Het Geheugen in Actie
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
Bij het beantwoorden van een post, bij het draadje van zijn eigen onderwerp: "Jezus, de valse profeet", schijft YYZ de volgende kwinkslag:
[...]Gisteren nog een leuke oefening geopperd aan de feestelijke tafel, heel eenvoudig.
(1) Jezus bestond uit atomen
(2) Zijn lichaam werd destijds ontbonden en de atomen zijn nu elders
(3) Stel dat we die atomen allemaal een nummer zouden gegeven hebben
(4) Waar zijn die atomen nu dan?
Keertje wat anders dan die botten altijd, veel zoekgenot alvast. [...]
Uw dienaar heeft daarop geantwoord:
[...]Klinkt grappig!
Maar is wel een onmogelijk experiment...
Het gevoel van continuïteit dat we hebben als "persoon" is geheel afhankelijk van het geheugen, en in het geheel niet van de "atomaire samenstelling" van ons lichaam.
Die samenstelling is namelijk geen seconde hetzelfde!
Er is een voortdurende uitwisseling, van atomen met onze omgeving, aan de gang.
Wat we dus beschouwen als "onzelf" binnen ons bewustzijn, is een creatie van het geheugen!
En... wat is het geheugen?! is dat ook een samenstelling van "atomen"?[...]
Een eerste opmerking is:
Alhoewel de atomaire samenstelling van onze lichamelijke structuren zich onophoudelijk wijzigt - zodat je nooit eenzelfde samenstelling zult aantreffen - blijft de vorm van de structuren gehandhaafd.
En het is pas hier dat "continuïteit" betekenis krijgt!
En nu aan de "Kenner und Liebhaber"!
[...]Gisteren nog een leuke oefening geopperd aan de feestelijke tafel, heel eenvoudig.
(1) Jezus bestond uit atomen
(2) Zijn lichaam werd destijds ontbonden en de atomen zijn nu elders
(3) Stel dat we die atomen allemaal een nummer zouden gegeven hebben
(4) Waar zijn die atomen nu dan?
Keertje wat anders dan die botten altijd, veel zoekgenot alvast. [...]
Uw dienaar heeft daarop geantwoord:
[...]Klinkt grappig!
Maar is wel een onmogelijk experiment...
Het gevoel van continuïteit dat we hebben als "persoon" is geheel afhankelijk van het geheugen, en in het geheel niet van de "atomaire samenstelling" van ons lichaam.
Die samenstelling is namelijk geen seconde hetzelfde!
Er is een voortdurende uitwisseling, van atomen met onze omgeving, aan de gang.
Wat we dus beschouwen als "onzelf" binnen ons bewustzijn, is een creatie van het geheugen!
En... wat is het geheugen?! is dat ook een samenstelling van "atomen"?[...]
Een eerste opmerking is:
Alhoewel de atomaire samenstelling van onze lichamelijke structuren zich onophoudelijk wijzigt - zodat je nooit eenzelfde samenstelling zult aantreffen - blijft de vorm van de structuren gehandhaafd.
En het is pas hier dat "continuïteit" betekenis krijgt!
En nu aan de "Kenner und Liebhaber"!
Laatst gewijzigd door Vesselin op 21 mei 2016, 00:50, 2 keer totaal gewijzigd.
The difference between a Miracle and a Fact is exactly the difference
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
Dit is natuurlijk een zéér moeilijk en gecompliceerd onderwerp, waarover ik als leek misschien zelfs niets zinnig kan zeggen.
Maar ook in de academische wereld is de verdeeldheid nog altijd groot.
Ik wil niet dezelfde fout maken als vroeger, door een onderwerp te kiezen dat eigenlijk mijn petje te boven gaat, en daar mijn vingers aan te verbranden. (Tot groot jolijt van o.a. Cappa )
Maar van de andere kant is de werking van ons geheugen ons dagelijks "werktuig" in onze relatie met de ons omringende wereld.
De afwezigheid van het geheugen is iets onvoorstelbaar! Je hebt namelijk dat geheugen nodig om je überhaupt iets te kúnnen voorstellen.
Wat mij ergert is de opmerking, die je hier soms hoort: "Wij zijn niets anders dan een verzameling atomen".
Dit is een zeer simplistische bewering en is tenslotte volstrekt onwaar!
Het kan weken duren voor ik iets schrijf dat mij zinnig lijkt, over de werking van het geheugen.
Laat staan dat ik iets schrijf over wat het geheugen is!
(Het kan, natuurlijk, mezelf kennend, al morgen zijn... )
Maar dit onderwerp is een uitnodiging aan eenieder, die meent wél iets zinnig te kunnen vertellen over ons geheugen.
Maar ook in de academische wereld is de verdeeldheid nog altijd groot.
Ik wil niet dezelfde fout maken als vroeger, door een onderwerp te kiezen dat eigenlijk mijn petje te boven gaat, en daar mijn vingers aan te verbranden. (Tot groot jolijt van o.a. Cappa )
Maar van de andere kant is de werking van ons geheugen ons dagelijks "werktuig" in onze relatie met de ons omringende wereld.
De afwezigheid van het geheugen is iets onvoorstelbaar! Je hebt namelijk dat geheugen nodig om je überhaupt iets te kúnnen voorstellen.
Wat mij ergert is de opmerking, die je hier soms hoort: "Wij zijn niets anders dan een verzameling atomen".
Dit is een zeer simplistische bewering en is tenslotte volstrekt onwaar!
Het kan weken duren voor ik iets schrijf dat mij zinnig lijkt, over de werking van het geheugen.
Laat staan dat ik iets schrijf over wat het geheugen is!
(Het kan, natuurlijk, mezelf kennend, al morgen zijn... )
Maar dit onderwerp is een uitnodiging aan eenieder, die meent wél iets zinnig te kunnen vertellen over ons geheugen.
The difference between a Miracle and a Fact is exactly the difference
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
-
socrates - Lid geworden op: 05 nov 2005, 19:32
- Locatie: EUROPA
Ik ben helemaal geen deskundige op dit gebied, heb wel een opinie over het thema. Heel eenvoudig, zonder geheugen bestaat het ik niet meer, de samenhangende atomen zijn er nog wel maar wij worden dan als een computer zonder RAM die zelfs zijn HD niet meer kan aanspreken. Leren of groeien zijn onmogelijk zonder geheugen. Nieuwe kennis kan maar als er een voorgaande is. Ook ervaring gaat verloren als het geheugen.niet meer werkt. Ik denk dat ons geheugen wel overleeft maar dat wij stilaan de vaardigheid verliezen om het te "lezen"
Arbeid adelt, maar adel arbeidt niet.
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
Mijn babbelzucht lijkt blijkbaar wat af te nemen. Daarom dat fragment over "luisteren versus praten".
Ik begin te vermoeden dat het een manier is om, de grote stress van het onverwacht moeten verhuizen, af te reageren.
Misschien val ik wel weer helemaal stil! (hahahahaha!)(Maak jezelf maar wat wijs! ouwe jongen! )
Het "ik-idee" is er inderdaad niet altijd geweest.
De meeste mensen, waaronder ikzelf, herinneren zich de eerste twee jaar van hun leven niet.
Je zou kunnen zeggen:
Er is een fysieke geboorte, die je zelf niet meemaakt, en er is de geleidelijke ontwikkeling van het geheugenapparaat, met eerst: het herkennen van steeds meer delen van de omgeving, dan het geleidelijk beter en beter leren benoemen van die omgeving, met behulp van het aanleren van taal (wat het "zich herinneren van woorden en hun verband met wat waargenomen wordt" inhoudt), en tenslotte, het: jezelf als afgescheiden waarnemen, van je omgeving, van de "andere".
Een kleuter benoemt dit ontluikende bewustzijn van verschil met zijn omgeving eerst met de naam die anderen hem geven (bvb "Vesselin heeft kaka gedaan!"), en leert tenslotte zichzelf benoemen als "ik".
Wat we ervaren als "ons bestaan" kun je dan omschrijven als: "het je herinneren van opeenvolgende gebeurtenissen en hun verbanden met elkaar."
Eigenlijk kun je ons leven zien als "een verhaal, in stand gehouden door het geheugen".
En dan is de vraag: Verdwijnt dat "verhaal" spoorloos bij het overlijden?
Als het geheugen volledig afhankelijk is van het brein, als substratum, moet het antwoord wel "Ja" zijn!
Ik begin te vermoeden dat het een manier is om, de grote stress van het onverwacht moeten verhuizen, af te reageren.
Misschien val ik wel weer helemaal stil! (hahahahaha!)(Maak jezelf maar wat wijs! ouwe jongen! )
Je opmerking: "Zonder het geheugen bestaat het "ik" niet meer", vind ik zeer interessant. (Ook al verbind je het met een - de dag van vandaag zo populair - computermetafoor.)socrates schreef:Ik ben helemaal geen deskundige op dit gebied, heb wel een opinie over het thema. Heel eenvoudig, zonder geheugen bestaat het ik niet meer, de samenhangende atomen zijn er nog wel maar wij worden dan als een computer zonder RAM die zelfs zijn HD niet meer kan aanspreken. Leren of groeien zijn onmogelijk zonder geheugen. Nieuwe kennis kan maar als er een voorgaande is. Ook ervaring gaat verloren als het geheugen.niet meer werkt. Ik denk dat ons geheugen wel overleeft maar dat wij stilaan de vaardigheid verliezen om het te "lezen"
Het "ik-idee" is er inderdaad niet altijd geweest.
De meeste mensen, waaronder ikzelf, herinneren zich de eerste twee jaar van hun leven niet.
Je zou kunnen zeggen:
Er is een fysieke geboorte, die je zelf niet meemaakt, en er is de geleidelijke ontwikkeling van het geheugenapparaat, met eerst: het herkennen van steeds meer delen van de omgeving, dan het geleidelijk beter en beter leren benoemen van die omgeving, met behulp van het aanleren van taal (wat het "zich herinneren van woorden en hun verband met wat waargenomen wordt" inhoudt), en tenslotte, het: jezelf als afgescheiden waarnemen, van je omgeving, van de "andere".
Een kleuter benoemt dit ontluikende bewustzijn van verschil met zijn omgeving eerst met de naam die anderen hem geven (bvb "Vesselin heeft kaka gedaan!"), en leert tenslotte zichzelf benoemen als "ik".
Wat we ervaren als "ons bestaan" kun je dan omschrijven als: "het je herinneren van opeenvolgende gebeurtenissen en hun verbanden met elkaar."
Eigenlijk kun je ons leven zien als "een verhaal, in stand gehouden door het geheugen".
En dan is de vraag: Verdwijnt dat "verhaal" spoorloos bij het overlijden?
Als het geheugen volledig afhankelijk is van het brein, als substratum, moet het antwoord wel "Ja" zijn!
The difference between a Miracle and a Fact is exactly the difference
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
In deze discussie zou ikzelf me willen beperken tot wat we, aangaande het geheugen, zelf kunnen observeren.
Dus welke rol het, bij het organiseren van ons dagelijks bestaan, speelt.
De discussie over de relatie brein-geheugen is iets waar kennisfilosofen zich nog altijd de tanden op stuk bijten, en waar tegengestelde meningen onder hersenwetenschappers het strijdperk vormen.
Wie in dat debat geïnteresseerd is, wens ik veel succes, veel leesplezier... en zo weinig mogelijk hoofdpijn!
Dus welke rol het, bij het organiseren van ons dagelijks bestaan, speelt.
De discussie over de relatie brein-geheugen is iets waar kennisfilosofen zich nog altijd de tanden op stuk bijten, en waar tegengestelde meningen onder hersenwetenschappers het strijdperk vormen.
Wie in dat debat geïnteresseerd is, wens ik veel succes, veel leesplezier... en zo weinig mogelijk hoofdpijn!
The difference between a Miracle and a Fact is exactly the difference
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
Ay Marieke, Marieke
Ik hield van jou
Tussen de torens
Van Brugge en Gent
Ay Marieke, Marieke
De tijd gaat gauw
Tussen de torens
Van Brugge en Gent
Zonder liefde, warme liefde
Waait de wind, de stomme wind
Zonder liefde, warme liefde
Weent de zee, de grijze zee
Zonder liefde, warme liefde
Lijdt het licht, het donker licht
En schuurt het zand over mijn land
Mijn platte land, mijn Vlaanderenland
Ik hield van jou
Tussen de torens
Van Brugge en Gent
Ay Marieke, Marieke
De tijd gaat gauw
Tussen de torens
Van Brugge en Gent
Zonder liefde, warme liefde
Waait de wind, de stomme wind
Zonder liefde, warme liefde
Weent de zee, de grijze zee
Zonder liefde, warme liefde
Lijdt het licht, het donker licht
En schuurt het zand over mijn land
Mijn platte land, mijn Vlaanderenland
The difference between a Miracle and a Fact is exactly the difference
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
-
socrates - Lid geworden op: 05 nov 2005, 19:32
- Locatie: EUROPA
Ooit en al behoorlijk lang geleden las ik over een experiment waarbij een elektrode in iemands brein werd geprikt. Naargelang de locatie van die priem, werden bij de proefpersoon allerlei lang vergeten feiten en gebeurtenissen weer levendig voor de geest gehaald. Bij dat experiment zou ook zijn gebleken dat werkelijk elke "waarneming" die ooit is gedaan, in het "geheugen" is opgeborgen. Ook zou zijn vastgesteld dat bv. een geur, een geluid of een andere sensoriële prikkel samen met een bepaalde belevenis zou zijn "opgeslagen". Het waarnemen van een dergelijke prikkel zou een lang vergeten belevenis weer kunnen oproepen als een virtuele realiteit.
Arbeid adelt, maar adel arbeidt niet.
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
Je refereert hier waarschijnlijk naar de experimenten van Wilder Graves Penfield (1891 – 1976).socrates schreef:Ooit en al behoorlijk lang geleden las ik over een experiment waarbij een elektrode in iemands brein werd geprikt. Naargelang de locatie van die priem, werden bij de proefpersoon allerlei lang vergeten feiten en gebeurtenissen weer levendig voor de geest gehaald. Bij dat experiment zou ook zijn gebleken dat werkelijk elke "waarneming" die ooit is gedaan, in het "geheugen" is opgeborgen. Ook zou zijn vastgesteld dat bv. een geur, een geluid of een andere sensoriële prikkel samen met een bepaalde belevenis zou zijn "opgeslagen". Het waarnemen van een dergelijke prikkel zou een lang vergeten belevenis weer kunnen oproepen als een virtuele realiteit.
Je uitgebreide opsomming van wat er allemaal kan "opgeroepen" worden, is er wel wat over vrees ik.
Hoe dan ook... ik spreek me daar als leek niet over uit.
Er staat op het web een paper over dit onderwerp, uit 2012:
Explaining How Brain Stimulation Can Evoke Memories
(Joshua Jacobs, Bradley Lega, and Christopher Anderson)
Als ik eens héél véél "courage" heb, zal ik dat eens proberen te lezen. ("Proberen", zeg ik bewust, want dat wetenschappelijk jargon gaat meestal mijn petje te boven.)
Hier ga ik me bezig houden met de observatie van wat het geheugen betekent in mijn dagelijks handelen.
Apropos... vanavond is er op "canvas" een documentaire van Louis Theroux: "I can't remember" over dementia (18.55).
Zou kunnen interessant zijn.
The difference between a Miracle and a Fact is exactly the difference
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
Ik heb dit onderwerp geopend, als reactie op wat YYZ zei over het verdwijnen van atomen en het geheugen.
Maar uiteindelijk acht ik mezelf niet in staat om veel zinnigs te zeggen over de relatie brein-geheugen - in wetenschappelijk opzicht dan... ik ben allerminst een neuroloog.
We weten allemaal dat, als mensen hersenschade oplopen, of dementeren, hun geheugen faalt of zelfs helemaal verdwijnt.
Dus is de relatie geheugen-brein wel duidelijk.
Er is in de menselijke geest wel het denkbeeld ontstaan - als gevolg van wishful thinking? - dat er dan toch een soort "meta-geheugen" zou zijn, dat de hersendood overstijgt.
Daar komt al dat speculeren over een leven na de dood eigenlijk vandaan. En de vele ideeën daarover in de godsdiensten, zijn dan wel allemaal gebaseerd op een dualistische visie: geest/ziel - lichaam.
Ook hier laat ik de kwestie open, omdat ik in mijn eigen leven nooit de minste aanwijzing heb ondervonden, dat dat zo zou zijn.
De werking van het geheugen in het dagelijks leven dan... daar zou ik het over hebben...
Ik zat over ideeën daarrond te denken, en kwam tot de conclusie dat het bij mij altijd op hetzelfde neerkomt - wat de heer Socrates al eens fijntjes gesuggereerd heeft : Ik kom altijd op mijn stokpaardje uit... nl. de vraag: "Wat geeft de beste kwaliteit aan mijn leven?" Wat wou ik namelijk schrijven?! (Wat ik nu meteen ga doen ):
De werking van het geheugen, in het dagelijks leven, is optimaal als het niet verstoord wordt door gedachten aangedreven door "angst en weerstand" (daar gaan we weer ). Of, om het poëtischer te zeggen: als het niet gehinderd wordt door de schaduwen, uit het verleden, van onopgeloste problemen.
Hoe vrijer het geheugen is: hoe beter het kan gebruikt worden om je leven efficiënt en rationeel te organiseren en hoe meer ruimte er is om te "denken in activiteit" en niet in muizenissen!
Maar uiteindelijk acht ik mezelf niet in staat om veel zinnigs te zeggen over de relatie brein-geheugen - in wetenschappelijk opzicht dan... ik ben allerminst een neuroloog.
We weten allemaal dat, als mensen hersenschade oplopen, of dementeren, hun geheugen faalt of zelfs helemaal verdwijnt.
Dus is de relatie geheugen-brein wel duidelijk.
Er is in de menselijke geest wel het denkbeeld ontstaan - als gevolg van wishful thinking? - dat er dan toch een soort "meta-geheugen" zou zijn, dat de hersendood overstijgt.
Daar komt al dat speculeren over een leven na de dood eigenlijk vandaan. En de vele ideeën daarover in de godsdiensten, zijn dan wel allemaal gebaseerd op een dualistische visie: geest/ziel - lichaam.
Ook hier laat ik de kwestie open, omdat ik in mijn eigen leven nooit de minste aanwijzing heb ondervonden, dat dat zo zou zijn.
De werking van het geheugen in het dagelijks leven dan... daar zou ik het over hebben...
Ik zat over ideeën daarrond te denken, en kwam tot de conclusie dat het bij mij altijd op hetzelfde neerkomt - wat de heer Socrates al eens fijntjes gesuggereerd heeft : Ik kom altijd op mijn stokpaardje uit... nl. de vraag: "Wat geeft de beste kwaliteit aan mijn leven?" Wat wou ik namelijk schrijven?! (Wat ik nu meteen ga doen ):
De werking van het geheugen, in het dagelijks leven, is optimaal als het niet verstoord wordt door gedachten aangedreven door "angst en weerstand" (daar gaan we weer ). Of, om het poëtischer te zeggen: als het niet gehinderd wordt door de schaduwen, uit het verleden, van onopgeloste problemen.
Hoe vrijer het geheugen is: hoe beter het kan gebruikt worden om je leven efficiënt en rationeel te organiseren en hoe meer ruimte er is om te "denken in activiteit" en niet in muizenissen!
The difference between a Miracle and a Fact is exactly the difference
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
Ik schreef dat als kritiek op wat mensen schrijven: "Wij zijn maar een bundeltje atomen" of "We zouden kunnen zien wat er na het overlijden gebeurt als we elk atoom een nummer zouden kunnen geven en volgen waar het heengaat."
Daarop heb ik opgemerkt dat de atomaire samenstelling van het lichaam geen seconde dezelfde blijft.
Volgens de hersenwetenschap is het geheugen afhankelijk van de hersenstructuren.
Die structuren zijn dan inderdaad opgebouwd uit molecules. Die molecules moeten zich voortdurend vernieuwen als gevolg van het afsterven van cellen.
De hersencellen (neuronen) schijnen daarop een uitzondering te vormen en na hun afsterven niet vernieuwd te worden.
Maar dit laatste wordt tegenwoordig niet meer algemeen aanvaard. Zie dit artikel.
Dus kun je stellen dat het geheugen afhankelijk is van de neuronenstructuur.
Daarop heb ik opgemerkt dat de atomaire samenstelling van het lichaam geen seconde dezelfde blijft.
Volgens de hersenwetenschap is het geheugen afhankelijk van de hersenstructuren.
Die structuren zijn dan inderdaad opgebouwd uit molecules. Die molecules moeten zich voortdurend vernieuwen als gevolg van het afsterven van cellen.
De hersencellen (neuronen) schijnen daarop een uitzondering te vormen en na hun afsterven niet vernieuwd te worden.
Maar dit laatste wordt tegenwoordig niet meer algemeen aanvaard. Zie dit artikel.
Dus kun je stellen dat het geheugen afhankelijk is van de neuronenstructuur.
The difference between a Miracle and a Fact is exactly the difference
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
between a mermaid and a seal.
-- Mark Twain
-
talisman - Lid geworden op: 28 sep 2012, 09:05
Maar er is nog steeds sprake van hersencellen en geen hersenatomen. Het zijn cellen bestaande uit moleculen die neutronen uitwisselen.Vesselin schreef:Ik schreef dat als kritiek op wat mensen schrijven: "Wij zijn maar een bundeltje atomen" of "We zouden kunnen zien wat er na het overlijden gebeurt als we elk atoom een nummer zouden kunnen geven en volgen waar het heengaat."
Daarop heb ik opgemerkt dat de atomaire samenstelling van het lichaam geen seconde dezelfde blijft.
Volgens de hersenwetenschap is het geheugen afhankelijk van de hersenstructuren.
Die structuren zijn dan inderdaad opgebouwd uit molecules. Die molecules moeten zich voortdurend vernieuwen als gevolg van het afsterven van cellen.
De hersencellen (neuronen) schijnen daarop een uitzondering te vormen en na hun afsterven niet vernieuwd te worden.
Maar dit laatste wordt tegenwoordig niet meer algemeen aanvaard. Zie dit artikel.
Dus kun je stellen dat het geheugen afhankelijk is van de neuronenstructuur.