2.2 Waarom thuiszorg zo actueel is

Steeds meer ziet men in hoe belangrijk thuiszorg is en erkent men de behoefte om ondersteuning voor families uit te bouwen.

Wie voor een ouder, een partner, een kind of een ander familielid zorgt, doet dit op grond van persoonlijke motieven, de relatie die hij met de betreffende persoon heeft, de affectie die hij voor hem of haar voelt... Hij wil zich verantwoordelijk voelen voor de zorgbehoevende persoon. Deze inzet en affectie kunnen niet door institutionele zorg worden vervangen.

De Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) omschrijft 'gezondheid' als het geheel van lichamelijk, psychisch en sociaal welzijn. Het is aannemelijk dat deze drie aspecten van gezondheid het best verwezenlijkt worden in een thuissituatie, waar men zich geborgen en veilig voelt, omringd door mensen die men kent en liefheeft, waar men vrij is en zelfstandig kan blijven.

De medische kennis en kunde is de laatste decennia sterk geëvolueerd, wat heeft geleid tot een sterke stijging van de gemiddelde levensverwachting. Mensen worden steeds ouder en kinderen die geboren worden met bepaalde aandoeningen hebben nu veel meer overlevingskansen dan vroeger. Die situatie stelt ons thans voor een aantal nieuwe uitdagingen. De verwachtingen ten aanzien van en de druk op de thuiszorg worden groter.

De zorg door verwanten of vrienden mag niet vanzelfsprekend worden onder het motto van solidariteit. Studies bevestigen dat mensen bereid blijven om in te staan voor zorgbehoevende personen, maar in onze huidige maatschappij is de beschikbaarheid niet vanzelfsprekend. Zo gaan in de meeste gezinnen beide partners uit werken en kan de zorg dus niet door het gezin alleen, zonder hulp van buitenaf, worden gedragen. Wanneer men die zorg als een volwaardige zorg wil erkennen, dan moeten er telkens nieuwe voorzieningen worden uitgebouwd.

Tenslotte spelen economische factoren een rol bij de hernieuwde aandacht voor thuiszorg. Enerzijds probeert men de uitgaven voor de gezondheidszorg te beheersen, des te meer omdat men verwacht dat deze met de vergrijzing van de bevolking nog zullen stijgen. Anderzijds probeert men een rem te zetten op de overconsumptie van geneeskundige zorgen, bepaalde diagnosetechnieken en medicatie. Men zoekt naar lichtere en dus goedkopere vormen van zorgverlening. Thuiszorg lijkt dan het alternatief te zijn voor de dure intramurale opvang. Dit brengt een verschuiving met zich mee van de verantwoordelijkheden en kosten van de overheid naar de burger en naar het thuismilieu. Deze verschuiving heeft echter pas zin wanneer ze gepaard gaat met een degelijke ondersteuning en een efficiënt thuiszorgbeleid.

Bron: Werkgroep thuisverzorgers vzw