De regels op school - vroeger en nu

[janssenskat]

Hallo,
mijn zoon Livio van 16 jaar moet een werkje maken over de evolutie van de schoolregels van 1900 - tot nu. De bedoeling was dat hij naar het rusthuis zou gaan om een paar mensen te gaan bevragen... maar ... corona. Mijn oma - zijn overgrootmoeder is 88 en heeft momenteel corona . Dus ik ben op zoek naar mensen die iets willen schrijven over hoe zij de schoolregels ervaren hebben van vroeger. De meest gekende regels kennen we vanop internet en boeken: stilzitten, de meester niet tegenspreken, niet praten, niet te laat komen, ... .
Maar kennen jullie specifieke regels van jullie schooltijd?
Ik probeer mijn zoon op te voeden door te praten met mensen, zo krijg je nog de beste en goede informatie. Maar deze keer zitten we wat strop, vandaar dat ik het via deze weg probeer. Ik wens jullie alvast hartelijk te bedanken voor de reacties! Hou het veilig en gezond !

[wardje]

Specifieke regels?? Wanneer is een regel specifiek?
Iedereen had zich te houden aan het schoolreglement en als ik me goed herinnerde hing doe achter glas naast het bureel van de directeur.
Een paar die er zeker uitspringen tov nu waren tegenspraak tegen de leraar werd niet getolereerd , in de klas niet praten als je niks werd gevraagd door de leraar , opstaan als de docent het lokaal betreedt , op tijd komen.
Discusie met de leraar (es) is nu algemeen .
Ja , er waren toen meer regels dan nu , er zijn veel meer versoepelingen .
Vroeger keek men op naar de leraar en had men er min of meer wat schrik van , zijn bureau stond ook hoger dan het niveau van de kinderen om te tonen wie de baas was.

[Dicksy]

Bij ons was vroeger op school een systeem in voege dat men nu het best kan vergelijken met een rijbewijs met punten dat in verschillende landen van tel is.
Het was een groene kaart met (ik dacht) 10 punten en elke regel die men niet respecteerde kostte je één of meerdere punten afhankelijk van de overtreding. Het was niet specifiek gebonden aan het schoolreglement maar de leraar in de klas of toezichthouder op de speelplaats kon je ook 'beboeten' naar eigen goeddunken, iets wat voor hem bv op dat moment niet door de beugel kon. Was je kaart opgesoupeerd dan had je zaterdagvoormiddag strafstudie aan je broek.
En nu ben ik niet zeker meer maar als je de kaarten te snel opstapelde kon je meerdere zaterdagen achter elkaar strafstudie aan je broek hebben.

[Wiana]

Wat mij te binnen schiet, is dat onze beentjes vastgebonden werden,
als we teveel zaten te wiebelen.
En als we teveel kwebbelden, moesten we tijdens de speeltijd met
een grote, rode tong rond de speelplaats lopen .
Dat zal wel in de kleuterklas/ lagere school geweest zijn,
maar ik vond het toch bijzonder vernederend !

[Prima Vera]

En ook niet te vergeten dat het onderwijs in een grote stad zoals Antwerpen héél verschillend was dan in de boerendorpen van vroeger én de kleine gemeenten. Hetzelfde als het gezag van een pastoor in boerendorpen én kleine gemeenten ook echt wel een verschil maakte. Toen in die tijd waren leraars én pastoors nog grote mijnheren die alles konden en mochten én de kindjes braaf moesten blijven zitten én vooral luisteren.

Ik ging naar een katholieke school in een grote stad én daar was het voor de nonnekes héél voornaam dat je vooral niet naar de straatarbeiders keek, ze mooi voorbij liep én ze liefst totaal negeerde. Je moest je maar eens verlagen tot het niveau van een straatarbeider, owee. En als je te veel babbelde werden we eens goed aan onze vest getrokken tot je mouw er bijna afscheurde. Dan mocht je uiteraard niet klagen. jaren '70-'75.

Ik denk dat dat nu heden ten dage toch wel veel meer op één lijn zit. Maar dat er geen respect meer is voor het onderwijzend personeel is een feit.

[Wiana]

Later ... een paar herinneringen :
Mijn middelbaar onderwijs heb ik in een internaat beleefd.
Vrij streng : zo moesten we elke morgen om 7 naar de mis in de
schoolkapel, mét een zwarte sluier.
Achteraf konden we ontbijten in een refter.
Brood, boter en koffie kregen we ; voor onze toespijs moesten we zelf zorgen.
Zo kregen we bv. een pot confituur, of choco, of ... van thuis mee.

Tijdens de weekdagen moesten we ons weekdaguniform aan.
Op zaterdag - na de middagstudie - moesten we in rijen én in ons
zondags uniform de controle van mère supérieure ondergaan.
Iets niet in orde betekende : niet naar huis, of op zondag vroeger binnen .

Telkens we de deur van onze kamer openden, rinkelde een bel
in het bureau van non die de wacht deed op de gang .
Eenmaal in je kamer, bleef je daar dus !
En elke morgen moesten we, om beurt, onze nachtemmer
ledigen in het toilet vooraan in de gang
- in stilte én onder het toeziend oog van de non -

[Prima Vera]

Dat zijn praktijken die al een geluk dezer dagen niet meer bestaan. 't Kan ook te streng zijn hé.

[Wiana]

Ja hoor, Prima Vera, zeker dat !

Het vreemde was, dat wij dat maar normaal vonden.
Toen was het wel zo, dat pa en ma het in alles eens waren
met de school .
Meer nog : een "nota" in ons agenda, was meteen een extra straf thuis.

Net zoals de studiekeuze ook daar pa en ma bepaald werd.
"Niet slagen" bestond ook niet !
Misschien waren we wel een beetje té gedwee vroeger ?
Maar nu is het toch ook verre van ideaal !

[E.T.]

Ja ma en vooral pa waren als het waren één met de school. Eventuele schoolstraffen werden gewoon verdubbeld

In de jaren zestig kregen we soms al eens op de vrije woensdagnamiddag strafstudie. Terecht of niet hé. Maar als we 't geregeld kregen hielden we dat thuis stil

Ook legendarisch waren de discussies over (te) lang haar van de jongens en de (te) korte rokjes van de meisjes. Zelfs bij de uniform rokken kom je de band dubbel, driedubbel plooien zodat het er toch een beetje "modern" uitzag.

Over je eerste jeans broek droeg je een rok!

En schrijven wat wij deden, niks voorgedrukte zinnen waar je op de puntjes één woordje moet invullen

[redpoppy]

lager school ( niet bij de nonnetjes) jaren '60

lange broek verboden voor meisjes , behalve als het vroor dat het kraakt en dan nog moest er een rok over.

[Wiana]

lager school ( niet bij de nonnetjes) jaren '60

lange broek verboden voor meisjes , behalve als het vroor dat het kraakt en dan nog moest er een rok over.

Zelfs leraressen mochten geen lange broek dragen ! Eenmaal gescheiden, mochten ze ook hun job
vaarwel zeggen !
Ik denk niet dat ik als leerlinge ooit een lange broek gedragen heb - en dan al zèker geen jeans ; dat was voor
"het werkvolk" - . Was dat dan geen gebreide kousenbroek onder onze rok ?

[Wiana]

Ook legendarisch waren de discussies over (te) lang haar van de jongens en de (te) korte rokjes van de meisjes. Zelfs bij de uniform rokken kom je de band dubbel, driedubbel plooien zodat het er toch een beetje "modern" uitzag.


En schrijven wat wij deden, niks voorgedrukte zinnen waar je op de puntjes één woordje moet invullen

Dat herinner ik me ook, E.T. Was het niet zo, dat wij op de knieën moesten gaan zitten om te zien hoeveel cm die boven de grond kwam ?

Invulboeken bestonden gewoon niet ! We kochten boeken van de leerlingen van het vorig jaar af.
Bovendien moest er altijd met inkt geschreven worden ; niet met balpen !

[E.T.]

Ja, eerst waren het die kroontjespennen, later 'Parkers' met inktpatronen.
En dan die inktwisser met 3 flesjes, heel handig om de D-T vouten te verbeteren

Ik schrijf nog altijd met een vulpen, een echte weliswaar

[Bert]

Ik herinner mij alles wat hier geschreven werd.
Maar wat ik mij vooral herinner uit het lager onderwijs is dat de leraars met de regel op onze kneukels kwamen slaan als we te veel babbelden of niet stil zaten onder de les.
Wie niet kon antwoorden op een vraag van de leraar werd als dom bestempeld en vloog met een paar rode ezels oren op, achteraan in het klaslokaal.
Dit was blijkbaar normaal toen.
Wat we ook hadden, dat we op zaterdag voormiddag naar school moesten.

[flupke2]

In de beginjaren 60 ging ik naar het college in Diest, toen nog geleid door priesters. Daar moesten we minstens 2 keer per week( op een werkdag, zon- en feestdagen telden niet mee) naar de mis in de eigen parochie, en na de mis moesten we bij de pastoor een stempel of handtekening gaan vragen op een soort " spaarkaart". En het hing van de willekeur van die pastoor af of hij tekende of niet. Die kaart werd geregeld gecontroleerd, en als men niet voldeed aan de vereisten begon het met strafschrijven. Gebeurde het te dikwijls kon dat tot strafstudie leiden.