de tijd van toen: 70 plussers - TE BEWAREN
-
amadee
Goeiedag,
Eergisteren postte ik 2 maal hetzelfde verslag; ik was de tweede keer totaal vergeten dat ik het al gesposqt had!!
Dag Wout gij woont in het H-Veld van BZ. Of niet?
In de Carettestraat in Merksem liet ik in 1955 mijn VW-ke herstellen, en in 1964 herspuiten, mijn moeder woonde tot in 1920 bij haar ouders in de Gasthoevestraat, eventjes bij u, SDW, om de hoek, vlak bij de Laatlos. En mijn vaderwoonde op de Bredabaan, dicht bij den Houdtvast tegenover de Laatlos. Mijn vader vertrok in 1914 van daar door de prikkeldraad over de grens naar Nederland, en over Vlissingen, Engeland en Frankrijk bereikte hij het front aan den IJzer, waar hij 4 jaar in de loopgraven verbleef.
Mijn grootvader (uit de Gasthuishoevestraat) voer tussen 1900 en 1929 tientallen keren naar Newyork met de Belgenland of met de Zeeland. Hij was kok op die schepen die duizenden emmigranten naar Amerika brachten (op het Elliseiland)
En in het Albertkanaal daar in de omgeving leerde ik zwemmen.
Dat was in 1942 denk ik, en dat ging zo:
- Gade mee zwemmen in de vaart?
- Ik kan ni zwemmen.
- Hoe gij kunt ni zwemmen, hedde ga gin zwembroek?
Ik had een zwembroek en een uur later stond ik in het water. SDW kan getuigen dat het daar niet zo vanzelfsprekend was om er te leren zwemmen, alleen al die stijle schuine wal vroeg een beetje lenigheid om van de oever in of uit het water te geraken, en in het water was het toch direkt nogal diep. Wij waren wel al 14 tot 16 jaar, tegenwoordig kunnen kinderen van 6 jaar of jonger al zwemmen, maar toen was dat niet zo gewoon. Iemand die kon zwemmen toonde wat we moesten doen. Na 2 weken zwommen we het kanaal over. Maar we konden nog niet duiken. Maar naast de brug van de Noorderlaan stond aan de overkant een kraan, vlak tegen het water.
Het was niet zo moeilijk er op te klauteren. Er was ergens en klein platformke, boven het water. De hoogte, naar schatting 4 m viel mee, tenminste van op een afstand beneden gezien, maar als ge er opstond vond ik dat wel heel hoog. Ik sprong, en kwam plat in ‘t water terecht. Ge moet altijd aanstonds opnieuw beginnen als er iets mislukt had ik geleerd. De tweede keer kwam ik vlak op mijn gezicht in ’t water terecht. Twee blauw ogen en een indianengezicht hiel ik er aan over. Ik heb nog dikwijls gezwommen, maar om van hoger dan 2m. te springen was mijn goesting voorbij.
Gegroet. amadee
Eergisteren postte ik 2 maal hetzelfde verslag; ik was de tweede keer totaal vergeten dat ik het al gesposqt had!!
Dag Wout gij woont in het H-Veld van BZ. Of niet?
In de Carettestraat in Merksem liet ik in 1955 mijn VW-ke herstellen, en in 1964 herspuiten, mijn moeder woonde tot in 1920 bij haar ouders in de Gasthoevestraat, eventjes bij u, SDW, om de hoek, vlak bij de Laatlos. En mijn vaderwoonde op de Bredabaan, dicht bij den Houdtvast tegenover de Laatlos. Mijn vader vertrok in 1914 van daar door de prikkeldraad over de grens naar Nederland, en over Vlissingen, Engeland en Frankrijk bereikte hij het front aan den IJzer, waar hij 4 jaar in de loopgraven verbleef.
Mijn grootvader (uit de Gasthuishoevestraat) voer tussen 1900 en 1929 tientallen keren naar Newyork met de Belgenland of met de Zeeland. Hij was kok op die schepen die duizenden emmigranten naar Amerika brachten (op het Elliseiland)
En in het Albertkanaal daar in de omgeving leerde ik zwemmen.
Dat was in 1942 denk ik, en dat ging zo:
- Gade mee zwemmen in de vaart?
- Ik kan ni zwemmen.
- Hoe gij kunt ni zwemmen, hedde ga gin zwembroek?
Ik had een zwembroek en een uur later stond ik in het water. SDW kan getuigen dat het daar niet zo vanzelfsprekend was om er te leren zwemmen, alleen al die stijle schuine wal vroeg een beetje lenigheid om van de oever in of uit het water te geraken, en in het water was het toch direkt nogal diep. Wij waren wel al 14 tot 16 jaar, tegenwoordig kunnen kinderen van 6 jaar of jonger al zwemmen, maar toen was dat niet zo gewoon. Iemand die kon zwemmen toonde wat we moesten doen. Na 2 weken zwommen we het kanaal over. Maar we konden nog niet duiken. Maar naast de brug van de Noorderlaan stond aan de overkant een kraan, vlak tegen het water.
Het was niet zo moeilijk er op te klauteren. Er was ergens en klein platformke, boven het water. De hoogte, naar schatting 4 m viel mee, tenminste van op een afstand beneden gezien, maar als ge er opstond vond ik dat wel heel hoog. Ik sprong, en kwam plat in ‘t water terecht. Ge moet altijd aanstonds opnieuw beginnen als er iets mislukt had ik geleerd. De tweede keer kwam ik vlak op mijn gezicht in ’t water terecht. Twee blauw ogen en een indianengezicht hiel ik er aan over. Ik heb nog dikwijls gezwommen, maar om van hoger dan 2m. te springen was mijn goesting voorbij.
Gegroet. amadee
-
Ivita - Lid geworden op: 05 nov 2007, 03:01
- Locatie: Oostende
ik weet alleen van wat mijn ouders vertelden ...
Mijn grootouders aan ma 's kant hadden een hotel/restaurant toen en ineens viel de Duits binnen, ze moesten alle kamers afstaan en elke avond die duitsers bedienen, zuipen en z**ken .... je weet wel wat ik bedoel.
Ik ben er trouwens nog geboren in dat hotel/restaurant,
Mijn ma baatte het toen uit samen met mijn pa in '61 dan, dus lang na den oorlog
ze stond met één hand vis te bakken en ondertussen over te geven in een emmer omdat ze in verwachting was van mij ... ik ben dus rond 13u geboren den elfde juli tijdens één of anderen diner van hoge pieten ...
Ze moesten eens weten nu
Ik moet nog altijd lachen als ze het vertelt.
Mijn grootouders aan ma 's kant hadden een hotel/restaurant toen en ineens viel de Duits binnen, ze moesten alle kamers afstaan en elke avond die duitsers bedienen, zuipen en z**ken .... je weet wel wat ik bedoel.
Ik ben er trouwens nog geboren in dat hotel/restaurant,
Mijn ma baatte het toen uit samen met mijn pa in '61 dan, dus lang na den oorlog
ze stond met één hand vis te bakken en ondertussen over te geven in een emmer omdat ze in verwachting was van mij ... ik ben dus rond 13u geboren den elfde juli tijdens één of anderen diner van hoge pieten ...
Ze moesten eens weten nu
Ik moet nog altijd lachen als ze het vertelt.
Be carefull what you wish for
-
SDW - Lid geworden op: 24 dec 2004, 11:42
- Locatie: ANTWERPEN- BELGIE
Mijn eerste zwempogingen zijn ook in de peiode 40/44 , ik herinner mij dat er aan VAN DERELST een gedeelte was waar het water van de fabriek uitkwam in het Albertkanaal en het gemakelijk was om in en uit het water te gaan.
Later in de stad ben ik lid geweest van een zwemclub in de GASTHUISSTRAAT en heb met hen zelfs zwemwedstrijden in DELFT(NL) gaan doen , in de periode 47/48 woonden we in de KOEKESTAD in CAFE NEPTUNE ( nu verdwenen) op de Sint Jacobsmarkt en ging naar school in DE VAN MAERLANDSTRAAT op een stadschool voor het 7e en 8e studiejaar en gingen we zwemmen in de VELDSTRAAT met de school
Later in de stad ben ik lid geweest van een zwemclub in de GASTHUISSTRAAT en heb met hen zelfs zwemwedstrijden in DELFT(NL) gaan doen , in de periode 47/48 woonden we in de KOEKESTAD in CAFE NEPTUNE ( nu verdwenen) op de Sint Jacobsmarkt en ging naar school in DE VAN MAERLANDSTRAAT op een stadschool voor het 7e en 8e studiejaar en gingen we zwemmen in de VELDSTRAAT met de school
Wens de LUCHTVAART te bevorderen
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
-
Ivita - Lid geworden op: 05 nov 2007, 03:01
- Locatie: Oostende
merci sylvain 
ik probeer me zoveel mogelijk te herinneren.
Zal dringend eens met pa en ma die dingen moeten ophalen maar mijn pa praat er precies niet zo graag over.
Op zijn kloefen met stro in naar school (pa is van '36)
ma van '32
zij praat er geanimeerder over, ze was toen al aan een leeftijd waar ze meer begreep van wat er gebeurde al was ze toen ook nog kind, maar ze moest al hard meewerken in 't hotel.
Begin van de oorlog hadden ze ook een slagerij maar alle vlees werd aangeslagen door den duits, maar 't waren lieve duitsers zei ze altijd, ze kregen veel van HUN EIGEN vlees!!!!
maar als kind zag zij dat anders dan dat ze het nu bekijkt.
Het was zodanig dat haar vader, mijn opa, aanzien werd als zwarthemd??? omdat zij zoveel eten hadden.
Ze moesten er wel veel voor doen, toevallig hadden zij een slagerij maar moesten zelf werken voor den duits.
Ik weet eigenlijk niet zo goed, hoe dat in mekaar zat, ik moet het dringend eens gaan vragen hoe dat juist zat of ik zal er spijt van hebben en er altijd mee bezig blijven dat ik het nooit gevraagd heb...
ik probeer me zoveel mogelijk te herinneren.Zal dringend eens met pa en ma die dingen moeten ophalen maar mijn pa praat er precies niet zo graag over.
Op zijn kloefen met stro in naar school (pa is van '36)
ma van '32
zij praat er geanimeerder over, ze was toen al aan een leeftijd waar ze meer begreep van wat er gebeurde al was ze toen ook nog kind, maar ze moest al hard meewerken in 't hotel.
Begin van de oorlog hadden ze ook een slagerij maar alle vlees werd aangeslagen door den duits, maar 't waren lieve duitsers zei ze altijd, ze kregen veel van HUN EIGEN vlees!!!!
maar als kind zag zij dat anders dan dat ze het nu bekijkt. Het was zodanig dat haar vader, mijn opa, aanzien werd als zwarthemd??? omdat zij zoveel eten hadden.
Ze moesten er wel veel voor doen, toevallig hadden zij een slagerij maar moesten zelf werken voor den duits.
Ik weet eigenlijk niet zo goed, hoe dat in mekaar zat, ik moet het dringend eens gaan vragen hoe dat juist zat of ik zal er spijt van hebben en er altijd mee bezig blijven dat ik het nooit gevraagd heb...
Be carefull what you wish for
-
Ivita - Lid geworden op: 05 nov 2007, 03:01
- Locatie: Oostende
mensen ik zou niet eens meer weten of ik nog kan zwemmen 
zal dat eens moeten afspreken met dochters, eens gaan zwemmen, 'k heb al jaren geen badpak meer ....
fietsen heb ik vorige maand geprobeerd, ze zeggen, da verleer je nooit, was van '87 geleden, ik durfde niet eens meer op die fiets van mijn dochter, ze zei mama, 't zijn hier wel kasseistenen, dus slechtste om te proberen .... ze probeerden mij te troosten natuurlijk.
zal dat eens moeten afspreken met dochters, eens gaan zwemmen, 'k heb al jaren geen badpak meer ....fietsen heb ik vorige maand geprobeerd, ze zeggen, da verleer je nooit, was van '87 geleden, ik durfde niet eens meer op die fiets van mijn dochter, ze zei mama, 't zijn hier wel kasseistenen, dus slechtste om te proberen .... ze probeerden mij te troosten natuurlijk.
Be carefull what you wish for
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Ivita, Probeer zoveel mogelijk verhalen los te peuteren bij uw ouders,
Na ons, de 70+ers zal er alleen nog verteld worden van horen zeggen
en wat blijft er dan nog van de werkelijkheid over?
Na ons, de 70+ers zal er alleen nog verteld worden van horen zeggen
en wat blijft er dan nog van de werkelijkheid over?
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Ivita, als vrouw moet ge nooit bang zijn van te zinken,
jullie hebben toch een paar natuurlijke zwemzakjes
Ik heb leren zwemmen op mijn 49e in een zwemclub
's avonds van 21 tot22 u en na een paar jaar heb het
gebracht tot zilver medalie overleven.
Ooit moeten stoppen wegens nekklachten of ik nu nog die
toeren kan uithalen weet ik ook niet.
jullie hebben toch een paar natuurlijke zwemzakjes
Ik heb leren zwemmen op mijn 49e in een zwemclub
's avonds van 21 tot22 u en na een paar jaar heb het
gebracht tot zilver medalie overleven.
Ooit moeten stoppen wegens nekklachten of ik nu nog die
toeren kan uithalen weet ik ook niet.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
SDW - Lid geworden op: 24 dec 2004, 11:42
- Locatie: ANTWERPEN- BELGIE
In 1949 stopte ik met naar school gaan want ik wilde WIELRENNER worden.
Ik was dus toen 14 jaar oud en moest trachten geld te verdienen om mijn koersmateriaal te kopen
Ik begon met te werken als leerjongen bij een fietsenmaker met een leerkontrakt
Leuren met tijdschrift van deur tot deur ' ONS LAND"
Schachelen in het JODENKWARTIER met verkoop van JUWELEN
En met mijn eerste koers fiets met een rugzak op mijn rug met 30 KGR BOTER SMOKELEN van uit NEDERLAND de streek van PUTTE en de KALMTHOUTSE HEIDE
Hierover later meer uitleg !!!
Ik was dus toen 14 jaar oud en moest trachten geld te verdienen om mijn koersmateriaal te kopen
Ik begon met te werken als leerjongen bij een fietsenmaker met een leerkontrakt
Leuren met tijdschrift van deur tot deur ' ONS LAND"
Schachelen in het JODENKWARTIER met verkoop van JUWELEN
En met mijn eerste koers fiets met een rugzak op mijn rug met 30 KGR BOTER SMOKELEN van uit NEDERLAND de streek van PUTTE en de KALMTHOUTSE HEIDE
Hierover later meer uitleg !!!
Wens de LUCHTVAART te bevorderen
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
-
Ivita - Lid geworden op: 05 nov 2007, 03:01
- Locatie: Oostende
jeronimo moeten stoppen met zwemmen wegens nekklachten? In't water voel je toch geen pijn je had geen goesting meer zeker
ja ja en drijven zal ik wel nog kunnen met mijn zwemzakjes
en 'k zal zoveel mogelijk verhaaltjes proberen los te peuteren hoor, 't is waar wat je zegt, eigenlijk is mijn generatie binnen 20 jaar laat ons zeggen, de enige die nog iets zullen weten erover, al is het dan van ons pa en ma, de meesten van mijn leeftijd hebben geen grootouders meer.
Ik hoorde graag mijn opa vertellen maar mijn dooppeter (die van de slagerij) is gestorven toen ie 71 was en mijn grootva aan pa 's kant is gestorven aan zijn 83, das zo'n 10 jaar geleden.
je had geen goesting meer zeker ja ja en drijven zal ik wel nog kunnen met mijn zwemzakjes
en 'k zal zoveel mogelijk verhaaltjes proberen los te peuteren hoor, 't is waar wat je zegt, eigenlijk is mijn generatie binnen 20 jaar laat ons zeggen, de enige die nog iets zullen weten erover, al is het dan van ons pa en ma, de meesten van mijn leeftijd hebben geen grootouders meer.
Ik hoorde graag mijn opa vertellen maar mijn dooppeter (die van de slagerij) is gestorven toen ie 71 was en mijn grootva aan pa 's kant is gestorven aan zijn 83, das zo'n 10 jaar geleden.
Be carefull what you wish for
-
amadee
Goeiedag,
Ja Ivita, over de oorlog kunnen we eindeloos vertellen, meestal een beetje bij gekleurd.
Maar eerst zou ik iets willen vertellen over mijn vriend Hilaire.
Hilaire was 88 jaar toen hij stierf. Zijn vrouw was gestorven in 2003. Mijn vrouw was het jaar eer heengegaan, en iets daarvoor was de vrouw van G gestorven. G. is veel jonger, lang geen 70.
Wij leerden elkaar kennen op het kerkhof. Na de mis van 11 uur; het graf van de vrouw van G ligt tegenover het graf van mijn vrouw, wij stonden rug tegen rug bij de graven te mijmeren. Daarna kwam ook Hilaire naar het graf van zijn vrouw, dicht bij “ons” graf. Ieder kwam uit een andere richting van het dorp, met de auto (ik tot verleden jaar nog met de fiets).
Het begon met een “goeiedag”, en het duurde bijna een jaar eer we een volledige volzin aan elkaar besteden. We waren al wel eens afwezig, want we waren niet zo mobiel meer.
Hilaire vertelde heel graag, hij had een uitermate boeiend leven gehad als rijkswachter later commissaris. Hij was al gendarm voor de oorlog begon. Hij was echter erg doof. Ge moest al bijna in zijn oor roepen eer u kon verstaan;op een kerkhof houdt ga dat nie lang uit, zeker niet als het daarbij koud is en regent; en met 3 praten lukt helemaal niet.
Hij was altijd eerst in de mis, eerst buiten en eerst op het kerkhof. Terwijl ik aan de kerk nog stond te praten met Fons, een oude boer, kwam hij soms al terug van het kerkhof..
Op een zaterdag werd hij begraven, ik was er niet en G ook niet; wij wisten het niet, doodsbrieven werden er niet verstuurd. Hij had zelf een homilie op een bandje ingesproken en daarin een deel van zijn leven verteld maar wij waren er niet. Eigenlijk kende ik hem niet.
Toen wij op het kerhof kwamen stond daar de dochter van Hilaire; die kwam hem nogal dikwijls opzoeken had Fons me verteld. Ik kende die dochter helemaal niet, maar toen ze me zag riep ze me toe; “Gij zijt die vriend waarover ons vader heeft verteld” en “ik weet waar gij woont; want ik ben eens met ons vader voorbij uw huis gereden, en mijn vader zei dat daar zijn vriend woonde. Ik wou stoppen om goeie dag te komen zeggen, maar hij vond dat niet gepast!”. Ik moet ooit eens gezegd hebben waar ik woonde.
Ik maak mij het verwijt dat ik hem niet eens gaan bezoeken, hij zak ook maar alleen niet als ik. Oudere mensen kunnen aan elkaar kwijt wat ze niet kunnen met jongeren, hoe goed dat die ook hun best doen.
En dat wou ik ook kwijt. Het gaat toch ook een beetje over de tijd van toen.
amadee
Ja Ivita, over de oorlog kunnen we eindeloos vertellen, meestal een beetje bij gekleurd.
Maar eerst zou ik iets willen vertellen over mijn vriend Hilaire.
Hilaire was 88 jaar toen hij stierf. Zijn vrouw was gestorven in 2003. Mijn vrouw was het jaar eer heengegaan, en iets daarvoor was de vrouw van G gestorven. G. is veel jonger, lang geen 70.
Wij leerden elkaar kennen op het kerkhof. Na de mis van 11 uur; het graf van de vrouw van G ligt tegenover het graf van mijn vrouw, wij stonden rug tegen rug bij de graven te mijmeren. Daarna kwam ook Hilaire naar het graf van zijn vrouw, dicht bij “ons” graf. Ieder kwam uit een andere richting van het dorp, met de auto (ik tot verleden jaar nog met de fiets).
Het begon met een “goeiedag”, en het duurde bijna een jaar eer we een volledige volzin aan elkaar besteden. We waren al wel eens afwezig, want we waren niet zo mobiel meer.
Hilaire vertelde heel graag, hij had een uitermate boeiend leven gehad als rijkswachter later commissaris. Hij was al gendarm voor de oorlog begon. Hij was echter erg doof. Ge moest al bijna in zijn oor roepen eer u kon verstaan;op een kerkhof houdt ga dat nie lang uit, zeker niet als het daarbij koud is en regent; en met 3 praten lukt helemaal niet.
Hij was altijd eerst in de mis, eerst buiten en eerst op het kerkhof. Terwijl ik aan de kerk nog stond te praten met Fons, een oude boer, kwam hij soms al terug van het kerkhof..
Op een zaterdag werd hij begraven, ik was er niet en G ook niet; wij wisten het niet, doodsbrieven werden er niet verstuurd. Hij had zelf een homilie op een bandje ingesproken en daarin een deel van zijn leven verteld maar wij waren er niet. Eigenlijk kende ik hem niet.
Toen wij op het kerhof kwamen stond daar de dochter van Hilaire; die kwam hem nogal dikwijls opzoeken had Fons me verteld. Ik kende die dochter helemaal niet, maar toen ze me zag riep ze me toe; “Gij zijt die vriend waarover ons vader heeft verteld” en “ik weet waar gij woont; want ik ben eens met ons vader voorbij uw huis gereden, en mijn vader zei dat daar zijn vriend woonde. Ik wou stoppen om goeie dag te komen zeggen, maar hij vond dat niet gepast!”. Ik moet ooit eens gezegd hebben waar ik woonde.
Ik maak mij het verwijt dat ik hem niet eens gaan bezoeken, hij zak ook maar alleen niet als ik. Oudere mensen kunnen aan elkaar kwijt wat ze niet kunnen met jongeren, hoe goed dat die ook hun best doen.
En dat wou ik ook kwijt. Het gaat toch ook een beetje over de tijd van toen.
amadee
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Het hart eens luchten doet toch zo'n deugd hé ammandee.
Graag gelezen.
Neen Ivita, kon geen schoolslag meer wegens een blocage
door artrose in mijn nek, en ja, ge kunt een beetje gelijk hebben
ook 't water is toch zó nat hé.
Silvain, ik denk dat gij ook nog veel in uw marge hebt, het moet
daarom altijd niet over de oorlog te gaan.
Graag gelezen.
Neen Ivita, kon geen schoolslag meer wegens een blocage
door artrose in mijn nek, en ja, ge kunt een beetje gelijk hebben
ook 't water is toch zó nat hé.
Silvain, ik denk dat gij ook nog veel in uw marge hebt, het moet
daarom altijd niet over de oorlog te gaan.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.