de tijd van toen 70+ /TE BEWAREN
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Amadee,
Wat Marnix Gijsen ofte Jan-Albert Goris betreft
hebt ge volkomen gelijk.
Ik zie het nu ook dat ik me verkeerd uitgedrukt heb
in mijn vorige posting.
Bedankt voor je alerte reactie.
Ik lees in je recente posting nu de naam van een
horlogemaker met name Willekens.
Heeft die zich later niet op de Bredabaan gevestigd,
voorbij de Oude Kerk,juist voorbij café Tivoli?
Daar woonde ook een dokter Herman Willekens.
En er was ook nog midden de Bredabaan een
drukkerij Scheltjens-Willekens(of juist omgekeerd).
En je moet toch ook beenhouwer Van Heester uit
de Heirmansstraat wel gekend hebben,ik denk dat
zijn zoon,Leo Van Heester (die een beenhouwerij had
op het Kroonplein)van uw generatie was.
Amadee,je verhaaltrant heeft ook mijn vrouw gecharmeerd
Met dank voor uw aandacht,groetjes
Alterego
Wat Marnix Gijsen ofte Jan-Albert Goris betreft
hebt ge volkomen gelijk.
Ik zie het nu ook dat ik me verkeerd uitgedrukt heb
in mijn vorige posting.
Bedankt voor je alerte reactie.
Ik lees in je recente posting nu de naam van een
horlogemaker met name Willekens.
Heeft die zich later niet op de Bredabaan gevestigd,
voorbij de Oude Kerk,juist voorbij café Tivoli?
Daar woonde ook een dokter Herman Willekens.
En er was ook nog midden de Bredabaan een
drukkerij Scheltjens-Willekens(of juist omgekeerd).
En je moet toch ook beenhouwer Van Heester uit
de Heirmansstraat wel gekend hebben,ik denk dat
zijn zoon,Leo Van Heester (die een beenhouwerij had
op het Kroonplein)van uw generatie was.
Amadee,je verhaaltrant heeft ook mijn vrouw gecharmeerd
Met dank voor uw aandacht,groetjes
Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
spiksin - Lid geworden op: 05 nov 2004, 09:11
- Locatie: Merksem
Amadee , die vodde winkel noemde " de Vellekes "
Alterego , Van juweelier Willekes is juist en die is daar nog altijd ! Er was er nog eene , geen familie geloof ik , naast vroeger cinema Alaska , ook een Willekes , nu weg .
Dokter Willekes zijn zoon Erik is onze huisdokter , al 16 jaar nu , en houdt hof ,
, in het zelfde huis , Bredabaan 281 . Zijn twee dochters worden ook dokters , een is al afgestudeerd onlangs Jongens jongens wat een dorp
Groetjes uit Merxem .
ps: toffe foto van Gaston , dank .
-
spiksin - Lid geworden op: 05 nov 2004, 09:11
- Locatie: Merksem
( sorry iemand of iets is weer op de sukkel , ik ben verschillende berichten kwijt , bijna zeker Telenet ! ) .
De " Scheltjens " was achter 't hoekje van Amadee op de Bredabaan , soliede klasse zaak zoals er nog weinig overleven De middenstand bij ons heeft het erg te verduren !
Vroeger kwamen de boeren bij ons kopen , nu gaan wij de boer op om nog iets degelijks te vinden
In Zoersel misschien
Dada uit Merxem !
De " Scheltjens " was achter 't hoekje van Amadee op de Bredabaan , soliede klasse zaak zoals er nog weinig overleven
De middenstand bij ons heeft het erg te verduren !Vroeger kwamen de boeren bij ons kopen , nu gaan wij de boer op om nog iets degelijks te vinden
In Zoersel misschien Dada uit Merxem !
-
amadee
Goeiedag,
Wij kwamen dikwijls bij Scheltiens, meestal werd die Scheltjes genoemd.
Frans Willekens in ons straat, en nog twee Willekens op de Bredabaan waren horlogemakers of juwelliers, maar geen familie van elkaar. Frans was een schoonbroer van John Clauwers.
Achter de hoek links tegenover de Merksem Palace was er Herman Willekens en achter de hoek rechts nabij Van Dongen, daar was de andere Willekens en die liet zijn huisnummer altijd in reuzegrote cijfers afdrukken,om te verhinderen dat men de "verkeerde" winkel zou binnenlopen. Zo prijkte er boven op de gevel van zijn zaak nabij Van Dongen het huisnummer in koeien van cijfers, men kon er echt niet naast kijken.
Er was nog een horlogemaker, Couvreur, winkel tegenover Sint-Franciscus.
Daar kocht ik in 1951 een polshorloge. Een gewoon, niet eens zo duur horlogeke. Wat heeft dat klokske afgezien! Het liep méér dan 50 jaar in weer en wind in stormen en stof, en misschien loopt ze nog want de klok is verdwenen, zeg maar gepikt. Wel moest het glas (de virtrine) 3 maal vernieuwd worden.
Ik zal maar uitscheiën zeker, tot morgen misschien.
Amadee.
------------------
En as ik lieg dan lieg ik in kommisse (tante Gabrielle, 1945)
Wij kwamen dikwijls bij Scheltiens, meestal werd die Scheltjes genoemd.
Frans Willekens in ons straat, en nog twee Willekens op de Bredabaan waren horlogemakers of juwelliers, maar geen familie van elkaar. Frans was een schoonbroer van John Clauwers.
Achter de hoek links tegenover de Merksem Palace was er Herman Willekens en achter de hoek rechts nabij Van Dongen, daar was de andere Willekens en die liet zijn huisnummer altijd in reuzegrote cijfers afdrukken,om te verhinderen dat men de "verkeerde" winkel zou binnenlopen. Zo prijkte er boven op de gevel van zijn zaak nabij Van Dongen het huisnummer in koeien van cijfers, men kon er echt niet naast kijken.
Er was nog een horlogemaker, Couvreur, winkel tegenover Sint-Franciscus.
Daar kocht ik in 1951 een polshorloge. Een gewoon, niet eens zo duur horlogeke. Wat heeft dat klokske afgezien! Het liep méér dan 50 jaar in weer en wind in stormen en stof, en misschien loopt ze nog want de klok is verdwenen, zeg maar gepikt. Wel moest het glas (de virtrine) 3 maal vernieuwd worden.
Ik zal maar uitscheiën zeker, tot morgen misschien.
Amadee.
------------------
En as ik lieg dan lieg ik in kommisse (tante Gabrielle, 1945)
-
amadee
Goeiedag,
De laatste week krijg ik geregeld vanwege de webmaster een "melding van een reactie in "de tijd van toen"; als ik daarop reageer wordt mij verteld dat "de reactie waarnaar ik naar gevraagd heb niet bestaat". Misschien een reactie hierop?
Ik zou wel graag voortgaan met mijn niemandalletjes in en over Merksem. Ik vraag me wel af of ik niet bezig ben het opgezette onderwerp tot een buurtkringetje te verengen. Het is niet mijn bedoeling hier de geschiedenis van Merksem te schrijven, verre van daar, want ik weet er bitter weinig van. Vroeger heb ik me wel eens afgevraagd wie die meneer Van Straelen wel zou kunnen geweest zijn, de man van wie mijn straat de naam kreeg. Eigenlijk interesseerde het me maar matig, en het is pas onlangs dat ik ergens las dat hij als de stichter van Merksem kan worden aangezien. Lang geleden... as ge 't mor wet..
Maar de eene herinnering roept de andere op; 't zijn maar prutsverhaaltes die toch misschien een vaag beeldoproepen van wat ons in die tijd kon interesseren.
Ik heb over de mensen gepraat die in het eerste stuk van mijn straat het meest in de kijker (mijn kijker) stonden, mensen zoals overal, maar evengoed had ge nog die anderen, ik noem maar wat: iets naar voor in de straat, "ons" schoenmakertje Dierckx en zijn vrouw, mensen van vroeger, juwelen van mensen die altijd vriendelijk keken en ook waren, enz.
En op de hoek van de Bredabaan was een bank geweest. Toen ik nog maar een jaar of 3-4 was, weet ik veel, is die "gesprongen"en daarom is die in mijn herinnering blijven hangen. Ik hoorde daar jaren nadien nog over praten en zag de grauwde arduinen muren van het hoekgebouw met zijn levenloze burelen, en lang nadien in grote zwarte letters: "Banque d'Anvers", zeker van de naam ben ik niet, maar dat het in 't frans was, leidt geen twijfel, dat hoorde zo voor een banrde Ik de grote mensen daar allerlei kwalijke dingen over zeggen, en als klein manneke was ik toch niet heelemaal gerust als we daar voorbij kwamen, alsof er nog altijd ontploffingsgevaar was.
Ik pauzeer hier, ik ga een flinke hap eten, ook smakelijk. en tot strak.
amadee.
--------------------------------
De laatste week krijg ik geregeld vanwege de webmaster een "melding van een reactie in "de tijd van toen"; als ik daarop reageer wordt mij verteld dat "de reactie waarnaar ik naar gevraagd heb niet bestaat". Misschien een reactie hierop?
Ik zou wel graag voortgaan met mijn niemandalletjes in en over Merksem. Ik vraag me wel af of ik niet bezig ben het opgezette onderwerp tot een buurtkringetje te verengen. Het is niet mijn bedoeling hier de geschiedenis van Merksem te schrijven, verre van daar, want ik weet er bitter weinig van. Vroeger heb ik me wel eens afgevraagd wie die meneer Van Straelen wel zou kunnen geweest zijn, de man van wie mijn straat de naam kreeg. Eigenlijk interesseerde het me maar matig, en het is pas onlangs dat ik ergens las dat hij als de stichter van Merksem kan worden aangezien. Lang geleden... as ge 't mor wet..
Maar de eene herinnering roept de andere op; 't zijn maar prutsverhaaltes die toch misschien een vaag beeldoproepen van wat ons in die tijd kon interesseren.
Ik heb over de mensen gepraat die in het eerste stuk van mijn straat het meest in de kijker (mijn kijker) stonden, mensen zoals overal, maar evengoed had ge nog die anderen, ik noem maar wat: iets naar voor in de straat, "ons" schoenmakertje Dierckx en zijn vrouw, mensen van vroeger, juwelen van mensen die altijd vriendelijk keken en ook waren, enz.
En op de hoek van de Bredabaan was een bank geweest. Toen ik nog maar een jaar of 3-4 was, weet ik veel, is die "gesprongen"en daarom is die in mijn herinnering blijven hangen. Ik hoorde daar jaren nadien nog over praten en zag de grauwde arduinen muren van het hoekgebouw met zijn levenloze burelen, en lang nadien in grote zwarte letters: "Banque d'Anvers", zeker van de naam ben ik niet, maar dat het in 't frans was, leidt geen twijfel, dat hoorde zo voor een banrde Ik de grote mensen daar allerlei kwalijke dingen over zeggen, en als klein manneke was ik toch niet heelemaal gerust als we daar voorbij kwamen, alsof er nog altijd ontploffingsgevaar was.
Ik pauzeer hier, ik ga een flinke hap eten, ook smakelijk. en tot strak.
amadee.
--------------------------------
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Amadee,je wordt op je wenken bediend.
Merksem en Antoon Van Stralen
De periode waarin een dorp als Merksem door rijke speculanten van de hand gedaan werd duurde 230 jaar, tot Vlaanderen en dus ook Merksem op 1 oktober 1795 werd ingelijfd bij het Franse rijk.
De Fransen deelden het land opnieuw in en stelden burgemeesters en schepenen aan in elke 'municipaliteyt'.
De eerste burgemeester van Merksem was Joannes Mertens, een brandewijnstoker met een herberg "in de buurt van de St. Bartholomeuskerk".
Pas in de Hollandse tijd (1815-1830) kwam er ook een zekere mate van democratie, al bleef die beperkt tot de paar nobelen van het dorp.
Verkocht op de markt
Merksem dankt zijn zelfstandigheid aan Jan IV Van Glimes, markies van Bergen-op-Zoom, vermelden de geschiedschrijvers.
Hij was het die in het jaar 1561 de grens bepaalde tussen Merksem en Schoten.
Tot dat moment was Merksem beschouwd als gehucht van Schoten, dat zich vanaf het begin van de dertiende eeuw tot een afzonderlijke parochie had weten te ontwikkelen.
Merksem was in de 16e eeuw vooral een plek waar rijke Antwerpenaren hun buitenhuis bouwden (Bouckenborgh, Hof Terlinden, Hofke van Roosendael om er een paar te noemen) en helemaal geen dorp van betekenis.
Het hele grondgebied van Merksem, Schoten en St-Job in 't Goor behoorde in de late middeleeuwen tot het 'Land van Breda'.
Later kwam het in het bezit van de Heren van Bergen op Zoom die naast een hele reeks andere titels ook de titel van 'Heer van Schoten en Merksem' voerden.
Het koste Jan Van Glimes heel wat moeite - een jaar aan papierwerk - om Merksem en Dambrugge als onafhankelijke eenheid erkend te krijgen.
Maar het lukte hem, en op 23 mei 1561 bood hij de heerlijkheid (dorp) Merksem op de Vrijdagse markt in Antwerpen te koop aan.
Antoon Van Stralen, toendertijd 'buitenburgemeester' van Antwerpen en een zeer rijk man, legde 43.000 Florentijnse guldens op tafel en verkreeg daarmee het hele dorp en alle eraan verbonden rechten.
De Van Stralens (1561-1568 en 1579-1584)
Merksem leek toen in niets op het huidige district.
Zoals gezegd woonden er maar 500 zielen, verdeeld over nog geen honderd 'haardsteden', en zelfs die kleine gemeenschap was nog verdeeld over drie 'wijken'.
Je had 'het dorp', bestaande uit een aantal huizen rondom de St. =Bartholomeuskerk.
Dan was er Dambrugge, een dorp dat zich had ontwikkeld rondom de brug over het Schijn (ongeveer daar waar we nu de Merksemse Tegelhallen aan de Bredastraat vinden).
Als laatste was er 'de Zwaantjes', een tros boerderijtjes rondom de Grote Gasthuishoeve, ongeveer daar waar we tegenwoordig de Volkstuinlei vinden.
De eerste heer van een onafhankelijk Merksem was dus Antoon Van Stralen, de man naar wie de Van Straelenlei genoemd werd.
Hij was de zoon van Goossen Van Stralen en Anna Draeck en op het moment dat hij Merksem kocht zeker geen onbekende in het Merksemse.
Zijn grootvader van moeders kant, Willem Draeck had in 1515 het Kasteel Van Merksem gekocht en dat was Antoon via een erfenis in de schoot gevallen.
Ook als buitenburgemeester van Antwerpen (burgemeester van de gebieden buiten de stadsmuren) zal de bevolking van Merksem Van Stralen goed hebben gekend.
Dat hij niet onpopulair was mag wellicht blijken uit zijn officiële installering als heer van Merksem, op 23 september 1561.
Met een gevolg van 200 ruiters werd hij die dag volgens de geschiedschrijvers luisterrijk ingehaald en dat terwijl het volgens diezelfde geschiedschrijvers die dag 'vuyl weer' was.
De regeerperiode van Van Stralen duurde niet lang.
In 1565 wordt hij voor de vijfde maal gekozen tot buitenburgemeester en er werd zelfs een huldepenning geslagen om dat feit te gedenken, maar na de beeldenstorm van 1566 kwam Van Stralen in nauwe schoentjes.
De Spaanse koning Filips II stuurde soldaten naar de Nederlanden met als doel de opstand neer te slaan en Van Stralen was als vriend van Willem van Oranje een van de doelwitten van de hertog van Alva, die de operatie leidde.
Tijdens de gruwelijke Spaanse repressie die volgde werd ook Van Stralen voor een Spaanse rechtbank gesleept en na vreselijke folteringen werd hij op 24 september 1568 in Vilvoorde onthoofd.
Al zijn bezittingen (inclusief het astronomische bedrag van 400.000 gulden=25 miljoen euro aan baar geld) werden verbeurd verklaard en Merksem verviel aan de Spaanse koning, die het in leen gaf aan een lokale opportunist.
Toen de Spanjaarden een andere politiek gingen voeren en de staten-generaal der Nederlanden hun hun zelfstandigheid uitriepen kwamen de verbeurd verklaarde goederen weer terug in handen van hun rechtmatige eigenaars.
Ook de Van Stralens kregen hun bezittingen terug en het was de halfbroer van Antoon, Jan Van Stralen die vanaf 1579 in de boeken staat als Heer van Merksem en Dambrugge.
Lang kon hij echter niet genieten van zijn nieuwe status, want hij overleed rond 1584, maar Jan Van Stralen zal nog wel hebben gezien hoe de strijd met de Spanjaarden weer oplaaide en hoe ook Merksem leed onder de schermutselingen.
Antwerpen werd in die dagen namelijk belegerd door de Spanjaarden en Merksem werd vrijwel helemaal geplunderd en verwoest.
Dat was overigens niet alleen door de Spaanse belegeraars, want ook de Antwerpse verdedigers stookten de hele omgeving van de stad plat om de vijand beter te kunnen zien naderen.
In het dorp bleven slechts enkele huizen recht en omdat alle bewoners waren gevlucht bleef een gebrandschatte spookstad over - het absolute dieptepunt van Merksem.
Catharina Van Eeckeren, de weduwe van Jan Van Stralen, trouwt na de dood van haar man met de burgemeester van Antwerpen, Marnix van St. Aldegonde en moet met hem na de val van Antwerpen vluchten naar het noorden.
In afwezigheid van de Van Stralens worden hun bezittingen van 1584 tot 1614 beheerd door een pandheer, J.B. De Berty.
In 1614 - ten tijde van het twaalfjarig bestand in de oorlog tussen Spanje en de Nederlanden - keren de erfgenamen van Jan Van Stralen terug naar Merksem.
Zijn zoon Goossen van Stralen wordt geïnstalleerd als Heer van Merksem en blijft dat tot 1622, wanneer zijn zoon Jacques de titel erft.
Eenvoudig hebben de laatste twee generaties Van Stralen het echter niet.
Het Kasteel en het dorp liggen in puin, geld om het op te knappen is er niet en daarnaast zijn er tal van schuldeisers.
Sinds hun terugkeer in 1614 zijn de Van Stralens dan ook verwikkeld in een hevige strijd met allerlei schuldeisers die het bezit van de Van Stralens opeisen.
Pas in 1641 komt er een einde aan het juridisch gekonkel en weet Jacob Van Parijs de heerlijkheid Merksem en Dambrugge te verwerven.
Hij en zijn zoon zijn van 1641 tot 1700 de nieuwe heren van Merksem en Dambrugge.
Amadee,de Van Straelenlei was oorspronkelijk een lange dreef
die naar de ingang van het kasteel van Merksem leidde.
(daar heb ik in vorige postings al eens over geschreven)
Merksem en Antoon Van Stralen
De periode waarin een dorp als Merksem door rijke speculanten van de hand gedaan werd duurde 230 jaar, tot Vlaanderen en dus ook Merksem op 1 oktober 1795 werd ingelijfd bij het Franse rijk.
De Fransen deelden het land opnieuw in en stelden burgemeesters en schepenen aan in elke 'municipaliteyt'.
De eerste burgemeester van Merksem was Joannes Mertens, een brandewijnstoker met een herberg "in de buurt van de St. Bartholomeuskerk".
Pas in de Hollandse tijd (1815-1830) kwam er ook een zekere mate van democratie, al bleef die beperkt tot de paar nobelen van het dorp.
Verkocht op de markt
Merksem dankt zijn zelfstandigheid aan Jan IV Van Glimes, markies van Bergen-op-Zoom, vermelden de geschiedschrijvers.
Hij was het die in het jaar 1561 de grens bepaalde tussen Merksem en Schoten.
Tot dat moment was Merksem beschouwd als gehucht van Schoten, dat zich vanaf het begin van de dertiende eeuw tot een afzonderlijke parochie had weten te ontwikkelen.
Merksem was in de 16e eeuw vooral een plek waar rijke Antwerpenaren hun buitenhuis bouwden (Bouckenborgh, Hof Terlinden, Hofke van Roosendael om er een paar te noemen) en helemaal geen dorp van betekenis.
Het hele grondgebied van Merksem, Schoten en St-Job in 't Goor behoorde in de late middeleeuwen tot het 'Land van Breda'.
Later kwam het in het bezit van de Heren van Bergen op Zoom die naast een hele reeks andere titels ook de titel van 'Heer van Schoten en Merksem' voerden.
Het koste Jan Van Glimes heel wat moeite - een jaar aan papierwerk - om Merksem en Dambrugge als onafhankelijke eenheid erkend te krijgen.
Maar het lukte hem, en op 23 mei 1561 bood hij de heerlijkheid (dorp) Merksem op de Vrijdagse markt in Antwerpen te koop aan.
Antoon Van Stralen, toendertijd 'buitenburgemeester' van Antwerpen en een zeer rijk man, legde 43.000 Florentijnse guldens op tafel en verkreeg daarmee het hele dorp en alle eraan verbonden rechten.
De Van Stralens (1561-1568 en 1579-1584)
Merksem leek toen in niets op het huidige district.
Zoals gezegd woonden er maar 500 zielen, verdeeld over nog geen honderd 'haardsteden', en zelfs die kleine gemeenschap was nog verdeeld over drie 'wijken'.
Je had 'het dorp', bestaande uit een aantal huizen rondom de St. =Bartholomeuskerk.
Dan was er Dambrugge, een dorp dat zich had ontwikkeld rondom de brug over het Schijn (ongeveer daar waar we nu de Merksemse Tegelhallen aan de Bredastraat vinden).
Als laatste was er 'de Zwaantjes', een tros boerderijtjes rondom de Grote Gasthuishoeve, ongeveer daar waar we tegenwoordig de Volkstuinlei vinden.
De eerste heer van een onafhankelijk Merksem was dus Antoon Van Stralen, de man naar wie de Van Straelenlei genoemd werd.
Hij was de zoon van Goossen Van Stralen en Anna Draeck en op het moment dat hij Merksem kocht zeker geen onbekende in het Merksemse.
Zijn grootvader van moeders kant, Willem Draeck had in 1515 het Kasteel Van Merksem gekocht en dat was Antoon via een erfenis in de schoot gevallen.
Ook als buitenburgemeester van Antwerpen (burgemeester van de gebieden buiten de stadsmuren) zal de bevolking van Merksem Van Stralen goed hebben gekend.
Dat hij niet onpopulair was mag wellicht blijken uit zijn officiële installering als heer van Merksem, op 23 september 1561.
Met een gevolg van 200 ruiters werd hij die dag volgens de geschiedschrijvers luisterrijk ingehaald en dat terwijl het volgens diezelfde geschiedschrijvers die dag 'vuyl weer' was.
De regeerperiode van Van Stralen duurde niet lang.
In 1565 wordt hij voor de vijfde maal gekozen tot buitenburgemeester en er werd zelfs een huldepenning geslagen om dat feit te gedenken, maar na de beeldenstorm van 1566 kwam Van Stralen in nauwe schoentjes.
De Spaanse koning Filips II stuurde soldaten naar de Nederlanden met als doel de opstand neer te slaan en Van Stralen was als vriend van Willem van Oranje een van de doelwitten van de hertog van Alva, die de operatie leidde.
Tijdens de gruwelijke Spaanse repressie die volgde werd ook Van Stralen voor een Spaanse rechtbank gesleept en na vreselijke folteringen werd hij op 24 september 1568 in Vilvoorde onthoofd.
Al zijn bezittingen (inclusief het astronomische bedrag van 400.000 gulden=25 miljoen euro aan baar geld) werden verbeurd verklaard en Merksem verviel aan de Spaanse koning, die het in leen gaf aan een lokale opportunist.
Toen de Spanjaarden een andere politiek gingen voeren en de staten-generaal der Nederlanden hun hun zelfstandigheid uitriepen kwamen de verbeurd verklaarde goederen weer terug in handen van hun rechtmatige eigenaars.
Ook de Van Stralens kregen hun bezittingen terug en het was de halfbroer van Antoon, Jan Van Stralen die vanaf 1579 in de boeken staat als Heer van Merksem en Dambrugge.
Lang kon hij echter niet genieten van zijn nieuwe status, want hij overleed rond 1584, maar Jan Van Stralen zal nog wel hebben gezien hoe de strijd met de Spanjaarden weer oplaaide en hoe ook Merksem leed onder de schermutselingen.
Antwerpen werd in die dagen namelijk belegerd door de Spanjaarden en Merksem werd vrijwel helemaal geplunderd en verwoest.
Dat was overigens niet alleen door de Spaanse belegeraars, want ook de Antwerpse verdedigers stookten de hele omgeving van de stad plat om de vijand beter te kunnen zien naderen.
In het dorp bleven slechts enkele huizen recht en omdat alle bewoners waren gevlucht bleef een gebrandschatte spookstad over - het absolute dieptepunt van Merksem.
Catharina Van Eeckeren, de weduwe van Jan Van Stralen, trouwt na de dood van haar man met de burgemeester van Antwerpen, Marnix van St. Aldegonde en moet met hem na de val van Antwerpen vluchten naar het noorden.
In afwezigheid van de Van Stralens worden hun bezittingen van 1584 tot 1614 beheerd door een pandheer, J.B. De Berty.
In 1614 - ten tijde van het twaalfjarig bestand in de oorlog tussen Spanje en de Nederlanden - keren de erfgenamen van Jan Van Stralen terug naar Merksem.
Zijn zoon Goossen van Stralen wordt geïnstalleerd als Heer van Merksem en blijft dat tot 1622, wanneer zijn zoon Jacques de titel erft.
Eenvoudig hebben de laatste twee generaties Van Stralen het echter niet.
Het Kasteel en het dorp liggen in puin, geld om het op te knappen is er niet en daarnaast zijn er tal van schuldeisers.
Sinds hun terugkeer in 1614 zijn de Van Stralens dan ook verwikkeld in een hevige strijd met allerlei schuldeisers die het bezit van de Van Stralens opeisen.
Pas in 1641 komt er een einde aan het juridisch gekonkel en weet Jacob Van Parijs de heerlijkheid Merksem en Dambrugge te verwerven.
Hij en zijn zoon zijn van 1641 tot 1700 de nieuwe heren van Merksem en Dambrugge.
Amadee,de Van Straelenlei was oorspronkelijk een lange dreef
die naar de ingang van het kasteel van Merksem leidde.
(daar heb ik in vorige postings al eens over geschreven)
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
amadee
Goeiedag,
Bedankt Alterego,ik heb altijd al wel geweten dat ik niet in een zo maar doodgewone straat woonde, maar in een straat van standing, met allure.
Nu we daar toch over bezig zijn.... Als ik jong was vond ik dat mijn straat
toch iets meer had dan die andere straten, niet zomaar een straat, maar een lei, zoals de leien in Antwerpen, een avenue, iets chique en met acacias, die zo ongeveer mijn ouderdom hebben.
Ach ja, als kind is je eigen straat toch altijd iets meer, een beetje "thuis"
In die tijd speelde de stand een grote rol. En dat doet het nu nog maar daar is wel wat in veranderd. Onbewust behoorde men ergens bij een stand en daar groeide men dan in op en daar hoorde men bij. Bovendien woonden wij in een stad, nou ja, dat vonden we toch. Een gewone straat met gewone huizen en gewone mensen, niets dan sympathieke brave mensen.
Ik kan hier nog heel lang over filosoferen en zo, maar dat zal dan toch maar voor een andere keer zijn.
Dat van die sympathieke brave mensen, alhoewel ik dat echt meen, moet ik wl efkes relativeren.
Naast ons huis, aan de andere kant van de begrafenisman, was een woning waarin iemand in 't begin van de oorlog was komen wonen. Een nog redelijk jong koppel met een meisje van ongeveer 10 jaar. De man kende ik niet, straffer nog: ik heb de man noot gezien, nooit gehoord ik zou niet weten hoe hij eruit zag. Ook de vrouw had weinig kontakten. Ik zag haar wel eens, als ze de straat kuiste. Onze deuren aan de straat stonden naast mekaar, en mijn moeder had er al wel eens kontakt mee, en het kind zagen we wel eens en hoorden we achter in de hof spelen en zingen. Ikzelf had voor die buren heelemaal geen aandacht. Mijn moeder wist wel te vertellen dat de man iets was bij een duitse organisatie, niet bij een duits vriendelijke vlaamse beweging of zo, neen bij een puur duits militair of paramilitair ding. De vrouw zal al wel eens iets gelost hebben. Hij zou door de oorlog zonder werk gevallen zijn zoals zovelen, een goei betaalde job bij de duitsers gevonden hebben, en zodoende van 't een komt 't ander, totdat men niet meer terug kan.
Van welke duitse organisatie de man deel uitmaakte weet ik niet, droeg hij een uniform of was hij van de geheime politie. Later vernamen wij dat hij betrokken was bij het ophalen van door de duitsers gezochte personen. Hij kreeg de doodstraf, of hij geëxecuteerd werd weet ik niet. De vrouw en het kind hebben we niet meer gezien.
Bij de bevrijding begin oktober 1944 was het huis verlaten. We hebben ze niet weten vluchten. De dag na de bevrijding kon ik me toch niet meer bedwingen, ik moest in dat huis een kijkje gaan nemen. Dat was niet moeilijk, langs het vluchtgat kwam ik in de aanpalende kelder. De vluchtgaten dateerden van 1942 (of1943) om te kunnen ontsnappen wanneer men zou ingesloten zijn in de kelder indien het huis door een bom zou zijn ingestort.
Zo kwam ik dus in de kelder van die buren. Er was er donker, maar van ergens kwam er toch voldoende schemerig licht van buiten om te zien dat het daar vol rommel lag. Vlak bij mij , op een tafeltje en op de grond, lagen stapels duitse geïllustreerde tijdschriften waarvan ik mij herinner: "Der SS-man". Dat blad heb ik later teruggezien op voddemarkten, het is rijkelijk gedrukt met onder meer foto's van aan het oostfront.
Ik denk dat er in die kelder nog wel wat te ontdekken was, maar werd ik door angst bevangen, ik kreeg het warm en koud tegelijkertijd. Ik had nooit feitelijk last gehad van een duitse soldaat, wist ook niets van de duitse gruwelkampen, ik was ook geen bangelijk type, maar in die kelder was het precies alsof daar nog iemand aanwezig was die me vanuit het duister aan 't beloeren was. Ik ben daar misschien maar 20 seconden binnen geweest, dierf zelfs geen SS-man aanraken en in paniek vluchtte langs het vluchtgat onze eigen kelder in. Wat er met de inhoud van de woning is gebeurd weet ik niet, ik heb er ook niet weten plunderen
Dit was het verhaal van de man die ik nooit heb gekend.
Morgen vertel ik iets plezanter.
Amadee.
---------------------------------
Oh ja, ik ben vergeten jullie allemaal een zalige zomer te wensen.
Bedankt Alterego,ik heb altijd al wel geweten dat ik niet in een zo maar doodgewone straat woonde, maar in een straat van standing, met allure.
Nu we daar toch over bezig zijn.... Als ik jong was vond ik dat mijn straat
toch iets meer had dan die andere straten, niet zomaar een straat, maar een lei, zoals de leien in Antwerpen, een avenue, iets chique en met acacias, die zo ongeveer mijn ouderdom hebben.
Ach ja, als kind is je eigen straat toch altijd iets meer, een beetje "thuis"
In die tijd speelde de stand een grote rol. En dat doet het nu nog maar daar is wel wat in veranderd. Onbewust behoorde men ergens bij een stand en daar groeide men dan in op en daar hoorde men bij. Bovendien woonden wij in een stad, nou ja, dat vonden we toch. Een gewone straat met gewone huizen en gewone mensen, niets dan sympathieke brave mensen.
Ik kan hier nog heel lang over filosoferen en zo, maar dat zal dan toch maar voor een andere keer zijn.
Dat van die sympathieke brave mensen, alhoewel ik dat echt meen, moet ik wl efkes relativeren.
Naast ons huis, aan de andere kant van de begrafenisman, was een woning waarin iemand in 't begin van de oorlog was komen wonen. Een nog redelijk jong koppel met een meisje van ongeveer 10 jaar. De man kende ik niet, straffer nog: ik heb de man noot gezien, nooit gehoord ik zou niet weten hoe hij eruit zag. Ook de vrouw had weinig kontakten. Ik zag haar wel eens, als ze de straat kuiste. Onze deuren aan de straat stonden naast mekaar, en mijn moeder had er al wel eens kontakt mee, en het kind zagen we wel eens en hoorden we achter in de hof spelen en zingen. Ikzelf had voor die buren heelemaal geen aandacht. Mijn moeder wist wel te vertellen dat de man iets was bij een duitse organisatie, niet bij een duits vriendelijke vlaamse beweging of zo, neen bij een puur duits militair of paramilitair ding. De vrouw zal al wel eens iets gelost hebben. Hij zou door de oorlog zonder werk gevallen zijn zoals zovelen, een goei betaalde job bij de duitsers gevonden hebben, en zodoende van 't een komt 't ander, totdat men niet meer terug kan.
Van welke duitse organisatie de man deel uitmaakte weet ik niet, droeg hij een uniform of was hij van de geheime politie. Later vernamen wij dat hij betrokken was bij het ophalen van door de duitsers gezochte personen. Hij kreeg de doodstraf, of hij geëxecuteerd werd weet ik niet. De vrouw en het kind hebben we niet meer gezien.
Bij de bevrijding begin oktober 1944 was het huis verlaten. We hebben ze niet weten vluchten. De dag na de bevrijding kon ik me toch niet meer bedwingen, ik moest in dat huis een kijkje gaan nemen. Dat was niet moeilijk, langs het vluchtgat kwam ik in de aanpalende kelder. De vluchtgaten dateerden van 1942 (of1943) om te kunnen ontsnappen wanneer men zou ingesloten zijn in de kelder indien het huis door een bom zou zijn ingestort.
Zo kwam ik dus in de kelder van die buren. Er was er donker, maar van ergens kwam er toch voldoende schemerig licht van buiten om te zien dat het daar vol rommel lag. Vlak bij mij , op een tafeltje en op de grond, lagen stapels duitse geïllustreerde tijdschriften waarvan ik mij herinner: "Der SS-man". Dat blad heb ik later teruggezien op voddemarkten, het is rijkelijk gedrukt met onder meer foto's van aan het oostfront.
Ik denk dat er in die kelder nog wel wat te ontdekken was, maar werd ik door angst bevangen, ik kreeg het warm en koud tegelijkertijd. Ik had nooit feitelijk last gehad van een duitse soldaat, wist ook niets van de duitse gruwelkampen, ik was ook geen bangelijk type, maar in die kelder was het precies alsof daar nog iemand aanwezig was die me vanuit het duister aan 't beloeren was. Ik ben daar misschien maar 20 seconden binnen geweest, dierf zelfs geen SS-man aanraken en in paniek vluchtte langs het vluchtgat onze eigen kelder in. Wat er met de inhoud van de woning is gebeurd weet ik niet, ik heb er ook niet weten plunderen
Dit was het verhaal van de man die ik nooit heb gekend.
Morgen vertel ik iets plezanter.
Amadee.
---------------------------------
Oh ja, ik ben vergeten jullie allemaal een zalige zomer te wensen.
-
spiksin - Lid geworden op: 05 nov 2004, 09:11
- Locatie: Merksem
Dit is echt een Merxems onderonsje zo te zien
Mij niet gelaten maar alle senioren zijn welkom he 
Goeie uitleg Alterego , dank .
Amadee die bank daar op de hoek , bovenste verdiep is een " laag " verdiep en daar heeft de gemeente ons in den oorlog nog zo 'n 14 dagen in ondergebracht bij gebrek aan school lokaal
Morgen gaan we , twee maand later dan anders wegens gezondheidstoestand van m'n ega , naar ons stalleke in Brecht op de Groene Linden . Warm weer voorspeld
Dag en tot de volgende .
-
Tillie - Lid geworden op: 28 jul 2004, 23:20
- Locatie: Kempen
De Groene Linden, ze hadden daar zo'n goede Duvel. En nog goedkoop ook.
Maar is dat café nog open?
We zijn er een paar keer geweest tijdens de 'zomerspelen'; Met de fiets tot daar gereden. Mooie uitstap.
Maar is dat café nog open?
We zijn er een paar keer geweest tijdens de 'zomerspelen'; Met de fiets tot daar gereden. Mooie uitstap.
Zonder vrouwen gaat het niet, dat heeft zelfs God moeten toegeven.
Duse
Duse
-
SDW - Lid geworden op: 24 dec 2004, 11:42
- Locatie: ANTWERPEN- BELGIE
-
Even komen kijken wat men over MERKSEM nog te vertellen heeft
Ik heb me ook nog zaken herinnert maar niet onmidelijk neergepent en dus de juiste toedracht weer vergeten
Even komen kijken wat men over MERKSEM nog te vertellen heeft
Ik heb me ook nog zaken herinnert maar niet onmidelijk neergepent en dus de juiste toedracht weer vergeten
Wens de LUCHTVAART te bevorderen
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Hé Spiksin, Ik denk dat Tillie en Tilly niet dezelfde personen zijn.
Tilly Roemans heb ik gekend als gewezen moderator bij senierennet.
Zij heeft er voor gezorgd dat onze eerste topic met verhalen van toen
een succes geworden is.
En Tillie is altijd een trouwe lezeres geweest met af en toe een
een bijdrage met de verontschuldiging dat ze geen 70+er was.
grtjs en nog ne fijne zondag
Tilly Roemans heb ik gekend als gewezen moderator bij senierennet.
Zij heeft er voor gezorgd dat onze eerste topic met verhalen van toen
een succes geworden is.
En Tillie is altijd een trouwe lezeres geweest met af en toe een
een bijdrage met de verontschuldiging dat ze geen 70+er was.
grtjs en nog ne fijne zondag
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.