De grote reis, wat er echt gebeurde...

[zandmannetje]

Na wat volgens onze begrippen slechts enkele minuten lijken, verschijnt een beeld op het holoscherm dat we enkele maanden voordien ook aanschouwd hebben, maar dan vanuit onze luchtballon. Bij iedereen brandt zowat dezelfde vraag op de lippen, maar Ed stelt ze
"Hoelang zouden wij eigenlijk zijn weggeweest? "
Niemand die er ook maar het flauwste idee van heeft.
We zweven nu langzaam boven de binnenstad van Gent, op slechts een 200-tal meter hoogte.
Tot onze grote verbazing bemerken wij dat niemand in paniek raakt bij het zien van de UFO.
"Suol, hoe kan dat?"
Langs telepathische weg komt het antwoord
" Wij zijn voor hun ogen, en voor eventuele detectiesystemen onzichtbaar, omdat we ons in de 4e. dimensie bevinden. Weet je wat dit betekent?"
"De 4e. dimensie is toch tijd?"
"Precies, we bevinden ons in jullie tijdzone, plus 1seconde. We bevinden ons één seconde in de toekomst, daarom zijn wij onzichtbaar. Waar zetten we jullie aan de grond?"
"Als het effe kan, nog een weinig verder aub., op de open weide bij boer Koene, waar wij ook vertrokken zijn. Suol, ga je weer onze geheugens wissen?"
"Wij kunnen niet anders Zandman, als aardbewoners van ons bestaan op de hoogte zouden zijn brak er hoogstwaarschijnlijk paniek uit. De mensheid is nog altijd niet volwassen genoeg om in contact te treden met buitenaardse beschavingen, ze kunnen zelfs niet in vrede met mekaar leven…En dan nog, bij jou schijnt dat wissen toch niet te lukken, wat ook de oorzaak hiervan mag zijn. Maar dat is helemaal niet erg, een enkeling word toch niet gelooft als hij hierover begint te vertellen…"
De schotel hangt nu volkomen stil op een 20-tal meter boven de grond, precies daar waar wij vertrokken zijn.
Met bonzend hart staan we allemaal in de enorme ruimte, het diafragma opent in de vloer en de trekstraal wordt in werking gesteld.
Er komt een dwingende boodschap van Kebi door
" Wie van jullie gaat mee naar onze thuisplaneet, één moest er meegaan, dat was de afspraak nietwaar! Zandman, vermits jouw geheugen toch niet kan gewist worden zou het aangewezen zijn dat jij meegaat, dat is voor ons ook een probleem minder"
"Kebi, ik heb daarover lang nagedacht, jullie zouden een levend exemplaar willen afleveren thuis, maar dat is volgens mij onmogelijk. De reden dat die vorige gestorven is, is te wijten aan het feit dat mensen niet onder water kunnen leven, zoals jullie wel kunnen. In die mahalitank verdrinken wij, dat gaat ook mijn lot zijn…"
Zandmannetje speelt zijn laatste troef uit, "of je nu één of twee dode specimen meeneemt, dat zal uw roem toch niet vergroten zeker?"
Akelig lange seconden beraadslagen Suol en Kebi samen, dan gebaart Suol "Goed, ga maar, we nemen wel dat ene dode exemplaar mee"

Onze hele groep staat op de weide rond de hete luchtballon, die t'Stropke met zijn brander aan het opblazen is. Een gevaarlijk werkje, dat met de nodige omzichtigheid dient te geschieden.
"Amaai Strop dat duurt nogal, seffens is het donker, wij zouden nog graag vandaag vertrekken hoor!
Kwezel, waar blijf je met die stoelen om in de mand te zetten? Hermano, heb je de GPS bij?"
Boer Koene komt naderbij en begint onbedaarlijk te lachen.
"Is dat een speciaal tenue dat jullie daar dragen om de lucht in te gaan? Jullie hebben precies kleren aan zoals mensen in de middeleeuwen die droegen! En die puntschoenen, hahaha…"