Moderne Sprookjes

[zandmannetje]

Jozef en Maria deel 4
Kapitein Isaac van de Israëlitische luchtmacht ,die de stuurknuppel van de helicopter bediend tijdens een routine verkenningsvlucht, gaapt van verveling. Daarbij spert zijn muil zover open dat het lijkt of zijn lelijk smoelwerk in tweeën zal breken.
Korporaal Nathan die naast hem gezeten is, was dan ook reeds geruime tijd aan het doordrammen over een raid tegen de Palestijnen waaraan hij eens had deelgenomen, en het begon hem stierlijk te vervelen.
Maar plotseling veranderd Nathans stem, ze wordt schril en hij begint te roepen, wanneer hij ziet hoe de drie koningen een zware jeep in de fik steken.
“Daarzie godverdomme, dat is daar niet koosher, die drie clowns steken een auto in brand met een molotov-coctail. Schiet erop Kapitein Isaac, schiet die verdomde terroristen aan flarden!”
‘Waarom moeten alle gevaarlijke tuigen eigenlijk Russische namen hebben’ bedenkt Isaac filosofisch terwijl zijn vinger om de trekker van het zware machinegeweer kromt ‘Molotov-coctail, Stalin-orgel...Zou ik het doen, een waarschuwingsalvo afvuren kan toch nooit kwaad?.’
En de daad bij de gedachte voegend, vuurt hij een zwaar salvo vlak boven de hoofden van Balthazar, Melchior en Casper, waarbij laatstgenoemde het van alteratie in zijn broek doet.
“Geen beweging meer smeerlappen!” brult Korporaal Nathan door de electronische luidspreker, terwijl Isaac een plaats zoekt om de helicopter aan de grond te zetten.
Een iets of wat overbodige waarschuwing, want van schrik is geen der 3 koningen nog in staat een voet te verzetten.

Laten we nu even de toestand binnen in het schuurtje in ogenschouw nemen.
De ezel denkt helemaal niets, omdat het nu eenmaal een ezel is, zoals geweten.
De os denkt ‘amaai mijn kloten' en dan treurig ' ach ja die heb ik niet meer, amaai mijn poten dan maar, die mensen kunnen toch nogal kabaal maken tegenwoordig zenne’
Jozef die door de kieren gezien heeft hoe zijn wagen in de vlammen opgaat, stikt bijna van woede, zijn bloeddruk stijgt naar een ongezonde hoogte en zijn ogen puilen ietwat uit. Of dat laatste iets met de gebeurtenissen te maken heeft is moeilijk te zeggen, want in zijn familie waren er veel mannen met dat kleine schoonheidsfoutje opgezadeld.
In zoverre dat zijn tante , wanneer ze ruzie had met nonkel Malem, altijd zei dat hij sprekend op een pladijs geleek. Eén die al enige dagen dood was...
Voor Maria liggen de zaken enigszins anders. Het helse kabaal en de doorstane schrik hebben gemaakt dat de bevalling in werking is getreden. Terwijl haar vruchtwater over het stro stroomt, zegt ze met omfloerste stem tegen haar man
“Het is zover Jozef” .
Maar bij Jozef, die zwaar over zijn toeren is, komt die blijde boodschap niet zo best aan.
“Wat is zover vrouwe Maria, als je zo met een omfloerste stem spreekt versta ik je niet zo best?”
“Ons kind wordt geboren, help me een handje”
Dit verzoek valt bij Jozef, die in normale omstandigheden reeds van een druppel bloed een appelflauwte krijgt, niet in goede aarde.

Nadat Isaac de helicopter aan de grond heeft gezet, stormt hij samen met Nathan met getrokken wapens naar de drie koningen.
“Wat dachten jullie dan, stelletje smerige terroristen, in deze kleren zijn we onschendbaar, dat hadden jullie gedroomd, vooruit daar dat schuurtje binnen !”
Het ligt in de bedoeling van de Israëlieten om heel korte metten te maken met hun arrestanten.
Maar wanneer de deur uit haar hengsels gestampt wordt, valt Isaacs mond open van verbazing
“Wel potverhierenginderachter, de geschiedenis herhaalt zich schijnbaar! Een blonde deerne die ligt te bevallen op een bundel stro met een ezel en een os als getuigen, jullie heten toch toevallig niet Jozef en Maria zeker?”
Op het schuldbewuste knikken van deze laatsten valt een verbijsterde stilte.

[Fikske]

Prachtig Zandman! Ik heb tranen gelachen wanneer ik die hele episode heb gelezen. Het was al een tijdje gelden dat ik deze topic nog bezocht had.
Die fantasie van u kent geen grenzen. Haha!
Nu vraag ik mij toch af hoe die drie Charels, van 'koningen' de weg naar die stal gevonden hebben zonder GPS?
Ik ben benieuwd hoe dat gaat aflopen.

[zandmannetje]

De stilte heeft nu wel lang genoeg geduurd, maar ik moet hier schijnbaar ook alles alleen doen hé...

Jozef en Maria deel 5

De stilte wordt verscheurd door een jammerklacht van Maria “ Help mij dan toch broekschijters!”
Van haar Jozef hoeft ze geen hulp te verwachten. Die is van zijn stokje gegaan.
Kapitein Isaac wrijft bedachtzaam aan zijn neus. Dat hij zo’n lelijk bakkes heeft is voornamelijk te wijten aan dat enorme reukorgaan, waar bij een vergelijking zelfs Cyrana de Bergerac’s exemplaar nog in het niet zou verzinken.
Hij kijkt het kringetje rond. Van zijn jonge kompaan hoeft hij geen hulp te verwachten, die is heel bleekjes geworden. Zichzelf beschouwt hij zich meer als een man die het leven wegneemt van de mensen, ipv. het te schenken, blijven dus alleen de drie koningen over.
“Jij, help haar” beveelt hij Balthazar.
“Ja dag Jan, ik zal gaan helpen een jodenjong op de wereld zetten zeker!” sputtert deze tegen.
“Je kan kiezen, haar helpen of ... ” veelbetekenend port hij met de loop van zijn mitraillette in de rug van Balthazar .
Deze besluit eieren voor zijn geld te kiezen en begeeft zich in de richting van Maria.
Maar net op tijd, want al dadelijk komt er bij de blonde deerne een soortement konijntje uit gefloept dat hij nog net kan opvangen
“Is het een jongen of een meisje?” vraagt Maria hem.
“Een meisje, of nee toch niet, het is een jongen. Maar wat een klein dingetje heeft hij zeg, het geslacht is bijna niet te zien. Is dat normaal bij de joden? Hoe ga je hem noemen?”
“Wij hebben nog geen naam gekozen, omdat we niet wisten of het een jongen of een meisje ging zijn”
“Jezus, hebben jullie nog geen naam?”
“Jezus is wel toepasselijk, ja zo zullen we hem noemen. Jezus II, dan doen we geen concurrentie aan de enige echte” zegt Maria.
“Jezus is niet de echte, er is er maar één de enige echte en dat is Allah”
Bij het horen van deze naam storten zijn handlangers zich ter aarde met het gezicht naar Mekka gekeerd
(of dat daar ter plekke ook in de richting Oost is betwijfel ik ten zeerste) en roepen
“Allah is groot en Mohammed is zijn profeet”
Isaac bedwingt de neiging om de trekker van zijn wapen over te halen, en stampt dan maar tegen de ribben van Jozef.
“Wakker worden vader, je hebt lang genoeg geslapen!.” En wanneer deze kreunend rechtkomt “Proficiat makker, je bent papa geworden. Indien jullie mij nu willen volgen ga ik jullie in veiligheid brengen met de helikopter. Jullie niet smeerlappen” dat laatste is tegen de drie koningen.
Jozef ondersteunt zijn Maria en helpt haar naar de heli.
Het tuig stijgt snel naar omhoog, wanneer een hoogte van 100m. bereikt is en net op het moment dat Isaac koers wilt zetten naar Israëlisch gebied, wordt de helikopter getroffen door een Palestijnse raket en stort tollend en brandend naar beneden. Er zijn geen overlevenden...
Met open monden staan de drie koningen naar het tafereel te kijken, Balthazar nog steeds met de kleine Jezus in de handen.
"Welke moeder vergeet er nu haar kind?” vraagt hij zich vertwijfeld af.
Na overleg met zijn kompanen wordt besloten de boreling achter te laten in de stal. Wegens het zeer moeilijk te kunnen expliceren aan de echtgenote, vertrokken om carnaval te gaan vieren en thuiskomen met een baby.
Wanneer dus boer Achmed bij het krieken van de dag zijn beesten gaat voeren, vind hij op het stro een kindje.
Bij nader toezicht blijkt het inderdaad een mensenbaby te wezen, waar zijn eerste veronderstelling was dat de ezel bevallen was.
Vertederd neemt hij de kleine in zijn armen en prevelt
“Allah heeft dan eindelijk de bede van mijn Annah verhoord en ons een kleine Arrafath geschonken, die voorbestemd is om de leider van ons volk te worden”

[zandmannetje]

Is de fantasie bij de andere senioren dan alreeds verzwonden, samen met de soepelheid der spieren? Men zou het gaan geloven...

De kikkerprins.

Deel 1

Nu moet ik toch heel hoognodig een plasje maken!
Reeds enkele uren zit ik op de fiets, en de druk op mijn blaas neemt almaar toe. Als er omstaanders in de buurt zijn kan en mag je zoiets niet avonturen of je hebt een proces aan je broek wegens exhibitionisme, maar nu ben ik tamelijk ver van de bewoonde wereld verwijderd en kan het zonder de goede zeden te beschamen.
Onder een grote eik, aan de rand van een beekje haal ik mijn geval boven en wil ongegeneerd de kraan openzetten, wijl mijn ogen spieden op welke grashalm ik ga mikken.
Diezelfde ogen openen zich wijd van verbazing, wanneer ze een zeldzaam raar ding in het vizier krijgen, dat onmiskenbaar leeft en op de plaats verblijft waar ik mijn straal wil richten!
Op het eerste en ook op het tweede zicht lijkt het een balletje, maar dan met een hoofdje waarvan de twee oogjes mij starlings aankijken.
Ik vergeet voor eventjes mijn nooddruft en kniel neer om het ding op te nemen, en breng het dicht bij de ogen om het van dichtbij te bekijken. Het is onmiskenbaar een soort stressbal met een kopje zoals een kikvors.
En laat het nu niet waar wezen, dat ding spreekt tegen mij!

“Awel man, nog nooit een kikker gezien zeker?”
Asjemenou, een kikker zonder poten, en die daarenboven kan spreken, je kan het zo gek niet bedenken!
Van het schrikken laat ik hem bijna uit mijn handen vallen, wat hem waarschijnlijk dan nog een schedelbreuk had opgeleverd...Dat breng ik dan ook zonder omwegen aan het verstand van de stressbal.
Vervolgens krijg ik een onwaarschijnlijk verhaal te horen.

“Mijn poten ben ik kwijt geraakt nog maar zo’n twintig jaar geleden, samen met mijn toenmalige kikkerfamilie ben ik toen opgepakt en in een zak gestopt. Later werden aan de lopende band onze poten uitgetrokken. Naar het schijnt zijn kikkerbilletjes een geliefkoosde lekkernij voor sommige decadente mensen. Al mijn familieleden zijn hierdoor gestorven, alleen ik bleef in leven, waarschijnlijk omdat ik honderden jaren geleden betoverd ben.
En sindsdien heb ik het zeer moeilijk om me te verplaatsen. Ik rol zomaar om en om, maar op een hele dag schiet ik zo maar enkele meters op. Maar goed dat ik zo’n lange tong heb, om nu en dan een mug of een vlieg te verschalken. Zo blijf ik in leven.
Ik was een prins van slechts twintig jaar, mijn naam ben ik met de jaren vergeten, maar ik was een heel mooie jongeling. Op een kwade dag werd ik benaderd door een toverheks, die seks met mij wou hebben.
Als ik weigerde zou ze mij in een kikvors veranderen dreigde zij.
Man, ik denk dat ze wel negentig jaar oud was, en in zeventig jaar niet meer gewassen. Een echte griezel, ik had nog liever dat ze mij in een kikker veranderde dan met haar naar bed te gaan. Wat ze dan ook zonder omwegen deed, de lafhartige teef!
In het begin was ik ten zeerste bedroefd over deze gang van zaken, ik miste voornamelijk mijn mooie kleren en mijn ritjes te paard, maar alras wist ik mij aan te passen aan het kikkerleven. Steeds aan de waterkant dartelen, wedstrijden in hoogspringen en verspringen organiseren, de padden ambeteren, voor mij moest dat meisje nog niet dadelijk ten tonele verschijnen die mij met een kus terug in een prins zou veranderen...
Dat had die kol namelijk zo vooropgesteld, als een mooie meid bereid was mij op mijn glibberige snuit te kussen veranderde ik terug in mijn oude gedaante.
Maar nu zou ik feitelijk wel willen terugkeren in mensengedaante, ken jij misschien geen mokkel dat hiervoor in aanmerking kan komen?”

Stomverbaasd en nadenkend bekijk ik de prinselijke stressbal.

[zandmannetje]

Deel 2

“Als jij terug een mensengedaante aanneemt, maar geen armen of benen hebt, dan ben jij zo’n softenon-gevalletje zoals er in de jaren zestig van de vorige eeuw wel meer kinderen geboren werden.”
“Zou ik dan slechter af zijn dan nu?”
“Ik weet het niet” zeg ik hem nadenkend “de dokters kunnen al wel veel met chirurgie. Ze kunnen in sommige gevallen terug ledematen aannaaien en zo, maar het is natuurlijk niet op voorhand te zeggen hoe zo’n operatie gaat aflopen. De chirurg zegt altijd dat de operatie gelukt is, je sterft altijd aan de verwikkelingen nadien”
“Ik wil het er op wagen” zegt de kikker “na 300 jaar ben ik het kikkerleven beu!”
“Weet je” zeg ik hem “ik zal jou meenemen naar huis en dan zie ik wel wat ik kan doen”

“Ik heb honger, kan jij niet eens een vlieg voor mij vangen?” Thuisgekomen heb ik de puit in het doosje gestopt waarin ik mijn diskettes bewaar. Daar zal niemand in gaan snuffelen, want als mijn kleindochter met haar mama op bezoek komt en hij raakt in haar grijpgrage handjes zijn des kikkers laatste ogenblikken geteld...
Om aan zijn vraag te voldoen ga ik op jacht met een vliegenmepper en weet een dik exemplaar buiten westen te slaan. Met veel smaak werkt puitmans dit vervolgens naar binnen.
“Gesteld dat ik een mooie meid bereid vind om jou te kussen, en jij veranderd inderdaad in een man zonder ledematen, een operatie om jou van armen benen te voorzien gaat handenvol geld kosten, dat ga ik niet kunnen betalen” vertel ik hem.
“Geld is geen probleem” antwoordt de kikker “ik heb een paar keer in de schatkist van mijn vader gegrabbeld vroeger, en heb enkele gouden dukaten verstopt in een kistje onder de grond. Die moesten dienen om naar de disco “Bij manke Peer” te gaan, want op het paleis viel niet veel te beleven 's avonds. Mijn tante Fabie zong altijd Gregoriaanse liederen dan, en die kwamen me onderhand de strot uit. Maar dat geld moet er nog liggen, dat kon niemand daar vinden. Gouden dukaten van over 300 jaar zullen nu wel heel wat waard zijn, genoeg om zulke operatie te betalen”

De dag nadien graaf ik op aanwijzingen van de kikvors, aan de rand van het bos aan de voet van een grote eik inderdaad een klein kistje op, met daarin tien grote zware gouden dukaten. Ik vraag me af of dat geld wel genoeg is om puitmans dood te trappen en in het kistje te begraven, en dan zelf van een onbezorgd leventje te leiden tot het einde van mijn dagen, ergens op Honoloeloe.
Maar al te goed is halfzot zegt het spreekwoord, ik zal waarschijnlijk wel nooit veranderen en ik keer huiswaarts met het geld in mijn ene zak en met een levende puit in de andere.
Ik deponeer hem terug in het diskettedoosje en heb dit nog niet eens gesloten wanneer mijn eega de kamer binnentreedt. De kikker slaat een verschrikte gil, gauwgauw sluit ik het koffertje.
“Wat is dat lawaai?” vraagt mijn echtgenote “het lijkt wel of er iemand schreeuwde”
“Dat is de harde schijf van mijn computer die zo lelijk doet de laatste tijd, ik denk dat ze aan vervanging toe is”
Zodra ze het bureau verlaten heeft open ik de diskettekoffer en vraag
“Awel puit, wat had jij daar verdomme aan de hand met dat gegil?”
Een trillende stem spreekt “die vrouw daarjuist, dat is de heks die mij betoverd heeft!!!”
“Gij zijt goed zot beste kikker, die vrouw is mijn wettige echtgenote, al vele tientallen jaren”
“Ik vergis mij niet, die puistige kop, die lange hakige puntneus, die grote zwarte wrat op haar kin en die gele brokkelige tanden in dat groot bakkes, het is zonder enige twijfel de toverkol die van mij een kikker gemaakt heeft!
Zij is het laatste wat ik als mens zijnde, gezien heb en dat vergeet ik nooit”
Nu moet ik eerlijk bekennen, voor deze gebeurtenis had ik nog nooit zo op het uiterlijk van mijn echtgenote gelet, maar de beschrijving van de kikvors klopt tot in de puntjes, zodat er toch een zekere twijfel in mijn hart sluipt.

[Tillie]

Niet te doen Zandmannetje (mag ze komen lezen???)

[ED.]

Er moet hier dringend een uitgever worden gevonden. Pascal heb jij daar zo geen goede relaties? Of kan dit in eigen beheer: 80% voor zandmannetje 10% voor senNet en,.....10% voor mij

[zandmannetje]

Wreed moeilijk heb ik het weer gehad, om een selectie te maken uit alle mogelijkheden die open liggen om verder te gaan met de story!
Want ik moest kiezen:
1- de kus helpt niet, hij blijft een kikker. Ik koop met het fortuin dat mij uiteraard rechtmatig toekomt een villa met zwembad in Spanje, en leef daar nog lang en gelukkig.
2- de kus transformeert hem in een varken, zonder poten uiteraard. Want mijn eega-kol had ons gesprek afgeluisterd en haar maatregelen genomen. We organiseren dus een reuzebarbecue met het lekkere vlees en vervolgens doe ik hetzelfde als hierboven. Of misschien koop ik wel een villa in Toscane, naast die van mijnheer Vertuindorp. Misschien leef ik daar nog langer, nog gelukkiger!
3- we volgen toch maar min of meer het originele sprookje, ik word dus niet rijk en gelukkig, en blijf een prutsschrijvertje. Wat het uiteindelijk zal worden dan in DEEL 3.

[hermano]

...3- we volgen toch maar min of meer het originele sprookje, ik word dus niet rijk en gelukkig, en blijf een prutsschrijvertje. Wat het uiteindelijk zal worden dan in DEEL 3.

Spijtig Zandmannetje, wij zijn hier allemaal dikke egoïsten, wij willen allemaal dat het oplossing 3 wordt, jij blijft arm en schrijft voort, maar dat maakt je waarschijnlijk toch heel gelukkig, hopen we. Allemaal, behalve ED. natuurlijk, maar die heeft voor 10% egoïstische redenen om iets anders te willen.

[zandmannetje]

De Kikkerprins deel3

De kikker probeert vervolgens op mij in te praten om mijn laatste twijfel weg te nemen
“Je zegt dat jij al tientallen jaren getrouwd bent, zeg mij eens van wanneer dan wel juist?”
Vruchteloos pijnig ik mijn geest, maar eigenaardig genoeg kan ik me niets herinneren van een trouwfeest of een huwelijksreis of zo.
“Ik weet het niet” zeg ik tenslotte “ze was er zomaar opeens en ze is bij mij gebleven, ik heb me verder geen vragen gesteld”
Maar mijn hersens werken intussen op volle kracht.
Kan een heks zoiets bekokstoven, een man laten geloven dat hij allang met haar getrouwd is?
Is het misschien daaraan te wijten dat ze nooit rijlessen voor de auto heeft willen nemen, dat ze het gratis abonnement op ‘De Lijn’ niet eens wou afhalen? Is het daarom dat het ’s nachts in onze slaapkamer zo stikdonker moet zijn, zodat ik niet kan zien of ze aanwezig is of niet?
Met haar bezem is ze tenslotte veel sneller ter plekke, aangenomen dat die verdomde kikker de waarheid spreekt.

Op dit punt beland, beginnen mijn gedachten af te dwalen, niet moeilijk met de milieuproblemen tegenwoordig. Zou de wereld niet veel beter af zijn als we allemaal op een bezem rondvlogen?
Geen luchtbezoedeling meer, geen parkeerproblemen, zo’n bezem neem je toch gewoon mee naar binnen!
En als iemand je lastig valt is het tevens zeer praktisch, als je een lastigaard een oplawaai tegen de oren geeft met zo’n bezem is die wel eventjes van de kaart.. .

Maar dat kan toch helemaal niet, want
“Jij zegt dat zij reeds 90 jaar was 300 jaar geleden, dan zou zij nu...”
Ik probeer een ouderdom op mijn eega te plakken, maar het lukt me niet.
“Weet jij eigenlijk haar naam wel” vraagt de kikker.
“Natuurlijk weet ik die, zij heet Sus. Vroeger was het Suske, nu Sus”
“En heb jij haar zien verouderen, sinds ze bij jou is?”
“Het tegendeel is waar, zij is jonger geworden!”
Maar dan schiet mij te binnen dat ze pakweg tien jaar geleden een facelift heeft laten uitvoeren, tesamen met borstvergroting en liposuctie op haar gat, wat haar hierna een pak jonger deed lijken.
De vervelend lange puntneus werd toen met vijf centimeter ingekort, omdat de chirurg twaalf centimeter in één keer te riskant vond.
Maar ik schud die nare gedachten van mij af, en zeg
“Zwijg nu maar over mijn vrouw, ik heb andere zorgen. Hoe moet ik in godsnaam gedaan krijgen dat een meisje jou wilt kussen?”
Dit is inderdaad niet zo simpel als het lijkt, als hij gekust wordt en binnen de seconde transformeert van een balletje in een man - dan nog een man zonder ledematen - kan dat een levenslang trauma veroorzaken bij zo’n meisje.

Na een onrustige nacht waarin ik maar de slaap niet kan vatten, sta ik desalniettemin ’s morgens monter op. Vannacht heb ik uitgedokterd hoe ik dat vraagstuk moet aanpakken.
In het miniemen-voetbalclubje van mijn kleinzoon speelt een meisje mee, Rina. Ze is een lieve meid, maar ze laat toch door de jongens de kaas niet van haar brood halen. Ze is hard en benig in haar tackles, en ze is niet op haar mondje gevallen. Van alle spelertjes in de ploeg heeft zij al de meeste gele kaarten verzameld.
De laatste kreeg ze van de scheidsrechter onder haar neus geduwd omdat ze moedwillig een tegenspeler in zijn edele delen stampte, nadat die haar gedribbeld had. Als ze een goal gescoord heeft betaald dikke Frans, haar vader, een rondje voor alle ouders van de spelertjes, zodat al die ouders de longen uit hun lijf schreeuwen opdat hun zoon toch maar de bal aan Rina zou geven.

[zandmannetje]

De kikkerprins - epiloog
Die dikke Frans is een speciaal geval, die kerel kan pinten zuipen zonder te slikken, kapt ze gewoon achterover zonder dat zijn slikker hoeft te werken. Wat een onmiskenbaar voordeel is, ten opzichte van andere mensen die wel moeten slikken
Toen ik nog een puber was - nu eventjes geleden – was ik verliefd op een meisje, Godelieve geheten.
Toentertijd hadden de meisjes nog namen om bij weg te dromen, zoals daar zijn de reeds eerder genoemde naam, alsmede Geneviëve, Godiva en Gabriëlle...Tiens, die beginnen toevallig allemaal met een G!
Maar mijn Godelieve gaf de voorkeur aan Julien Wouters. De Jenne moest ook niet slikken als hij een pint achterover kieperde. En bij herhaaldelijk piekeren over deze kwestie kwam ik tenslotte tot de conclusie dat dit het enige was dat hij beter kon dan ik. Daarom vind ik dat het zulke mannen onmiskenbaar in het voordeel zijn t.o.v. slikkers.
Nu heten meisjes gewoonlijk Cora, Mora of Rina. Och ja, het ging over Rina.
Ze tracht zichzelf steeds te bewijzen in deze jongenswereld door geen enkele uitdaging uit de weg te gaan, heb ik al ondervonden. Dus deze meid moet ik hebben voor de uitvoering van mijn plan, ik moet gewoon zeggen dat ze dat niet durft, een kikker kussen. Deze namiddag hebben ze training, komt prima uit...
Dat heb ik psychologisch heel goed gezien, “Oh nee?” zegt ze, en ze geeft een dikke smak op de snuit van kikkermans, die ik voor haar gezicht houd.
Bliksemsnel smijt ik hem vervolgens op de achterbank van mijn gereedstaande auto en met slippende banden scheur ik weg, kan met moeite een voorbijganger ontwijken.
“Als ge nu die wandelaar nu had omvergereden hadden ze misschien zijn armen en benen voor mij kunnen gebruiken”
De stem klinkt helemaal anders dan het ijle gekwaak dat ik stilaan gewoon geworden was. Ze klinkt gewoon nu.
Ik stop de wagen en draai mij om, op de achterzetel ligt een lichaam dat kennelijk van een manspersoon is, maar dan ook niet meer dan een body met een hoofd erop gepland. Een hoofd met een mooi gelaat, met lange blonde lokken, zoals in de middeleeuwen gebruikelijk was bij prinsen en ander ongedierte...
“Zozo, gij hebt amper twee seconden een mensenlichaam en gij krijgt al moordzuchtige neigingen? Dat noem ik buitengewoon snel aangepast zijn aan onze hedendaagse maatschappij!”
Zonder noemenswaardige incidenten bereiken we het ziekenhuis. De receptioniste doet eerst wreed moeilijk omdat Kikkermans geen SIS-kaart bezit, maar dat is opeens geen bezwaar meer als er contant kan betaald worden. We worden dadelijk toegelaten bij dokter Bosmans, de hoofdchirurg.
“Vreemd, heel vreemd” zegt die tijdens zijn onderzoek “dat is toch niet recent gebeurd, dat verlies van ledematen? Maar het treft wel buitengewoon, want we hebben hier juist een persoon die al jaren in coma ligt, en we wilden de beademingsmachine vandaag stilleggen”
Ik ben geen deskundige op gebied van amputaties en aanplantingen, laat mij volstaan met te zeggen dat de ingewikkelde operaties allemaal een gunstig verloop kenden.
Negen maanden later verliet Kikkermans het ziekenhuis, als een normale man.
Bij de balie werd gevraagd op welke naam de papieren dienden opgemaakt te worden. Maar vermits hij zijn naam kompleet vergeten was, dienden we een andere te verzinnen.
“Wat dacht je van Laurent” stelde ik hem voor “of van Philip?”
Wanneer we tenslotte buitenwandelen zegt hij mij
“Wat jij voor mij gedaan hebt Zandman zal ik nooit vergeten, ik zal je nooit genoeg kunnen belonen”
“Bijzonder toevallig dat jij me dat zegt beste kerel, want er namelijk een kleinigheid die je voor mij kan doen” antwoord ik hem terwijl ik hem joviaal op de schouder mep “nu gaan we de formule gewoon omkeren en ga jij mijn eega eens een kusje geven...”

[Gast]

Zandmannetje, ge zijt een kemel aan het schieten.
Nu gaat ge toch uw eigen ruiten ingooien hoor met die prins uw dame te laten kussen. Door heel uw verhaal wordt het alsmaar duidelijker. Zonder dat je het blijkbaar zelf beseft heb je in werkelijkheid een sprookjeshuwelijk.
Ik lees nl.dat je met de heks getrouwd zijt.

[Gast]

Zou het kunnen dat de eega van Zandmannetje de teksten hierboven gelezen heeft? Sedert zat.5 mei niets meer gepost??
Heb ik dan toch gelijk met mijn veronderstelling?
Heeft ze zijn armen en benen uitgetrokken?
Weet er iemand onder welke boom dat kistje zou kunnen zitten?
De enige tip was dat het een boom is waar wielertoeristen tegen plassen, maar er zijn zoveel bomen en nog meer plassers langs onze Vlaamse wegen.
Moeilijk zoeken hoor Zandmannetje. Sorry maar het kan wel een paar honderd jaar duren voor iemand u daar gaat vinden.

[ED.]

Ruzie stoken, ja! Ziet ge nu wat er van komt? Zandmannetje, ik voel met je mee!

[zandmannetje]

Eega heeft aan mij volledige bekentenissen afgelegd, aangaande haar zwarte magie.
Opdat ik zou zwijgen tegen de buitenwereld, want daar moest iets tegenover staan, heeft zij me moeten leren vliegen op een bezem.
Dat gaat al fantastisch, ik durf al meer dan zij, zijdelingse loopings maken en rakelings over de boomtoppen scheren, zodat ik de auto in de garage laat staan als we morgen naar Spanje vertrekken.
Ik hoop maar dat de valiezen niet naar beneden donderen onderweg, of te veel mijn snelheid hinderen. Misschien met tape vastplakken voor de zekerheid?