De regels op school - vroeger en nu

[Bert]

En je zal er sterker dan ooit zijn uitgekomen. Bij mij was het enige dat mijn vader zich niet veel aantrok van wat in school gebeurde én zagen dat de cijfers eventueel slecht waren. Als hetgene jij beschrijft gebeurde hier ook (niet zo gewelddadig maar geregeld blauwe plekken) maar dan niet met betrekking tot de school. Maar vroeger ging dat er idd zo aan toe dat ouders hun frustraties uitleefden op de kinderen, die het dan mochten ontgelden. En natuurlijk word je met zo'n opvoeding rebels, kan niet anders. Alleen te hopen dan dat je er van geleerd hebt én je het zelf je eigen kinderen niet hebt aangedaan. Dat was bij mij in ieder geval een les, ik heb gezworen om het nooit te doen zoal zij én dat is gelukt. Ik haatte het vroeger om na school of werk naar huis te moeten, mijn zoon heeft dat nooit moeten vrezen.

Ik viel ooit (als ik een jaar of 7 was) in een brede diepe sloot.
Mijn vriend en buurjongen die een paar jaar ouder was kon mij er nog nipt uittrekken.
Kom ik thuis, kreeg ik nog slaag ook omdat ik in die sloot gevallen was en mijn kleren nat waren.
Ik zat altijd onder de blauwe plekken. En zeker niet van te spelen.
Alles was een aanleiding om mij een pak rammel te geven, maar dan ook alles!
Nam ik een koek uit de kast zonder te vragen, dan was het al van dat.
Nu zouden ze het kindermishandeling noemen.
Ik was altijd opgelucht als ik thuis kwam en hij gaan werken was.
Ik heb zoveel mogelijk vermeden om samen met hem thuis te zijn.
Dat is toch erg?

Wij hebben bewust gekozen om geen kinderen te hebben. Ik had geen vertrouwen in mezelf en wilde niet dat mijn kinderen zo opgevoed zouden worden.
Maar de kinderen en kleinkinderen van mijn jongere broer zie ik doodgraag.
Die mogen mij alles vragen en ik zou hen zeker nooit een tik geven.
Ook hun vriendjes vroeger die kwamen spelen, kon ik goed mee overweg en zou ik nooit aangeraakt hebben om te straffen.
Gelukkig ben ik niet zoals mijn vader.
Het schoonste is, mijn jongere broer heeft bijna nooit een tik gekregen.

[Prima Vera]

Ze zeggen altijd er moet respect zijn voor de ouders, akkoord maar het respect moet er ook zijn naar de kinderen toe. Is er van dat laatste geen sprake deugen de ouders ook niet. Ik herken een groot stuk vanuit mijn eigen jeugd. En ik werd gepest én op een gegeven moment heb ik ook een pakkerammel gekregen omdat ik mij liet pesten! Resultaat ... het pesten stopte niet, wel het vertellen thuis én ook mij zelf verdedigen in 't school. Klonk het niet botste het maar én met hun hoofd tegen de muur gingen ze hoor! Echt waar. Eén ding was het : school moest ook niet komen reclameren tegen mijn ouders, ze wisten direct waar ze stonden!
Wat zo'n ouders niet beseffen is met wat voor trauma's ze hun kinderen opzadelen. pas op ik heb altijd mijn eten gehad, mijn kleding gekregen maar van liefde en vriendschap was geen sprake. Ik ben blij dat ik het na 43 jaar huwelijk een héél ander verhaal daar tegenover kan zetten.

[doggy]

Mijn man vertelde dat hij ooit eens een non haar kap had afgetrokken en hij moest gans de voormiddag op zijn knieën blijven zitten vooraan in de klas. En toen zijn ma hem kwam halen kreeg ze ook onder haar voeten. Dan in het middelbaar moesten ze zowel 's morgens als 's middags hun handen op hun bureau leggen en nagels vuil dan klopte de schoolmeester daarop met zijn lat.
Wat weet ik zeker van vroeger.
Eerst het positive. Ik ben gehandicapt (geboren 1948) sedert de leeftijd van 1,5 jaar (polio). Eigenlijk heb ik daar toen als kleuter en het lager onderwijs geen enkel probleem mee gehad. Ik deed alle spelletjes mee zoals ik zelf kon zeker. Springen en lopen niet zoals de andere en niemand heeft daar ooit iets over gezegd. Pesten kende men toen niet.
En dan het negatieve. Toen ik 12 jaar werd, mocht ik van vader naar de O.L.Vrouw Presentatie om te leren om op een bureau te werken. Zo werd mij dat gezegd.
Op de Presentatie mocht ik nooit in de turnzaal omdat ik mijn schoenen niet kon uitdoen en geen turnschoenen kon dragen. Sport buiten mocht ik ook niet meedoen, want ik was toch niet zoals iedereen. Gezegd tegen moeder. Dat deed mij heel erg pijn.
En dan nog iets. Ieder jaar, één keer, kon men op school met de leraressen, vooral nonnetjes, komen "praten" over o.a. de punten die men kreeg. Waarom goed, waarom slecht.
Vader en moeder waren fabrieksarbeiders. Moeder reed daar met de fiets naartoe.
Men negeerde haar volledig want alleen mijnheer en madam doktoor, mijnheer en madam den apotheker, mijnheer en madam van die... of die... fabriek of van chique winkels enz... die werden aangesproken.
Moeder is geen tweede keer geweest. Ik ben daar maar gebleven tot mijn 6e jaar middelbaar.
Maar vergeten doe ik dat nooit.
Ik veronderstel dat nu iedereen toch gelijk behandeld wordt, zowel de ouders als de kinderen.
Dat was dus ook vroeger.

[Wiana]

Ik viel ooit (als ik een jaar of 7 was) in een brede diepe sloot.
Mijn vriend en buurjongen die een paar jaar ouder was kon mij er nog nipt uittrekken.
Kom ik thuis, kreeg ik nog slaag ook omdat ik in die sloot gevallen was en mijn kleren nat waren.
Ik zat altijd onder de blauwe plekken. En zeker niet van te spelen.
Alles was een aanleiding om mij een pak rammel te geven, maar dan ook alles!
Nam ik een koek uit de kast zonder te vragen, dan was het al van dat.
Nu zouden ze het kindermishandeling noemen.
Ik was altijd opgelucht als ik thuis kwam en hij gaan werken was.
Ik heb zoveel mogelijk vermeden om samen met hem thuis te zijn.
Dat is toch erg?

Wij hebben bewust gekozen om geen kinderen te hebben. Ik had geen vertrouwen in mezelf en wilde niet dat mijn kinderen zo opgevoed zouden worden.
Maar de kinderen en kleinkinderen van mijn jongere broer zie ik doodgraag.
Die mogen mij alles vragen en ik zou hen zeker nooit een tik geven.
Ook hun vriendjes vroeger die kwamen spelen, kon ik goed mee overweg en zou ik nooit aangeraakt hebben om te straffen.
Gelukkig ben ik niet zoals mijn vader.
Het schoonste is, mijn jongere broer heeft bijna nooit een tik gekregen.

Wat jij hier schrijft, Bert, is niet niets ...
Ik heb je "ervaringen" een paar keer gelezen,
maar weet eigenlijk nog niet hoe een mens hierop kan reageren !

Dat de ouders vroeger veel strenger waren en ook vaker
losse handjes hadden, is blijkbaar een feit ,
maar wat jij meemaakte is toch meer dan erover !!!
Dat dit zelfs tot gevolg had dat jullie geen kinderen hebben ;
daar wordt iedereen stil van !

En toch denk ik dat je net een heel goede papa was geweest .
Je broers kinderen en kleinkinderen hebben alvast een superlieve oom

[jeronimo]

Ik heb een verslagje gemaakt van alle klassen van kleuterschool tot het 8e studie??? jaar?
Indien er interesse is wil ik ze hier wel posten .

[Wiana]

Hey allemaal !
Wel heel blij met jullie reacties !! het helpt ons heel goed vooruit! Hartelijk dank !!!

Niet alleen janssenskat zou er heel blij mee zijn, jeronimo
Laat maar komen

[Prima Vera]

Ik heb een verslagje gemaakt van alle klassen van kleuterschool tot het 8e studie??? jaar?
Indien er interesse is wil ik ze hier wel posten .

Altijd plezierig om te lezen.

[jeronimo]

Zoals beloofd, een gedacht hoe we vroeger naar schoolgingen

Als vijfjarigen gingen we naar de kleuterschool bij de nonnekens, onze kledij bestond uit een korte broek, hemd ,gebreide pull en een zwarte voorschoot. In de winter droegen we lange gebreide kousen opgehouden door een kousenband.
We hadden een half uur te stappen, in de zomer ging het langs veldwegjes, eens het dorp uit deden we onze kousen en klompen uit en barvoets trokken we een spoor van stof tot boven onze kop.
Bij regenweer en in de winter volgden we de steenweg,
maar dan moesten we een "groot" meisje een handje geven, ge kon nooit weten of er een auto passeerde. tegen de regen droegen we een "capuchong" zoiets dat moeder zelf genaaid had van een water afstotende stof. De helft van de voormiddag ging voorbij met " bidden",wanneer de pastoor op bezoek kwam moesten we wel laten horen hoe goed we wel onze weesgegroet
kenden en was het echt een rockconcert, onze bezigheidstherapie bestond er in lappekes plukken
en papiertjes knippen voor de processie, soms mochten we zelfs matjes weven.
In de tweede kleuterklas stond er een zandbak met kabouters, huisjes en bomen,(om naar te kijken) natuurlijk mocht het telraam ook niet mankeren.
Op de speelplaats deden we spelletjes waaronder zakdoek leggen
(neusdoeksken achter 't gat) en kreupt deu, kreupt deu ,da voske go veu. Dat we tegen Brussel woonden kon ge op de speelplaats horen aan onze liedjes in het "Frans". Het ging van ; ron, ron makaron mé sesi a la mezon, mé sesi, mé sesa, atchie!
Ook; kaa jaté daa ma chambrette, ma chambrette doe lahoe.
jé fumé ên sigarette aa joua le piano, do, re, mi, fa, sol, enz
Achteraan in de klas stond er een pispotje en een kom water, wanneer er soms een "malleur" was voorgevallen kregen we van zuster Alfonsa een gebreide broek aangetrokken
Volgende keer gaat het over de jongensschool.

[Bert]

Dat dit zelfs tot gevolg had dat jullie geen kinderen hebben ;
daar wordt iedereen stil van !

En toch denk ik dat je net een heel goede papa was geweest .
Je broers kinderen en kleinkinderen hebben alvast een superlieve oom

Dank u wel Wiana
Ja hoor, ze weten wel waar ze moeten zijn.

jeronimo, ik ben wel enkele jaartjes jonger maar er zitten herkenbare punten in uw mooi verhaal.
De korte broek droegen wij tot in het 6e leerjaar.
We kregen pas een lange broek om naar de "grote" school te gaan.
Het pispotje in de kleuterklas was er ook niet meer, de klompen ook niet, maar we gingen ook te voet naar school, deden ook die spelletjes, en zongen ook uit volle borst voor de pastoor.....
Als de Sint geweest was moesten we iets meedoen naar school om te tonen wat we gekregen hadden.

[jeronimo]

1940, eerste studiejaar.!

Van bij zuster Alfonsa naar de grote school was wel een grote sprong,
Gelukkig had ik twee oudere broers die mij wel zouden verdedigen.
Ik zie hem nog vooraan in de klas staan, ne grote struise vent met een stem
precies of hij altijd kwaad was. Ja, meester “Jors”, iedereen beefde als hij zijn mond opendeed maar eigenlijk was hij nog zó gene kwaaie, het eerste werk was het uitdelen van schoolbenodigdheden.! ! te beginnen met een echte lei met zo’n houten kader rond ,nen touche(griffel) een pennestok met pen een gom en een carjon (potlood)
Dit alles werd veilig opgeborgen in ons pennendoos, sommigen hadden zo’n tweedekker,deze plooiden open en was er plaats voor kleurpotloden. Sommigen hadden ook reeds een scherper maar wanneer de potloodpunt afgebroken was stond de meester wel klaar met zijn zakmes. De gom kreeg een speciaal plaatsje in de doos.
Maar het bijzonderste van al; onze boeken, een gewoon - en schoonschrift en natuurlijk onze leesboek. Daar het al oorlog was en het goed papier schaars hadden we zo’n papier met wratten van gekapt stro, wanneer deze juist op de weg van de te vormen letter stond bleef de pen haperen met gevolg een inktvlek en een slecht punt voor orde en netheid. Onze leesboek, zo’n soort prentjesboek met links de afbeelding en rechts de tekst. Ik weet nog goed toen ik na een paar dagen thuiskwam en fier de eerste bladzijde kon lezen, of toch bijna, de hen noemde ik kiek en de laatste zin
“oom in de boot” kon ik er ook niet uitkrijgen, met de vinger aanwijzend zei ik
“ daar zit hem zie”. En dan was er ook nog onze “lat” waar in koeien van letters opstond” doe zoals de bij, doe zoals de mier, spaar! Gesponsord door A S L K
In die leesboek stonden er veel verhaaltjes en ook wel sommen. Ik dook zowat achter mijn “voorzitter” om toch maar niet hoeven naar het bord te komen, meester Jors had de kwade reputatie van iemand bij de oren te pakken en wanneer de som eindigde op nul en het was fout dan mocht ge u aan een bloedneus verwachten, nul, ge zijt ne snul en ondertussen duwde hij u er met de neus op.
De” vossen botj” een eerste klas vagebond, of was het maar een deugniet in alle geval moest de dokter komen, zijn oor hing er niet helemaal meer aan en …bloeden.!!!
In alle geval hij heeft ons leren lezen en schrijven., dat schrijven was maar met hanenpoten, spijtig is dat niet verbeterd en kan ik soms mijn gekriebel zelf niet lezen.
Onze leesboek; in het midden stonden er versjes waaronder: Bim bam beiren, Willem mag geen eieren, wat mag hij dan, spek in de pan , o wat lekker man.

Derde en vierde studiejaar of de overkant van de gang werd gegeven door meester
“ Jang “, broer van meester Jors, hij had thuis een tuinbouwbedrijf, was hij zó moe? in alle geval heb ik hem dikwijls met zijn kop op zijn lessenaar zien liggen.
Wat we er geleerd hebben weet ik niet meer behalve onze catechismus , als”brave” jongens??? moesten we de vragen met een sterretje van buiten leren,
Onze rekenboek, ik heb nooit geweten waarom hij zó dik was, het deel algebra en stelkunde hebben we zelf niet aangeraakt,’ n geluk want rekenen was niet mijn vak.
In onze leesboek stonden veel verhalen waaronder,” maak de koorden nat”, dit verhaal vertelde hoe het standbeeld van Brabo rechtgetrokken werd, toen de koorden op springen stonden en de omstanders dreigden te verpletteren riep er iemand, maak de koorden nat, deze begonnen te krimpen en het standbeeld en het volk werd gered.
Ook nog een passage uit Ernest Claas’ boek” Wannes Raps”.herinner mij nog het volgende; Uren zat hij daar kop voorover gebogen tot hij zich opeens oprichtte en zei; ‘k zal veur aa e schoen kernantje vangen en mé de kermes kraagde vaaif cens.
Volgende keer het 5e en 6 e studiejaar en de derde graad het 7e en 8 e studiejaar.

IK zie dat mijn verhaal wel gelezen word, dus zal ik maar voortdoen

[Wiana]

IK zie dat mijn verhaal wel gelezen word, dus zal ik maar voortdoen

Ja hoor, jeronimo, 't is heerlijk om lezen
Je bent een geboren verteller, me dunkt .
Ik kijk al uit naar het vervolg

[jeronimo]

5e en 6e studie?jaar
Sorry voor de nakomelingen maar die beroemde ( beruchte ) meesters.
Ze zijn er nu eenmaal geweest met hun kwaliteiten en gebreken.
De hoofd onderwijzer was titularis van het 5e en 6e, ’t was het einde van de oorlog
en van discipline was er helemaal geen sprake, waar hij uithing hebben we nooit geweten maar in de klas was hij zeker niet, waarschijnlijk op zijn duivenhok.
1944, de oorlog was voorbij maar de stemming was er nog, zo konden we kattenkwaad uithalen zoveel we wilden ( zie de topic “vlegelstreken”)
Onze dag begon met wachten op de meester, na een tijdje dook hij op, ondertussen hadden we al flink wat kabaal gemaakt. Hetgeen hij niet wist dat we hem zagen afkomen, het kopje van zijn hoed kwam bij iedere stap juist boven het muurtje dat de speelplaats scheidde van de tuin van het schoolhuis, iedereen stil op zijn plaats tegen hij binnenkwam en duidde hij iemand aan om de les op te vragen, gewoonlijk een lesje uit onze leesboek en enkele vragen uit de catechismus en als dat gedaan is
neem uw gewijde geschiedenis en lees ieder op beurt een lesje waarop hij verdween.
Zo herinner ik me nog zó levendig de afbeelding van Abraham en de brandende braamstruik, Daniel in de leeuwenkuil , Saulus die van zijn paard geworpen werd en
een stem die riep” Saulus, Saulus waarom vervolgd ge mij”.
En dan nog geen pater geworden ! ! ! ?
Rond 10.45 kwam hij gewoonlijk terug dit was het uur waarop de
inspecteur met de tram zou kunnen komen, dan werd er wat les gegeven, al wat we bij hem geleerd hebben gebeurde tot 11.45, daarna was hij weer weg met de woorden
vergeet niet te bellen om 12 uur. Wanneer we hem weerzagen,? In alle geval niet vóór 2 uur, was dat nu geen onbezorgde jeugd? Tegen de middag hadden we onze boterhammekes al binnen en konden we buiten de school gaan ravotten.
In 1944 hadden de Engelsen een opleidingskamp in ons dorp, wat kon er plezanter zijn dan met hun mee op oefening te trekken, lijk echte rekruten volgden we op een paar meter hun peloton tot we een paar honderd meter van de spoorwegberm kwamen.
Daar kwamen ze in actie, beginnen met een rookgordijn en dan maar vooruitlopen, laten vallen schieten vooruitlopen, weer vallen en schieten en wij maar volgen zoals
echte infanteristen, wanneer de oefening gedaan was konden we de niet afgevuurde kogels oprapen en met het poeder bommen en raketten maken
Toen de soldaten weg waren hadden we andere uitdagingen maar op de koer werd er ’s middags niet gespeeld, de bossen in de omtrek hadden ook hun aantrekking,
waren we om 1 uur in de klas,? Neen, waarom, de meester was er toch niet.
Wat we er eigenlijk geleerd hebben buiten onze gewijde geschiedenis, awel ik weet het niet,‘t was daarom dat velen na ’t vierde jaar naar Brussel trokken waaronder mijn twee broers, niet dat ze slimmer waren maar wat zouden ze daar met zo’n deugniet beginnen.Sommige ouders trokken hun kinderen ook weg wegens de dorpspolitiek.

Volgende keer over ‘t 7e en ‘t 8e ! !

[Wiana]

Jullie hadden het toch veel leuker,
waren jullie veel vrijer dan wij,
als ik zo lees, jeronimo !
Misschien hebben wij daar de gevolgen van moeten
dragen en werd het voor ons opeens (té) streng ?
En toch hebben alle generaties knappe
koppen voortgebracht ...

Gevonden hoor sappige herinneringen, inderdaad
viewtopic.php?f=1&t=103839&sid=8d02d7c1 ... e0eba501f8

[doggy]

jeronimo moest ge'r een boek over schrijven, ik zou hem zeker kopen.
Doe zo maar verder.

[jeronimo]

Een boek schrijven ? ? ? verhalen schrijven is wel gemakkelijker hoor.

Meester Stany ( 3e graad)

1945/1946, 7e studie? jaar
1946/1947, 8e studie? Jaar
Zoals de meeste scholen op het platteland kwam er van lesgeven niet zoveel
terecht. Zo kwam het dat na het zesde jaar velen naar Brussel trokken ,
met een diploma van het middelbaar was men al een dikke piet en kon men
overal terecht, ja gewoon bureelwerk kon men al na het lage middelbaar.( 15 jaar)
Zij die bleven waren veel jongeren die het studeren niet zagen zitten en op 14 jaar
naar de fabriek trokken of om op het ouderlijk bedrijf te werken.
Anderen wilden een vak leren en in die tijd zag men er het nut niet van om eerst
wat algemene kennis op te doen.
1 September 1945, de oorlog was gedaan maar iedereen droeg nog de sporen
van 4 jaar bezetting en ontbering, de bevoorrading kwam stillekens aan op gang
en het ergste leed was geleden.
Neen geen overvolle klas meer, de twee studiejaren samen nog met vijftien,
nu kon de meester die uit het verre Limburg kwam overgewaaid maar wel een echte
van bij ons was werk maken van zijn leerlingen, alhoewel op een heel speciale manier.
Voortaan geen boekentassen meer, zijn leuze was; ik zal van jullie mannen maken
die hun boterham waard zijn, al was het hoofddoel ons in de tuin laten werken om een
centje bij te verdienen en zijn negen kinderen wat extra te kunnen geven
Het vorig schoolhoofd had de tuin werkelijk laten verwilderen en de netels en bramen
groeiden tot vensterhoogte, onze tweede schooldag trokken we met schop of hak
de schoolpoort binnen en of we beziens hadden. ! in de voormiddag werd er les gegeven
ieder op eigen tempo, we moesten zelfstandig leren werken onze opdracht was een
plakboek samenstellen. In die tijd kon men in bijna alle winkeltjes postkaarten kopen over
de bezienswaardigheden van het dorp. Zo reden we per fiets naar de naburige gemeenten
om een paar kaarten waar we dan in een encyclopedie de gegevens gingen opzoeken,
zo noteerde men het aantal inwoners hoogte boven de zeespiegel, en de bijzonderste activiteiten.
In de kranten werden verschillende voorvallen waaronder vliegtuig verongelukt in,
gewoonlijk ergens een stad in Duitsland, ja zelf een auto-ongeluk stond er met foto en alle
bijzonderheden bij.
Zoals nu moest toen ook een krant ‘vol’ staan. Was de communicatie in die tijd nog niet zo vlug
het kwam toch in de gazet, soms met acht dagen vertraging Ik herinner mij nog een foto
van de uitbarsting van de Etna., zo kon men ook inlichtingen uit het buitenland opzoeken.
Ja die boekdelen van de encyclopedie werden druk gebruikt, als wiskunde hadden we de
opdracht van het invullen van een belastingaangifte en het berekenen van het te betalen bedrag.
De oudere mensen zullen zich wel die gele smalle en lange papieren herinneren op de achtenkant
stond de ganse uitleg over het hoe en waarom, zo kregen we het te betalen bedrag volgens
inkomen, personen ten laste, werkman of zelfstandige, eventuele aftrekken als opgave en dan maar beginnen tellen en aftrekken., als” zelfstandig werken” hadden we ook een werkboek waarin ook stond hoe men te werk moest gaan om te steriliseren hetgeen we dan ook deden en zo kon de meester met zijn kroost de ganse winter producten van onze noeste
arbeid eten, van efficiëntie in het onderwijs gesproken.
Die lonende tuin is er wel niet vanzelf gekomen, na dat het meeste onkruid netels en bramen gekapt waren werd er na het drogen een groot vuur gemaakt, dan kon het zware werk beginnen, de grond werd twee steken diep omgegraven ( zo’n 50 cm) waarbij de ondergrondse onkruidwortels er uit gehaald werden. De verwaarloosde bomen kregen een snoeibeurt , aardbeien werden geplant, alle soorten groenten werden in het najaar resoluut in steriliseerbokalen gestopt, kwestie van wintervoorraad voor zijn kroostrijk gezin
De schapen hadden ook hun plaatsje gekregen in de weide, ’s morgens werden ze uit de stal
gehaald en konden ze vrij rondlopen,soms werden ze gebonden want een van de bomen was onze openluchtklas
Ik weet nog goed, ‘t was zomer, stikheet en franse les onder onze boom, we zaten in een ronde, en ieder moest een zinnetje trachten te zeggen, de ene een vraag stellen en de volgende antwoorden waarbij hij ons natuurlijk moest helpen; toch heb ik genoeg frans geleerd om mijn plan te trekken in een Franstalige vakschool . Ja we waren echte boeren, zo hadden we een perceel bieten staan die dringend aan een hakbeurt toe waren, met lange trekken ging dat vrij vlot, we kampten immers om eerst op het einde van de rij te zijn tot mijn vriend per malheur aantal planten raakte, geen nood we planten ze weer zo zal de meester niets zien,, dachten we, een paar dagen later werden we op het veld geroepen met de vraag” wat is hier gebeurt”, als boerenzoon had ik er wel een antwoord op” meester ze zijn afgebeten door de kalander ( een kever die wel eens de wortels van planten aantast)
haaa, ik dacht, ja ik dacht .allé ’t is goed.
Eens hadden we kersen geplukt waarmee we ’s anderendaags naar de markt gingen,
toen de markt al gedaan was stonden we daar nog met onze kersen, toen mijn vader langs kwam en vroeg“zijn uw kersen nog niet verkocht” neen niemand heeft iets gevraagd
.’k zal ik ze voor jullie verkopen,hij sprak een handelaar aan en we mochten ze gaan leveren
in een café waar de brave man zijn depot had, alle centen goed geteld en tot de laatste centiem aan de meester gegeven,
neen er kon geen limonade af. Toen we de krieken moesten plukken kwam er een oorlog van,
de krieken vlogen in ’t rond toen hij er op uit kwam, als straf moesten we na ’t school deze
ontpitten om in bokalen te steken.
Neen ik was er niet bij toen hij een paar leerlingen met een schaap naar de bok stuurde hetgeen door de politiek op een rel uitdraaide. Wetende dat wij een onherstelbare achterstand in de vorige jaren opgelopen hadden heeft hij zich aan zijn belofte gehouden.
“ Ik zal van jullie mannen maken die hun plan in het leven zullen kunnen trekken.”