Afdwalen (kolder, deel I)

[telloorlekker]

Dat ik me nog eens moe maak, geen zeldzaamheid, maar toch... 'k zit hier toch maar op een gammel bakbeest te kijken... tja, ZMj kent mijn perikelen met "Kernel32" ondertussen al wel, en mijne IE heeft daar de kuren van; kortom tussen het hakkelen en stotteren door wil het wel eens lukken dat ik kortstondig een cursiefje in mekaar kan knutselen. Echter, daar zit ik niet mee; ik heb me moe gemaakt om niets. Ik dacht iets van Jef en Swa Cassiers in mijn histoire te hebben, maar net dát Aantwaarps heb ik niet. Als ik al die vynieltjes omgedraaid heb stelde ik vast dat de hoes niet geel was aan de voorkant, maar wél aan de achterkant. Geel moest het zijn, dat zat nog in mijn memorie... Geel ja, zot word ik ervan. Ik kan het al lang niet meer volgen, ergens binnenin weet ik ergens iéts van maar war het dan ook door mekaar. Al bij al, ik heb het (of liever 'ze ) gevonden. In koeien van letters bovenaan "The Strangers".
Awél ZMj, hebben de Woodpeckers daar hun repertoire gepikt ? Ook Antwerpenaren -misschien zelfs een paar die je liever niet zag (ambtenaren hé ?)-. Even opsommen : "'k hem geblet", "Zeg is zee zat Jefke", " 'k zat oep een bank in 't park", " 'k heb stene in de gal", " Katkismusles", "Den tunnel", "Onze miester", "Zorba", Merci Lowie", "Sinjorentram", "Oek'n dana", "Pa spring't ni van 't dak af", "Naar Tyrool", "Euffrasie van Doemmele", " Zij zee tegen mij", "mie Lord" en "Doeget en doeget goe"...
Begin maar vast te bleiten met deze nostalgie ZMj..., nee 't is het Manneke nie, maar 't waren wel andere toffe gasten.
Allez, bedankt dat ik mijn hersens nu even met rust kan laten; als ik ergens mee zit laat dat me gewoonlijk niet los voor ik de oplossing gevonden heb. 't Is eruit... nu kan ik deze rammelende piepbak weer even afzetten...
Misschien loopt ie morgen beter gesmeerd...
TLL

[Gast]

Toen de zee alleen nog diende om er in te vissen of op te varen, vroeg niemand zich af van wie hij was en was er geen vuiltje aan de lucht. Maar er is zoveel gevist, dat er nu minder vis is. En men ontdekte dat de zeebodem grote rijkdommen bevat, zoals olie. Toen hebben de aan zee grenzende landen de kustwateren verdeeld en sindsdien is niemand meer tevreden.
Het was het begin van vele conflicten. De vissers accepteerden het niet dat ze niet meer mochten vissen in water waar ze altijd hadden gevist, omdat het nu van de buren (gluurders) was. En die ruzies zijn nog steeds niet afgelopen!
Wanneer mensen heel erg moe zijn, zeggen ze wel eens: ‘ik ben knockout!’. Dit is een uitdrukking die in de bokssport wordt gebruikt. Wanneer een van de twee boksers uitgeput op de grond ligt, begint de scheidsrechter hardop tot 10 te tellen: ‘1..2..3... . Wanneer de bokser bij 10 nog niet is opgestaan, is hij K.O., dit betekent dat hij is verslagen en dat de wedstrijd is afgelopen.
Wanneer één van de boksers niet meer in staat is om te boksen, wanneer hij zich half bewusteloos vastklampt aan zijn tegenstander of aan de touwen van de ring, kan de scheidsrechter tussenbeide komen en de bokser de tijd geven om weer tot zijn positieven te komen. Wanneer dat niet binnen 10 seconden lukt, wordt hij, hoewel hij nog overeind staat, toch K.O. verklaard.
Maar wie doet beter dan Archie Moore die de recordhouder is in het K.O. slaan: hij heeft zijn tegenstanders 141 keer buiten gevecht gesteld!
En dan breekt de slaap uit. Overdag ben je druk bezig met spelen, bewegen, werken of niks doen of pc-demoon te spelen. Je lichaam wordt langzamerhand moe. En of je nu wilt of niet, ’s avonds val je om van de slaap. Je ogen vallen dicht. Je ontspant je, je ademt langzamer. Omdat je niet ziet, voelt en hoort wat er om je heen gebeurt, rust je goed uit: je slaapt. En terwijl je slaapt, doet je lichaam weer kracht op voor de volgende morgen om er weer fris tegenaan te slaan.
Ik maak hier dus uit dat de mens slaap nodig heeft om lichamelijk en geestelijk gezond te blijven. Wanneer we meer dan vier dagen helemaal niet slapen, kan dat onherstelbare stoornissen, zelfs de dood tot gevolg hebben. Een kind slaapt 12 tot 14 uur per dag, een volwassene 8 uur maar sommigen maar 4 uur. Dieren hebben ook slaap nodig: een giraffe slaapt 3 minuten per dag, een olifant 2 uur en vogels slapen 12uur. En pc-freaks , ja die blijven wakker met een kop koffie langs hun toren.

[Gast]

Om even terug te gaan naar TLL zijn kunde. Wat is solfège ?: solfège leert ons een lied, sonate of symfonie uit te voeren of te componeren.
De noten do, re, mi, fa, sol, la, si en do stellen de tonen voor en vormen de toonladder. Ze worden ook aangeduid met c, d, e, f, g, a, b,. noten worden geschreven op vijf horizontale lijnen, de notenbalk. Aan het begin van elke notenbalk staat een sleutel (sol, fa of do) die de plaats van elke noot vaststelt. Op de notenbalk bevinden zich verticale strepen die de partituur van de muziek in gelijke tijdsmaten verdelen, zoals 2-, 3-, of 4-kwarts maten.Solfège geeft ook het ritme aan. De noten en de rusttekens die de pauzes aangeven, duren niet alle even lang. De hele noten en de pauze tellen voor 4 maten en de open noten met een stokje en de halve pauze voor 2 maten, zwarte noten en de kwart rust voor 1 maat, de achtste noot (met ‘vlaggetje’) en de achtste rust voor een halve maat. Dit mengsel van verschillende maten vormt het ritme.
Maar noten kraken die duren iets langer en zouden je tanden kunnen breken. Dan toch maar een notenkraker kopen?
Maar als ik op mijn fiets zit ( niet liggen want dat zou moeilijk gaan, ik heb trouwens geen ligfiets)vraag ik mij dikwijls af: waar komt mijn leer vandaan of zoals ze het hier zeggen, zeemvel. Ieder ietwat renner of renster, (is dat goed vrouwelijk?) heeft toch een koersbroek met een zeemvel in, aan. Niet dat de pampers al mee moeten op tocht maar voor geen zadelpijn te krijgen onderweg en dat gebeurt wel eens als de ritten te lang duren.
De meest gebruikte huid is die van het varken, het kalf, het schaap en de geit. De huid van de hagedis, van de krokodil en ook van de haai worden gebruikt voor luxe artikelen. Maar voor die opteer ik dus niet, hou niet van tanden aan de billen.
De van haren, vlees en vet ontdane huid wordt gelooid. Het looien voorkomt dat de huid verrot. Men weekt de huid eerst lange tijd in water om hem soepel te maken en vervolgens in gebluste kalk zodat de haarwortels loslaten. Dan wordt de huid onthaard en aan twee kanten schoongemaakt, daarna geweekt in een kuip met tannine, een looistof verkregen uit de bast van bepaalde bomen, zoals de eik ( waar ik trouwens mijn typklavier terug uit gehaald heb). Soms wordt chloor of formaline gebruikt. Het leer wordt vervolgens ingevet om het waterdicht te maken en soms geverfd. Uiteindelijk wordt het leer verwerkt tot leren schoenen, tassen, kleren, zitbanken, paardenzadels enz. .Maar mijn leer dan, is dat dan een zeespons?

[zandmannetje]

Nu zijn we op een punt aangekomen waarover ik altijd al opheldering wou hebben. Kwezeltje, kan jij hierover uitsluitsel brengen?
Het is toch geen fabeltje, dat de renners vroeger tijdens de ronde van Frankrijk, wanneer ze met een pijnlijk zitvlak geplaagd werden, een dikke rauwe biefstuk op hun zadel legden?
Met de prijzen die voor een steak gevraagd worden, moet dat overigens een dure aangelegenheid geweest zijn!
Maar ja, niemand zegt dat je hem naderhand niet meer kon opeten nietwaar? Misschien was hij dan juist goed mals!
Tenminste toch niet als de renner de avond tevoren geen bonen had gegeten, en dan nog...Met een straf pepersausje erover...
Dat moet toch voor de nodige hilariteit in het peleton gezorgd hebben, wanneer bij een renner het bloed langs zijn billen liep.
"Hé Jef, hedde gij die nu weeral, de laatste keer, dat is toch nog maar 14
dagen geleden?"
Tegenwoordig moeten er betere alternatieven bestaan, daarbij denk ik aan de siliconen waarmee vrouwelijke borsten vergroot worden. Dat voelt toch heel wat prettiger aan, voor een pijnlijk achterwerk.
Meteen krijg ik hier weeral een idee zie, een zadel dat kan opgepompt worden, is er iets zachter om op te zitten?
Nog beter dan die Gel-zadels die nu verkrijgbaar zijn!
Zal eens navragen of hierop al een patent genomen is, en indien niet, nodig ik alleman uit op de Balearen volgend jaar.
En een airbag in het stuur, tegen dat je een boom tegenkomt die niet uit de weg wilt gaan, bestaat dat al? Die boom kan natuurlijk ook Hugo's haag zijn, een vorig artikel indachtig...
Maak me wijzer, Kwezeltje!

[telloorlekker]

Ik begrijp niet waarom Kwezelke, dat fragiele wezentje uit de Maaskant, ons nu over die verzachtende omstandigheden komt informeren. Als ik het goed heb is ze reeds geruime tijd "grootmoe". Wat dat ermee te maken heeft ? Nou, al eens grootmoekes gezien met een "poepke" van Twiggy ? Zacht zal het aldus wél zijn, daar twijfel ik niet aan. Maar om haar met een zeemvel op een "mannenzadel" te willen zien zitten, daar pas ik voor... Wij mannen worden op zo'n puntzadel wél gekweld met het onnatuurlijke ervan; zij vrouwen hebben niet bepaald iets tussen het benenwerk dat daar hinder van ondervind. Ik heb lang getwijfeld, maar toch ga ik me er eens aan wagen; er bestaan zadels voor rokdragende vrouwen... zo'n platte zonder puntstuk. Lijkt me een véél interressanter item om mee te fietsen dan die hardleren puntzadels, waar je na drie-kwartier fietsen zuiver steriel van wordt. Puntzadels zijn alleen goed voor akrobaten, die met hun fiets dat uithalen waarvoor ie niet bedoeld is. Als je je handen niet van 't stuur loslaat, omdat zo'n gammele voorvork dat niet toelaat, waarom heb ik dan een puntzadel nodig ? Misschien heeft Kwezel die zeemse opvulling nodig om zich, eindelijk, eens als man te voelen op zo'n koersfiets. Die verdikking is maar herzatz vergeleken met de echtheid hoor Kwezelke... Alleen zal dat zeemvel wél opzwellen bij mogelijk vochtverlies, maar verder gaat het dan ook niet. Bij mannen gaat zoiets "op en af"... naargelang wie de tegenliggers zijn... of de toeschouwers... Voor mij mag ze, ons Kwezelke... zolang ze maar niet in noordelijke richting rijdt... maar die vrees is ongegrond, naar ik vernomen heb rijdt ze altijd richting 'zon'; hare noordkant weet ze niet eens liggen (denk ik)... met dit gure weer van de laatste dagen zou haar zeem wel eens kunnen bevriezen... en wat dán...
TLL

[Gast]

Het is inderdaad een voortdurende bron van ergernis, dat zitvlak. De meest voorkomende kwaaltjes zijn irritaties en infecties. Irritaties door het voortdurende wrijven over het zadel. Daarom blijven renners broekvet gebruiken, maar het is minstens even belangrijk dat de positie op de fiets goed is. Als je te hoog of te laag zit, ga je nog meer schuiven en raakt je zitstreek vlugger geïrriteerd. Ook hier geldt dat voorkomen belangrijker is dan genezen.
De koersbroek is natuurlijk niet alleen ontworpen om de mannelijke achterwerken mooi te accentueren voor de vrouwelijke fans of om een modieus passend geheel te vormen met je outfit.
Neen, allereerst heeft zo’n rennersbroek één grote troef: een zeemvel. Vroeger letterlijk te nemen, tegenwoordig ook in kunststof met even goede absorberende kwaliteiten, misschien zelfs beter. Je moet wel bij de aanschaf van een broek opletten dat het zeemvel uit één stuk bestaat. Een overlangse naad, vaak bij goedkopere modellen, is een pijnlijke bron van zadelleed. Daar kan zelfs de vetste uierzalf geen soelaas tegen bieden.
Wetenschappelijk onderzoek van de Italiaanse dokter Zani wees uit dat een goede positie van het zadel ook heel wat leed kan voorkomen. Je moet je zadel afstellen in functie van de plaatsen waar het meeste druk gezet wordt. Dat is eenvoudig te bepalen. Je neemt het middelpunt van de zadelpen en trekt die lijn denkbeeldig door. Waar die lijn het zadel doorkruist, zet je een merkteken. Vanaf daar meet je vier centimeter naar achteren. Aan weerszijde van dat punt liggen de plaatsen waar de meeste lichaamsdruk rust. Meet dus van die punten en de voorkant van het zadel om het zadel waterpas te zetten. De voorkant zal een ietsje aflopen, maar de druk zal beter verdeeld worden. Ook een aangepast zadel is een absolute must wanneer je zadelleed wil vermijden. Maar dat is zeer persoonlijk. Sommige renners verkiezen een extreem smal zadel zoals een Flite of een Giro Fizik, anderen hebben liever een breder zitoppervlak, een Rolls of een Turbo Matic bijvoorbeeld. Maar tegenwoordig zijn de meeste modellen wel verkrijgbaar in een gel-versie. De keuze van het type zadel hangt in grote mate van persoonlijke voorkeur en rijstijl af. Kilometervreters kiezen meestal voor een hard zadel, eventueel met gleuf, occasionele fietsers appreciëren het comfort van een gelzadel.
En TLL wat maakt het nu uit of mijn zitvlak aan iedere kant van het zadel vijf kilo vlees heeft afhangen. Ik ben dan wel een fietsende oma die nog geen tandem nodig heeft voorlopig en zeker geen wieltjeszuigers kan verdragen want die snij ik de pas af! Bevriezen, onder de 5° C laat Kwezelke alles aan de haak hangen.

[Gast]

Je hebt natuurlijk allang gezien dat racewagens er heel anders uitzien dan de auto’s die je op de weg ziet. Ze zijn lager en langer, ze hebben enorme wielen en een vreemde klep achterop. Dat is allemaal om zo hard mogelijk te kunnen rijden. Je kunt het vergelijken met renpaarden: die zijn ook slanker, lichter en veel sneller dan andere paarden. De snelste racewagens heten Formule 1. ze zijn gemaakt van speciaal materiaal (bijvoorbeeld glasvezel) om ze zo licht mogelijk te houden en ze wegen dan ook de helft van gewone auto’s. op de auto staan de naam van de coureur en zijn wedstrijdnummer. Nr. 13 wordt nooit gebruikt, want dat wordt beschouwd als een ongeluksgetal. Zo vind je als je de lift neemt, geen dertiende etage, wel twaalf en veertien wordt aangegeven.Waar zou dan die dertiende liggen? Tussen hemel en aarde waarschijnlijk en wie zou dan die bewonen? Je hebt vast wel eens gehoord dat Adam de eerste man was en Eva de eerste vrouw? Zouden die zich dan daar verstopt houden? Maar dat is natuurlijk een mooi verhaal want we weten immers dat wetenschappers botten gevonden hebben die meer dan drie miljoen jaar oud zijn. Zouden dus die botten tussen de muren van de dertiende etage gevonden zijn? Adam en Eva en het paradijs op aarde zijn symbolen. Dat weten we omdat ze het ons zo voorgehouden hebben. We moesten dat allemaal slikken in de geschiedenisles. Maar vinden we dat dan niet terug in een museum? Wie heeft er al niet een museum bezocht ergens en er van genoten? In de meeste steden van de wereld vind je wel een museum. Dit is een speciaal gebouw waarin een collectie voorwerpen of kunstwerken bijeen is gebracht, die vaak uit allerlei landen afkomstig zijn. Dit geeft ons de gelegenheid om beroemde kunstwerken te bewonderen en interessante of zeldzame zaken te bekijken. Zonder musea zou het heel moeilijk zijn om hiermee kennis te maken want dan moesten we naar racewedstrijden gaan kijken. Het museum (het woord komt van het Griekse ‘Mouseion’) was oorspronkelijk, ruim 2000 jaar geleden, het studiecentrum voor wetenschappen van de stad Alexandrië in Egypte: het was de ‘tempel van de Muzen’.
Op het autosalon in Brussel zei daar een verkoper tegen mij. Madammeke uwe auto dat is een ferm museumstuk, tijd voor een recenter model te kopen. Hoe kon die nu weten dat ik er aan dacht om mijn wagen te vervangen door een luxe sportmodel, geen mercedis want die rijden er al genoeg. Ik zou ook nog mijn skibox erop moeten krijgen en anders moesten de ijzers mee in de auto en dan moet Kwezelke de ganse tijd met de kop opzij zitten. Zeg nu zelf, dat zou niet praktisch zijn als die sticks langs mijn oren steken en ik kan toch moeilijk mijn hulpattributen thuis laten. Je denkt misschien dat het skiën nog niet zo lang geleden is uitgevonden, met de bedoeling om je lekker bezig te houden in de sneeuw. Maar dat is niet zo! Ruim 3000 jaar geleden werd er al geskied in koude landen waar verschillende maanden per jaar sneeuw ligt. Maar toen was het nog geen sport. Het was gewoon een manier om je makkelijker voort te bewegen door de sneeuw, zonder er in weg te zakken. Enfin we zouden ook dat leren en ineens stond ik op die witte berg in Oostenrijk. Jodelen dat deed ik van de schrik want ik kon dan wel spagaat maar afdalen dat was iets anders. Plots riep de leraar, bremzen, bremzen en iets in die aard van ploegen. Tot zover ging nog alles ok maar ineens pardoes, slecht volk op haar geland en Kwezelke was toen uitgeboerd. Ja dan toch maar een racewagen kopen?

[telloorlekker]

Voorover gebogen op hare "ossekop" raast ze in sneltreinvaart de steile helling af, niet wetend dat die twee knijperkes op die "horens" haar race-tempo kunnen vertragen. De poorten van het paleis stonden armsopen geschaard en een glimlachende verkoper zag het oud vehikel van die Ford-T als een muzeumstuk voorbijflitsen. De bestuurster had haar "corsa" (corset) waarschijnlijk te hard in de veters getrokken, want ze had een lijntje om U tegen te zeggen. Gelukkig zag de verkoper niet wat naast het zadel puilde; haar snelheid was iéts te hoog en flitspalen stonden niet als amsterdammerkes aan die ingang; die extra vetkussentjes is weer iets voor een ander salon.
Ik zou die race-dame, of was het een renkoekoek, liever katalogeren bij bedrijfswagens. Ik weet van dat autosalon niet veel af, 't is me te lang geleden dat ik die megaparking voor de eeuwfeestpaleizen nog bevuild heb. Als het dan toch Oostenrijks moest zijn, zou ik haar naar Lanz of Steyer sturen. Die eerste is maar een old-timer-slak maar kan alle hellingen op en af, en die laatste heeft plaats zat om lange latten te versjouwen. Maar er zijn, spijtig genoeg, nog steeds kandidaat kopers die in de Europese val willen trappen. Ik rij al meer dan dertig jaar met een spleetoog en ben daar vrij kontent over. Nu ik eraan denk, het hoeft niet duur te zijn... van een Mercedes bv. is het gekend dat het handschoenkastje van karton is, waarom moet dat bakbeest dan zo duur zijn; misschien omdat je -eenmaal versleten- de helft van je teveelbetaalde cataloguswaarde terugkrijgt. Of was dat destijds al de eerste Recupel-bijdrage ? Toch raar dat op geen enkel geaccidenteerd vehikel een recupel-sticker plakt, tenzij van een of ander repatriëringsbedrijf. Die ouwe rommel moet je zélf bijhouden.
Hopelijk overkomt het mij (voorlopig) niet, maar eens ik moet vertrekken zullen het anderen zijn die gebruik kunnen maken van mijn levenslange bijdrage, als afvalproduct, betaald aan recupel. Een kleine bedenking, krijg je die afvaltaks ook terug bij inruiling van je oud vehikel ? Ik heb nl. nog een beetje vel teveel...

[Gast]

amaai, wat een epistel ... straks ben ik nog blij dat ik hier niet meer mag komen ... gelieve dus deze posting als zijnde nietig te beschouwen !!!!

Is niet erg MC, ik heb nog liever met iemand te doen die het recht in je gezicht zegt dan huichelaars die het achter je rug zeggen. Maar geef toe, je komt toch lezen hier, dat wel zeggen dat het hier ontspannend werkt.

[tillie]

Zeker weten. Waar blijven jullie het halen?

[telloorlekker]

[quote="kwezel"]
Is niet erg MC, ik heb nog liever met iemand te doen die het recht in je gezicht zegt dan huichelaars die het achter je rug zeggen. Maar geef toe, je komt toch lezen hier, dat wel zeggen dat het hier ontspannend werkt. [/quote]

Al eens gekeken naar de getallekes van het forum... ik denk dat dit een van de weinige forums is waar, voor zoweinig inzendingen zoveel lezers komen piepen... van populariteit en bijval gesproken.

[telloorlekker]

Uit het onderste van de pijama Tillie... daar haal ik tenminste dat wat jullie hilariteit kan opwekken. Hoe het anderen vergaat, weet ik uiteraard (nog) niet. Hoewel ik daar al eens zachtjes heb op aangedrongen, laat niemand blijkbaar graag in z'n kaarten kijken. Niet dat ik hier nu in streepkespak zit; maar iets is wel vergelijkbaar. Ik zit hierboven nl. met een "boeventronie", da's wat anders dan zo'n streepkespak. Nog voor ik hier op mijn shack kwam kreeg ik beneden al te horen dat ik me wel eens mocht scheren. Tussen haakjes (voor de insiders); hoewel kingewas moet de rand toch bijgewerkt worden, wat dus nu -vandaag- nog niet is gebeurd. Maar als je niet buiten komt, wie zal zich dan daar iets vanaan trekken. En of ik hierboven nu bezoek ontvang is zo onwaarschijnlijk als dat een vreemde bij ons komt vragen of ie even van het toilet mag gebruik maken. Dus aan mij is vandaag geen ontgeurder of plamuur besteed. Ik kraam nu ook weer niet uit dat ik onzindelijk ben; water heb ik wél gezien. Dorst heb ik ook niet te lijden, want heb hier ook nog een restant van gisteren in een bolglas. Op kans van verzuring en gekleefde tanine moet het niet wachten, elke slok zijn weer een paar lijntjes gevuld.
Zo, "gast", weet je iets van wat er achter de sluier loert, maar gelukkiglijk nog niet alles. Als ik hier alles uit de doeken moet doen gaan we -de beklefde schrijverkes- niet veel bezoekers meer krijgen. Ik weet ook wel dat de meesten zuiver uit nieuwsgierigheid hier komen neuzen. Een Monagask is daar het duidelijkste bewijs van; MC zijn toch de kenletters van Monaco als ik me niet vergis. Dat die -wat oneerbiedig van mij- op z'n aardse mesthoop graaf Dracula van het forum speelt, daar heb ik geen hinder van; meer nog, liever dan dat ie elders de plaaggeest gaat uithangen zou ik het aangenamer vinden onze kliek te vergroten. Uit z'n gekweld brein kan ook wel eens iets smakelijks ontspruiten (al beseft ie dat misschien zelve niet). Ook weer niet dat ik geregistreerden voortrek, het mag gezegd dat daar elders wél hevig spinsel uit ontstaat, maar het blijken -de laatste tijd- toch maar enkele andere zieke geesten te zijn die hier heelder dossiertjes vullen. Een nieuwe lente, een nieuw geluid is altijd welkom. We kunnen niet eeuwig blijven zuigen, tenzij achter het wiel van Kwezelke...

[Gast]

Je hebt je vast wel eens afgevraagd hoe je aan dat holletje in je buik, de zogenaamde ‘navel’, komt. Het is het lidteken van de navelstreng, die de baby voor zijn geboorte verbindt met de buik van zijn moeder. Meteen na de geboorte wordt de navelstreng doorgeknipt en het enige dat overblijft is dat kleine holletje. Je navel heeft nu geen functie meer. Of je nu in een stad of op het platteland woont, jouw gemeente of stad heeft in ieder geval een stad- of gemeentehuis. In jouw gemeente is vast wel een sportpark, een kerkhof, een park, een school en een kleuterschool. Wie zorgt ervoor dat alles goed loopt? Het gemeentehuis. Als je baby geboren is moet je het een naam geven en aangeven op het gemeentehuis of stadshuis. Het gemeentehuis staat onder leiding van de gemeenteraad, een groep vrouwen en mannen die is gekozen door de inwoners van de gemeente bij de gemeenteraadsverkiezingen. De gemeenteraadsvergaderingen zijn openbaar. Iedereen kan gaan luisteren, zolang hij zich er niet meer bemoeit. Wanneer je je mond niet kunt houden, word je verwijderd. De gemeenteraad beslist over de begroting, d.w.z. hoe het geld besteed wordt dat de gemeente krijgt door gemeentebelastingen te heffen en door hulp van het Rijk. Soms heeft ze plaats achter gesloten deuren en ook ramen want dan mag het natuurlijk niet het daglicht zien. Dan willen we wel eens muisje spelen als dat kon. Wat als in ieder hoekje een spin zit te gluren? Voor spinnen ben ik niet te vatten, daar hou ik niet van. Als er al eens eentje opduikt thuis tussen het hout van de openhaard dan loopt Kwezelke liefst zo hard als ze kan de kamer uit. Met een mepper gewapend gaat ze dan tot de aanval over en o wee de spin haar gebeente. Ze kan dan evengoed een verzekering afsluiten voor haar leven want de mepper is onerbarmelijk. Indien ze ontsnapt aan de vervolging kan ze nog dienen voor plantenvoer. Op de menukaart van groene planten staat altijd hetzelfde: water, licht en aarde. Maar sommige planten vinden dat niet genoeg, die hebben vers vlees nodig en af en toe een lekkere nijdige spin. Zij maken een val voor kleine diertjes en … pats smullen maar. Zij hebben het excuus dat ze meestal op schrale bodem leven en bovendien wat meer honger hebben dan andere planten. Je vindt ze bijna overal, we noemen ze vleesetende planten. Steek nu nog maar eens een vinger uit naar die lieve plantjes en ruik er aan met je lange neus , gegarandeerd de helft kwijt. En dan ons maar voorhouden dat we tegen de flora moeten babbelen omdat dan de groei verbeteren zou. Maar niettemin plant ik toch altijd weer mijn petunia’s en de geraniumsoorten. Zo nu zoek ik warmere sferen op, ik hou niet van die natte toestanden hier.

[telloorlekker]

Navelstaren kan een prettige bezigheid zijn heb ik door. Jij krijgt er zowaar idilische plantengoesting van. Ik vraag me bij deze wél af, waarom die gordiaanse knoop nooit eens ontward wordt. Wat zit er vlak achter die knoop ? Normaal gezien zou daar toch een verlenging moeten zijn naar een of ander inwendig orgaan. Het kán toch niet dat daarachter geen functioneel onderdeel meer zit, een darmkanaal of adertje of zenuwknobbel die met je hersens in verbinding staat ? Stel dat je die knoop zou loskrijgen, vliegen dan al je inwendige gassen door de ruimte of verlies je dan iets méér dan een haat-liefde verhouding. Ongeveer op diezelfde hoogte zit toch de amoureuse toestand van het mannelijke; waar haalt men het anders dat men zegt "de liefde van de man gaat door de maag" ? Of zou voor die knoop dat deel afgestorven zijn waarvan ook de apendix deel van uit maakt ? Dat klein wormvormig aanhangsel zorgt niet alleen voor raadsels in het bestaansleven, het kan ook nog ontsteken en in sommige gevallen zelfs barsten. Waarom wordt die spaarpot niet bij de geboorte verwijderd; zo moeilijk moet dat toch niet zijn als je, voor je die knoop legt, even door die binnenkant dat kleintje even wegtrekt. Als boreling weet je daar toch nauwelijks iets van, je keilt toch al als een speenvarken als je naar je eerste adem snakt, dus dat beetje pijn kan ook geen kwaad hé. Nee, men laat je maar opgeschept zitten met dat lullig ding tot er zich, vroeg of laat, een ingeslikt muntje in nestelt of erger er een zaadje in terecht komt dat uiteindelijk niet kan kiemen bij gebrek aan een goede voedingsbodem. Immers, de wortel is met de moederkoek weggegooid. Zonde eigenlijk dat je, van in den beginne, met zo'n voedingsbodem niet veel meer kan beginnen.
Als je er dan toch negen maanden van geleefd hebt zal het beslist niet slechter zijn als je er ook petunia's en geraniums op kon kweken. Hoefde je tenminste niet maandelijks hetzelfde ritueel te herhalen. Want plantjes kunnen nu eenmaal niet zonder "gezonde voeding"....
TLL

[zandmannetje]

Hoewel dit topic bedoeld is om zonder scrupules er eens lekker op los te liegen, uit de nek te kletsen, wordt hier navenant toch heel dikwijls de waarheid vertelt. De aard van het beestje?
Ook ik bezondig me daaraan, heb ik gezien met eens alles te overlezen.
(Overigens, met dat overlezen ben je geruime tijd bezig, heb ik ondervonden.) Nu ga ik dan nog maar eens de waarheid verkondigen, de waarheid en niets dan de waarheid. (Moet ik hier dan achterzetten, zo helpe mij god?)
Miisschien wel omdat een mens eigenlijk een gewoontedier is.
Volgt vanaf het ontwaken bijna steeds hetzelfde ritueel. Bij de één is dat een bezoek aan het kleinste kamertje, een ander poetst eerst zijn tanden (ikke) of neemt zijn scheerapparaat ter hand.
Om dat ritueel te doorbreken, laat ikzelf soms een baard staan.
Soms wordt dat ritueel ook doorbroken door het een of ander voorval, al dan niet dramatisch...
Toen ik nog in Kalmthout woonachtig was, stond het meest nabije huis op zo'n twintig meter afstand. Wij hadden de WC binnenhuis, met stromend water, maar dat huis van de buren was daarmee nog niet uitgerust.
Zoals vroeger wel meer op de buiten, een toilet tegen de achterzijde van het huis aangebouwd, met de beerput recht eronder.
Die beerput kon geruimd worden door middel van een groot rond betonnen deksel, dat een heel eind verder in hun tuin lag.
Op een morgen sta ik me te scheren, voor het spiegeltje naast het raam, en dus op een plaatsje eerste rang!
Hun zoontje van een jaar of zes, zit op dat betonnen deksel te spelen met zijn autotjes. Papa is er een grote boodschap aan het uitpersen, middelerwijl zijn onafscheidelijk sigaretje rokende. Als dat stinkstokje bijna opgerookt is, werpt hij dat onder zich in de put.
Als ik er zoveel jaren later aan terugdenk, krijg ik nog de lachkriebels!
Want vanaf die dag geloof ik rotsvast aan vliegende schotels!
Het betonnen deksel, met de kleine pagadder er mooi bovenop gezeten, vliegt zeker 5m. omhoog en 20m. verder de tuin in, en voert een perfecte landing uit!
De vader komt verdwaasd, helemaal onder de bruine smurrie, de toiletruimte uitgestapt, die tot tegen het plafond onder de stront zit...
Hij was eventjes de uitwerking van methaangas vergeten, MAAR HIJ HEEFT NOOIT MEER GEROOKT OP HET TOILET !
Dit was een klucht met een happy-end, maar soms loopt het ook echt dramatisch af. We kwamen al ontelbaar veel jaren met onze caravan, steeds op dezelfde camping aan het Lago Maggiore.
Dat bewuste jaar stonden we daar insgelijks reeds enkele dagen, wanneer een jong Italiaans koppel met twee kleine kindjes, naast ons zijn tentje begint op te slaan. Kampeerders zijn tamelijk sociale mensen, de man heeft wat last om zijn tent op te stellen, en ik help hem een handje. Ik spreek tamelijk goed Italiaans, we beginnen een gesprek, en ik verneem o.a. dat ze van Milaan komen, dat ze blij zijn even de hitte te kunnen ontvluchten.
Het is overigens bloedheet, de tent staat bijna helemaal opgesteld, en de man zegt tegen zijn vrouwtje dat hij even een duik in het Lago gaat nemen om eens te verfrissen...
We hebben hem niet meer levend teruggezien, er lag misschien maar één grote steen in het zand onderwater, maar daar is hij volle kracht met het hoofd opgedoken. Buiten bewustzijn en jammerlijk verdronken.
Wanneer ik daar aan terug denk, aan dat arme vrouwtje met die kindjes,
aan haar hartverscheurende verdriet, lopen de koude rillingen nog langs mijn rug...
We zijn nog dikwijls terug naar Italië geweest, maar nooit meer op dezelfde camping. Hoe gebeurtenissen het leven kunnen beïnvloeden!
Ben jij bijgelovig?
Ik niet, nooit geweest!
Om van België naar Italië te rijden, is de meest aangewezen weg ofwel de St.Gottard, ofwel de Simplon. Voor de tunnel onder de St.Gottard er kwam, moest je eroverheen. Op een bepaald punt ligt er een brug over een ravijn. Bij de aanleg van die brug hadden verschillende werkmensen het leven gelaten, ik weet niet of het daarom was, maar ze heette de Duivelsbrug. Het bijgeloof wou, dat reizigers daar een panne kregen!
Steeds hartelijk mee gelachen, steeds zonder problemen de St.Gottard overgereden.
Tot de tunnel van 17 Km.lengte af was, en je enkele uren tijdswinst boekte met eronder door te rijden.
Daarvoor had ik nog nooit ook maar één enkele panne aan de auto gehad, en daarna zou ik er ook geen meer krijgen. Maar juist op die plek, nu onder de Duivelsbrug, minderde de auto vaart, en daar stond ik in die pijp! De motor draaide nog, maar ik kon geen gas meer geven.
Wetende dat de hele tunnel door TV camera's bewaakt wordt, en dat bij het minste defect een zware takelwagen uitrukt ( met een gepeperde rekening tot gevolg), spring ik de wagen uit, motorkap open, en zie dat een kniegewricht van de gasstang is losgesprongen!
Terug ineen geklopt, auto in en wegwezen...
Bijgelovig ben ik nog niet, maar met de Duivelsbrug lach ik toch niet meer.
Voilà, de volgende keer mag ik er terug op los liegen!