Hoekje: "De oase van rust" 2021(2)
-
meme-rietje - Lid geworden op: 13 okt 2003, 19:51
- Locatie: Zuid-West-Vl.
goeie grijs morgen allemaal
Groetjes van meme-rietje,
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
-
Ivette - Lid geworden op: 24 nov 2005, 17:36
- Locatie: gits
Gaan jullie weer mee met Nik?
Na twee dagen van (aangenaam) autorijden hadden we deugd van een ochtendwandeling langs ‘le sentier littoral’, een oud en bonkig pad langs de rotskust van Saint-Aygulf. De zon verborg zich nog af en toe achter de wolken maar ze zou gaandeweg meer warmte in het leven brengen.
Daarna dieselden we naar Fréjus even verderop, waar we op het centrale pleintje genoten van de lichtheid van het moment. De zon priemde door de vroege blaadjes van de fiere platanen en verspreidde het frêle lentelicht op de kleurrijke gebouwen. We dronken heerlijke koffie met wat hartigs erbij en hadden geen moeite om de zalige sfeer in ons op te nemen. Toen we vorig jaar dezelfde tijd met corona thuiszaten zouden we getekend hebben om dit nu samen te beleven.
We hadden zonne-energie opgedaan en wandelden nog langs de elegante kustboulevard door tot Saint-Raphael. Er lagen van die schitterende jachten die nog uit hun winterslaap aan het ontwaken waren : hier en daar werden ze bevoorraad of zag je dekken poetsen. Intussen hadden de wolken plaats gemaakt voor een helderblauwe hemel en de wind, die aanvankelijk koel en strak uit zee kwam, luwde tot een aangename bries.
We namen nog even rust op een sierlijke houten bank en zagen dat het zand op het strand eigenlijk nog niet klaar was voor het nieuwe seizoen. Het zag er heel vers en maagdelijk uit en het had duidelijk nog tijd nodig om de winter van zich af te schudden.
We hebben het “fakzand” genoemd. Je pakte een hoopje in je hand en je wist dadelijk dat dit de juiste term was.
In bijlage een beeld op de zonne-energie in Saint-Raphael en het “fakzand”.
Na twee dagen van (aangenaam) autorijden hadden we deugd van een ochtendwandeling langs ‘le sentier littoral’, een oud en bonkig pad langs de rotskust van Saint-Aygulf. De zon verborg zich nog af en toe achter de wolken maar ze zou gaandeweg meer warmte in het leven brengen.
Daarna dieselden we naar Fréjus even verderop, waar we op het centrale pleintje genoten van de lichtheid van het moment. De zon priemde door de vroege blaadjes van de fiere platanen en verspreidde het frêle lentelicht op de kleurrijke gebouwen. We dronken heerlijke koffie met wat hartigs erbij en hadden geen moeite om de zalige sfeer in ons op te nemen. Toen we vorig jaar dezelfde tijd met corona thuiszaten zouden we getekend hebben om dit nu samen te beleven.
We hadden zonne-energie opgedaan en wandelden nog langs de elegante kustboulevard door tot Saint-Raphael. Er lagen van die schitterende jachten die nog uit hun winterslaap aan het ontwaken waren : hier en daar werden ze bevoorraad of zag je dekken poetsen. Intussen hadden de wolken plaats gemaakt voor een helderblauwe hemel en de wind, die aanvankelijk koel en strak uit zee kwam, luwde tot een aangename bries.
We namen nog even rust op een sierlijke houten bank en zagen dat het zand op het strand eigenlijk nog niet klaar was voor het nieuwe seizoen. Het zag er heel vers en maagdelijk uit en het had duidelijk nog tijd nodig om de winter van zich af te schudden.
We hebben het “fakzand” genoemd. Je pakte een hoopje in je hand en je wist dadelijk dat dit de juiste term was.
In bijlage een beeld op de zonne-energie in Saint-Raphael en het “fakzand”.
Ivette
-
meme-rietje - Lid geworden op: 13 okt 2003, 19:51
- Locatie: Zuid-West-Vl.
goeie morgen allemaal
mooie foto's en verhalen
mooie foto's en verhalen
Groetjes van meme-rietje,
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
-
Ivette - Lid geworden op: 24 nov 2005, 17:36
- Locatie: gits
Ga je weer mee naar Frankrijk?
Om van Saint-Tropez te houden moet je een beetje naïef zijn.
Een lange kustweg voerde ons deze morgen naar dit prestigieuze oord. Het was er druk en op het eind kon je enkel nog een parking oprijden. Een dure parking, zoals later zou blijken.
Saint-Tropez toonde zich als een haventje met bovenmaatse jachten, waar vroege toeristen zich kwamen laven aan andermans luxe. Er was ook een oud binnenstadje met een kitscherige markt, waar eigenlijk niks typisch voor deze streek te krijgen was.
De smalle straatjes met boetiekjes konden ons niet bekoren, want overal werden winkelrekken gevuld of rekken verbouwd. De winterslaap was ten einde, alles moest worden heropgestart. Het werd dus een kort bezoekje, hier hadden we meer van verwacht.
We reden dan maar het hinterland in naar Ramatuelle, een klein leuk dorpje, en verder door naar Grimaud, waar we weer het zalige voorjaarsgevoel ontmoetten. De zon was een weldaad en vanaf de burchtruïne hadden we een weids panorama over de ganse baai van Saint-Tropez.
Het was de dag van de opmerkelijke figuren.
Aan het ontbijt was er een spichtige man die zijn botertje niet open kreeg. Niet met zijn tanden, noch met zijn handen. Hij keek vertwijfeld om zich heen en net voor hij het bijna bestierf ontdekte hij dat je er een hoekje kon afkraken om dan het vliesje af te trekken. Zijn overwinningsblik was onvergetelijk.
Een lompe dame met olifantentred had kennelijk een aan vraatzucht grenzende appetijt, want ze bonsde ontelbare keren af en aan naar het ontbijtbuffet. Haar ruime overjurk had het volume van een chirotent en haar onooglijke echtgenoot had de weinig benijdenswaardige taak het schouwspel aan te zien.
Deze namiddag, op een terras, zat een koppel met twee bijzondere draagzakken, die leken op vierkante fietstassen maar dan met een vreemde opening aan de bovenkant en met nylon draagriemen. Onmogelijk te gissen wat dit voorstelde, tot uit één van die tassen een poedelkop naar boven kwam. De actie in de eerste tas inspireerde ook de tweede, waar net dezelfde hond in zat. Het koppel lichtte zich op, de ene tas werd op ‘s mans rug gebonden en de andere kwam op mevrouw haar buik te hangen. Deze wandelende kennel verdween tenslotte uit het zicht…
In Sainte-Maxime zat een vrouw geknield op het strand met een slangetje tussen haar benen. Naast haar een staande man die driftig een grote fietspomp bediende. Die was toch mevrouw niet aan het oppompen ?
We kwamen nader en zagen nu de zandkleurige lange boot die hij aan het opblazen was. De boot was eerst niet zichtbaar geweest door de balustrade langs de weg…
En in Grimaud speelde de plaatselijke bevolking onder één hoedje.
In bijlage de haven van Saint-Tropez en ‘onder één hoedje’ in Grimaud.
Om van Saint-Tropez te houden moet je een beetje naïef zijn.
Een lange kustweg voerde ons deze morgen naar dit prestigieuze oord. Het was er druk en op het eind kon je enkel nog een parking oprijden. Een dure parking, zoals later zou blijken.
Saint-Tropez toonde zich als een haventje met bovenmaatse jachten, waar vroege toeristen zich kwamen laven aan andermans luxe. Er was ook een oud binnenstadje met een kitscherige markt, waar eigenlijk niks typisch voor deze streek te krijgen was.
De smalle straatjes met boetiekjes konden ons niet bekoren, want overal werden winkelrekken gevuld of rekken verbouwd. De winterslaap was ten einde, alles moest worden heropgestart. Het werd dus een kort bezoekje, hier hadden we meer van verwacht.
We reden dan maar het hinterland in naar Ramatuelle, een klein leuk dorpje, en verder door naar Grimaud, waar we weer het zalige voorjaarsgevoel ontmoetten. De zon was een weldaad en vanaf de burchtruïne hadden we een weids panorama over de ganse baai van Saint-Tropez.
Het was de dag van de opmerkelijke figuren.
Aan het ontbijt was er een spichtige man die zijn botertje niet open kreeg. Niet met zijn tanden, noch met zijn handen. Hij keek vertwijfeld om zich heen en net voor hij het bijna bestierf ontdekte hij dat je er een hoekje kon afkraken om dan het vliesje af te trekken. Zijn overwinningsblik was onvergetelijk.
Een lompe dame met olifantentred had kennelijk een aan vraatzucht grenzende appetijt, want ze bonsde ontelbare keren af en aan naar het ontbijtbuffet. Haar ruime overjurk had het volume van een chirotent en haar onooglijke echtgenoot had de weinig benijdenswaardige taak het schouwspel aan te zien.
Deze namiddag, op een terras, zat een koppel met twee bijzondere draagzakken, die leken op vierkante fietstassen maar dan met een vreemde opening aan de bovenkant en met nylon draagriemen. Onmogelijk te gissen wat dit voorstelde, tot uit één van die tassen een poedelkop naar boven kwam. De actie in de eerste tas inspireerde ook de tweede, waar net dezelfde hond in zat. Het koppel lichtte zich op, de ene tas werd op ‘s mans rug gebonden en de andere kwam op mevrouw haar buik te hangen. Deze wandelende kennel verdween tenslotte uit het zicht…
In Sainte-Maxime zat een vrouw geknield op het strand met een slangetje tussen haar benen. Naast haar een staande man die driftig een grote fietspomp bediende. Die was toch mevrouw niet aan het oppompen ?
We kwamen nader en zagen nu de zandkleurige lange boot die hij aan het opblazen was. De boot was eerst niet zichtbaar geweest door de balustrade langs de weg…
En in Grimaud speelde de plaatselijke bevolking onder één hoedje.
In bijlage de haven van Saint-Tropez en ‘onder één hoedje’ in Grimaud.
Ivette
-
corry - Lid geworden op: 08 mar 2005, 10:15
- Locatie: Wenduine
Goede stormachtige dag
Straks Romy gaan halen , blijft tot morgenavond.
Foto toont wat ze maakte voor haar vriendin Paulien welke ook aan zee is.
Zal maar voorzichtig zijn als ik haar ophaal, storm en regen geen zegen om onderweg te zijn.
Ivette het leest als een trein, zou graag deze gaven hebben, maar je kan niet alles hebben
Nog een fijne dag mij hoor je niet klagen
Corry
Straks Romy gaan halen , blijft tot morgenavond.
Foto toont wat ze maakte voor haar vriendin Paulien welke ook aan zee is.
Zal maar voorzichtig zijn als ik haar ophaal, storm en regen geen zegen om onderweg te zijn.
Ivette het leest als een trein, zou graag deze gaven hebben, maar je kan niet alles hebben
Nog een fijne dag mij hoor je niet klagen
Corry
ik tel alleen de zonnige dagen.
-
meme-rietje - Lid geworden op: 13 okt 2003, 19:51
- Locatie: Zuid-West-Vl.
goeie morgen allemaal
straks apero in Elckerlyc
straks apero in Elckerlyc
Groetjes van meme-rietje,
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
-
Ivette - Lid geworden op: 24 nov 2005, 17:36
- Locatie: gits
We zijn weer weg, ik heb al uw lof op Nik's reisverslagen doorgestuurd, hij was er heel blij en (wij alle twee!) heel fier om :
We zouden vandaag eens een toertje door de bergen doen…
Het Massif de l’Esterel kreeg wel drie sterren in onze Michelingids, maar met bergen weet je nooit of ze je zullen bekoren. De asfaltweg naar de Pic de l’Ours was aanvankelijk breed en effen, maar ging al snel over in een smalle boerenwegel die zijn laatste asfaltbeurtje in de tijd van De Gaulle had gehad. Op een splitsing dwarste een loom everzwijn de weg en we stopten om deze verrassing in ons op te nemen. Er volgden nog twee kleinere exemplaren die zich evenmin aan onze aanwezigheid stoorden. Ze snuffelden naarstig in de berm en we reden ze traagjes voorbij zonder dat ze er erg in hadden.
De weg was bochtig en verlaten en de beschaving leek veraf. Naarmate we hoogte wonnen ontspon zich een spectaculair zicht op een indrukwekkend rotsmassief uit rozerode zandsteen. De grillige vormen troonden onheilspellend boven de onmetelijk diepe afgronden.
Aan de ‘col de l’Evèque’ (jawel) kwam de Middellandse Zee terug in het zicht, een onvergetelijk zicht in een schitterend natuurlijk decor.
De bergen hadden indruk gemaakt.
We daalden terug af om de kustweg tot in Cannes te volgen. De rode rotsen rezen nu in hun ruwste vormen uit het donkerblauwe water op en we konden niet anders dan halt houden bij elke nieuwe inham, want het zicht was er adembenemend mooi. Het ging hier dan ook om een stukje onaangetaste natuur, ver weg van de platte commerce die we gisteren in de dwangbuis naar Saint-Tropez hadden gezien.
In Cannes kwamen we, uiteraard, in een andere wereld terecht. Ook hier weer de luxejachten die zich met hun achterdek aan de kade toonden. We vroegen ons af of dit nu hun voornaamste functie was, dan wel of ze ook wel eens uitvoeren. Het weer was goed en de zee was kalm, wat hield hen eigenlijk tegen ? Of was het pure bezit van zo’n jacht de ultieme droom, en was zijn hoogte en breedte de maatstaf van hoe groot de droom was uitgevallen ?
Er heerste een aangename sfeer in Cannes. Keurige mensen flaneerden langs de Croisette. Van sommigen droop de luxe er van af, anderen moesten wat meer moeite doen ; verschillende dames waren kennelijk lid van een botox-club of droegen een veel te grote zonnebril terwijl het eigenlijk bewolkt was. Oudere mannen droegen hun haar lang in de nek en kleurden het duidelijk bij. Hun hemd stond bovenaan teveel open ter wille van de obligate gouden ketting en ze droegen witte of gele broeken.
Vlak naast het beroemde Carlton-hotel dronken we een sterke koffie in een bar met wouwelende mannen aan de toog. Maar hij was lekker en betaalbaar.
Te zien aan de chique boetieks van premium merken als Hermes, Louis Vuitton, Bulgari, Dolce Gabanna en zovele anderen is dit wel het mekka van de rijkelui, die even de peperdure hotels langs de boulevard verlaten om snel even een tasje of een tailleurke aan de haak te slaan. Leuk om even naar de prijzen te kijken, vooral omdat we zo vooringenomen waren om eigenlijk niks nodig te hebben en het ook wel onze maat niet was…
Aan de lingeriezaak “La Perla” zagen we een setje dat wel eens een rijke koper zal vinden, maar eigenlijk een niemendalletje is. De BH, 390 €, had een kanten randje rond twee luchtfilters voor ijle lucht. Het slipje, 230 €, was gemaakt uit ragfijn gaas waar je de ganse Franse Revolutie kan door zien. Maar het was duur en exclusief, dus moesten we niet te rationeel doen.
We hebben het toch maar laten hangen.
In bijlage een beeld van de kust aan de Cap Roux en van het setje in Cannes. Het gaat om de rechtse pop ; je mag het gerust uitvergroten, de Franse Revolutie is al lang voorbij.
Tot nog
Nik
We zouden vandaag eens een toertje door de bergen doen…
Het Massif de l’Esterel kreeg wel drie sterren in onze Michelingids, maar met bergen weet je nooit of ze je zullen bekoren. De asfaltweg naar de Pic de l’Ours was aanvankelijk breed en effen, maar ging al snel over in een smalle boerenwegel die zijn laatste asfaltbeurtje in de tijd van De Gaulle had gehad. Op een splitsing dwarste een loom everzwijn de weg en we stopten om deze verrassing in ons op te nemen. Er volgden nog twee kleinere exemplaren die zich evenmin aan onze aanwezigheid stoorden. Ze snuffelden naarstig in de berm en we reden ze traagjes voorbij zonder dat ze er erg in hadden.
De weg was bochtig en verlaten en de beschaving leek veraf. Naarmate we hoogte wonnen ontspon zich een spectaculair zicht op een indrukwekkend rotsmassief uit rozerode zandsteen. De grillige vormen troonden onheilspellend boven de onmetelijk diepe afgronden.
Aan de ‘col de l’Evèque’ (jawel) kwam de Middellandse Zee terug in het zicht, een onvergetelijk zicht in een schitterend natuurlijk decor.
De bergen hadden indruk gemaakt.
We daalden terug af om de kustweg tot in Cannes te volgen. De rode rotsen rezen nu in hun ruwste vormen uit het donkerblauwe water op en we konden niet anders dan halt houden bij elke nieuwe inham, want het zicht was er adembenemend mooi. Het ging hier dan ook om een stukje onaangetaste natuur, ver weg van de platte commerce die we gisteren in de dwangbuis naar Saint-Tropez hadden gezien.
In Cannes kwamen we, uiteraard, in een andere wereld terecht. Ook hier weer de luxejachten die zich met hun achterdek aan de kade toonden. We vroegen ons af of dit nu hun voornaamste functie was, dan wel of ze ook wel eens uitvoeren. Het weer was goed en de zee was kalm, wat hield hen eigenlijk tegen ? Of was het pure bezit van zo’n jacht de ultieme droom, en was zijn hoogte en breedte de maatstaf van hoe groot de droom was uitgevallen ?
Er heerste een aangename sfeer in Cannes. Keurige mensen flaneerden langs de Croisette. Van sommigen droop de luxe er van af, anderen moesten wat meer moeite doen ; verschillende dames waren kennelijk lid van een botox-club of droegen een veel te grote zonnebril terwijl het eigenlijk bewolkt was. Oudere mannen droegen hun haar lang in de nek en kleurden het duidelijk bij. Hun hemd stond bovenaan teveel open ter wille van de obligate gouden ketting en ze droegen witte of gele broeken.
Vlak naast het beroemde Carlton-hotel dronken we een sterke koffie in een bar met wouwelende mannen aan de toog. Maar hij was lekker en betaalbaar.
Te zien aan de chique boetieks van premium merken als Hermes, Louis Vuitton, Bulgari, Dolce Gabanna en zovele anderen is dit wel het mekka van de rijkelui, die even de peperdure hotels langs de boulevard verlaten om snel even een tasje of een tailleurke aan de haak te slaan. Leuk om even naar de prijzen te kijken, vooral omdat we zo vooringenomen waren om eigenlijk niks nodig te hebben en het ook wel onze maat niet was…
Aan de lingeriezaak “La Perla” zagen we een setje dat wel eens een rijke koper zal vinden, maar eigenlijk een niemendalletje is. De BH, 390 €, had een kanten randje rond twee luchtfilters voor ijle lucht. Het slipje, 230 €, was gemaakt uit ragfijn gaas waar je de ganse Franse Revolutie kan door zien. Maar het was duur en exclusief, dus moesten we niet te rationeel doen.
We hebben het toch maar laten hangen.
In bijlage een beeld van de kust aan de Cap Roux en van het setje in Cannes. Het gaat om de rechtse pop ; je mag het gerust uitvergroten, de Franse Revolutie is al lang voorbij.
Tot nog
Nik
Ivette
-
Ivette - Lid geworden op: 24 nov 2005, 17:36
- Locatie: gits
Sommigen zullen mijn wensen voor Christa die vandaag verjaart al gezien hebben op FB maar ik plaats ze hier natuurlijk ook graag:
Christa, PROFICIAT MET UW VERJAARDAG
Je was een heel kleintje maar je bent een grote madam geworden!
Deel maar nog veel gezonde jaren met uw familie en uw vele vrienden!
heel genegen maar dat weet je wel, ma.
Mens ze is 62, wat vliegt de tijd toch hé!
Christa, PROFICIAT MET UW VERJAARDAG
Je was een heel kleintje maar je bent een grote madam geworden!
Deel maar nog veel gezonde jaren met uw familie en uw vele vrienden!
heel genegen maar dat weet je wel, ma.
Mens ze is 62, wat vliegt de tijd toch hé!
Ivette
-
Ritavdm - Lid geworden op: 12 feb 2019, 18:39
- Locatie: Groot Ieper
Goeie middag
Ivette, a HB voor je dochter
en
een dikke Proficiat voor je zoon zijn schrijfkunsten.
De roze rotsen, ik zie ze zo voor me.
Die prijzen in Cannes, je stelt je dan de vraag zijn dat nu francs of Euro's ?
Lingeriesetjes aan zo'n prijs die zijn dan waarschijnlijk bestemd voor diegenen die het kunnen aftrekken als beroepskledij
Ik zit met een logeetje dus ff wegblijven van het scherm, om hem niet in verleiding te brengen .
Menu : kippeblokjes in zoetzure saus.
Ivette, a HB voor je dochter
en
een dikke Proficiat voor je zoon zijn schrijfkunsten.
De roze rotsen, ik zie ze zo voor me.
Die prijzen in Cannes, je stelt je dan de vraag zijn dat nu francs of Euro's ?
Lingeriesetjes aan zo'n prijs die zijn dan waarschijnlijk bestemd voor diegenen die het kunnen aftrekken als beroepskledij
Ik zit met een logeetje dus ff wegblijven van het scherm, om hem niet in verleiding te brengen .
Menu : kippeblokjes in zoetzure saus.
Oud maar niet Out
-
corry - Lid geworden op: 08 mar 2005, 10:15
- Locatie: Wenduine
Goedemorgen
Twee hartsvriendinnen na lange afwezigheid door Corona weer samen, ons loge Romy bleef er overnachten.
We hebben samen gezelschapsspellen gespeeld, genoot ervan en mijn ventje keek ernaar.
Rond 10 gaan ze zwemmen, ik ga mee maar niet in het water, wel taterwateren met Sara de mama van Paulien.
Het heeft me deugd gedaan de jeugd nog eens in huis te hebben.
Fijne dag
Corry
Twee hartsvriendinnen na lange afwezigheid door Corona weer samen, ons loge Romy bleef er overnachten.
We hebben samen gezelschapsspellen gespeeld, genoot ervan en mijn ventje keek ernaar.
Rond 10 gaan ze zwemmen, ik ga mee maar niet in het water, wel taterwateren met Sara de mama van Paulien.
Het heeft me deugd gedaan de jeugd nog eens in huis te hebben.
Fijne dag
Corry
ik tel alleen de zonnige dagen.
-
meme-rietje - Lid geworden op: 13 okt 2003, 19:51
- Locatie: Zuid-West-Vl.
proficiat voor je dochter Ivette
en mooie foto's gezien
goeie morgen iedereen
vandaag weeral boodschappen doen
niet dat ik veel nodig heb, melk en water
maar vooral eten voor mijn beestjes
en mooie foto's gezien
goeie morgen iedereen
vandaag weeral boodschappen doen
niet dat ik veel nodig heb, melk en water
maar vooral eten voor mijn beestjes
Groetjes van meme-rietje,
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
-
Ritavdm - Lid geworden op: 12 feb 2019, 18:39
- Locatie: Groot Ieper
Goeiemiddag
Fris maar droog
niet wachten op regen dus en vanmorgen meteen maar op pad gegaan; fietsen met opa en oma vind hij best leuk vooral dan als hij af en toe eens van fiets mag wisselen .
Geen probleem want hij is met zijn 14 jaar net even groot als opa. Dat belooft als hij nog zo'n 5 jaar kan groeien.
Menu : zeebaars met spinazie en natuuraardappelen
Nu wat gezelschapspelletjes tot de mama straks komt , en terwijl hij aan 't kaarten is met opa kan ik hier eens komen loeren.
Corry, tieners in huis houden ons jong hé
Fris maar droog
niet wachten op regen dus en vanmorgen meteen maar op pad gegaan; fietsen met opa en oma vind hij best leuk vooral dan als hij af en toe eens van fiets mag wisselen
.Geen probleem want hij is met zijn 14 jaar net even groot als opa. Dat belooft als hij nog zo'n 5 jaar kan groeien.
Menu : zeebaars met spinazie en natuuraardappelen
Nu wat gezelschapspelletjes tot de mama straks komt , en terwijl hij aan 't kaarten is met opa kan ik hier eens komen loeren.
Corry, tieners in huis houden ons jong hé
Oud maar niet Out
