onze huwelijksdag (écht gebeurd)

het was in het gezegende jaar 1982. We trouwden op vrijdag 13 augustus ...... Ik reed met de ceremoniewagen die me was komen oppikken naar het huis van mijn aanstaande. Ik bel aan, mijn aanstaande schoonmoeder doet de deur open en mijn bruid komt de trap af. Ze mistrapt haar, gelukkig zonder erg, kleed wat vuil maar dat was vlug verholpen. We drinken wat en nodigen de chauffeur van de ceremoniewagen uit om ook binnen te komen. Als hij het portier van de auto opendraait, rijdt er pardoes een fietser tegen, gelukkig niet erg, wat schrammen en zo. We rijden daarna naar de kerk. Daar aangekomen loopt de vorige dienst (ook een huwelijk) serieus uit, om en bij het half uur; niet erg maar toch ... Zenuwachtig stapt mijn bruid de trappen van de kerk op (ik was al binnen natuurlijk) samen met haar vader. Ze struikelt en laat haar bruidsboeket vallen. Het valt uitéén. Vader probeert te helpen, al bij al niet erg, kleed wat vuil en vader vergeet zijn hoed op de trappen van de kerk. De murmelende pastoor (waarschijnlijk die van Raymond vh Groenewoud) is onverstaanbaar en wil blijkbaar het verloren half uurtje inhalen. Mijn ring past niet !!!! hoe kan dàt nu ???? afijn niet zo erg : ring aan de andere hand, daar past hij wél. Buitengekomen gaan onze ouders en getuigen al naar de feestzaal (in Beveren) waar ook de andere familieleden en genodigden zullen komen terwijl wij foto 's laten trekken in Merksem. Fotograaf was al bij al niet zo 'n goeie maar niet erg, we trekken wat foto 's méér. We rijden na de fotoshoot ook naar Beveren, langs de Imalsotunnel (dat was 't kortste zei de chauffeur). Net voor we de tunnel willen inrijden slaat het licht van de tunnel op rood. We wachten en kunnen niet meer achteruit want daar staan nu ook wagens. 5 minuten, 10... 15... een half uur. Een kraan komt uit de tegenovergestelde richting uit de tunnel gereden, nou ja, rijden... Resultaat : we komen te laat op ons eigen feest. Geen erg : 't is ons feest en de genodigden wensen ons het allerbeste. De regenbuien van 's morgens zijn vertrokken en het zonnetje komt piepen. Iedereen wil profiteren van het betere weer en we zitten, mijn vrouw en ik, alléén aan tafel ... Niet zo erg, kunnen we wat babbelen... Eén van de neefjes valt in de eendenvijver .... Gelukkig ! avondfeest. Tijdens dit feest gebeuren in chronologische volgorde volgende feiten : de DJ is blijkbaar het plaatje van onze openingsdans (TI AMO) vergeten; dansende deerne van één van de vrienden verliest haar evenwicht tijdens een walske ... haar slip is nergens te bespeuren. Dansende nonkel verliest zijn brilglas dat in gruzelementen uit elkaar spat. Onze cadeaukes staan mooi uitgestald naast de dansvloer .... yep ! éne met z'n zatte botten erin ... AFIJN EN TOEN WAS HET 14 augustus

 

Anekdote ingestuurd door Fafifournik op 14-05-13 (ID 1242)