Onze Vlegelstreken
-
SDW - Lid geworden op: 24 dec 2004, 11:42
- Locatie: ANTWERPEN- BELGIE
Mijn vrowtje heeft nog steeds graag dat ik doktertje speel maar niet
meer alle dagen nu !!
meer alle dagen nu !!
Wens de LUCHTVAART te bevorderen
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Tja... mijne tijd van doktertje spelen is al voorbij... ik ben nu professor ondertussen... hahaha...
Maar van spelen gesproken... ik heb al eens verteld dat ons openluchtzwembad was de Zwarte Beek.... Nu, om daar in en uit te geraken hadden we een laddertje in elkaar geknutseld om niet tegen die vuile aarden kant op te moeten kruipen.
Maar in het dorp was een man van rond de 30 die niet 100% was, en die had een obsessie voor nagels... ja, van die ijzeren pinnen, geen vingernagels... Je kon hem daar alles voor laten doen... De timmerman in het dorp liet hem altijd een camion met hout afladen en gaf hem daarvoor enkele kepernagels... en blij dat die was...
Op een gegeven moment vonden we enkel nog de latten van ons laddertje terug... de nagels waren verdwenen!!! We wisten onmiddellijk wie de dader was!
Na wat gepeins hadden mijn maat en ik het gevonden!
We gingen zoeken naar de bewuste persoon en vertelde hem dat aan de brug van de Zwarte Beek gisteren een vrachtwagen in de beek was gesukkeld ... en die had een ganse lading speciale nagels bij...
De man subito presto op zijn fiets en een tijdje later hadden we al onze vrienden opgetrommeld om een kijkje te gaan nemen...
We geloofden onze ogen niet... die heeft daar zitten duiken en ploeteren in die beek!!! Even hebben we nog gesupporterd... maar toen we zagen dat hij bijna zijn leven aan het geven was om die nagels maar te kunnen vinden kregen we toch compassie.... We gaven toe dat het een leugentje was... maar hij geloofde ons niet!!! "En dan zelf die nagels komen ophalen zeker" zei hij....
Tja... hoe lang hij daar nog heeft liggen rondwoelen weet ik niet...
Ik weet wel dat het gespreksonderwerp werd in het dorp... Mijn vader zei nog dat de burgemeester er nu toch wel begon aan te denken om hem ergens te laten plaatsen...
Een geluk dat niemand de moeite deed om uit te zoeken waarom hij tot die waanzinnige daad was overgegaan... er zou nogal wat gezwaaid hebben denk ik!!!!
Maar van spelen gesproken... ik heb al eens verteld dat ons openluchtzwembad was de Zwarte Beek.... Nu, om daar in en uit te geraken hadden we een laddertje in elkaar geknutseld om niet tegen die vuile aarden kant op te moeten kruipen.
Maar in het dorp was een man van rond de 30 die niet 100% was, en die had een obsessie voor nagels... ja, van die ijzeren pinnen, geen vingernagels... Je kon hem daar alles voor laten doen... De timmerman in het dorp liet hem altijd een camion met hout afladen en gaf hem daarvoor enkele kepernagels... en blij dat die was...
Op een gegeven moment vonden we enkel nog de latten van ons laddertje terug... de nagels waren verdwenen!!! We wisten onmiddellijk wie de dader was!
Na wat gepeins hadden mijn maat en ik het gevonden!
We gingen zoeken naar de bewuste persoon en vertelde hem dat aan de brug van de Zwarte Beek gisteren een vrachtwagen in de beek was gesukkeld ... en die had een ganse lading speciale nagels bij...
De man subito presto op zijn fiets en een tijdje later hadden we al onze vrienden opgetrommeld om een kijkje te gaan nemen...
We geloofden onze ogen niet... die heeft daar zitten duiken en ploeteren in die beek!!! Even hebben we nog gesupporterd... maar toen we zagen dat hij bijna zijn leven aan het geven was om die nagels maar te kunnen vinden kregen we toch compassie.... We gaven toe dat het een leugentje was... maar hij geloofde ons niet!!! "En dan zelf die nagels komen ophalen zeker" zei hij....
Tja... hoe lang hij daar nog heeft liggen rondwoelen weet ik niet...
Ik weet wel dat het gespreksonderwerp werd in het dorp... Mijn vader zei nog dat de burgemeester er nu toch wel begon aan te denken om hem ergens te laten plaatsen...
Een geluk dat niemand de moeite deed om uit te zoeken waarom hij tot die waanzinnige daad was overgegaan... er zou nogal wat gezwaaid hebben denk ik!!!!
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
RIEKSKE - Lid geworden op: 18 dec 2005, 10:21
- Locatie: GELDROP
HA DIE FALCON
IK ZOU NU WEL EENS FF OP DIE ZOLDER WILLEN GLUREN
WAT JE DAAR ZO UITSPOOKT WOEHAHAHAHAHAHAH
TREK ALLES NOG EEN KEER AAN EN LAAT VEERTJE EEN FOTO MAKEN
DIE HEEFT NIEMAND DAAR KAN JE NOG BEROEMD MEE WORDEN
VOORAL MET DAT SCLET
LAAT VEERTJE MAAR NIET HELPEN STRAKS DONDERD ZE HET FOUTE
NOG WEG
GELUKKIG LIGT NIET ALLES LOS
ik ben de clown met een lach
en hele dikke traan
en hele dikke traan
-
veertje van t zeetje - Lid geworden op: 19 jun 2007, 19:39
- Locatie: t zeetje
Hallo Taiga, welkom!! En laat je vlegelstreken maar komen !! Ik denk dat iedereen die zich wel herinnert, maar blijkbaar durven ze het hier nog niet echt plaatsen !! Want zeg nu, wie heeft er in zn jeugdjaren nu altijd geleefd als een engeltje?? 
Dus schrijf je verhalen hier maar neer Taiga !!
Dus schrijf je verhalen hier maar neer Taiga !!
Het mooiste van alles dat wijsheid ons biedt om het leven prachtig te maken, is zonder twijfel vriendschap.
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Tja, Jeronimo... ge gaat me niet vertellen dat het hier allemaal engeltjes zijn hé..
Maar toen ik hier rondwandelde zag ik enkele vogels eten zoeken voor hun jongskes... De broedtijd, vogelnesten en eieren... dat was nog eens een tijd..
Ik weet dat ik en mijn beste kameraad dan op zoek gingen naar nesten... Je vond ze overal... in struiken, bomen, knotwilgen... En als je dan uiteindelijk een nest gevonden had namen we telkens enkel eiren mee... (ik heb daar nu wel veel spijt van zenne...)
Maar op een gegeven moment had ik een viertal eieren uit een nest gehaald vanuit toch wel een hoge boom. Mijn kameraad hield een zakdoek open en ik mikte de eieren naar beneden.. Toen dat na de tweede poging nog niet gelukt was besloot ik maar om ze zo meer naar beneden te brengen.. Tja, en hoe doe je dat? Wel, simpel de eieren in je mond en dan voorzichtig naar beneden. Maar helaas ontbreken steeds die laatste takken aan de bomen! Dus den deze ne sprong naar beneden en kwak, tegen de grond. Ik verbeet even mijn pijn , maar was vergeten dat er nog eieren in mijn mond zaten. Mijn kameraad heb ik moeten afvoeren van de buikpijn... zo heeft die gelachen... het eigeel droop uit mijn mond. Ik heb daar liggen spuwen... en ik zal je maar niet vertellen hoe vers die eieren al waren uitgebroed zekers...
Ik krijg er nog kippevel van als ik er aan denk... dat is mijn verdiende straf zeker?
Maar toen ik hier rondwandelde zag ik enkele vogels eten zoeken voor hun jongskes... De broedtijd, vogelnesten en eieren... dat was nog eens een tijd..
Ik weet dat ik en mijn beste kameraad dan op zoek gingen naar nesten... Je vond ze overal... in struiken, bomen, knotwilgen... En als je dan uiteindelijk een nest gevonden had namen we telkens enkel eiren mee... (ik heb daar nu wel veel spijt van zenne...)
Maar op een gegeven moment had ik een viertal eieren uit een nest gehaald vanuit toch wel een hoge boom. Mijn kameraad hield een zakdoek open en ik mikte de eieren naar beneden.. Toen dat na de tweede poging nog niet gelukt was besloot ik maar om ze zo meer naar beneden te brengen.. Tja, en hoe doe je dat? Wel, simpel de eieren in je mond en dan voorzichtig naar beneden. Maar helaas ontbreken steeds die laatste takken aan de bomen! Dus den deze ne sprong naar beneden en kwak, tegen de grond. Ik verbeet even mijn pijn , maar was vergeten dat er nog eieren in mijn mond zaten. Mijn kameraad heb ik moeten afvoeren van de buikpijn... zo heeft die gelachen... het eigeel droop uit mijn mond. Ik heb daar liggen spuwen... en ik zal je maar niet vertellen hoe vers die eieren al waren uitgebroed zekers...
Ik krijg er nog kippevel van als ik er aan denk... dat is mijn verdiende straf zeker?
Laatst gewijzigd door falcon1 op 06 jun 2009, 22:26, 1 keer totaal gewijzigd.
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Ja Falcon, na de oorlog was het inderdaad nogal gruwelijk maar
ik heb gezien dat jongens de hoge canadabomen opklommen
om nesten leeg te halen, voor sommigen was het een aanvulling
op het weinige vlees dat met het rantsoen te krijgen was.
Zo kroop " de krol" de hoge bomen op en at de eieren ter plaatse op
Op de vraag hoe hij wist of het verse eieren waren antwoorde hij;
Sommige kraken een beetje maar ze smaken allemaal hetzelfde.
ik heb gezien dat jongens de hoge canadabomen opklommen
om nesten leeg te halen, voor sommigen was het een aanvulling
op het weinige vlees dat met het rantsoen te krijgen was.
Zo kroop " de krol" de hoge bomen op en at de eieren ter plaatse op
Op de vraag hoe hij wist of het verse eieren waren antwoorde hij;
Sommige kraken een beetje maar ze smaken allemaal hetzelfde.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
reline - Lid geworden op: 24 feb 2009, 22:46
Ik en mijn broers zijn ooit ook in bomen geklommen, op eierrooftocht geweest, om te verzamelen, maar ze opeten....
Een bepaald moment veranderden onze rooftochten en kregen een iets liefdadiger doel.
We zochten nesten met jonge vogels die op punt stonden om uit te vliegen. Namen de jongen mee en probeerden ze tam te maken.
Dat lukte ongelooflijk goed met kauwen. Zo trokken we op een mooie morgen, erg vroeg,met een ladder op een kruiwagen naar een bos zo'n 2 km verder. In een grote oude beuk was bovenaan de stam een groot gat met veelbelovend jong geluid. En idd, we hadden geluk! Wij naar huis met onze buit.
Kauwen zijn perfect om te voederen en tam te maken. Bepaald ogenblik hadden we er vijf. Ook uit de kerktoren hadden we er ooit, wel gekregen van de koster. Als je ze 's ochtends vroeg riep kwamen ze meteen aangevlogen naar je kamer, kwamen op je schouder of arm zitten.....
Met een ekster en een 'rotzak' lukte het ook, maar kauwen blijven ideaal.
Zij zoeken ook naar allerlei dingen die blinken. Zo hadden we een nonkel die vlakbij ons woonde en meteen ook vlak bij de school.
Tijdens de speeltijd knikkerden de jongens en tot groot jolijt kregen ze regelmatig een kauw op bezoek. Wat minder leuk was het feit dat die kauw het had voor die mooie blinkende dingen en er mee ging lopen(vliegen). Maanden later vonden we de hele buit bij die nonkel in het uiteinde van een beerschep die tegen een boom stond.
Een bepaald moment veranderden onze rooftochten en kregen een iets liefdadiger doel.
We zochten nesten met jonge vogels die op punt stonden om uit te vliegen. Namen de jongen mee en probeerden ze tam te maken.
Dat lukte ongelooflijk goed met kauwen. Zo trokken we op een mooie morgen, erg vroeg,met een ladder op een kruiwagen naar een bos zo'n 2 km verder. In een grote oude beuk was bovenaan de stam een groot gat met veelbelovend jong geluid. En idd, we hadden geluk! Wij naar huis met onze buit.
Kauwen zijn perfect om te voederen en tam te maken. Bepaald ogenblik hadden we er vijf. Ook uit de kerktoren hadden we er ooit, wel gekregen van de koster. Als je ze 's ochtends vroeg riep kwamen ze meteen aangevlogen naar je kamer, kwamen op je schouder of arm zitten.....
Met een ekster en een 'rotzak' lukte het ook, maar kauwen blijven ideaal.
Zij zoeken ook naar allerlei dingen die blinken. Zo hadden we een nonkel die vlakbij ons woonde en meteen ook vlak bij de school.
Tijdens de speeltijd knikkerden de jongens en tot groot jolijt kregen ze regelmatig een kauw op bezoek. Wat minder leuk was het feit dat die kauw het had voor die mooie blinkende dingen en er mee ging lopen(vliegen). Maanden later vonden we de hele buit bij die nonkel in het uiteinde van een beerschep die tegen een boom stond.
-
aisha - Lid geworden op: 07 apr 2006, 21:04
- Locatie: puurs
van vogels naar paarden
toen ik een jaar of zeven was dan had den teuscher een paardenhandelaar de gewoonte om zijn paarden los naar de wei te laten lopen dat waren volbloeden in dien tijd veel geld waard
en die man was een kinderhater zo deed hij ze steeds weg tussen acht en half negen wij de schoolkinderen waren met zo een stuk of tien en steeds twee voorop die hard konden lopen zij riepen dan hij is er
wij stapten tussen twee dijken en hoog water of niet wij gingen dan aan de binnen kant op onze buik hangen soms voelden we de stroming aan onze benen trekken en dan reed hij daar schaterlachend over de dijk
s.middags ging hij pintelieren te paard natuurlijk en die twee waar ze mee reden waren heel wild dan sloegen zij met hun achterpoten naar alles wat bewoog ze hingen vast aan een haak maar hadden veel beweginsvrijheid dan stond ik daar te rillen van de angst als ze naar rechts gingen probeerde ik langs links vlug een veldweg in te slaan
en thuis kregen we dan te horen je bent laat en doe zo flauw niet
tot op een keer mijn broer die al getrouwd was en daar woonde ziek was
hij had mijn verhaal al zo dikwijls gehoord dat hij op een morgen met ons meeging en vroeg aan die man of dat nodig was om ons zo te pesten het enige antwoord dat hij kreeg was een mep met de zweep
s.middags ook weer hetzelfde mijn broer vol kolerie naar binnen en wij moesten in zijn achterkeuken wachen
hij had niet beter gevonden dan een doek aan hun staart te hangen en in brand te steken die paarden trokken zich los en hop weg en de handelaar en zijn drinkebroer konden te voet naar huis uitgejouwd door de schoolkinderen
maar nog steeds beef ik van angst en maak dat ik weg ben als ik een paard hoor zo bang ben ik daarvan
als mijn broer erbij is zegt hij zal ik een zakdoek aan zijn kont hangen
en dan krijgt hij de slappe lach
toen ik een jaar of zeven was dan had den teuscher een paardenhandelaar de gewoonte om zijn paarden los naar de wei te laten lopen dat waren volbloeden in dien tijd veel geld waard
en die man was een kinderhater zo deed hij ze steeds weg tussen acht en half negen wij de schoolkinderen waren met zo een stuk of tien en steeds twee voorop die hard konden lopen zij riepen dan hij is er
wij stapten tussen twee dijken en hoog water of niet wij gingen dan aan de binnen kant op onze buik hangen soms voelden we de stroming aan onze benen trekken en dan reed hij daar schaterlachend over de dijk
s.middags ging hij pintelieren te paard natuurlijk en die twee waar ze mee reden waren heel wild dan sloegen zij met hun achterpoten naar alles wat bewoog ze hingen vast aan een haak maar hadden veel beweginsvrijheid dan stond ik daar te rillen van de angst als ze naar rechts gingen probeerde ik langs links vlug een veldweg in te slaan
en thuis kregen we dan te horen je bent laat en doe zo flauw niet
tot op een keer mijn broer die al getrouwd was en daar woonde ziek was
hij had mijn verhaal al zo dikwijls gehoord dat hij op een morgen met ons meeging en vroeg aan die man of dat nodig was om ons zo te pesten het enige antwoord dat hij kreeg was een mep met de zweep
s.middags ook weer hetzelfde mijn broer vol kolerie naar binnen en wij moesten in zijn achterkeuken wachen
hij had niet beter gevonden dan een doek aan hun staart te hangen en in brand te steken die paarden trokken zich los en hop weg en de handelaar en zijn drinkebroer konden te voet naar huis uitgejouwd door de schoolkinderen
maar nog steeds beef ik van angst en maak dat ik weg ben als ik een paard hoor zo bang ben ik daarvan
als mijn broer erbij is zegt hij zal ik een zakdoek aan zijn kont hangen
en dan krijgt hij de slappe lach
Achter elke wolk schuilt een blije verrassing
-
aisha - Lid geworden op: 07 apr 2006, 21:04
- Locatie: puurs
ik was nogal een dikkertje en werd meestal op uitkijk gezet
wij moesten op weg naar school of de kerk steeds voorbij een boomgaard met heerlijk fruit daarrond stonden hoge platen
de rapste gingen erover en ik op uitkijk voor de boer en zijn hond
en fier want mij mocht hij zien ik misdeed niks
regelmatig ging er een naar huis met kapotte kleren
maar waar ik niet aan gedacht had was dat mijn grootouders een paar huizen verder woonden
en die boer stond met zijn hond op uitkijk als ik bij hen op bezoek ging
en zo kwam ik ook al eens thuis met een kaptte kous of rok maar dan zonder lekker fruit
hij was slimmer dan wij haha
wij moesten op weg naar school of de kerk steeds voorbij een boomgaard met heerlijk fruit daarrond stonden hoge platen
de rapste gingen erover en ik op uitkijk voor de boer en zijn hond
en fier want mij mocht hij zien ik misdeed niks
regelmatig ging er een naar huis met kapotte kleren
maar waar ik niet aan gedacht had was dat mijn grootouders een paar huizen verder woonden
en die boer stond met zijn hond op uitkijk als ik bij hen op bezoek ging
en zo kwam ik ook al eens thuis met een kaptte kous of rok maar dan zonder lekker fruit
hij was slimmer dan wij haha
Achter elke wolk schuilt een blije verrassing
-
RIEKSKE - Lid geworden op: 18 dec 2005, 10:21
- Locatie: GELDROP
WAT EEN ENGETJES HIER !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
EN LIEGEN ALS ZE DOEN
JAZEKER IK WAS ALTIJD DE BRAAFSTE
IK GA TOCH ZEKER NIET VERTELLEN WAT IK ALLEMAAL
UITGESPOOKT HEB HAHAHAHAHAHAHAH
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ik ben de clown met een lach
en hele dikke traan
en hele dikke traan
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Reline en Aisha... wat een verhalen... dat komen onze kinderen niet meer tegen denk ik... hun verhalen zullen later héél anders klinken... Maar tja, de tijd mag ook niet stil staan hé...
Ik ga er nu ook eentje vertellen, maar dat is eigenlijk geen vlegelstreek, gewoon iets wat me overkomen is...
Vroeger had ik een hond, een chow-chow... zoek dat maar eens op...
Mijn buur, een oudere man, kweekte wat konijnen die hij regelmatig slachtte, behalve eentje... een volledig witte met hangoren, dat was voor hem meer zijn huisdier en kreeg de beste zorgen!
Op een zekere dag kwam ik buiten en mijn hond zat daar wild rond te springen en met iets te spelen... Toen ik dichter bij kwam sloeg de schrik mij om het hart... mijn hond, Boela, was met een konijn aan het spelen, een wit, met hangoren... Als mijn buur dit moest te weten komen kon ik maar best direct verhuizen!!!
Na heel veel lieve woordjes en mijn tong op mijn voeten, heb ik het konijn kunnen bemachtigen!
Ik ben er snel mee naar de badkamer gelopen... bad laten vollopen met warm water en dat konijn helemaal gewassen met champoo, want het hing helemaal vol zand! Daarna met de haardroger droog geblazen... dat duurde een eeuwigheid, maar uiteindelijk zag hij er terug uit zoals een konijn er moest uit zien... alleen, tot leven brengen kon ik hem niet meer...
's Middags, toen ik dacht dat mijn buur aan het eten was, ben ik het konijnenhok in geslopen en heb dat beestje gewoon terug in zijn hok gezet... schielijk overleden... pfffff....
Enkele dagen later trof ik mijn buurman aan in zijn tuin en ik vroeg hoe het er mee was... Hij zei "ich dink da ich zot ont wurre zen..." Die man bleek echt over zijn toeren... "os Bertha, zegt da ich nie goe ne mie zen in menne kop..."
Ik vroeg wat er dan eigenlijk scheelde en hij deed toen zijn verhaal...
Awel, zei hij... enkele dagen geleden kom ik in het konijnenhok en zie dat onze "Witte" dood in zijn hok ligt... Ik begon al gaan te blozen, maar blijkbaar was zijn woede niet direct naar mij gericht... ik mijn vingers gekruist...
Waarschijnlijk een attack van het goede eten zei hij... Ik durfde niks meer te vragen...
En... zei hij... ik heb onze Witte hier toen begraven in mijnen hof... en zweeg toen even... Ik zei... en????
Awel, ge gaat het niet geloven, maar 's avonds zat hij terug in zijn hok... proper wit, alsof ik hem nooit begraven had!!!!
Ik wist het eerste moment zelf niet meer wat zeggen, tot mijn frankske begon te vallen... Onze Boela.. had dat konijn terug uit de grond gehaald!!!!!
Ik ben dan beginnen gieren vant lachen..; en mijne buurman... "ziede wel dat gij ooch dinkt da ich zot zen!!!!"
Ik heb hem toen het verhaal gedaan... en ge kunt niet geloven hoe gelukkig dat die man was ondanks het verlies van zijne Witte...
Mijn beste vrienden kennen dit verhaal niet, want anders zou ik dat gans mijn leven moeten horen... en dat jullie er nu om zullen lachen doet mij enkel maar plezier....
Ik ga er nu ook eentje vertellen, maar dat is eigenlijk geen vlegelstreek, gewoon iets wat me overkomen is...
Vroeger had ik een hond, een chow-chow... zoek dat maar eens op...
Mijn buur, een oudere man, kweekte wat konijnen die hij regelmatig slachtte, behalve eentje... een volledig witte met hangoren, dat was voor hem meer zijn huisdier en kreeg de beste zorgen!
Op een zekere dag kwam ik buiten en mijn hond zat daar wild rond te springen en met iets te spelen... Toen ik dichter bij kwam sloeg de schrik mij om het hart... mijn hond, Boela, was met een konijn aan het spelen, een wit, met hangoren... Als mijn buur dit moest te weten komen kon ik maar best direct verhuizen!!!
Na heel veel lieve woordjes en mijn tong op mijn voeten, heb ik het konijn kunnen bemachtigen!
Ik ben er snel mee naar de badkamer gelopen... bad laten vollopen met warm water en dat konijn helemaal gewassen met champoo, want het hing helemaal vol zand! Daarna met de haardroger droog geblazen... dat duurde een eeuwigheid, maar uiteindelijk zag hij er terug uit zoals een konijn er moest uit zien... alleen, tot leven brengen kon ik hem niet meer...
's Middags, toen ik dacht dat mijn buur aan het eten was, ben ik het konijnenhok in geslopen en heb dat beestje gewoon terug in zijn hok gezet... schielijk overleden... pfffff....
Enkele dagen later trof ik mijn buurman aan in zijn tuin en ik vroeg hoe het er mee was... Hij zei "ich dink da ich zot ont wurre zen..." Die man bleek echt over zijn toeren... "os Bertha, zegt da ich nie goe ne mie zen in menne kop..."
Ik vroeg wat er dan eigenlijk scheelde en hij deed toen zijn verhaal...
Awel, zei hij... enkele dagen geleden kom ik in het konijnenhok en zie dat onze "Witte" dood in zijn hok ligt... Ik begon al gaan te blozen, maar blijkbaar was zijn woede niet direct naar mij gericht... ik mijn vingers gekruist...
Waarschijnlijk een attack van het goede eten zei hij... Ik durfde niks meer te vragen...
En... zei hij... ik heb onze Witte hier toen begraven in mijnen hof... en zweeg toen even... Ik zei... en????
Awel, ge gaat het niet geloven, maar 's avonds zat hij terug in zijn hok... proper wit, alsof ik hem nooit begraven had!!!!
Ik wist het eerste moment zelf niet meer wat zeggen, tot mijn frankske begon te vallen... Onze Boela.. had dat konijn terug uit de grond gehaald!!!!!
Ik ben dan beginnen gieren vant lachen..; en mijne buurman... "ziede wel dat gij ooch dinkt da ich zot zen!!!!"
Ik heb hem toen het verhaal gedaan... en ge kunt niet geloven hoe gelukkig dat die man was ondanks het verlies van zijne Witte...
Mijn beste vrienden kennen dit verhaal niet, want anders zou ik dat gans mijn leven moeten horen... en dat jullie er nu om zullen lachen doet mij enkel maar plezier....
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...