de tijd van toen 70+ /TE BEWAREN
-
amadee
Goeiedag,
Thuis hadden we vroeger nog oude duitse postzegels van miljoenen marken.
Veel van die oude dingen, albums, postzegels, sigarenbandjes, muntjes en wat weet ik wat nog allemaal zijn door allerlei omstandigheden verloren gegaan, verbalemond of doodgewoon opgeruimd.
Toch gebeurt het dat ik een oude herinnering terugvind, die aan de herhaaldelijke opruimingen zijn ontsnapt.
Thuis in Merksem, was achter de woning naast het koertje, een rommelkot. In dat rommelkot stond een oude rommelkast, een rommelkast vol met rommel. Als klein jongetje was het een avontuur om tussen die rommel naar schatten te zoeken. Zo vond ik een klein stevig boekje, amper ter grootte van een postkaart, maar wel nogal dik, het was een wereldatlas.
Het stonk naar de kattepis, maar na het een tijdje op te laten luchten verdween die reuk. Het boekje moet iets van rond 1900 te zijn geweest en had behoord aan mijn grootvader die kok was bij de red-star-line en die op een van die boten een rond de wereld had gevaren.
Ik heb dat boekje enkele jaren geleden nog eens gevonden, maar ik vrees dat het met de laatste opruimbeurt van mijn kinderen de weg naar de brandstapel niet heeft overleefd.
Niettegenstaande al hetgeen het atlasje heeft meegemaakt, was het in goede staat, volledig intakt, het moet van goede kwaliteit geweest zijn. Heel de wereld stond er, zelfs de Noordpool en de Zuidpool, België en Nederland op één bladzijde, ook veel bladeren met schematische voorstlelling van dingen zoals: de 10 meest bevolkte landen voorgesteld door ventjes, één manneke voor één miljoen inwoners, enz. de 10 grootste gebouwen, enz., en bovenop een lijst steden van steden en plaatsen, met verwijzing naar de bladzijde, en met hun geographische ligging (lengte- en breedtegraden). Ik was nog geen 10 jaar, het intigreerde me allemaal, en als er al eens iets stond over België was ik een beetje fier. Ik heb daar een passie voor landkaarten aan over gehouden .
Ik stop even want ik moet naast mijn deur gaan babysitten. Ik riskeer niet van de geschreven tekst zozo te laten. Tot seffes.
Thuis hadden we vroeger nog oude duitse postzegels van miljoenen marken.
Veel van die oude dingen, albums, postzegels, sigarenbandjes, muntjes en wat weet ik wat nog allemaal zijn door allerlei omstandigheden verloren gegaan, verbalemond of doodgewoon opgeruimd.
Toch gebeurt het dat ik een oude herinnering terugvind, die aan de herhaaldelijke opruimingen zijn ontsnapt.
Thuis in Merksem, was achter de woning naast het koertje, een rommelkot. In dat rommelkot stond een oude rommelkast, een rommelkast vol met rommel. Als klein jongetje was het een avontuur om tussen die rommel naar schatten te zoeken. Zo vond ik een klein stevig boekje, amper ter grootte van een postkaart, maar wel nogal dik, het was een wereldatlas.
Het stonk naar de kattepis, maar na het een tijdje op te laten luchten verdween die reuk. Het boekje moet iets van rond 1900 te zijn geweest en had behoord aan mijn grootvader die kok was bij de red-star-line en die op een van die boten een rond de wereld had gevaren.
Ik heb dat boekje enkele jaren geleden nog eens gevonden, maar ik vrees dat het met de laatste opruimbeurt van mijn kinderen de weg naar de brandstapel niet heeft overleefd.
Niettegenstaande al hetgeen het atlasje heeft meegemaakt, was het in goede staat, volledig intakt, het moet van goede kwaliteit geweest zijn. Heel de wereld stond er, zelfs de Noordpool en de Zuidpool, België en Nederland op één bladzijde, ook veel bladeren met schematische voorstlelling van dingen zoals: de 10 meest bevolkte landen voorgesteld door ventjes, één manneke voor één miljoen inwoners, enz. de 10 grootste gebouwen, enz., en bovenop een lijst steden van steden en plaatsen, met verwijzing naar de bladzijde, en met hun geographische ligging (lengte- en breedtegraden). Ik was nog geen 10 jaar, het intigreerde me allemaal, en als er al eens iets stond over België was ik een beetje fier. Ik heb daar een passie voor landkaarten aan over gehouden .
Ik stop even want ik moet naast mijn deur gaan babysitten. Ik riskeer niet van de geschreven tekst zozo te laten. Tot seffes.
-
amadee
Hallo, ik ben er weer.
Ik heb weer eens gesukkeld met de tekst,ik ga verder.
Toen in 1941 de duitsers het aan de stok kregen met de russen, het door de russen bezette Polen en daarna Rusland zelf binnenvielen, toen kwam mijn vader thuis met een grote kaart van Europa en een zakje zwarte en rode vlaggespeldjes, zodat hij als een veldheer de krijgsverrichtingen kon volgen. De kaart werd op een bord gespeten nabij de radio aan de muur gehangen.
We luisterden om een uur of 7 naar het "Oberkommando der Wehrmacht" op radio Brussel, wat de duitsers wisten te vertellen, en op half negen zetten we ons met ons oor tegen de radio om te luisteren naar de vlaamse uitzending van radio Londen met Jan Moedwil. Wanneer de duitsers vertelden dat ze weeral 50 km waren gevorderd, verkondigden de russen dat ze met tactische elastische beweging een frontverkorting hadden uitgevoerd, en als de russen zeiden dat ze de duitsers 50 km hadden teruggedrongen, dan beweerden de duitsers dat ze door een tactisch elastisch maneuver het front weeral hadden weten te verkorten. Het kwam allemaal op hetzelfde neer; waar heb ik nu weer gelezen dat het er niet zozeer op aankomt wat ge zegt maar wel hoe ge het zegt.
En wij op die kaart vreemde namen zoeken en vlaggetjes verzetten. op de langen duur stonden er vlaggetjes langs alle kanten: Oost Europa, Noord-Afrika, Sicilië en Italië, en Bretagne. Op het laatst werd het nog moeilijk bij te houden en zaten ze zowaar in Antwerpen voor dat we het goed en wel in de gaten hadden.
Van al die namen in Rusland zijn er niet veel blijven hangen in ons geheugen, Kiev ja, en Dnjepropetrovsk, maar die vernoem ik allen maarn omdat hij zo russisch klinkt en omdat de kunst erin bestaat die 5 keer achter elkaar uit te spreken binnen de 5 seconden (er is geen prijs aan verbonden). De Dnjepr kwam nogal dikwijls in het nieuws; dat is een grote rivier in Oekraïne, en zo kwam het dat in Merksem een stukje antitankgracht, die de duitsers hadden aangelegd in de Polders nabij de Luchtbal, dat die gracht dus de Dnjepr werd genoemd, op zijn Antwerps: "Den Djepper". Dicht daarbij stonden "Rommel-asperges", 3 m hoge palen op 3 m van elkaar, om zweefvliegtuigen het landen te beletten.
Rommel was de duitse generaal in Noord-Afrika.
Allee dan, tot de volgende keer. Het beste.
----------------
De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan.
De legerbenden sneven, een volk zal niet vergaan.
Ik heb weer eens gesukkeld met de tekst,ik ga verder.
Toen in 1941 de duitsers het aan de stok kregen met de russen, het door de russen bezette Polen en daarna Rusland zelf binnenvielen, toen kwam mijn vader thuis met een grote kaart van Europa en een zakje zwarte en rode vlaggespeldjes, zodat hij als een veldheer de krijgsverrichtingen kon volgen. De kaart werd op een bord gespeten nabij de radio aan de muur gehangen.
We luisterden om een uur of 7 naar het "Oberkommando der Wehrmacht" op radio Brussel, wat de duitsers wisten te vertellen, en op half negen zetten we ons met ons oor tegen de radio om te luisteren naar de vlaamse uitzending van radio Londen met Jan Moedwil. Wanneer de duitsers vertelden dat ze weeral 50 km waren gevorderd, verkondigden de russen dat ze met tactische elastische beweging een frontverkorting hadden uitgevoerd, en als de russen zeiden dat ze de duitsers 50 km hadden teruggedrongen, dan beweerden de duitsers dat ze door een tactisch elastisch maneuver het front weeral hadden weten te verkorten. Het kwam allemaal op hetzelfde neer; waar heb ik nu weer gelezen dat het er niet zozeer op aankomt wat ge zegt maar wel hoe ge het zegt.
En wij op die kaart vreemde namen zoeken en vlaggetjes verzetten. op de langen duur stonden er vlaggetjes langs alle kanten: Oost Europa, Noord-Afrika, Sicilië en Italië, en Bretagne. Op het laatst werd het nog moeilijk bij te houden en zaten ze zowaar in Antwerpen voor dat we het goed en wel in de gaten hadden.
Van al die namen in Rusland zijn er niet veel blijven hangen in ons geheugen, Kiev ja, en Dnjepropetrovsk, maar die vernoem ik allen maarn omdat hij zo russisch klinkt en omdat de kunst erin bestaat die 5 keer achter elkaar uit te spreken binnen de 5 seconden (er is geen prijs aan verbonden). De Dnjepr kwam nogal dikwijls in het nieuws; dat is een grote rivier in Oekraïne, en zo kwam het dat in Merksem een stukje antitankgracht, die de duitsers hadden aangelegd in de Polders nabij de Luchtbal, dat die gracht dus de Dnjepr werd genoemd, op zijn Antwerps: "Den Djepper". Dicht daarbij stonden "Rommel-asperges", 3 m hoge palen op 3 m van elkaar, om zweefvliegtuigen het landen te beletten.
Rommel was de duitse generaal in Noord-Afrika.
Allee dan, tot de volgende keer. Het beste.
----------------
De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan.
De legerbenden sneven, een volk zal niet vergaan.
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Misschien wat meer uitleg over de de uitzendingen van het
N I R van uit Londen, deze werden zodanig gestoord door de
Duitsers dat het bijna niet om beluisteren was.
Het was verboden er naar te luisteren omdat er richtlijnen gegeven
werden in code taal voor de verzetsgroepen
Jan Moetwil was de nieuwslezer en eindigde altijd met de woorden
" en zonder op te boffen, maar toch krijgen we ze wel,die moffen.
N I R van uit Londen, deze werden zodanig gestoord door de
Duitsers dat het bijna niet om beluisteren was.
Het was verboden er naar te luisteren omdat er richtlijnen gegeven
werden in code taal voor de verzetsgroepen
Jan Moetwil was de nieuwslezer en eindigde altijd met de woorden
" en zonder op te boffen, maar toch krijgen we ze wel,die moffen.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
amadee
Goeiedag,
Wij hadden thuis een radio van zolang ik weet. Eigenlijk was hij van mijn grootmoeder, en stond hij ook bij mijn grootmoeder, die woonde destijds bij ons boven, want het was haar huis.
Een radio was in de jaren 30 toch een teken van rijkdom en bij-de-tijd-zijn. Al van in de jaren 20 had mijn grootmoeder een radio. Dat kwam omdat haar zoon, mijn nonkel dus, op den "Bell" werkte, waar ze radio's maakte. Mijn nonkel was heel handig en slim, en bracht het binnen den Bell van loopjongen tot hetgeen men daar "ingenieur van den Bell" noemde. Hij frutselde onder andere een radio in mekaar; ik heb daar nog een vage herinnering aan: een metalen constructie: een platformpje 5cm hoog met op de voorkant een stuk of 4 knoppen voor het regelen en boven op het platform een ordeloze verzameling van zeker wel 10 lampen in allerlei vormen en kleuren, en nog wat andere dingen en dat allemaal aan elkaar verbonden met gekleurde draden langs de onderkant van het platformpje. Het stond in een kastje met 2 deurtjes, de bovenkant van dat kastje kon naar boven scharnieren, zodat ge van boven aan de radio kon.
Dat kan ik U in detail beschrijven want ik heb dat kastje nog, het is een familie-erfstuk.
Het heeft nog tot lang na de oorlog geduurd dat de kwaliteit van een radio werd gemeten naar het aantal lampen dat er in zat. Licht gaven ze niet, tenzij een flauwe gloed, sommigen konden wel erg warm worden.
Tot zo dadelijk. Er is iets toegekomen op dit forum, dat ga ik eerst bekijken.
Amedee
Wij hadden thuis een radio van zolang ik weet. Eigenlijk was hij van mijn grootmoeder, en stond hij ook bij mijn grootmoeder, die woonde destijds bij ons boven, want het was haar huis.
Een radio was in de jaren 30 toch een teken van rijkdom en bij-de-tijd-zijn. Al van in de jaren 20 had mijn grootmoeder een radio. Dat kwam omdat haar zoon, mijn nonkel dus, op den "Bell" werkte, waar ze radio's maakte. Mijn nonkel was heel handig en slim, en bracht het binnen den Bell van loopjongen tot hetgeen men daar "ingenieur van den Bell" noemde. Hij frutselde onder andere een radio in mekaar; ik heb daar nog een vage herinnering aan: een metalen constructie: een platformpje 5cm hoog met op de voorkant een stuk of 4 knoppen voor het regelen en boven op het platform een ordeloze verzameling van zeker wel 10 lampen in allerlei vormen en kleuren, en nog wat andere dingen en dat allemaal aan elkaar verbonden met gekleurde draden langs de onderkant van het platformpje. Het stond in een kastje met 2 deurtjes, de bovenkant van dat kastje kon naar boven scharnieren, zodat ge van boven aan de radio kon.
Dat kan ik U in detail beschrijven want ik heb dat kastje nog, het is een familie-erfstuk.
Het heeft nog tot lang na de oorlog geduurd dat de kwaliteit van een radio werd gemeten naar het aantal lampen dat er in zat. Licht gaven ze niet, tenzij een flauwe gloed, sommigen konden wel erg warm worden.
Tot zo dadelijk. Er is iets toegekomen op dit forum, dat ga ik eerst bekijken.
Amedee
-
amadee
Weer ne goeien dag,
Na dat eerste prototype van een radio-met-wel-10-lampen, kwam er een echte maar nog ouderwetse radio, gemaakt op den Bell.
Ge moet er niet zoveel van voorstellen. Als ge met een antenne een paar dichtbijzijnde posten kon pakken, zonder al te veel gekraak was het al goed. In merksem hadden we al voor den oorlog distributie, zoals er nu een TV-distributie is. Dat was toen het ideaal; ge had alleen een luidspreker nodig, dat was alles. Ge kreeg een doosje met de keuzeknop in 6 standen en de geluidsknop, dat was alles. Geen antenne nodig, geen gezever en geen gekraak, de uitzending stond altijd juist. Keuze tusssen 4 zenders: Brussel Vlaams, Brussel Frans, Hilversum en radio Kerkske, meer moest dat niet zijn. Soms was er een 5e keuze, dat was dan de eigen studio met gevraagde platen. Meer moest dat niet zijn.
Bij ons thuis bleven we de radio behouden, ook nadat de radio's moesten afgegeven worden. Naast de kaart met de vlaggetjes, want die radio diende nog maar alleen om naar Radio Londen en Jan Moedwil te luisteren. Hij (de radio, niet Jan Moedwil) werd wel afgedekt met een doek alsof het zo moest zijn, en voor de rest luisterden wij naar de distributie, totdat dat ook al werd verboden.
Naar radio Londen luisteren was inderdaad soms heelemaal niet te doen vanwege de stoornis.
Even stoppen, want ik hen bezoek.
even geduld a.b.
Na dat eerste prototype van een radio-met-wel-10-lampen, kwam er een echte maar nog ouderwetse radio, gemaakt op den Bell.
Ge moet er niet zoveel van voorstellen. Als ge met een antenne een paar dichtbijzijnde posten kon pakken, zonder al te veel gekraak was het al goed. In merksem hadden we al voor den oorlog distributie, zoals er nu een TV-distributie is. Dat was toen het ideaal; ge had alleen een luidspreker nodig, dat was alles. Ge kreeg een doosje met de keuzeknop in 6 standen en de geluidsknop, dat was alles. Geen antenne nodig, geen gezever en geen gekraak, de uitzending stond altijd juist. Keuze tusssen 4 zenders: Brussel Vlaams, Brussel Frans, Hilversum en radio Kerkske, meer moest dat niet zijn. Soms was er een 5e keuze, dat was dan de eigen studio met gevraagde platen. Meer moest dat niet zijn.
Bij ons thuis bleven we de radio behouden, ook nadat de radio's moesten afgegeven worden. Naast de kaart met de vlaggetjes, want die radio diende nog maar alleen om naar Radio Londen en Jan Moedwil te luisteren. Hij (de radio, niet Jan Moedwil) werd wel afgedekt met een doek alsof het zo moest zijn, en voor de rest luisterden wij naar de distributie, totdat dat ook al werd verboden.
Naar radio Londen luisteren was inderdaad soms heelemaal niet te doen vanwege de stoornis.
Even stoppen, want ik hen bezoek.
even geduld a.b.
-
amadee
Goeiedag,
Wij waren op den duur nog maar één van de weinigen die nog een radio hadden. Ik weet niet echt waarom, maar ik heb ook nooit geweten waarom de anderen hun radio wel hadden ingeleverd; hadden ze dat bevolen? allicht, hadden ze die komen halen? ik denk van niet, waren ze komen controleren? of waren ze binnen gevallen of zo? nooit iets van gehoord. Volgens mijn vader mochten we hem houden omdat mijn zuster op den Bell werkte, en dan mocht dat, zei hij. Mijn zuster had den Bell nooit van binnen gezien, maar mijn nonkel had haar laten inschrijven, en zo werd zij niet lastig gevallen om naar Duitsland te gaan werken. Meer weet ik ook niet.
Nochtans woonden we naast een zwarte, maar dan een echte pikzwarte collaborateur. Na de oorlog vernam ik eigenlijk pas dat hij een soort gestapo-man was, iemand die mensen die door de duitsers verdacht waren mee ging ophalen, zei men, dus in feite een gevaarlijk individu, die na de oorlog de doodstraf kreef. Alhoewel hij vanaf het begin van de oorlog onze gebuur was heb ik de man nooit ofte nimmer gezien. Kwam die alleen buiten als het donker was?? Was die alleen ergens anders actief, ik weet het niet. Zijn vrouw zag ik geregeld, en Angèleke zijn dochtertje hoorde ik in den hof "Heidewitska, vooruit geef gas" zingen maar de man, ik kende hem niet. Eigenliijk waren er maar weinig mensen in Merksem die iets van hem wisten, en bij de bevrijding werd zijn huis, gelukkig voor ons niet geplunderd of in brand gestoken; overigens waren die al lang gaan vluchten. Volgens mijn ouders was het nog een jonge man, in het begin van de oorlog zonder werk, bij een of andere duitse organisatie gesukkeld, en van 't een kwam het andere, en zo kon het dat hij in zodanige omstandigheden kwam dat hij op het totaal verkeerde pad kwam.
Ik ben na de bevrijding eens gaan loeren in dat verlaten huis, langs de kelder konden we van het ene huis naar het andere. Verder dan de kelder ben ik niet geweest, ik had echt schrik in dat huis. In de kelder vond ik stapels duitse tijdschriften, zoals "De SS-man", met veel foto's van aan het Oostfront en zo. De duitsers waren meesters in het maken van zulke foto's; ze lagen lang te koop op rommelmarkten. Ik dierf geen van die boekjes meepakken.
Dat gat in de muur dateerde al van in 1943 of zoiets. Het diende niet om te gaan vluchten bij een inval, zoals ik hier heb horen zeggen, maar wel om een uitweg te hebben als het huis zou instorten bij een bominslag, om niet in de kelder opgesloten te worden. Van in september 43 (of was het 42) vlogen veel amerikaanse of engelse bommenwerpers over, op weg naar Duitsland. Soms daverde het van de vliegtuigen en het was al eens gebeurd dat zo'n bommenwerper neergeschoten werd, of zijn bommen verloor, en dan hadden we prijs. Dat gebeurde zelden, maar toch hadden we toen veel schrik.
Einde van deze epizode.
Daag.
------------------
De vijand trekt te velde, omringd van doodsgevaar.
Wij lachen met zijn woede, de Vlaamse Leeuw is daar.
Wij waren op den duur nog maar één van de weinigen die nog een radio hadden. Ik weet niet echt waarom, maar ik heb ook nooit geweten waarom de anderen hun radio wel hadden ingeleverd; hadden ze dat bevolen? allicht, hadden ze die komen halen? ik denk van niet, waren ze komen controleren? of waren ze binnen gevallen of zo? nooit iets van gehoord. Volgens mijn vader mochten we hem houden omdat mijn zuster op den Bell werkte, en dan mocht dat, zei hij. Mijn zuster had den Bell nooit van binnen gezien, maar mijn nonkel had haar laten inschrijven, en zo werd zij niet lastig gevallen om naar Duitsland te gaan werken. Meer weet ik ook niet.
Nochtans woonden we naast een zwarte, maar dan een echte pikzwarte collaborateur. Na de oorlog vernam ik eigenlijk pas dat hij een soort gestapo-man was, iemand die mensen die door de duitsers verdacht waren mee ging ophalen, zei men, dus in feite een gevaarlijk individu, die na de oorlog de doodstraf kreef. Alhoewel hij vanaf het begin van de oorlog onze gebuur was heb ik de man nooit ofte nimmer gezien. Kwam die alleen buiten als het donker was?? Was die alleen ergens anders actief, ik weet het niet. Zijn vrouw zag ik geregeld, en Angèleke zijn dochtertje hoorde ik in den hof "Heidewitska, vooruit geef gas" zingen maar de man, ik kende hem niet. Eigenliijk waren er maar weinig mensen in Merksem die iets van hem wisten, en bij de bevrijding werd zijn huis, gelukkig voor ons niet geplunderd of in brand gestoken; overigens waren die al lang gaan vluchten. Volgens mijn ouders was het nog een jonge man, in het begin van de oorlog zonder werk, bij een of andere duitse organisatie gesukkeld, en van 't een kwam het andere, en zo kon het dat hij in zodanige omstandigheden kwam dat hij op het totaal verkeerde pad kwam.
Ik ben na de bevrijding eens gaan loeren in dat verlaten huis, langs de kelder konden we van het ene huis naar het andere. Verder dan de kelder ben ik niet geweest, ik had echt schrik in dat huis. In de kelder vond ik stapels duitse tijdschriften, zoals "De SS-man", met veel foto's van aan het Oostfront en zo. De duitsers waren meesters in het maken van zulke foto's; ze lagen lang te koop op rommelmarkten. Ik dierf geen van die boekjes meepakken.
Dat gat in de muur dateerde al van in 1943 of zoiets. Het diende niet om te gaan vluchten bij een inval, zoals ik hier heb horen zeggen, maar wel om een uitweg te hebben als het huis zou instorten bij een bominslag, om niet in de kelder opgesloten te worden. Van in september 43 (of was het 42) vlogen veel amerikaanse of engelse bommenwerpers over, op weg naar Duitsland. Soms daverde het van de vliegtuigen en het was al eens gebeurd dat zo'n bommenwerper neergeschoten werd, of zijn bommen verloor, en dan hadden we prijs. Dat gebeurde zelden, maar toch hadden we toen veel schrik.
Einde van deze epizode.
Daag.
------------------
De vijand trekt te velde, omringd van doodsgevaar.
Wij lachen met zijn woede, de Vlaamse Leeuw is daar.
-
Ivita - Lid geworden op: 05 nov 2007, 03:01
- Locatie: Oostende
Goeie avond,
ik moet nog bijlezen, jullie zijn druk bezig geweest, maar die centjes sprongen mij in het oog.
De 25 centiemen en de halve frank (50 centiemen) die heb ik nog geweten, die halve frang is er volgens mij pas uitgegaan toen we de euro kregen of vergis ik mij?
Als kind weet ik nog dat er een 50 frang stuk in de waspoeder zat.
Die 50 frangstukken hebben ze uit de handel genomen, die hebben niet lang bestaan.
Ik heb vorig jaar op een rommelmarkt iets op de kop kunnen tikken voor 2 euro.
"Zeer volledig mis- en vesperboek" tweede druk 1921
't is nog in goede staat maar ik heb een loepe nodig om het te kunnen lezen.
Dan voor 10€ een doos met de tien volumes van de werken van Shakespeare, er staat nergens een datum in de boekjes maar ze zijn ook van hetzelfde flinterdunne papier en nog kleiner geschreven dan het vesperboek, ik schat het van rond dezelfde tijd.
Mensen smijten veel waardevolle dingen weg als zijnde "oude rommel" maar misschien heb ik wel iets heel duurs in mijn bezit?
ik moet nog bijlezen, jullie zijn druk bezig geweest, maar die centjes sprongen mij in het oog.
De 25 centiemen en de halve frank (50 centiemen) die heb ik nog geweten, die halve frang is er volgens mij pas uitgegaan toen we de euro kregen of vergis ik mij?
Als kind weet ik nog dat er een 50 frang stuk in de waspoeder zat.
Die 50 frangstukken hebben ze uit de handel genomen, die hebben niet lang bestaan.
Ik heb vorig jaar op een rommelmarkt iets op de kop kunnen tikken voor 2 euro.
"Zeer volledig mis- en vesperboek" tweede druk 1921
't is nog in goede staat maar ik heb een loepe nodig om het te kunnen lezen.
Dan voor 10€ een doos met de tien volumes van de werken van Shakespeare, er staat nergens een datum in de boekjes maar ze zijn ook van hetzelfde flinterdunne papier en nog kleiner geschreven dan het vesperboek, ik schat het van rond dezelfde tijd.
Mensen smijten veel waardevolle dingen weg als zijnde "oude rommel" maar misschien heb ik wel iets heel duurs in mijn bezit?
Laatst gewijzigd door Ivita op 08 jul 2009, 19:45, 1 keer totaal gewijzigd.
Be carefull what you wish for
-
Ivita - Lid geworden op: 05 nov 2007, 03:01
- Locatie: Oostende
Ik heb 2 sennetjes open gezet, zo kan ik lezen en schrijven ....
ik eet geen soep meer van " de karre" zoals wij dat noemen, op een keer had moeder ook een liter of 2 gekocht en er zaten ballekes in. Op één van die ballekes zat ik al zeker 5 minuten te knabbelen tot ik het uit mijn mond haalde en bleek een kauwgum te zijn
nooit eet ik nog soep van "de karre".
Over die centiemen, zo'n stuk als het vierde van boven heb ik ooit eens gevonden en ik wist niet wat het was, een rondelleke ofzo dacht ik, heb het weggesmeten
Die legendes op landkaarten hadden we op school ook, met een manneke voor het aantal inwoners, op examenvragen moesten we dan het land aanduiden met de grootste bevolkingsdichtheid, mannekes tellen dus. 't zelfde met boompjes voor de begroeiïng.
Een radio met lampen heb ik altijd geweten, ons pa smeet die dikwijls open als er een lamp kapot was, vandaar weet ik hoe het er van binnen uitzag. De eerste tv hadden we pas in 1968, zwart wit nog natuurlijk en we hadden Brussel en Rijsel en 2 Hollanders, maar daar mochten we niet naar kijken want dat waren "vuile" zenders voor kinderen.
Een pickup (platenspeler) heb ik ook altijd geweten, maar een heel gedoe met die diamanten naalden, we mochten er als kind zeker niet aankomen want zo'n nieuwe naald kostte veel geld.
Ben bijgelezen, over die bommenwerpers kan ik niet echt veel vertellen en aan mijn petje kan ik het jammer genoeg niet meer vragen. Ik mis die gesprekken met hem eigenlijk wel. Nu herinner ik mij ook dat metje niet zo graag had, dat hij erover sprak. Ik hoor haar nog zeggen, zal 't weer heel de namiddag over den oorlog gaan? Ze heeft afgezien toen hij opgepakt werd. Met drie kinders alleen zonder inkomen. Haar vierde is na de oorlog geboren, in '52, het kakkernest. Mijn pa zijn zuster is dus maar 9 jaar ouder dan ik. Ik heb die dus weten vrijen en trouwen en als kind hadden we het grootste plezier om die te bespioneren als ze met haar vrijer in de achterkeuken zat.
over de soep ...HALO, HALO, er zijn beslist nogal wat mensen op dit forum, die van het soepgebeuren een veel betere uitleg kunnen doen dan ik. Ge moet daarvoor zo oud niet zijn
ik eet geen soep meer van " de karre" zoals wij dat noemen, op een keer had moeder ook een liter of 2 gekocht en er zaten ballekes in. Op één van die ballekes zat ik al zeker 5 minuten te knabbelen tot ik het uit mijn mond haalde en bleek een kauwgum te zijn
nooit eet ik nog soep van "de karre".Over die centiemen, zo'n stuk als het vierde van boven heb ik ooit eens gevonden en ik wist niet wat het was, een rondelleke ofzo dacht ik, heb het weggesmeten
Die legendes op landkaarten hadden we op school ook, met een manneke voor het aantal inwoners, op examenvragen moesten we dan het land aanduiden met de grootste bevolkingsdichtheid, mannekes tellen dus. 't zelfde met boompjes voor de begroeiïng.
Een radio met lampen heb ik altijd geweten, ons pa smeet die dikwijls open als er een lamp kapot was, vandaar weet ik hoe het er van binnen uitzag. De eerste tv hadden we pas in 1968, zwart wit nog natuurlijk en we hadden Brussel en Rijsel en 2 Hollanders, maar daar mochten we niet naar kijken want dat waren "vuile" zenders voor kinderen.
Een pickup (platenspeler) heb ik ook altijd geweten, maar een heel gedoe met die diamanten naalden, we mochten er als kind zeker niet aankomen want zo'n nieuwe naald kostte veel geld.
Ben bijgelezen, over die bommenwerpers kan ik niet echt veel vertellen en aan mijn petje kan ik het jammer genoeg niet meer vragen. Ik mis die gesprekken met hem eigenlijk wel. Nu herinner ik mij ook dat metje niet zo graag had, dat hij erover sprak. Ik hoor haar nog zeggen, zal 't weer heel de namiddag over den oorlog gaan? Ze heeft afgezien toen hij opgepakt werd. Met drie kinders alleen zonder inkomen. Haar vierde is na de oorlog geboren, in '52, het kakkernest. Mijn pa zijn zuster is dus maar 9 jaar ouder dan ik. Ik heb die dus weten vrijen en trouwen en als kind hadden we het grootste plezier om die te bespioneren als ze met haar vrijer in de achterkeuken zat.
Be carefull what you wish for
-
amadee
Goeiedag,
Er zijn bij mij nog heel wat muntjens van een halve frank blijven liggen. Het waren nog de enige blinkende muntjes die nog lange tijd bleven dienen. Er werden wel eens juwelen van gemaakt: een collier, een armbandje, een hangertje...
De echte oude munten ben ik kwijt, en ik vrees dat ze in verkeerde handen zijn gekomen. Misschien komen ze toch nog terecht, ondertussen laat ik er mijn slaap niet om. Alhoewel......
---------
Een manlijk volk, moet manlijk durven zingen,
terwijl het hart van eedle fierheid beeft
Er zijn bij mij nog heel wat muntjens van een halve frank blijven liggen. Het waren nog de enige blinkende muntjes die nog lange tijd bleven dienen. Er werden wel eens juwelen van gemaakt: een collier, een armbandje, een hangertje...
De echte oude munten ben ik kwijt, en ik vrees dat ze in verkeerde handen zijn gekomen. Misschien komen ze toch nog terecht, ondertussen laat ik er mijn slaap niet om. Alhoewel......
---------
Een manlijk volk, moet manlijk durven zingen,
terwijl het hart van eedle fierheid beeft
doe maar voort.-
amadee
Hallo ik ben er terug,
Uit Zanglust graai ik volgende oude liedjes:
"Piet Moeial moet alles weten, Piet Moeial is overal bij"
"Wie zag ik op nen avond al aan de, hemel staan?
Een lacher van nen kerel! Wie was het? Janneke Maan!"
"Vriez'man heeft op straat gezeten, heeft in mijnen neus gebeten...."
"Kap ik mijn wilgenblokjes, parenwijs uit den boom...."
"Oomken heeft getwist in huis, oomken wil vertrekken
oomken is dat kijven moe, moe dat eeuwig gekken.."
"De beiaard speelt zo schoon hij kan, de vreugd heerst alom.."
"Wij reizen om te leren, door heel het land..."
"O moederspraak mij lief als geen, diep roert m'uw zoet geluid..."
"Juicht, Belgen juicht in breede vol akkoorden, van Haspengouw..."
"Ze zullen hem niet temmen den fieren Vlaamse Leeuw..."
"De trommel slaat, de fluite gaat, de wind ontvouwt de vane.."
Er zijn dan nog veel vaderlandse liederen, en over de Schelde, de Leie, de Mandel, enz.enz.
Ik heb dan nog boekjes uit een latere periode met liedjes van de jarfen 30 en 40, limburgse, liedjes van de Kempen, en oude en nieuw nederlandse liedjes, geuzenliederen, een groot aantal geestelijk liederen, enz.
't Is maar om te zeggen dat we aan liedjes in het Nederland geen gebrek hadden. Zelf vind ik Nederlands een zeer mooie taal, waarin zeer goed kan gezongen worden, en in die bewering heb ik goed gezelschap. De melodie moet wel aangepast zijn aan de taal, dat is in elke taal zo.
Over muziek en zang onder de oorlog zou ik wel eens later willen hebben. Maar reeds onder de oorlog luisterden wij veel naar de hollandse zender. En zo kwam het dat ik een hevige fan werd van De Ramblers. Een Jazz-orkest die al van in de jaren 20 bestond, die eigenlijk The Ramblers heette, maar in de Oorlog mocht men zo weinig of geen Engels horen. The Ramblers zongen al van voor de oorlog in het nederlands. Hallo, hallo, Nederlanders ken ge ze nog!!!
Ook na de oorlog bleven ze bestaan, en ze bestaan nu nog altijd. Ik kende bijna al hun liedjes, en ik herinner me er nog veel van.
De Ramblers onder leiding van Theo Uden Masman, met liedjes gezongen door Jackie Bulterman, Wim Poppinck, Marcel Thielemans, e.a. en met liedjes zoals: "Wie is Loesje"; "Fietsen op de heide, ver van iedereen, fietsen met zijn beiden, jij en ik alleen", heerlijke liedjes in een vlot nederlands gezongen. Ik zou die liedjes dolgraag nog eens horen, of hier op mijn computer hebben, maar dat blijkt niet gemakkelijk te zijn.
En dan was er nog op radio Hilversum: de bonte dinsdagavondtrein, het "Theater Pleizier, met Floris Meslier" met het debuut van Toon Hermans, en de zangavonden met een kinderkoor en zang van Henk Dorel met oude volksliedjes, "Der kwam nen boer ui!t Zwitserland, ha dee, kadolleke keda.....". Heerlijk, heerlijk. Hallo Hollanders weten jullie dat nog??
Daag
---------------
Zingt hooger nog en laat Europa 't hooren , hier heeft den Vorst, de Grondwet in de hand, voor God en Volk den heil'gen eed gezworen, dat hij slechts leeft voor 't dierbaar Vaderland. Naast d'eersten Belg staan moedvol al de Belgen, in eendrachtszin, gereed tot heldenstrijd. Wij blijven fier der vaad'ren waarde telgen: Aan 't Vaderland ons hart en ziel gewijd. Tatara (Victor Ceulemans)
Uit Zanglust graai ik volgende oude liedjes:
"Piet Moeial moet alles weten, Piet Moeial is overal bij"
"Wie zag ik op nen avond al aan de, hemel staan?
Een lacher van nen kerel! Wie was het? Janneke Maan!"
"Vriez'man heeft op straat gezeten, heeft in mijnen neus gebeten...."
"Kap ik mijn wilgenblokjes, parenwijs uit den boom...."
"Oomken heeft getwist in huis, oomken wil vertrekken
oomken is dat kijven moe, moe dat eeuwig gekken.."
"De beiaard speelt zo schoon hij kan, de vreugd heerst alom.."
"Wij reizen om te leren, door heel het land..."
"O moederspraak mij lief als geen, diep roert m'uw zoet geluid..."
"Juicht, Belgen juicht in breede vol akkoorden, van Haspengouw..."
"Ze zullen hem niet temmen den fieren Vlaamse Leeuw..."
"De trommel slaat, de fluite gaat, de wind ontvouwt de vane.."
Er zijn dan nog veel vaderlandse liederen, en over de Schelde, de Leie, de Mandel, enz.enz.
Ik heb dan nog boekjes uit een latere periode met liedjes van de jarfen 30 en 40, limburgse, liedjes van de Kempen, en oude en nieuw nederlandse liedjes, geuzenliederen, een groot aantal geestelijk liederen, enz.
't Is maar om te zeggen dat we aan liedjes in het Nederland geen gebrek hadden. Zelf vind ik Nederlands een zeer mooie taal, waarin zeer goed kan gezongen worden, en in die bewering heb ik goed gezelschap. De melodie moet wel aangepast zijn aan de taal, dat is in elke taal zo.
Over muziek en zang onder de oorlog zou ik wel eens later willen hebben. Maar reeds onder de oorlog luisterden wij veel naar de hollandse zender. En zo kwam het dat ik een hevige fan werd van De Ramblers. Een Jazz-orkest die al van in de jaren 20 bestond, die eigenlijk The Ramblers heette, maar in de Oorlog mocht men zo weinig of geen Engels horen. The Ramblers zongen al van voor de oorlog in het nederlands. Hallo, hallo, Nederlanders ken ge ze nog!!!
Ook na de oorlog bleven ze bestaan, en ze bestaan nu nog altijd. Ik kende bijna al hun liedjes, en ik herinner me er nog veel van.
De Ramblers onder leiding van Theo Uden Masman, met liedjes gezongen door Jackie Bulterman, Wim Poppinck, Marcel Thielemans, e.a. en met liedjes zoals: "Wie is Loesje"; "Fietsen op de heide, ver van iedereen, fietsen met zijn beiden, jij en ik alleen", heerlijke liedjes in een vlot nederlands gezongen. Ik zou die liedjes dolgraag nog eens horen, of hier op mijn computer hebben, maar dat blijkt niet gemakkelijk te zijn.
En dan was er nog op radio Hilversum: de bonte dinsdagavondtrein, het "Theater Pleizier, met Floris Meslier" met het debuut van Toon Hermans, en de zangavonden met een kinderkoor en zang van Henk Dorel met oude volksliedjes, "Der kwam nen boer ui!t Zwitserland, ha dee, kadolleke keda.....". Heerlijk, heerlijk. Hallo Hollanders weten jullie dat nog??
Daag
---------------
Zingt hooger nog en laat Europa 't hooren , hier heeft den Vorst, de Grondwet in de hand, voor God en Volk den heil'gen eed gezworen, dat hij slechts leeft voor 't dierbaar Vaderland. Naast d'eersten Belg staan moedvol al de Belgen, in eendrachtszin, gereed tot heldenstrijd. Wij blijven fier der vaad'ren waarde telgen: Aan 't Vaderland ons hart en ziel gewijd. Tatara (Victor Ceulemans)
-
amadee
Goeiedag,
Er is weer iets doms gebeurd.
Vooraleer ik ZANGLUST 2 heb geschreven was er een ZANGLUST 1, maar die laatste zie ik niet staan, die is blijkbaar achter de koelissen verdwenen.
In Zanglust 1 was ik aan het uitleggen dat ik iets lang had geschreven maar dat ik weeral door iets verkeerds te doen heel mijn tekst verdwenen was. Dus ik begon dan maar opnieuw, stuurde de tekst op, maar heb zijn verdwijning nu pas in de gaten.
Voor de derde keer opnieuw dus.
Het was maar om te zeggen dat ik nogal wat liederteksten bezit. Mijn vader was namelijk muzikaal, dirigeerde ook koren, en zodoende heb ik hier een paar kisten met bladeren gedrukt en geschreven muziek, een stuk of 5 boeken met de zangpartituren van opera's, en een aantal zangboekjes, waaronder delen 2,4,5 en 7 van "De Vlaamsche Zanger, samen goed voor een 250 vlaamse liedjes.
Ik heb ook hier bij mij liggen een boek met vlaamse liederen met de noten als cijfers afgebeeld: do=1,re=2, enzovoort. Het boekje heet "Zanglust", dateert van 1925 en bevat ook 250 vlaamse liedjes. Daar staan heel wat liedjes in die ik me nog van uit mijn prille jeugd kan herinneren. Ik ben eens kurieus of er onder jullie ook nog mensen zijn die zich nog iets van zo lang geleden kunnen herinneren.
Ik had in die bijdrage nog iets gezegd over onze Nationale Feestdag van verleden zaterdag en de nederlandse zang, maar ik laat dat maar. Het moet gezellig blijven.
Dat was dus mijn vorige bijdrage, (tweede druk)
dag zenne
-------------
Er is weer iets doms gebeurd.
Vooraleer ik ZANGLUST 2 heb geschreven was er een ZANGLUST 1, maar die laatste zie ik niet staan, die is blijkbaar achter de koelissen verdwenen.
In Zanglust 1 was ik aan het uitleggen dat ik iets lang had geschreven maar dat ik weeral door iets verkeerds te doen heel mijn tekst verdwenen was. Dus ik begon dan maar opnieuw, stuurde de tekst op, maar heb zijn verdwijning nu pas in de gaten.
Voor de derde keer opnieuw dus.
Het was maar om te zeggen dat ik nogal wat liederteksten bezit. Mijn vader was namelijk muzikaal, dirigeerde ook koren, en zodoende heb ik hier een paar kisten met bladeren gedrukt en geschreven muziek, een stuk of 5 boeken met de zangpartituren van opera's, en een aantal zangboekjes, waaronder delen 2,4,5 en 7 van "De Vlaamsche Zanger, samen goed voor een 250 vlaamse liedjes.
Ik heb ook hier bij mij liggen een boek met vlaamse liederen met de noten als cijfers afgebeeld: do=1,re=2, enzovoort. Het boekje heet "Zanglust", dateert van 1925 en bevat ook 250 vlaamse liedjes. Daar staan heel wat liedjes in die ik me nog van uit mijn prille jeugd kan herinneren. Ik ben eens kurieus of er onder jullie ook nog mensen zijn die zich nog iets van zo lang geleden kunnen herinneren.
Ik had in die bijdrage nog iets gezegd over onze Nationale Feestdag van verleden zaterdag en de nederlandse zang, maar ik laat dat maar. Het moet gezellig blijven.
Dat was dus mijn vorige bijdrage, (tweede druk)
dag zenne
-------------
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Ja Amadee zo drie brieven tegelijk is wel veel om op te reageren zulle.
Vooreerst de 11 Julie viering; ik stuurde dit protest naar een vereniging die beweerde er niets mee te maken te hebben.
Geachte,
Gisteren op de grote markt te Brussel voelde ik mij als Vlaming echt gekrenkt.!!
Het voorprogramma lag nog het best in de lijn van een 11 juli viering.
De periode bij het afbreken en het opnieuw opstellen van het podium mocht er zijn met de kinderliedjes " toen onze mop nog mopje was en
"in een klein stationneke".
Gelukkig speelde men nog de "Vlaamse Leeuw" hetgeen door iedereen
uit volle borst werd meegezongen.
De ode aan yasmien met " laat ons een bloem " was héél goed.
Paul Michiels' enig Vlaams lied was een vertaling uit een lied
van Jaques Brel
Het toppunt was wel een " merci bien" na het applaus van dit lied.
Al de rest, met respekt voor de zangers, was spijtig genoeg alles
in het Engels. ! Ennnnnnnnnn...Lawaai!!!!!!
Waar willen jullie naar toe, er een popconcert van maken.?????
Als je zo blijft voortdoen zijn het nog juist de toeristen die met een leeuwenvlagje rondlopen.
Een koor met Vlaamse meezingliedjes, zou dat geen oplossing zijn?
En waarom er geen tweede "dag van het Vlaamse lied " van maken?
Neem mij niet kwalijk voor de kritiek maar het moest mij van het hart.
Een Vlaming uit de rand van Brussel.
Onder de oorlog mochten niet alle liedjes gezongen worden.
Ik herinner mij nog het verplichte liedje" Kempenland".
Van 1944 tot 47 hadden we iedere week op zaterdag namiddag
zangles gegeven door een meester uit een andere klas, later
is deze onze koordirigent geworden.
Ik herinner mij nog het Zuid-Afrikaans volkslied
" uit die blou van onze hemel", tijdens een reis in Zuid-Afrika
was men verwonderd hun volkslied te horen zingen door een Belg.
Andere liedjes kan ik mij zo direct niet herinneren.
Later, in de vroege jaren vijftig deed men van uit de B J B (boerenjeugdbond) aan zangwedstrijden, hierin werden verschillende afdelingen tegen elkaar uitgespeeld voor de beste zanggroep.
Door de natinale leiding kreeg men ook verplichte liedjes
gewoonlijk van Armand Preud'homme.
Zo is mij dan toch de liefde voor het zingen bijgebleven en
zing ik nu nog in een vierstemmig koor.
Vooreerst de 11 Julie viering; ik stuurde dit protest naar een vereniging die beweerde er niets mee te maken te hebben.
Geachte,
Gisteren op de grote markt te Brussel voelde ik mij als Vlaming echt gekrenkt.!!
Het voorprogramma lag nog het best in de lijn van een 11 juli viering.
De periode bij het afbreken en het opnieuw opstellen van het podium mocht er zijn met de kinderliedjes " toen onze mop nog mopje was en
"in een klein stationneke".
Gelukkig speelde men nog de "Vlaamse Leeuw" hetgeen door iedereen
uit volle borst werd meegezongen.
De ode aan yasmien met " laat ons een bloem " was héél goed.
Paul Michiels' enig Vlaams lied was een vertaling uit een lied
van Jaques Brel
Het toppunt was wel een " merci bien" na het applaus van dit lied.
Al de rest, met respekt voor de zangers, was spijtig genoeg alles
in het Engels. ! Ennnnnnnnnn...Lawaai!!!!!!
Waar willen jullie naar toe, er een popconcert van maken.?????
Als je zo blijft voortdoen zijn het nog juist de toeristen die met een leeuwenvlagje rondlopen.
Een koor met Vlaamse meezingliedjes, zou dat geen oplossing zijn?
En waarom er geen tweede "dag van het Vlaamse lied " van maken?
Neem mij niet kwalijk voor de kritiek maar het moest mij van het hart.
Een Vlaming uit de rand van Brussel.
Onder de oorlog mochten niet alle liedjes gezongen worden.
Ik herinner mij nog het verplichte liedje" Kempenland".
Van 1944 tot 47 hadden we iedere week op zaterdag namiddag
zangles gegeven door een meester uit een andere klas, later
is deze onze koordirigent geworden.
Ik herinner mij nog het Zuid-Afrikaans volkslied
" uit die blou van onze hemel", tijdens een reis in Zuid-Afrika
was men verwonderd hun volkslied te horen zingen door een Belg.
Andere liedjes kan ik mij zo direct niet herinneren.
Later, in de vroege jaren vijftig deed men van uit de B J B (boerenjeugdbond) aan zangwedstrijden, hierin werden verschillende afdelingen tegen elkaar uitgespeeld voor de beste zanggroep.
Door de natinale leiding kreeg men ook verplichte liedjes
gewoonlijk van Armand Preud'homme.
Zo is mij dan toch de liefde voor het zingen bijgebleven en
zing ik nu nog in een vierstemmig koor.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.