Historie van Belgie
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
Geschiedenis Boutersem
Boutersem 2004, 3.074 ha groot en + 7.550 inwoners, is het product van drie fusies. Bij de eerste in 1964 werd Boutersem en Vertrijk verenigd, in 1970 werd het uitgebreid met Kerkom en Roosbeek, en tenslotte, op 1 januari 1977, werden de deelgemeenten Willebringen en Neervelp uit de fusiegemeente Honsem eraan toegevoegd.
Hoe zijn nu al die dorpen ontstaan en aan hun naam geraakt ?
Vooreerst dient er opgemerkt dat al de “heim”-namen een uitvloeisel zijn van de Frankische landname (406 – 843) en dat men ze het meest aantreft daar waar men Romeinse nederzettingen heeft gekend.
Boutersem : "Baltersem” in 1125 of het “heem van Balder”
Kerkom : “Kerkehem” in 1212 of het “heem bij de kerk” in de betekenis van “woonst gelegen bij de kerk”
Willebringen : “Willebrengem” in 1156 of het “heem van de afstammelingen van Willebrecht of Willebrord”
Verder hebben of hadden we nog :
Honsem : “Honsheim” in 1265, volgens sommigen het “heem van de hond”, volgens anderen het “heem van Hondo”
Redingen : of het “heem van de afstammelingen van Rado”
Koutem : of het “heem op de kouter” (komt van het Latijnse woord “cultura” om bebouwd land aan te duiden)
Kolem : of het “heem waar men houtskool bereidde of turf stak”
Dalem : of het “heem van het dal"
Laten we nu het ontstaan van elke deelgemeente afzonderlijk van nabij beschouwen. Onze parochies die nochtans deel uitmaakten van de noordelijke grens van het graafschap Brunengeruz, werden niet vermeld in een document dat steunt op gegevens uit het jaar 1036. Dit spruit ongetwijfeld voort uit het feit dat de hier gevestigde “heems” ofwel afhingen van een kloostergemeenschap, ofwel rechtstreeks onder het gezag stonden, eerst van de keizers, vervolgens van hertogen en tenslotte van de prins-bisschoppen van Luik. Zij werden uitgebaat door pachters die cijnsplichtig waren tegenover hen. Het is pas na het gewapenderhand in bezit nemen van dat graafschap door de graaf van Leuven in 1013 dat onze parochies uit de onbekendheid zijn getreden.
BOUTERSEM
De graven van Leuven moeten, nadat zij hier in een weide of “sale”, of een vochtige laagte of “sâl”, aan een kleine heuvel of “buts”, vanwaar waarschijnlijk de naam Butsel, een versterking hadden opgericht die het kruispunt van de Romeinse weg van Tienen naar Leuven met de Velpe beheerste, als laatste wachtpost voor de hoofdplaats van het graafschap, die burcht samen met de nabijgelegen nederzettingen en met het del van Vertrijk, belegen aan de linkeroever van de Velpe, geschonken hebben, misschien aan één van hun verwanten, alleszins aan één van hun naaste medewerkers die hen hadden bijgestaan bij de verovering van het graafschap Brunengeruz. Dit gebied kreeg de benaming “Baltersem”, ofwel naar de bezitter op het ogenblik van de verovering, namelijk prins-bisschop Balderik van Luik, maar meer waarschijnlijk naar graaf Lambrecht II Balderik, zoon van Lambrecht I, die regeerde van 1040 tot 1063. Alleen Boutersem met Hoogbutsel had een “allodiale status”, hetgeen wil zeggen dat de heer er het volledige eigendomsrecht bezat. De rest van de huidige gemeente Boutersem werd in verschillende lenen of onderlenen gehouden van de hertogen van Brabant. De “Baltersem’s” waren dus een stuk beter gegoed dan de andere dorpsheren die zich met een “feodum” of leengoed moesten tevreden stellen.
KERKOM
Kerkom maakte samen met Kumtich, Roosbeek en Meensel deel uit van een domein dat omstreeks 840 door Lodewijk I de Vrome, zoon van Karel de Grote, geschonken werd aan de abdij van Cornelimunster of van Inde in de omgeving van Aken. Zusters van de Orde der Cisterciënzers, later van “La Ramée” genoemd, kregen van die abdij een aanzienlijk leen in Kerkom waarop zij een klooster oprichtten met kerk en nabijgelegen graanschuur. Toen de graven van Leuven Brunengeruz in bezit namen, eigenden zij zich ook de voogdij over de kloostergemeenschap toe. Op grond hiervan gaven zij het domein in kwestie in onderpacht aan één van hun trouwe vazallen, die dan van “Kerchem” genoemd werd. Vervolgens ontstonden in Kerkom, onafhankelijk van de rechten van de abdij van Cornelimunster, naast het “leenhof van Kerkom”, nog andere cijnshoven waarvan de voornaamste “Bijvoorde” en “Velphoven”.
VERTRIJK
De oudste akte waarin Vertrijk wordt vernoemd is een pauselijke bul uit het jaar 1151. Het gedeelte op de rechteroever van de Velpe was kerkelijk bezit, terwijl het gedeelte langs de linkeroever rechtstreeks onder het gezag stond van de prins-bisschop van Luik. Het kapittel van Sint-Lambertus te Luik, dat ondermeer de Koutem-hoeve uitbaatte, liet in de nabijheid van die hoeve een kerk oprichten en wel op de Scherpenberg die de linkeroever van de Velpe beheerste. En daar vindt vermoedelijk alle tot nog toe door de plaatsnaamkundigen gegeven verklaringen van het woord ten spijt, de naam Vertrijk zijn oorsprong. Inderdaad, de eerste schrijfwijzen van Vertrijk, namelijk Verteke – Vertike – Verteike – laten toe de verklaring hiervan te zoeken in het Latijnse woord “vertice” dat zowel een draaikolk, een maalstroom in de Velpe zou kunnen betekend hebben, maar hier meer dan waarschijnlijk op de kruin van een berg sloeg. “A vertice” wil immers zeggen “van boven af” en vandaar de berg zelf, in dit geval de Scherpenberg. Langs daar passeerde bovendien ook de eerste Romeinse heirbaan lopende langs de Oude Baan in Roosbeek, de Roosbeeksestraat, de Kerkweg en de Keizerstraat. Het gebied in kwestie werd met de instemming van de graaf van Leuven in onderleen gegeven aan een van zijn vazallen uit de familie der “van Rode’s”, die één van de zeven patriciërsgeslachten van Leuven hebben gevormd. Die leenman werd dan aangeduid met naam “van Vertike” of “van Verteke”. Nadat de heer “van Baltersem” rond 1100 tweederde van zijn allodium had afgestaan aan de abdij van Affligem, kwam daar ook nog het gedeelte op de linkeroever van de Velpe bij, met o.m. de loofort-hoeve. Vervolgens werd Vertrijk, dat van dan af voor de ene helft toebehoorde aan het kapittel van Sint-Lambertus te Luik en voor de andere helft aan de abdij van Affligem, onafhankelijk van de rechten van die kloostergemeenschappen, verbrokkeld in een aantal lenen zoals het “cijnshof van Loofort”, het hof “Ter Sluizen” of het latere “hof van Quaebeek” en ook de “van Redingen”, ook één van de zeven patriciërsgeslachten van Leuven, hielden er een pachthof in leen.
ROOSBEEK
De eerste schrijfwijzen waren Roscebeke (1224) en Rosebeke (1236) en zou kunnen voortspruiten uit de Salisch-Frankische vorm van “rietbeek”. Ten tijde van de Romeinse overheersing strekte zich in een groot deel van Roosbeek één groot moeras uit. Rond 840 werd het zoals Kerkom bezit van de abdij van Cornelimunster en kwam vervolgens, langs het kapittel van Sint-Lambertus te Luik, grotendeels in handen van de abdij van Villers.
WILLEBRINGEN
Willebringen en Honsem vormden eveneens kerkelijke goederen die in het bezit kwamen van de abdijen van Villers en van Park te Heverlee.
De goederen van laatstgenoemde abdij werden door de hertog van Brabant in onderleen gegeven aan de monniken van de abdij van Vlierbeek. De bezittingen van de abdij van Villers waren in 1197 in handen van Hendrik, meier (of opzichter van een landhoeve) van Willebringen. In 1353 werd Willebringen door de hertog volledig verpacht als “warande” of jachtterrein.
NEERVELP
Neervelp dankt evenals Opvelp zijn naam aan de rivier die aldaar ontspringt. De naam Felpa, oorspronkelijk Falw-apa of geelachtig water, zou van Germaanse oorsprong zijn. Reeds in 778 sprak men kerkelijk van “Felpa inferior” en “Felpa superior”, vanwaar de namen Neervelp en Opvelp. Het grootste gedeelte van Neervelp was trouwens kerkelijk bezit dat in handen kwam van kerkelijke gemeenschappen zoals de priorij van Bierbeek het noordelijk deel en de abdij van Villers het zuidelijk deel.
Alleen in de heerlijkheid “Boutersem met Hoogbutsel” beschikte de heer over de rechtsmacht inzake civiele en kleine strafzaken die hij aan een eigen schepenbank toevertrouwde. Het recht van “lijf en let” of de rechtbank in criminele strafzaken hoorde toe aan de hertog.
In Kerkom had men één van de vier schepenbanken van de meierij van Kumtich zelf een onderafdeling van de meierij van Tienen. Die schepenbank van Kerkom oefende er, onder leiding van de meier van Kumtich, namens de hertog de middele en lage rechtsmacht uit.
Vertrijk, Roosbeek met Neerbutsel, Willebringen en Neervelp waren onderworpen aan de schepenbank van Kumtich. Die toestand eindigde pas rond 1562 toen de jurisdictie in de verschillende dorpen toevertrouwd werd aan de plaatselijke heren, die dan een eigen schepenbank – met aan het hoofd een meier – mochten installeren. Op 20 oktober 1650 werd Boutersem tot baronnie verheven, waardoor er een drossaard aan het hoofd van de schepenbank kwam, die tevens meier van Neerbutsel en Bijvoorde was. De Franse Republiek heeft in 1793 een einde gesteld aan het feodaal regime en de basis gelegd van het stelsel van het hedendaags gemeentebeleid. Boutersem is dan ook nog van 1793 tot 1800 de hoofdplaats geweest van het 30ste kanton van het Dyle-departement.
*****
Domein van Kwabeek.
***
Het kasteelpark "Kwabeek" is centraal gelegen, in de vallei van de Velpe waarlangs nog diverse kasteelparken aanwezig zijn. Ze vormen met weiden, hooilanden, vijvers, broekbossen en populieraanplantingen het typische beeld van de valleigebieden.
Het domein van Kwabeek was een leengoed van het hertogdom Brabant. Op het einde van de XVde eeuw droeg het de naam "Ter Sluizen".
Het was in 1374 dat het toebehoorde aan Jan van Montenaken. Deze werd achtereenvolgens opgevolgd door Filips van Tudekem (1380), Jan van Borchoven (1428), Bartholomeus Van Der Ee (1496), diens zoon Jan (1505), Jan van Houthem en tenslotte de familie Gasparini (van 1587 tot 1688).
In 1688 werd de heerlijkheid, met kasteel, hoeve, watermolen en aanhorigheden gekocht door Jan Baptist Bosch.
In het jaar 1695 werd het vererfd door Dominique de Kerpen en daarna in 1710 aangekocht door Joseph Goupy, die in 1731 veradeld werd. Rond 1750 liet deze verfraaiingswerken uitvoeren en een Franse parktuin aanleggen. In 1789 verliest het kasteel zijn "feodale attributen", namelijk zijn toren en zijn ophaalbrug. Na de dood van François Goupy werd het in 1813 gekocht door Philippe de Wouters de Bouchout en in 1856 vererfd door zijn zoon A. de Wouters d'Oplinter. In deze periode werden de wallen gedempt en het kasteel werd een landhuis.
Graaf Robert de Liedekerke kocht het ganse domein in het jaar 1893, op zijn beurt liet hij talloze wijzigingen aanbrengen aan het gebouw dat een neo-renaissance uitzicht krijgt. Na zijn dood in 1903 werd de familieu Jacmart eigenaar, die het in 1922 weer verkocht aan Baron A. Ernst de Brunswyck. In 1923-1924 werden na verwoestingen tijdens de eerste wereldoorlog eens te meer verbouwingswerken uitgevoerd. Dit resulteerde in het huidig voorkomen van het kasteel. Tegen de achtergevel werd in dezelfde stijl als het hoofdgebouw een dienstvleugel aangebouwd en aan de zijde van de grote vijver werd een terras aangelegd. Het is onder deze vorm dat we het kasteel nu nog kennen, een mooi landhuis temidden van een groene oase.
Het gemeentebestuur van Boutersem kocht in 1980 het park en het kasteel terwijl de bijgebouwen aan privé-personen werden verkocht.
Het feit dat er steeds andere eigenaars waren heeft een rol gespeeld in de uitbouw van het park.
Meer informatie over het Domein van Kwabeek kan men vinden in de brochure(pdf) die werd opgesteld naar aanleiding van de Dag van het Park.
*****
http://www.boutersem.be/cultuur_toerism ... _Boutersem
Boutersem 2004, 3.074 ha groot en + 7.550 inwoners, is het product van drie fusies. Bij de eerste in 1964 werd Boutersem en Vertrijk verenigd, in 1970 werd het uitgebreid met Kerkom en Roosbeek, en tenslotte, op 1 januari 1977, werden de deelgemeenten Willebringen en Neervelp uit de fusiegemeente Honsem eraan toegevoegd.
Hoe zijn nu al die dorpen ontstaan en aan hun naam geraakt ?
Vooreerst dient er opgemerkt dat al de “heim”-namen een uitvloeisel zijn van de Frankische landname (406 – 843) en dat men ze het meest aantreft daar waar men Romeinse nederzettingen heeft gekend.
Boutersem : "Baltersem” in 1125 of het “heem van Balder”
Kerkom : “Kerkehem” in 1212 of het “heem bij de kerk” in de betekenis van “woonst gelegen bij de kerk”
Willebringen : “Willebrengem” in 1156 of het “heem van de afstammelingen van Willebrecht of Willebrord”
Verder hebben of hadden we nog :
Honsem : “Honsheim” in 1265, volgens sommigen het “heem van de hond”, volgens anderen het “heem van Hondo”
Redingen : of het “heem van de afstammelingen van Rado”
Koutem : of het “heem op de kouter” (komt van het Latijnse woord “cultura” om bebouwd land aan te duiden)
Kolem : of het “heem waar men houtskool bereidde of turf stak”
Dalem : of het “heem van het dal"
Laten we nu het ontstaan van elke deelgemeente afzonderlijk van nabij beschouwen. Onze parochies die nochtans deel uitmaakten van de noordelijke grens van het graafschap Brunengeruz, werden niet vermeld in een document dat steunt op gegevens uit het jaar 1036. Dit spruit ongetwijfeld voort uit het feit dat de hier gevestigde “heems” ofwel afhingen van een kloostergemeenschap, ofwel rechtstreeks onder het gezag stonden, eerst van de keizers, vervolgens van hertogen en tenslotte van de prins-bisschoppen van Luik. Zij werden uitgebaat door pachters die cijnsplichtig waren tegenover hen. Het is pas na het gewapenderhand in bezit nemen van dat graafschap door de graaf van Leuven in 1013 dat onze parochies uit de onbekendheid zijn getreden.
BOUTERSEM
De graven van Leuven moeten, nadat zij hier in een weide of “sale”, of een vochtige laagte of “sâl”, aan een kleine heuvel of “buts”, vanwaar waarschijnlijk de naam Butsel, een versterking hadden opgericht die het kruispunt van de Romeinse weg van Tienen naar Leuven met de Velpe beheerste, als laatste wachtpost voor de hoofdplaats van het graafschap, die burcht samen met de nabijgelegen nederzettingen en met het del van Vertrijk, belegen aan de linkeroever van de Velpe, geschonken hebben, misschien aan één van hun verwanten, alleszins aan één van hun naaste medewerkers die hen hadden bijgestaan bij de verovering van het graafschap Brunengeruz. Dit gebied kreeg de benaming “Baltersem”, ofwel naar de bezitter op het ogenblik van de verovering, namelijk prins-bisschop Balderik van Luik, maar meer waarschijnlijk naar graaf Lambrecht II Balderik, zoon van Lambrecht I, die regeerde van 1040 tot 1063. Alleen Boutersem met Hoogbutsel had een “allodiale status”, hetgeen wil zeggen dat de heer er het volledige eigendomsrecht bezat. De rest van de huidige gemeente Boutersem werd in verschillende lenen of onderlenen gehouden van de hertogen van Brabant. De “Baltersem’s” waren dus een stuk beter gegoed dan de andere dorpsheren die zich met een “feodum” of leengoed moesten tevreden stellen.
KERKOM
Kerkom maakte samen met Kumtich, Roosbeek en Meensel deel uit van een domein dat omstreeks 840 door Lodewijk I de Vrome, zoon van Karel de Grote, geschonken werd aan de abdij van Cornelimunster of van Inde in de omgeving van Aken. Zusters van de Orde der Cisterciënzers, later van “La Ramée” genoemd, kregen van die abdij een aanzienlijk leen in Kerkom waarop zij een klooster oprichtten met kerk en nabijgelegen graanschuur. Toen de graven van Leuven Brunengeruz in bezit namen, eigenden zij zich ook de voogdij over de kloostergemeenschap toe. Op grond hiervan gaven zij het domein in kwestie in onderpacht aan één van hun trouwe vazallen, die dan van “Kerchem” genoemd werd. Vervolgens ontstonden in Kerkom, onafhankelijk van de rechten van de abdij van Cornelimunster, naast het “leenhof van Kerkom”, nog andere cijnshoven waarvan de voornaamste “Bijvoorde” en “Velphoven”.
VERTRIJK
De oudste akte waarin Vertrijk wordt vernoemd is een pauselijke bul uit het jaar 1151. Het gedeelte op de rechteroever van de Velpe was kerkelijk bezit, terwijl het gedeelte langs de linkeroever rechtstreeks onder het gezag stond van de prins-bisschop van Luik. Het kapittel van Sint-Lambertus te Luik, dat ondermeer de Koutem-hoeve uitbaatte, liet in de nabijheid van die hoeve een kerk oprichten en wel op de Scherpenberg die de linkeroever van de Velpe beheerste. En daar vindt vermoedelijk alle tot nog toe door de plaatsnaamkundigen gegeven verklaringen van het woord ten spijt, de naam Vertrijk zijn oorsprong. Inderdaad, de eerste schrijfwijzen van Vertrijk, namelijk Verteke – Vertike – Verteike – laten toe de verklaring hiervan te zoeken in het Latijnse woord “vertice” dat zowel een draaikolk, een maalstroom in de Velpe zou kunnen betekend hebben, maar hier meer dan waarschijnlijk op de kruin van een berg sloeg. “A vertice” wil immers zeggen “van boven af” en vandaar de berg zelf, in dit geval de Scherpenberg. Langs daar passeerde bovendien ook de eerste Romeinse heirbaan lopende langs de Oude Baan in Roosbeek, de Roosbeeksestraat, de Kerkweg en de Keizerstraat. Het gebied in kwestie werd met de instemming van de graaf van Leuven in onderleen gegeven aan een van zijn vazallen uit de familie der “van Rode’s”, die één van de zeven patriciërsgeslachten van Leuven hebben gevormd. Die leenman werd dan aangeduid met naam “van Vertike” of “van Verteke”. Nadat de heer “van Baltersem” rond 1100 tweederde van zijn allodium had afgestaan aan de abdij van Affligem, kwam daar ook nog het gedeelte op de linkeroever van de Velpe bij, met o.m. de loofort-hoeve. Vervolgens werd Vertrijk, dat van dan af voor de ene helft toebehoorde aan het kapittel van Sint-Lambertus te Luik en voor de andere helft aan de abdij van Affligem, onafhankelijk van de rechten van die kloostergemeenschappen, verbrokkeld in een aantal lenen zoals het “cijnshof van Loofort”, het hof “Ter Sluizen” of het latere “hof van Quaebeek” en ook de “van Redingen”, ook één van de zeven patriciërsgeslachten van Leuven, hielden er een pachthof in leen.
ROOSBEEK
De eerste schrijfwijzen waren Roscebeke (1224) en Rosebeke (1236) en zou kunnen voortspruiten uit de Salisch-Frankische vorm van “rietbeek”. Ten tijde van de Romeinse overheersing strekte zich in een groot deel van Roosbeek één groot moeras uit. Rond 840 werd het zoals Kerkom bezit van de abdij van Cornelimunster en kwam vervolgens, langs het kapittel van Sint-Lambertus te Luik, grotendeels in handen van de abdij van Villers.
WILLEBRINGEN
Willebringen en Honsem vormden eveneens kerkelijke goederen die in het bezit kwamen van de abdijen van Villers en van Park te Heverlee.
De goederen van laatstgenoemde abdij werden door de hertog van Brabant in onderleen gegeven aan de monniken van de abdij van Vlierbeek. De bezittingen van de abdij van Villers waren in 1197 in handen van Hendrik, meier (of opzichter van een landhoeve) van Willebringen. In 1353 werd Willebringen door de hertog volledig verpacht als “warande” of jachtterrein.
NEERVELP
Neervelp dankt evenals Opvelp zijn naam aan de rivier die aldaar ontspringt. De naam Felpa, oorspronkelijk Falw-apa of geelachtig water, zou van Germaanse oorsprong zijn. Reeds in 778 sprak men kerkelijk van “Felpa inferior” en “Felpa superior”, vanwaar de namen Neervelp en Opvelp. Het grootste gedeelte van Neervelp was trouwens kerkelijk bezit dat in handen kwam van kerkelijke gemeenschappen zoals de priorij van Bierbeek het noordelijk deel en de abdij van Villers het zuidelijk deel.
Alleen in de heerlijkheid “Boutersem met Hoogbutsel” beschikte de heer over de rechtsmacht inzake civiele en kleine strafzaken die hij aan een eigen schepenbank toevertrouwde. Het recht van “lijf en let” of de rechtbank in criminele strafzaken hoorde toe aan de hertog.
In Kerkom had men één van de vier schepenbanken van de meierij van Kumtich zelf een onderafdeling van de meierij van Tienen. Die schepenbank van Kerkom oefende er, onder leiding van de meier van Kumtich, namens de hertog de middele en lage rechtsmacht uit.
Vertrijk, Roosbeek met Neerbutsel, Willebringen en Neervelp waren onderworpen aan de schepenbank van Kumtich. Die toestand eindigde pas rond 1562 toen de jurisdictie in de verschillende dorpen toevertrouwd werd aan de plaatselijke heren, die dan een eigen schepenbank – met aan het hoofd een meier – mochten installeren. Op 20 oktober 1650 werd Boutersem tot baronnie verheven, waardoor er een drossaard aan het hoofd van de schepenbank kwam, die tevens meier van Neerbutsel en Bijvoorde was. De Franse Republiek heeft in 1793 een einde gesteld aan het feodaal regime en de basis gelegd van het stelsel van het hedendaags gemeentebeleid. Boutersem is dan ook nog van 1793 tot 1800 de hoofdplaats geweest van het 30ste kanton van het Dyle-departement.
*****
Domein van Kwabeek.
***
Het kasteelpark "Kwabeek" is centraal gelegen, in de vallei van de Velpe waarlangs nog diverse kasteelparken aanwezig zijn. Ze vormen met weiden, hooilanden, vijvers, broekbossen en populieraanplantingen het typische beeld van de valleigebieden.
Het domein van Kwabeek was een leengoed van het hertogdom Brabant. Op het einde van de XVde eeuw droeg het de naam "Ter Sluizen".
Het was in 1374 dat het toebehoorde aan Jan van Montenaken. Deze werd achtereenvolgens opgevolgd door Filips van Tudekem (1380), Jan van Borchoven (1428), Bartholomeus Van Der Ee (1496), diens zoon Jan (1505), Jan van Houthem en tenslotte de familie Gasparini (van 1587 tot 1688).
In 1688 werd de heerlijkheid, met kasteel, hoeve, watermolen en aanhorigheden gekocht door Jan Baptist Bosch.
In het jaar 1695 werd het vererfd door Dominique de Kerpen en daarna in 1710 aangekocht door Joseph Goupy, die in 1731 veradeld werd. Rond 1750 liet deze verfraaiingswerken uitvoeren en een Franse parktuin aanleggen. In 1789 verliest het kasteel zijn "feodale attributen", namelijk zijn toren en zijn ophaalbrug. Na de dood van François Goupy werd het in 1813 gekocht door Philippe de Wouters de Bouchout en in 1856 vererfd door zijn zoon A. de Wouters d'Oplinter. In deze periode werden de wallen gedempt en het kasteel werd een landhuis.
Graaf Robert de Liedekerke kocht het ganse domein in het jaar 1893, op zijn beurt liet hij talloze wijzigingen aanbrengen aan het gebouw dat een neo-renaissance uitzicht krijgt. Na zijn dood in 1903 werd de familieu Jacmart eigenaar, die het in 1922 weer verkocht aan Baron A. Ernst de Brunswyck. In 1923-1924 werden na verwoestingen tijdens de eerste wereldoorlog eens te meer verbouwingswerken uitgevoerd. Dit resulteerde in het huidig voorkomen van het kasteel. Tegen de achtergevel werd in dezelfde stijl als het hoofdgebouw een dienstvleugel aangebouwd en aan de zijde van de grote vijver werd een terras aangelegd. Het is onder deze vorm dat we het kasteel nu nog kennen, een mooi landhuis temidden van een groene oase.
Het gemeentebestuur van Boutersem kocht in 1980 het park en het kasteel terwijl de bijgebouwen aan privé-personen werden verkocht.
Het feit dat er steeds andere eigenaars waren heeft een rol gespeeld in de uitbouw van het park.
Meer informatie over het Domein van Kwabeek kan men vinden in de brochure(pdf) die werd opgesteld naar aanleiding van de Dag van het Park.
*****
http://www.boutersem.be/cultuur_toerism ... _Boutersem
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
Kijk op Schilde .
***
Schilde historisch
Over de betekenis van de naam Schilde bestaat onenigheid. De meest aanvaarde verklaring is dat de naam evolueerde uit "Scint-Lo" wat zoveel wil zeggen als "beboste plaats aan de Scint of Schijn". De oudste vermelding van Schilde vindt men in een oorkonde uit 1145. Daarin is sprake van Radbout van Craeynem, zoon van Lambert, "Heer van Scille".
In de 12de eeuw schonk Zeger van Craeynem een deel van zijn goed te Schilde aan de abdij van Affligem. Deze abdij zou in de loop der tijd nog belangrijke goederen in de gemeente verwerven en haar stempel drukken op het parochiaal leven. De verering van Sint-Guibertus, stichter van de abdij van Gembloers, kwam via Affligem naar Schilde. Daar werd de heilige tot parochiepatroon uitgeroepen.
Met het groeiend prestige van het hertogdom Brabant steeg de aantrekkingskracht van Schilde op adellijke geslachten. Aanvankelijk kwamen die vooral uit de omgeving van het hertogelijk hof. Vanaf het einde van de 14de eeuw kreeg de familie van de Werve Schilde in haar greep. Op twee korte onderbrekingen in de 17de en de 18de eeuw na zouden de van de Werves tot het midden van vorige eeuw Schilde in handen houden.
Na de dood van de weduwe van baron Gaston van de Werve in 1953 werd het kasteel van Schilde gesloopt en de uitgestrekte bezittingen verkocht en later verkaveld. Daarmee nam de ontwikkeling van Schilde tot residentiegemeente een hoge vlucht. De bevolking steeg van iets meer dan 4.000 in 1950 tot ver boven de 10.000 in 1976. Vandaag telt Schilde (zonder 's-Gravenwezel) bijna 13.000 inwoners.
De economische ontwikkeling van Schilde kreeg een eerste impuls in 1745 toen de oude kasseiweg Antwerpen-Deurne tot hier werd doorgetrokken. Stilaan zou de dorpskern verhuizen naar de nieuwe Turnhoutsebaan. Deze beweging kreeg nog meer vaart toen in 1885 de tramlijn Antwerpen Antwerpen-Hoogstraten langs hier werd aangelegd. De snelverbinding kwam niet enkel de handel ten goede. Ook vele kunstenaars vonden hun weg naar het landelijke Schilde. Dankzij de naoorlogse ontwikkelingen groeide Schilde in de tweede helft van de 20ste eeuw uit tot een grote en één van de welvarendste gemeenten in de Antwerpse periferie.
******
http://www.schilde.be/content.aspx?lang ... 41ee7bf453
***
Schilde historisch
Over de betekenis van de naam Schilde bestaat onenigheid. De meest aanvaarde verklaring is dat de naam evolueerde uit "Scint-Lo" wat zoveel wil zeggen als "beboste plaats aan de Scint of Schijn". De oudste vermelding van Schilde vindt men in een oorkonde uit 1145. Daarin is sprake van Radbout van Craeynem, zoon van Lambert, "Heer van Scille".
In de 12de eeuw schonk Zeger van Craeynem een deel van zijn goed te Schilde aan de abdij van Affligem. Deze abdij zou in de loop der tijd nog belangrijke goederen in de gemeente verwerven en haar stempel drukken op het parochiaal leven. De verering van Sint-Guibertus, stichter van de abdij van Gembloers, kwam via Affligem naar Schilde. Daar werd de heilige tot parochiepatroon uitgeroepen.
Met het groeiend prestige van het hertogdom Brabant steeg de aantrekkingskracht van Schilde op adellijke geslachten. Aanvankelijk kwamen die vooral uit de omgeving van het hertogelijk hof. Vanaf het einde van de 14de eeuw kreeg de familie van de Werve Schilde in haar greep. Op twee korte onderbrekingen in de 17de en de 18de eeuw na zouden de van de Werves tot het midden van vorige eeuw Schilde in handen houden.
Na de dood van de weduwe van baron Gaston van de Werve in 1953 werd het kasteel van Schilde gesloopt en de uitgestrekte bezittingen verkocht en later verkaveld. Daarmee nam de ontwikkeling van Schilde tot residentiegemeente een hoge vlucht. De bevolking steeg van iets meer dan 4.000 in 1950 tot ver boven de 10.000 in 1976. Vandaag telt Schilde (zonder 's-Gravenwezel) bijna 13.000 inwoners.
De economische ontwikkeling van Schilde kreeg een eerste impuls in 1745 toen de oude kasseiweg Antwerpen-Deurne tot hier werd doorgetrokken. Stilaan zou de dorpskern verhuizen naar de nieuwe Turnhoutsebaan. Deze beweging kreeg nog meer vaart toen in 1885 de tramlijn Antwerpen Antwerpen-Hoogstraten langs hier werd aangelegd. De snelverbinding kwam niet enkel de handel ten goede. Ook vele kunstenaars vonden hun weg naar het landelijke Schilde. Dankzij de naoorlogse ontwikkelingen groeide Schilde in de tweede helft van de 20ste eeuw uit tot een grote en één van de welvarendste gemeenten in de Antwerpse periferie.
******
http://www.schilde.be/content.aspx?lang ... 41ee7bf453
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
ARLON.
**
Nederlanders en Vlamingen met vakantie in de Ardennen bezoeken Arlon als het regent. Gelukkig regent het vaak ten zuiden van Samber en Maas, zodat de stad een gestage stroom bezoekers trekt. Maar wat zien de toeristen meer dan de binnenkant van een café waar ze voor het noodweer schuilen of het zicht over de grijze leidaken van de stad wanneer ze met hun paraplu op de belvédère voor de Eglise Saint-Donat staan? Arlon verdient meer aandacht, ook bij zon. Een stad die een gedenkplaat over heeft voor het huwelijk van de beroemde violist en componist Eugène Ysaye, mag immers niet op de lijst van wereldwonderen ontbreken.
Parkeer de auto zo snel mogelijk, want het centrum is een kluwen van eenrichtingsstraten. Waarom niet op de Plaine des Manoeuvres achter het nieuwe justitiepaleis aan de Place Schalbert, een plein aan uw rechterkant bij de ingang van de stad wanneer u uit de richting van Bastogne komt? U kunt niet naast het gebouw met zijn zwartblikkerende ramen kijken. De Arlonnais zijn opgetogen over deze constructie, maar een vergelijking met Guggenheim in Bilbao doorstaat ze zeker niet.
Het Office du Tourisme d'Arlon beschikt over een stadswandelingplan met tweetalige commentaar. Jammer genoeg wordt niet gezegd waar je de route best begint en stopt. Een goed startpunt is de synagoge op de hoek van de Rue Saint-Jean en de Rue de la Synagogue (nr. 18 helemaal rechts op de kaart). Als u de wandeling tegen de wijzers van de klok volgt, eindigt u met het heerlijke vergezicht op de belvédère, op maar een paar passen van een welverdiend caféterras.
**
Het joodse gebedsgebouw werd in 1865 ingewijd en is daarmee de oudste synagoge van het land. Vroeger bestond drie procent van de bevolking uit joden. Vandaag zijn er niet eens tien mannen, te weinig om een dienst te mogen houden. Volgende halteplaats de bronnen van de Semois, een ommuurde plek met een vijvertje, banken en een kopie van een stenen basreliëf van een Gallo-Romeinse pelgrim die zich bij de bron verfrist. Bij iedere attractie staat een bord met uitleg in drie talen. Maar waarom is de tekst in het Nederlands en Engels summierder dan de Franse?
Arlon is apetrots dat het een van de oudste steden van België is. Haar Gallo-Romeins patrimonium is inderdaad benijdbaar. De indrukwekkendste bezienswaardigheden zijn het beeldhouwwerk in het Musée Luxembourgeois , de zuil in de Grand-Rue (een kopie) en de Tour Romaine onder de Grand-Place. Ronduit schitterend is het mausoleum van Vervicius in het museum. Opgericht ter nagedachtenis van de dood van twee kinderen, beeldt het een aantal levendige scènes uit de Trojaanse oorlog uit. Wie de Romeinse toren wil bekijken, vraagt de sleutel aan de waard van Café d'Alby. De toegang kost 50 eurocent. Het restant van de Romeinse thermen in het Parc Archéologique daarentegen verstopt zich in een lelijk betonnen bouwsel in een door onkruid overwoekerd park. Een tegenvaller in een stad die door Test-Aankoop met recht en reden la ville la plus propre de Wallonie bevonden werd. De hondendrollenplaag die menige andere Waalse stad teistert, wordt hier inderdaad met man en macht bestreden. Van een graffitiplaag is evenmin sprake. Slechts enkele krassen op het glimlachende gezicht van koningin Astrid op de Square Astrid doen vermoeden dat hier ook verveelde pubers wonen. Bovendien sieren verzorgde bloemperken menig stoffige hoek. In een stad zonder park is dat geen overbodige luxe.
Tegenover het Musée Luxembourgeois in de Rue des Martyrs verrijst het Musée Gaspar , een schat van een museum. De collectie bronzen dieren van de meester- animalier Jean-Marie Gaspar (1861-1931) is slechts een van de hartverwarmende attracties. Beide musea zijn op zondagvoormiddag en maandag gesloten.
Het hart van de stad is gezellig en uitnodigend. Op de Place Léopold het statige oude justitiepaleis en het paleis van de provinciegouverneur. Hoewel de tuin privé is, staat de poort open en zullen indringers niet door waakhonden worden verjaagd. De Grand-Rue is autovrij en gelukkig de laatste plaats in het westen waar muzak nog gebruikt wordt om het winkelen gezelliger te maken.
Een trappenstraatje leidt naar de Grand-Place. Hier is goed te zien dat het middeleeuwse Arlon boven op een heuvel lag. Waar de trappen zijn, bevonden zich vroeger een poort en een ophaalbrug over de gracht rond de stadsmuur. De burcht verrees op de top van de berg. Het kasteel werd in 1558 door de Fransen verwoest. Op de ruïnes bouwden kapucijnen hun klooster. Vandaag staat er de Eglise Saint-Donat. Aan de voet ervan Den Hellechtsmann , een standbeeld van Fernand Tomasi. De Hellechtsmann of huwelijksmakelaar speelde ooit een grote rol in de lokale volkstraditie. De Duitse naam mag geen verbazing wekken. Arlon ligt in Belgisch Lotharingen op de grens tussen de Romaanse en Germaanse invloedssfeer. Hier spreekt men nog een dialect doorspekt met Duitse woorden. Rond Arlon ligt een kring van deelgemeenten met namen zoals Weyler, Toernich, Barnich, Sterpenich, Heinsch en Waltzing. En ook de maitrank is helemaal Duits, ook al spreken de inwoners hun favoriete aperitiefdrank als métranque uit.
Wacht niet tot mei om in de bossen rond Arlon het onzelievevrouwebedstro, nodig voor de drank, te plukken. Tien wandelingen en vijf fietstochten voeren zowel door koele dennenbossen en oude loofwouden als naar deugddoende vergezichten. Alle routes zijn bewegwijzerd, net zoals het gloednieuwe Circuit Belarel , een fietsroute langs alle gemeenten van het prachtige Arelerland.
****
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen/arlon.php
**
Nederlanders en Vlamingen met vakantie in de Ardennen bezoeken Arlon als het regent. Gelukkig regent het vaak ten zuiden van Samber en Maas, zodat de stad een gestage stroom bezoekers trekt. Maar wat zien de toeristen meer dan de binnenkant van een café waar ze voor het noodweer schuilen of het zicht over de grijze leidaken van de stad wanneer ze met hun paraplu op de belvédère voor de Eglise Saint-Donat staan? Arlon verdient meer aandacht, ook bij zon. Een stad die een gedenkplaat over heeft voor het huwelijk van de beroemde violist en componist Eugène Ysaye, mag immers niet op de lijst van wereldwonderen ontbreken.
Parkeer de auto zo snel mogelijk, want het centrum is een kluwen van eenrichtingsstraten. Waarom niet op de Plaine des Manoeuvres achter het nieuwe justitiepaleis aan de Place Schalbert, een plein aan uw rechterkant bij de ingang van de stad wanneer u uit de richting van Bastogne komt? U kunt niet naast het gebouw met zijn zwartblikkerende ramen kijken. De Arlonnais zijn opgetogen over deze constructie, maar een vergelijking met Guggenheim in Bilbao doorstaat ze zeker niet.
Het Office du Tourisme d'Arlon beschikt over een stadswandelingplan met tweetalige commentaar. Jammer genoeg wordt niet gezegd waar je de route best begint en stopt. Een goed startpunt is de synagoge op de hoek van de Rue Saint-Jean en de Rue de la Synagogue (nr. 18 helemaal rechts op de kaart). Als u de wandeling tegen de wijzers van de klok volgt, eindigt u met het heerlijke vergezicht op de belvédère, op maar een paar passen van een welverdiend caféterras.
**
Het joodse gebedsgebouw werd in 1865 ingewijd en is daarmee de oudste synagoge van het land. Vroeger bestond drie procent van de bevolking uit joden. Vandaag zijn er niet eens tien mannen, te weinig om een dienst te mogen houden. Volgende halteplaats de bronnen van de Semois, een ommuurde plek met een vijvertje, banken en een kopie van een stenen basreliëf van een Gallo-Romeinse pelgrim die zich bij de bron verfrist. Bij iedere attractie staat een bord met uitleg in drie talen. Maar waarom is de tekst in het Nederlands en Engels summierder dan de Franse?
Arlon is apetrots dat het een van de oudste steden van België is. Haar Gallo-Romeins patrimonium is inderdaad benijdbaar. De indrukwekkendste bezienswaardigheden zijn het beeldhouwwerk in het Musée Luxembourgeois , de zuil in de Grand-Rue (een kopie) en de Tour Romaine onder de Grand-Place. Ronduit schitterend is het mausoleum van Vervicius in het museum. Opgericht ter nagedachtenis van de dood van twee kinderen, beeldt het een aantal levendige scènes uit de Trojaanse oorlog uit. Wie de Romeinse toren wil bekijken, vraagt de sleutel aan de waard van Café d'Alby. De toegang kost 50 eurocent. Het restant van de Romeinse thermen in het Parc Archéologique daarentegen verstopt zich in een lelijk betonnen bouwsel in een door onkruid overwoekerd park. Een tegenvaller in een stad die door Test-Aankoop met recht en reden la ville la plus propre de Wallonie bevonden werd. De hondendrollenplaag die menige andere Waalse stad teistert, wordt hier inderdaad met man en macht bestreden. Van een graffitiplaag is evenmin sprake. Slechts enkele krassen op het glimlachende gezicht van koningin Astrid op de Square Astrid doen vermoeden dat hier ook verveelde pubers wonen. Bovendien sieren verzorgde bloemperken menig stoffige hoek. In een stad zonder park is dat geen overbodige luxe.
Tegenover het Musée Luxembourgeois in de Rue des Martyrs verrijst het Musée Gaspar , een schat van een museum. De collectie bronzen dieren van de meester- animalier Jean-Marie Gaspar (1861-1931) is slechts een van de hartverwarmende attracties. Beide musea zijn op zondagvoormiddag en maandag gesloten.
Het hart van de stad is gezellig en uitnodigend. Op de Place Léopold het statige oude justitiepaleis en het paleis van de provinciegouverneur. Hoewel de tuin privé is, staat de poort open en zullen indringers niet door waakhonden worden verjaagd. De Grand-Rue is autovrij en gelukkig de laatste plaats in het westen waar muzak nog gebruikt wordt om het winkelen gezelliger te maken.
Een trappenstraatje leidt naar de Grand-Place. Hier is goed te zien dat het middeleeuwse Arlon boven op een heuvel lag. Waar de trappen zijn, bevonden zich vroeger een poort en een ophaalbrug over de gracht rond de stadsmuur. De burcht verrees op de top van de berg. Het kasteel werd in 1558 door de Fransen verwoest. Op de ruïnes bouwden kapucijnen hun klooster. Vandaag staat er de Eglise Saint-Donat. Aan de voet ervan Den Hellechtsmann , een standbeeld van Fernand Tomasi. De Hellechtsmann of huwelijksmakelaar speelde ooit een grote rol in de lokale volkstraditie. De Duitse naam mag geen verbazing wekken. Arlon ligt in Belgisch Lotharingen op de grens tussen de Romaanse en Germaanse invloedssfeer. Hier spreekt men nog een dialect doorspekt met Duitse woorden. Rond Arlon ligt een kring van deelgemeenten met namen zoals Weyler, Toernich, Barnich, Sterpenich, Heinsch en Waltzing. En ook de maitrank is helemaal Duits, ook al spreken de inwoners hun favoriete aperitiefdrank als métranque uit.
Wacht niet tot mei om in de bossen rond Arlon het onzelievevrouwebedstro, nodig voor de drank, te plukken. Tien wandelingen en vijf fietstochten voeren zowel door koele dennenbossen en oude loofwouden als naar deugddoende vergezichten. Alle routes zijn bewegwijzerd, net zoals het gloednieuwe Circuit Belarel , een fietsroute langs alle gemeenten van het prachtige Arelerland.
****
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen/arlon.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
ROCHEFORT
**
Het mooie plaatsje Rochefort is gelegen aan het riviertje de Lomme. Deze rivier gaat bij het plaatsje Lessive op in de rivier de Lesse. Op kleine afstand van Rochefort ligt het beroemde Parc National Lesse et Lomme. In dit park bevindt zich onder meer de grot van Han omvat. Deze grot is vele malen bekender dan de grot van Rochefort, echter, qua schoonheid doet de grot van Rochefort niet onder voor de grot van Han. Zo heeft de Sabbatzaal een plafond van 30 meter hoog, waarin druipsteenformaties in verschillende kleurschakeringen voorkomen. Het is mogelijk om de grot door middel van een rondleiding te bezoeken. De grot is geopend van 1 april tot en met 31 oktober. Er zijn gecombineerde toegangsbewijzen voor een bezoek aan de grot en het nabijgelegen natuurreservaat van Han zodat u voordeliger uitbent.
Naast de grot heeft Rochefort nog meer te bieden zoals het 13de-eeuwse Saint-Rémyklooster. Dit trappistenklooster staat bekend om hun mooie bieren en kazen en steken de kazen van Orval zeker naar de kroon. Zo moet u zeker de lokale specialiteit proberen, Coq en bure. Dit is een in trappistenbier gestoofd kippetje. Een andere bezienswaardigheid is de marmergroeve. Hier wordt sinds de 13de eeuw rood en blauw marmer gewonnen. Het marmer uit deze groeve is onder meer gebruikt in de koepel van de Sint-Pieter in Rome.
In de directe omgeving van Rochefort kunt u goed wandelen. Tevens zijn er uitgebreide fietspaden aangelegd. Alle paden zijn duidelijk bewegwijzerd. Een route die u zeker moet proberen is naar de Trou de Nou Maulin of naar de Sint-Odilekapel. Onderweg komt u langs mooie monumenten, schitterende bomen en wilde struiken. Maar niet getreurd als u slecht ter been bent. Voor de mindervalide is er een treintje in het leven geroepen die dagelijks rijdt tussen Jemelle, Rochefort en Han.
************
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/d ... hefort.php
**
Het mooie plaatsje Rochefort is gelegen aan het riviertje de Lomme. Deze rivier gaat bij het plaatsje Lessive op in de rivier de Lesse. Op kleine afstand van Rochefort ligt het beroemde Parc National Lesse et Lomme. In dit park bevindt zich onder meer de grot van Han omvat. Deze grot is vele malen bekender dan de grot van Rochefort, echter, qua schoonheid doet de grot van Rochefort niet onder voor de grot van Han. Zo heeft de Sabbatzaal een plafond van 30 meter hoog, waarin druipsteenformaties in verschillende kleurschakeringen voorkomen. Het is mogelijk om de grot door middel van een rondleiding te bezoeken. De grot is geopend van 1 april tot en met 31 oktober. Er zijn gecombineerde toegangsbewijzen voor een bezoek aan de grot en het nabijgelegen natuurreservaat van Han zodat u voordeliger uitbent.
Naast de grot heeft Rochefort nog meer te bieden zoals het 13de-eeuwse Saint-Rémyklooster. Dit trappistenklooster staat bekend om hun mooie bieren en kazen en steken de kazen van Orval zeker naar de kroon. Zo moet u zeker de lokale specialiteit proberen, Coq en bure. Dit is een in trappistenbier gestoofd kippetje. Een andere bezienswaardigheid is de marmergroeve. Hier wordt sinds de 13de eeuw rood en blauw marmer gewonnen. Het marmer uit deze groeve is onder meer gebruikt in de koepel van de Sint-Pieter in Rome.
In de directe omgeving van Rochefort kunt u goed wandelen. Tevens zijn er uitgebreide fietspaden aangelegd. Alle paden zijn duidelijk bewegwijzerd. Een route die u zeker moet proberen is naar de Trou de Nou Maulin of naar de Sint-Odilekapel. Onderweg komt u langs mooie monumenten, schitterende bomen en wilde struiken. Maar niet getreurd als u slecht ter been bent. Voor de mindervalide is er een treintje in het leven geroepen die dagelijks rijdt tussen Jemelle, Rochefort en Han.
************
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/d ... hefort.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
HOUFFALIZE
**
Houffalize is een plaats met nog geen 1500 inwoners. Het is het mooie centrum van de Boven-Ourthe. Rond het dorp vindt u uitgestrekte bossen. In het centrum van Houffalize staat nog een Duitse Panthertank, bestemd voor een vijfkoppige bemanning. De tank, die in 1942 werd geproduceerd om de strijd in het oostfront aan te gaan, heeft een gewicht van maar liefst 43 ton, een bepantsering van 110 ton, een kanon van 75 mm en twee mitrailleurs van 7,92 mm. Tijdens het Ardennenoffensief overtrof de Duitse Panthertank alle tanks van de geallieerden.
In het toeristische Houffalize komen de bezoekers natuurlijk niet alleen om naar de tank te kijken. In de stad zijn twee musea te bezichtigen. In het stadsmuseum is een verzameling opgezette dieren en een archeologische collectie te bewonderen. Het andere museum is het Museum van het plattelandsleven, Li Vi Forni. In dit museum toont men het alledaagse leven van de streek rondom Houffalize. Een leuke attractie voor kinderen is Houtopia. Hier kunnen de kinderen ondermeer een avontuurlijk parcours afleggen. In het dorp kunt u fietsen en langlaufski’s huren voor prachtige tochten in de omgeving.
In het nabijgelegen Tavigny vinden we de resten van een 16de-eeuws kasteel. In het koor van de halverwege de 17de eeuw gebouwde dorpskerk liggen de heren van dit kasteel begraven. Bij het naburige dorpje Nadrin kunt u de ‘Rocher du Hérou’ bewonderen, een rotsplateau met een uitkijkpost, vanwaar u de Six Ourthes kunt zien liggen. Vanaf deze hoogte ziet u hoe de rivier de Ourthe zich in ze bochten wringt. In de omgeving van Nadrin kunt u prachtig wandelen.
********
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
**
Houffalize is een plaats met nog geen 1500 inwoners. Het is het mooie centrum van de Boven-Ourthe. Rond het dorp vindt u uitgestrekte bossen. In het centrum van Houffalize staat nog een Duitse Panthertank, bestemd voor een vijfkoppige bemanning. De tank, die in 1942 werd geproduceerd om de strijd in het oostfront aan te gaan, heeft een gewicht van maar liefst 43 ton, een bepantsering van 110 ton, een kanon van 75 mm en twee mitrailleurs van 7,92 mm. Tijdens het Ardennenoffensief overtrof de Duitse Panthertank alle tanks van de geallieerden.
In het toeristische Houffalize komen de bezoekers natuurlijk niet alleen om naar de tank te kijken. In de stad zijn twee musea te bezichtigen. In het stadsmuseum is een verzameling opgezette dieren en een archeologische collectie te bewonderen. Het andere museum is het Museum van het plattelandsleven, Li Vi Forni. In dit museum toont men het alledaagse leven van de streek rondom Houffalize. Een leuke attractie voor kinderen is Houtopia. Hier kunnen de kinderen ondermeer een avontuurlijk parcours afleggen. In het dorp kunt u fietsen en langlaufski’s huren voor prachtige tochten in de omgeving.
In het nabijgelegen Tavigny vinden we de resten van een 16de-eeuws kasteel. In het koor van de halverwege de 17de eeuw gebouwde dorpskerk liggen de heren van dit kasteel begraven. Bij het naburige dorpje Nadrin kunt u de ‘Rocher du Hérou’ bewonderen, een rotsplateau met een uitkijkpost, vanwaar u de Six Ourthes kunt zien liggen. Vanaf deze hoogte ziet u hoe de rivier de Ourthe zich in ze bochten wringt. In de omgeving van Nadrin kunt u prachtig wandelen.
********
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
BOUILLON
**
De stad Bouillon heeft 5505 inwoners en behoort tot de mooiste plekjes van de Ardennen. Het oude hertogdom van Bouillon is even prachtig als in het verleden, met de burcht, wonder van de middeleeuwse militaire kunst. Verschillende patriciërshuizen van de XVIIde en XVIIIde eeuwen worden zorgvuldig onderhouden door hun eigenaars: het college Turenne of het klooster van de Zusters van het Heilig Graf getuigen hiervan, ook de bastions, de kazernes Vauban of het huis van de gouverneur
De dorpjes van Bouillon strekken zich uit langs de Semois op een lengte van ongeveer vijftig km: Les Hayons, Dohan, Noirefontaine, Corbion, Botassart, Ucimont, Poupehan, Rochehaut, Frahan en Laviot bevinden zich op de aangeslibde laagvlakte of op de hoogvlakte bij de beekbronnen, zoals Curfoz en Sensenruth, Mogimont en Vivy of Bellevaux.
Bouillon bezit het belangrijkste boserfdeel van België. Haar eik- en beukbossen bewonen de hoogvlakte van Menuchenet en de hellingen van de zijrivieren van de Semois, met ongeveer zestig spectaculaire uitzichten zoals het Graf van de Reus of het panorama van Frahan in Rochehaut.
De geschiedenis van de plaatselijke burcht is onafscheidelijk verbonden met die van Godfried van Bouillon, de roemruchte ridder, die in 1096 de Eerste Kruistocht naar het Heilig Land leidde. Boven het plaatsje bestond toen al een burcht, want de versterking Bouillon werd reeds vermeld in het Verdrag van Verdun in 843, toen het uitdrukkelijk aan Lotharingen werd toegewezen.
Rond 1050 herbouwde Godfried met de Baard de vesting en zijn beroemde zoon Godfried IV, hertog van Neder-Lotharingen groeide hier op. Geïnspireerd door Pieter de Kluizenaar verkocht deze ridder zijn kasteel aan de prins-bisschoppen van Luik om met de opbrengst ervan een expeditie naar Palestina te financieren. Men weet dat hij ginder in 1099 door zijn strijdmakkers tot koning werd uitgeroepen om zijn heldhaftige gedrag bij de verovering van Jeruzalem.
*****
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/d ... uillon.php
**
De stad Bouillon heeft 5505 inwoners en behoort tot de mooiste plekjes van de Ardennen. Het oude hertogdom van Bouillon is even prachtig als in het verleden, met de burcht, wonder van de middeleeuwse militaire kunst. Verschillende patriciërshuizen van de XVIIde en XVIIIde eeuwen worden zorgvuldig onderhouden door hun eigenaars: het college Turenne of het klooster van de Zusters van het Heilig Graf getuigen hiervan, ook de bastions, de kazernes Vauban of het huis van de gouverneur
De dorpjes van Bouillon strekken zich uit langs de Semois op een lengte van ongeveer vijftig km: Les Hayons, Dohan, Noirefontaine, Corbion, Botassart, Ucimont, Poupehan, Rochehaut, Frahan en Laviot bevinden zich op de aangeslibde laagvlakte of op de hoogvlakte bij de beekbronnen, zoals Curfoz en Sensenruth, Mogimont en Vivy of Bellevaux.
Bouillon bezit het belangrijkste boserfdeel van België. Haar eik- en beukbossen bewonen de hoogvlakte van Menuchenet en de hellingen van de zijrivieren van de Semois, met ongeveer zestig spectaculaire uitzichten zoals het Graf van de Reus of het panorama van Frahan in Rochehaut.
De geschiedenis van de plaatselijke burcht is onafscheidelijk verbonden met die van Godfried van Bouillon, de roemruchte ridder, die in 1096 de Eerste Kruistocht naar het Heilig Land leidde. Boven het plaatsje bestond toen al een burcht, want de versterking Bouillon werd reeds vermeld in het Verdrag van Verdun in 843, toen het uitdrukkelijk aan Lotharingen werd toegewezen.
Rond 1050 herbouwde Godfried met de Baard de vesting en zijn beroemde zoon Godfried IV, hertog van Neder-Lotharingen groeide hier op. Geïnspireerd door Pieter de Kluizenaar verkocht deze ridder zijn kasteel aan de prins-bisschoppen van Luik om met de opbrengst ervan een expeditie naar Palestina te financieren. Men weet dat hij ginder in 1099 door zijn strijdmakkers tot koning werd uitgeroepen om zijn heldhaftige gedrag bij de verovering van Jeruzalem.
*****
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/d ... uillon.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
BASTOGNE (BASTENAKEN)
*****
De economische hoofdstad van de Ardennen is zonder twijfel Bastogne, tevens de hoofdstad van het arrondissement. Deze stad heeft meer dan 12.000 inwoners en groeit de laatste jaren als kool. De Nederlandse benaming ‘Bastenaken’ wordt nog gebruikt voor omschrijving van de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik. Bastogne ligt op een hoogte van 515 meter, op een plaats waar het landschap vlakker is dan in de dartele Ourtheravijnen. In de 16de eeuw beschreef een Italiaan Bastogne als Paria-en-Ardenne, omdat het hele gebied zijn koopwaren naar Bastogne bracht.
Bastenaken kon van zijn middeleeuwse belang weinig materieels overhouden. De "Porte de Trèves" (Trierse Poort) is zowat het enige wat overblijft. De in de 14de eeuw opgerichte stad was omringd door een monumentale, versterkte stadsmuur. Daarbinnen kon de handel zich goed ontwikkelen en konden ambachts- en kooplieden in vrede leven
De streek van Bastenaken heeft een zeer goede naam op het gebied van de gastronomie. Heel wat typische streekproducten en streekgerechten (met wild bijvoorbeeld) zijn aanbevelenswaardig. De hoofdreden waarom Bastenaken zo beroemd is, ligt in het niet zo verre verleden. Op het einde van de Tweede Wereldoorlog werd daar namelijk de Slag der Ardennen uitgevochten, met een zeer zware tol aan mensenlevens tot gevolg. Heel wat monumenten werden gebouwd om deze gebeurtenis te herdenken.
Bastogne ging tijdens de Tweede Wereldoorlog voorgoed de wereldgeschiedenis in als Nuts City: de plaats waar het Von Rundstedoffensief (beter bekend onder de naam Ardennenoffensief) werd tegengehouden. Door de Ardennen moesten de Duitse troepen snel kunnen oprukken tegen de zwakke geallieerde troepen die daar waren gelegerd. De Amerikanen alleen al verloren hier meer dan 77.000 man. Hoewel hij zich in een vrijwel hopeloze situatie bevond, antwoordde de Amerikaanse generaal MacAuliffe op de Duitse eis zich over te geven slechts: ‘Nuts’ (vrij vertaald: ‘jullie zijn knettergek’). Generaal Patton ontzette hem een week later vanuit Arlon. De Duitse opmars stokte. Van Hitlers plan kwam weinig terecht, maar de gevechten kostten wel een enorm aantal slachtoffers. Bastogne en omgeving zijn daarmee uiteindelijk één groot oorlogskerkhof geworden.
*****
MEMORIAL VAN MARDASSON
***
De `Mardasson`, ingewijd op 16 juli 1950, staat voor de duurzame vriendschap tussen het Belgische en Amerikaanse volk, die schouder aan schouder vochten tijdens de overwinningsstrijd die zij voerden tijdens de Slag om de Ardennen in december 1944 en januari 1945. Het monument verbindt de vorm van een ster aan vijf vertakkingen van 31 meter.
De geschiedenis van deze Bloedige Slag is in gouden letters gegraveerd in de wand van de open galerij. De wandelgang op de top, te bereiken via een wenteltrap, levert een schitterend vergezicht op bijna alle verdedigingsstellingen die werden ingenomen tijdens het beleg van de stad. De crypte, uitgehold in de rots en door de Franse kunstenaar schitterend versierd met mozaïeken, bevat drie altaren (katholiek, protestants, joods).
****
BOS VAN DE VREDE .
***
De 4.000 bomen die er staan, zijn op de vijftigste verjaardag van de Slag om de Ardennen geplant. Deze bomen zijn opgedragen aan de Amerikaanse veteranen die gevochten hebben in de Ardennen, aan de Belgische strijders en aan de militaire en burgerslachtoffers van de winter 1944-1945.
Elke veteraan die in 1994 in Bastogne (Bastenaken) terugkwam, heeft een boom gekozen die voor altijd zijn naam zal dragen. Het `Bois de la Paix` heeft op de grond de tekening van het embleem van UNICEF: de moeder met kind, die de menselijke tederheid symboliseert. Deze afbeelding is alleen vanuit de lucht te zien. De boomsoorten in dit bos bestaan voornamelijk uit lijsterbessen, berken, beuken en eiken.
*****
BASTOGNE HISTORICAL CENTER .
****
Dit is het belangrijkste museum als het gaat om de ‘Battle of the Bulge’ oftewel de Slag om de Ardennen. Het historisch centrum ligt op 2 km afstand van het stadscentrum van Bastogne, op de Mardasson heuvel, niet ver verwijderd van het Mardasson monument. Dit fascinerende museum is grotendeels het werk van één man, Guy Franz Arend. Meneer Arend richtte de eerste versie van het museum op in het stadscentrum in 1950. Hij kwam tot deze daad omdat veel bezoekers van de stad, Nuts City, niet te spreken waren over de afwezigheid van een historisch oorlogsmuseum.
Het eerste museum was tamelijk incompleet maar al snel kreeg Guy Franz Arend hulp uit onverwachte hoek. Officieren van het 3de Amerikaanse Leger verschaften hem talrijke documenten zodat hij het museum beter kon inrichten. In 1965 kreeg Guy Franz Arend toestemming om een nieuw museum te openen dat de gehele slag van de Ardennen zou beschrijven. Het nieuwe museum, het Bastogne Historical Center, werd op 31 mei 1976 voor het publiek geopend.
Het museum heeft een schitterende, unieke collectie uniformen, voertuigen en wapens die hebben toebehoord aan de divisies die bij de Slag waren betrokken. In het midden van het museum wordt een diapresentatie vertoond waarop de verschillende bewegingen van de troepen is te zien. Het pronkstuk van de collectie is een 24 minuten durende film. In deze film zijn originele fragmenten te zien die tijdens de Slag om de Ardennen zijn opgenomen. Uniek materiaal dat u nergens anders ter wereld kunt zien!
****
AU PAYS D'ARDENNE - ORIGINAL MUSEUM
****
De Ardennen in slechts één museum. Dat is de juiste omschrijving van het Au Pays d'Ardenne. Een zaal van het museum is gewijd aan het militair en burgerlijk leven tijdens de Slag om de Ardennen. In deze zaal staan onder andere schouder- en vuistwapens, bajonetten, ponjaarden. Amerikaanse en Duitse munitie (gasmaskers, spaden, enz.) tentoongesteld. Daarnaast is er een verzameling decoraties te bewonderen.
Een tweede zaal is gewijd aan de natuur. Hier treft u meer dan 200 opgezette dieren in hun natuurlijk leefmilieu aan. Deze zaal over de zoölogie is schitterend. U ziet een aantal dieren uit de omgeving en vooral kinderen zullen deze zaal fantastisch vinden. De derde zaal staat vol met oude landbouw- en ambachtswerktuigen zoals eggen, jukken en waterpompen. Daarnaast zijn er werktuigen van een smid, van een sigarenmaker, een loodgieter, een klompenmaker, een timmerman en een slager te bewonderen. In totaal kan je meer dan 3500 objecten bewonderen!
*******
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/d ... stogne.php
*****
De economische hoofdstad van de Ardennen is zonder twijfel Bastogne, tevens de hoofdstad van het arrondissement. Deze stad heeft meer dan 12.000 inwoners en groeit de laatste jaren als kool. De Nederlandse benaming ‘Bastenaken’ wordt nog gebruikt voor omschrijving van de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik. Bastogne ligt op een hoogte van 515 meter, op een plaats waar het landschap vlakker is dan in de dartele Ourtheravijnen. In de 16de eeuw beschreef een Italiaan Bastogne als Paria-en-Ardenne, omdat het hele gebied zijn koopwaren naar Bastogne bracht.
Bastenaken kon van zijn middeleeuwse belang weinig materieels overhouden. De "Porte de Trèves" (Trierse Poort) is zowat het enige wat overblijft. De in de 14de eeuw opgerichte stad was omringd door een monumentale, versterkte stadsmuur. Daarbinnen kon de handel zich goed ontwikkelen en konden ambachts- en kooplieden in vrede leven
De streek van Bastenaken heeft een zeer goede naam op het gebied van de gastronomie. Heel wat typische streekproducten en streekgerechten (met wild bijvoorbeeld) zijn aanbevelenswaardig. De hoofdreden waarom Bastenaken zo beroemd is, ligt in het niet zo verre verleden. Op het einde van de Tweede Wereldoorlog werd daar namelijk de Slag der Ardennen uitgevochten, met een zeer zware tol aan mensenlevens tot gevolg. Heel wat monumenten werden gebouwd om deze gebeurtenis te herdenken.
Bastogne ging tijdens de Tweede Wereldoorlog voorgoed de wereldgeschiedenis in als Nuts City: de plaats waar het Von Rundstedoffensief (beter bekend onder de naam Ardennenoffensief) werd tegengehouden. Door de Ardennen moesten de Duitse troepen snel kunnen oprukken tegen de zwakke geallieerde troepen die daar waren gelegerd. De Amerikanen alleen al verloren hier meer dan 77.000 man. Hoewel hij zich in een vrijwel hopeloze situatie bevond, antwoordde de Amerikaanse generaal MacAuliffe op de Duitse eis zich over te geven slechts: ‘Nuts’ (vrij vertaald: ‘jullie zijn knettergek’). Generaal Patton ontzette hem een week later vanuit Arlon. De Duitse opmars stokte. Van Hitlers plan kwam weinig terecht, maar de gevechten kostten wel een enorm aantal slachtoffers. Bastogne en omgeving zijn daarmee uiteindelijk één groot oorlogskerkhof geworden.
*****
MEMORIAL VAN MARDASSON
***
De `Mardasson`, ingewijd op 16 juli 1950, staat voor de duurzame vriendschap tussen het Belgische en Amerikaanse volk, die schouder aan schouder vochten tijdens de overwinningsstrijd die zij voerden tijdens de Slag om de Ardennen in december 1944 en januari 1945. Het monument verbindt de vorm van een ster aan vijf vertakkingen van 31 meter.
De geschiedenis van deze Bloedige Slag is in gouden letters gegraveerd in de wand van de open galerij. De wandelgang op de top, te bereiken via een wenteltrap, levert een schitterend vergezicht op bijna alle verdedigingsstellingen die werden ingenomen tijdens het beleg van de stad. De crypte, uitgehold in de rots en door de Franse kunstenaar schitterend versierd met mozaïeken, bevat drie altaren (katholiek, protestants, joods).
****
BOS VAN DE VREDE .
***
De 4.000 bomen die er staan, zijn op de vijftigste verjaardag van de Slag om de Ardennen geplant. Deze bomen zijn opgedragen aan de Amerikaanse veteranen die gevochten hebben in de Ardennen, aan de Belgische strijders en aan de militaire en burgerslachtoffers van de winter 1944-1945.
Elke veteraan die in 1994 in Bastogne (Bastenaken) terugkwam, heeft een boom gekozen die voor altijd zijn naam zal dragen. Het `Bois de la Paix` heeft op de grond de tekening van het embleem van UNICEF: de moeder met kind, die de menselijke tederheid symboliseert. Deze afbeelding is alleen vanuit de lucht te zien. De boomsoorten in dit bos bestaan voornamelijk uit lijsterbessen, berken, beuken en eiken.
*****
BASTOGNE HISTORICAL CENTER .
****
Dit is het belangrijkste museum als het gaat om de ‘Battle of the Bulge’ oftewel de Slag om de Ardennen. Het historisch centrum ligt op 2 km afstand van het stadscentrum van Bastogne, op de Mardasson heuvel, niet ver verwijderd van het Mardasson monument. Dit fascinerende museum is grotendeels het werk van één man, Guy Franz Arend. Meneer Arend richtte de eerste versie van het museum op in het stadscentrum in 1950. Hij kwam tot deze daad omdat veel bezoekers van de stad, Nuts City, niet te spreken waren over de afwezigheid van een historisch oorlogsmuseum.
Het eerste museum was tamelijk incompleet maar al snel kreeg Guy Franz Arend hulp uit onverwachte hoek. Officieren van het 3de Amerikaanse Leger verschaften hem talrijke documenten zodat hij het museum beter kon inrichten. In 1965 kreeg Guy Franz Arend toestemming om een nieuw museum te openen dat de gehele slag van de Ardennen zou beschrijven. Het nieuwe museum, het Bastogne Historical Center, werd op 31 mei 1976 voor het publiek geopend.
Het museum heeft een schitterende, unieke collectie uniformen, voertuigen en wapens die hebben toebehoord aan de divisies die bij de Slag waren betrokken. In het midden van het museum wordt een diapresentatie vertoond waarop de verschillende bewegingen van de troepen is te zien. Het pronkstuk van de collectie is een 24 minuten durende film. In deze film zijn originele fragmenten te zien die tijdens de Slag om de Ardennen zijn opgenomen. Uniek materiaal dat u nergens anders ter wereld kunt zien!
****
AU PAYS D'ARDENNE - ORIGINAL MUSEUM
****
De Ardennen in slechts één museum. Dat is de juiste omschrijving van het Au Pays d'Ardenne. Een zaal van het museum is gewijd aan het militair en burgerlijk leven tijdens de Slag om de Ardennen. In deze zaal staan onder andere schouder- en vuistwapens, bajonetten, ponjaarden. Amerikaanse en Duitse munitie (gasmaskers, spaden, enz.) tentoongesteld. Daarnaast is er een verzameling decoraties te bewonderen.
Een tweede zaal is gewijd aan de natuur. Hier treft u meer dan 200 opgezette dieren in hun natuurlijk leefmilieu aan. Deze zaal over de zoölogie is schitterend. U ziet een aantal dieren uit de omgeving en vooral kinderen zullen deze zaal fantastisch vinden. De derde zaal staat vol met oude landbouw- en ambachtswerktuigen zoals eggen, jukken en waterpompen. Daarnaast zijn er werktuigen van een smid, van een sigarenmaker, een loodgieter, een klompenmaker, een timmerman en een slager te bewonderen. In totaal kan je meer dan 3500 objecten bewonderen!
*******
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/d ... stogne.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
HOGE VENEN - EIFEL
****
Een groot deel van de Oostkatons wordt in beslag genomen door het natuurpark Hoge Venen – Eifel, een geweldige homp groen van 67.000 hectare tussen Eupen en Burg-Reuland. Over de grens loopt het door in het Duitse Naturpark Nord-Eifel. In het gehele gebied gelden zeer strikte normen inzake natuurbehoud. Het natuurpark bestaat op Belgisch grondgebied voor 56 procent uit bossen. Oorspronkelijk was er beukenbos. Zeer vochtige grond, zoals die op het hier beschreven hoogveenplateau, was vaak begroeid met armere eiken- en beukenbossen.
Tussen de 15de en de 19de eeuw werden de prachtige bossen tot hakhout gedegradeerd en bijna geheel gerooid, waarna ze vervangen werden door naaldbossen. De jongste jaren worden opnieuw meer loofbomen aangeplant. Tot het begin van de 20ste eeuw werd de ontboste zone gebruikt als weiland, maar geleidelijk namen struikheide, brem, en bos- en veenbessen de plaats in van het hooi- of weideland.
****
Veenmoerassen
***
Naast de bossen en het heide- en grasland wordt de streek gekenmerkt door de veenmoerassen van de Hoge Venen (Hautes Fagnes). Deze laatste zijn zo indrukwekkend dat zij het natuurpark hun naam bezorgden. Het zijn natuurlijke moerassen, waarin vele zeldzame plant- en diersoorten voorkomen, die elders in Europa enkel te zien zijn in het uiterste noorden of in de bergstreken.
In de venen vindt men de oudste turflagen van de streek, meer dan tienduizend jaar oud, naast pingo`s of palsen, landschappelijke overblijfselen uit de ijstijd, die er uitzien als lage, uitgeschuurde kommen, waarin meestal water staat.
Op de turfgronden van de Hoge Venen groeien van de lente tot de herfst wollegras, veenpluim, pijpenstrootje, zonnedauw, moerasviooltje, jeneverstruiken en diverse soorten bosbessen. Turf werd vanaf de 16de eeuw als brandstof gebruikt en werden de plantenresten in de Hoge Venen voor dit doel uitgestoken. Turf wordt nog altijd in de landbouw gebruikt als compost, en in het natuur- en gezondheidsstadje Spa doet men turf in de modderbaden.
***
Waterhuishouding
**
De Venen spelen een essentiële rol in de regeling van de enorme watervoorraden in dit regenrijke gebied, waar 1500 millimeter per jaar valt. Om het hele ecosysteem in stand te houden zijn fauna en flora in het natuurreservaat geheel beschermd. Wandelen is er alleen toegestaan op de paden. In de Hoge Venen had men overigens toch niet buiten deze wegen kunnen wandelen: ze bestaan uit een zeer zompige bodem, waaruit graspollen omhoogsteken die er van op enige afstand bekeken uitzien als een grastapijt. De vaste bodem ligt een modderige halve meter lager, en men kan hier niet van graspol tot graspol springen.
De gemiddelde jaarlijkse temperatuur is in deze streek 9,8 ºCelsius; in de koudste maand 0 ºCelsius. De eerste vorst treedt gemiddeld in op 29 september; de laatste vorst wordt meestal geregistreerd rond 25 mei (er zijn slechts 123 dagen zonder vorst). De eerste sneeuw valt in de statistieken op 11 november, terwijl de laatste sneeuw meestal pas rond 28 april smelt. In de zomer kan het ondanks het relatief `koude` klimaat toch heet zijn. Bij brandgevaar wordt het natuurpark meteen gesloten, en worden de rode brandvlaggen uitgehangen aan de invalswegen. Dan zijn alleen het Poleûr-Veen (vlakbij Baraque Michel en Mont-Rigi) en het veen Veur Lowé (Botrange) toegankelijk.
****
Botrange
**
Driehonderd meter van het hoogste punt van België, het 694 meter hoge `Signal de Botrange` werd door het provinciebestuur van Luik een studie- en documentatiecentrum over het Natuurpark Hoge Venen – Eifel opgebouwd, in hout en natuursteen uit de streek. Er is ook een `groene` winkel. Informatie: Natuurparkcentrum Botrange, 4898 Robertville. Geopend van 10.00 – 18.00, het hele jaar door. In de winter zijn hier ski`s te huur en in de zomer fietsen.
Het hoogstgelegen gedeelte van België ziet eruit als een licht golvend en desolaat gebied. Langs de weg staat een afgelegen herberg.
***
Bij het hoogste punt verrijst een zes meter hoog heuveltje (butte), de Butte Baltia. Het werd opgeworpen in 1923, toen baron Baltia koninklijke commissaris voor de pas verworven Oostkantons was. Men kan deze Butte over een trap beklimmen en dus 700 meter boven de zeespiegel staan.
Bij helder weer heeft men een uitzicht tot in Duitsland. In 1933 werd bij het hoogste punt ook een uitkijktoren neergezet. Deze mag alleen met toestemming van de herbergier worden beklommen. Tegenover de toren strekt zich naar het noordoosten toe het ongeveer 600 hectare grote Waalse Veen uit, te betreden over smalle paadjes en boomstamweggetjes (ook wel `knuppelwegen` geheten).
Niet ver van Botrange ligt op 675 meter de Baraque Michel, één van de drukst bezocht plaatsen in de Hoge Venen, met daarnaast de Fisbachkapel en de voornaamste toegang tot het reservaat. De Baraque Michel was in het begin van de 19de eeuw een schamele hut, bewoond door Michel Schmitz die een verdwaalde wandelaar het leven redde. Deze wandelaar bleek vermogend te zijn en beloonde Michel zo rijkelijk dat hij zijn hut tot een comfortabele herberg kon verbouwen.
Wat verderop ligt de Mont Rigi, waar een wetenschappelijk station van de universiteit van Luik is gevestigd. Hier sluit de weg uit de richting Robertville aan op de weg van Malmedy naar Eupen en Verviers.
*****
OVIFAT-ROBERTVILLE .
****
Het kleine plaatsje Ovifat-Robertville ligt in de provincie Luik. Het plaatsje geniet vooral bekendheid vanwege het schitterende kasteel Reinhardstein. Dit kasteel is namelijk het hoogst gelegen kasteel van België en verkeert dankzij een uitgebreide renovatie in een perfecte staat. Het kasteel werd in 1969 opnieuw opgebouwd door professor Overloop en is nog steeds bewoond. Gedurende drie eeuwen was dit kasteel het onderkomen van de graven van Metternich. Het is mogelijk om het kasteel te bezichtigen.
******
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
****
Een groot deel van de Oostkatons wordt in beslag genomen door het natuurpark Hoge Venen – Eifel, een geweldige homp groen van 67.000 hectare tussen Eupen en Burg-Reuland. Over de grens loopt het door in het Duitse Naturpark Nord-Eifel. In het gehele gebied gelden zeer strikte normen inzake natuurbehoud. Het natuurpark bestaat op Belgisch grondgebied voor 56 procent uit bossen. Oorspronkelijk was er beukenbos. Zeer vochtige grond, zoals die op het hier beschreven hoogveenplateau, was vaak begroeid met armere eiken- en beukenbossen.
Tussen de 15de en de 19de eeuw werden de prachtige bossen tot hakhout gedegradeerd en bijna geheel gerooid, waarna ze vervangen werden door naaldbossen. De jongste jaren worden opnieuw meer loofbomen aangeplant. Tot het begin van de 20ste eeuw werd de ontboste zone gebruikt als weiland, maar geleidelijk namen struikheide, brem, en bos- en veenbessen de plaats in van het hooi- of weideland.
****
Veenmoerassen
***
Naast de bossen en het heide- en grasland wordt de streek gekenmerkt door de veenmoerassen van de Hoge Venen (Hautes Fagnes). Deze laatste zijn zo indrukwekkend dat zij het natuurpark hun naam bezorgden. Het zijn natuurlijke moerassen, waarin vele zeldzame plant- en diersoorten voorkomen, die elders in Europa enkel te zien zijn in het uiterste noorden of in de bergstreken.
In de venen vindt men de oudste turflagen van de streek, meer dan tienduizend jaar oud, naast pingo`s of palsen, landschappelijke overblijfselen uit de ijstijd, die er uitzien als lage, uitgeschuurde kommen, waarin meestal water staat.
Op de turfgronden van de Hoge Venen groeien van de lente tot de herfst wollegras, veenpluim, pijpenstrootje, zonnedauw, moerasviooltje, jeneverstruiken en diverse soorten bosbessen. Turf werd vanaf de 16de eeuw als brandstof gebruikt en werden de plantenresten in de Hoge Venen voor dit doel uitgestoken. Turf wordt nog altijd in de landbouw gebruikt als compost, en in het natuur- en gezondheidsstadje Spa doet men turf in de modderbaden.
***
Waterhuishouding
**
De Venen spelen een essentiële rol in de regeling van de enorme watervoorraden in dit regenrijke gebied, waar 1500 millimeter per jaar valt. Om het hele ecosysteem in stand te houden zijn fauna en flora in het natuurreservaat geheel beschermd. Wandelen is er alleen toegestaan op de paden. In de Hoge Venen had men overigens toch niet buiten deze wegen kunnen wandelen: ze bestaan uit een zeer zompige bodem, waaruit graspollen omhoogsteken die er van op enige afstand bekeken uitzien als een grastapijt. De vaste bodem ligt een modderige halve meter lager, en men kan hier niet van graspol tot graspol springen.
De gemiddelde jaarlijkse temperatuur is in deze streek 9,8 ºCelsius; in de koudste maand 0 ºCelsius. De eerste vorst treedt gemiddeld in op 29 september; de laatste vorst wordt meestal geregistreerd rond 25 mei (er zijn slechts 123 dagen zonder vorst). De eerste sneeuw valt in de statistieken op 11 november, terwijl de laatste sneeuw meestal pas rond 28 april smelt. In de zomer kan het ondanks het relatief `koude` klimaat toch heet zijn. Bij brandgevaar wordt het natuurpark meteen gesloten, en worden de rode brandvlaggen uitgehangen aan de invalswegen. Dan zijn alleen het Poleûr-Veen (vlakbij Baraque Michel en Mont-Rigi) en het veen Veur Lowé (Botrange) toegankelijk.
****
Botrange
**
Driehonderd meter van het hoogste punt van België, het 694 meter hoge `Signal de Botrange` werd door het provinciebestuur van Luik een studie- en documentatiecentrum over het Natuurpark Hoge Venen – Eifel opgebouwd, in hout en natuursteen uit de streek. Er is ook een `groene` winkel. Informatie: Natuurparkcentrum Botrange, 4898 Robertville. Geopend van 10.00 – 18.00, het hele jaar door. In de winter zijn hier ski`s te huur en in de zomer fietsen.
Het hoogstgelegen gedeelte van België ziet eruit als een licht golvend en desolaat gebied. Langs de weg staat een afgelegen herberg.
***
Bij het hoogste punt verrijst een zes meter hoog heuveltje (butte), de Butte Baltia. Het werd opgeworpen in 1923, toen baron Baltia koninklijke commissaris voor de pas verworven Oostkantons was. Men kan deze Butte over een trap beklimmen en dus 700 meter boven de zeespiegel staan.
Bij helder weer heeft men een uitzicht tot in Duitsland. In 1933 werd bij het hoogste punt ook een uitkijktoren neergezet. Deze mag alleen met toestemming van de herbergier worden beklommen. Tegenover de toren strekt zich naar het noordoosten toe het ongeveer 600 hectare grote Waalse Veen uit, te betreden over smalle paadjes en boomstamweggetjes (ook wel `knuppelwegen` geheten).
Niet ver van Botrange ligt op 675 meter de Baraque Michel, één van de drukst bezocht plaatsen in de Hoge Venen, met daarnaast de Fisbachkapel en de voornaamste toegang tot het reservaat. De Baraque Michel was in het begin van de 19de eeuw een schamele hut, bewoond door Michel Schmitz die een verdwaalde wandelaar het leven redde. Deze wandelaar bleek vermogend te zijn en beloonde Michel zo rijkelijk dat hij zijn hut tot een comfortabele herberg kon verbouwen.
Wat verderop ligt de Mont Rigi, waar een wetenschappelijk station van de universiteit van Luik is gevestigd. Hier sluit de weg uit de richting Robertville aan op de weg van Malmedy naar Eupen en Verviers.
*****
OVIFAT-ROBERTVILLE .
****
Het kleine plaatsje Ovifat-Robertville ligt in de provincie Luik. Het plaatsje geniet vooral bekendheid vanwege het schitterende kasteel Reinhardstein. Dit kasteel is namelijk het hoogst gelegen kasteel van België en verkeert dankzij een uitgebreide renovatie in een perfecte staat. Het kasteel werd in 1969 opnieuw opgebouwd door professor Overloop en is nog steeds bewoond. Gedurende drie eeuwen was dit kasteel het onderkomen van de graven van Metternich. Het is mogelijk om het kasteel te bezichtigen.
******
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
PHILIPPEVILLE
***
Na de val van de vesting Mariembourg in 1554 zag Karel V zich genoodzaakt een nieuwe vestingsstad te bouwen, die de grens met Frankrijk in het oog moest houden. Omdat Karel in 1555 abdiceerde noemde hij het nieuwe stadje naar zijn zoon, de toekomstige Filips II: Philippopolis, Philippeville. Het werd aangelegd volgens precies dezelfde principes als Mariembourg, met stervormig aangelegde straten rond een centraal plein. Op de plaats van de vestingwerken, die in 1860 ontmanteld werden, zijn ringlanen aangelegd. In het kruitmagazijn van de vesting bevindt zich vandaag de dag de Chapelle de Notre Dame des Remparts. De kapel kan worden bezocht. Zeer indrukwekkend zijn de bunkers die tien kilometer aan grotendeels onderaardse galerijen bevatten.
*****
MARIEMBOURG.
**
De vestingstad Mariembourg is gelegen in het veengebied van de Eau Blanche en de Eau Noir. De stad werd in 1542 gebouwd en diende ter bescherming tegen de Fransen. De stad werd bestuurd door Maria van Hongarije, de zuster van Karel V. Dat een vrouw een stad bestuurde was in die tijd ongewoon en nog ongewoner was het dat de stad werd vernoemd naar die vrouw. Echter, de stad kon geen weerstand bieden aan het oppermachtige Franse leger. Reeds in 1544 werd de Tricolore in de stad gehesen. Het enige overblijfsel van de oude vestingstad is het cirkelvormige stratenplan. Deze stad is bij uitstek geschikt voor mensen die natuur en cultuur willen combineren. In de directe omgeving kunt u heerlijk fietsen en wandelen en via Mariembourg rijdt er een stoomtrein door het gebied van de Viroin naar het leuke plaatsje Treignes.
*****
TREIGNES
***
Het mooie dorpje Treignes is gelegen aan de rivier de Viroin. Kenmerkend voor het dorp is de 19de-eeuwse neogotische kerk die het dorpsplein siert. De inwoners van Treignes werkten vroeger in de zware industrie of in de leisteengroeven. Het dorp stond vroeger ook bekend om de racloyeux, de haagscheerders. Zij trokken door heel België om hagen aan de planten. In Treignes kunt u enkele mooie hagen, gemaakt van dichte struiken, bewonderen. Vandaag de dag moeten de inwoners het vooral hebben van het toerisme.
Naast de mooie kerk kunt u in het dorp ook nog een bezoek brengen aan een oude wasplaats. Veel meer heeft het dorpje niet te bieden. In de directe omgeving kunt u echter een bezoek brengen aan Viroin. Hier ligt een mooie 17de-eeuwse brug. Niet ver van deze brug kunt u de ruïnes van Romeinse villa bewonderen. Kortom, de directe omgeving is uitermate geschikt voor mooie wandelingen.
*******
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
***
Na de val van de vesting Mariembourg in 1554 zag Karel V zich genoodzaakt een nieuwe vestingsstad te bouwen, die de grens met Frankrijk in het oog moest houden. Omdat Karel in 1555 abdiceerde noemde hij het nieuwe stadje naar zijn zoon, de toekomstige Filips II: Philippopolis, Philippeville. Het werd aangelegd volgens precies dezelfde principes als Mariembourg, met stervormig aangelegde straten rond een centraal plein. Op de plaats van de vestingwerken, die in 1860 ontmanteld werden, zijn ringlanen aangelegd. In het kruitmagazijn van de vesting bevindt zich vandaag de dag de Chapelle de Notre Dame des Remparts. De kapel kan worden bezocht. Zeer indrukwekkend zijn de bunkers die tien kilometer aan grotendeels onderaardse galerijen bevatten.
*****
MARIEMBOURG.
**
De vestingstad Mariembourg is gelegen in het veengebied van de Eau Blanche en de Eau Noir. De stad werd in 1542 gebouwd en diende ter bescherming tegen de Fransen. De stad werd bestuurd door Maria van Hongarije, de zuster van Karel V. Dat een vrouw een stad bestuurde was in die tijd ongewoon en nog ongewoner was het dat de stad werd vernoemd naar die vrouw. Echter, de stad kon geen weerstand bieden aan het oppermachtige Franse leger. Reeds in 1544 werd de Tricolore in de stad gehesen. Het enige overblijfsel van de oude vestingstad is het cirkelvormige stratenplan. Deze stad is bij uitstek geschikt voor mensen die natuur en cultuur willen combineren. In de directe omgeving kunt u heerlijk fietsen en wandelen en via Mariembourg rijdt er een stoomtrein door het gebied van de Viroin naar het leuke plaatsje Treignes.
*****
TREIGNES
***
Het mooie dorpje Treignes is gelegen aan de rivier de Viroin. Kenmerkend voor het dorp is de 19de-eeuwse neogotische kerk die het dorpsplein siert. De inwoners van Treignes werkten vroeger in de zware industrie of in de leisteengroeven. Het dorp stond vroeger ook bekend om de racloyeux, de haagscheerders. Zij trokken door heel België om hagen aan de planten. In Treignes kunt u enkele mooie hagen, gemaakt van dichte struiken, bewonderen. Vandaag de dag moeten de inwoners het vooral hebben van het toerisme.
Naast de mooie kerk kunt u in het dorp ook nog een bezoek brengen aan een oude wasplaats. Veel meer heeft het dorpje niet te bieden. In de directe omgeving kunt u echter een bezoek brengen aan Viroin. Hier ligt een mooie 17de-eeuwse brug. Niet ver van deze brug kunt u de ruïnes van Romeinse villa bewonderen. Kortom, de directe omgeving is uitermate geschikt voor mooie wandelingen.
*******
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
PORCHERESSE.
***
Porcheresse is een klein maar gezellig dorpje in de provincie Namen. Porcheresse ligt op het traject van verschillende fiets- en wandelroutes en daarom komt u in het dorp ook vele wandelaars tegen die gezellig wat drinken op één van de terrassen. Daarnaast bestaat er ook de mogelijkheid om het klompenmuseum in het dorpje te bezichtigen. In de omgeving van Porcheresse vindt u genoeg mogelijkheden om te wandelen, fietsen en te watersporten. U ziet er vele dieren lopen en als u geluk heeft, zelfs enkele zeer zeldzame steenbokken.
*****
NAMEN
**
De hoofdstad van Wallonië, Namen (Namur), ligt op een boogscheut van Brussel. Vele blikken richten zich de laatste tijd op deze stad die ingenesteld ligt in een aantrekkelijke regio met een brede kijk op de wereld. Snel toegankelijk via de weg, de lucht, het spoor, het water maar het hart van Namen is voor de voetgangers.
***
***
Namen is een schitterende stad die wordt gekenmerkt door talloze onderdelen; de Maas, de ronde buiken van de Condroz, de schaterlach van de valleien, het zinderende koren van Haspengouw en de kracht van Famenne en Ardenne. De dorpen sporen met deze harmonie en zelfs de steden zijn erin geslaagd om, hun monumenten en sites voorbij, deze tedere kleinoden te koesteren. Maar als hier iets ingesluimerd lijkt, is dat maar schijn.
Als deze charme levenloos was, zou ze niet aanspreken. Maar de bevolking van de provincie groeit aan. Het percentage jongeren onder de twintig ligt er hoger dan 's lands gemiddelde. De Namenaar wil bewegen, creëren. Van de film tot de koorzang, via de poëzie, de saxofoon, de kermiskunsten, de gitaar en zelfs de lach : wel tien festivals met internationale weerklank ontstonden in de provincie.
Namur li glotte ('de fijnproever', in het Waals) heeft zijn naam niet gestolen. Zeker het proeven waard zijn de beroemde aardbeien van Wépion, de Biétrumés van Namur (karamellen), de Flamiche van Dinant (kaastaart), de boulettes van Thiérache (kaas), de calcaires van Couvin (koekjes), de avisances (worst in bladerdeeg) en de peket (jenever), de couque van Dinant (koek), de kaas en het bier van Maredsous, de ganzenlever van Upigny, de 'petits gris' (wijngaardslakken) van Bierwart of Warnant, de kweekforellen en natuurlijk ook de Trappist van Rochefort en alle andere ambachtelijke bieren. Liefhebbers kunnen dit feestmaal afronden met een goede tabak van de Semois.
***
De folklore is niet weg te denken uit Namen. Er is zelfs een internationaal festival aan gewijd dat midden augustus plaatsvindt. Van mei tot oktober steken de bewoners van de streek tussen Samber en Maas zich in kostuums uit de Napoleontische tijd, terwijl in Namen het 'Bataillon des Canaris' de opstand van de Nederlanden tegen Oostenrijk in 1789 herdenkt. De folklore is ook geworteld in de anekdotische geschiedenis, zoals deze van de Chinels (van 'polichinelles', Jan Klaassen), in Fosses, van de Echasseurs (steltenlopers) in Namen, van de 'Frairie des Masuis et Côtelis' in Jambes of van de 'bonhommes hiver' (winter-stropoppen) die tijdens grote dorpsfeesten in brand worden gestoken om de komst van de lente te vieren. Het Huis van de Tradities in Namen, meer dan een bezoek waard, vertelt er u alles over.
******
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
***
Porcheresse is een klein maar gezellig dorpje in de provincie Namen. Porcheresse ligt op het traject van verschillende fiets- en wandelroutes en daarom komt u in het dorp ook vele wandelaars tegen die gezellig wat drinken op één van de terrassen. Daarnaast bestaat er ook de mogelijkheid om het klompenmuseum in het dorpje te bezichtigen. In de omgeving van Porcheresse vindt u genoeg mogelijkheden om te wandelen, fietsen en te watersporten. U ziet er vele dieren lopen en als u geluk heeft, zelfs enkele zeer zeldzame steenbokken.
*****
NAMEN
**
De hoofdstad van Wallonië, Namen (Namur), ligt op een boogscheut van Brussel. Vele blikken richten zich de laatste tijd op deze stad die ingenesteld ligt in een aantrekkelijke regio met een brede kijk op de wereld. Snel toegankelijk via de weg, de lucht, het spoor, het water maar het hart van Namen is voor de voetgangers.
***
***
Namen is een schitterende stad die wordt gekenmerkt door talloze onderdelen; de Maas, de ronde buiken van de Condroz, de schaterlach van de valleien, het zinderende koren van Haspengouw en de kracht van Famenne en Ardenne. De dorpen sporen met deze harmonie en zelfs de steden zijn erin geslaagd om, hun monumenten en sites voorbij, deze tedere kleinoden te koesteren. Maar als hier iets ingesluimerd lijkt, is dat maar schijn.
Als deze charme levenloos was, zou ze niet aanspreken. Maar de bevolking van de provincie groeit aan. Het percentage jongeren onder de twintig ligt er hoger dan 's lands gemiddelde. De Namenaar wil bewegen, creëren. Van de film tot de koorzang, via de poëzie, de saxofoon, de kermiskunsten, de gitaar en zelfs de lach : wel tien festivals met internationale weerklank ontstonden in de provincie.
Namur li glotte ('de fijnproever', in het Waals) heeft zijn naam niet gestolen. Zeker het proeven waard zijn de beroemde aardbeien van Wépion, de Biétrumés van Namur (karamellen), de Flamiche van Dinant (kaastaart), de boulettes van Thiérache (kaas), de calcaires van Couvin (koekjes), de avisances (worst in bladerdeeg) en de peket (jenever), de couque van Dinant (koek), de kaas en het bier van Maredsous, de ganzenlever van Upigny, de 'petits gris' (wijngaardslakken) van Bierwart of Warnant, de kweekforellen en natuurlijk ook de Trappist van Rochefort en alle andere ambachtelijke bieren. Liefhebbers kunnen dit feestmaal afronden met een goede tabak van de Semois.
***
De folklore is niet weg te denken uit Namen. Er is zelfs een internationaal festival aan gewijd dat midden augustus plaatsvindt. Van mei tot oktober steken de bewoners van de streek tussen Samber en Maas zich in kostuums uit de Napoleontische tijd, terwijl in Namen het 'Bataillon des Canaris' de opstand van de Nederlanden tegen Oostenrijk in 1789 herdenkt. De folklore is ook geworteld in de anekdotische geschiedenis, zoals deze van de Chinels (van 'polichinelles', Jan Klaassen), in Fosses, van de Echasseurs (steltenlopers) in Namen, van de 'Frairie des Masuis et Côtelis' in Jambes of van de 'bonhommes hiver' (winter-stropoppen) die tijdens grote dorpsfeesten in brand worden gestoken om de komst van de lente te vieren. Het Huis van de Tradities in Namen, meer dan een bezoek waard, vertelt er u alles over.
******
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
BARVAUX
******
Barvaux-sur-Ourthe is gelegen in een prachtig natuurgebied. Barvaux-sur-Ourthe was jarenlang het kleinste stadje van België maar sinds het samengaan met Durbuy is de stad die titel kwijtgeraakt. Barvaux-sur-Ourthe is de ideale Ardense stad. Hier vindt u namelijk natuur, geschiedenis, sport en cultuur! In het oude stadshart van het voormalige Durbuy kunt u heerlijk wandelen door de middeleeuwse steegjes. U kunt in "la vieille ville" romantisch rondtoeren tijdens de weekends van Pasen tot einde juni, alle dagen in juli en augustus, en ook nog tijdens de weekends van 31 augustus tot half september in een toeristisch treintje of in een koets. Deze ouderwetse vervoersmiddelen rijden door het oude stadscentrum dat wordt gekenmerkt door pittoreske 17de- en 18de-eeuwse huizen waarin vooral la Halle aux Blés opvalt. Dit is een oude graanhal, met een schitterende vakwerkgevel, die reeds werd vermeld in geschriften in 1380. De hal diende voornamelijk als gerechtsgebouw en zetel van de stadsadministratie. Het huidige gebouw stamt uit de 16de eeuw. Aan het begin van de 18de eeuw werd het herbouwd.
****
DURBUY
****
Ardennen.nl biedt u keuze uit diverse hotels en chalets in Durbuy of de directe omgeving ervan. Hotel L'Esplanade is gelegen op de grote markt van Durbuy, en is dus midden in het uitgaansgebied wel een aanrader.
Durbuy kreeg, als hoofdplaats van een graafschap, in 1331 stadsrechten. Na de snelle groei van het toerisme in de Ardennen met name door Spa en andere kuuroorden, was Durbuy er snel bij om zichzelf tot ‘Kleinste stad van de Wereld’ uit te roepen. Miljoenen toeristen kwamen naar Durbuy door deze slim verzonnen slogan. Deze toeristen vonden in Durbuy een schattig stadje dat aan hun verwachtingen kon voldoen.
****
SPA.
****
Spa is de ‘Parel van de Ardennen’. Het is een fris en lommerrijk stadje met amper tienduizend inwoners, waar het goed toeven is onder de lindebomen in het park. Spa is de wereldhoofdstad van het minerale water. Engelsen, Amerikanen en Japanners hebben geen eigen woord om mineraal bronwater te beschrijven: zij noemen dit gewoon ‘Spa’. Het is een begrip in de hele wereld geworden.
****
Waar komt het water toch vandaan? In de Hoge Venen valt veel regen, en het vochtige en koude klimaat in deze streek sluit verdamping ervan vrijwel uit. U kunt het hele gebied van de Hoge Venen vergelijken met een enorme spons, waarin water opgezogen wordt. Dit water sijpelt in een zeer traag tempo tussen de zandkorrels en klei uit het tertiair naar benenden en passeert verscheidene geologische formaties. Tijdens deze tocht wordt het gezuiverd, terwijl het water ook mineralen opneemt. In een gewijzigde samenstelling komt het water als ‘Spa’ in de talrijke bronnen aan de voet van de Hoge Venen te voorschijn.
***
In Spa worden twee soorten bronwater gewonnen. De eerste soort heeft luchtbelletjes en komt uit de putten (pouhans in het Waals van Spa) die ijzerhoudend water leveren gecombineerd met koolzuur. De tweede soort bestaat alleen uit water met mineralen. De meest vermaarde en verspreide variëteit ervan komt uit de Reine- of Koninginnebron: de ‘Spa Reine’. Het betreft hier de Belgische koningin Marie-Henriëtte, echtgenote van koning Leopold II, die zeer op dit water was gesteld.
***
.
Sinds 1921 exploiteert één maatschappij de natuurlijke rijkdom van het gebied. Deze maatschappij heet dan ook terecht ‘Spa Monopole’. Vijfentwintig bronnen worden commercieel benut. Er gaan jaarlijks bijna een half miljard flessen de deur uit. Soa Monopole exploiteert ook de geneeskrachtige baden in de plaats.
Het volstaat in de streek rond de stad als het ware om een leiding met een kraantje in de grond te plaatsen om over Spa te beschikken. En zulke kraantjes staan er al erg lang. In het Latijn betekent het woord ‘espa’ gewoon bron. De Romein Plinius de Oudere vermeldt het water van Spa in zijn 37-delige Natuurlijke Historie als ‘zeer befaamd’.
***
Pas in de 16de eeuw wordt Spa opnieuw vermeld, en wel door de Franse schrijver Montaigne. Spa was toen een vlek met enkele honderden inwoners. Toch kende de Europese adel reeds de geneeskrachtige waarde van het Spa-water, en gedurende de 17de en 18de eeuw zorgde dit vocht ervoor dat vele adellijke personen naar de Ardennen kwamen.
****
Spa-water.
********
SPA - ECHT MINERAALWATER
Weinig mensen weten dat er verschillende soorten water zijn. Het water dat uit de kraan komt, het zogeheten leidingwater, is van een andere kwaliteit dan gebotteld water. Vandaag de dag kunt u onderscheid maken tussen leidingwater, bronwater en mineraalwater.
Bronwater is drinkbaar water aan de bron en dit zonder behandeling. Het is van oorsprong ondergronds, is microbiologisch gezond en wordt beschermd tegen de risico's van vervuiling. Het is zelfs in zijn natuurlijke staat bestemd voor consumptie door de mens en wordt aan de bron gebotteld. Zijn fysio-chemische samenstelling kan variëren maar deze moet wel binnen de limieten van de maximum toegelaten concentratie van drinkbaarheid blijven.
Natuurlijk mineraalwater onderscheidt zich van gewoon drinkwater door de natuurlijke zuiverheid. Mineraalwater wordt gekarakteriseerd door de hoeveelheid mineralen, oligo-elementen en andere bestanddelen, en soms ook door bepaalde therapeutische eigenschappen. Mineraalwater is op en top een natuurlijk product, afkomstig uit een watergrondlaag ver weg van alle menselijke activiteit en andere storende factoren.
Natuurlijk mineraalwater ondergaat geen enkele behandeling, behalve de verwijdering van oplosbare elementen en de toevoeging van koolzuurgas. Het water wordt aan de klant verkocht met behoud van alle kwaliteiten van de ondergrondse waterlaag.
*****
Bij de bronnen kunt u uitstekend kuren, en dat deden in de loop der eeuwen vele hoogwaardigheidsbekleders. Als trefpunt van de aristocratie kreeg Spa voor het zomerseizoen een riante bijnaam: het ‘Europees Café’. Het badhuis dateert van 1868, en twaalf jaar later werd in dezelfde stijl van de ‘belle époque’ een paleisje gebouwd rond de Pouhon Pierre Le Grand (de Put Peter de Grote), en werd er een wintertuin aangelegd. In 1906 kwamen daar in dezelfde stijl een casino en een schattig klein theater bij.
Na de Eerste Wereldoorlog regelden afgevaardigden van de geallieerde legers hier in 1920 tijdens de ‘Conferentie van Spa’ de door Duitsland te betalen oorlogsschuld. Spa is de laatste jaren uitgegroeid tot een moderne congresstad, maar ook de gewonere bezoeker komt er volop aan zijn trekken.
****
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
******
Barvaux-sur-Ourthe is gelegen in een prachtig natuurgebied. Barvaux-sur-Ourthe was jarenlang het kleinste stadje van België maar sinds het samengaan met Durbuy is de stad die titel kwijtgeraakt. Barvaux-sur-Ourthe is de ideale Ardense stad. Hier vindt u namelijk natuur, geschiedenis, sport en cultuur! In het oude stadshart van het voormalige Durbuy kunt u heerlijk wandelen door de middeleeuwse steegjes. U kunt in "la vieille ville" romantisch rondtoeren tijdens de weekends van Pasen tot einde juni, alle dagen in juli en augustus, en ook nog tijdens de weekends van 31 augustus tot half september in een toeristisch treintje of in een koets. Deze ouderwetse vervoersmiddelen rijden door het oude stadscentrum dat wordt gekenmerkt door pittoreske 17de- en 18de-eeuwse huizen waarin vooral la Halle aux Blés opvalt. Dit is een oude graanhal, met een schitterende vakwerkgevel, die reeds werd vermeld in geschriften in 1380. De hal diende voornamelijk als gerechtsgebouw en zetel van de stadsadministratie. Het huidige gebouw stamt uit de 16de eeuw. Aan het begin van de 18de eeuw werd het herbouwd.
****
DURBUY
****
Ardennen.nl biedt u keuze uit diverse hotels en chalets in Durbuy of de directe omgeving ervan. Hotel L'Esplanade is gelegen op de grote markt van Durbuy, en is dus midden in het uitgaansgebied wel een aanrader.
Durbuy kreeg, als hoofdplaats van een graafschap, in 1331 stadsrechten. Na de snelle groei van het toerisme in de Ardennen met name door Spa en andere kuuroorden, was Durbuy er snel bij om zichzelf tot ‘Kleinste stad van de Wereld’ uit te roepen. Miljoenen toeristen kwamen naar Durbuy door deze slim verzonnen slogan. Deze toeristen vonden in Durbuy een schattig stadje dat aan hun verwachtingen kon voldoen.
****
SPA.
****
Spa is de ‘Parel van de Ardennen’. Het is een fris en lommerrijk stadje met amper tienduizend inwoners, waar het goed toeven is onder de lindebomen in het park. Spa is de wereldhoofdstad van het minerale water. Engelsen, Amerikanen en Japanners hebben geen eigen woord om mineraal bronwater te beschrijven: zij noemen dit gewoon ‘Spa’. Het is een begrip in de hele wereld geworden.
****
Waar komt het water toch vandaan? In de Hoge Venen valt veel regen, en het vochtige en koude klimaat in deze streek sluit verdamping ervan vrijwel uit. U kunt het hele gebied van de Hoge Venen vergelijken met een enorme spons, waarin water opgezogen wordt. Dit water sijpelt in een zeer traag tempo tussen de zandkorrels en klei uit het tertiair naar benenden en passeert verscheidene geologische formaties. Tijdens deze tocht wordt het gezuiverd, terwijl het water ook mineralen opneemt. In een gewijzigde samenstelling komt het water als ‘Spa’ in de talrijke bronnen aan de voet van de Hoge Venen te voorschijn.
***
In Spa worden twee soorten bronwater gewonnen. De eerste soort heeft luchtbelletjes en komt uit de putten (pouhans in het Waals van Spa) die ijzerhoudend water leveren gecombineerd met koolzuur. De tweede soort bestaat alleen uit water met mineralen. De meest vermaarde en verspreide variëteit ervan komt uit de Reine- of Koninginnebron: de ‘Spa Reine’. Het betreft hier de Belgische koningin Marie-Henriëtte, echtgenote van koning Leopold II, die zeer op dit water was gesteld.
***
.Sinds 1921 exploiteert één maatschappij de natuurlijke rijkdom van het gebied. Deze maatschappij heet dan ook terecht ‘Spa Monopole’. Vijfentwintig bronnen worden commercieel benut. Er gaan jaarlijks bijna een half miljard flessen de deur uit. Soa Monopole exploiteert ook de geneeskrachtige baden in de plaats.
Het volstaat in de streek rond de stad als het ware om een leiding met een kraantje in de grond te plaatsen om over Spa te beschikken. En zulke kraantjes staan er al erg lang. In het Latijn betekent het woord ‘espa’ gewoon bron. De Romein Plinius de Oudere vermeldt het water van Spa in zijn 37-delige Natuurlijke Historie als ‘zeer befaamd’.
***
Pas in de 16de eeuw wordt Spa opnieuw vermeld, en wel door de Franse schrijver Montaigne. Spa was toen een vlek met enkele honderden inwoners. Toch kende de Europese adel reeds de geneeskrachtige waarde van het Spa-water, en gedurende de 17de en 18de eeuw zorgde dit vocht ervoor dat vele adellijke personen naar de Ardennen kwamen.
****
Spa-water.
********
SPA - ECHT MINERAALWATER
Weinig mensen weten dat er verschillende soorten water zijn. Het water dat uit de kraan komt, het zogeheten leidingwater, is van een andere kwaliteit dan gebotteld water. Vandaag de dag kunt u onderscheid maken tussen leidingwater, bronwater en mineraalwater.
Bronwater is drinkbaar water aan de bron en dit zonder behandeling. Het is van oorsprong ondergronds, is microbiologisch gezond en wordt beschermd tegen de risico's van vervuiling. Het is zelfs in zijn natuurlijke staat bestemd voor consumptie door de mens en wordt aan de bron gebotteld. Zijn fysio-chemische samenstelling kan variëren maar deze moet wel binnen de limieten van de maximum toegelaten concentratie van drinkbaarheid blijven.
Natuurlijk mineraalwater onderscheidt zich van gewoon drinkwater door de natuurlijke zuiverheid. Mineraalwater wordt gekarakteriseerd door de hoeveelheid mineralen, oligo-elementen en andere bestanddelen, en soms ook door bepaalde therapeutische eigenschappen. Mineraalwater is op en top een natuurlijk product, afkomstig uit een watergrondlaag ver weg van alle menselijke activiteit en andere storende factoren.
Natuurlijk mineraalwater ondergaat geen enkele behandeling, behalve de verwijdering van oplosbare elementen en de toevoeging van koolzuurgas. Het water wordt aan de klant verkocht met behoud van alle kwaliteiten van de ondergrondse waterlaag.
*****
Bij de bronnen kunt u uitstekend kuren, en dat deden in de loop der eeuwen vele hoogwaardigheidsbekleders. Als trefpunt van de aristocratie kreeg Spa voor het zomerseizoen een riante bijnaam: het ‘Europees Café’. Het badhuis dateert van 1868, en twaalf jaar later werd in dezelfde stijl van de ‘belle époque’ een paleisje gebouwd rond de Pouhon Pierre Le Grand (de Put Peter de Grote), en werd er een wintertuin aangelegd. In 1906 kwamen daar in dezelfde stijl een casino en een schattig klein theater bij.
Na de Eerste Wereldoorlog regelden afgevaardigden van de geallieerde legers hier in 1920 tijdens de ‘Conferentie van Spa’ de door Duitsland te betalen oorlogsschuld. Spa is de laatste jaren uitgegroeid tot een moderne congresstad, maar ook de gewonere bezoeker komt er volop aan zijn trekken.
****
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
BOUVIGNES SUR MEUSE.
***
De Tour Sainte-Barbe en de Porte Del Val zijn resten van wallen die in vroeger tijden de stad Bouvignes compleet omringden. De eerste delen van dit verdedigingswerk werden in de 13de eeuw gebouwd. In 1320 werd de burcht Crèvecoeur opgericht. Kenmerkend is de enkele naar de Maas gerichte halfronde toren die van de donjon zelf wordt gescheiden door een gracht. In 1554 gaf koning Hendrik II van Frankrijk opdracht om de wallen en ander verdedigingswerken af te breken. Sindsdien ligt daar de indrukwekkende ruïne. Vanaf deze plek heeft u een schitterend panorama over de Maasvallei.
De bezienswaardigheid van de stad is de Sint-Lambertuskerk. Aan deze kerk werd eeuwenlang gebouwd, namelijk van de 13de tot de 16de eeuw. Het oudste deel van de kerk is nog romaans, de rest is bijna helemaal gotisch. Het stadhuis van Bouvignes heeft iets van zijn vroegere grandeur bewaard. Het wordt het Spaanse Huis genoemd en is een prachtig gebouw uit de 16de eeuw, waarin tevens een historisch museum werd ondergebracht. In ditzelfde gebouw is ook het museum van de verlichtingstechniek ondergebracht. De collectie bestaat uit voorwerpen die dateren uit de prehistorie tot aan de dag van vandaag.
******************
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
***
De Tour Sainte-Barbe en de Porte Del Val zijn resten van wallen die in vroeger tijden de stad Bouvignes compleet omringden. De eerste delen van dit verdedigingswerk werden in de 13de eeuw gebouwd. In 1320 werd de burcht Crèvecoeur opgericht. Kenmerkend is de enkele naar de Maas gerichte halfronde toren die van de donjon zelf wordt gescheiden door een gracht. In 1554 gaf koning Hendrik II van Frankrijk opdracht om de wallen en ander verdedigingswerken af te breken. Sindsdien ligt daar de indrukwekkende ruïne. Vanaf deze plek heeft u een schitterend panorama over de Maasvallei.
De bezienswaardigheid van de stad is de Sint-Lambertuskerk. Aan deze kerk werd eeuwenlang gebouwd, namelijk van de 13de tot de 16de eeuw. Het oudste deel van de kerk is nog romaans, de rest is bijna helemaal gotisch. Het stadhuis van Bouvignes heeft iets van zijn vroegere grandeur bewaard. Het wordt het Spaanse Huis genoemd en is een prachtig gebouw uit de 16de eeuw, waarin tevens een historisch museum werd ondergebracht. In ditzelfde gebouw is ook het museum van de verlichtingstechniek ondergebracht. De collectie bestaat uit voorwerpen die dateren uit de prehistorie tot aan de dag van vandaag.
******************
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
CELLES.
***
Dit mooie dorp is gelegen in de streek ten oosten van Dinant. Celles, ook Celles-lez-Dinant genoemd, ligt op de heuvels ten noorden van de Lesse, aan de weg van Dinant naar Neufchâteau. Bij veel buitenlandse toeristen gaat bij het horen van de naam Celles een belletje rinkelen. In deze omgeving heeft namelijk het Von Rundstedtoffensief, beter bekend onder de naam Ardennenoffensief, gewoed. In dit dorp bleef een Duitse Panthertank staan. Maar Celles staat niet helemaal in het teken van de afschuwelijke Tweede Wereldoorlog. Zo kunt u er een mooie kerk in Maaslandse stijl en een kasteel uit de 15de eeuw bekijken. De kerk, de Sint-Hadelinuskerk, is een perfect voorbeeld van romaanse Maaslandse bouwkunst uit de 11de eeuw. De toren met twee zijtorentjes is het oudste deel. Het driebeukige gebouw heeft twee cryptes. Van de kerk leidt een trap een trap naar de Sint-Hadelinuskluis, van waaruit u een prachtig gezicht op Celles heeft.
******
DINANT .
**
Dinant ligt op slechts een klein uurtje rijden vanaf de hoofstad Brussel. Het is een van de leukste stadjes in de Ardennen. Dinant ligt er langgerekt bij langs beide Maasoevers, in de schaduw van een wereldberoemde citadel. Het bevindt zich heel dicht bij Frankrijk, tussen Namen en de Franse grensstad Givet in. De stad heeft een roemruchtig verleden. Een bezoek aan de citadel zal u dit snel duidelijk maken. In de middeleeuwen voerde de inwoners onophoudelijk strijd ‘die van Bouvignes’. Bouvignes was onderdeel van het met Bourgondië gelieerde graafschap Namen, terwijl Dinant behoorde tot het prinsbisdom Luik. Evenals Huy (Hoei) heeft de stad hier zware tol voor moeten betalen. Een voorbeeld uit de geschiedenis hiervan was de gruwelijke slachting in 1466, toen de stad op het toppunt van haar macht was, en de vakbekwaamheid van de koperslagers uit Dinant ver buiten de Maasvallei werd erkend.
De Bourgondische vorst Karel de Stoute belegerde Dinant, nam de stad in, en maakt de citadel en veel andere gebouwen met de grond gelijk. Negenhonderd inwoners van Dinant kwamen hierbij om het leven en tijdens de bezetting liet vorst Karel de Stoute er nog eens achthonderd, twee aan twee gebonden in de Maas werpen. Het duurde eeuwen voor Dinant deze slag te boven kwam. Overigens werd de citadel vaker dan eens hersteld, en vervolgens weer verwoest.
In het begin van de negentiende eeuw bouwden de Nederlanders de citadel weer opnieuw op om hun eigen grenzen te verdedigen. Tot aan de onafhankelijkheid van België in 1830 was er een Hollands garnizoen gestationeerd. Ook tijdens beide wereldoorlogen had de stad en de citadel het zwaar te verduren. Twee beroemde inwoners van Dinant waren: Wiertz en Sax. Antoine Wiertz was een romantische schilder uit de negentiende eeuw. Hij heeft monumentale schilderijen vervaardigd van wel meer dan tien meter breen en hoog. Wiertz werkte in Brussel, waar rond zijn atelier een indrukwekkend museum werd gebouwd. In Dinant zelf is er weinig tot niets van Wiertz te bewonderen. Een andere beroemde Dinantenaar was Adolphe Sax, uitvinder van de saxofoon. Jazzliefhebbers zullen met genoegen in Dinant rondwandelen. Sax kreeg er een eigen standbeeld, vlakbij de kerk.
Dinant is door zijn prachtige liggen een van de meest vooraanstaande toeristenplaatsen in de Ardennen. De terassen zijn heerlijk gelegen langs de maas en er straalt een natuurlijke rust uit in het stadje. Het is er altijd levendig en het verkeer is druk, maar doet geen afbreuk aan een bezoek en verblijf in Dinant. Wanneer u in Dinant bent moet u zonder meer de 'Couques de Dinant' geproefd hebben: een keiharde soort koeken, die alleen hier worden gebakken.
******
CITADELLE DE DINANT
****
De citadel neemt een belangrijke plaats in in de geschiedenis van Dinant. Vanaf de place Reine Astrid,het stadsplein van Dinant,leidt een trap van 408 treden naar de citadel. De trap werd in 1577 in de rots uitgehakt in opdracht van het stadsbestuur van Dinant. Voor die tijd was de citadel alleen bereikbaar via een smalle bochtige weg. Sneller en minder vermoeibaar is de kabelbaan. De Citadel is een fraai voorbeeld van militaire bouwkunst uit de eerste helft van de 19de eeuw. Het is een labyrint van gangen, kazematten, verblijf en werkplaatsen van meer dan 3 hectare. Ook een keuken en een bakkerij ontbreken niet in het bouwwerk. Om het allemaal zo echt mogelijk te laten lijken, zijn in de ruimte wapentuig en poppen in authentieke uniformen opgesteld. Door de kijk gleuven kan men de stad perfect in de gaten houden. En dan te bedenken dat er plannen waren om van de Citadel een dierentuin of een casino te maken.
Een ander plan was om op de plaats van de citadel een 40 meter hoog beeld te planten.Het beeld een vrouw met een fakkel,werd in 1862 vervaardigd door de kunstenaar Antoinne Wiertz,die in Dinant was geboren.Gelukkig zag de maatschappij die de citadel kocht in 1878,dat de citadel zonder die rariteiten,dat zij ook genoeg bezoekers zou trekken.Buiten de citadel bevindt zich een frans kerkhof,waar 1200 soldaten begraven liggen die in 1914 sneuvelden bij een poging om de citadel op de duitsers te veroveren.
*****
NEUFCHATEAU.
****
De stad met de mooiste naam van de Ardennen, Neufchâteau, is een stad van aanzien. Reeds in de 12de eeuw was de stad al van belang en genoot veel aanzien. Dit kwam onder meer door de aanwezigheid van een imposant kasteel op een heuvel. Vandaag de dag is Neufchâteau een belangrijk handelscentrum dat is gelegen tussen de grote Belgische steden en het groothertogdom Luxemburg. Maar ook vele toeristen weten de stad te vinden. In het nabijgelegen meer worden in de zomermaanden vele watersporten beoefend en iedere woensdag is er een grote overdekte markt waar naast veel levende dieren ook groente en fruit aan de man wordt gebracht.
De stad heeft echter enkele jaren in een kwaad daglicht gestaan en staat bij veel mensen in het geheugen gegrift. De afgrijselijke affaire-Dutroux speelde zich namelijk hier af. De rechercheur Connerotte kon de lijken ontdekken van vier vermoorde jonge meisjes: Julie, Mélissa, Ann en Eefje. Connerotte slaagde er zelfs in om de net ontvoerde meisjes Laetitia en Sabine levend te bevrijden. Hij zat de handlangers van Dutroux dicht op de hielen tot hem plots het verder onderzoek van hogerhand met een merkwaardig spaghettiarrest werd ontnomen. Hem werd verweten met de bevrijde meisjes en hun ouders spaghetti gegeten te hebben. Dit is geen Belgenmop maar intrieste justitiële realiteit.
LUXEMBURG
***
Luxemburg-stad is een oude vestingstad gebouwd bovenop een steile rots. Op een paar plaatsen kunt u dit nog duidelijk zien. Op de Pont Adolphe en in de Chemin de la Corniche heeft u een prachtig zicht op de ravijn. Een andere getuige van de strategische ligging van de stad zijn de kazematten. De Casemates du Bock kunt u bezoeken en bestaat uit een stelsel van onderaardse gangen. Ze werden gebruikt om de stad te verdedigen en tijdens de Tweede Wereldoorlog als schuilplaats.
Luxemburg-stad is de hoofdstad van het Groothertogdom Luxemburg en is ook één van de drie locaties van de Europese instellingen. Dit alles brengt met zich mee dat bijna eenderde van de totale bevolking oftewel meer dan 100.000 mensen in de stad wonen. Het heeft dan ook belangrijke winkelstraten waarvan de rue des Capucins de hoofdader is met interessante zijstraten. Het is voor een groot deel autovrij en heeft naast warenhuizen ook exclusieve modezaken. Voor de banken moet u in de zijstraat Grand'Rue zijn.
Wie de stad op cultureel vlak wil verkennen start zijn tocht best op de Place de la Contstitution. U kunt er ook genieten van een mooi zicht op de vallei van de Petrusse en op de kathedraal. De Cathédrale Notre-Dame-de-Luxembourg is van origine 17de-eeuws maar kreeg aan het begin van de 20ste eeuw een grote uitbreiding en vernieuwing. Het meest interessant is de crypte waar de groothertogen begraven liggen.
U kunt dan meteen via de Place Guillaume naar het Groothertogelijk Paleis (Palais Grand Ducal). Alleen in de zomermaanden zijn er beperkt rondleidingen. Het gebouw ziet er niet spectaculair uit en is te herkennen aan de soldaten die de wacht houden. Het is trouwens de enige taak van het leger dat slechts een paar honderd manschappen telt. De belangrijkste bezienswaardigheden zijn evenwel de Casemates du Bock die we reeds eerder vermelden en het Musée National. Dit laatste is gehuisvest op twee locaties: Marché-aux-Poissons en de rue Münster. Er zijn nog talrijke andere kleine musea.
*****
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
***
Dit mooie dorp is gelegen in de streek ten oosten van Dinant. Celles, ook Celles-lez-Dinant genoemd, ligt op de heuvels ten noorden van de Lesse, aan de weg van Dinant naar Neufchâteau. Bij veel buitenlandse toeristen gaat bij het horen van de naam Celles een belletje rinkelen. In deze omgeving heeft namelijk het Von Rundstedtoffensief, beter bekend onder de naam Ardennenoffensief, gewoed. In dit dorp bleef een Duitse Panthertank staan. Maar Celles staat niet helemaal in het teken van de afschuwelijke Tweede Wereldoorlog. Zo kunt u er een mooie kerk in Maaslandse stijl en een kasteel uit de 15de eeuw bekijken. De kerk, de Sint-Hadelinuskerk, is een perfect voorbeeld van romaanse Maaslandse bouwkunst uit de 11de eeuw. De toren met twee zijtorentjes is het oudste deel. Het driebeukige gebouw heeft twee cryptes. Van de kerk leidt een trap een trap naar de Sint-Hadelinuskluis, van waaruit u een prachtig gezicht op Celles heeft.
******
DINANT .
**
Dinant ligt op slechts een klein uurtje rijden vanaf de hoofstad Brussel. Het is een van de leukste stadjes in de Ardennen. Dinant ligt er langgerekt bij langs beide Maasoevers, in de schaduw van een wereldberoemde citadel. Het bevindt zich heel dicht bij Frankrijk, tussen Namen en de Franse grensstad Givet in. De stad heeft een roemruchtig verleden. Een bezoek aan de citadel zal u dit snel duidelijk maken. In de middeleeuwen voerde de inwoners onophoudelijk strijd ‘die van Bouvignes’. Bouvignes was onderdeel van het met Bourgondië gelieerde graafschap Namen, terwijl Dinant behoorde tot het prinsbisdom Luik. Evenals Huy (Hoei) heeft de stad hier zware tol voor moeten betalen. Een voorbeeld uit de geschiedenis hiervan was de gruwelijke slachting in 1466, toen de stad op het toppunt van haar macht was, en de vakbekwaamheid van de koperslagers uit Dinant ver buiten de Maasvallei werd erkend.
De Bourgondische vorst Karel de Stoute belegerde Dinant, nam de stad in, en maakt de citadel en veel andere gebouwen met de grond gelijk. Negenhonderd inwoners van Dinant kwamen hierbij om het leven en tijdens de bezetting liet vorst Karel de Stoute er nog eens achthonderd, twee aan twee gebonden in de Maas werpen. Het duurde eeuwen voor Dinant deze slag te boven kwam. Overigens werd de citadel vaker dan eens hersteld, en vervolgens weer verwoest.
In het begin van de negentiende eeuw bouwden de Nederlanders de citadel weer opnieuw op om hun eigen grenzen te verdedigen. Tot aan de onafhankelijkheid van België in 1830 was er een Hollands garnizoen gestationeerd. Ook tijdens beide wereldoorlogen had de stad en de citadel het zwaar te verduren. Twee beroemde inwoners van Dinant waren: Wiertz en Sax. Antoine Wiertz was een romantische schilder uit de negentiende eeuw. Hij heeft monumentale schilderijen vervaardigd van wel meer dan tien meter breen en hoog. Wiertz werkte in Brussel, waar rond zijn atelier een indrukwekkend museum werd gebouwd. In Dinant zelf is er weinig tot niets van Wiertz te bewonderen. Een andere beroemde Dinantenaar was Adolphe Sax, uitvinder van de saxofoon. Jazzliefhebbers zullen met genoegen in Dinant rondwandelen. Sax kreeg er een eigen standbeeld, vlakbij de kerk.
Dinant is door zijn prachtige liggen een van de meest vooraanstaande toeristenplaatsen in de Ardennen. De terassen zijn heerlijk gelegen langs de maas en er straalt een natuurlijke rust uit in het stadje. Het is er altijd levendig en het verkeer is druk, maar doet geen afbreuk aan een bezoek en verblijf in Dinant. Wanneer u in Dinant bent moet u zonder meer de 'Couques de Dinant' geproefd hebben: een keiharde soort koeken, die alleen hier worden gebakken.
******
CITADELLE DE DINANT
****
De citadel neemt een belangrijke plaats in in de geschiedenis van Dinant. Vanaf de place Reine Astrid,het stadsplein van Dinant,leidt een trap van 408 treden naar de citadel. De trap werd in 1577 in de rots uitgehakt in opdracht van het stadsbestuur van Dinant. Voor die tijd was de citadel alleen bereikbaar via een smalle bochtige weg. Sneller en minder vermoeibaar is de kabelbaan. De Citadel is een fraai voorbeeld van militaire bouwkunst uit de eerste helft van de 19de eeuw. Het is een labyrint van gangen, kazematten, verblijf en werkplaatsen van meer dan 3 hectare. Ook een keuken en een bakkerij ontbreken niet in het bouwwerk. Om het allemaal zo echt mogelijk te laten lijken, zijn in de ruimte wapentuig en poppen in authentieke uniformen opgesteld. Door de kijk gleuven kan men de stad perfect in de gaten houden. En dan te bedenken dat er plannen waren om van de Citadel een dierentuin of een casino te maken.
Een ander plan was om op de plaats van de citadel een 40 meter hoog beeld te planten.Het beeld een vrouw met een fakkel,werd in 1862 vervaardigd door de kunstenaar Antoinne Wiertz,die in Dinant was geboren.Gelukkig zag de maatschappij die de citadel kocht in 1878,dat de citadel zonder die rariteiten,dat zij ook genoeg bezoekers zou trekken.Buiten de citadel bevindt zich een frans kerkhof,waar 1200 soldaten begraven liggen die in 1914 sneuvelden bij een poging om de citadel op de duitsers te veroveren.
*****
NEUFCHATEAU.
****
De stad met de mooiste naam van de Ardennen, Neufchâteau, is een stad van aanzien. Reeds in de 12de eeuw was de stad al van belang en genoot veel aanzien. Dit kwam onder meer door de aanwezigheid van een imposant kasteel op een heuvel. Vandaag de dag is Neufchâteau een belangrijk handelscentrum dat is gelegen tussen de grote Belgische steden en het groothertogdom Luxemburg. Maar ook vele toeristen weten de stad te vinden. In het nabijgelegen meer worden in de zomermaanden vele watersporten beoefend en iedere woensdag is er een grote overdekte markt waar naast veel levende dieren ook groente en fruit aan de man wordt gebracht.
De stad heeft echter enkele jaren in een kwaad daglicht gestaan en staat bij veel mensen in het geheugen gegrift. De afgrijselijke affaire-Dutroux speelde zich namelijk hier af. De rechercheur Connerotte kon de lijken ontdekken van vier vermoorde jonge meisjes: Julie, Mélissa, Ann en Eefje. Connerotte slaagde er zelfs in om de net ontvoerde meisjes Laetitia en Sabine levend te bevrijden. Hij zat de handlangers van Dutroux dicht op de hielen tot hem plots het verder onderzoek van hogerhand met een merkwaardig spaghettiarrest werd ontnomen. Hem werd verweten met de bevrijde meisjes en hun ouders spaghetti gegeten te hebben. Dit is geen Belgenmop maar intrieste justitiële realiteit.
LUXEMBURG
***
Luxemburg-stad is een oude vestingstad gebouwd bovenop een steile rots. Op een paar plaatsen kunt u dit nog duidelijk zien. Op de Pont Adolphe en in de Chemin de la Corniche heeft u een prachtig zicht op de ravijn. Een andere getuige van de strategische ligging van de stad zijn de kazematten. De Casemates du Bock kunt u bezoeken en bestaat uit een stelsel van onderaardse gangen. Ze werden gebruikt om de stad te verdedigen en tijdens de Tweede Wereldoorlog als schuilplaats.
Luxemburg-stad is de hoofdstad van het Groothertogdom Luxemburg en is ook één van de drie locaties van de Europese instellingen. Dit alles brengt met zich mee dat bijna eenderde van de totale bevolking oftewel meer dan 100.000 mensen in de stad wonen. Het heeft dan ook belangrijke winkelstraten waarvan de rue des Capucins de hoofdader is met interessante zijstraten. Het is voor een groot deel autovrij en heeft naast warenhuizen ook exclusieve modezaken. Voor de banken moet u in de zijstraat Grand'Rue zijn.
Wie de stad op cultureel vlak wil verkennen start zijn tocht best op de Place de la Contstitution. U kunt er ook genieten van een mooi zicht op de vallei van de Petrusse en op de kathedraal. De Cathédrale Notre-Dame-de-Luxembourg is van origine 17de-eeuws maar kreeg aan het begin van de 20ste eeuw een grote uitbreiding en vernieuwing. Het meest interessant is de crypte waar de groothertogen begraven liggen.
U kunt dan meteen via de Place Guillaume naar het Groothertogelijk Paleis (Palais Grand Ducal). Alleen in de zomermaanden zijn er beperkt rondleidingen. Het gebouw ziet er niet spectaculair uit en is te herkennen aan de soldaten die de wacht houden. Het is trouwens de enige taak van het leger dat slechts een paar honderd manschappen telt. De belangrijkste bezienswaardigheden zijn evenwel de Casemates du Bock die we reeds eerder vermelden en het Musée National. Dit laatste is gehuisvest op twee locaties: Marché-aux-Poissons en de rue Münster. Er zijn nog talrijke andere kleine musea.
*****
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
CORBION
***
Corbion telt ongeveer achthonderd inwoners. Voor deze streek is dat een hoog inwonertal. Het plaatsje is gelegen tussen meanders van de Semois en de Franse grens, op een hoogte van 420 meter boven de zeespiegel. Evenals in de buurt van Poupehan zijn er hier ook vele woeste oevers van de Semois en mooie uitzichtpunten zoals de 'Rocher du Pendu' (Rots van de Gehangene) en 'La Roche aux Fées' (Rots met de Feëen).
****
kunt vanaf Corbion beginnen aan een wandeling lands deze uitzichtpunten. Deze bewegwijzerde wandelroute voert u tevens langs de Moulin de l’Épine en de Pic du Diable (Duivelspiek).
De grens tussen België en Frankrijk wordt gevormd door een beek met de naam Joly. Langs dit water zijn overblijfselen te zien van het "Maison des Couleuvres". Dit huis werd beroemd door het verblijf van de Franse dichter Paul Verlaine rond 1855.
De Moulin Joly werd gebouwgd in de 16de eeuw. De uitvinder van het pistool, Sebastien de Corbion, bijgenaamd Sébastien Pistolet werd hier geboren in de vroege zestiende eeuw (1520).
****
POUPEHAN
***
Poupehan is een rustig dorpje. Het dorpje is zonnig gelegen op de zuidelijke helling van de Belgische Ardennen. Poupehan is gelegen langs de oevers van één van de mooiste rivieren van België, de Semois. Het dorpje is omringd door beboste heuvels met vele prachtige uitzichtpunten. Het is een uitstekend gebied voor wandelaars, mountainbikers, kajakkers, vissers, rustaanbidders en de Semois is een verfrissend natuurbad.
De huizen van Poupehan met natuursteen en leiendaken hebben hun authentieke karakter behouden. Talrijke tabakdroogschuren (nu ook gebruikt om hout te drogen) hier en daar in de weilanden of achter de huizen en het washuis midden in het dorp, herinneren aan vervlogen tijden, toen alle inwoners van het dorp de handen uit de mouwen staken om te werken in de tabaksteelt en de wasserij in de washuizen. Poupehan is trots op zijn natuurlijke erfgoed: de natuurlijke oevers van de Semois. Talrijke uitzichtpunten zijn Croisette, Goutelles, Roche Gilquin en de 'Chaire à prêcher' waar vandaan Piet de kluizenaar de bewoners van de valei toesprak om ze te overtuigen om mee te gaan met Godfried van Bouillon op de allereerste kruistocht.
***********************
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
***
Corbion telt ongeveer achthonderd inwoners. Voor deze streek is dat een hoog inwonertal. Het plaatsje is gelegen tussen meanders van de Semois en de Franse grens, op een hoogte van 420 meter boven de zeespiegel. Evenals in de buurt van Poupehan zijn er hier ook vele woeste oevers van de Semois en mooie uitzichtpunten zoals de 'Rocher du Pendu' (Rots van de Gehangene) en 'La Roche aux Fées' (Rots met de Feëen).
****
kunt vanaf Corbion beginnen aan een wandeling lands deze uitzichtpunten. Deze bewegwijzerde wandelroute voert u tevens langs de Moulin de l’Épine en de Pic du Diable (Duivelspiek).
De grens tussen België en Frankrijk wordt gevormd door een beek met de naam Joly. Langs dit water zijn overblijfselen te zien van het "Maison des Couleuvres". Dit huis werd beroemd door het verblijf van de Franse dichter Paul Verlaine rond 1855.
De Moulin Joly werd gebouwgd in de 16de eeuw. De uitvinder van het pistool, Sebastien de Corbion, bijgenaamd Sébastien Pistolet werd hier geboren in de vroege zestiende eeuw (1520).
****
POUPEHAN
***
Poupehan is een rustig dorpje. Het dorpje is zonnig gelegen op de zuidelijke helling van de Belgische Ardennen. Poupehan is gelegen langs de oevers van één van de mooiste rivieren van België, de Semois. Het dorpje is omringd door beboste heuvels met vele prachtige uitzichtpunten. Het is een uitstekend gebied voor wandelaars, mountainbikers, kajakkers, vissers, rustaanbidders en de Semois is een verfrissend natuurbad.
De huizen van Poupehan met natuursteen en leiendaken hebben hun authentieke karakter behouden. Talrijke tabakdroogschuren (nu ook gebruikt om hout te drogen) hier en daar in de weilanden of achter de huizen en het washuis midden in het dorp, herinneren aan vervlogen tijden, toen alle inwoners van het dorp de handen uit de mouwen staken om te werken in de tabaksteelt en de wasserij in de washuizen. Poupehan is trots op zijn natuurlijke erfgoed: de natuurlijke oevers van de Semois. Talrijke uitzichtpunten zijn Croisette, Goutelles, Roche Gilquin en de 'Chaire à prêcher' waar vandaan Piet de kluizenaar de bewoners van de valei toesprak om ze te overtuigen om mee te gaan met Godfried van Bouillon op de allereerste kruistocht.
***********************
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
DIEKIRCH.
***
Diekirch telt een kleine zesduizend inwoners en was een van de eersste toeristen plaatsen in het groothertogdom. Hotel des Ardennes, dat helaas inmiddels is afgebroken, zag - onder management van Alexis Heck - als eerste de toeristische mogelijkheden van dit gedeelte van Luxemburg. Als dank voor zijn impuls in de economie kreeg hij in zijn geboortestad een standbeeld.
Preceis tussen de Oesling en het Gutland in ligt het mooie plaatsje Diekirch. De aantrekkelijke stad legde als eerste in het groothertogdom een verkeersvrije zone aan. Ook terrasliefhebbers komen uitstekend aan hun trekken in Diekirch. Met name in de toeristische seizoenen is het er behoorlijk druk. Bij de VVV kunt u fietsen huren om aan aangename fietsroutes te beginnen. Ook wandelen naar Echternach is een goeie optie. Hoogtepunt van een vakantie in Luxemburg is toch wel een toch per kajak over de Sûre.
De omgeving van Diekirch is al bewoon sinds het 'Stenen tijdperk'. Een nagemaakte dolmen, de Weiwelselter, is een verwijzing naar deze periode. In de vijfde eeuw werd op Romeinse fundamenten de Sint-Laurentiuskerk gebouwd. In het Musée Municipal vindt u restanten uit de Romeinse periode. Drie fraaie mozaïekvloeren, die tot de collectie behoren, zijn zonder meer de moeite waard. Sinds 1984 staat in deze stad ook het Historisch Museum, welke de strijd in de Ardennen beschrijft tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Diekirch heeft haar eigen blonde biersoort, gelijknamig aan de stad. Bewoners van Diekirch staan bekend als feestvierders en gastronomische liefhebbers. Eigenlijk zijn er het hele jaar door wel festiviteiten en toeristische attracties. in juli zijn er de jaarlijkse bierfeesten. Omdat Diekirch ook wel bekend staat als de ezelsstad, staat er een fontein als monument gewijd aan dit lastdier: de Ezelfontein.
NATIONAL MUSEUM OF MILITARY HISTORY (DIEKIRCH)
*****
Het nationale museum van militaire geschiedenis is gevestigd in een oude brouwerij in Diekirch. Het museum is in 1884 onder de naam “Diekirch Historical Museum” opgericht en heeft sindsdien vele bezoekers getrokken, voornamelijk veteranen uit de Tweede Wereldoorlog.
Het museum noemt zichzelf een objectief museum en illustreert dan ook beide kanten van de Slag om de Ardennen. Een serie diorama’s geven een onpartijdig inzicht in de dramatische situaties en het individuele lot van vele soldaten. Het streven van het museum is om een blijvende herinnering achter te laten bij de bezoekers zodat een dergelijk conflict nooit meer zal voorkomen .
Als aanvulling op de vele diorama’s stelt het museum vele andere objecten tentoon zoals wapens, wapenuitrustingen, communicatieapparatuur, ammunitie en vele persoonlijke bezittingen. De collectie wordt gecompleteerd door een selectie typisch Amerikaanse en Duitse voertuigen en artillerie die zijn gebruikt tijdens de Slag om de Ardennen.
*******
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
***
Diekirch telt een kleine zesduizend inwoners en was een van de eersste toeristen plaatsen in het groothertogdom. Hotel des Ardennes, dat helaas inmiddels is afgebroken, zag - onder management van Alexis Heck - als eerste de toeristische mogelijkheden van dit gedeelte van Luxemburg. Als dank voor zijn impuls in de economie kreeg hij in zijn geboortestad een standbeeld.
Preceis tussen de Oesling en het Gutland in ligt het mooie plaatsje Diekirch. De aantrekkelijke stad legde als eerste in het groothertogdom een verkeersvrije zone aan. Ook terrasliefhebbers komen uitstekend aan hun trekken in Diekirch. Met name in de toeristische seizoenen is het er behoorlijk druk. Bij de VVV kunt u fietsen huren om aan aangename fietsroutes te beginnen. Ook wandelen naar Echternach is een goeie optie. Hoogtepunt van een vakantie in Luxemburg is toch wel een toch per kajak over de Sûre.
De omgeving van Diekirch is al bewoon sinds het 'Stenen tijdperk'. Een nagemaakte dolmen, de Weiwelselter, is een verwijzing naar deze periode. In de vijfde eeuw werd op Romeinse fundamenten de Sint-Laurentiuskerk gebouwd. In het Musée Municipal vindt u restanten uit de Romeinse periode. Drie fraaie mozaïekvloeren, die tot de collectie behoren, zijn zonder meer de moeite waard. Sinds 1984 staat in deze stad ook het Historisch Museum, welke de strijd in de Ardennen beschrijft tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Diekirch heeft haar eigen blonde biersoort, gelijknamig aan de stad. Bewoners van Diekirch staan bekend als feestvierders en gastronomische liefhebbers. Eigenlijk zijn er het hele jaar door wel festiviteiten en toeristische attracties. in juli zijn er de jaarlijkse bierfeesten. Omdat Diekirch ook wel bekend staat als de ezelsstad, staat er een fontein als monument gewijd aan dit lastdier: de Ezelfontein.
NATIONAL MUSEUM OF MILITARY HISTORY (DIEKIRCH)
*****
Het nationale museum van militaire geschiedenis is gevestigd in een oude brouwerij in Diekirch. Het museum is in 1884 onder de naam “Diekirch Historical Museum” opgericht en heeft sindsdien vele bezoekers getrokken, voornamelijk veteranen uit de Tweede Wereldoorlog.
Het museum noemt zichzelf een objectief museum en illustreert dan ook beide kanten van de Slag om de Ardennen. Een serie diorama’s geven een onpartijdig inzicht in de dramatische situaties en het individuele lot van vele soldaten. Het streven van het museum is om een blijvende herinnering achter te laten bij de bezoekers zodat een dergelijk conflict nooit meer zal voorkomen .
Als aanvulling op de vele diorama’s stelt het museum vele andere objecten tentoon zoals wapens, wapenuitrustingen, communicatieapparatuur, ammunitie en vele persoonlijke bezittingen. De collectie wordt gecompleteerd door een selectie typisch Amerikaanse en Duitse voertuigen en artillerie die zijn gebruikt tijdens de Slag om de Ardennen.
*******
http://www.ardennen.nl/bezienswaardig/dorpen.php
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet