Waar vandaan: Levensdromen > Reizen > Wandelen aan het Kivumeer, daar waar ik heb leren lopen

Levensdroom: Wandelen aan het Kivumeer, daar waar ik heb leren lopen

Ik ben bijna 54 jaar en heel lang geleden woonde ik in Bukavu aan het Kivumeer. Mijn vader vetrok uit Belgie in 1953 en in januari 54 zijn wij, mijn moeder en ik, hem achternagereist. In april, toen ik een jaar werd kon ik lopen, ik heb dat geleerd aan de oevers van het Kivumeer. Wij zijn in 55 terug naar Belgie gekomen maar mijn vader heeft altijd van Kongo gehouden. Ik heb alleen maar zijn verhalen daarover. Hij is ondertussen ook al 18 jaar geleden gestorven. Mijn grote droom is om ooit nog eens langs de oevers van het Kivumeer te wandelen. En om de lucht en de natuur te ruiken. En hoe ouder ik word hoe meer ik daaraan denk. Zou ik via de een of andere organisatie mee kunnen naar Bukavu of ergens aan het Kivumeer? Ik kan dan ook meehelpen met hetgeen zij ginds doen.

Onsma zandhoven (zandhoven) , ingegeven op 30 maart 2007, 15:07

In totaal 4579 maal gelezen | 20 waarderingen

Kan u deze droom waarmaken? Klik hier!

Wil je deze levensdroom delen met een vriend? Klik dan hier!


Heb jij ook een levensdroom? Vertel het ons!

Waardeer deze droom

levensdroom levensdroomlevensdroom levensdroomlevensdroomlevensdroom levensdroomlevensdroomlevensdroomlevensdroom levensdroomlevensdroomlevensdroomlevensdroomlevensdroom

Ik heb ook deze droom (0)

Geen inzendingen



Reacties (6)

Lotgenoot,
Ook ik ben geboren in Bukavu,en ook vlak aan het kivumeer,in 1952,en in 1960 juli,zijn we terug naar Belgie gevlucht. We woonden aan de katedraal,met het groene dak ,en hadden een kleine zeilboot beneden aan het meer. Mijn vader gaf les in het atheneum ook dichtbij, en gingen zwemmen aan de bot,kent u dat ? We zijn met vijf broes en zussen,en hebben allemaal het verlangen om eens terug te keren,zoals onze ouders eenmaal gedaan hebben ongeveer 20j.geleden,en toen was er al te weinig drinkwater. Nu zou ik het toch niet riskeren want het is er echt niet veilig . Maar als er ooit een kans is,in betere tijden?dan zeker en vast. Nog veel groetjes,hilde

Elf, ingegeven op 20 juli 2007, 10:37

Wij woonden 10 jaar in Katanga!
Ik was 1,5 jaar toen ik en mijn moeder in 1950 onze pa achterna reisden naar Jadotstad (Shinkolobwe)in Zuid-Katanga. Mijn herinneringen gaan terug tot het 2de leerjaar in "Le Marinel" waar pa voor Union Minière werkzaam was aan de stuwdam. Nadien werd het Kolwezi. De grote school van de Paters Franciscanen; 3de in 't frans, 4de in't frans, 5de in 't frans en 6de leerjaar in 't nederlands. De onderwijzers ken ik ook nog. In juli 60 de vlucht naar Rhodesie, 10 dagen in Bulawayo, dan naar België. De natuur, de grote open mijn (carrière genoemd), het droge seizoen (6mnd)april-oktober. Terug gaan zit er niet in; te kostelijk. Voor ieder die het zich kan veroorloven en de reis op een veilige begeleide manier kan maken; doen! Hoewel wij (2zussen-1broer) heel jong waren halen we nog herinneringen op bij de verjaardag van pa of ma.

S uit Limburg, ingegeven op 25 mei 2007, 23:43

Kabissa !
Een heerlijke droom, beste mensen ! Met de frisse geuren, de aangename warmte, de geluiden van mensen in de straat, het dagritme in functie van de zonnewarmte en, ja, ik durf daar ook van dromen, al is het het Tanganyika Meer. Ik heb van een vriendin die er onlangs geweest is een potje rode aarde gekregen, van ginds. De geur ontbreekt, de warmte zit er niet in en dat is het helemaal. Het klopt, Onsma, we zijn er destijds met heel veel geweest. De wereld waaruit onze droom geplukt is, is een fragmentje uit een geheel dat gevormd is door een hele samenleving gemaakt door èn Afrika met al haar mooie kanten, èn de samenleving waarin we leefden. En een herinnering plukt daar één pluimpe uit. Onma, ik wil hiermee je droom niet wegredeneren en wens van ganser harte dat je je droom ooit gerealiseerd ziet maar wees er dan klaar voor om dingen anders te zien dan je zou wensen ! Met andere woorden, geniet van je droom ! Ik probeer hier in het koude noorden de Arikaanse zon te zien in menselijke warmte, vreugde en positiviteit en dat aanbod is hier bij onze koele Noorderlingen echt rijkelijk aanwezig. Kabissa kabissa !

Mwana muke, ingegeven op 07 april 2007, 09:58

Ook ik verloor in bukavu mijn hart
Dag, soortgenoot. Ook ik verloor lang geleden mijn hart aan Afrika, waar ik in '49 aan de oevers van het Kivumeer geboren werd. Ik had als "levensdroom" opgegeven dat ik ervan droom daar ooit naar terug te keren. Iets wat om 2 redenen niet kan : de gevaarlijke situatie in dat gebied én mijn financiën (invalide). Ik kreeg helaas zoveel vervelende reacties van een aantal senioren dat ik mijn droom liet verwijderen. De mensen begrijpen blijkbaar niet dat er in België vele duizenden kinderen van ex-kolonialen rondlopen, die destijds ginder zijn geboren en opgegroeid, die tijdens hun puberteit ruw uit hun vaderland werden weggerukt en die de rest van hun leven met dat niet te stillen heimwee naar "hun" onvergetelijke Afrika blijven rondlopen. Ik steun je droom van harte!

Jambo, ingegeven op 03 april 2007, 12:01

Vervolg
ONSMA. Ben vergeten te melden : Ben 48jaar Ben vertrokken april 1964. Terug November 1972.

MVDB, ingegeven op 01 april 2007, 10:38

gelijkaardige droom
Onsma, toevallig dat ik er op uitkom.Ben als kind van een militaire vader van mijn eerste leerjaar tot mijn tweede moderne in Rwanda verzeild. Ginds geraken is al veeele jaren een droom maar de genocide houdt mij van mijn doel . Ook financieel is het niet te onderschatten voor twee personen uit hetzelfde gezin. In het kivumeer heb ik leren zwemmen en naar Bukavu moest ik voor de controles van mijn ogen. Mischien is dit berichtje het begin van een mogelijkheid om deze droom te realiseren .( Hij is geplaatst op mijn verjaardag, wie weet ) Groetjes, M

MVDB, ingegeven op 01 april 2007, 10:27



Voor de auteur:

Droom tegen de regels? Reactie tegen de regels? Meld het ons op: levensdroomabuse@SeniorenNet.be