de tijd van toen 70+ /TE BEWAREN
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
De vijf geboden van de kerk
Zon en feestdag zult ge eren
Op boet- en vrijdag vleesch ontberen
Houdt den vasten ongeschonden
Biecht ten minste eens per jaar uw zonden
En nut rond Pasen ’t brood des heren.
De Pasen houden. !
Vroeger werd er alleen te komunie gegaan in de eerste mis en dan nog,…..
het waren alleen de nonnen en een paar kwezels. De hostie werd uitgereikt vóór de mis en dit vooraan in de kerk op de communiebank, handen onder een witte doek, op de knieën en de tong zo ver mogelijk uitsteken
Om de communie te veralgemenen werd de bond van het heilig hart opgericht,
dit omvatte een maandelijkse vroegmis (7u) met communie en kans om te biechten de avond ervoor of vóór de mis. Natuurlijk mannen en vrouwen niet op dezelfde dag, zij die lid waren kregen een lidkaart en bij hun overlijden stond dat dan ook op hun doodsbeeldeken vermeld, bij hen die niets kerkelijks konden melden was het lid van den duivenbond, fanfare of iets dergelijks.
Toen we in 1942 een nieuwe onderpastoor kregen werd de E K opgericht (eucharistische kruistocht), dit hield in dat we vrijwillig op donderdag, vóór de school naar de mis gingen en dat we op zondag regelmatig uitstapjes deden.
Ook werden we aangespoord iedere eerste vrijdag naar de mis te gaan, en toch hebben ze van ons geen paterke of pastoor kunnen maken.
Met Pasen ging men zeker nog eens naar de mis, ’t was immers nog een gebod dat nageleefd werd, immers zijne Pasen houden deed bijna iedereen, zaterdag namiddag kwamen de bruine paters van het Vosseplein te Brussel biecht horen, meneer pastoor moest maar niet te weten komen wat ze allemaal uitgespookt hadden.Uren voordien zaten de staminees stampvol, kwestie van hun wat moed in te drinken, ja de schrik zat er duidelijk in.
De schoolkinderen hadden hun speciale editie,op witte donderdag gingen we klas per klas naar de kerk en in rijen aanschuiven om onze “zonden” ( meestal verzonnen) te gaan vertellen, daags voordien hadden we dan een gewetensonderzoek gehad.
We konden kiezen tussen de pastoor en de onderpastoor,gewoonlijk kreeg de pastoor niet veel klanten,hij gaf altijd meer penitentie.
De onderpastoor integendeel, die gaf aan iedereen maar drie weesgegroetjes.
Daar iedereen op Pasen moest te komunie gaan was de kerk voor de eerste mis veel te klein, Vanaf zes uur gaf men de komunie en kon men nog biechten.
’t was maar in de jaren zestig toen de geboden niet zo nauw meer nageleefd werden dat het altaar naar het volk gericht werd, de teksten in het Vlaams gebeden werden en er in alle missen de komunie gegeven werd zonder hoeven nuchter te zijn. ( dit hield in dat men sedert middernacht niets meer mocht gegeten en gedronken hebben.)
Alle acht jaar werd er een “ missie” gehouden, dit was een aansporing tot
bekering, mannen, vrouwen en kinderen hadden hun aparte preken, aangepast aan geslacht en ouderdom, dit werd weerom gedaan door de Brusselse Paters Baziel en Vigiel, de kerk daverde op haar grondvesten en iedereen trok zijn kop in de kraag van zijn jas, wie heeft er meer gehoord van “ eeuwige verdoemenis “ en eeuwig te branden in het helse vuur dan onze generatie.
In 1960 hadden we onze laatste” missie”, de paters mochten niet meer roepen van moord en brand, alles moest zich afspelen op liefde en naastenliefde, neen ze waren er niet gelukkig mee, de mensen zien beven en sidderen was veel plezanter. Wat er mis gelopen is in de kerk weet ik ook niet maar van alles wat ons voorgehouden werd is er niet veel meer overgebleven.
Denk nu niet dat ik een afvallige geworden ben maar mijn geloof is meer volwassen geworden , neen geen kinderlijk geloof meer.
Zon en feestdag zult ge eren
Op boet- en vrijdag vleesch ontberen
Houdt den vasten ongeschonden
Biecht ten minste eens per jaar uw zonden
En nut rond Pasen ’t brood des heren.
De Pasen houden. !
Vroeger werd er alleen te komunie gegaan in de eerste mis en dan nog,…..
het waren alleen de nonnen en een paar kwezels. De hostie werd uitgereikt vóór de mis en dit vooraan in de kerk op de communiebank, handen onder een witte doek, op de knieën en de tong zo ver mogelijk uitsteken
Om de communie te veralgemenen werd de bond van het heilig hart opgericht,
dit omvatte een maandelijkse vroegmis (7u) met communie en kans om te biechten de avond ervoor of vóór de mis. Natuurlijk mannen en vrouwen niet op dezelfde dag, zij die lid waren kregen een lidkaart en bij hun overlijden stond dat dan ook op hun doodsbeeldeken vermeld, bij hen die niets kerkelijks konden melden was het lid van den duivenbond, fanfare of iets dergelijks.
Toen we in 1942 een nieuwe onderpastoor kregen werd de E K opgericht (eucharistische kruistocht), dit hield in dat we vrijwillig op donderdag, vóór de school naar de mis gingen en dat we op zondag regelmatig uitstapjes deden.
Ook werden we aangespoord iedere eerste vrijdag naar de mis te gaan, en toch hebben ze van ons geen paterke of pastoor kunnen maken.
Met Pasen ging men zeker nog eens naar de mis, ’t was immers nog een gebod dat nageleefd werd, immers zijne Pasen houden deed bijna iedereen, zaterdag namiddag kwamen de bruine paters van het Vosseplein te Brussel biecht horen, meneer pastoor moest maar niet te weten komen wat ze allemaal uitgespookt hadden.Uren voordien zaten de staminees stampvol, kwestie van hun wat moed in te drinken, ja de schrik zat er duidelijk in.
De schoolkinderen hadden hun speciale editie,op witte donderdag gingen we klas per klas naar de kerk en in rijen aanschuiven om onze “zonden” ( meestal verzonnen) te gaan vertellen, daags voordien hadden we dan een gewetensonderzoek gehad.
We konden kiezen tussen de pastoor en de onderpastoor,gewoonlijk kreeg de pastoor niet veel klanten,hij gaf altijd meer penitentie.
De onderpastoor integendeel, die gaf aan iedereen maar drie weesgegroetjes.
Daar iedereen op Pasen moest te komunie gaan was de kerk voor de eerste mis veel te klein, Vanaf zes uur gaf men de komunie en kon men nog biechten.
’t was maar in de jaren zestig toen de geboden niet zo nauw meer nageleefd werden dat het altaar naar het volk gericht werd, de teksten in het Vlaams gebeden werden en er in alle missen de komunie gegeven werd zonder hoeven nuchter te zijn. ( dit hield in dat men sedert middernacht niets meer mocht gegeten en gedronken hebben.)
Alle acht jaar werd er een “ missie” gehouden, dit was een aansporing tot
bekering, mannen, vrouwen en kinderen hadden hun aparte preken, aangepast aan geslacht en ouderdom, dit werd weerom gedaan door de Brusselse Paters Baziel en Vigiel, de kerk daverde op haar grondvesten en iedereen trok zijn kop in de kraag van zijn jas, wie heeft er meer gehoord van “ eeuwige verdoemenis “ en eeuwig te branden in het helse vuur dan onze generatie.
In 1960 hadden we onze laatste” missie”, de paters mochten niet meer roepen van moord en brand, alles moest zich afspelen op liefde en naastenliefde, neen ze waren er niet gelukkig mee, de mensen zien beven en sidderen was veel plezanter. Wat er mis gelopen is in de kerk weet ik ook niet maar van alles wat ons voorgehouden werd is er niet veel meer overgebleven.
Denk nu niet dat ik een afvallige geworden ben maar mijn geloof is meer volwassen geworden , neen geen kinderlijk geloof meer.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
amadee
Goeiedag,
Ik heb ook iets over het biechten. Bij de Broeders van Liefde, Sint Edward van Merksem, gingen geregeld op de zaterdagnamiddag te biechten, ik geloof niet dat dat alle zaterdagen was, ofwek 1 of 2 keer per maand, maar eigenlijk doet dat er verder niet toe.
In die tijd werd er de ganse zaterdag gewerkt en wa het ook schooltijd; de school was dan wel iets vroeger gedaan dan de andere dagen. Die schooltijd op die namiddag werd gevuld met wat overschotjes en zo, het leek op het uitbollen. Op de agenda werd wel iets ingevuld, maar dat was voor de broeder-klasleraar nogal vrijblijvend. Zo herinner ik mij het
het vak "Beleefdheid". We hadden daar een boekje voor en dat heette "Nette Manieren". Dat werd een babbeltje over hoe men zich best gedroeg in gezelschap van allerlei slag. Men kan dat "etikette" noemen maar dat is een te chic woord. Het kwam er feitelijk op neer dat we er leerden ons in allelei omstandigheden op ons gemak te voelen.
Er werd ook wel eens wiskunde geprogrammeerd. Zo was er een keer een uitdeling van appelsienen geweest. In de oorlog was er dikwijls wel iets van Winterhulp om uit te delen. Onze broeder die ook wiskundeleraar was nam de gelegenheid om ons de geheimen van de boldriehoeksmeting te tonen. Hij had voor zichzelf ook een appelsien behouden en voor wat mesjes gezorgd, die moesten van de ene naar de andere doorgegeven worden.
Eerst werd de omtrek van de bol bestudeerd. De schil ging er methodisch en bij beetjes af; een segment langs hier, een segment langs daar, afstanden en oppervlakten berekend van de schil en zo 25 bollen totdat er 25 natte naakte appelsienen overbleven en men aan het grote werk begon, dat van de inhoud van de bol: S=3r3xpi (of iets in dien aard) en die inhoud verdween op een manier die heelemaal niet overeenkwam met hetgeen in "Nette Manieren" werd geleerd. Men kan niet alles verlangen.
Wat heeft dat met de biecht te maken.
Dat ga ik seffens uitleggen. [url][/url]
Ik heb ook iets over het biechten. Bij de Broeders van Liefde, Sint Edward van Merksem, gingen geregeld op de zaterdagnamiddag te biechten, ik geloof niet dat dat alle zaterdagen was, ofwek 1 of 2 keer per maand, maar eigenlijk doet dat er verder niet toe.
In die tijd werd er de ganse zaterdag gewerkt en wa het ook schooltijd; de school was dan wel iets vroeger gedaan dan de andere dagen. Die schooltijd op die namiddag werd gevuld met wat overschotjes en zo, het leek op het uitbollen. Op de agenda werd wel iets ingevuld, maar dat was voor de broeder-klasleraar nogal vrijblijvend. Zo herinner ik mij het
het vak "Beleefdheid". We hadden daar een boekje voor en dat heette "Nette Manieren". Dat werd een babbeltje over hoe men zich best gedroeg in gezelschap van allerlei slag. Men kan dat "etikette" noemen maar dat is een te chic woord. Het kwam er feitelijk op neer dat we er leerden ons in allelei omstandigheden op ons gemak te voelen.
Er werd ook wel eens wiskunde geprogrammeerd. Zo was er een keer een uitdeling van appelsienen geweest. In de oorlog was er dikwijls wel iets van Winterhulp om uit te delen. Onze broeder die ook wiskundeleraar was nam de gelegenheid om ons de geheimen van de boldriehoeksmeting te tonen. Hij had voor zichzelf ook een appelsien behouden en voor wat mesjes gezorgd, die moesten van de ene naar de andere doorgegeven worden.
Eerst werd de omtrek van de bol bestudeerd. De schil ging er methodisch en bij beetjes af; een segment langs hier, een segment langs daar, afstanden en oppervlakten berekend van de schil en zo 25 bollen totdat er 25 natte naakte appelsienen overbleven en men aan het grote werk begon, dat van de inhoud van de bol: S=3r3xpi (of iets in dien aard) en die inhoud verdween op een manier die heelemaal niet overeenkwam met hetgeen in "Nette Manieren" werd geleerd. Men kan niet alles verlangen.
Wat heeft dat met de biecht te maken.
Dat ga ik seffens uitleggen. [url][/url]
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Amadee,
Ik dacht, godsdienst is zeker taboe op 70+, bedankt
dat ge na acht dagen stilte het ijs weer gebroken hebt.!
Ik vindt het toch bespreekbaar hoe we in die tijd
"geindoctrineerd" werden.
Wat is het nu veel gemakkelijker? om in de " hemel" te geraken.
Het is niet mijn bedoeling hier een discutie te openen,
daarvoor is er een andere topic.
Ik dacht, godsdienst is zeker taboe op 70+, bedankt
dat ge na acht dagen stilte het ijs weer gebroken hebt.!
Ik vindt het toch bespreekbaar hoe we in die tijd
"geindoctrineerd" werden.
Wat is het nu veel gemakkelijker? om in de " hemel" te geraken.
Het is niet mijn bedoeling hier een discutie te openen,
daarvoor is er een andere topic.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
amadee
Ik ben errug.
We gingen dus geregeld te biechten op de zaterdagnamiddag. Om toer een klas.
Een keer per jaar moest ge gaan biechten, bij de 5 geboden klonk het zo: ...biecht één keer per jaar uw zonden, en rond Pasen nut ne keer. Wij zeiden wel ...en rond Pasen snut ne keer.
Die zaterdagnamiddagse biecht was eigenlijk geen korvee. Het was naar buiten in rij en stilzwijgend, maar vrij in open lucht, het einde van de week, een volle zondag vrij, precies altijd goei weer, het straatje over en uit, en we waren in de kerk. Daar zaten meestal 3 man de pastoor en 2 onderpastoors aan hun biechtstoel te wachten.
Meer dan de helft ging aanschuiven bij de Goossens. De man had een speciale ziekte: hij viel altijd maar weer in slaap en bovendien sprak hij bijna onverstaanbaar. We knielden bij de biechtstoel, het gebeurde dat hij alweer in slaap viel vooraleer hij het schuifje had opengetrokken, of soms ook terwijl ge uw zonden afbrabbelde. Hij mompelde dan wat, en zei; uw zonden zijn vergeven, proficiat, bid ne vaderons en een weesgegroetje. Dat was het.
Na de biecht mochten we babbelen en moesten niet in de rij lopen maar deden het toch, het was mooi weer en iedereen lachte.
Een zekere stralende zaterdagnamiddag in de zomer moesten we met 4 man een karwijtje doen; planten-bakken of zoiets van den OLSE naar de feestzaal wegbrengen. Wij op ons dooie gemak naar de feestzaal, het gildenhuis, en terug. Tijdens onze afwezigheid waren de overblijvenden te biechten geweest. Wij vroegen en mochten dus ook nog te biechten gaan. Vermits de pastoor er niet meer waren (hetgeen wij wel wisten) hebben we de kerk bezocht tot in de verste en voornamelijk tot in de hoogste hoeken. Toen het bijna tijd was om naar huis te gaan zijn we de klas pas terug binnen gegaan.
groetjes.
We gingen dus geregeld te biechten op de zaterdagnamiddag. Om toer een klas.
Een keer per jaar moest ge gaan biechten, bij de 5 geboden klonk het zo: ...biecht één keer per jaar uw zonden, en rond Pasen nut ne keer. Wij zeiden wel ...en rond Pasen snut ne keer.
Die zaterdagnamiddagse biecht was eigenlijk geen korvee. Het was naar buiten in rij en stilzwijgend, maar vrij in open lucht, het einde van de week, een volle zondag vrij, precies altijd goei weer, het straatje over en uit, en we waren in de kerk. Daar zaten meestal 3 man de pastoor en 2 onderpastoors aan hun biechtstoel te wachten.
Meer dan de helft ging aanschuiven bij de Goossens. De man had een speciale ziekte: hij viel altijd maar weer in slaap en bovendien sprak hij bijna onverstaanbaar. We knielden bij de biechtstoel, het gebeurde dat hij alweer in slaap viel vooraleer hij het schuifje had opengetrokken, of soms ook terwijl ge uw zonden afbrabbelde. Hij mompelde dan wat, en zei; uw zonden zijn vergeven, proficiat, bid ne vaderons en een weesgegroetje. Dat was het.
Na de biecht mochten we babbelen en moesten niet in de rij lopen maar deden het toch, het was mooi weer en iedereen lachte.
Een zekere stralende zaterdagnamiddag in de zomer moesten we met 4 man een karwijtje doen; planten-bakken of zoiets van den OLSE naar de feestzaal wegbrengen. Wij op ons dooie gemak naar de feestzaal, het gildenhuis, en terug. Tijdens onze afwezigheid waren de overblijvenden te biechten geweest. Wij vroegen en mochten dus ook nog te biechten gaan. Vermits de pastoor er niet meer waren (hetgeen wij wel wisten) hebben we de kerk bezocht tot in de verste en voornamelijk tot in de hoogste hoeken. Toen het bijna tijd was om naar huis te gaan zijn we de klas pas terug binnen gegaan.
groetjes.
-
SDW - Lid geworden op: 24 dec 2004, 11:42
- Locatie: ANTWERPEN- BELGIE
Dat doet bij mij ook enkele gelijkaardige erwaringen naar boven komen
gelijkaardig aan de jouwe de biechtdag op zaterdag en de drie pastoors
in de nieuwe kerk waar iedereen steeds trachte bij de zeer slapeige
pastoor trachte aan te schuiven.
Maar heb daar niets noemenswaardig aan je verhaal bij te voegen
gelijkaardig aan de jouwe de biechtdag op zaterdag en de drie pastoors
in de nieuwe kerk waar iedereen steeds trachte bij de zeer slapeige
pastoor trachte aan te schuiven.
Maar heb daar niets noemenswaardig aan je verhaal bij te voegen
Wens de LUCHTVAART te bevorderen
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
-
Fokke - Lid geworden op: 05 aug 2004, 11:09
- Locatie: Noorderkempen
Wat nu als vak "relationele opvoeding" onderdeel uitmaakt van de leerstof van het lager onderwijs was in mijn prille jeugd een taboe-onderwerp. Gelukkig was er de biechtvader die onwetend toch zijn duit in het zakje deed.
"Eerwaarde biechtvader, ik heb vuile manieren gedaan!"... (Bij ons in de Vlaanders heetten dergelijke esbattementen "Vuile manieren"...).
"Ja menneke, alleen of met twee?"... ??? "Alleen, eerwaarde biechtvader!" Dedju, gaat dat met twee ook?!
Volgende maand: "Eerwaarde biechtvader, ik heb vuile manieren gedaan!" "Alleen of met twee?" "Met twee, eerwaarde biechtvader!"
"Met ne jongen of met een meisje?" "Met ne jongen, eerwaarde biechtvader!"....
Dedju, gaat dat met een meisje ook?
En zo leerden we de geheimen van het leven kennen!
"Eerwaarde biechtvader, ik heb vuile manieren gedaan!"... (Bij ons in de Vlaanders heetten dergelijke esbattementen "Vuile manieren"...).
"Ja menneke, alleen of met twee?"... ??? "Alleen, eerwaarde biechtvader!" Dedju, gaat dat met twee ook?!
Volgende maand: "Eerwaarde biechtvader, ik heb vuile manieren gedaan!" "Alleen of met twee?" "Met twee, eerwaarde biechtvader!"
"Met ne jongen of met een meisje?" "Met ne jongen, eerwaarde biechtvader!"....
Dedju, gaat dat met een meisje ook?
En zo leerden we de geheimen van het leven kennen!
Weet dan dat uw stem door niemand wordt aanhoord zolang ge stamelend bidt en bedelt bij de poort!
-
Fokke - Lid geworden op: 05 aug 2004, 11:09
- Locatie: Noorderkempen
Pienter? Als boerezoon zag ik de koeien en de varkens bezig met "relationele opvoeding" maar het duurde tot mijn tiende levensjaar dat ik de link legde met het menselijk ras!jeronimo schreef:Fokke, ge waard ne pientere kadéé. ha haaaaaa
Ja zó moesten we alles uitvissen.
Weet dan dat uw stem door niemand wordt aanhoord zolang ge stamelend bidt en bedelt bij de poort!
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Ja Fokke, wij moesten het niet uitvissen hoe het marscheerde
maar een koe laten dekken was toch wel niet voor kinderogen.!
Ik weet nog dat ik mee ging naar de stier om de koe op te jagen,
Ennnnnnn, aan de boerderij met de stier aangekomen moest ik buiten blijven wachten tot bleek dat de oude stier geen goesting had en ze een jong geweld moesten buitenhalen, maar........ de sukkelaar kon niet hoog genoeg, hem op een verhoogje zetten was geen oplossing en de koe laten op haar kniëen zitten ging ook niet.
De oplossing was, zet de koe in de bietenkuil dan zal het wel gaan.
zo stond ik er vlak bij en moest zelfs nog de staart opzij trekken,
ja, alle begin is moeilijk hé, zelfs voor een stier.
maar een koe laten dekken was toch wel niet voor kinderogen.!
Ik weet nog dat ik mee ging naar de stier om de koe op te jagen,
Ennnnnnn, aan de boerderij met de stier aangekomen moest ik buiten blijven wachten tot bleek dat de oude stier geen goesting had en ze een jong geweld moesten buitenhalen, maar........ de sukkelaar kon niet hoog genoeg, hem op een verhoogje zetten was geen oplossing en de koe laten op haar kniëen zitten ging ook niet.
De oplossing was, zet de koe in de bietenkuil dan zal het wel gaan.
zo stond ik er vlak bij en moest zelfs nog de staart opzij trekken,
ja, alle begin is moeilijk hé, zelfs voor een stier.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
Fokke - Lid geworden op: 05 aug 2004, 11:09
- Locatie: Noorderkempen
Bij ons was het zo dat het dekken van onze merrie taboe was, en zeker voor het vrouwvolk. Dat was altijd "teen en tander", en dan kwamen ook de boeren uit de omgeving kijken! Maar het klein grut wist toch altijd een plekje te vinden waar we alles goed konden zien!jeronimo schreef:Ja Fokke, wij moesten het niet uitvissen hoe het marscheerde
maar een koe laten dekken was toch wel niet voor kinderogen.!
Ik weet nog dat ik mee ging naar de stier om de koe op te jagen,
Ennnnnnn, aan de boerderij met de stier aangekomen moest ik buiten blijven wachten tot bleek dat de oude stier geen goesting had en ze een jong geweld moesten buitenhalen, maar........ de sukkelaar kon niet hoog genoeg, hem op een verhoogje zetten was geen oplossing en de koe laten op haar kniëen zitten ging ook niet.
De oplossing was, zet de koe in de bietenkuil dan zal het wel gaan.
zo stond ik er vlak bij en moest zelfs nog de staart opzij trekken,
ja, alle begin is moeilijk hé, zelfs voor een stier.
Weet dan dat uw stem door niemand wordt aanhoord zolang ge stamelend bidt en bedelt bij de poort!
-
Ivita - Lid geworden op: 05 nov 2007, 03:01
- Locatie: Oostende
tja naar het schijnt is de truuk met "de koekendoos" niet zo nieuw meer 
de biecht??? die kan je elke avond wel zelf in je eigen bed, daar is geen priester voor nodig.
Ik denk dat het die priesters vooral te doen was om eens vuile praatjes te horen, ter compensatie van hun celibaat. Ik zou de vieze boekskes onder hun matras niet graag opruimen. Waarom denk je dat de man geschapen is met een piemel?
Laat die mannen toch de vrijheid voor een sexuele beleving, er zouden minder gevallen zijn zoals die regelmatig in het nieuws komen.
Priester is toch een beroep? Ze moeten dan raad geven in huwelijkskwesties.
Je wordt toch ook niet aangenomen als je solliciteert voor een vacature waar je nougabollen vanaf weet?
De priester in de biechtstoel was verplicht om sex als iets vies af te schilderen maar zelf was hij er niet vies van, nee want hij is toch ook gewoon man.... Christus had toch ook een relatie met Maria Magdalena, een hoer in die tijd. Hij moest toch ook aan zijn trekken komen??
Wat het christendom hiervan gemaakt heeft, is schandalig.
Ze klagen dan dat er niemand nog priester wil worden. Laat de priester zoals de dominee, het geluk kennen van een gezinsleven met vrouw en sex en kinderen en er zal geen tekort aan priesters meer zijn hoor.
enfin, das mijn gedacht en 't zelfde geldt voor de non
de biecht??? die kan je elke avond wel zelf in je eigen bed, daar is geen priester voor nodig.
Ik denk dat het die priesters vooral te doen was om eens vuile praatjes te horen, ter compensatie van hun celibaat. Ik zou de vieze boekskes onder hun matras niet graag opruimen. Waarom denk je dat de man geschapen is met een piemel?
Laat die mannen toch de vrijheid voor een sexuele beleving, er zouden minder gevallen zijn zoals die regelmatig in het nieuws komen.
Priester is toch een beroep? Ze moeten dan raad geven in huwelijkskwesties.
Je wordt toch ook niet aangenomen als je solliciteert voor een vacature waar je nougabollen vanaf weet?
De priester in de biechtstoel was verplicht om sex als iets vies af te schilderen maar zelf was hij er niet vies van, nee want hij is toch ook gewoon man.... Christus had toch ook een relatie met Maria Magdalena, een hoer in die tijd. Hij moest toch ook aan zijn trekken komen??
Wat het christendom hiervan gemaakt heeft, is schandalig.
Ze klagen dan dat er niemand nog priester wil worden. Laat de priester zoals de dominee, het geluk kennen van een gezinsleven met vrouw en sex en kinderen en er zal geen tekort aan priesters meer zijn hoor.
enfin, das mijn gedacht en 't zelfde geldt voor de non
Be carefull what you wish for
-
Fokke - Lid geworden op: 05 aug 2004, 11:09
- Locatie: Noorderkempen
Eigenlijk zouden ze de priesters moeten verplichten eerst twee jaar jaar met een "tang van een wijf" samen te leven en dan pas een definitieve keuze te maken...Ivita schreef:tja naar het schijnt is de truuk met "de koekendoos" niet zo nieuw meer
de biecht??? die kan je elke avond wel zelf in je eigen bed, daar is geen priester voor nodig.
Ik denk dat het die priesters vooral te doen was om eens vuile praatjes te horen, ter compensatie van hun celibaat. Ik zou de vieze boekskes onder hun matras niet graag opruimen. Waarom denk je dat de man geschapen is met een piemel?
Laat die mannen toch de vrijheid voor een sexuele beleving, er zouden minder gevallen zijn zoals die regelmatig in het nieuws komen.
Priester is toch een beroep? Ze moeten dan raad geven in huwelijkskwesties.
Je wordt toch ook niet aangenomen als je solliciteert voor een vacature waar je nougabollen vanaf weet?
De priester in de biechtstoel was verplicht om sex als iets vies af te schilderen maar zelf was hij er niet vies van, nee want hij is toch ook gewoon man.... Christus had toch ook een relatie met Maria Magdalena, een hoer in die tijd. Hij moest toch ook aan zijn trekken komen??
Wat het christendom hiervan gemaakt heeft, is schandalig.
Ze klagen dan dat er niemand nog priester wil worden. Laat de priester zoals de dominee, het geluk kennen van een gezinsleven met vrouw en sex en kinderen en er zal geen tekort aan priesters meer zijn hoor.
enfin, das mijn gedacht en 't zelfde geldt voor de non
Weet dan dat uw stem door niemand wordt aanhoord zolang ge stamelend bidt en bedelt bij de poort!
-
Ivita - Lid geworden op: 05 nov 2007, 03:01
- Locatie: Oostende
fokke
jeronimo sorry ik heb maar gereageerd op wat ik gelezen heb.
wat zijn de regels dan om hier te mogen schrijven?
das een goeieEigenlijk zouden ze de priesters moeten verplichten eerst twee jaar jaar met een "tang van een wijf" samen te leven en dan pas een definitieve keuze te maken...
jeronimo sorry ik heb maar gereageerd op wat ik gelezen heb.
wat zijn de regels dan om hier te mogen schrijven?
Be carefull what you wish for