Daar sta he dan .....

tari



Superlid
Lid sinds: 12-4-2008
Antw.: 6760
Zo Aug 12, 2012 11:24 am

--------------------------------------------------------------------------------

..... Opeens sta ik op een vroege zomerse zondagmorgen met een rolgordijn in mijn handen. In een poging licht in het duister van mijn keuken te brengen, trok ik iets te hard aan het kettinkje en viel het ding naar beneden. Geen nood, ik heb een prima doe-het-zelver in huis, die lost dat wel op.

Ik ben allang aangekleed en als hij eindelijk zijn bed uit komt - wat duurt het lang als je daarop moet wachten - wil hij eerst koffie, een sigaretje, naar de w.c., nog een bakkie, weer een peuk.
"Man, schiet toch es op!"
"Rustig jij, 't is zondag, weet je wel."
Hij loopt nog in badjas en wil zich eerst aankleden. Zijn hand reikt alweer naar het pakje sigaretten maar ik kan erg overtuigend zijn en bovendien heb ik het trappetje om op het aanrecht te klimmen al klaargezet. Ik hou van opschieten, vooral als een ander de klus moet klaren en hij besluit me m'n zin te geven.

Daar staat hij dan op het aanrecht, wijdbeens over de wasbak omdat zijn voeten daar niet in passen. Ik geef het gordijn aan, oeps, kettinkje aan de verkeerde kant. Het kost wat moeite om dat lange ding om te draaien maar het lukt. Met twee handen de rol boven zijn hoofd vasthoudend, probeert hij de uiteinden in de houders te klikken. 't Wil niet zo lukken en het ding rolt een beetje af. Poging twee dus. Weet U nog, in badjas, model overslag met ceintuur, wijdbeens.

Aan de overkant zit een mevrouw op haar balkon. Ze geniet van het vroege zonnetje en is vol aandacht voor het gebeuren in mijn keuken. Net als haar aandacht verslapt omdat wat ze ziet niet echt interessant is, gebeurt het. De ceintuur schiet los, de badjas valt open.
Daar staat ie, in vol en vooral bloot ornaat. Het gordijn loslaten, nee, dan valt het weer, De jas dichtdoen? Dan moet hij het gordijn loslaten. Dilemma!!!
Er volgt een kort hemelwaarts gesprek en ik sta helemaal niet te lachen, écht niet. De buurvrouw wel, volkomen ongegeneerd richt ze haar volle aandacht op die hulpeloze blote vent.
"Schiet verd ... es op!! Knoop m'n jas dicht!!!"
Want ja, waar laat je zo gauw een rolgordijn.
Gelukkig kan hij mijn brede grijns niet zien en ik offer me op. Ik klim achter hem op het trappetje en probeer de ceintuur te knopen. Da's nog een heel gedoe vanaf de achterkant, dat kan ik jullie wel vertellen maar het lukt me omdat ik me absoluut niet haast.
De overbuurvrouw steekt twee duimen de lucht in, een pluim voor mij of misschien heeft ze het over iets heel anders, zou zomaar kunnen.

De volgende dag komen we elkaar bij het boodschappendoen tegen. Wat ze tegen me zei? Gaat jullie niks aan! We hebben wel staan gniffelen samen, dat dan weer wel.
Met het rolgordijn is het helemaal goedgekomen, we hebben een nieuw exemplaar gekocht.

 

Anekdote ingestuurd door rita op 25-08-12 (ID 1215)