Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

niets blijft ongekust

boven ons dwaalt maanlicht door twijgen
onder ons de geur van ’t nacht-vochtige mos
de wind zoemt zacht een tere melodie
het regent sterren op onze lijven

verlangend reizen handen door mijn haar
glijden langs hals en borst naar beneden
zoeken en vinden als doel mijn aangeboden hart

blikken ontmoeten elkaar in schaduw-dromerijen
monden fluisteren zacht-warme woorden
vingers betasten strelend bezwete huiden
wij ademen enkel liefde en lust

over ons fonkelt een dak geluk
onder ons een groen bed liefde
daartussen slechts wij en hete lippen

en niets blijft ongekust
**********
sunset 26-07-2016
**********

[*Joy*]

Erotisch getint en heerlijk om lezen.
Dank je wel sunset.

Je bent een kanjer.

Lieve groet,
*Joy*

[sunset]

*Joy*,
Heerlijk compliment van en door jou; dank je wel en geniet van een heel rustige zomerse dinsdagavond.
liefs en knuf,
sunset

[sunset]

samensmelt met 't mijn tot één

laat ons samen, in omarming
door de lucht 't verlangen dragen
ons harten hoorbaar worden
hier en tot aan d‘ horizon

laat ons over grenzen dwalen
door de bronnen, stromen vloeien
ruimtes met de liefde vullen
diepe duisternis doordringen

laat ons over hoge duinen
zacht pulserend adem blazen
wanneer ’s nachts een heldere maan
aan de sterrenhemel staat

't bloedkloppen van onze polsen
echo vinden in de wereld
waar jouw hart, heel teer beroerd
samensmelt met 't mijn tot één

______________________________

sich mit meins zu eins vereint

lass uns beide, eng umschlungen
unser Sehnen durch die Lüfte tragen
das Herzklopfen hörbar sind
jetzt und bis am Ende unsere Tage

lass uns über Grenzen fliegen
in den Brunnen, Strömen fliesen
Räume mit die Liebe füllen
tiefe Finsternis durchdringen

lass uns über hohe Dünen
sanft pulsierend Atem blasen
wenn in Nacht ein klarer Mond
an den Sternenhimmel steht

das Blutklopfen meines Pulses
Echo finden in die Welt
wo dein Herz, ganz zart berührt
sich mit meins zu eins vereint
**********
sunset 27-07-2016
**********

[*Joy*]

Als ik jou lees, dan droom ik mee in jouw wereld.
Ik kom je nog een rustige nacht wensen sunset.
De voormiddag begon met motregen, doch naar de avond toe kwam de zon erdoor.

Voor strakjes,
Slaap lekker,

*Joy*

[sunset]

*Joy*
Het is voor een schrijver een groot compliment te horen dat iemand mee droomt in zijn wereld; dank je daarvoor en geniet van een rustige, liefdevolle woensdagavond.
Warme groetende genegenheid,
sunset

[sunset]

wat blijft

wat blijft van onze dromen
‘t gevoel van onze paden
als ergens ooit de dagen
zich nimmer nog dan wagen
en onze stemmen zich
uiteindelijk in wind verliezen
om als wat herfstloof moe
vanuit de bomen
zich op hun weg begeven

of zijn de vruchten al gerijpt
wanneer de winternachten
door onze tuinen zweven
zul jij mij dan nog horen
wanneer de tijd mij roept
ik elders moet gaan wonen

wat blijft er van een liefde
als jij haar niet wilt leven

____________________



was bleibt?

was bleibt von unsern Träumen
das fühlen unsere Wegen
wenn irgendwo die Tage
sich nie und nimmer wagen
und unsere Stimmen sich
letztendlich in den Wind verlieren
und wie das Herbstlaub, müde
von den Bäumen
auf die Reise gehen

sind die Früchte schon gereift
wenn die Winternächte
durch unsren Gärten schweben
wirst du mich dann noch hören
wenn die Zeit mich ruft
ich woanders werde wohnen

was bleibt von eine Liebe
wenn du sie nicht willst leben
**********
sunset 28-07-2016
**********

[*Joy*]

.
Beste sunset

Ooit ...lang geleden kreeg ik van iemand te horen "blijf zoals je bent én om wie je bent"
Ik ben nooit anders geweest.

Ik kwam hier al heel lang lezen, nog voor *Joy* uit het niets kwam.
Ben je dankbaar om al die mooie poëzie te delen.

Lieve groet,
*Joy*

[sunset]

*Joy*
Niet dat ik niet nieuwsgierig ben - ik heb me al weleens afgevraagd wie er achter *Joy* steekt - maar mijn voel over jou voelt en is goed. En dat is voor mij voldoende om te kunnen zeggen dat ik iemand mag. Ook al ben ik in het verleden toch ook wel al enkele keren en tot bloedens toe op mijn neus gevallen. Maar ik ben wie ik ben en zal dus nimmer, ook daarin niet, veranderen.

Te kunnen zeggen over jezelf dat je nooit anders bent geweest is een heel mooie, voldoening schenkende vaststelling waarop ik alleen maar kan zeggen: Houden zo.

Dank je voor je lezen en mooi warm reageren en geniet verder van deze verfrissende donderdag. Midden volgende week komt de zomer weer volop terug (heeft men voorspelt).
Lieve genegen groet,
sunset (ingo)

[sunset]

lang, heel lang

‘s zomer zie je in bomen nesten
- waar de liefde in mij brandt
kan ik zien wat ik zelf ben

een nest ribben, een bloedend hart
- nachten dragen zwijgen
brengen het van nest naar nest

ik glijd door de tanden van de spraak
nestel mij in en probeer te slapen

maar woorden die ik lief
klinken als die van een bedelaar
met uitgestrekte open hand
alsof ik simpelweg wacht

lang, heel lang

_________________________________


lange, sehr lange

im Sommer sehe ich in Bäumen Vogelnestern
- wo die Liebe in mir brennt
sehe ich, was ich selbst bin

ein Nest Rippen, ein blutendes Herz
- die Nächte tragen Schweigen
bringen es von Nest zu Nest

ich gleite durch die Zähne der Sprache
nestle mich ein, versuche zu schlafen

aber die Worte, die ich liebe
klingen wie die eines Bettlers
mit die Stimme von einem
mit ausgestreckter offene Hand
- als ob ich einfach warte

lange, sehr lange
**********
sunset 28-07-2016
**********

[*Joy*]

.
Beste sunset,

Je deed me rillen ...
Dat zegt veel denk ik .
Wat een talent.

Ik wens je een rustig en fijn weekend toe.
Hier wordt het voor enkele dagen nogal druk.
Doe mijn best om te komen lezen, terwijl de kindjes in t'dromenland zweven...en ik niet te moe ben.

Een lieve groet van mij,

*Joy*

[sunset]

*Joy*
Jouw mooi-warme reactie doet me blozen. Ik ben ook maar een taalliefhebber die wat schrijft. Maar, dank je wel voor je bezoekje hier en je goeddoend commentaar.
Nog een heel vrede-, liefdevolle zaterdag (en weekend) en warme omarmende genegenheid,
sunset

[sunset]

moeder, ik huil nog steeds om jou

raar hoe ik verlang naar die keuterboerderij
waar poezen ellende doorkruisten
muizen in kniekousen en ook nog een hond
waar ’t hout kraakte, wij van de luizen

moeder als beeld van een furie zo kwaad
in winters de schoppen voor sneeuw
en ik die mij bangde bij elk stormgeluid
te veel liefdeloosheid mijn deel

en ergens de maan die zich toonde in nacht
glurend door ramen zo klein
de berken hun twijgen die vreeën te hard
wat ik nooit echt kende, doet pijn

raar hoe ik verlang naar een tijd die voorbij
naar een vader die ik nooit heb ontmoet
een vrouw die nu dood is – over doden slechts goeds -
om wie ik nog steeds tranen ween
**********
sunset 30-07-2016
**********

[*Joy*]

sunset

Je hebt helemaal geen reden om te blozen.
Wat ik schrijf komt uit de grond van mijn hart.
En alweer heb je me geraakt met je laatste posting.
Ik had even de tijd nog vlug eens tot bij jou te komen.
En kijk al uit naar het volgende.

Liefs,
*joy*

[sunset]

*Joy*,
Ach, een mens bloost bijna natuurlijk bij elk warm mooi compliment dat hij krijgt. En ik ben ook maar een heel simpel mensje.
Het doet goed te horen dat mijn laatste verwoording je ook weer kon raken; dat zijn nog altijd de allergrootste complimenten die je als schrijver kunt krijgen (vind ik).
Veel plezier met je (klein)kinderen verder en geniet nog van een fijne zomerse zaterdag (af en toe trekt het zich hier samen alsof het gaat regenen maar tot nu toe blijft het droog en schijnt regelmatig uitbundig een zon).
Liefs en knuf,
sunset