalf" (15 ct) of "twaalfenhalf" (25 ct), zonder men er nog "cens" bij zei.
Kunt ge nog volgen? Ik doen seffens efkens voort
-
amadee
<dag, ik ben er efkes terug,
Ik heb aan het voorgaande eigenlijk niets meer toe te voegen. Er was hier even een technische onderbreking.
Als wij onder grote jongens aan't kaarten waren, gebruikten we ook nog altijd die terminologie van cens en zo, eeen beetje om de lol.
Allee, niet allemaal tegelijkertijd iets zeggen zenne.
amadee
------------------
Zijn er nog vragen?
Ik heb aan het voorgaande eigenlijk niets meer toe te voegen. Er was hier even een technische onderbreking.
Als wij onder grote jongens aan't kaarten waren, gebruikten we ook nog altijd die terminologie van cens en zo, eeen beetje om de lol.
Allee, niet allemaal tegelijkertijd iets zeggen zenne.
amadee
------------------
Zijn er nog vragen?
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Ik heb een cigarendoos met oude munten, waaronder ;
een halve seng (1centiem)
ne seng ( 2 centiem)
twee seng en half ( 5 centiem)
vijf sens ( 10 centiem)
en 12 seng en half ( 25 centiem)
van een frank en vijf frank, op deze laatste staat
in de uitvoering van voor de oorlog "een belga"
ze zijn geslagen van rond 1900 tot 1944
de centiem en 2 centiem zijn in koper
twee verschillende reeksen munten in nikkel
en die van onder de oorlog in " zamak"(een minderwaardig metaal)
heb er zelfs nog enkele van Napoleon en Louis XV, Leopold I,
Leopold II en Albert in zilver
Zal trachten er een foto van te maken
een halve seng (1centiem)
ne seng ( 2 centiem)
twee seng en half ( 5 centiem)
vijf sens ( 10 centiem)
en 12 seng en half ( 25 centiem)
van een frank en vijf frank, op deze laatste staat
in de uitvoering van voor de oorlog "een belga"
ze zijn geslagen van rond 1900 tot 1944
de centiem en 2 centiem zijn in koper
twee verschillende reeksen munten in nikkel
en die van onder de oorlog in " zamak"(een minderwaardig metaal)
heb er zelfs nog enkele van Napoleon en Louis XV, Leopold I,
Leopold II en Albert in zilver
Zal trachten er een foto van te maken
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
amadee
Goeiedag,
Jeronimo, verdorie, ik heb zo'n sigarenkistje met centjes van vroeger, maar niet zo heel oud, meestal van die sens in zamak (gij wist die naam nog!). Ergens moet er nog wat liggen met franken en zo, en ik heb ook zakje met enkele heel oude munten geërfd, met Leopold I en II, en met enen Napoleon III meen ik, en met herdenkingsmunten zoals van de wereldtentoonstelling maar dat zakje vind ik niet meer, ik vrees dat het gepikt is.
Die munten met een halve seng in uw kistje moeten wel heel oud zijn, want ik denk dat die moeten dateren van bij de onafhankelijkheid van België toen de hollandse cent werd vervangen door 2 belgische centiemen. (??)
Saluutjes. amadee
----------------------
security nr: 86240888
Jeronimo, verdorie, ik heb zo'n sigarenkistje met centjes van vroeger, maar niet zo heel oud, meestal van die sens in zamak (gij wist die naam nog!). Ergens moet er nog wat liggen met franken en zo, en ik heb ook zakje met enkele heel oude munten geërfd, met Leopold I en II, en met enen Napoleon III meen ik, en met herdenkingsmunten zoals van de wereldtentoonstelling maar dat zakje vind ik niet meer, ik vrees dat het gepikt is.
Die munten met een halve seng in uw kistje moeten wel heel oud zijn, want ik denk dat die moeten dateren van bij de onafhankelijkheid van België toen de hollandse cent werd vervangen door 2 belgische centiemen. (??)
Saluutjes. amadee
----------------------
security nr: 86240888
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
de koper muntjes zijn niet zo duidelijk daarom wat uitleg.
1 CENTn van 1830 met opschrift "koningrijk der nerderlanden"
2 CENTn1919; Albert koning der belgen
10 CENT 1916 ; Belgique- Belgie
50CENTs 1909 Leopold II roi des Belges
1 frank 1909 Leopold II koning der Belgen
2 frank 1909 Leopold II koning der Belgen
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Dit is wel duidelijk leesbaar denk ik
de ene kant was in het Vlaams gedrukt, de andere kant in 't Frans.
Ja, dit is werkelijk een briefje van 10 miljarden mark.!!
Na de oorlog 14-18 was de economie in Duitsland zó slecht dat de
mark geen waarde meer had.
't schijnt dat dit briefje in een pakje cigaretten stak zoals een foto
in een reep chocolade, nochthans was het echt geld.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.