de tijd van toen: 70 plussers - TE BEWAREN
-
VictorinaVdP - Lid geworden op: 05 mei 2005, 14:58
- Locatie: Bastogne
Fikske wat een mooi verhaal.
wij moesten de plannen ook uitstellen omdat de broers van mijn man niet in een bed wilden slapen hebben wij de halve nacht moeten rijden om de 2 genodigden naar huis te brengen
Maar bij dit alles dachten wij <da geeft niks 't komt allemaal wel goed>
Ik ben getrouwd in het eerste communiekleed van mijn nichtje, die was uitzonderlijk groot en gelukkig paste het uitstekend
Ik wou een mantelpak om te trouwen laat nu de kleermaakster dat pak brengen en daar had ze de mouwen verkeerd ingestoken dus goede raad was duur mij tante kwam aandraven met het kleed van haar dochter en dat was de redding
Maar voor ons was dat toch allemaal gelijk als wij mekaar maar hadden en zie we zijn er nog altijd
Een reis was niet voorzien we moesten dadelijk beginnen werken maar dat hebben we later wel goed gemaakt.
Nu nog eens iets van in Spanje;
we hadden makkelijke klanten maar ook minder makkelijke en op een keer vraagt een klant na het eten naar een cognac maar het moest een funda d'or zijn mijn zoon brent het hem en wordt even later terug geroepen omdat het voor hem niet het gevraagde was
onze zoon neemt het glas weg doet een toertje door de keuken en brengt hem hetzelfde glas(het was trouwens het goede merk) de man ruikt eraan en zegt <dit is wat ik wou>
Einde van het verhaal
Groetjes Victorina
wij moesten de plannen ook uitstellen omdat de broers van mijn man niet in een bed wilden slapen hebben wij de halve nacht moeten rijden om de 2 genodigden naar huis te brengen
Maar bij dit alles dachten wij <da geeft niks 't komt allemaal wel goed>
Ik ben getrouwd in het eerste communiekleed van mijn nichtje, die was uitzonderlijk groot en gelukkig paste het uitstekend
Ik wou een mantelpak om te trouwen laat nu de kleermaakster dat pak brengen en daar had ze de mouwen verkeerd ingestoken dus goede raad was duur mij tante kwam aandraven met het kleed van haar dochter en dat was de redding
Maar voor ons was dat toch allemaal gelijk als wij mekaar maar hadden en zie we zijn er nog altijd
Een reis was niet voorzien we moesten dadelijk beginnen werken maar dat hebben we later wel goed gemaakt.
Nu nog eens iets van in Spanje;
we hadden makkelijke klanten maar ook minder makkelijke en op een keer vraagt een klant na het eten naar een cognac maar het moest een funda d'or zijn mijn zoon brent het hem en wordt even later terug geroepen omdat het voor hem niet het gevraagde was
onze zoon neemt het glas weg doet een toertje door de keuken en brengt hem hetzelfde glas(het was trouwens het goede merk) de man ruikt eraan en zegt <dit is wat ik wou>
Einde van het verhaal
Groetjes Victorina
-
jadi - Lid geworden op: 25 mei 2006, 17:54
- Locatie: de boterstad
Vic die gast van de cognac die vind ik goed zeg...Fikske zo romantisch geschreven...mooi
Maar enkele dagen geleden hadden we het over vis.Ewel op de scheurkalender staat er iets wat ik graag eens hier zou plaatsen
luister:
RIEKEN EN RUIKEN
Anna:Zeg,Frank,ik lees hier dat vissen geen gehoor hebben.Zouden ze kunnen ruiken?
Frank:Zeker !Laat ze maar eens een week in de keuken liggen !!!!
't Is goed in eigen hart te kijken nog even voor het slapen gaan.
Of ik van dageraad tot avond geen enkel hart heb zeer gedaan.
Of ik van dageraad tot avond geen enkel hart heb zeer gedaan.
-
VictorinaVdP - Lid geworden op: 05 mei 2005, 14:58
- Locatie: Bastogne
Jadi das en goeie en het is nog waar ook want verse vis ruikt lekker naar de zee
Daar wij hier zo moeielijk aan pladijs geraken bestellen wij altijd 20 kilo die komen dan toe bij mijn schoonboer in oudenaarde die doet ze dan allemaal in filets en dan in pakjes van 1 vis dus 4 filets en zo in de diepvries, wij gaan die dan ophalen en hier ook direct in de diepvries
daar hebben wij het hele jaar goed mee geweest
Perweek 1 pladijs-2 stukken zalm-1 keer pangasius of tongen als wij eraan geraken dus bij ons 3 keer in de week vis en de rest dan vlees en telkens met veel groenten en daarna altijd iets zoets
Gisteren heb ik vlaaien gebakken en dat is ook voàr een hele week vandaag had ik een varkens haasje klaargemaakt in zoet-zure saus met gekookte aardappelen en fijne wortelen en het was heel lekker en morgen weet ik nog niet want wij moeten naar den dokter en dan wordt het waarschijnlijk laat, we zullen wel zien
vandaag geen verhaaltje
Knuffels Victorina
Daar wij hier zo moeielijk aan pladijs geraken bestellen wij altijd 20 kilo die komen dan toe bij mijn schoonboer in oudenaarde die doet ze dan allemaal in filets en dan in pakjes van 1 vis dus 4 filets en zo in de diepvries, wij gaan die dan ophalen en hier ook direct in de diepvries
daar hebben wij het hele jaar goed mee geweest
Perweek 1 pladijs-2 stukken zalm-1 keer pangasius of tongen als wij eraan geraken dus bij ons 3 keer in de week vis en de rest dan vlees en telkens met veel groenten en daarna altijd iets zoets
Gisteren heb ik vlaaien gebakken en dat is ook voàr een hele week vandaag had ik een varkens haasje klaargemaakt in zoet-zure saus met gekookte aardappelen en fijne wortelen en het was heel lekker en morgen weet ik nog niet want wij moeten naar den dokter en dan wordt het waarschijnlijk laat, we zullen wel zien
vandaag geen verhaaltje
Knuffels Victorina
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Een dagje bij een aardbeikweker anno 1945
Bij de meeste kleine boeren waren de aardbeien een goede bijverdienste, anderen hielden het bij groenten, veel later kwam men tot gespecialiseerde bedrijven.
De dieren op het bedrijf krijgen natuurlijk voorrang, de melkkruiken staan reeds klaar voor dag en dauw om meegenomen te worden naar de melkerij, ondertussen worden de dieren gevoederd en verzorgd zodat we bij de eerste klaarte kunnen beginnen plukken, de vruchten geplukt in de ochtendkoelte zijn langer houdbaar.
Rond 8 uur komt de eerste stop, de kinderen moeten naar ’t school, de oudsten hebben er dan al drie uur pluk opzitten, nu kunnen ze zich klaarmaken voor een ritje met de tram naar de middelbare, ook de kleinsten moeten geholpen worden met hun boekentas, ondertussen heeft grootmoeder ook al gezorgd voor een pan spek met eieren en de koffiepot staat ook al klaar op de Leuvense stoof.
Na het ontbijt en de kinderen naar ’t school kan men aan de tweede plukbeurt beginnen, wanneer het spant krijgen we hulp van een paar burenvrouwen.
De pluk zelf gebeurt in wissen (wijmen) korven van +/- 3 kg, en worden rond de schouders naar huis gedragen, zo kon men tot negen korven rond zijn nek hangen.
In die tijd was er nog geen sprake van stro of plastiek tussen de planten zodat bij een slagregen de bessen moesten gewassen worden, deze werden dan in een grote zinken kuip gegoten en op jute zakken laten drogen, rond tien uur kwam vader
naar huis om de bessen ( uit te rapen ) te sorteren, dikke en kleine, natuurlijk lagen de dikste boven, kwestie van wat te “ paleren”.
Rond 11uur werd er gestopt, de bessen moesten immers tijdig op de markt geraken, paard en kar moesten ten laatste om kwart na twaalf vertrekken.
Voor eten was er voor vader niet veel tijd, hij zou wel ne pistolet met een gebraden worst op de markt eten, en ne goeie lambik verslaat ook de honger.
Na de middag werden er geen aardbeien meer getrokken, ze hingen reeds warm en zouden zeker niet bewaren. De tijd werd gevuld met wat rust of wat klusjes.
Ja op een boerderij is er nog ander werk ook, er werd op tijd slapen gegaan want morgen is het weer vroeg dag.!!!
Hoe is het nu mogelijk dat zo ’n bloeiende markt verloren gaat ?
Eerst moeten we zeggen dat de loontrekkende beter zijn brood verdiende en het niet meer nodig vond voor en na zijn werkuren nog overuren te doen.
Dan was er de controle van de belastingen die altijd maar agressiever werd,
Zo werden speurtochten opgezet om in de meest verdoken hoekjes te gaan zoeken
Geen wonder dat sommigen de aardbeiteelt niet als bijberoep wilden nemen zij moesten immers hun R M Z ook als zelfstandige betalen.
En ten laatste werd er een veiling opgericht om de achteruitgaande aardbeiteelt te centraliseren, deze had in het begin een zeer grote aanvoer maar ingevolge de steeds strengere belastingsdruk bleven er na enkele jaren maar enkele beroepskwekers over.
Hierboven vindt ge een foto van mijn zus bij het naar huis brengen van
de “korven” met aardbeien, zo kon men tot negen mandjes dragen.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
jadi - Lid geworden op: 25 mei 2006, 17:54
- Locatie: de boterstad
Jeronimo hmm...ik verkies de aarbeien dan de vis Vic.Ik eet niet zo graag vis.Maar aardbeien,zo lekker.Hier haal ik ze rechtstreeks van bij de boer,verleden jaar kon we die nog kopen aan de tractor,nu niet meer.Er komen meer en meer serre's waar ze gekweekt worden.Er is een verschil een aardbei uit een serre en een aarbei uit de aarde.Ik heb nog liever die goeie gekweekt in de aarde in openlucht.Mijn dochter ging ook nog aardbeien plukken in de jaren eind '80 begin '90.Veel jonge kinderen deden dit om een beetje zakgeld te verdienen.Er was toen een wet dat ze nog geen vakantiejob mochten doen maar aardbeien plukken was daar waarschijnlijk niet onder gerekend want er waren veel van haar leeftijd die dit deden.
Ik laat jullie,het is al laat ik ga slapen.
Ik laat jullie,het is al laat ik ga slapen.
't Is goed in eigen hart te kijken nog even voor het slapen gaan.
Of ik van dageraad tot avond geen enkel hart heb zeer gedaan.
Of ik van dageraad tot avond geen enkel hart heb zeer gedaan.
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
Wel Vic dan zijn we met twee hier op het forum die graag vis eten en twee die het niet graag eten hé. Jeronimo en Jadi eten liever aardbeien, maar dat eet ik OOK graag. het is een groot malheur als je ALLES graag eet want het buikje wordt daar dikker van!
Mooi verteld jeronimo! Het water komt me al in de mond. En jadi heeft gelijk dat die aardbeien van vroeger uit de volle grond veel beter smaakten.
Het is een beetje lijk met het witloof. Mijn nicht die boerin is (was), kweekte tot voor kort witloof op oude wijze, in volle grond, maar sinds ze gestopt is kopen we ons witloof in de supermarkt en daar moet je goed opletten of je hebt witloof vast dat op 'waterkultuur' gekweekt is en dat is veel minder lekker.
Smakelijk eten allemaal en tot later
Fikske
Mooi verteld jeronimo! Het water komt me al in de mond. En jadi heeft gelijk dat die aardbeien van vroeger uit de volle grond veel beter smaakten.
Het is een beetje lijk met het witloof. Mijn nicht die boerin is (was), kweekte tot voor kort witloof op oude wijze, in volle grond, maar sinds ze gestopt is kopen we ons witloof in de supermarkt en daar moet je goed opletten of je hebt witloof vast dat op 'waterkultuur' gekweekt is en dat is veel minder lekker.
Smakelijk eten allemaal en tot later
Fikske
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.
-
jadi - Lid geworden op: 25 mei 2006, 17:54
- Locatie: de boterstad
Ik was deze voormiddag aan het afstoffen en liet een beeldje vallen,ocharme toen ik plots dacht aan de tijd van in het middelbaar met die kerkbeelden.Ik heb me na het eten aan mijn pc gezet en onmiddellijk de historie ingetikt
Kerkbeelden
Mijn verhaal spreekt over de jaren in het middelbaar.Toen ik van het lager naar het middelbaar moest,starten ze in die school met de richting modern.Ik was zeker niet slim genoeg om in die richting te gaan.Maar er moesten leerlingen geronselt worden,dus mijn ouders schreven me daarbij in.De leerkrachten zeiden je weet nooit,en als het niet gaat kan ze nog altijd zakken.Maar na een jaar zag men in dat ik daar niet op mijn plaats zat,kon geen minuut stilzitten,daarom mocht ik elk lesuur aankondigen door beneden op de bel te gaan duwen.Na het eerste jaar mocht ik eindelijk naar het Technische en daar zat ik beter op mijn plaats.Maar dat betekende ook dat het veranderen was van dortoir.Ik vond de kamers mooier,en ik had een venster waar ik de hof van de zusters kon zien.Veel gezelliger,en prettiger,zo moesten wij 's avonds niet dat eind lopen.Naast het dortoir was er een dubbel deur,waar er oude kerkbeelden stonden.Die waren zo groot als wij.Eigenlijk mochten we daar niet binnen,alleen als we onze schoenen wilden poetsen,mochten we het daar doen.Kwestie van onze kamer niet vuil te maken.Het was maar een griezelige bedoening daarbinnen er was daar bijna geen licht,het was wel even wennen.Wanneer onze ogen aangepast waren aan het schemerlicht zag je wat er daar allemaal stond,het was een soort van zolderJe ziet van hier dat ik praktisch dagelijks mijn schoenen ging kuizen.Daar konden we ferm kattekwaad uithalen,want de zuster liet ons alleen.Ze had waarschijnlijk gedacht,och ze kunnen daar toch niets doen.Maar ze had wel één iets vergeten,namelijk de fantasie van de leerlingen.Zo hebben we bepaalde beelden wat bewerkt,ik moet nog lachen als ik er aan denk.De ene kreeg plots zwarte strepen in zijn haar.Maria Magdalena kreeg een baard,Dominiek Savio kreeg een hitler snorretje en ga zo maar verder.We waren zo slim dat we begonnen met de achterste beelden.Maar er stonden ook grote kerstbeelden,en die moesten ook bewerkt worden.Ja als je zoiets doet denk je niet aan de gevolgen,ik toch niet.Er zaten wel wat bangschijters,maarja dat heb je overal.Kindje Jezus kreeg een broekje in streepjes van zwart-niets-zwart-niets ,terhoogte van zijn piemeltje niets,zodat het nog eens extra in de kijker kwam...Ik vond het mooi,hij had ook een brilletje aan,en omdat het niet koud zou hebben had iemand hem een onderbroek op zijn hoofd gezet.Dus bijna ieder beeld kreeg een persoonlijke toets van ons.
Maar,...voel je mij al komen?Op een dag waren we aan het spelen op de koer,en een grote vrachtwagen kwam die beelden ophalen.Ze werden voorlopig allemaal op de koer geplaatst.Ik had het nog niet onmiddellijk gezien,toen er een groepje leerlingen er rond ferm begonnen te lachen telkens er een beeld naar beneden kwam,zag ik wat er aan de hand was.Intussen keek de zuster van wacht met argusogen toe,of er niemand verdacht reageerde,dus ik ook maar mee lachen.Moet zeggen als die beelden daar in al hun glorie zo op de koer stonden in het licht,was het nog duidelijker,dat we mooi werk hadden geleverd.De mannen die de beelden moesten vervoeren,hadden ook de glimlach rond hun mond,ja dat weet je het zeker dat het in orde was,als de volwassenen er de grap van inzagen.Maar ik had ook gezien dat de kerstbeelden er niet bij stonden,dus die stonden nog op de zolder...,die bleven blijkbaar achter,gelukkiglijk stonden die achter de oude kerkstoelen,en vielen het niet zo op.
's Avonds op de dortoir moesten we allemaal in de gang blijven staan,en de zuster vroeg natuurlijk wie dat gedaan kon hebben.Maar het kon ook van iemand anders zijn,want langs de andere kant was er ook een deur en iedereen kon op die plaats(zolder) komen.Dus het was zeer moeilijk te achterhalen,ze dreigde nog van te zeggen dat iedereen zou gestraft worden.Maar bijna iedereen had er aan meegeholpen,dus...niemand zei iets.Alleen de broekschijters moesten we extra in het oog houden,Maar alles is sereen verlopen,sorry moet even wachten ik krijg de slappe lach.Alles ging zijn normale gangetje,toch voor een tijdje.Je kunt denken dat wij voorzichtiger werden.Maar op een dag iets voor Kerstmis,werden de stoelen opgehaald,ik had opgevangen dat een antiekhandelaar die allemaal had opgekocht.Zo kwamen de kerstbeelden open en bloot te staan met kindje Jezus op kop....Schijnheiligaards dat wij waren,wij naar de zuster ons gezicht van verwaardiging en met haar mee naar de zolder om te tonen wat er gebeurd was met die kerstbeelden.Amaai had haar gezicht moeten zien.Ze gaf de opdracht om die allemaal af te wassen want ze moesten in de kapel staan met kerstmis.Ja wij daaraan begonnen met heel veel schuim,en maar giechelen en met de sponsen naar elkaar gooien.Maar dat ging er niet af,wel met Vim maar dan hadden we ook het kleur mee.Dus we mochten stoppen,plezier was er trouwens al lang af.Met de feestdagen stonden die beelden wel degelijk in de kapel,maar ik vond dat kindeke Jezus zo roze was,precies een biggetjes kleur...
Kerkbeelden
Mijn verhaal spreekt over de jaren in het middelbaar.Toen ik van het lager naar het middelbaar moest,starten ze in die school met de richting modern.Ik was zeker niet slim genoeg om in die richting te gaan.Maar er moesten leerlingen geronselt worden,dus mijn ouders schreven me daarbij in.De leerkrachten zeiden je weet nooit,en als het niet gaat kan ze nog altijd zakken.Maar na een jaar zag men in dat ik daar niet op mijn plaats zat,kon geen minuut stilzitten,daarom mocht ik elk lesuur aankondigen door beneden op de bel te gaan duwen.Na het eerste jaar mocht ik eindelijk naar het Technische en daar zat ik beter op mijn plaats.Maar dat betekende ook dat het veranderen was van dortoir.Ik vond de kamers mooier,en ik had een venster waar ik de hof van de zusters kon zien.Veel gezelliger,en prettiger,zo moesten wij 's avonds niet dat eind lopen.Naast het dortoir was er een dubbel deur,waar er oude kerkbeelden stonden.Die waren zo groot als wij.Eigenlijk mochten we daar niet binnen,alleen als we onze schoenen wilden poetsen,mochten we het daar doen.Kwestie van onze kamer niet vuil te maken.Het was maar een griezelige bedoening daarbinnen er was daar bijna geen licht,het was wel even wennen.Wanneer onze ogen aangepast waren aan het schemerlicht zag je wat er daar allemaal stond,het was een soort van zolderJe ziet van hier dat ik praktisch dagelijks mijn schoenen ging kuizen.Daar konden we ferm kattekwaad uithalen,want de zuster liet ons alleen.Ze had waarschijnlijk gedacht,och ze kunnen daar toch niets doen.Maar ze had wel één iets vergeten,namelijk de fantasie van de leerlingen.Zo hebben we bepaalde beelden wat bewerkt,ik moet nog lachen als ik er aan denk.De ene kreeg plots zwarte strepen in zijn haar.Maria Magdalena kreeg een baard,Dominiek Savio kreeg een hitler snorretje en ga zo maar verder.We waren zo slim dat we begonnen met de achterste beelden.Maar er stonden ook grote kerstbeelden,en die moesten ook bewerkt worden.Ja als je zoiets doet denk je niet aan de gevolgen,ik toch niet.Er zaten wel wat bangschijters,maarja dat heb je overal.Kindje Jezus kreeg een broekje in streepjes van zwart-niets-zwart-niets ,terhoogte van zijn piemeltje niets,zodat het nog eens extra in de kijker kwam...Ik vond het mooi,hij had ook een brilletje aan,en omdat het niet koud zou hebben had iemand hem een onderbroek op zijn hoofd gezet.Dus bijna ieder beeld kreeg een persoonlijke toets van ons.
Maar,...voel je mij al komen?Op een dag waren we aan het spelen op de koer,en een grote vrachtwagen kwam die beelden ophalen.Ze werden voorlopig allemaal op de koer geplaatst.Ik had het nog niet onmiddellijk gezien,toen er een groepje leerlingen er rond ferm begonnen te lachen telkens er een beeld naar beneden kwam,zag ik wat er aan de hand was.Intussen keek de zuster van wacht met argusogen toe,of er niemand verdacht reageerde,dus ik ook maar mee lachen.Moet zeggen als die beelden daar in al hun glorie zo op de koer stonden in het licht,was het nog duidelijker,dat we mooi werk hadden geleverd.De mannen die de beelden moesten vervoeren,hadden ook de glimlach rond hun mond,ja dat weet je het zeker dat het in orde was,als de volwassenen er de grap van inzagen.Maar ik had ook gezien dat de kerstbeelden er niet bij stonden,dus die stonden nog op de zolder...,die bleven blijkbaar achter,gelukkiglijk stonden die achter de oude kerkstoelen,en vielen het niet zo op.
's Avonds op de dortoir moesten we allemaal in de gang blijven staan,en de zuster vroeg natuurlijk wie dat gedaan kon hebben.Maar het kon ook van iemand anders zijn,want langs de andere kant was er ook een deur en iedereen kon op die plaats(zolder) komen.Dus het was zeer moeilijk te achterhalen,ze dreigde nog van te zeggen dat iedereen zou gestraft worden.Maar bijna iedereen had er aan meegeholpen,dus...niemand zei iets.Alleen de broekschijters moesten we extra in het oog houden,Maar alles is sereen verlopen,sorry moet even wachten ik krijg de slappe lach.Alles ging zijn normale gangetje,toch voor een tijdje.Je kunt denken dat wij voorzichtiger werden.Maar op een dag iets voor Kerstmis,werden de stoelen opgehaald,ik had opgevangen dat een antiekhandelaar die allemaal had opgekocht.Zo kwamen de kerstbeelden open en bloot te staan met kindje Jezus op kop....Schijnheiligaards dat wij waren,wij naar de zuster ons gezicht van verwaardiging en met haar mee naar de zolder om te tonen wat er gebeurd was met die kerstbeelden.Amaai had haar gezicht moeten zien.Ze gaf de opdracht om die allemaal af te wassen want ze moesten in de kapel staan met kerstmis.Ja wij daaraan begonnen met heel veel schuim,en maar giechelen en met de sponsen naar elkaar gooien.Maar dat ging er niet af,wel met Vim maar dan hadden we ook het kleur mee.Dus we mochten stoppen,plezier was er trouwens al lang af.Met de feestdagen stonden die beelden wel degelijk in de kapel,maar ik vond dat kindeke Jezus zo roze was,precies een biggetjes kleur...
't Is goed in eigen hart te kijken nog even voor het slapen gaan.
Of ik van dageraad tot avond geen enkel hart heb zeer gedaan.
Of ik van dageraad tot avond geen enkel hart heb zeer gedaan.
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
Fantastisch verhaal Jadi. Heel goed verteld trouwens ook. Die kapoenenstreken toch he daar kan een mens nog van nagenieten vind ik.
Goed op dreef allemaal vind ik.
Misschien moet ik ook nog eens iets gaan opdiepen hé. Tot binnenkort.
Goed op dreef allemaal vind ik.
Misschien moet ik ook nog eens iets gaan opdiepen hé. Tot binnenkort.
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.
-
VictorinaVdP - Lid geworden op: 05 mei 2005, 14:58
- Locatie: Bastogne
Hallo maatjes allemaa; Gisteren een hele litanie geschreven en dan 1 klik op O k en wat krijg ik het gaat weer niet ge moet op vernieuwen klikken maar niks gekort , hij wou niks meer doen
FRUSTREREND is dat en mijn tijd zat erop
Laat ons hopen dat het vandaag een betere dag is
Op een keer in Spanje waren wij bezoek te verwachten van een deel van onze familie en dat voor de paas vacantie
Toen het al tegen de middag was hadden wij nog niemand gezien en we begonnen ons ongerust te maken
Telefoon was er nog niet dus moesten we lijdzaam afwachtzn.
Eindelijk kwam er een taxie aangereden met mijn neefen 3 van de 6 kinderen, ik dacht dat zijn vrouw achter kwam met de rest vermits ze met 2 auto's vertrokken waren , maar niets was minder waar .
Ze hadden een zwaar ongeluk gehad waarbij zijn vrouw haar eigen wagen op zich had gekregen ,5 van de kinderen waren eruit en toen de vrouw zich realiseerde dat er 1 kind ontbrak liep ze terug naar haar wagen die terzelfder tijd aan gereden werd door nog een andere wagen haar auto werd aangereden en die kreeg ze op haar lichaam, het kind inde wagen kon er levend uitgehaald worden maar de kindjes hadden hun moeder verloren ik moet zeker niet vertellen dat we die paasvacantie ons restaurant gesloten hebben
Gelukkig zijn alle kinderen terug gezond geworden alleen 1 jongen was een oog kwijt
Dat is nu alweer vele jaren geleden en die kinderen hebben nu zelf ook al kinderen en zo draait de wereld toch altijd maar verder.
Dat is nu weer geen fijn verhaal maar mag er toch wel eens tussen komen (of niet)
Knuffels van Vic
FRUSTREREND is dat en mijn tijd zat erop
Laat ons hopen dat het vandaag een betere dag is
Op een keer in Spanje waren wij bezoek te verwachten van een deel van onze familie en dat voor de paas vacantie
Toen het al tegen de middag was hadden wij nog niemand gezien en we begonnen ons ongerust te maken
Telefoon was er nog niet dus moesten we lijdzaam afwachtzn.
Eindelijk kwam er een taxie aangereden met mijn neefen 3 van de 6 kinderen, ik dacht dat zijn vrouw achter kwam met de rest vermits ze met 2 auto's vertrokken waren , maar niets was minder waar .
Ze hadden een zwaar ongeluk gehad waarbij zijn vrouw haar eigen wagen op zich had gekregen ,5 van de kinderen waren eruit en toen de vrouw zich realiseerde dat er 1 kind ontbrak liep ze terug naar haar wagen die terzelfder tijd aan gereden werd door nog een andere wagen haar auto werd aangereden en die kreeg ze op haar lichaam, het kind inde wagen kon er levend uitgehaald worden maar de kindjes hadden hun moeder verloren ik moet zeker niet vertellen dat we die paasvacantie ons restaurant gesloten hebben
Gelukkig zijn alle kinderen terug gezond geworden alleen 1 jongen was een oog kwijt
Dat is nu alweer vele jaren geleden en die kinderen hebben nu zelf ook al kinderen en zo draait de wereld toch altijd maar verder.
Dat is nu weer geen fijn verhaal maar mag er toch wel eens tussen komen (of niet)
Knuffels van Vic
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
Jawel Vic dat mag er zeker eens tussenkomen en het lucht soms op om het nog eens te kunnen vertellen.
En om het nu weer een beetje luchtiger te maken zal ik een verhaal vertellen waar ik echt niet fier over ben maar het was wel erg grappig... nadien.
1960 De Kerstkalkoen
Nog meer dan tijdens onze lange verloving zijn mijn schoonouders in de weer voor ons. Terwijl mijn vrouwtje in het kruidenierswinkeltje werkt schilt schoonmoeder, Julia, de aardappels of snijdt de groenten voor de soep.
Als schoonvader 's avonds van zijn werk thuiskomt eten we met zijn allen in dezelfde eetkamer en na het afruimen vouwt Richard zijn krant open en bedekt er de halve tafel mee.
Gedurende de acht jaren die we bij hen inwonen is er nooit één woord ruzie of wordt er geen minuut gepruild.
Het is bij Richard en Julia altijd 'de zoeten inval' en bijna elke zondagavond komen hun kinderen en schoonkinderen met hun gezin en wordt er in de grote eetplaats taart gegeten, koffie en bier gedronken en daarna met de kaarten gespeeld en vooral veel, héél veel gelachen.
Het eetmaal met kerstnacht is nog zo één van de tradities die absoluut in ere moet worden gehouden.
Al vanaf negen uur 'valt' iedereen binnen en drinkt een paar glazen vooraleer zich naar de middernachtmis te begeven. Na de mis - rond één uur - begint het uitgebreide feestmaal en dit duurt meestal tot iedereen gaat slapen, want blijven slapen is een must. Het is wel kamperen met matrassen en kussens op de grond, zelfs tot in de keuken toe, maar het is vreselijk gezellig en we lachen tot we in slaap vallen.
Onze schoonzus Griet, de vrouw van Willy, komt met een idee aandraven.
'Op het werk zeggen ze dat kalkoen niet meer zo duur is en dat het toch héél wat beter is dan die traditionele kip altijd.'
'Ja maar, waar kunnen we zo 'n beest gaan kopen? Ik heb die nog nooit bij onze beenhouwer gezien hoor.' Zeg ik een beetje ongelovig.
'In de Grand Bazar, dat nieuw grootwarenhuis, daar zullen er wel zijn.'
'En als jij ze gaat kopen maken wij ze klaar hé, Clementine?'
Mijn vrouw knikt instemmend en ik begeef me op pad.
Stokkel is eigenlijk een deelgemeente van Brussel en in de “Grand Bazar de Stockel” sprak men toen (1960) nog bijna uitsluitend Frans, terwijl wij op school nooit veel Frans hadden geleerd en hoe kalkoen in het Frans genoemd wordt wist ik toen helemaal niet.
De beenhouwer van dienst vraagt nogal onvriendelijk.
'Qu'est-ce que tu veux, jeune homme?'
'Een kalkoen alstublieft ...' probeer ik schuchter.
'Un quoi?'
Ik slik even en zeg met gedempte stem: ' Un Kalkon ...s' il vous plait.'?
'Quel poids?'
'Euh, Cinq kilos.' en ik steek vijf vingers in de lucht.
De man grijpt een beest en legt het op de weegschaal.
'Celui-ci pese 3 kilo, ca va?'
Door mijn handen te spreiden wil ik hem aan het verstand brengen dat ik een dikker exemplaar wil.
'Plus grand? Ca, je n'ai pas ... Deux alors?' vraagt hij, omdat ik blijft aarzelen.
'Euh, oui ... zeker?'
Hij grijpt een tweede vogel en legt hem bij de andere.
'Cinq kilos et demi. Voilà!' Hij pakt ze in, ik betaal en begeef me op weg naar huis.
Daar staan de twee jonge vrouwen al op mij te wachten.
'Laat eens zien hoe ze er uit ziet.' Zegt Tineke.
'Ik heb er zelfs twee' zeg ik fier.
'TWEE!' Schrikt mijn schoonzus. 'Wie gaat dat allemaal opeten?'
Griet grijpt de boodschappentas uit mij handen en legt het pak op tafel.
Haar mond valt open van verbazing.
'Maar ... maar, dat is geen kalkoen!'
Tineke beaamt dit en fronst haar wenkbrauwen - 'Wat heb je gevraagd?'
'Un kalkon ...' stotter ik en voel al dadelijk dat er iets mis is.
Griet proest het uit. ( ze werkt in Brussel en spreekt veel beter Frans dan ik. )
'Maar dat zijn twee eenden die je daar hebt!'
'Hoezo?' Ik moet haar schaapachtig hebben aangekeken want ze krijgt de slappe lach.
'Kalkoen, in het Frans, is niet 'kalkon' maar 'dinde'!
'Wat je hier hebt noemt men canard of canneton (eendenkuiken)!
Nu begint mijn vrouw ook te lachen en het 'kuiken' beseft plots zijn blunder en lacht hartelijk mee.
'Ja zeg, kalkON of cannetON, 't rijmt alle twee op -ON, hé?'
'Wat nu?' 'Het is te laat om nog terug te gaan, dus vandaag maken we eend, ook al verwacht iedereen kalkoen.'
'Weet je wat? We zeggen niks en maken die eenden klaar in de oven, misschien merken ze het niet eens ...'
Gabby mijn tweede schoonzus - een struise boerendochter - komt, samen met haar kroost, langs de achterkeuken binnen en snuift heel diep de braadlucht op.
'Mmm, dat ruikt hier al lekker naar kalkoen! Mag ik eens kijken?'
'Nee!' de twee kokkinnen springen gelijktijdig voor de oven.
'Gaan jullie al maar aan tafel zitten, het eten is bijna klaar.'
Iedereen heeft lekker gegeten en is vol lof over 'de kalkoen'.
Niemand heeft iets gemerkt en ze vinden het veel lekkerder dan kip.
'Het was een goed idee om eens iets anders te eten dit jaar,' zegt Gabby,terwijl ze het laatste beentje afknaagt. 'Ik wist niet dat kalkoen zo lekker is.'
'Weet je wat we volgend jaar zouden kunnen eten? Het schijnt dat het ook zeer lekker is; 'canard à l'orange'
En toen ging het licht uit ...
Twee dagen later komt de vrouw van melkboer in de winkel.
Ze vertelt in geuren en kleuren dat ze met kerstnacht bij haar pas gehuwde dochter mocht gaan dineren en dat de kalkoen héél lekker was.
'Ja ons Christiane heeft eens iets nieuw uitgeprobeerd.'
'In 'Het Rijk der Vrouw' stond een recept van gevulde Kalkoen met truffels.'
'Het was allemaal héél lekker hoor, alleen, ... de saus was nogal zoet.' 'Ze zal volgende keer maar 250 gram truffels van Leonidas gebruiken.'
En om het nu weer een beetje luchtiger te maken zal ik een verhaal vertellen waar ik echt niet fier over ben maar het was wel erg grappig... nadien.
1960 De Kerstkalkoen
Nog meer dan tijdens onze lange verloving zijn mijn schoonouders in de weer voor ons. Terwijl mijn vrouwtje in het kruidenierswinkeltje werkt schilt schoonmoeder, Julia, de aardappels of snijdt de groenten voor de soep.
Als schoonvader 's avonds van zijn werk thuiskomt eten we met zijn allen in dezelfde eetkamer en na het afruimen vouwt Richard zijn krant open en bedekt er de halve tafel mee.
Gedurende de acht jaren die we bij hen inwonen is er nooit één woord ruzie of wordt er geen minuut gepruild.
Het is bij Richard en Julia altijd 'de zoeten inval' en bijna elke zondagavond komen hun kinderen en schoonkinderen met hun gezin en wordt er in de grote eetplaats taart gegeten, koffie en bier gedronken en daarna met de kaarten gespeeld en vooral veel, héél veel gelachen.
Het eetmaal met kerstnacht is nog zo één van de tradities die absoluut in ere moet worden gehouden.
Al vanaf negen uur 'valt' iedereen binnen en drinkt een paar glazen vooraleer zich naar de middernachtmis te begeven. Na de mis - rond één uur - begint het uitgebreide feestmaal en dit duurt meestal tot iedereen gaat slapen, want blijven slapen is een must. Het is wel kamperen met matrassen en kussens op de grond, zelfs tot in de keuken toe, maar het is vreselijk gezellig en we lachen tot we in slaap vallen.
Onze schoonzus Griet, de vrouw van Willy, komt met een idee aandraven.
'Op het werk zeggen ze dat kalkoen niet meer zo duur is en dat het toch héél wat beter is dan die traditionele kip altijd.'
'Ja maar, waar kunnen we zo 'n beest gaan kopen? Ik heb die nog nooit bij onze beenhouwer gezien hoor.' Zeg ik een beetje ongelovig.
'In de Grand Bazar, dat nieuw grootwarenhuis, daar zullen er wel zijn.'
'En als jij ze gaat kopen maken wij ze klaar hé, Clementine?'
Mijn vrouw knikt instemmend en ik begeef me op pad.
Stokkel is eigenlijk een deelgemeente van Brussel en in de “Grand Bazar de Stockel” sprak men toen (1960) nog bijna uitsluitend Frans, terwijl wij op school nooit veel Frans hadden geleerd en hoe kalkoen in het Frans genoemd wordt wist ik toen helemaal niet.
De beenhouwer van dienst vraagt nogal onvriendelijk.
'Qu'est-ce que tu veux, jeune homme?'
'Een kalkoen alstublieft ...' probeer ik schuchter.
'Un quoi?'
Ik slik even en zeg met gedempte stem: ' Un Kalkon ...s' il vous plait.'?
'Quel poids?'
'Euh, Cinq kilos.' en ik steek vijf vingers in de lucht.
De man grijpt een beest en legt het op de weegschaal.
'Celui-ci pese 3 kilo, ca va?'
Door mijn handen te spreiden wil ik hem aan het verstand brengen dat ik een dikker exemplaar wil.
'Plus grand? Ca, je n'ai pas ... Deux alors?' vraagt hij, omdat ik blijft aarzelen.
'Euh, oui ... zeker?'
Hij grijpt een tweede vogel en legt hem bij de andere.
'Cinq kilos et demi. Voilà!' Hij pakt ze in, ik betaal en begeef me op weg naar huis.
Daar staan de twee jonge vrouwen al op mij te wachten.
'Laat eens zien hoe ze er uit ziet.' Zegt Tineke.
'Ik heb er zelfs twee' zeg ik fier.
'TWEE!' Schrikt mijn schoonzus. 'Wie gaat dat allemaal opeten?'
Griet grijpt de boodschappentas uit mij handen en legt het pak op tafel.
Haar mond valt open van verbazing.
'Maar ... maar, dat is geen kalkoen!'
Tineke beaamt dit en fronst haar wenkbrauwen - 'Wat heb je gevraagd?'
'Un kalkon ...' stotter ik en voel al dadelijk dat er iets mis is.
Griet proest het uit. ( ze werkt in Brussel en spreekt veel beter Frans dan ik. )
'Maar dat zijn twee eenden die je daar hebt!'
'Hoezo?' Ik moet haar schaapachtig hebben aangekeken want ze krijgt de slappe lach.
'Kalkoen, in het Frans, is niet 'kalkon' maar 'dinde'!
'Wat je hier hebt noemt men canard of canneton (eendenkuiken)!
Nu begint mijn vrouw ook te lachen en het 'kuiken' beseft plots zijn blunder en lacht hartelijk mee.
'Ja zeg, kalkON of cannetON, 't rijmt alle twee op -ON, hé?'
'Wat nu?' 'Het is te laat om nog terug te gaan, dus vandaag maken we eend, ook al verwacht iedereen kalkoen.'
'Weet je wat? We zeggen niks en maken die eenden klaar in de oven, misschien merken ze het niet eens ...'
Gabby mijn tweede schoonzus - een struise boerendochter - komt, samen met haar kroost, langs de achterkeuken binnen en snuift heel diep de braadlucht op.
'Mmm, dat ruikt hier al lekker naar kalkoen! Mag ik eens kijken?'
'Nee!' de twee kokkinnen springen gelijktijdig voor de oven.
'Gaan jullie al maar aan tafel zitten, het eten is bijna klaar.'
Iedereen heeft lekker gegeten en is vol lof over 'de kalkoen'.
Niemand heeft iets gemerkt en ze vinden het veel lekkerder dan kip.
'Het was een goed idee om eens iets anders te eten dit jaar,' zegt Gabby,terwijl ze het laatste beentje afknaagt. 'Ik wist niet dat kalkoen zo lekker is.'
'Weet je wat we volgend jaar zouden kunnen eten? Het schijnt dat het ook zeer lekker is; 'canard à l'orange'
En toen ging het licht uit ...
Twee dagen later komt de vrouw van melkboer in de winkel.
Ze vertelt in geuren en kleuren dat ze met kerstnacht bij haar pas gehuwde dochter mocht gaan dineren en dat de kalkoen héél lekker was.
'Ja ons Christiane heeft eens iets nieuw uitgeprobeerd.'
'In 'Het Rijk der Vrouw' stond een recept van gevulde Kalkoen met truffels.'
'Het was allemaal héél lekker hoor, alleen, ... de saus was nogal zoet.' 'Ze zal volgende keer maar 250 gram truffels van Leonidas gebruiken.'
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Spijtig na herhaalde pogingen krijg ik er die tweede foto niet op.
De sportfeesten,
Zowat ieder jeugdbeweging had zijn jaarlijks sportfeest later werd het zomerfeest genoemd.
Wij met de B J B ( boerenjeugdbond) hadden eerst ons gewestelijk, waarvan de winnaars naar de provinciale gingen en eindelijk waren het de nationale waar de besten van gans het Vlaamse land bijeenkwamen.
In ons dorp was er een bloeiende beweging onder leiding van een enthousiast leraar die tevens onze leider en lijder was.
Wat heeft die mens zich opgeofferd, al zijn vrije tijd stak hij er in, hoeveel weken ervoor waren we al niet aan ’t trainen, we wilden de besten zijn en in onze glorietijd waren we echt niet te verslagen. Door ons groot aantal leden hadden we keuze genoeg om er de besten voor ieder discipline uit te halen, zo hadden we voor het koordtrekken een ploeg van vijf man die samen zo‘n 400 kg wogen, hun gewicht alleen al gaf de doorslag.
Duizendpoot was ook ons favoriet nummer, deze training ging door op een betonbaan, vallen mochten we niet en zo zat er de routine in van op een zelfde cadans te lopen..
In hoogspringen hadden we ook een specialist, hij kon in die tijd al rugwaarts over de koord.
In sommige afdelingen werd deze sprong afgekeurd als zijnde niet reglementair.
Aan onze sprinter kon niemand aan, hij was zo ’n geblokt ventje die als een haas uit de startblokken (neen die waren er toen nog niet)schoot.
Dan was er nog zaklopen, flessen vullen, kruiwagen rijden, verspringen, de estafettekoers
en de 1500meter,later kwam er nog de piramide bij , dit was gewoonlijk het laatste en na de prijsuitreiking konden we per fiets met de gewonnen prijzen naar huis .
Dit was ook de tijd van de Vlaamse bewustwording, op foto ziet ge een van onze trofeeën
Daar we zo’n krakken waren gingen we gewoonlijk ook naar de provinciale en de nationale feesten ook gingen we naar de sportfeesten van de K A J , voor verre verplaatsingen werd beroep gedaan op de kolenboer die eigelijk onze vijfde man koordtrekken was., op foto ziet ge hen met zijn vrachtwagen waar die vrolijke bende van +/- 40 man een plaatsje vond.
Neen, in die tijd was er nog geen televisie of computerspelen en was de jeugd gemakkelijker te mobiliseren. Ennnnnn, dit was een van de plaatsen waar je een lief kon vinden..
Mijn eerste afspraak was op zo’n zomerfeest; Een paar maanden voordien hadden we een bijeenkomst bij haar thuis, haar broer organiseerde een vergadering voor de laatste afspraken om te voet naar Scherpenheuvel te trekken, zo’n 63 km en dit om een lief te vinden.!!!!
Of was het voor de sport?
Wat later we gingen met de bus naar Diksmuide en naar de zee waar”ze” in gezelschap was van de vriendin van een vriend en ja ik als fruitkweker had een zak appels mee, Eva bekoorde Adam met een appel maar hier was het andersom .en we maakten onze eerste afspraak.,,,,,,
op het sportfeest.!!!!!
Tussen de spelen in zag ik een bende meisjes afkomen, haar nichten kon ik wel maar zij, hoe zag ze er weeral uit ??, ik bleef op een tiental meters staan, “ zij” zou wel naar mij toekomen zeker.!!! En ja , 47 jaar later eten we nog altijd samen appels met kinderen en kleinkinderen.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Hier hebt ge dan een van onze trofreeën.
In die tijd kwam de vlaamse beweging op gang, er werden zangavonden op touw gezet geanimeerd door Willem De Meier welke volle zalen lokte. Door de jeugdorganisaties werden er zang- en voordrachtwedstrijden georganiseerd en dit alles om de vlaamse taal te ondersteunen.
Weet ge, we waren goed op weg om "verfranst" te worden, de Vlamingen die in Brussel kwamen wonen spraken liever (Frans ??)
dan hun westvlaams taaltje, wij noemden alle straten en pleinen van Brussel in het Frans, In onze vakschool, bestaande uit 80 % vlamingen
hadden wij een eentalige franssprekende monitor voor het 3e en 4e jaar
Bij de mensen van wat hogere klasse lag " Le Libre Belgique" op de tafel.
In onze school was er een priester lesgever die reklame maakte voor vlaamse dag en tijdschriften waaronder het palieterke.
Toen kwam de vlaamse volkbeweging waar ik als afgevaardigde van onze jeugdbeweging in het bestuur zat, eigenlijk kwam dat nooit van de grond, maar politiekers zagen ook in dat ze de vlaamse taal van de ondergang moesten redden.
Zal maar stoppen hé, we zitten hier niet op een politiek forum.!!!
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
VictorinaVdP - Lid geworden op: 05 mei 2005, 14:58
- Locatie: Bastogne
Fiksken ,dat is nogal een historie zeg van die kalkoen
maar waar is het wel dat het beter is dan kip, wij zijn er ook verzot op en met kerst en nieuwjaar is het den eenen keer kalkoen en de andere week een kapoen en dat is nog lekkerder, wij zijn maar met ons 2 en zoon met 3 en dat vind ik zo gezellig omdat we dan eens met meer dan met ons tweetjes aan tafel zitten.
Dat krijgt men wel als de familie zo ver woont ze willen er ons wel bij hebben maar wij (de oudjes zien er een beetje tegenop) en mijn zoon heeft een groten hond daar moet er zich dan iemand voor opofferen om thuis te blijven en daarom blijven wij maar allemaal thuis en maken het ons hier zo gezellig mogelijk
Is wel spijtig dat de oudste kleindochter niet meer komt met haar kindje erbij zou het toch wel iets anders zijn (niks aan te doen)
Jeronimo dat waren daar allemaal krakken bij jullie hoor, en dan de vrouwtjes verleiden met een appel jonge jonge
Victorina
maar waar is het wel dat het beter is dan kip, wij zijn er ook verzot op en met kerst en nieuwjaar is het den eenen keer kalkoen en de andere week een kapoen en dat is nog lekkerder, wij zijn maar met ons 2 en zoon met 3 en dat vind ik zo gezellig omdat we dan eens met meer dan met ons tweetjes aan tafel zitten.
Dat krijgt men wel als de familie zo ver woont ze willen er ons wel bij hebben maar wij (de oudjes zien er een beetje tegenop) en mijn zoon heeft een groten hond daar moet er zich dan iemand voor opofferen om thuis te blijven en daarom blijven wij maar allemaal thuis en maken het ons hier zo gezellig mogelijk
Is wel spijtig dat de oudste kleindochter niet meer komt met haar kindje erbij zou het toch wel iets anders zijn (niks aan te doen)
Jeronimo dat waren daar allemaal krakken bij jullie hoor, en dan de vrouwtjes verleiden met een appel jonge jonge
Victorina
-
jadi - Lid geworden op: 25 mei 2006, 17:54
- Locatie: de boterstad
Hallo ik ben hier ook weer eens,ja je hebt zo van die momenten dat je overal tegelijk moet zijn.Fikske een heel mooi verhaal van die kalkoen.Maar Vic wat het eten betreft,ik mag het beide even graag.Als het maar goed gebakken en met een korstje is.
Inderdaad Jeronimo dat verfransen heb ik nog meegemaakt toen ik in Ronse studeerde.De directrice sprak ook nog van legumes en patat enz...maar dat was niet het mooi Frans.Gelukkig is dit nu veranderd ons mooi Vlaams en de sappige dialecten mogen er zijn.Jammer dat dit laatste wat verloren gaan,nu maken ze er liedjes van maar de zanger van mijn streek die versta ik niet,ofwel ken ik mijn eigen streekdialect niet ofwel bakt hij er niets van.
In het middelbaar hadden wij veel voordrachten in het Vlaams maar dat ging uit van het Davidfonds.
Oei ben hier maar aan tikken en tikken en het begint stillekens aan naast de kwestie te gelijken.
Ik ga jullie laten
Inderdaad Jeronimo dat verfransen heb ik nog meegemaakt toen ik in Ronse studeerde.De directrice sprak ook nog van legumes en patat enz...maar dat was niet het mooi Frans.Gelukkig is dit nu veranderd ons mooi Vlaams en de sappige dialecten mogen er zijn.Jammer dat dit laatste wat verloren gaan,nu maken ze er liedjes van maar de zanger van mijn streek die versta ik niet,ofwel ken ik mijn eigen streekdialect niet ofwel bakt hij er niets van.
In het middelbaar hadden wij veel voordrachten in het Vlaams maar dat ging uit van het Davidfonds.
Oei ben hier maar aan tikken en tikken en het begint stillekens aan naast de kwestie te gelijken.
Ik ga jullie laten
't Is goed in eigen hart te kijken nog even voor het slapen gaan.
Of ik van dageraad tot avond geen enkel hart heb zeer gedaan.
Of ik van dageraad tot avond geen enkel hart heb zeer gedaan.
-
VictorinaVdP - Lid geworden op: 05 mei 2005, 14:58
- Locatie: Bastogne
Hallo jeronimo-fiksken en Jadi meer zijn er nog altijd niet dan wij hé,'t is wel dat julie verhaaltjes -verhalen zijn wat ik breng niet veel aarde aan den dijk.
Mijn man heeft een verhaal(tje) klaar nog van rond den oorlogstijd wat hij beleeft heeft met mijn papa maar hij komt er niet toe het hier te vertellen dus ga ik het doen
mijn papa had een vaatje franse cognac van 10 liter kunnen kopen,hij had dat in huis gesmokkelt en in de kelder verstopt(voor moedeer de vrouw)
Een paar dagen later werd er alom verteld dat men door het drinken van cognac blind werd
Zodoende dierf hij er niet van aankomen
Een tijdje later had hij na een vergaderingmet een collega nogal wat pintjes gedronken.
Hij vroeg zijn vriend om mee tegaan naar huis om een lekker glaasje cognac te proeven
Beiden stiekem in de kelder
Als zijn vriend al een paar borrels ophad vroeg mijn pa die niet dronk :Jan ziede mij nog.
Antwoord:ja:even later zelfde vraag en zelfde antwoord met commentaar:Mon ik ben wel zat maar zo zat niet hoor daarop zei Mon dan is het goed en nam direct erna ook een paar goeie
Daarna werd van het vaatje regelmatig getapt .
Maar mooie liedjes duren niet lang en een lekker vaatje ook niet en niemand is blind geworden
Germain
Knuffels van Vic en een foei voor papa om zijn vriend er zo te willen inluizen(lach)
Mijn man heeft een verhaal(tje) klaar nog van rond den oorlogstijd wat hij beleeft heeft met mijn papa maar hij komt er niet toe het hier te vertellen dus ga ik het doen
mijn papa had een vaatje franse cognac van 10 liter kunnen kopen,hij had dat in huis gesmokkelt en in de kelder verstopt(voor moedeer de vrouw)
Een paar dagen later werd er alom verteld dat men door het drinken van cognac blind werd
Zodoende dierf hij er niet van aankomen
Een tijdje later had hij na een vergaderingmet een collega nogal wat pintjes gedronken.
Hij vroeg zijn vriend om mee tegaan naar huis om een lekker glaasje cognac te proeven
Beiden stiekem in de kelder
Als zijn vriend al een paar borrels ophad vroeg mijn pa die niet dronk :Jan ziede mij nog.
Antwoord:ja:even later zelfde vraag en zelfde antwoord met commentaar:Mon ik ben wel zat maar zo zat niet hoor daarop zei Mon dan is het goed en nam direct erna ook een paar goeie
Daarna werd van het vaatje regelmatig getapt .
Maar mooie liedjes duren niet lang en een lekker vaatje ook niet en niemand is blind geworden
Germain
Knuffels van Vic en een foei voor papa om zijn vriend er zo te willen inluizen(lach)