Vroege vogels

[hermano]

Innige deelneming TLL.

[telloorlekker]

Allen bedankt voor de condoleances. Van een kant is er droefenis om het heengaan van het oudste overgebleven lid van de familie, maar anderzijds een opluchting omdat het eindelijk voorbij is. Al jaren zaten we met de vrees dat eenmaal die dag zou komen. Het was er nochthans niet aan te zien ondanks de gezegende leeftijd. We waren aldus wel voorbereid. De enige ziekte waaraan ze van ons is heengegaan, is een ziekte die ieder van ons zich opdoet van het ogenblik dat men voor 't eerst het licht aanschouwt: leven. Maar 't zat wel in de familie, haar moeder heeft het zelfs nog meer dan 10 jaar langer volgehouden; zij was 106 toen ze heenging. Dat belooft, de oudste dochter is nu al meer dan 70; dus 't zit eraan te komen dat wij daar binnenkort hetzelfde mee zouden kunnen ervaren. Hoewel vader en schoonvader destijds werkzaam waren in en voor het ocmw, heeft geen van onze ouders rust genoten in een van die instellingen. Wij zijn, wellicht, nog van de oude stempel; hier wordt het einde afgewacht binnen huiselijke kring. Misschien is dat wel de oorzaak van het lange aanslepen van het verouderingsproces. In een rustoord of home kwijnt men stilaan weg als een van de partners je is voorgegaan. Maar thuisverpleging kent ook zijn prijs. Als kind moet je dan steeds paraat zijn, en verlof nemen zit er dan ook praktisch niet in; voor een paar dagen kun je wel een oppas inhuren, maar daar blijft het dan ook bij.
Misschien kunnen wij nu -eindelijk- eens goede sier maken, als eenmaal de zwarte-broodsweken achter de rug zijn.
TLL

[Tilly]

Rouwregister bij het overlijden van de schoonmoeder van Telloorlekker

[Gast]

Onverwachte gebeurtenissen in ons leven, zoals werkeloosheid, invaliditeit en sterfgevallen kunnen ons leven totaal op de kop zetten. Alle toekomstdromen spatten uiteen als een zeepbel. De mooie toekomst wordt een onzekere toekomst. Onze blijheid maakt plaats voor teleurstelling. De kreten 'positief denken' en 'loslaten', betekenen nog maar weinig. Mensen kunnen soms opstandig worden en heftig reageren als anderen hen trachten te helpen in een dergelijke situatie. Het is ook niet makkelijk om met tegenslagen om te gaan. De tegenwoordige mentaliteit van ‘ieder voor zich en God voor ons allen’ maakt het vaak nog moeilijker.
Wij mensen zijn altijd op zoek naar ‘zekerheid’. Wij hebben steun nodig, een houvast, omdat ons vertrouwen erg klein is. Als alles zijn gangetje gaat dan ontlenen wij kracht aan datgene dat ons omringt. Wij voelen ons sterk en vol zelfvertrouwen, misschien zelfs zelfvoldaan.
Wij maken graag lange termijn plannen en wij zullen die dan ook meteen goed verzekeren, zo ‘zeker’ als wij zijn van onszelf. Wij hebben doorgaans weinig vertrouwen in Gods voorzienigheid. Neen, wij houden het liefst alles in onze eigen handen. Dan kunnen wij alles controleren in ons leven, althans zo denken velen.
Heel vaak moeten wij constateren dat de zekerheden waar wij achteraan holden, als een fata morgana oplosten, nét voordat wij deze bereikten. Als onze zekerheden bedreigd worden en wij weer gedwongen worden ons aan te passen en misschien zelfs te vechten voor ons plekje, dan is het snel gedaan met ons zelfvertrouwen. Wij worden humeurig, verliezen onze zelfbeheersing en tonen daarmee onze zwakheid en geestelijke onvolwassenheid.
Als later alles weer een beetje is genormaliseerd, dan blijkt bijna altijd dat deze gebeurtenissen ons leven verrijkt hebben in geestelijke zin. Heel vaak komen mensen sterker en strijdbaarder uit zo’n proces tevoorschijn.
Soms moeten wij nu eenmaal gedwongen worden om te veranderen, om ons leven anders te gaan zien en anders te gaan leiden. Hoe vaak zien wij niet dat mensen die een druk leven geleid hebben en een overvolle agenda hadden, met verdriet en tranen terugkijken op die drukke tijd. Die drukke tijd die hen de tijd ontnam om met de werkelijk belangrijke zaken bezig te zijn, de echte vriendschappen, de emotionele verbondenheid met de partner, kinderen en andere mensen om hen heen. Emotionele schade die misschien nooit meer te herstellen is. De herinnering aan het verleden moet zo vaak met veel tranen worden schoongespoeld.
Laten wij ons dus meevoeren op de levensstroom. Natuurlijk moeten wij vooruit denken en zorgen voor de toekomst. Dat doen de dieren ook voor de winter. Zij treffen voorzorgsmaatregelen en leggen voorraden aan.
Maar het is niet verstandig om alles te willen plannen, alles te willen regelen en alle risico’s te willen uitsluiten. Het leven is méér dan zoveel mogelijk geld verdienen en materie verzamelen.
Besef steeds dat God beschikt en dat ons leven voor een groot deel is voorbestemd. Het leerplan des levens, onze blauwdruk van het leven is gepland. Onze vrije wil geeft ons echter de mogelijkheid om keuzes te maken. Wij kunnen kiezen iets te doen of na te laten, onze levenslessen te leren of ons te vermaken.
Om met Schopenhauer te spreken, wij zijn vrij te doen wat wij willen, doch wij zijn niet helemaal vrij te willen wat wij willen.

[telloorlekker]

Sommige vogels zijn vroeg, véél te vroeg. Er zijn er zelfs die te vroeg vertrekken, en die men nadien niet meer terug ziet. Zijn er die elders een ander leven leiden, of zijn er die het tijdelijke met het eeuwige hebben verwisseld ? Maar ook vogels moeten hun naam gestand doen, om het voortbestaan te verzekeren moeten ook zij "vogelen"... En zoals met alles, begint ook hun bestaan met een ei. Geen levend wezen kan zonder ei; het omhulsel kan wel verschillen naargelang de soort, maar men moet er eenmaal uit. Ik zou me kunnen vergissen, maar er zijn zelfs soorten die nooit uit hun ei, uit hun schelp komen. Zij die zich liever gedekt houden, en figuurlijk dan nog -zelfs op latere leeftijd- een harde bast overhouden. Je kent die figuren allicht wel, van buiten stoere binken maar binnenin zacht als een lammetje. Alleen, om die schaal open te krijgen is flink wat hulp nodig. Met hand- en spandiensten krijg je zelfs die harde schaal niet verwerkt, maar één lief of sentimenteel woordje en de kelk ontvouwt zich als de blaadjes van een bloem. En meestal komt dan wél de mooiste schoonheid naar voren, dikwijls zelfs mooier dan van hen die bij het eerste ochtendgloren al de zon hadden gezien. Want zij met een harde bolster hebben meestal de mooiste vruchten, het beste resultaat. Maar zoals je vroege vogels hebt, zo heb je ook nachtraven. Zij die met weemoed aan dat omhulsel denken, dat omhulsel dat hen zo beschermde. Misschien daarom dat zij de duisternis opzoeken om zich geborgen te voelen. Of uit vrees dat anderen zouden kunnen zien van welk soort eischaal ze zich ontdaan hebben. En toch leven nacht- en dagvogels vreedzaam onder elkaar. Slechts enkele momenten van de dag verraden zij hun ware aard. Maar één ding moet ik ze nageven, die nachtraven... zij zingen nooit !
TLL

[Tillie]

Een mens is soms zo bang om zich kwetsbaar op te stellen. Vooral als hij vroeger al eens werd gekwetst. Hij likt zijn wonden en denkt. Ik voortaan niet meer. Hij steekt zich dus weg achter zijn façade. Bouwt een stevige palissade om zich heen. Denkt te kunnen ontsnappen aan de pijn van het leven. Omgordt zich met harnas en wapent zich met een speer.

[telloorlekker]

De huismus... men zei dat die verdwenen was. Wel, dan zijn ze terug. Althans die gevederde vriendjes. Op een uitzondering na zit ik al jaren opgeschept met een huismus; je krijgt ze de deuren niet uit !
Eenieder die ik op mijn dagelijkse ronde tegenkom, vraagt me meermaals of ik nog wel getrouwd ben; men ziet mij meestal steeds alleen op de wandel.
Maar sinds een paar dagen heb ik 's morgens gezelschap. Op de dakrand zit er eentje meewarig te tjilpen; als ik het dakraam opendoe vliegt ze (veronderstel ik toch) niet eens op. Mussen zijn, dacht ik, toch schuwe beestjes. Niet zo brutaal als merels of kauwen, maar wel -denk ik- intelligenter. Ze kunnen "tellen". En meestal weten ze ook voor wie welk getal is. Niet dat ze de cijfertjes op de vetbol kunnen lezen, maar het aantal graantjes of korreltjes dat voor hen is klaargelegd wordt oordeelkundig benaderd. De ene groep zal niet makkelijk bij de andere gaan pikken. Maar mijn dakrandmus is daarbij nog een gewiekste, waarschijnlijk wil ze gaan nestelen en aanziet ze mijn baardgewas als mogelijk toekomstig nestmateriaal. Zo dicht, dat ze mij een kusje zou geven, heeft ze zich nog niet gewaagd. Maar aan haar blik te zien, zou ze het misschien wel aandurven. Nu, ik was me ook regelmatig, dus de worm in mij... daarin zal ze zich waarschijnlijk nog niet vergissen. Daarom denk ik ook dat ie van het vrouwelijk geslacht is; een mannelijke laat zich makkelijker door het te verorberen misleiden. Ik zie er toch niet appetijtelijk uit, dus dat zal ze dan wel vergeten.
Onder de pannen heb ik ook jaarlijks terugkerende bezoekers, de kriekenplukkers. Deze bevuilen mijn dakranden en laten een wit pasta op het dakvenster achter. Onopgevoed die spreeuwen. En hun geluid is ook al niet zo genietbaar, heel de dag schor krijsen onder die ene losgewaaide pan; net of ze eten alleen maar zandkorreltjes en af en toe een schuurpapiertje. Nee, geef mij mijn musje maar; ze zit er warmpjes in en haar veertjes flapperen af en toe door een windvlaagje, net of ze rilt.
Ze mag ook binnenkomen, maar ik vrees dat ze tussen al mijn rommel hier de weg terug niet meer terugvindt. Van dat beestje heb ik geen schrik dat ze mijn omgeving beklidderd met haar uitwerpselen; zij weet tenminste haar staartje over de rand te houden bij het beoefenen van haar deugd.
Zal ik nog een extra pan oplichten ?
TLL

[telloorlekker]

Ze zijn weer terug. De hele familie lijkt niet meer aanwezig. Het kwalijke geurtje dat ze vorige lente hebben achter gelaten, deed me vermoeden dat een van hen het niet gehaald heeft; zijn lente heeft hij onder dak gelaten. Gewiekst gespikkeld gevleugelte werd onder de lat weggemoffeld; die ouwe lui hebben geenszins op de attentie van hun gastheer gelet. Nog een zo'n sterfgeval en ik sluit hun appartement. Maar deze keer mogen ze nog wel gebruik maken van hun gratis onderdak. Hun guano zal ik bij een andere gelegenheid nog wel verwijderen, ze mogen nu nog genieten van hun nestgeuren; maar nogmaals, schuiven ze hun achterblijvend kadaver weerom een lat lager, dan zal het hun laatste plezier geweest zijn. Ik heb, hoop ik, in de toekomst een iets milder huurder; het kleine dak- ofte huismusje dat me 's morgens telkens wakker maakt. Vermoedelijk is de hele familie reeds op bezoek geweest; onwetend hiervan hoorde ik gisteren een heel concert getjilp via de dakpannen. Ik zal er een van de dagen eens op letten of er geen strijd is tussen dat verloren gewaand ras en die dakschijters van weleer. Spreeuwen zijn er genoeg zolang er fruitbomen zijn, maar huismussen worden alsmaar schaarster... dus die moet je koesteren. Zullen we dan maar doen hé...
TLL

[telloorlekker]

Het gebeurt; ik ben klaar wakker. Al meer dan een half uur zit ik naar dit scherm te kijken, overlees een aantal topics en vat dan maar een cursiefje aan. Waarom ik rond twee uur vanacht wakker geworden ben ?
Gisteravond was er, alweer, geen interressant programma op de tv; aan soaps en reklame heb ik op het late uur, 10 u, geen boodschap. Na gezapt te hebben tot mijn vingers kramp kregen, ben ik dan maar vroegtijdig naar bed gegaan. Nu is het meestal zo, dat ik na de eerste vier uur inslaping, voor een kleine boodschap er weer terug uit moet. Was daarstraks dus ook weer het geval. Kroop daarna naast mijn ronkende halve trouwboek, maar kon na 10 minuten mijn draai niet krijgen; de fut was eruit. Soms tracht ik die interludiums op te vullen met een kopje warme chocomelk; dat helpt wel eens. Maar deze keer lukte dat niet en ben dan maar, in plaats van de nachtprogramma's te gaan bekijken een aantal trapjes hoger gegaan, naar mijn shack. Een druk op de knop volstaat om én scherm én processoren te activeren.
Het valt mij wel op de laatste tijd, dat ik vrijwel de énige ben die actief blijkt te zijn in "columns & kolder". Zou de komende lente de trekvogels in de senioren aangezetten om niets nieuws meer in te brengen ?
Laat het dan maar liever terug herfst of winter worden. Die donkere dagen brengen misschien ook soelaas. En waar het donker is, kan ik misschien weer de slaap hervatten; dus stap ik maar weer eens op, richting beddebak... Welterusten...
TLL

[carmen]

Beste man,niet moedeloos worden Ik lees al lang je schrijfsels,heb zelf dat talent niet,maar ik lees graag de interessante manier waarop je alles zegtj

Zoals ji ben ik ook geen slaper en lig naast een kalme snurker,die het dubbel van mij slaapt .Niets aan te doen
Msschien toch een troost voor jou om verder te doen

[ED.]

Er zijn geen zekerheden meer in het leven. Nu hoor ik daar zeggen, dat Jezus wel eens zou kunnen getrouwd geweest zijn met de naamgenoot van zijn moeder,Maria die eigenlijk Magdalena noemt. Straffer nog, dat hij wellicht nog broeders had ook! Het is dus niet uitgesloten, dat er ergens onder ons nog Nazarthen rondlopen die in rechte of kromme lijn afstammen van de broeders van Jezus. Het zou mij geen snars verwonderen dat er ook eentje in ons Nazareth woont .Via Google ben ik eens gaan zoeken naar de geschiedenis van deze Vlaams gemeente,maar heb nergens een waterskiër, (lees: loper) kunnen terugvinden, laat staan, dat er daar enig bewijsbaar mirakel of wonder is gebeurd. Nu zijn ze daar in Rome kwaad omdat er eentje hun boekje heeft opengedaan. Maria was getrouwd met een dopper en Jezus was niet vies van de vrouwkens......en dan? God heeft ons geschapen naar zijn evenbeeld en, wij zijn er ook niet vies van! (geweest). Waarom zou dan zijn zoon, die ook van vlees en bloed was, zich de geneugten moeten hebben ontzeggen?

De Paus, dat is tenminste de slimste van allemaal! Die zwijgt de laatste dagen in alle talen! Ik vermoed wel, dat hij een of andere kardinaal een wenk heeft gegeven om dat boek "Da Vinci code"als leesvoer te laten afraden. Dat doet mij terugdenken aan het boek "De Papenspiegel"ook zo een indexgeval dat ik tientallen keren gelezen heb en maar éénmaal uitgeleend. Die ontlener, waarvan ik de naam vergeten ben, moet een zeer gelovig iemand zijn geweest, want dat boek, dat heeft hij mij nooit teruggeven! Neen, er zijn geen zekerheden meer in het leven. Zelfs mijn toetsenbord werkt tegen. Ik ben zeker, dat ik de "B" heb ingetypt en op mijn scherm verschijnt de letter "A" van Alzheimer. Zou het dan toch waar zijn, dat teveel internetten gevaarlijk is voor de grijze massa, of is het gewoon mijn toetsenbord dat versleten is?

[telloorlekker]

Maar goed dat er TV bestaat; ik zou anders nooit geweten hebben wat voor tronie die dogmagelovige kardinaal gehad zou hebben. Nu ik zijn uiterlijk gezien heb, lijkt het mij voor de hand liggend dat die zoiets zou uitkramen. Het zegswijze "aan zijn uiterlijk, ken men zich vanbinnen" is nog maar eens bewaarheid. Die man kon, nog voor hij tot priester werd gewijd géén vrouwtje aan de haak slaan; da's nu wel zeker. Vandaar waarschijnlijk dat hij ook een afkeer heeft van de huidige media die zoveel aandacht schenken aan wat publieke vrouwen met hoogwaardigheidsbekleders uitspoken. Zolang hij maar de rok draagt, zal hij al wat hem na-aapt van de dam grazen. Het verwondert mij dat ik hem niet eerder heb gezien want hij heeft waarschijnlijk nog meer van die pijnlijke invallen gehad. Moest ik en hij -die kardinaal- ten tijde van Jezus geleefd hebben, ik zou hém in plaats van Christus aan het kruis nagelen.
Ja, Jezus had broers en een zuster. Zo staat het toch in dat verfoeilijke boekske én in het Latijn nog wel. Het zijn de Vatikaanse vertalingen die op niets trekken; dát zou men eens onder handen moeten nemen. Zij hebben in die vertalingen gecensureerd van men kan niet meer. Om gelovig te zijn diende men enkel dogma's te kennen, maar de waarheid omtrent Christus en zijn volgelingen "Hola!".
Nu er ene uit zijn strafstudie heeft gepraat, gaan de poppetjes aan het dansen. Het wordt hoog tijd dat men zich daar in Rome eens bewust zou worden van de verwerpelijke woorden én daden van die kardinalen.
Heel die hetse om dat boek, doet me denken wat de moslims ook al is overkomen naar geschriften van ene Salman Rushdi.
Waarheid lijkt alléén voor geletterden en intellectuelen te bestaan; het plebs moet dom gehouden worden; de schrik voor de rebellie vertroebelt het helder denken.
Maar wij blijven niet dom...

[telloorlekker]

Sta ik net op, het eerste berichtje komt dan al van Pascal. Lag die waarschijnlijk al op vinkenslag ( ) omdat ik nu eenmaal vroeg uit de veren ben ? SeniorenNet voert blogs in.
Als tweede in de rij, zoals hij schrijft. Van die eerste heb ik vroeger al eens geproefd; en ik moet toegeven... voor mij werd dat een flop. Ik heb me daar dan ook op uitgeschreven. Want wat kan ik dan al meedelen dat anderen al niet weten. Trouwens een website onder vorm van blog, is niet eens hetzelfde als een forum gelijk "columns & kolder". Wil ik mijn gal kwijt, kan ik me hierin beter uitleven dan in een blog.
De waarheid achter een blog is dat je die site voor jouw persoonlijk kan benutten; maar wie kent "jouw" ? Je hele privacy te grabbel gooien is nu net dat ietsje teveel dat mij door een wetgever wordt weerhouden.
Wil ik echter rotzooien, ja dan kan een blog interressant zijn; maar dan moet je ,veronderstel ik, wel héél laat op den boemel zijn geweest en nog vlug iets op internet willen neerkribbelen om de bits en bytes te doen aangroeien.
Nee, daar bedank ik voor; ik ben google niet. Want eigen website (onder een blog dan nog wel) is niet zo eenvoudig terug te vinden, als je een bepaalde persoon op het oog hebt. Typ bijvoorbeeld maar eens "blog.janjansen" in, hoeveel jan klaassens zal je dan tegenkomen ?
Zo interressant vind ik dat trouwens niet, ik kan beter reklame maken voor een welbepaald forum binnen SeniorenNet dan mij moe te gaan maken om mijn blog wereldkundig te melden. Trouwens wie ben ik ? Een ouwe knar met een droge lever...
Zou een blog daaraan kunnen verhelpen ?
TLL

[hermano]

Telloorlekker, misschien als je een blog opstart over alles wat met bier te maken heeft, geschiedenis, smaak, waardering, klassement, etiket? Is dat geen hulp voor een droge lever of misschien voor anderen met hetzelfde probleem? Met degenen die op die blog reageren en een beetje zinnige praat verkopen, de kenners m.a.w., kun je dan zelfs een bierclub oprichten die in de streek van elk lid regelmatig streekbieren gaat proeven? Droge lever? Op termijn klinkt dat meer naar levercirrhose?

[telloorlekker]

Hermano... om cardiologische redenen heb ik "bier" moeten afzweren. Niet alleen dat maar ook andere nostalgische gewoonten heb ik moeten afleren; en dan te bedenken dat ik destijds nog lid was van "De objectieve bierproevers" ! Het hele land afgeschuimd om net die biertjes te proeven die nog niet voor de normale consument beschikbaar waren. Er moest toch een quotering op dat drankje genoteerd worden; kijk, proef en vergelijk en geef daarna je eigen mening. Ken je dat ? Zoals bij koffieproevers, het lekkers uitspugen na je tong, gehemelte en lippen te hebben bevochtigd. Je mening neerschrijven in een tien-punten-plan en diezelfde mening tientallen jaren nadien nog zien verschijnen op de reklamefolders voor dat godendrankje. Het was toen niet bij "proeven" gebleven. Heelder vaten werden toen soldaat gemaakt; de gevolgen bleven niet uit. Volumineus toegenomen, een nier- en leverkwaaltje dat je tikker aantast overgehouden; om van de zwaarlijvigheid nog maar te zwijgen. Dus daaraan waag ik geen blog meer, het zou mij nog als blok aan mijn been achtervolgen... en voor bajesklant kan ik al lang niet meer voldoen...