verkiezingen
-
Wil. - Lid geworden op: 15 nov 2005, 19:41
Niet in federale overheidsdiensten en evenmin in overheidsdiensten van de gewesten.
De NMBS is 100% eigendom van de staat. Maar het is het enige bedrijf waar dat voordeel bestaat.
Wat de privé aanbiedt, dat is hun zaak.

pSorry, hoor, dat ik je beledigd heb; ik had moeten liegen.-
twistenopdemaan - Lid geworden op: 04 aug 2019, 10:41
Dienstencheques fors duurder: duizenden Vlamingen zetten huishoudhulp stop of verminderen uren
Duizenden Vlamingen hebben dit jaar hun poetshulp opgezegd of laten die minder uren langskomen. Boosdoener is uiteraard de dienstencheque die sinds 1 januari fors duurder is geworden. Bovendien verwacht men dat over enkele maanden wellicht nóg meer gezinnen hun huishoudhulp bedanken voor bewezen diensten. Is een dienstencheque dan te duur geworden? “We pleiten ervoor om de prijs voor een stuk afhankelijk te maken van het inkomen”,
Wat is het volgende?Een cadeau bon inplaats van loon?
Duizenden Vlamingen hebben dit jaar hun poetshulp opgezegd of laten die minder uren langskomen. Boosdoener is uiteraard de dienstencheque die sinds 1 januari fors duurder is geworden. Bovendien verwacht men dat over enkele maanden wellicht nóg meer gezinnen hun huishoudhulp bedanken voor bewezen diensten. Is een dienstencheque dan te duur geworden? “We pleiten ervoor om de prijs voor een stuk afhankelijk te maken van het inkomen”,
Wat is het volgende?Een cadeau bon inplaats van loon?
-
frits1955 - Lid geworden op: 05 nov 2016, 14:48
Het zou nogal straf zijn als de overheid zelf op grote schaal het ontduiken van RSZ zou aanmoedigen middels maaltijdcheques nietwaar.Maaltijdcheques zijn veel ingeburgerd.
Niet in federale overheidsdiensten en evenmin in overheidsdiensten van de gewesten.
-
twistenopdemaan - Lid geworden op: 04 aug 2019, 10:41
GELD MOET ROLLEN
Mark Blyth is een econoom en professor politieke economie aan Brown University. Hij is vooral bekend om zijn kritische werk over bezuinigingen en economische crises.
In 2013, toen Europa nog nazinderde van de eurocrisis, schreef Mark Blyth Austerity: The History of a Dangerous Idea. In dit invloedrijke boek waarschuwt hij dat bezuinigen tijdens economische tegenspoed meestal averechts werkt: het verzwakt de economie verder en maakt herstel moeilijker. Dit staat haaks op het huidige Nederlandse beleid. Minister van Financiën Heinen pleitte in 2023 – toen nog als Kamerlid – voor €10-20 miljard aan bezuinigingen: ‘Als er geen geld binnenkomt, kunnen we het niet uitgeven.’ In december verdedigde hij als minister een korting van €1,2 miljard op het onderwijs, met het argument dat begrotingstekorten ‘rekeningen zijn die generaties later moeten betalen.’ Wanneer ik dit aan Blyth voorleg, rolt hij met z’n ogen en legt hij zijn palm op zijn voorhoofd, licht geïrriteerd door wat hij hoort. “They’ve been saying this for generations,” zegt de Schots-Amerikaanse econoom.
Bezuinigingen maken wereldwijd een comeback. In de VS wil Musk’s Department of Government Efficiency $1 biljoen besparen. De Europese Commissie is een buitensporigtekortprocedure gestart tegen zeven landen, waaronder Italië en Frankrijk. In het VK rechtvaardigt minister van Financiën Reeves bezuinigingen met een ‘zwarte gat’ van £22 miljard. In België pleit rechts voor ‘moeilijke fiscale keuzes.’ Tegelijkertijd groeit het protectionisme wereldwijd.
Over deze trend zei econoom Yanis Varoufakis onlangs dat Keynes, een van de invloedrijkste economen ooit, waarschijnlijk ‘met 4.000 toeren per minuut in zijn graf ronddraait.’ Kunt u toelichten wat hij daarmee bedoelt?
Blyth moet lachen, “Ik weet niet of Keynes ronddraait; ik denk eerder dat hij aan de bar zit en zich laveloos drinkt, terwijl hij zegt: “Why did I ever bother?”
“Let’s start with the basics,” zegt Blyth, “wanneer je je in recessieachtige omstandigheden bevindt, en de overheid geeft ongeveer 40% van het BBP uit, leiden grote bezuinigingen tot twee voorspelbare uitkomsten. Ten eerste stijgt je schuldenlast: naarmate het BBP krimpt als gevolg van de bezuinigingen, wordt dezelfde hoeveelheid schuld een groter aandeel van de economie. Dan zeg je: ‘O shit, kijk eens naar al die schuld; we moeten meer bezuinigen’, en zo beland je in een neerwaartse economische spiraal. Uitgaven verminderen tijdens een recessie veroorzaakt feitelijk de recessie. Dat verslechtert op zijn beurt het begrotingstekort, omdat er minder belastinginkomsten binnenkomen. Vervolgens wijzen beleidsmakers naar het tekort en roepen om meer bezuinigingen. Zo zetten ze zichzelf vast in een cyclus van zelfdestructie. This happens every time. Als meerdere landen dit tegelijkertijd doen, wordt het alleen maar erger, want iedereen is elkaars handelspartner.”
“Wat betreft het argument van jullie minister over toekomstige lasten voor de volgende generatie: het nalaten van een kleinere economie, minder groei, minder kansen en de last van een vergrijzende bevolking is veel erger. Dat is zelfondermijnende bezuinigingspolitiek—een schoolvoorbeeld.”
Er zijn ook economen die stellen dat bezuinigingen juist groei kunnen aanjagen. Alberto Alesina en Silvia Ardagna. In een invloedrijk argument dat tijdens de Eurocrisis aan de Raad Economische Zaken en Financiële Zaken van de EU werd gepresenteerd stelden zij dat consumenten op een rationele wijze rekening houden met de toekomstige overheidsfinanciën: als de overheid geloofwaardig laat zien dat ze haar uitgaven blijvend verlaagt, zullen consumenten anticiperen dat er in de toekomst minder belastingverhogingen nodig zijn, waardoor ze nu al meer gaan uitgeven. Bovendien zou een zuinige overheid vertrouwen geven aan investeerders en het bedrijfsleven. Critici, zoals Paul Krugman en het IMF, stellen dat deze analyse echter te selectief is en grotendeels gebaseerd op een klein aantal succesvoorbeelden. In de praktijk zouden bezuinigingen, vooral tijdens een recessie, eerder de vraag onderdrukken en een neerwaartse spiraal veroorzaken.
Zijn er omstandigheden waarin bezuinigingen wel werken?
“Ligt eraan hoe je ‘werkt’ definieert. Een erg interessante casus nu is Argentinië onder Milei. Wat Milei nu doet, werkt, echter bevindt Argentinië zich niet in een recessie, ze zitten in een inflationaire doodsval en daar zitten ze al in sinds mensenheugenis. In Argentinië kon de bovenste 20% zich jarenlang indekken tegen de inflatie dankzij hun dollarrekeningen. Terwijl de peso kelderde, konden zij simpelweg meer kopen. “Oh who cares, I can buy more stuff with my dollars,” zegt Blyth. “Vakbonden waren eveneens beschermd: hun lonen werden geïndexeerd, en de overheid compenseerde hen.
Mark Blyth is een econoom en professor politieke economie aan Brown University. Hij is vooral bekend om zijn kritische werk over bezuinigingen en economische crises.
In 2013, toen Europa nog nazinderde van de eurocrisis, schreef Mark Blyth Austerity: The History of a Dangerous Idea. In dit invloedrijke boek waarschuwt hij dat bezuinigen tijdens economische tegenspoed meestal averechts werkt: het verzwakt de economie verder en maakt herstel moeilijker. Dit staat haaks op het huidige Nederlandse beleid. Minister van Financiën Heinen pleitte in 2023 – toen nog als Kamerlid – voor €10-20 miljard aan bezuinigingen: ‘Als er geen geld binnenkomt, kunnen we het niet uitgeven.’ In december verdedigde hij als minister een korting van €1,2 miljard op het onderwijs, met het argument dat begrotingstekorten ‘rekeningen zijn die generaties later moeten betalen.’ Wanneer ik dit aan Blyth voorleg, rolt hij met z’n ogen en legt hij zijn palm op zijn voorhoofd, licht geïrriteerd door wat hij hoort. “They’ve been saying this for generations,” zegt de Schots-Amerikaanse econoom.
Bezuinigingen maken wereldwijd een comeback. In de VS wil Musk’s Department of Government Efficiency $1 biljoen besparen. De Europese Commissie is een buitensporigtekortprocedure gestart tegen zeven landen, waaronder Italië en Frankrijk. In het VK rechtvaardigt minister van Financiën Reeves bezuinigingen met een ‘zwarte gat’ van £22 miljard. In België pleit rechts voor ‘moeilijke fiscale keuzes.’ Tegelijkertijd groeit het protectionisme wereldwijd.
Over deze trend zei econoom Yanis Varoufakis onlangs dat Keynes, een van de invloedrijkste economen ooit, waarschijnlijk ‘met 4.000 toeren per minuut in zijn graf ronddraait.’ Kunt u toelichten wat hij daarmee bedoelt?
Blyth moet lachen, “Ik weet niet of Keynes ronddraait; ik denk eerder dat hij aan de bar zit en zich laveloos drinkt, terwijl hij zegt: “Why did I ever bother?”
“Let’s start with the basics,” zegt Blyth, “wanneer je je in recessieachtige omstandigheden bevindt, en de overheid geeft ongeveer 40% van het BBP uit, leiden grote bezuinigingen tot twee voorspelbare uitkomsten. Ten eerste stijgt je schuldenlast: naarmate het BBP krimpt als gevolg van de bezuinigingen, wordt dezelfde hoeveelheid schuld een groter aandeel van de economie. Dan zeg je: ‘O shit, kijk eens naar al die schuld; we moeten meer bezuinigen’, en zo beland je in een neerwaartse economische spiraal. Uitgaven verminderen tijdens een recessie veroorzaakt feitelijk de recessie. Dat verslechtert op zijn beurt het begrotingstekort, omdat er minder belastinginkomsten binnenkomen. Vervolgens wijzen beleidsmakers naar het tekort en roepen om meer bezuinigingen. Zo zetten ze zichzelf vast in een cyclus van zelfdestructie. This happens every time. Als meerdere landen dit tegelijkertijd doen, wordt het alleen maar erger, want iedereen is elkaars handelspartner.”
“Wat betreft het argument van jullie minister over toekomstige lasten voor de volgende generatie: het nalaten van een kleinere economie, minder groei, minder kansen en de last van een vergrijzende bevolking is veel erger. Dat is zelfondermijnende bezuinigingspolitiek—een schoolvoorbeeld.”
Er zijn ook economen die stellen dat bezuinigingen juist groei kunnen aanjagen. Alberto Alesina en Silvia Ardagna. In een invloedrijk argument dat tijdens de Eurocrisis aan de Raad Economische Zaken en Financiële Zaken van de EU werd gepresenteerd stelden zij dat consumenten op een rationele wijze rekening houden met de toekomstige overheidsfinanciën: als de overheid geloofwaardig laat zien dat ze haar uitgaven blijvend verlaagt, zullen consumenten anticiperen dat er in de toekomst minder belastingverhogingen nodig zijn, waardoor ze nu al meer gaan uitgeven. Bovendien zou een zuinige overheid vertrouwen geven aan investeerders en het bedrijfsleven. Critici, zoals Paul Krugman en het IMF, stellen dat deze analyse echter te selectief is en grotendeels gebaseerd op een klein aantal succesvoorbeelden. In de praktijk zouden bezuinigingen, vooral tijdens een recessie, eerder de vraag onderdrukken en een neerwaartse spiraal veroorzaken.
Zijn er omstandigheden waarin bezuinigingen wel werken?
“Ligt eraan hoe je ‘werkt’ definieert. Een erg interessante casus nu is Argentinië onder Milei. Wat Milei nu doet, werkt, echter bevindt Argentinië zich niet in een recessie, ze zitten in een inflationaire doodsval en daar zitten ze al in sinds mensenheugenis. In Argentinië kon de bovenste 20% zich jarenlang indekken tegen de inflatie dankzij hun dollarrekeningen. Terwijl de peso kelderde, konden zij simpelweg meer kopen. “Oh who cares, I can buy more stuff with my dollars,” zegt Blyth. “Vakbonden waren eveneens beschermd: hun lonen werden geïndexeerd, en de overheid compenseerde hen.
-
Wil. - Lid geworden op: 15 nov 2005, 19:41

pSorry, hoor, dat ik je beledigd heb; ik had moeten liegen.-
tokkio - Lid geworden op: 04 jan 2004, 15:17
- Locatie: vlaanderen
Dat de dienstenchecks duurder zijn geworden is het probleem niet, dat ze het niet mogen aftrekken van hun belasting dat is de boosdoenerDienstencheques fors duurder: duizenden Vlamingen zetten huishoudhulp stop of verminderen uren
Duizenden Vlamingen hebben dit jaar hun poetshulp opgezegd of laten die minder uren langskomen. Boosdoener is uiteraard de dienstencheque die sinds 1 januari fors duurder is geworden. Bovendien verwacht men dat over enkele maanden wellicht nóg meer gezinnen hun huishoudhulp bedanken voor bewezen diensten. Is een dienstencheque dan te duur geworden? “We pleiten ervoor om de prijs voor een stuk afhankelijk te maken van het inkomen”
Zie niet uit naar de dag dat alle problemen opgelost zijn, want dan is men dood.
-
Fred1950 - Lid geworden op: 20 nov 2019, 10:18
Het verschil tussen arm en rijk moet immers nog groter worden. Wie zich "diensten" kan permitteren zal hierdoor niet armer worden als hij hierbij geen belastingsvermindering meer kan krijgen.