De waarheid kent

[talisman]

Gelovigen stellen zich geen vragen over wat ze geloven, doen er geen onderzoek naar en blijven lekker veilig in hun hokje zitten.

Maar allez komaan zeg, uit alles in mijn reacties hier, blijkt toch dat ik een gelovige ben die zich wél veel vragen stelt.
Hebt u dat niet goed gelezen dan?

Ik denk dat jij mijn post niet gelezen hebt. En de verwijten aan het adres van de atheïsten kan je op je buik schrijven, twijfelaar ( 120cm.) Het wordt dan ook tijd dat je eens op zoek gaat naar de antwoorden op je vragen.

[talisman]

In feite zeg je dat je het nog niet weet of je nu wél of niet gelovig bent. Je helt over naar 'gelovig' maar je voelt aan dat die positie je geen antwoord biedt in alle omstandigheden en dus blijf je zoeken. Die neiging tot gelovig zijn heb je waarschijnlijk van huis uit meegekregen. Wat je op prille leeftijd wordt ingeprent, verdwijnt niet zomaar op enkele jaren.

Eens je voor jezelf hebt  uitgemaakt dat de ingesteldheid van de gelovige geen blijvende oplossingen biedt, heb je de vrijheid om je in eerste instantie door rationaliteit te laten leiden. Maar dat wil niet zeggen dat er geen ruimte meer is voor menselijk (humaan) gedrag, waarbij je tegen de ratio in bv. de medemens gaat helpen zonder dat je daar ook maar iets voor terugkrijgt. Waarom zou je het dan (rationeel gezien) doen, hé?

Om dat raadsel op te lossen, volstaat het te zien hoe wij evolutionair hebben kunnen overleven. Er waren enkele 10.000den jaren geleden voldoende belagers aanwezig die ons weer van de aardbodem hadden kunnen wegvegen. Maar door samenwerking binnen kleine groepen zijn we erin geslaagd om de gevaren (andere mensachtigen en dieren) van ons af te houden. Dat betekent dat je in alle omstandigheden op je groepsgenoten moest kunnen vertrouwen. Om dat vertrouwen te bevestigen moest je geregeld iets doen voor de anderen zonder dat je daar iets voor terugkreeg. Degenen die dat niet deden, werden door de groepsleden niet meer aanvaard. Die zijn uitgestorven want ze konden het op hun eentje niet redden. Al de overblijvers - daar zijn wij bij - hebben een genetische aanleg om zich in te zetten voor de medemens. Daar is geen God of geen gebod aan te pas gekomen. Het is vanzelf zo ontstaan.

Weer een super juiste post !

[Wil.]

De goden zijn mij gunstig gezind

[talisman]

De goden zijn mij gunstig gezind

Het verstand komt niet voor de jaren.

[maior domus]

Ik denk dat jij mijn post niet gelezen hebt. En de verwijten aan het adres van de atheïsten kan je op je buik schrijven, twijfelaar ( 120cm.) Het wordt dan ook tijd dat je eens op zoek gaat naar de antwoorden op je vragen.

De enige die ik iets verwijt is mezelf, namelijk dat ik er steeds opnieuw in trap om op jouw hoogst magere bijdragen te reageren.
Ik heb stellig de indruk dat jij niet meekan in deze discussie.
Je komt meestal niet verder dan andermans bijdragen te "liken".

= = = = =

Dus, terug onder de serieuze mensen nu, Wil:
Ik vind mezelf niet overhellen naar, maar duidelijk wel in het gelovige kamp.
Ik geloof namelijk dat het NIET gedaan is als we stoffelijk de aarde verlaten, zoals ik zelfs geloof dat we niet uit het niets komen, maar uit een vorig bestaan.
Ik geloof dat we na dit leven samenkomen met een God of een Goddelijk iets wat ons liefdevol in zich opneemt.

Wat de oorsprong van mijn geloof betreft, men zegt dikwijls dat ons dat met de paplepel ingelepeld wordt.
Ik kan dat ten stelligste ontkennen.
In mijn ouderlijk gezin gingen we niet naar de kerk, over geloof werd niet gesproken, er hingen geen kruisbeelden, er was geen bijbel in huis, er werd niet gebeden.
Niets van dat alles.
Zelfs in die mate dat ik niet eens weet of mijn ouders al dan niet gelovig waren.
Ik ging naar openbare scholen, geen katholieke.
Volgde er wel de katholieke godsdienstlessen.
Niet dat dat veel indruk op mij maakte als puber.

Het geloof is iets wat in mezelf is gegroeid op latere leeftijd, door bepaalde gebeurtenissen getriggerd.
Mijn geloof is een diep gevoel, een intuïtie.
Het is ook geen middel om tot oplossingen te komen.
Ik ben niet op zoek naar rationele oplossingen.
Het is een bevrijding, een geruststelling, een houvast, inderdaad.
Het is mijn persoonlijke waarheid waar ik kracht uit put.

Ik geloof niet dat de aarde in een week geschapen is.
Ik denk wel dat het mogelijk is dat het leven op aarde van elders uit het heelal komt (want een rotsblok en water zijn niet in staat om tot leven te komen), en dat de kiemen van leven overal in het heelal aanwezig zijn.
Of dus op aarde gebombardeerd zijn.
Maar zoiets is wetenschap, en geen geloof.
Nu neemt dat voor mij niet weg dat er achter dat levende systeem heelal, een Goddelijk iets zit. Iets wat alles in gang heeft gezet, en wat de mens beïnvloedt.
De rol van onze vrije wil daarin is me nog niet duidelijk.
Daar zijn dikke boeken over geschreven die veelal boven mijn petje gaan.

(Maar misschien heeft talisman daar wel een verklaring over   )

[talisman]

Ik denk dat jij mijn post niet gelezen hebt. En de verwijten aan het adres van de atheïsten kan je op je buik schrijven, twijfelaar ( 120cm.) Het wordt dan ook tijd dat je eens op zoek gaat naar de antwoorden op je vragen.

De enige die ik iets verwijt is mezelf, namelijk dat ik er steeds opnieuw intrap om op jouw hoogst magere bijdragen te reageren.
Ik heb stellig de indruk dat jij niet meekan in deze discussie.
Je komt meestal niet verder dan andermans bijdragen te "liken".

Dan moet je toch maar eens de moeite doen mijn bijdrage gedurende jaren eens bekijken. En als ik het met iemand eens ben laat ik dit weten, ook als ik het er niet mee eens bent. Verder dan wat zweverige onzekere post heb ik van jou nog niet gelezen.

[Wil.]

(...)Ik vind mezelf niet overhellen naar, maar duidelijk wel in het gelovige kamp.
Ik geloof namelijk dat het NIET gedaan is als we stoffelijk de aarde verlaten, zoals ik zelfs geloof dat we niet uit het niets komen, maar uit een vorig bestaan.
Ik geloof dat we na dit leven samenkomen met een God of een Goddelijk iets wat ons liefdevol in zich opneemt.

Wat de oorsprong van mijn geloof betreft, men zegt dikwijls dat ons dat met de paplepel ingelepeld wordt.
Ik kan dat ten stelligste ontkennen (…).

OK, dan ben jij eerder een uitzondering wat betreft de manier waarop je in de godsdienst bent terecht gekomen. De meeste mensen die geloven  zijn er via de ouderlijke paplepel ingerold en blijven dan gewoonlijk lang hangen in 'de enige ware godsdienst': dat kan voor de één het christelijk geloof zijn, voor de ander het diametraal daartegenover staande islamgeloof zijn en voor een derde weer wat anders.

Het klopt dat heel wat mensen behoorlijk met ontzag worden vervuld wanneer ze de aarde en het heelal errond wat grondiger beginnen te observeren. Dat wekt spontaan de reflex op om 'the God of the gaps'  in het leven te roepen: aangezien we zelf niet alles kunnen verklaren en dat sluit in: noch de vastgestelde feiten, noch de gevoelens die ze in ons doen opborrelen, grijpen we al gemakkelijk naar de Grote Gatenvuller: er zal wel iemand (of "iets") zijn dat daarvoor verantwoordelijk is en daar controle over heeft. Vooral dat laatste is typisch voor gelovigen: die godheid of dat 'principe' kan te allen tijde de richting bepalen waarin we worden gestuurd. Dus: gedraag je maar goed, want anders …

Je bent dan nog maar één stap verwijderd van de persoonlijke God van de 3 wereldgodsdiensten en dat is een venijnig bazeke. Maar ook die andere godheid, de 'kracht', het 'iets' dat wel 'ergens' moet aanwezig zijn is een gewillig product van de menselijke geest.