Levensdroom: Spoorloos

Een periode in je leven, hoe klein dan ook, terug voor de geest halen kan als een droomherinnering door je hoofd dwalen en  blijven dwalen. Er komt geen eind aan de vele vragen die onbeantwoord blijven. Er komt geen eind aan de film die zich constant binnen in je afspeelt, die steeds op dezelfde manier aanvangt maar nooit  een einde kent. Het blijft een zoeken naar het hoe, het waarom de dingen verliepen zoals ze verlopen zijn. Het blijft het zich afvragen of er ooit een moment komt waarop dat stormachtige deeltje  van je leven kan afgesloten worden met een stevige handdruk, een openhartige blik, een glimlach, een kus….

Niet dagelijks maar toch, soms dwalen mijn gedachten af naar een tijd, een zwarte tijd in mijn leven waarin er  af en toe een lichtpuntje mij de kracht gaf om niet onderuit te gaan. De zwartse periode van mijn bestaan speelde zich af in Griekenland, mijn Godenland, mijn tweede vaderland, mijn paradijslijk vakantieland. Gelukkig werd ik opgevangen door een dame, Ourania, die mij logis aanbood, die mij vertrouwen schonk, die mij enorm tot steun is geweest.

 Zij had een dochter en een zoon. Die zoon deed zijn legerdienst , heel ver van huis en  kwam zelden op verlof. In die tijd duurde een legerdient in Griekenland 2 jaren. De mama had een hartkwaal, dochter-lief zorgde voor de nodige problemen en met haar oogappel, Kosta, had ze enkel schriftelijk contact en af en toe een telefoongesprekje. Ze hadden het niet breed en konden zich geen ellenlange gesprekken veroorloven. Ze leefden in een grauwe appartementenblok, in een buitenwijk van de grootstad.

Ik ben met de trein, wat een hele ervaring was, naar Komotini gereisd , ben daar naar de legereenheid gestapt, mij aangemeld als een familielid van Kosta dat helemaal uit België gekomen was om een groet te brengen in de hoop dat de jonge soldaat toch enkele dagen mee zou mogen om Kerst en Nieuwjaar te vieren samen met zijn mama, zus en mij!

Ik had nooit gedacht dat het zou lukken maar het lukte. Kosta mocht naar huis! Wat een geluk voor de moeder! De zus had het er moeilijk mee. Zij begreep niet hoe het mogelijk was dat ik, een vreemde, zoiets voor elkaar gebracht had.

Ik ben geruime tijd bij die familie op logement geweest. Heb daar lief en leed gedeeld. Heb daar de Griekse mentaliteit leren kennen met zijn zalige maar ook zijn minder fijne kantjes. Ik ben vetrokken naar België, we hebben nog heen en weer geschreven maar die schrijfsels zijn doodgebloed. Niets blijft er over van die tijd in Nea Philadelfia, enkel de herinnering aan Ourania, Evi en Kosta. Zelfs hun beeltenis is vervaagd in mijn geest. Wat zou ik hen graag eens terug zien. Ik heb al gezocht in de telefoonboeken van Athene. Er staat honderden keren de naam Charisis vermeld . Onbegonnen werk  om ze allemaal te bellen. In Nea Philadelfia is er nu zoveel veranderd dat ik mijn weg er kwijt geraak. Leeft de mama nog? Is Evi getrouwd? En Kosta, heeft die een gezinnetje opgebouwd ?

Waar een wil is, is een weg. Ik wil, ik wil ik wil hen terugvinden maar de weg is als het ware weggemaaid  onder mijn voeten. Waar ik ook ga, elk spoor loopt…. spoorloos.

 

Seniorennet, mijn droom is een onuitsprekelijk verlangen . Een verlangen naar een weerzien . Een weerzien  waarin een heel klein stukje woelig leven van me  sereen zou kunnen afgesloten worden. Een weerzien van mensen die eventjes een heel grote rol gespeeld hebben in dat kleine leventje van me. Een weerzien van mensen die mij zoveel levenswijsheid bijgebracht hebben, die mij  “ mijn “ Griekenland leren kennen hebben langs een achterpoortje waarlangs maar weinigen toegang krijgen.

Zouden mijn herfstjaren eventjes het geluk kunnen ervaren  van een weerzien ?

 

Kalimera (Deinze) , ingegeven op 27 augustus 2007, 13:01

In totaal 3904 maal gelezen | 31 waarderingen

Kan u deze droom waarmaken? Klik hier!

Wil je deze levensdroom delen met een vriend? Klik dan hier!

Heb jij ook een levensdroom? Vertel het ons!

Waardeer deze droom

Ik heb ook deze droom (0)

Geen inzendingen

Reacties (4)

Voor de auteur:

Droom tegen de regels? Reactie tegen de regels? Meld het ons op: levensdroomabuse@SeniorenNet.be