Verder afdwalen
-
zandmannetje - Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
- Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners
oppervlakte cirkel = S x S x 22/7
0,57m.x 0.57m.x 3,14 = 1,020186 vierkante meter.
Wat maar eens bewijst dat ik niet altijd geslapen heb op school...
0,57m.x 0.57m.x 3,14 = 1,020186 vierkante meter.
Wat maar eens bewijst dat ik niet altijd geslapen heb op school...
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Wat ik al vermoedde Zandmannetje. Een speling van 0,02 m² mag het hebben hé... een metsershaar is tenslotte ook ong 7 cm lang... 
-
socrates - Lid geworden op: 05 nov 2005, 19:32
- Locatie: EUROPA
Was dit als doordenkertje bedoeld ?telloorlekker schreef:Ik sta nogal sceptisch tegen voornoemd boorgat van 114 cm, dat dit juist een vierkante meter zou uitmaken. Ik wil me er niet in laten verdwijnen, ben tenslotte geen sceptische put...
Nochtans in wat je hier zegt zit heelwat sCeptisisme... tenzij je natuurlijk septische put bedoelde
Laat het middel nooit het doel vervangen !
-
socrates - Lid geworden op: 05 nov 2005, 19:32
- Locatie: EUROPA
In de wiskunde is een ring een algemeen begrip van verzamelingen waarbinnen men kan optellen en vermenigvuldigen volgens bepaalde, voor velen natuurlijk regels.zandmannetje schreef: Zoals het volgende: het kleinste kind kent toch het verschil tussen een vierkant en een cirkel?
Zo'n vierkant podium, met dikke koorden afgebakend, waarop boksers mekaar partij geven, waarom wordt dit dan een boksring genoemd?
Bij mijn weten is een ring altijd rond, of dwaal ik hier?
Laat het middel nooit het doel vervangen !
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
De bedoeling was in te spelen op die spraakverwarring van Zandmannetje. Het begrip "sceptisch" werd hierin in twee betekenissen omschreven... "sk" is niet hetzelfde als "sc" in de uitspraak...socrates schreef: Was dit als doordenkertje bedoeld ?
Nochtans in wat je hier zegt zit heelwat sCeptisisme... tenzij je natuurlijk septische put bedoelde
Zo heb ik bv. ook iets in de zin van het gebruik van "tandprotese", het vals gebit. Je zou het filosofisch kunnen benaderen; is het "ik heb gebeden" of "ik heb gebit"... beiden in de zin dat ik mijn tanden heb gebruikt om liturgische tekst hardop te zeggen.
Doordenken mag, maar 't kan ook "kolder" blijven hé...
-
socrates - Lid geworden op: 05 nov 2005, 19:32
- Locatie: EUROPA
De bedoeling was in te spelen op die spraakverwarring van Zandmannetje. Het begrip "sceptisch" werd hierin in twee betekenissen omschreven... "sk" is niet hetzelfde als "sc" in de uitspraak...telloorlekker
Zo heb ik bv. ook iets in de zin van het gebruik van "tandprotese", het vals gebit. Je zou het filosofisch kunnen benaderen; is het "ik heb gebeden" of "ik heb gebit"... beiden in de zin dat ik mijn tanden heb gebruikt om liturgische tekst hardop te zeggen.
Doordenken mag, maar 't kan ook "kolder" blijven hé...
Hoe zit dat nu met de nieuwste spelling ? Wordt skeptisch tegenwoordig met K geschreven ? Dat zou nuttig zijn want heelwat "sprekers" drukken hun sceptisisme vaak op een septische manier uit
Laat het middel nooit het doel vervangen !
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Niet dat ik dat weet Socrates, maar nu schijnt er binnenkort een wit product op de markt te verschijnen als alternatief voor het groene boekje.
Of daar ook zo'n spraakverwarring in wort (ja, met een "t") verkondicht (met cht), blijft tot heden nog even koffiedik kijken...
Ik ga ervan uit, dat zelfs met voornoemde "taalfauten", je het toch nog begrepen hept...
Of daar ook zo'n spraakverwarring in wort (ja, met een "t") verkondicht (met cht), blijft tot heden nog even koffiedik kijken...
Ik ga ervan uit, dat zelfs met voornoemde "taalfauten", je het toch nog begrepen hept...
-
ED. - Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20
Ik heb hier vandaag een brief gekregen van een of andere FOD.
"Mijnheer, Tot onze spijt moeten wij U melden, dat U vanaf 1 maart verplicht bent om uw vogel op te hokken. Onze inspecteurs zullen nauwgezet toezien of U aan uw verplichten zal voldoen".
Het zal misschien aan mijn slecht karakter liggen,maar ik ga morgenvroeg al een klacht neerleggen bij die witzak van het comité van gediscrimineerden. Er moeten verdorie geen inspecteurs komen om te zien of mijn vogel is opgesloten! En waarom moeten dat nu perse inspecteurs zijn? Ik eis dat het inspectrices zijn die mijn vogelkot komen inspecteren! Nog een discriminatie die kan tellen: mijn nieuwe Belgen vrienden hebben zo een sprietloze soepjurk als vogelenkot. Die hun vogel màg vrijelijk rondvliegen, fladderen, zelfs piepen. Precies of hun griepsnot is minder besmettelijk dan hetgene van mijn vogeltje,..... de sukkelaar! Hier laat ik het niet bij! Ik roep alle vogelbezitters op om vanaf 1 maart openlijk te protesteren tegen deze discriminatie. Ik ben zelfs van plan om een grote vogelenmanifestatie in te richten, een mars op Brussel, als het ware met als slogan: "dat vogelen verbieden, een "inkrimping" is van ons recht op vrije meningsuiting."
Deze avond nog stuur ik een mail naar onze koninklijke familie om hen te wijzen op "mijne rechten". Het zou mij niets verbazen, dat ik langs deze kant op enige steun zal mogen rekenen. Want, als er één famile is die weet, dat vogelieren een recht is, dan zijn zij het wel. Ik roep hierbij dan ook alle mannen ( en vrouwen) op, om op 1 maart voor het Koninklijk paleis te komen "prostateren", met hun vogel in de hand.Ik hoop van ganser harte, dat tante Fabi persoonlijk zal willen controleren, of mijne en uwe kannariepiet gezond en wel is en niet snottert door het griepvirus.
Ik hou U op de hoogte!
Ps. Voor de vrouwelijke deelnemers die zonder vogel zouden zitten: er zal een vogelenkraam voorzien worden aan de voordeur van de kerk van Laken. Gelieve, na gebruik, de vogel in "goede staat" terug te bezorgen a.u.b. Dank U.
"Mijnheer, Tot onze spijt moeten wij U melden, dat U vanaf 1 maart verplicht bent om uw vogel op te hokken. Onze inspecteurs zullen nauwgezet toezien of U aan uw verplichten zal voldoen".
Het zal misschien aan mijn slecht karakter liggen,maar ik ga morgenvroeg al een klacht neerleggen bij die witzak van het comité van gediscrimineerden. Er moeten verdorie geen inspecteurs komen om te zien of mijn vogel is opgesloten! En waarom moeten dat nu perse inspecteurs zijn? Ik eis dat het inspectrices zijn die mijn vogelkot komen inspecteren! Nog een discriminatie die kan tellen: mijn nieuwe Belgen vrienden hebben zo een sprietloze soepjurk als vogelenkot. Die hun vogel màg vrijelijk rondvliegen, fladderen, zelfs piepen. Precies of hun griepsnot is minder besmettelijk dan hetgene van mijn vogeltje,..... de sukkelaar! Hier laat ik het niet bij! Ik roep alle vogelbezitters op om vanaf 1 maart openlijk te protesteren tegen deze discriminatie. Ik ben zelfs van plan om een grote vogelenmanifestatie in te richten, een mars op Brussel, als het ware met als slogan: "dat vogelen verbieden, een "inkrimping" is van ons recht op vrije meningsuiting."
Deze avond nog stuur ik een mail naar onze koninklijke familie om hen te wijzen op "mijne rechten". Het zou mij niets verbazen, dat ik langs deze kant op enige steun zal mogen rekenen. Want, als er één famile is die weet, dat vogelieren een recht is, dan zijn zij het wel. Ik roep hierbij dan ook alle mannen ( en vrouwen) op, om op 1 maart voor het Koninklijk paleis te komen "prostateren", met hun vogel in de hand.Ik hoop van ganser harte, dat tante Fabi persoonlijk zal willen controleren, of mijne en uwe kannariepiet gezond en wel is en niet snottert door het griepvirus.
Ik hou U op de hoogte!
Ps. Voor de vrouwelijke deelnemers die zonder vogel zouden zitten: er zal een vogelenkraam voorzien worden aan de voordeur van de kerk van Laken. Gelieve, na gebruik, de vogel in "goede staat" terug te bezorgen a.u.b. Dank U.
Laatst gewijzigd door ED. op 24 feb 2006, 00:10, 1 keer totaal gewijzigd.
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Dat van die ophokplicht, ik mag niet zeggen een kwakkel want dat neigt ook naar dierendiscriminatie, een eend kan er tenslotte niet aan doen, is eigenlijk ook al zo'n bajesidee. Mogen nu ineens alle mensen uit onze gemeenschap iedereen op sluiten in kerkers en katakomben, slavenkooien en martelbunkers ? Enkele "vogelvrijverklaarden" met een criminele achtergrond worden toch al opgehokt, maar die anderen... wat moet men daarmee ?
Hiermee vraag ik me wel af, of de schrijver van vorig artikel daar wel eens rekening mee gehouden heeft. Want wie heeft het recht al dan niet die geslachtslozen te controleren op hun vogelvrijheid ? Heeft de Nationale Vetrinaire keuringscommissie daar wel de nodige manschappen voor ? Of hebben ze nog ergens in hun onderste schuif een aantal dierenartsen zitten die toch ergens ontsnapt zijn aan de hormonenmafia ?
Want wees nu eerlijk, zie jij het zitten om je te laten keuren door een hormonenspuiter of -pharmaverdeler ? De kans zit erin, als ze afwijkingen vaststellen bij dat gevogelte je nog een prikje extra krijgt.
Nu heb ik mij, in mijn jeugdige jaren laten wijsmaken dat je na gebruik van hormonen, hasj of joint, of prikkie naar hogere sferen zweeft; dat je hallucinante waanideeën krijgt. Stel je voor dat men de enige vogel die men bezit eigenhandig zo'n spuitje toedient, en die vliegt hoger dan een leeuwerik, wie zal hem dan nog kunnen waarnemen ? De enige vogelspotters die ik ken zijn die van De Wielewaal, nu gekend onder NatuurPunt. Die zien ze meermaals vliegen. Hoewel ik eraan twijfel of die minister met dat uitgevaardigde dekreet wel lid is van die vereniging; die ziet ze ook vliegen (vermoed ik), maar dan in een andere betekenis.
Rond deze aardkloot vliegen méér vogels dan er mensen zijn; hoe ga je die in godsnaam allemaal kunnen ophokken ? Een duivemelker heeft zo alle moeite nodig om z'n enkele prijswinnaars binnen te krijgen na een uitvlucht; mij moet je het dus niet vragen of ik die huismus hier nog in carrantaine ga zetten ook hé... Die vogel gaat hier niet op
Hiermee vraag ik me wel af, of de schrijver van vorig artikel daar wel eens rekening mee gehouden heeft. Want wie heeft het recht al dan niet die geslachtslozen te controleren op hun vogelvrijheid ? Heeft de Nationale Vetrinaire keuringscommissie daar wel de nodige manschappen voor ? Of hebben ze nog ergens in hun onderste schuif een aantal dierenartsen zitten die toch ergens ontsnapt zijn aan de hormonenmafia ?
Want wees nu eerlijk, zie jij het zitten om je te laten keuren door een hormonenspuiter of -pharmaverdeler ? De kans zit erin, als ze afwijkingen vaststellen bij dat gevogelte je nog een prikje extra krijgt.
Nu heb ik mij, in mijn jeugdige jaren laten wijsmaken dat je na gebruik van hormonen, hasj of joint, of prikkie naar hogere sferen zweeft; dat je hallucinante waanideeën krijgt. Stel je voor dat men de enige vogel die men bezit eigenhandig zo'n spuitje toedient, en die vliegt hoger dan een leeuwerik, wie zal hem dan nog kunnen waarnemen ? De enige vogelspotters die ik ken zijn die van De Wielewaal, nu gekend onder NatuurPunt. Die zien ze meermaals vliegen. Hoewel ik eraan twijfel of die minister met dat uitgevaardigde dekreet wel lid is van die vereniging; die ziet ze ook vliegen (vermoed ik), maar dan in een andere betekenis.
Rond deze aardkloot vliegen méér vogels dan er mensen zijn; hoe ga je die in godsnaam allemaal kunnen ophokken ? Een duivemelker heeft zo alle moeite nodig om z'n enkele prijswinnaars binnen te krijgen na een uitvlucht; mij moet je het dus niet vragen of ik die huismus hier nog in carrantaine ga zetten ook hé... Die vogel gaat hier niet op
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
"De Jef zal het wel weten..." Dit hoor ik nu meermaals 's daags als ik ergens een kopje koffie of een borretje met nootjes soldaat maak. 't Is niet de eerste keer, en zal zeker de laatste keer niet zijn.
Waarom neemt men mij steeds op de korrel, terwijl de gelagzaal vol andere lububere personen zit, die er eveneens weet van zouden kunnen hebben ?
Nu sta ik niet speciaal bekend als dorpsidioot, of dorpsfilisoof al weet ik van mezelf dat ik over alles en nog wat m'n zegje kan doen. Alles ? Behalve dan de massa-sporten waar iedereen de mond van vol heeft; voetbal, tennis, atletiek en koers.
Een dame zat bij haar tasje troost een boekje door te nemen, waarvan ik -bij mijn entree- vermoedde dat het koffieromannetje moest zijn. Maar achteraf bleek ik me toch vergist te hebben. Na mijn tweede borrel, zag ik de dame in kwestie op een tafel afgaan met een tweetal aan een versnapering, met dat bewuste boekje nog in de hand. Toen hoorde ik plots één van die disgenoten zeggen "de Jef daar, zal het wel weten..."
Mij kennen ze dus, hoewel ik dat koppel -bij mijn weten- voordien nog niet gezien had. Had ik het dan wel goed verstaan ? Want na een aantal glaasjes wijn kan men ook last krijgen van een delirium. Maar nee, het werd een doorgeefluik, van die doorschuivers ging het naar de waardin en nadien nog naar de kelner; die bevestigde die stelling nog met in mijn richting te wijzen. Ik was dus de klos !
Nu moet ik herhalen dat ik van véél op de hoogte ben, maar van antivries of koelvloeistof heb ik wel eens gehoord. Een niet nader bij naam te noemen Oostenrijks wijntje heeft daar ooit ook eens furore in gemaakt.
Maar dat bleek het probleem van die boekskenslezende dame niet te zijn.
Ergens achter haar stuur, op het dashboard, flikkerde een rood lampje, bleek uit haar relaas; nu was ze de handleiding van haar karros aan het doornemen om de betekenis van dat geflikker te achterhalen. Bleek dat ze koelvloeisof of antivries moest bijvullen. "De Jef weet nogal veel, dus daar is hij wellicht ook van op de hoogte..." klonk het nogmaals uit een der monden van het duo. Ik hikte schouderophalend, want mijn karretje heeft een dergelijk verklikkerlichtje niet; ik behoef geen airco en mijn radiator is van het gesloten-circuit-type. Ik benut geen antivries, tenzij een peutje in mijn ruitensproeierreservoir. Maar dat voor dit laatste een verklikkerlampje gaat branden ? 't Zou anderzijds wel makkelijk zijn dat ook dat in mijn vierwieler was ingebouwd... maar meestal merk ik, als de ruiten dusdanig vuil zijn dat ik geen steek meer zie, dat er ofwel geen water in dat reservoir zit ofwel de lijding tot de sproeier bevrozen is. En dan ook géén geflikker...
Ik kén slechts één voertuig dat flikkert in die omstandigheden; maar dat lampje is dan meestal niét rood, maar wel blauw...
Ik kon die mevrouw dus niet helpen, 'k heb maar weinig te maken gehad met politiecontroles...
TLL
Waarom neemt men mij steeds op de korrel, terwijl de gelagzaal vol andere lububere personen zit, die er eveneens weet van zouden kunnen hebben ?
Nu sta ik niet speciaal bekend als dorpsidioot, of dorpsfilisoof al weet ik van mezelf dat ik over alles en nog wat m'n zegje kan doen. Alles ? Behalve dan de massa-sporten waar iedereen de mond van vol heeft; voetbal, tennis, atletiek en koers.
Een dame zat bij haar tasje troost een boekje door te nemen, waarvan ik -bij mijn entree- vermoedde dat het koffieromannetje moest zijn. Maar achteraf bleek ik me toch vergist te hebben. Na mijn tweede borrel, zag ik de dame in kwestie op een tafel afgaan met een tweetal aan een versnapering, met dat bewuste boekje nog in de hand. Toen hoorde ik plots één van die disgenoten zeggen "de Jef daar, zal het wel weten..."
Mij kennen ze dus, hoewel ik dat koppel -bij mijn weten- voordien nog niet gezien had. Had ik het dan wel goed verstaan ? Want na een aantal glaasjes wijn kan men ook last krijgen van een delirium. Maar nee, het werd een doorgeefluik, van die doorschuivers ging het naar de waardin en nadien nog naar de kelner; die bevestigde die stelling nog met in mijn richting te wijzen. Ik was dus de klos !
Nu moet ik herhalen dat ik van véél op de hoogte ben, maar van antivries of koelvloeistof heb ik wel eens gehoord. Een niet nader bij naam te noemen Oostenrijks wijntje heeft daar ooit ook eens furore in gemaakt.
Maar dat bleek het probleem van die boekskenslezende dame niet te zijn.
Ergens achter haar stuur, op het dashboard, flikkerde een rood lampje, bleek uit haar relaas; nu was ze de handleiding van haar karros aan het doornemen om de betekenis van dat geflikker te achterhalen. Bleek dat ze koelvloeisof of antivries moest bijvullen. "De Jef weet nogal veel, dus daar is hij wellicht ook van op de hoogte..." klonk het nogmaals uit een der monden van het duo. Ik hikte schouderophalend, want mijn karretje heeft een dergelijk verklikkerlichtje niet; ik behoef geen airco en mijn radiator is van het gesloten-circuit-type. Ik benut geen antivries, tenzij een peutje in mijn ruitensproeierreservoir. Maar dat voor dit laatste een verklikkerlampje gaat branden ? 't Zou anderzijds wel makkelijk zijn dat ook dat in mijn vierwieler was ingebouwd... maar meestal merk ik, als de ruiten dusdanig vuil zijn dat ik geen steek meer zie, dat er ofwel geen water in dat reservoir zit ofwel de lijding tot de sproeier bevrozen is. En dan ook géén geflikker...
Ik kén slechts één voertuig dat flikkert in die omstandigheden; maar dat lampje is dan meestal niét rood, maar wel blauw...
Ik kon die mevrouw dus niet helpen, 'k heb maar weinig te maken gehad met politiecontroles...
TLL
-
Gast
Iedereen heeft ondertussen al gemerkt dat lezen en schrijven mijn lust en mijn leven is. Een tweede natuur waarvan ik al menig uurtje genoten heb. Niet dat ik geen stripverhalen lees maar het leesvoer zit hem in de laatste trendboeken. Al wat je openslaat gaat over Da Vinci en misschien wel terecht. Heel veel schrijvers voelen zich geroepen om zijn leven in woord om te zetten en binnenkort ook nog in beeld. Echter naast deze emotionele passie hanteer ik ook mijn mauve paradepaardje, namelijk mijn fiets. Mijn fiets blijft mijn heilige koe en mijn grote vriend door dik en dun. Af en toe sla ik eens een balleke over het net met vriendinnen en een moeilijke sudoku mag er ook best wezen. Sinds ze nu met drie verschijnen in de provinciekrant kan mijn geluk niet meer op. Eerst begin ik aan een gemakkelijke opwarming om te eindigen in de categorie moeilijk. De laatste tijd echter houd ik het nog bij de derde categorie, de eerste en de tweede die laat ik voor mijn eega. Zo hebben we tenminste samen pret en bovenal gekibbel om de rode stylopuntjes die ik erin zet. Mijn minpunt is dat ik de cijfers die al tegelijkertijd op de juiste plaats staan, met rode balpen invul. Je kan ze niet meer uitgommen en dat vindt mijn eega maar niks. Geen rood gebral meer in de krant, de sudokugekte is voorlopig voorbij!
Wie naar buiten gekeken heeft ziet ondertussen dat het zonneke ons deel is geworden en wie zon ziet en zegt, krijgt de kriebels om buitenshuis te vertoeven. Eindelijk is dan toch de winter van plan om zijn grove berenjas in de kast te hangen en de lieflijke lente verblijdt ons met haar eerste frêle zonnestralen. We keren maar al te graag onze rug naar de winter, die vervelende koudeman, die ons het vel van onze knoken heeft afgestookt. Lang leve de zon, die menig tuinliefhebber zonder dralen de tuin in laat vliegen om met spoed aan de vore te beginnen. Dat laat me terug denken dat ik zelf nog de spade hanteerde om de vore recht te spitten. Uit dank hiervoor hield ik er lelijke dikke blaren aan over aan beide handen. Neen dat voetwerk laat ik nu aan anderen over, laat mij het onkruid maar wieden tussen mijn nieuwe verse gesettelde plantjes. De tuinkabouters staan al gereed om de sprint aan te vatten, om ter eerst hun kopjes te steken tussen de heideplanten en hun voeten te laten rusten onder de narcissen. Onze kleinzoon heeft de plaatsen al zorgvuldig gemarkeerd waar ze het best hun taken kunnen uitvoeren want hij is nog in de mening dat hier de kabouters de dagelijkse werken uitvoeren. En wie denkt als een kind hoeft zich ook geen zorgen te maken over de wind. Over wind gesproken, ’t is te zeggen die smerige gure noordenwind die me in het voorbije weekend bijna van de weg afblies met zijn gezoute adem. Mijn blinkende wieler die ik met veel liefde hanteerde werd letterlijk onder wind en water genomen. Je start met een bleek zonnestraaltje om Antwerpen onder de loep te nemen op de boerenbuiten en dan pardoes, komt Jan de wind en Vader regen je stokken in de wielen steken. De eerste tien kilometers die vielen prima mee, de benen hadden er een goed oog op maar na twintig kilometer begon het getrek en gezeur. Van lichte neerslag tot zware regenval kregen we over onze gesmeerde benen en mijn bril begon al halfscheef te zakken van dat gedruppel achter mijn glazen van plastiek. Dan nog maar te zwijgen van die heerlijke boerenbuitenluchtgeurtjes die ons ten deel vielen. Van mestaroma’s heb ik voorlopig genoeg van, mijn neus hangt nog vol met die odeurkes. Ineens hoor ik iemand roepen, Kwezel mens toch, zouden we niet liever afstappen en tevoet verder gaan, we staan toch bijna stil en ter plekke trappelen is ook niet aangeraden in de stroom van regen die onze zakken vulde als een overgelopen rivierbedding. Een ander riep dan weer, dat ik het stilstaande verkeer ophield. Onderweg dacht ik aan mijn boek, dat wellicht in de warmte van de living alleen lag te pinken en het trok zich niks aan van mijn fietsperikelen in het Antwerpse. Maar al bij al, we hebben toch Baarle Hertog met ons fietske veroverd en de meststoffengeur nemen we dan er maar bij. Van BBB (buigen, breken, barsten)wil ik niet weten, ik geef nie up! Tot de volgende zitting zou ik zeggen, tenminste als ze in Vlaams Brabant nog van me willen weten.
Wie naar buiten gekeken heeft ziet ondertussen dat het zonneke ons deel is geworden en wie zon ziet en zegt, krijgt de kriebels om buitenshuis te vertoeven. Eindelijk is dan toch de winter van plan om zijn grove berenjas in de kast te hangen en de lieflijke lente verblijdt ons met haar eerste frêle zonnestralen. We keren maar al te graag onze rug naar de winter, die vervelende koudeman, die ons het vel van onze knoken heeft afgestookt. Lang leve de zon, die menig tuinliefhebber zonder dralen de tuin in laat vliegen om met spoed aan de vore te beginnen. Dat laat me terug denken dat ik zelf nog de spade hanteerde om de vore recht te spitten. Uit dank hiervoor hield ik er lelijke dikke blaren aan over aan beide handen. Neen dat voetwerk laat ik nu aan anderen over, laat mij het onkruid maar wieden tussen mijn nieuwe verse gesettelde plantjes. De tuinkabouters staan al gereed om de sprint aan te vatten, om ter eerst hun kopjes te steken tussen de heideplanten en hun voeten te laten rusten onder de narcissen. Onze kleinzoon heeft de plaatsen al zorgvuldig gemarkeerd waar ze het best hun taken kunnen uitvoeren want hij is nog in de mening dat hier de kabouters de dagelijkse werken uitvoeren. En wie denkt als een kind hoeft zich ook geen zorgen te maken over de wind. Over wind gesproken, ’t is te zeggen die smerige gure noordenwind die me in het voorbije weekend bijna van de weg afblies met zijn gezoute adem. Mijn blinkende wieler die ik met veel liefde hanteerde werd letterlijk onder wind en water genomen. Je start met een bleek zonnestraaltje om Antwerpen onder de loep te nemen op de boerenbuiten en dan pardoes, komt Jan de wind en Vader regen je stokken in de wielen steken. De eerste tien kilometers die vielen prima mee, de benen hadden er een goed oog op maar na twintig kilometer begon het getrek en gezeur. Van lichte neerslag tot zware regenval kregen we over onze gesmeerde benen en mijn bril begon al halfscheef te zakken van dat gedruppel achter mijn glazen van plastiek. Dan nog maar te zwijgen van die heerlijke boerenbuitenluchtgeurtjes die ons ten deel vielen. Van mestaroma’s heb ik voorlopig genoeg van, mijn neus hangt nog vol met die odeurkes. Ineens hoor ik iemand roepen, Kwezel mens toch, zouden we niet liever afstappen en tevoet verder gaan, we staan toch bijna stil en ter plekke trappelen is ook niet aangeraden in de stroom van regen die onze zakken vulde als een overgelopen rivierbedding. Een ander riep dan weer, dat ik het stilstaande verkeer ophield. Onderweg dacht ik aan mijn boek, dat wellicht in de warmte van de living alleen lag te pinken en het trok zich niks aan van mijn fietsperikelen in het Antwerpse. Maar al bij al, we hebben toch Baarle Hertog met ons fietske veroverd en de meststoffengeur nemen we dan er maar bij. Van BBB (buigen, breken, barsten)wil ik niet weten, ik geef nie up! Tot de volgende zitting zou ik zeggen, tenminste als ze in Vlaams Brabant nog van me willen weten.
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Als men de grenslandroute doorklieft en men waant zich te Baarle is het nog maar de vraag wélke van de twee; onze Bar le Duc of het gindse Baarle Nassau. Want het wiemelt daar van kleine eilandjes, waar ik destijds -als jonge snaak- het feine wel een van wou weten. Menige huizen hebben daar een Belgische voor- en een Nederlandse achterdeur en vice versa. Sinds kort heeft men in een gekende afspanning zelfs een speciale biljart; éne met groen en blauw laken; daarop speelt men uitsluitend internationaal. Naar 't schijnt zou de waard z'n ledikant ook op die scheidingslijn staan... maar of daarin ook internationaal wordt gekoppeld is nog maar de vraag.
Toch raar dat die fietsminnende Limburgers dat plaatsje niet nader willen bekijken want het stekje is daar niet alleen voor doorrenners, ook toeristen zijn daar welkom. Ik vrees echter dat het voor die liefhebbers verkeerd gekozen woord "fietstoerist" voor hen niet van toepassing is. Ze fietsen wél, maar toeristen ? Boer ik te Baarle-Hertog rond dan kuier ik daar de straten af en denk verre van aan "fietsen" al val je er wel over.
Nederlanders kénnen de fiets wel; zij hebben er daar ook de paden voor. Wij, andere Kempenaars, moeten het met dat weinige stellen dat ons gewest ons na laat... de oversteekplaatsen voor padden...
We komen ook nauwelijks vooruit... met die file achter ons...
Toch raar dat die fietsminnende Limburgers dat plaatsje niet nader willen bekijken want het stekje is daar niet alleen voor doorrenners, ook toeristen zijn daar welkom. Ik vrees echter dat het voor die liefhebbers verkeerd gekozen woord "fietstoerist" voor hen niet van toepassing is. Ze fietsen wél, maar toeristen ? Boer ik te Baarle-Hertog rond dan kuier ik daar de straten af en denk verre van aan "fietsen" al val je er wel over.
Nederlanders kénnen de fiets wel; zij hebben er daar ook de paden voor. Wij, andere Kempenaars, moeten het met dat weinige stellen dat ons gewest ons na laat... de oversteekplaatsen voor padden...
We komen ook nauwelijks vooruit... met die file achter ons...
-
Gast
Heel vroeger tijdens de Nederlandse les deed zich één van de docenten volgens ons te veel moeite om ons wat taalvaardigheid bij te brengen. Hij leek een beetje op een duiveltje uit een doosje, zo’n duizend-en-één-dingen-doekje-manneke. In mijn ogen geleek hij veel eerder op Mefisto en kwam hij recht uit de hel om ons te kwellen met zijn (s)preekwoordelijke uitdrukkingen. Een levensles die ons echter het verdere leven zou van dienst zijn als je graag een stukje schrijft, al dan niet voor eigen gebruik. Opstellen maken dat was een klein kunstwerk voor mij, doch weer een ander leraar beweerde dat mijn schrijfsels té direct to the point waren. Meer ombloemen of verbloemen zei hij dan, langs een omweg hetzelfde proberen te zeggen. Alhoewel mijn stijloefeningen in mijn ogen degelijk en lachwekkend overkwamen voor mijn medeleerlingen, kreeg ik meestal een dikke vette zes van hem. Achteraf zei hij me dan: “eigenlijk behoef jij helemaal geen punten want je doet het zowiezo goed maar die anderen verdienen meer punten om hun nog meer te stimuleren om het goed te doen. De leraren werden later in een ander leven correspondenten voon de provinciekrant en af en toe moet ik hun schrijfsels laten passeren in mijn gedachten en betrap ik hen op direct to the point woorden.
Onze taal is rijk aan duizenden spreekwoorden en zegswijzen, je hoeft ze maar in je teksten in te voeren, het fleurt je dag. Wanneer je iemand op beeldende en bondige manier een levenservaring wil voorhouden of een wijze les verstrekken, kun je steeds een beroep doen op de schier onuitputtelijke voorraad spreekwoorden die onze taal rijk is. Het spreekwoord verschilt van de zegswijze of uitdrukking door zijn opvoedkundig karakter, maar vertoont er anderzijds vele punten van overeenkomst mee. Met de zegswijze of uitdrukking heeft het spreekwoord o.a. zijn plastische en evocatieve kracht gemeen, aan nagenoeg ieder spreekwoord ligt een beeld ten grondslag. Voorbeelden zijn er te over! Denk maar aan: de beste stuurlui staan aan wal, al wat blinkt is geen goud, bij het scheiden van de markt leert men de kooplui kennen, blaffende honden bijten niet enz.. In elk van deze spreekwoorden wordt een hele zedenles samengevat door middel van één enkel tafereel, één enkel beeld. Evenals de zegswijzen zijn de meeste spreekwoorden ontstaan uit de volksmond en de vinders ervan zijn doorgaans anoniem gebleven. Tal van spreekwoorden zijn ettelijke eeuwen oud, wat zoals bij de zegswijzen genoegzaam blijkt uit de vele archaïsmen die erin voorkomen. Denk bv. aan het spreekwoord ’Wie het onderste uit de kan wil hebben, krijgt het lid op de neus’, m.a.w. wie te hoge eisen stelt, bereikt vaak helemaal niets. Het woord ‘lid’, hier gebruikt met de betekenis ‘deksel van een kan’, is totaal verouderd en wordt behalve in dit spreekwoord niet meer in onze taal aangetroffen. Het spreekwoord is een uitstekend middel om een zedenles op een voor iedereen bevattelijke, kernachtige wijze te vertolken. Je kunt er je stijl cachet en kleur mee verlenen en er je beweringen zo nodig kracht mee bijzetten. Maak er dus af en toe gebruik van. Alles mag je zowat opvatten ‘cum grano salis’, niemand zal er zich aan storen als er ‘nil novi sub sole’ is. En wie aan ‘si vis pacem para bellum’ doet, hier zijn we ‘in pleno’ met ‘mens sana in corpore sano.’
Dus mensen, haal je beste herinneringen boven van taalgebruik en brouw de zinnen aan elkaar zodat ze op een spinsel van maagdelijk Nederlands gelijken.
Onze taal is rijk aan duizenden spreekwoorden en zegswijzen, je hoeft ze maar in je teksten in te voeren, het fleurt je dag. Wanneer je iemand op beeldende en bondige manier een levenservaring wil voorhouden of een wijze les verstrekken, kun je steeds een beroep doen op de schier onuitputtelijke voorraad spreekwoorden die onze taal rijk is. Het spreekwoord verschilt van de zegswijze of uitdrukking door zijn opvoedkundig karakter, maar vertoont er anderzijds vele punten van overeenkomst mee. Met de zegswijze of uitdrukking heeft het spreekwoord o.a. zijn plastische en evocatieve kracht gemeen, aan nagenoeg ieder spreekwoord ligt een beeld ten grondslag. Voorbeelden zijn er te over! Denk maar aan: de beste stuurlui staan aan wal, al wat blinkt is geen goud, bij het scheiden van de markt leert men de kooplui kennen, blaffende honden bijten niet enz.. In elk van deze spreekwoorden wordt een hele zedenles samengevat door middel van één enkel tafereel, één enkel beeld. Evenals de zegswijzen zijn de meeste spreekwoorden ontstaan uit de volksmond en de vinders ervan zijn doorgaans anoniem gebleven. Tal van spreekwoorden zijn ettelijke eeuwen oud, wat zoals bij de zegswijzen genoegzaam blijkt uit de vele archaïsmen die erin voorkomen. Denk bv. aan het spreekwoord ’Wie het onderste uit de kan wil hebben, krijgt het lid op de neus’, m.a.w. wie te hoge eisen stelt, bereikt vaak helemaal niets. Het woord ‘lid’, hier gebruikt met de betekenis ‘deksel van een kan’, is totaal verouderd en wordt behalve in dit spreekwoord niet meer in onze taal aangetroffen. Het spreekwoord is een uitstekend middel om een zedenles op een voor iedereen bevattelijke, kernachtige wijze te vertolken. Je kunt er je stijl cachet en kleur mee verlenen en er je beweringen zo nodig kracht mee bijzetten. Maak er dus af en toe gebruik van. Alles mag je zowat opvatten ‘cum grano salis’, niemand zal er zich aan storen als er ‘nil novi sub sole’ is. En wie aan ‘si vis pacem para bellum’ doet, hier zijn we ‘in pleno’ met ‘mens sana in corpore sano.’
Dus mensen, haal je beste herinneringen boven van taalgebruik en brouw de zinnen aan elkaar zodat ze op een spinsel van maagdelijk Nederlands gelijken.
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
In illo tempore was ik daar ook aan verknocht, maar sinds ik die tempora fugit achterna zit wil het met me te drommel niet meer lukken. Dat heb je met die Mathusalem van een Alzheimer; meer "tempera o mores" dan het andere deel ervan...
Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt ze wel... (of was het omgekeerd ?)
Dat heb je met die Mathusalem van een Alzheimer; meer "tempera o mores" dan het andere deel ervan...Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt ze wel... (of was het omgekeerd ?)